ΦΩΤΟΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ 30/11
Μικροφωνική αλληλεγγύης στους αγώνες των κρατουμένων
Δ. Γούναρη & Τσιμισκή – Πέμπτη 30/11/2023 στις 19:00
Στις φυλακές την περίοδο αυτή διαδραματίζεται ένα ακόμα οργανωμένο σχέδιο σύνθλιψης της ανθρώπινης υπόστασης και αξιοπρέπειας μέσω των πιο πρόσφατων αλλαγών του Σωφρονιστικού Κώδικα. Ένα ακόμη νομικό έκτρωμα της αστικής δημοκρατίας που καταστρατηγεί ακόμα και στοιχειώδη δικαιώματα των κρατουμένων ενισχύοντας την ουσία των κολαστηρίων απανταχού στον πλανήτη, που είναι να εκδικηθεί με οποιονδήποτε τρόπο και μέσο τους δέσμιούς του, να τρομοκρατήσει την κοινωνία αφού αποτελεί ένα από τα βασικά εργαλεία πειθάρχησης κράτους-κεφάλαιου.
Οι αλλαγές που θα επέλθουν είναι πολλές και σημαντικές και θα κάνουν την ζωή των κρατούμενων ακόμα πιο δύσκολη. Περιορισμοί στις άδειες με αυστηροποίηση των λόγων μη χορήγησης ή ανάκλησής τους, αποκλεισμός της πιθανότητας αναστολής για ποινές μεγαλύτερες των δύο ετών, εξίσωση της απόπειρας με την τετελεσμένη πράξη, θεμελίωση δικαιώματος για άδεια και υφ όρων απόλυση πολύ αργότερα από ότι ίσχυε εάν κάποιος κατηγορείται για τρομοκρατικές ή εγκληματικές οργανώσεις. Στην ίδια λογική με τα προηγούμενα εμπίπτουν και οι περικοπές στις εκπαιδευτικές άδειες, η επαναφορά ουσιαστικά των φυλακών Τύπου Γ με την ονομασία Σωφρονιστικά Καταστήματα Αυξημένης Ασφάλειας, ενώ παράλληλα θεσπίζεται και η απαγόρευση μεταγωγής σε αγροτικές φυλακές για συγκεκριμένες κατηγορίες κρατούμενων. Πέρα από τις αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο, οι κρατούμενοι σε πολλές φυλακές της χώρας έρχονται αντιμέτωποι και με τις αυθαιρεσίες των διοικήσεων των φυλακών.
Έτσι, κρατούμενοι σε πολλές φυλακές στην χώρα επέλεξαν να μην αποδεχτούν τις νέες αυστηροποιημένες νομοθετικές μεταρρυθμίσεις του Σωφρονιστικού Κώδικα, και να πραγματοποιήσουν μαζικές κινητοποιήσεις με στόχο το μπλοκάρισμα της ψήφισής τους. Από τον Οκτώβριο του 2022 οι κρατούμενοι κάνουν έναν πολύμηνο αλλά και πολύμορφο αγώνα που περιλαμβάνει αποχές από το συσσίτιο, άρνηση καταμέτρησης, απεργία από τα μεροκάματα, να βρίσκονται σε ΄΄ανοιχτά΄΄ κελιά ακόμη και απεργίες πείνας. Ο εν λόγω αγώνας τους έφερε αντιμέτωπους με περισσότερη καταστολή, βίαιες μεταγωγές με τιμωρητικό πρόσημο ακόμα και απάνθρωπες απομονώσεις. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι μεταγωγές πολλών αγωνιζόμενων κρατουμένων τον τελευταίο χρόνο με σκοπό να καμφθούν οι αντιστάσεις που γεννιούνται εντός των τειχών.
