Στις 5 Δεκεμβρίου κλείνει ένας χρόνος από τη δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη από μπάτσο. Σε αυτό διάστημα 
έχουμε δει τον αντιτσιγγανισμό διάχυτο και σε έξαρση. Μέσα σε δύο χρόνια μετράμε τρείς δολοφονίες Ρομά από πυρά της αστυνομίας (η τελευταία του Χρήστου Μιχαλόπουλου, 17 ετών, στις 11 Νοεμβρίου στην περιοχή της Θήβας).
Κανείς πλέον δε μπορεί να πιστεύει ότι οι δολοφονίες αυτές αποτελούν “μεμονωμένα περιστατικά”. Η συνεχής ατιμωρησία των μπάτσων και η απουσία δικαιοσύνης δείχνουν ξεκάθαρα την μηδενική σημασία που έχουν οι ζωές των Ρομά. Δε μιλάμε πλέον απλώς για ρατσισμό, αλλά για χυδαία υποτίμηση των ζώων των Ρομά, που φτάνει σε σημείο εξόντωσης.
Όσο το κράτος φροντίζει να απομονώνει και να υποβαθμίζει τους Ρομά, τόσο εμείς οφείλουμε, Ρομά και Μπαλαμοί, να δημιουργήσουμε μαζί κοινότητες αγώνα. Καμία ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη.
Πρωτοβουλία για το γκρέμισμα των διαχωρισμών ρομά και μπαλαμών
Ξημερώματα Κυριακής 12/11 Λεοντάρι Βοιωτίας. Αυτοκίνητο αρνείται να σταματήσει σε αστυνομικό έλεγχο, ακολουθεί καταδίωξη, το αυτοκίνητο ακινητοποιείται και ο Χρήστος Μιχαλόπουλος εκτελείται εν ψυχρώ από μπάτσο της ΟΠΚΕ, με τη σφαίρα να περνάει από την παλάμη του προτού καταλήξει στον θώρακά του.
Κατόπιν, ο χώρος της δολοφονίας πλύθηκε πριν φτάσει η Σήμανση για τη συλλογή των στοιχείων και καθαρίστηκε η 
θέση του οδηγού που καθόταν ο Χρήστος, με αποτέλεσμα να αλλοιωθούν αποδεικτικά στοιχεία, επιπλέον ο κατηγορούμενος αστυνομικός είχε τοποθετηθεί ως υπεύθυνος φύλαξης του χώρου.
Τις ημέρες που ακολούθησαν, σχολεία της περιοχής προσχώρησαν σε καταλήψεις ενώ, κοινότητες ρομά δημιούργησαν αντιστάσεις σε Θήβα, Μέγαρα, Θεσσαλονίκη, Αλίαρτο, Χαλκίδα.
Όπως συνέβη και περισυ, όταν στις 5 Δεκεμβρίου, ο 16χρονος Ρομά Κώστας Φραγκούλης πυροβολήθηκε 2 φορές από μπάτσο της ομάδας ΔΙΑΣ έπειτα απο καταδίωξη που συνέβη γιατί ο ανήλικος Ρομά έφυγε από πρατήριο βενζίνης στη Θεσσαλονίκη χωρίς να πληρώσει το αντίτιμο των 20 ευρώ των καυσίμων. Αφού νοσηλεύτηκε για 8 ημέρες, στις 13/12/2022 ανακοινώθηκε ότι ο Κώστας πέθανε.
Μέσα σε τρια χρόνια το ελληνικό κράτος δολοφόνησε τρία άτομα επειδή ήταν Ρομά. Πριν τις δολοφονίες του Κώστα Φραγκούλη και του Χρήστου Μιχαλόπουλου, στις 22/10/2021, οι μπάτσοι σκότωσαν τον 18 χρονο Νικο Σαμπάνη, σε πανομοιότυπες συνθήκες, δηλαδή μετά από άρνηση ελέγχου σε σήμα των μπάτσων και καταδίωξη.
Οι δολοφονίες αυτές δεν ήταν τυχαίες ούτε αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά. Οι Ρομά στοχοποιούνται ιστορικά από το ελληνικό κράτος ως παραβατικοί, αλλοιωτές της εθνικής ομοιογένειας ή κίνδυνος για τη δημόσια υγεία. Οι χαρακτηρισμοί αυτοί συνθέτουν ένα προφίλ που δικαιολογεί την παρανομοποίηση των κοινοτήτων, τον αποκλεισμό τους από όλα τα κοινωνικά πεδία και την εξώθησή τους στο παράνομο κεφάλαιο. Οι καταυλισμοί τους εξοβελίζονται από το μητροπολιτικό πεδίο και βρίσκονται διαρκώς υπό καθεστώς αστυνομικής διαχείρισης.
Αυτό εντάσσεται σε μια γενικότερη προσπάθεια επιβολής κοινωνικού διαχωρισμού και εξόντωσης όσων δεν ταιριάζουν. Η κρατική βία, η ποικίλες εκφάνσεις ρατσισμού, οι σχέσεις εξουσίας απλώνονται εκθετικά πάνω σε όσες λογίζονται ως περισσευούμενες ζωές, σε όσα δεν εμπίπτουν στα κυρίαρχα πρότυπα, σε όσους παραμένουν υποτιμημένες υπάρξεις, αιώνια «ξένες».
Άλλωστε, το αφήγημα περί «εθνικής ενότητας» δεν μπορεί να συντηρηθεί χωρίς τη δόμηση του Άλλου, του διαφορετικού που νομοτελειακά γίνεται ο εσωτερικός εχθρός και ο αποδιοπομπαίος τράγος.
Το μόνο που έχει σημασία για το κράτος είναι είναι η δημόσια τάξη, η ομαλή κυκλοφορία του κεφαλαίου, η εθνική συνοχή και η βία είναι η διαχρονικά πετυχημένη συνταγή για την επίτευξη αυτών των στόχων.
Ταυτόχρονα, ο ελληνικός πληθυσμός συναινεί ενεργητικά ή παθητικά στην επίθεση του ελληνικού κράτους προς τους Ρομά, αφού ο ρατσισμός συνεχίζει να υπάρχει εναντίον τους, είτε μέσω άμεσων εκφράσεων μίσους είτε μέσω της αορατοποίησής τους, οι έλληνες κάνουν πως δεν τους βλέπουν ή επιδιώκουν να μην τους βλέπουν στο άμεσο οπτικό τους πεδίο.