Οι τελευταίες μεταρρυθμίσεις του Ποινικού Κώδικα, αλλά και αυτές που έπονται, στοχεύουν να τσακίσουν ποινικά τις οργανωμένες αντιστάσεις που ξεπηδούν στην κοινωνία. Πρακτικές αγώνα όπως για παράδειγμα η περιφρούρηση απεργιών, οι κινήσεις προλεταριακής αυτοάμυνας ενάντια σε κρατικές και παρακρατικές επιθέσεις ποινικοποιούνται σε ακόμη πιο αυστηρό πλαίσιο προς τέρψη του ακροδεξιού ακροατηρίου. Υπό την απειλή έκτισης μέρους της ποινής ακόμη και για πλημμελήματα, το κράτος μέσω της καταστολής επιχειρεί να καταστείλει κάθε απόπειρα κοινωνικής ανυπακοής. Έχουμε φτάσει στο σημείο, ολόκληρες συλλογικότητες να μπορούν να χαρακτηριστούν εγκληματικές οργανώσεις λόγω αγωνιστικών πρακτικών, παρεμβάσεων και κινητοποιήσεων, όπως για παράδειγμα βλέπουμε να συμβαίνει με τη συλλογικότητα του Ρουβίκωνα. Και για το λόγο αυτό, οι αγώνες των κρατουμένων συνδέονται άμεσα με τους αγώνες της κοινωνίας. Το μπλοκάρισμα των δυσμενών αλλαγών σε Σωφρονιστικό και Ποινικό Κώδικα θα είναι προς όφελος όλων των αγωνιζόμενων.
Αυτές οι κινήσεις του κράτους δεν είναι τίποτα άλλο παρά από μια ολομέτωπη επίθεση τόσο στην κοινωνία όσο και την τάξη μας προσθέτοντας με αυτόν τον τρόπο ένα ακόμα εργαλείο στο νομικό οπλοστάσιο του Κράτους. Η επιβολή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού περιλαμβάνει όλες τις λυσσαλέες επιθέσεις που βιώνουμε καθημερινά σε αυτά τα πεδία. Από την καταστολή και την αναβάθμιση του υλικοτεχνικού εξοπλισμού της αστυνομίας μέχρι τις δολοφονίες ανήλικων Ρομά και τις κρατικές σκευωρίες σε βάρος συντρόφων, από την ποινικοποίηση των απεργιών, μέχρι τους νεκρούς μετανάστες στην Μεσόγειο. Με κρατικές δολοφονίες σε Τέμπη, Βόλο, Λάρισα, Ρόδο από την εγκληματική διαχείριση στις πλημμύρες και τις φωτιές, την ανελέητη εξαθλίωση και φτώχεια, μέχρι τις επιθέσεις στις δομές αγώνα η συνθήκη που διαμορφώνεται είναι δυστοπική. Ο αγώνας μας οφείλει να επεκτείνεται σε όλα τα πεδία που η εκμετάλλευση και η καταπίεση της κυριαρχίας επελαύνει. Οι αγώνες των κρατουμένων μέσα στα χρόνια αποτελούν κομμάτι των αντιστάσεων που λαμβάνουν χώρα ενάντια στη συνολική υποτίμηση των ζωών μας.
https://pyranthos.org/2023/11/27/allileggyi-s…
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ
Αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης Πυρανθός
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους αγώνες των κρατουμένων
30/11/23, 19:00, Δ. Γούναρη & Τσιμισκή,
Μέσα σε ένα περιβάλλον εντεινόμενης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης η ανθρώπινη ζωή αξίζει όλο και λιγότερο. Και αν αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό στις πυρκαγιές, στις πλημμύρες, στα τρένα που συγκρούονται, στις δολοφονίες και τους βασανισμούς από τα δίποδα της ΕΛΑΣ, δεν συμβαίνει το ίδιο για τους πληθυσμούς που ζουν στο περιθώριο, στο μικροσκόπιο της καταστολής. Για όλους αυτούς που στοιβάζονται σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης, που οι συνθήκες διαβίωσης τους αποτελούν το πιο τρανό παράδειγμα του τι σημαίνει κράτος και καπιταλισμός.
Οι πρόσφατες αλλαγές στο σοφρωνιστικό κώδικα αναβαθμίζουν τον ζόφο που επιφυλάσει το αστικό κράτος στους αντιφρονούντες αγωνιστές και αναρχικούς, στους φυλακισμένους μετανάστες, στις μάνες-κρατούμενες, στους μικροποινικούς που μπαινοβγαίνουν στα κελιά, στις τοξικοεξαρτημένες έγκλειστες, στους φτωχούς, στα ανήλικα. Σε 
όσους/ες έχουν περάσει για τη δικαστική εξουσία τη νοητή γραμμή που επιτάσσει “σοφρωνισμό”. Κωλύματα στις εκπαιδευτικές άδειες, ισχυρότερες ενδείξεις μεταμέλειας για υφ΄όρων απόλυση, ουσιαστική κατάργηση της δυνατότητας αναστολής για ποινές άνω των 2 ετών. Το σύγχρονο σοφρωνιστικό δόγμα(νομοθετήματα με κλιμακούμενη βαρβαρότητα κατά τη διάρκεια της τελευταίας 20ετίας) διευκολύνει τις δυνατότητες βίαιης πειθάρχησης των έγκλειστων και κατευθύνει προς την απόλυτη απομόνωση τους πιο ριζοσπαστικούς αυτών, προετοιμάζοντας το έδαφος για σταδιακή επαναφορά των κελιών τύπου Γ και δημιουργία ιδιωτικών φυλακών(στα πλαίσια της νεοφιλελέυθερης παράκρουσης). Η κρατική εξουσία ζέχνει από παντού και αλλάζει έτσι φωτογραφικά διατάξεις που αφορούν πολιτικούς αντιπάλους της, βροντοφωνάζοντας τη μηδενική ανοχή που ευαγγελίζεται. Κι όμως υπάρχουν αντιστάσεις, οι φωνές των κρατουμένων γίνονται περισσότερες και δυνατότερες και με όσα μέσα διαθέτουν ζητούν να πάρουν πίσω τα κεκτημένα που στερήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Το κράτος εκδικείται με μεταγωγές-απαγωγές και προσπάθεια για περαιτέρω πειθάρχηση μέσω στοχευμένων ντου στα κελιά, όμως οι κρατούμενοι έχουν επιλέξει τον δρόμο των κινητοποιήσεων, του αγώνα, της αξιοπρέπειας. Οι αγώνες τους οφείλουν να στηρίζονται από τους έξω και είναι δείγμα minimum πολιτικής ενσυναίσθησης, η ανάγκη για επικοινωνία, πληροφόρηση, στήριξη στους ίδιους και τις ίδιες αλλά και ευρύτερη συσπείρωση ενάντια στον θεσμό της φυλακής στον πυρήνα του. Με τα ποσοστά μη Ελλήνων έγκλειστων να προσεγγίζουν το 60% των συνολικών κρατούμενων, γινεται εύκολα αντιληπτό πως συνδέεται στην ουσία του ο εγκλεισμός με την απόσπαση εθνικής συναίνεσης μέσω της ευρύτερης αντιμεταναστευτικής πολιτικής.
Οι αλλαγές που αφορούν τον ποινικό κώδικα είναι στο πνεύμα της εποχής. Η οικονομία διαχειριστής της κοινωνικής κίνησης και το κράτος ακινητοποιητής της όποιας αντίστασης των από τα κάτω. Σε ένα κλίμα εντεινόμενης καπιταλιστικής εκμετάλευσης/κρίσης και γενικευμένης επισφάλειας, είναι πάντα απαραίτητο ένα ακόμα πιο αυταρχικό νομικό οπλοστάσιο για την πάταξη της ριζοσπαστικότητας. Η λύσσα του κράτους να φυλακίσει για πλημμελήματα και να τραμπουκίσει μέσω της νομικής έννοιας της συμμορίας, μας θυμίζει μια άλλη πτυχή του κρατικού μηχανισμού που τραυματίζει ανεπιστρεπτεί ανθρώπους γνωρίζοντας ότι καλύτερα πρόληψη άνευ λόγου και αιτίας, παρά ετεροχρονισμένη καταστολή. Μας θυμίζει τον Β.Μάγγο, τον Κ.Μανιουδάκη, τον 17χρονο βασανισμένο στην Μήλο, τους συντρόφους που βασανίστηκαν στη ΓΑΔΑ μετά τις συγκρούσεις στη Ν.