Οι εκδηλώσεις αντιτσιγκανικού μίσους αποτελούν μια κανονικότητα που διαμορφώνεται απο τη σύνθεση των καθημερινών κοινωνικών σχέσεων. Αλλωτε είναι μικρότερης και άλλωτε μεγαλύτερης έντασης, ενώ μερικές μόνο από αυτές μας γνωστοποιούνται. Λίγες μέρες μετα τη δολοφονία του Χ.Μιχαλόπουλου, έγιναν ρατσιστικές επιθέσεις σε βάρος οικογένειας Ρομά στην περιοχή των Συκεών των οποίων ο στόχος ήταν η λεηλάτηση του σπιτιού που διέμενε η οικογένεια, καθιστώντας τον χώρο μη βιώσιμο. Δεν ξεχνάμε τον αντιτσιγγανικό οχετό που ακολούθησε το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών, ξεκίνησε από δημοσιογράφους και απέδιδε την ευθύνη για το δυστύχημα στους Ρομά “που κλέβουν τα καλώδια”. Η ίδια αντιτσιγκανική ρητορική που μπήκε σε εφαρμογή και το καλοκαίρι μετά την κατάρρευση γέφυρας στη Πάτρα η οποία καταπλάκωσε Ρομά που συλλεγε παλιοσίδερα από κάτω της.
Παρόλα αυτά, μέσα σε αυτό το βούρκο υπάρχουν και περιπτώσεις όπου η αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων κέρδισε τον διάχυτο κοινωνικό ρατσισμό. Όπως οι καταλήψεις σχολείων που ακολούθησαν τη δολοφονία του Μιχαλόπουλου. Όπως επίσης στις Συκιές, που στη προσπάθεια της οικογένειας να δημιουργήσει βιωσιμες συνθήκες διαβίωσης συνέβαλε και αλληλέγγυος κόσμος από την γειτονιά, κι όχι μόνο, ο οποίος τους παρείχε είδη πρώτης ανάγκης, κουβέρτες και ρούχα.
Η συχνότητα με την οποία συμβαίνουν όλα αυτά μας μουδιάζει και προσπαθεί να μας ωθήσει στην αποδοχή του μίσους και του ζοφου ως της μόνης δυνατής πραγματικότητας ενώ, η κανονικοποίηση τους στηρίζεται στη δική μας απάθεια.
Για εμάς, ένας κόσμος που ζέχνει θάνατο είναι ένας κόσμος ασφυξίας. Οι δολοφονίες μεταναστών στον Έβρο, στο Αιγαίο και στο Ιόνιο, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι θάνατοι “από παθολογικά αίτια” σε φυλακές χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, οι καθημερινές εργοδοτικές δολοφονίες, τα δολοφονικά χτυπήματα σε διαδηλωτές, καταληψίες, αγωνίστριες μας λένε δυνατά πως οι ζωές μας, οι ζωές των ανθρώπων της κοινωνικής βάσης δεν έχουν αξία. Εμείς όμως είμαστε εδώ και απαντάμε δημιουργώντας καθημερινές αντιστάσεις και χτίζοντας σχέσεις. Προσδοκώντας τη δημιουργία κοινοτήτων αλληλεγγύης και αγώνα, που θα περικλείουν όλους τους καταπιεσμένους, Ρομά και μπαλαμούς, ντόπιες και μετανάστριες.
Ρομά και μπαλαμοί να ζήσουμε μαζί
Ρομά και μετανάστριες σε όλες τις γειτονιές το πρόβλημα είστε εσείς ξεφτίλες ρατσιστές
Οι ζωές μας έχουν αξία.
Καμία κρατική δολοφονία δεν θα μείνει αναπάντητη.
ΕΚΔΙΚΗΣΗ
Ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του 17χρονου Ρομ Χ. Μιχαλόπουλου
Ο ΑΝΤΙΤΣΙΓΓΑΝΙΣΜΟΣ ΟΠΛΙΖΕΙ – Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΕΚΤΕΛΕΙ
Συμπληρώνεται ένας χρόνος από τον πυροβολισμό στο κεφάλι του 16χρονου Ρομ Κώστα «Κάλο» Φραγκούλη από μπάτσο μετά από καταδίωξη για 20 ευρώ απαλλοτριωμένης βενζίνης. Λίγες μέρες μετά, στις 13/12 ο Κώστας καταλήγει στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο. Από την πρώτη στιγμή της είδησης, έξω από το Ιπποκράτειο, στον οικισμό της Αγίας Σοφίας (από όπου καταγόταν ο Κώστας), γίνονται συγκεντρώσεις και συγκρούσεις με την αστυνομία. Μετά από χρόνια, συμβαίνουν κοινές συγκεντρώσεις ρομά και μπαλαμών τόσο στο Ιπποκράτειο, όσο και την επόμενη μέρα (5-6-9/12) στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης. Τις μέρες εκείνες, πέραν της Θεσσαλονίκης, συμβαίνουν συγκρούσεις μεταξύ εξεγερμένων Ρομά και αστυνομίας σε Μενίδι, Μέγαρα, Ασπρόπυργο, Αγρίνιο, Μεσσηνία και Πάτρα, αλλά και πορείες του κινήματος σε πολλές πόλεις ανά τη χώρα.
Σχεδόν ένα χρόνο μετά, στις 12/11/2023, ο Χρήστος Μιχαλόπουλος, 17χρονος Ρομ, εκτελείται εν ψυχρώ από μπάτσο στη Βοιωτία, για τον ίδιο ακριβώς λόγο, επειδή ήταν Ρομ. Οι δολοφόνοι της ΕΛ.ΑΣ. είχαν εκτελέσει τον Οκτώβριο του 2021, άλλον ένα Ρομ, τον 18χρονο Νίκο Σαμπάνη.
ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ, ΑΛΛΑ Η ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΖΩΗ
Οι ειδήσεις των δολοφονιών αποκλεισμένων, μεταναστριών, Ρομά, εργατών, τρανς ατόμων, κάνει κάποιους να νιώθουν «ασφαλείς», άλλους να φοβούνται ή να εξοργίζονται. Αλλά είναι γνωστές σε όλους. Αποτελούν ένα «καμπανάκι κινδύνου» που μας υπενθυμίζει με τον τραγικότερο τρόπο, ότι αν δεν αγωνιστούμε και αν δεν σταθούμε ο ένας πλάι στην άλλη, το κράτος και το κεφάλαιο δεν πρόκειται να πάψουν την άγρια εκμετάλλευση και την δολοφονική πολιτική τους απέναντι στους καταπιεσμένους.