Σμύρνη. Μας θυμίζει τη 16χρονη αντιφασίστρια που χτυπήθηκε άσχημα από τα ΟΠΚΕ στο Ν.Ηράκλειο, τον σύντροφο που σχεδόν σκοτώθηκε σε αστυνομικό τρομοshow στην εκκένωση της κατάληψης του Ευαγγελισμού. Μας θυμίζει τον Σαμπάνη, τον Φραγκούλη, τον Μιχαλόπουλο που εκτελέστηκαν από μπάτσους προς ενημέρωση των υπολοίπων Ρομά και προς την κατεύθυνση του δόγματος της αντιεξέγερσης/νόμος και τάξη . Μας θυμίζει και κάτι τελευταίο, όλους αυτές τις μετανάστριες που πνίγηκαν και βιάστηκαν στο βωμό του να μην έρθουν άλλες. Να φτάσει ο παραδειγματισμός και ο πόνος από την Πύλο στο Πακιστάν και από τον Έβρο στη Συρία. Η απόπειρα τσουβαλιάσματος της ριζοσπαστικότητας υπό τον μανδύα της τελευταίας τροποποίησης του 187κ είναι προς την επίγνωση των υπολοίπων, είναι προς την κατέυθυνη της πάσας απώλειας κοινωνικών κεκτημένων, είναι το θόλωμα του πολιτικού με το ποινικό και η συναίνεση που ζητά το κράτος να φυλακίσει κι άλλα σώματα, κι άλλες ιδέες. Για την αναπαραγωγή του ως σύστημα που αυτορυθμίζεται και δείχνει μηδενική ανοχή στην υποτροπιάζουσα αναπαραγωγή των υπηκόων του.
Αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους κρατούμενους
Κάτω ο σωφρονιστικός και ποινικός κώδικας
Μεχρι το γκρέμισμα της τελευταίας φυλακής
Λευτεριά στους πολιτικούς κρατούμενους
Ανάρες – Ομάδα δράσης & Αλληλεγγύης
Την τελευταία περίοδο έχουμε έρθει αντιμέτωποι με τις πάγιες τακτικές της ακροδεξιάς νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης να μετατρέψει τον χαρακτήρα των φυλακών όλο και περισσότερο σε κρατικό κολαστήριο, διαιωνίζοντας περαιτέρω το καθεστώς εξαίρεσης και αποκλεισμού τόσο των κρατουμένων συνολικά όσο και των φυλακισμένων αγωνιστών ειδικότερα. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελούν οι μετατροπές στον Σωφρονιστικό Κώδικα, οι οποίες αποσκοπούν αφενός στην αυστηροποίηση των ήδη απάνθρωπων συνθηκών κράτησης και αφετέρου στην πλήρη ισοπέδωση κάθε έκφρασης των από τα κάτω κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, καλλιεργώντας έτσι ένα κλίμα τρομοκρατίας, πλήρους ελέγχου και πειθάρχησης τόσο εντός όσο και εκτός των φυλακών.
Ειδικότερα, η επιδίωξη του κρατικού μηχανισμού να ακρωτηριάσει κάθε αγωνιστική δράση αποτυπώνεται από την κεντρική ρύθμιση του νόμου που προβλέπει αυστηροποίηση των προϋποθέσεων χορήγησης τακτικών αδειών
συνολικά, ενώ για ορισμένες κατηγορίες εγκλημάτων, στα οποία συγκαταλέγονται η σύσταση «τρομοκρατικής» και «εγκληματικής» οργάνωσης, η πρόσβαση στο δικαίωμα των αδειών καθίσταται ακόμα πιο δυσχερής καθώς προβλέπεται ως προϋπόθεση η πραγματική έκτιση των 5/6 της επιβληθείσας ποινής. Στην ίδια κατεύθυνση συμβάλλουν κι άλλες διατάξεις που προβλέπουν αύξηση των βαθμών ποινών για πειθαρχικά παραπτώματα, επηρεάζοντας έτσι άμεσα και άλλες δυνατότητες των κρατουμένων, όπως τη χορήγηση του δικαιώματος της υφ’ όρον απόλυσης, και κάνοντας ακόμα δυσκολότερο τον δρόμο προς κατευθύνσεις ελάφρυνσης των συνθηκών διαβίωσης τους.