Η ενίσχυση της εθνικής αφήγησης απέναντι στο «Άλλο» είναι βασική προτεραιότητα του έθνους-κράτους, αποσκοπώντας στην επίτευξη δύο σκοπών. Από τη μία, χτίζει κοινωνική συναίνεση γύρω από την βάρβαρη κρατική μεταχείριση όσων περισσεύουν (ρομά, μεταναστριών) και από την άλλη υπόσχεται ασφάλεια στους ντόπιους/μπαλαμούς που επιλέγουν τον ατομικό δρόμο. Τα ιδεολογικά εργαλεία κράτους-κεφαλαίου έχουν σαν υλικό στόχο την διαιώνιση των εκμεταλλευτικών σχέσεων και την επικράτηση του ισχυρού έναντι του αδυνάμου.
Λίγες μέρες μετά την εκτέλεση του Χρήστου Μιχαλόπουλου, ομάδα φασιστών, σαν σωστά τσιράκια του κράτους, βανδαλίζουν σπίτι όπου διέμενε οικογένεια Ρομά (μητέρα έγκυος και 4χρονο παιδί ) στις Συκιές Θεσσαλονίκης, καθιστώντας το προς το παρόν μη κατοικήσιμο. Στην προσπάθεια της οικογένειας να ζήσει αξιοπρεπώς στο προηγουμένως εγκαταλελειμμένο σπίτι, βοήθησαν άτομα από τη γειτονιά.
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΡΟΜΑ-ΜΠΑΛΑΜΩΝ
Η παρουσίαση των Ρομά ως φυλών που διέπονται από «πονηριά», «αναξιοπιστία» και «εγκληματικότητα» ή ακόμα και «ρομαντισμό», αποτελούν μερικά από τα μεθοδικά κατασκευασμένα ρατσιστικά στερεότυπα εις βάρος τους. Ο αντιτσιγγανισμός, σαν κομμάτι της ευρύτερης ρατσιστικής ρητορικής, υπάρχει για να δικαιολογεί την περιθωριοποίηση και την ποινικοποίηση των Ρομά. Πολλοί οικισμοί Ρομά βρίσκονται σε κακές συνθήκες με πολύ χαμηλό βιοτικό επίπεδο, με έλλειψη βασικών υποδομών, αποκλεισμούς (έμμεσους ή άμεσους) από την εκπαίδευση. Παράλληλα, οι σθεναρές αντιδράσεις όσων Ρομά αντιστέκονται στη ρατσιστική-κρατική βία, δέχονται ισχυρότατη καταστολή από την αστυνομία. Ακόμα και η μικροπαραβατικότητα επισύρει μαζικές φυλακίσεις, αλλά ακόμα και εν ψυχρώ εκτελέσεις.
Το αντιτσιγγάνικο αίσθημα που υπάρχει σε μερίδα της ελληνικής κοινωνίας μαζί με τα ρατσιστικά τείχη που το κράτος ορθώνει απέναντι σε ρομά και μετανάστριες, είναι εφικτό να γκρεμιστούν μόνο με κοινούς αγώνες και τόπους συνάντησης ρομά-μπαλαμών-μεταναστριών, μακριά από τη διαμεσολάβηση των κρατικών θεσμών.
Ο αντιρατσισμός, η αλληλεγγύη στους μετανάστες, οι κοινοί αγώνες των καταπιεσμένων, έχουν υπαρκτές εκφάνσεις. Μέσα από αυτά τα παραδείγματα αγώνα, βλέπουμε την ανατίμηση των δικών μας ζωών και την προοπτική για τη συγκρότηση ενός μαχόμενου πολυεθνικού προλεταριάτου.
Η κατάληψη του σχολείου που πήγαινε ο Χρήστος από συμμαθητές/ριές του, η αλληλεγγύη ατόμων της γειτονιάς στην οικογένεια στις Συκιές, οι κοινοί αγώνες του κινήματος της Αθήνας με την οικογένεια του Νίκου Σαμπάνη, οι συγκεντρώσεις και συναντήσεις ρομά-μπαλαμών πέρσι στη Θεσσαλονίκη, αποτελούν φωτεινά παραδείγματα αντίστασης ενάντια στους ρατσιστικούς διαχωρισμούς.
Πορεία για τον ένα χρόνο από τον πυροβολισμό του Κώστα Φραγκούλη από μπάτσο, 5/12 Καμάρα, 18:00
* Στηρίζουμε το μπλοκ της Ανοιχτής Συνέλευσης για τη δολοφονία του 17χρονου Ρομ, Χρήστου Μιχαλόπουλου *
ΧΡΗΣΤΟ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟ, ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ ΚΑΙ ΣΑΜΠΑΝΗ, ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΩΣΑΝΕ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝΕ ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ
ΡΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
Ανάρες, ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης
ΡΟΜΑ ΚΑΙ ΜΠΑΛΑΜΟΙ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ
Στις 22/10/2021, στο Πέραμα, ο 18χρονος ρομ Νίκος Σαμπάνης δολοφονείται από μπάτσο της ομάδας ΔΙ.ΑΣ., αφού δέχθηκε 36 σφαίρες, έπειτα από καταδίωξη με την πρόφαση κλεμμένου αυτοκινήτου στο οποίο επέβαιναν 3 ανήλικα άτομα.
Στις 5 Δεκέμβρη 2022, στα Διαβατά Θεσσαλονίκης, ο 16χρονος ρομ Κώστας Φραγκούλης, έπειτα από καταδίωξη για 20€ βενζίνης πυροβολείται από μπάτσο της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. και καταλήγει νεκρός στις 13/12 στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο όπου και νοσηλευόταν.
Πρόσφατα, στις 12/11/2023, στο Λεοντάρι Βοιωτίας γίνεται ξανά μια εν ψυχρώ δολοφονία. Ο 17χρονος ρομ Χρήστος Μιχαλόπουλος πυροβολείται από μπάτσο της ΟΠΚΕ έπειτα από καταδίωξη που ακολούθησε την άρνησή του να σταματήσει σε αστυνομικό έλεγχο.