Πέραν των προϋποθέσεων των τακτικών αδειών, αυστηροποιούνται και οι προϋποθέσεις χορήγησης εκπαιδευτικών αδειών, τόσο ως προς τις προϋποθέσεις χορήγησής τους όσο και ως προς τους λόγους ανάκλησης, ναρκοθετώντας, υπονομεύοντας και τελικά στερώντας το δικαίωμα των κρατούμενων στην εκπαίδευση. Αλλαγές προκύπτουν και στο καθεστώς των μεταγωγών, ενώ προστίθενται επιπλέον κατηγορίες κρατουμένων που απαγορεύεται να μεταχθούν και να παραμείνουν στις αγροτικές φυλακές.
Ξεχωριστή αναφορά αξίζει να γίνει και για τις φυλακές τύπου Γ’ – υψίστης ασφαλείας -, στις οποίες θα υπάγονται όσοι κρατούμενοι κρίνονται ως «επικίνδυνοι για την τάξη», ένα ακόμα παράδειγμα της εξοντωτικής και εκδικητικής μεταχείρισης στην πράξη. Η αλλαγή αυτή συμβάλλει στη διαμόρφωση ενός ειδικού καθεστώτος εξαίρεσης και αποκλεισμού για τους κρατούμενους -πολιτικούς και ποινικούς-, ενώ παράλληλα αποτελεί μια εκδικητική μορφή «παραδειγματικής τιμωρίας» στην έσχατη μορφή της. Χαρακτηριστική έκφανση του ολοκληρωτικού περιεχομένου του νέου σωφρονιστικού κώδικα αποτελεί η μεταφορά της αρμοδιότητας των φυλακών από το υπουργείο δικαιοσύνης στο υπουργείο προστασίας του πολίτη.
Οι επιθετικές μεθοδεύσεις της δικαστικής εξουσίας ενάντια στους αγωνιστές, η αμείλικτη δίψα των αφεντικών για την μέγιστη κρατική εκδικητικότητα, τα μεγαλεπήβολα πλάνα της κυβέρνησης να ισοπεδώσει και να ακρωτηριάσει την κοινωνική βάση αποτυπώνονται μέσα από τη θέσπιση των απάνθρωπων μεταρρυθμίσεων στον νέο σωφρονιστικό κώδικα. Ο νόμος αυτός έρχεται να εκπληρώσει τη συνάρμοση του ελληνικού κράτους με τις ευρωπαϊκές κατασταλτικές νομοθεσίες για τις φυλακές σε μία περίοδο όπου οι καπιταλιστές και το κράτος ξεδιπλώνουν μία ολομέτωπη επίθεση απέναντι στην κοινωνική και ταξική βάση. Υπό τον μανδύα της αστικής «δικαιοσύνης» εκφράζεται η επιθυμία του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος να συσφίξει περαιτέρω τον κλοιό για κάθε φυλακισμένο, επιτάσσοντας το καθεστώς εξαίρεσης για τους πολιτικούς κρατούμενους και καλλιεργώντας συνθήκες εξαθλίωσης και κανιβαλισμού.
Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, οι κρατούμενοι ήδη από τον Οκτώβρη του ’22 πραγματοποιούν συνεχείς κινητοποιήσεις και δίνουν έναν πολύμορφο αγώνα μέσα στα κελιά, θέλοντας να αντιταχθούν στην απάνθρωπη ρητορική της αστικής «δικαιοσύνης». Ο αγώνας τους, ο οποίος περιλαμβάνει αποχές από το συσσίτιο, άρνηση καταμέτρησης, απεργία από τα μεροκάματα και πολλά ακόμη, βρίσκεται διαρκώς αντιμέτωπος με περισσότερη καταστολή, βίαιες μεταγωγές με τιμωρητικό πρόσημο ακόμα και απάνθρωπες απομονώσεις.