Οι τρεις αυτές καταγεγραμμένες κρατικές δολοφονίες Ρομά που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια δεν είναι μεμονωμένα ή πρωτόγνωρα περιστατικά για το ελληνικό κράτος. Ο αντιτσιγγανισμός αποτελεί κύρια πτυχή του ρατσισμού στην ελληνική καθημερινότητα και συνιστά δομικό στοιχείο της συγκρότησης του ελληνικού έθνους κράτους. Ανέκαθεν για την ελληνική κοινωνία οι Ρομά θεωρούνταν ξένοι, επικίνδυνοι, εγκληματίες ή και μιασματικοί. Φορείς ασθενειών που δυνητικά θα μολύνουν το υγιές κοινωνικό σώμα κυριολεκτικά (βλέπε διαχείριση κόβιντ), αλλά και μεταφορικά, την εθνική καθαρότητα. Επιπλέον, βλέπουμε τα ρατσιστικά στερεότυπα να είναι έμφυλα διαχωρισμένα. Οι ρομά να θεωρούνται “άγριοι”, “σκληροί”, “ανεξέλεγκτοι”, οι τέλειοι θύτες “εγκλημάτων”, ενώ οι ρομνί να σεξουαλικοποιούνται ως “εξωτικά πλάσματα”, “πλανεύτρες”, “πονηρές”. Βασική παράμετρος του αντιτσιγγανικού μίσους που δέχονται αποτελεί η ταξική τους θέση. Η περιθωριοποίηση και η περιχαράκωσή τους σε απομονωμένους καταυλισμούς μακριά από τον κοινωνικό ιστό και το μητροπολιτικό πεδίο, ικανοποιεί το τόσο αναγκαίο αίσθημα για ασφάλεια, ενώ ταυτόχρονα εντείνει την αποξένωση και την εικόνα του επικίνδυνου διαφορετικού ή ακόμα και του κτήνους που μπορεί να έχει χτίσει ο κάθε νοικοκυραίος που ζει στον αποστειρωμένο μικρόκοσμό του.
Παράλληλα, στην ενίσχυση αυτής της εικόνας συμβάλλει και το μιντιακό ρατσιστικό παραλήρημα που φροντίζει πάντα να ενοχοποιεί τους ρομά και να αναδεικνύει στερεότυπα που έχουν ως στόχο να αποπροσανατολίσουν από την είδηση και να τους εγκληματοποιήσουν, ακόμα κι όταν βρίσκονται απο την πλευρά του θύματος. Για παράδειγμα, στην περίπτωση της πτώσης μιας γέφυρας το καλοκαίρι που είχε ως αποτέλεσμα την καταπλάκωση δύο ατόμων με το ένα να είναι ρομ, ακούστηκε από δημοσιογραφους να κατηγορούν τον ίδιο τον ρομ επειδή βρισκόταν εκεί για να μαζέψει παλιοσίδερα. Αντίστοιχα, τα γνωστά αρδάκια προσπαθούσαν να μας παρουσιάσουν πως το έγκλημα στα Τέμπη προκλήθηκε από ρομά που μάζευαν σίδερα από τις ράγες.
Δεν ξεχνάμε, άλλωστε, και την υπόθεση της 22χρονης ρομά Π.Α, στις 22/06/2016 στην Κόρινθο, η οποία αφού δέχθηκε, μαζί με τη φίλη της, σεξιστική επίθεση, λεκτική και σωματική, αμύνθηκε εναντίον του θύτη μαχαιρώνοντάς τον θανάσιμα. Τα άλλοτε συγκαλυμμένα και άλλοτε κατάφωρα ρατσιστικά δημοσιεύματα δεν χάνουν την ευκαιρία να υπογραμμίσουν ότι η 22χρονη είναι Ρομά, άστεγη, με διανοητικά προβλήματα, παρουσιάζοντάς την ως εξωκοινωνικό στοιχείο σε μια προσπάθεια να ανεβάσουν την υπόθεση θεαματικά και να την κάνουν εύπεπτη για το συντηρητικό ελληνικό ακροατήριο.
Κάθε κράτος προκειμένου να επιτύχει εθνική συνοχή κι ομοιογένεια χτίζει αφηγήματα γύρω από το δίπολο του εμείς και του ξένου, του “άλλου”, ώστε να δημιουργήσει κοινωνικούς διαχωρισμούς και να τραφεί μέσα από αυτούς. Έτσι, βλέπουμε μια οργανωμένη προσπάθεια πειθάρχησης, απομόνωσης και εξόντωσης όσων θεωρεί πληθυσμούς πλεονάζοντες που απειλούν τον εθνικό κορμό. Δολοφονεί και επαναπροωθεί μετανάστριες στα σύνορα, παρανομοποιεί τις μειονότητες στο εσωτερικό, κάνει πογκρόμ σε σεξεργάτριες και τοξικοεξαρτημένα άτομα. Βλέπουμε μια διαρκή προσπάθεια εγκληματοποίησης όσων δεν εμπίπτουν στα εθνικά πρότυπα κι αυτό φάνηκε κι από το γεγονός πως με το πρόσχημα περιστατικών μικροπαραβατικότητας προσπαθούν να νομιμοποιήσουν δολοφονίες ρομά (όπως συνέβη και με τον ρομ Σαμπάνη) ή μεταναστών όπως αυτή του Σύριου Καλάφ Ασάντ στις 8/7/23, λίγο έξω από τη Λάρισα.
Είναι ξεκάθαρο πως όσα περισσεύουν στην κρατική-καπιταλιστική κανονικότητα θα είναι διαρκώς υποτιμημένα κι αναλώσιμα, με την ζωή τους να μην αξίζει ούτε 20€. Για το εκάστοτε ντόπιο κεφάλαιο θα αποτελούν φτηνά εργατικά χέρια που μπορεί να εκμεταλλεύεται και να ωθεί στην εξαθλίωση. Καταλήγουν, λοιπόν, να δουλεύουν σε παράνομες, υποτιμημένες εργασίες και οι ζωές τους να βρίσκονται σε ένα μόνιμο καθεστώς επιτήρησης, ανασφάλειας και αστυνόμευσης.
Βέβαια, οι στρατηγικές επιβολής του κάθε κράτους κι η νομιμοποίηση της βίας κατά των απείθαρχων πληθυσμών δεν έρχεται ξέχωρη από τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν στην εκάστοτε περίοδο. Όταν εντείνεται και κυριαρχεί η κρατική εθνοπατριαρχική βία σε όλα τα πεδία, γίνεται αντιληπτή η άνοδος του κοινωνικού εκφασισμού. Έτσι, το καλοκαίρι στις πυρκαγιές του Έβρου, είδαμε να στοχοποιούνται και να εγκληματοποιούνται ως εμπρηστές οι μετανάστες και άμεσα ένας εθνικιστικός όχλος είτε από φασίστες είτε από παραστρατιωτικές γκρούπες μπορούσε να κάνει ανενόχλητος πογκρόμ σε μετανάστριες. Επίσης, τον Ιούλιο συνέβη άλλη μία δολοφονία, ενός πακιστανού εργάτη σε μια λαϊκή της Αθήνας λόγω φασιστικής επίθεσης που δέχτηκε από τρία παιδιά.
Άλλο ένα περιστατικό συνέβη πρόσφατα, λίγες μέρες μάλιστα μετά τη δολοφονία του ρομ Χ.Μιχαλόπουλου, στην περιοχή των Συκεών Θεσσαλονίκης, όπου πραγματοποιήθηκαν ρατσιστικές επιθέσεις σε βάρος οικογένειας Ρομά. Φασιστικοποιημένα άτομα της γειτονιάς θέλησαν να διώξουν την οικογένεια ρομά απο το σπίτι που ζούσαν καταληψιακά. Στόχος τους ήταν να καταστήσουν τον χώρο μη βιώσιμο πλημμυρίζοντάς τον και στήνοντας οδοφράγματα από σκουπίδια στην είσοδο.
Μέσα στη σαπίλα είδαμε όμως και περιπτώσεις όπου τα καταπιεσμένα κοινωνικά κομμάτια γεφύρωσαν το επιβεβλημένο χάσμα ανάμεσά τους και ενώθηκαν με έμπρακτη στήριξη και αλληλεγγύη. Η οικογένεια Ρομά στις Συκιές δεν δέχθηκε μόνο βιαιότητα από τη τοπική κοινωνία, αλλά έλαβε και στήριξη από αλληλέγγυο κόσμο που τους παρείχε είδη πρώτης ανάγκης, κουβέρτες και ρούχα. Είδαμε σχολεία της περιοχής που δολοφονήθηκε ο 17χρονος Χρήστος να προχωρούν σε κατάληψη δείχνοντας την εναντίωσή τους στη ρατσιστική βαρβαρότητα. Είδαμε, επίσης, όταν το κράτος δολοφονεί ρομ άτομα, κοινότητες Ρομά να εξηγείρονται και να δημιουργούν πεδία σύγκρουσης και αντίστασης σε πολλά μέρη της χώρας.
Όλα αυτά μας δείχνουν πως οι προσπάθειες του καταπιεστικού-εξουσιαστικού συμπλέγματος να κατακερματίσει και να δημιουργήσει εχθρότητες ανάμεσα στα καταπιεσμένα της κοινωνικής βάσης θα πέφτουν στο κενό, όταν εμείς σπάμε τη σιωπή και την απάθεια, όταν αντιδρούμε και δημιουργούμε δίκτυα αλληλεγγύης.
ΡΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ
ΡΟΜΑ ΚΑΙ ΜΠΑΛΑΜΟΙ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ
ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΗ ΣΕ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑΖΙ
ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ/ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΙΣ 5/12, 18:00 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ
Στηρίζουμε το μπλοκ της ανοιχτής συνέλευσης ενάντια στην κρατική δολοφονία του 17χρονου ρομ Χρ.Μιχαλόπουλου
Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα
Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΟΠΛΙΖΕΙ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ – ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΗΚΕΟΣΙΝΗ
ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ – ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ – ΣΑΜΠΑΝΗΣ
ΟΛΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΕΦΟΔΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης
Πορεία ενάντια στις κρατικες δολοφονίες
1 χρόνος από την δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη
Τρίτη 4/12 στις 6μμ Καμαρα
Στις 5 Δεκεμβρίου σημειώνεται ένας χρόνος από την κρατική δολοφονία του Κ. Φραγκούλη. Τα ξημερώματα εκείνης της μέρας ομάδα ΔΙΑΣ καταδιώκει τον 16χρονο Ρομά, καθώς εκείνος φεύγει από το βενζινάδικο δίχως να πληρώσει τα 20 ευρώ των καυσίμων. Το εν λόγω σκηνικό βρίσκει τέλος, όταν η σφαίρα μπάτσου συναντά θανάσιμα το ανήλικο παιδί, γεγονός που τον οδηγεί στα επείγοντα του νοσοκομείου. Για αρκετό διάστημα, η κατάσταση υγείας του παρέμενε αμφίβολη, μιας που τα ΜΜΕ προσπαθούσαν με κάθε μέσο να υποκρύψουν την θανατηφόρα κατάληξη.
1 χρόνο μετά την δολοφονία του Κ. Φραγκούλη και 15 χρόνια μετά από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ο κρατικός μηχανισμός δεν έπαψε να ακολουθεί με συνέπεια το μοτίβο της βίας, να αναπαράγει τις εγκληματικές μεθοδεύσεις του, να καταστέλλει τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, να πασχίζει να εδραιώσει τον θάνατο.
ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΙΘΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
Το χέρι των εντολοδόχων δολοφόνων οπλίζεται από την εξουσία. Α. Γρηγορόπουλος, Κουμής, Κανελοπούλλου, 
Καλτεζάς, Β. Μάγγος, Γ. Σαμπάνης, Κ. Φραγκούλης, Κ. Μανιουδακης, Χ. Μιχαλόπουλος. Τα τσιράκια των αφεντικών φρόντισαν να επιδείξουν την κυριαρχία τους με την έσχατη μορφή βίας. Και η μακρά λίστα θανάτου που υπογράφουν κράτος και αφεντικά δεν έχει τελειωμό. Η μεθοδευμένη θανατοπολιτκή του συστήματος έδειξε έντονα το προσωπείο της ήδη από την εγκληματική διαχείριση της Πανδημίας. Έκτοτε, επιχειρείται να εδραιωθεί ένα μοντέλο όπου κάθε ανθρώπινη ζωή θα κοστολογείται ως αμελητέα και κάθε κρατικός θάνατος στις μέρες μας θα φαντάζει καθημερινότητα. Από την δολοφονία στα Τέμπη, τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που πνίγονται στα ανοιχτά του Αιγαίου, τις αναρίθμητες γυναικοκτονίες που όλο κ αυξάνονται, την όξυνση των πολεμικών συγκρούσεων και την λεηλασία της φύσης…. η εξέγερση του ΄08 φαντάζει πιο επιτακτική από ποτέ.
Άλλωστε ο κρατικός μηχανισμός βαδίζει σε πλήρη σύμπνοια με τα ΜΜΕ, αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη και συγκαλύπτοντας υποθέσεις που εξυπηρετούν το αφήγημα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.