Η στρατηγική της κρατικής βαρβαρότητας να αποφασίζει κατά το δοκούν την αποφυλάκιση των κρατουμένων χωρίς να επικαλείται νόμιμα κριτήρια, αλλά πολιτικές πεποιθήσεις, αντικατοπτρίζεται πλήρως στο σύγχρονο «κράτος δικαίου». Την ίδια στιγμή που αποσιωπώνται αγώνες πίσω από τις φυλακές, οι προστατευόμενοι του εξουσιαστικού κορμού -που καταστέλλουν βίαια διαδηλώσεις, σκοτώνουν παιδιά, εμπλέκονται σε συστήματα trafficking και υποθέσεις βιασμών- κυκλοφορούν ανενόχλητοι συνεχίζοντας το έργο των εντολοδόχων δολοφόνων. Παρατηρούμε μια μεθοδευμένη επιδίωξη του σύγχρονου ολοκληρωτισμού να συγκαλύψει άλλες νομικές υποθέσεις, οι οποίες έρχονται σε σύμπλευση και εξυπηρετούν το κυρίαρχο αφήγημά του.
Απέναντι στον νέο σωφρονιστικό κώδικα, τον περιορισμό των δικαιωμάτων των φυλακισμένων, τη διαιώνιση του καθεστώτος εξαίρεσης για τους πολιτικούς κρατούμενους, την κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα στο σύνολό της, να στηρίξουμε με την αλληλεγγύη μας τον αγώνα των κρατούμενων στις φυλακές για την υπεράσπιση των κατακτήσεών τους, οι οποίες έχουν κερδηθεί με αιματηρούς αγώνες και εξεγέρσεις εντός των φυλακών. Ένας αγώνας που δεν περιορίζεται στα στενά όρια των φυλακών, καθώς η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των κρατούμενων αφορά το σύνολο των καταπιεσμένων οι οποίοι βιώνουν την ταξική εκμετάλλευση του κρατικού καπιταλιστικού συστήματος. Να σπάσουμε την ασφυκτική συνθήκη που το κράτος με τους μηχανισμούς του επιχειρεί να επιβάλλει. Να παλέψουμε για την πανανθρώπινη χειραφέτηση, για μία κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ – ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ
Δ. Γούναρη & Τσιμισκή – Πέμπτη 30/11/2023 στις 19:00
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση -ΟΣ | Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης
Σε μια εποχή γενικευμένης έντασης και καταστολής, ο διαχρονικός πόθος της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας αλλά και του ακροδεξιού -και όχι μόνο- ακροατηρίου της για ένα καθεστώς «εξπρές του μεσονυχτίου» εντός των ελληνικών φυλακών έρχεται να ικανοποιηθεί μετά τον άθλιο Σωφρονιστικό Κώδικα που ψηφίστηκε το 2022 και με το νέο νομοσχέδιο για τον Ποινικό Κώδικα ο οποίος περιλαμβάνει αυστηροποίηση των ποινών, εξίσωση της απόπειρας με την τετελεσμένη πράξη, αποκλεισμό της πιθανότητας αναστολής για ποινές μεγαλύτερες των δύο ετών και περιορισμό των αδειών.
Ήδη από το Σεπτέμβριο, κρατούμενοι στις φυλακές Δομοκού είχαν ξεκινήσει τον αγώνα τους αρχικά με αποχή συσσιτίου και έπειτα με μαζική απεργία πείνας η οποία σταμάτησε λίγες μέρες αργότερα μετά από υποσχέσεις της Εισαγγελίας Λαμίας για εξέταση των αιτημάτων. Η συνέχιση του αγώνα εξελίσσεται με τις εξής κινητοποιήσεις: Οι κρατούμενοι στις φυλακές Κορυδαλλού αρνούνται την μεσημβρινή καταμέτρηση και το κλείσιμο των κελιών και των προαυλίων. Στην Πάτρα και στα Τρίκαλα αρνούνται την μεσημβρινή καταμέτρηση και το μεσημβρινό κλείσιμο των προαυλίων. Στα Χανιά και στην Δομοκό το ίδιο, με την προσθήκη της αποχής συσσιτίου ενώ στην Κέρκυρα αρνούνται την μεσημβρινή καταμέτρηση. Τέλος, στο Μαλανδρίνο οι κρατούμενοι πραγματοποιούν αποχή από τα μεροκάματα, άρνηση της μεσημβρινής καταμέτρησης και άρνηση στο μεσημβρινό κλείσιμο του προαυλίου.
Τα αιτήματα των κρατουμένων είναι:
• Να εφαρμοστεί και στις φυλακές Δομοκού το όριο των 19 ετών, αντί των 25, για την υφ’ όρων απόλυση στους πολυϊσοβίτες, όπως ισχύει σε όλες τις υπόλοιπες φυλακές της χώρας.