Ας μην ξεχνάμε, πως η αντικοινωνική πολιτική του σύγχρονου κρατικού – καπιταλιστικού μοντέλου πασχίζει να παγιωθεί με κύριο μέσο την διαρκή παρουσία μονάδων της αστυνομίας, η οποία – όντας δεξί χέρι της εξουσίας και έχοντας την πλήρη κρατική κάλυψη- σπέρνει ένα κλίμα φόβου και τρομοκρατίας. Οι αλλεπάλληλες εκκενώσεις καταλήψεων το τελευταίο διάστημα, η επίθεση σε στέκια και δομές αγώνα αποτελεί χαρακτηριστικό εργαλείο του συστήματος να καθυποτάξει κάθε φωνή που εξεγείρεται, κάθε φωνή που υψώνει αναχώματα στα μεγαλεπήβολα πλάνα των αφεντικών. Ο κρατικός φόβος για ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων, για μαζικοποίηση του αναρχικού αγώνα μεταφράζεται σε πλήρη έλεγχο, σε συλλήψεις αγωνιστών, σε καταστολή διαδηλώσεων και σε δικαστικές σκευωρίες. Άλλωστε η επιθυμία του χρεοκοπημένου κράτους να επιβάλλει την παντοδυναμία του ανέκαθεν επιχειρείται άμεσα ή έμμεσα με την επιβολή αμείλικτης βίας ενάντια σε κάθε αντίσταση των από τα κάτω και αυτό αποτυπώνεται έντονα από την διαρκή αναβάθμιση των κατασταλτικών εργαλείων του, δημιουργώντας έτσι ένα άρτια εκπαιδευμένο σώμα δολοφόνων.
Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς ΔΗΚΕΟΣΙΝΗ
Πέρα από 1 χρόνο από τον θάνατο του Κ. Φραγκούλη μετράμε και 2 χρόνια από την κρατική δολοφονία του 18χρονου Ν. Σαμπάνη και μόλις κάποιες βδομάδες από την δολοφονία του 17χρονου Χ. Μιχαλόπουλου – η ιστορία επαναλαμβάνεται. Τα ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ τα τελευταία δύο χρόνια παρατηρούμε να ακολουθούν πιστά ένα μοτίβο έσχατης βιαιότητας ενάντια στην κοινότητα των Ρομά, αποδεικνύοντας πως το κράτος-δολοφόνος κοστολογεί τις ζωές τους ως αμελητέες. Δεν πρόκειται για παρεκτροπές από την δημοκρατική ομαλότητα, αλλά για μεθοδευμένο θάνατο που τροφοδοτείται από την εξουσία και εκπορεύεται από φασιστικά ιδεολογήματα.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΓΩΝΑ
Η εξέγερση του ’08 κατέστησε φανερή την ανάγκη συγκρότησης και οργάνωσης των αντιστάσεων των από τα κάτω ως μαζική απάντηση απέναντι στη κρατική βαρβαρότητα . Από την αυθόρμητη εξέγερση και την ευκαιριακή συσπείρωση των ριζοσπαστικών δυνάμεων, προτάσσουμε την διαρκή παρουσία του αναρχικού αγώνα μέσα από την κοινωνική και ταξική αυτό-οργάνωση σε διαδικασίες βάσης και πολιτικής ζύμωσης.
Ενάντια στην θανατοπολιτική που εξαπολύουν κράτος και αφεντικά, οργανώνουμε τις αντιστάσεις των από τα κάτω και μαχόμαστε για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας. Από τον δρόμο που χάραξε ο Δεκέμβρης του ’08 μέχρι τους αγώνες του Δεκέμβρη του σήμερα, για την ολική ανατροπή του κόσμου της εξουσίας, για την δικαίωση όλων των καταπιεσμένων, για την κοινωνική απελευθέρωση.
Το δίκιο θα κριθεί στους δρόμους
Αναρχική συνέλευση φοιτητών/ριών Quieta Movere
Τα ξημερώματα της Κυριακής 12/11/23 ο 17χρονος Χρήστος Μιχαλόπουλος πέφτει νεκρός από σφαίρα μπάτσου. Αφού αρνήθηκε τον έλεγχο, έγινε καταδίωξη και όταν ακινητοποιήθηκε το όχημα μπάτσος της ΟΠΚΕ τον πυροβόλησε. Είναι η τρίτη συνεχόμενη χρονιά που ανήλικος Ρομά δολοφονείται από μπάτσους. Τα μεσάνυχτα 22 Οκτωβρίου του 2021, με την ίδια σειρά γεγονότων, οι μπάτσοι έριξαν 36 σφαίρες στο αμάξι που διάβαινε, με άλλα 3 Ρομ άτομα, ο 18χρονος Νίκος Σαμπάνης και τον σκότωσαν ακαριαία. Στην περίπτωση του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη που δολοφονήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου το 2022 , δεν είχε πληρώσει 20 ευρώ σε βενζινάδικο, και αυτό τους ήταν αρκετό για να τον κυνηγήσουν και ύστερα να τον πυροβολήσουν.
Τα περιστατικά αυτά δεν έγιναν τυχαία αλλά είναι η κλιμακωμένη εκδήλωση της βίας και του ρατσισμού που δέχονται καθημερινά τα Ρομά άτομα. Ο αποκλεισμός και ο διάχυτος αντιτσιγγανισμός τους έχει οδηγήσει να ζούνε αποκομμένοι από την υπόλοιπη ελληνική κοινωνία και να θεωρούνται απειλή για αυτήν. Στο δημόσιο διάλογο αναπαράγονται οι στερεοτυπικές αντιλήψεις που κυριαρχούν για τους Ρομ και καμία διάθεση για σύνδεση και συνύπαρξη με αυτές δεν υπάρχει.
Σε πολλές περιπτώσεις οι Ρομά και οι μετανάστριες γίνονται τα αντικείμενα εκμετάλλευσης του καπιταλιστικού μηχανισμού, ως φθηνά εργατικά χέρια, αφού ο θεσμικός ρατσισμός, εργαλείο του κράτους, τους ωθεί στο περιθώριο.
Στην περίπτωση των μεταναστών, το ελληνικό κράτος τους σκοτώνει εδώ και χρόνια σε χερσαία και θαλάσσια σύνορα ή τους βασανίζει και τους φυλακίζει σε κέντρα κράτησης.
Τα κράτη συσπειρώνουν τα άτομα γύρω από τον εθνικό κορμό, ώστε να έχουν ισχυρό εσωτερικό και να μην υπάρχουν αντιδράσεις σε περιόδους κρίσεων (βλέπε πλημμύρες, πυρκαγιές). Ο εκφασισμός της ελληνικής κοινωνίας που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχει αδιαφορία ή στη χειρότερη να επικροτούνται τέτοιες πράξεις της αστυνομίας απέναντι στους Ρομά , όπως αντίστοιχα και στους/ις μετανάστ(ρι)ες. Ακόμη, ομάδες ατόμων με φασιστικές αντιλήψεις προβαίνουν οι ίδιες σε επιθέσεις περιθωριακών πληθυσμών με τη συναίνεση του κράτους και της αστυνομίας. Έτσι έγινε στις Συκιές στη Θεσσαλονίκη την Πέμπτη 16/11/23 στο σπίτι που είχε βρει στέγη μία οικογένεια Ρομά.
Σε αυτήν την περίπτωση υπήρξε αντίδραση τόσο από τη γειτονιά, που από πριν στήριζε την οικογένεια, όσο και από αλληλέγγυο κόσμο. Στις συνθήκες που ζούμε προτάσσουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη, την δημιουργία δεσμών μεταξύ μας και την συσπείρωσή μας απέναντι στη βία του κράτους και του παρακράτους. Δεν παλεύουμε για ένα κράτος δικαίου αλλά για να δημιουργήσουμε τις κοινωνικές συνθήκες όπου θα υπάρχουν αντιστάσεις και θα αγωνιζόμαστε για τις ζωές μας.
Αυτές οι συνθήκες υπήρχαν πριν τη δολοφονία, από σφαίρα μπάτσου, του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στις 06 Δεκεμβρίου του 08′ στα Εξάρχεια. Την ίδια στιγμή ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους της Αθήνας και σε άλλες πόλεις της ελλάδας και αυθόρμητα άρχισε να συγκρούεται με την αστυνομία και να καταλαμβάνει κτήρια και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Με το πέρασμα των ημερών όλο και περισσότερα άτομα συμμετείχαν σε αυτήν την εξέγερση, μαθητές, φοιτήτριες, εργαζόμενα καθώς και περιθωριοποιημένα άτομα. Παρόλη την έξαρση της καταστολής και τις μαζικές συλλήψεις τα άτομα δεν υπέκυπταν και δεν θα άφηναν τη δολοφονία αυτή να μείνει αναπάντητη.
Γυρνώντας στο σήμερα θέλουμε να βρισκόμαστε στους δρόμους σε μαζικές πορείες αυτή τη μέρα όπως και κάθε μέρα γιατί δεν έχουμε ξεχάσει τι έγινε τότε αλλά και γιατί η εξουσία ακόμη σκοτώνει Ρομά, μετανάστριες, όσα άτομα αντιστέκονται και όσα είναι αναλώσιμα για αυτήν.
ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΜΠΑΤΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΙΚΟ
ΡΙΧΝΕΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΙ ΣΤΟ ΨΑΧΝΟ
ΡΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ Σ’ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΣΑΜΠΑΝΗΣ, ΚΑΛΤΕΖΑΣ
ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ, ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛ.ΑΣ
Καλούμε σε στήριξη των πορειών 05 και 06 Δεκέμβρη
Αυτόνομο Σχήμα Φυσικού
Η ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΝΗΜΗ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΚΟΦΤΕΡΟ ΛΕΠΙΔΙ
Η ΝΕΚΡΗ ΜΝΗΜΗ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΧΑΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Απόγευμα 6 Δεκέμβρη, Εξάρχεια. Ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος και οι φίλοι του συχνάζουν στην οδό Μεσολογγίου. Ύστερα από διαπληκτισμό με μπάτσους ο Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός από σφαίρα του ένστολου δολοφόνου Επαμεινώνδα Κορκονέα, κάνοντάς τον ένα ακόμα θύμα της κρατικής καταστολής . Η είδηση της εν ψυχρώ δολοφονίας διαδίδεται αμέσως και το ίδιο κιόλας βράδυ στήνονται τα πρώτα οδοφράγματα στην περιοχή των Εξαρχείων. Προς έκπληξη κανενός, ο κρατικός μηχανισμός και τα προπαγανδιστικά του μέσα έσπευσαν να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα, ανεπιτυχώς όμως , αφού η πραγματική εκδοχή των πραγμάτων είχε ήδη γνωστοποιηθεί ταχέως . Η εξέγερση, που δεν αργεί να εξαπλωθεί και στις υπόλοιπες πόλεις της Ελλάδας, είναι προ των πυλών και ενδέχεται να πάρει πολύμορφα χαρακτηριστικά. Έτσι έμελλε να μείνει ανεξίτηλη στην ιστορική και κινηματική μνήμη και να αποτελεί παράδειγμα για μελλοντικούς αγώνες.
Η δολοφονία του αναρχικού Αλέξη Γρηγορόπουλου προκάλεσε το ξέσπασμα της κοινωνικής οργής απέναντι στο δολοφόνο- κράτος. Ωστόσο, αν και το συμβάν της δολοφονίας ήταν αυτό που πυροδότησε τις εξελίξεις και την επακόλουθη εξέγερση το κοινωνικό και οικονομικό υπόβαθρο που επικρατούσε το ίδιο διάστημα προσέθετε στην ήδη τεταμένη συνθήκη. Η εξέγερση του ’08 συμβαίνει σε μια εποχή συνεχών σταδιακών αναδιαρθρώσεων προς όφελος των αφεντικών. Μια μακρά διαδικασία μετασχηματισμού των παραγωγικών σχέσεων και συνολικά της κοινωνίας, που προωθείται σταθερά ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 ως αποτέλεσμα της προ υπάρχουσας χρεοκοπίας και συνολικής κρίσης του συστήματος. Η κατάσταση επρόκειτο να λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις και θα πλήξει βίαια τον κοινωνικό ιστό με το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που προοιωνίζει το ζόφο που θα ακολουθήσει στη χώρα από το 2010 και μετά.
Ο κοινωνικός αναβρασμός που ήδη επικρατούσε λόγω των τρισάθλιων συγκυριών συνέβαλε στην μαζικότητα που έλαβε η εξέγερση του ’08. Οι δρόμοι εκτός από άτομα του αναρχικού χώρου κατακλύστηκαν και από την αγανακτισμένη λαϊκή τάξη και από μαθητές και φοιτητές με ολοένα και περισσότερα σχολεία και σχολές να τίθενται υπό κατάληψη. Πανελλαδικά πραγματοποιούνταν καθημερινά κινηματικές-πολιτικές δράσεις, οι καταλήψεις εμποτίστηκαν με την αντίληψη δημιουργίας χώρων αγώνα και αλληλεγγύης και παράλληλα οι συγκρούσεις στον δρόμο χαρακτηρίζονταν από μαζικότητα, αποφασιστικότητα και μαχητικότητα. Σε γενικότερα πλαίσια, η κοινωνική οργή που γεννήθηκε εκείνες τις μέρες του Δεκέμβρη ταρακούνησε ριζοσπαστικά κάθε πτυχή της τότε καθημερινότητας, με αντιστάσεις σε οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, αυθαιρεσίας, καταπίεσης και υποτίμησης των ζωών μας από το κράτος. Τα στοιχεία που συνέβαλαν στην ανέλιξη και εξέλιξη των πραγμάτων τότε είναι αυτά για τα οποία αγωνιζόμαστε σε καθημερινή βάση να κρατήσουμε ζωντανά, ταξική αλληλεγγύη, άμεση δράση και οργάνωση, διεκδίκηση των κεκτημένων και αφύπνιση των συνειδήσεων του κόσμου, και πριν από εκείνο τον Δεκέμβρη και κατά την διάρκεια του, αλλά και για κάθε Δεκέμβρη γιατί στην πραγματικότητα:
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΠΟΤΕ
Η 6 Δεκέμβρη είναι ημέρα αγώνα και μνήμης απέναντι στην εξουσία, απέναντι σε κάθε κρατική δολοφονία. Εκείνη την νύχτα ήταν η αρχή της μεγαλειώδους εξέγερσης του ’08, που κλόνισε τα θεμέλια της εξουσίας και δημιούργησε μια ρωγμή στο χρόνο. Αποτέλεσε αφορμή να αναδειχθει πως ο διαρκής αγώνας, η αυτοοργάνωση και η αντεπίθεση είναι οι μόνες απαντήσεις απέναντι στη βαρβαρότητα και την καταστολή που ασκεί ο κρατικός μηχανισμός.
15 χρόνια μετά όμως ερχόμαστε αντιμέτωποι με εκατοντάδες κρατικές δολοφονίες και επιθέσεις. Με τους μπάτσους να ”σουλατσάρουν” σε κάθε πτυχή της ζωής μας, να δολοφονούν, να βιάζουν, να στοχοποιούν συντρόφους/ισσες, να εκκενώνουν καταλήψεις και ελευθεριακούς χώρους και να επιτίθενται με ρίψη χημικών σε φοιτητές εντός και εκτός του κάμπους. Από τον Β. Μάγγο, στον Κ. Μανιουδάκη, στην δολοφονική επίθεση της 16χρονης συντρόφισσας από ομάδα ΟΠΚΕ στο Ν. Ηράκλειο, στον Ν. Σαμπάνη, στον Χ. Μιχαλόπουλο και στον Κ. Φραγκούλη, με τους τρεις τελευταίους να δολοφονούνται γιατί ήταν Ρομά. Συγκεκριμένα στις 5/12, μία μέρα πριν την μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου, οι μπάτσοι πυροβολούν τον Κ. Φραγκούλη, έπειτα από καταδίωξη, αφότου εκείνος έβαλε βενζίνη αξίας 20 ευρώ σε πρατήριο καυσίμων και έφυγε χωρίς να πληρώσει. Στο πρατήριο την ώρα εκείνη στάθμευαν δύο μηχανές της ομάδας ΔΙ.ΑΣ., με τους αστυνομικούς να βρίσκονται εντός του πρατηρίου, αράζοντας… Όταν ο ιδιοκτήτης του πρατηρίου ενημέρωσε τους μπάτσους, εκείνοι σηκώθηκαν και ξεκίνησαν να καταδιώκουν τον ανήλικο Κώστα Φραγκούλη. Για ακόμη μια φορά το κράτος και τα ΜΜΕ επιχείρησαν να παραποιήσουν τα γεγονότα, υιοθετώντας στο ακέραιο την επίσημη κρατική γραμμή που υπαγορεύει η διοίκηση της ΕΛ.ΑΣ. Τέτοιες καταστάσεις τις έχουμε συνηθίσει, δεν παύει όμως να μας γεμίζουν οργή και αηδία γι’ αυτό στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε τέτοιου είδους γεγονότα.
Επιπλέον, ενόψει της 50ης επετείου του Πολυτεχνείου, στην Θεσσαλονίκη τα ένστολα όργανα του κράτους έβαλαν φραγμό στη Καμάρα και στα γύρω στενά της Εγνατίας οδού. Επειδή ακριβώς επρόκειτο για την συμβολική 50η επέτειο μιας εξέγερσης και μάλιστα στο μπατσοκρατούμενο κάμπους του Α.Π.Θ οι φοιτητές αποτράπηκαν από το να επιστρέψουν στην κατάληψη του Πολυτεχνείου,στις εστίες αγώνα τους. Για ακόμα μια φορά βλέπουμε πως ο κρατικός μηχανισμός επιδιώκει έμπρακτα να κατασταλεί και να υπονομεύσει τους αγώνες των φοιτητών και του λαου.
Η εξέγερση μένει ζωντανή μέσα από τους αγώνες μας ενάντια στην καπιταλιστική κρίση, στην μπατσοκρατία, την διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας-υγείας και τον ταξικό αποκλεισμό. Σήμερα που η ανέχεια, η ακρίβεια, ο ρατσισμός, η συγκάλυψη (παιδο)βιαστών, η εργατική εξαθλίωση, η υποβάθμιση των σπουδών μας και όλες οι παρόμοιες θηλιές που μέρα με την μέρα μας στραγγαλίζουν. Σήμερα που είμαστε πιο ευάλωτοι από ποτέ στην κρατική αγριότητα. Σήμερα δεν θα γιορτάσουμε καμία επέτειο, σήμερα καλούμαστε να αποδείξουμε ότι παραμένουμε άνθρωποι, ποτισμένοι και σημαδεμένοι από την μνήμη όλων όσων χάθηκαν στα χέρια του κράτους… Τα δικά μας όπλα είναι ο αγώνας, η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα και η αυτοοργάνωση.
Αυτές τις μέρες βγαίνουμε όλοι στους δρόμους και στηρίζουμε:
*** Πορεία μνήμης και αλληλεγγύης στις Ρομά κοινότητες 5/12 18:00, Καμάρα
*** Πορεία μνήμης για τα 15 χρόνια από την δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου 6/12 12:00 Καμάρα και 18:00 Καμάρα
ΚΑΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ.
ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ, ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ.
ΜΠΑΤΣΟΙ, ΒΙΑΣΤΕΣ, ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ.
Ελευθεριακό Σχήμα Φιλοσοφικής ΑΠΘ