• Να καταργηθεί το άρθρο 105 Β παρ.6 του Π.Κ. του 2019 που ορίζει όριο τα 25 έτη για τους καινούργιους πολυϊσοβίτες.
• Να μην έχει αναδρομική ισχύ ο Σωφρονιστικός Κώδικας για τις άδειες, και να ισχύσουν τα παλιά όρια (τα 10ετή για ισοβίτες και πολυϊσοβίτες, και το 1/5 τις πρόσκαιρες καθείρξεις).
• Να αρθούν τα εμπόδια για μεταγωγή στις αγροτικές και την ΚΑΥΦ, και να επανέλθουν τα όρια που ίσχυαν, χωρίς εξαιρέσεις.
• Να μην καθυστερούν τα Δικαστικά Συμβούλια της Λαμίας τις διαδικασίες για την υφ’ όρων απόλυση.
• Να μην αυξηθεί το συνολικό όριο επιβολής κατά συγχώνευση ποινών από τα 20 στα 25 έτη.
• Να παρθούν μέτρα για την αποσυμφόρηση των φυλακών.
• Να μπορούν να γίνονται συγχωνεύσεις ποινών και πειθαρχικών και να εφαρμόζεται το άρθρο 94 παρ.4 χωρίς εξαιρέσεις και παρερμηνείες όσον αφορά τα αδικήματα κατά τη διάρκεια της άδειας και όχι πέραν των ημερών αυτών.
• Να επανέλθει για τις πρόσκαιρες κάθειρξης το όριο των 3/5 για την υφ’ όρων απόλυση, για όλες τις υποθέσεις ανεξαιρέτως.
• Επιπλέον από τις φυλακές Κορυδαλλού συγκεκριμένα, ανακοινώθηκαν και τα αιτήματα της επαναφοράς του δεύτερου εβδομαδιαίου επισκεπτηρίου που για δεκαετίες προβλεπόταν για τους υπόδικους και να ξαναγίνει δεκτή η είσοδος μαγειρευτών φαγητών και ορισμένων βασικών αγαθών (λάδι, μέλι, κλπ) που μπορούσαν για πολλά χρόνια να φέρνουν οι συγγενείς στους κρατούμενους
Η φυλακή αποτελεί μεγάλο όπλο στα χέρια της εξουσίας, διότι λειτουργεί σαν ένα παρασκήνιο του πολιτικού-οικονομικού συστήματος, σαν ένα πειραματικό πεδίο, εντός του οποίου διαμορφώνονται συνθήκες που αντικατοπτρίζουν και τον επακόλουθο κρατικό σχεδιασμό έξω από αυτό. Ο εγκλεισμός και η τιμωρία χρησιμοποιούνται από την εξουσία με σκοπό να σκιαγραφήσουν την «κανονικότητα» από τη μία και την «εγκληματικότητα» από την άλλη. Σε αυτό συνέβαλε η μεταρρύθμιση της ποινικής δικαιοσύνης που αντικατέστησε τους παλιότερους σκληρούς τρόπους τιμωρίας, που στόχευαν κυρίως στο σώμα των παραβατών (βασανιστήρια, δημόσιες εκτελέσεις), με μια πιο «εξευγενισμένη» πλευρά τιμωρητικής πολιτικής. Με αυτόν τον τρόπο η εξουσία επεδίωξε να κρυφτεί πίσω από ένα λιγότερο βίαιο προφίλ, να στοχεύσει στις συνειδήσεις αντί του σώματος και να εγκαθιδρύσει ένα κοινό αίσθημα περί δικαίου. Πλέον μέσω διάφορων τιμωριών ο ισχυρός εδραιώνει την κυριαρχία του, παρουσιάζεται ως το καλό, το νόμιμο, εν αντιθέσει με τον κατηγορούμενο που αποτελεί ένα «παράσιτο», ένα παραβατικό στοιχείο που διαταράσσει αυτήν την φαινομενικά ομαλή κανονιστική λειτουργία. Υπό το μανδύα του σωφρονισμού αλλά και του αισθήματος περί «κοινωνικής» ασφάλειας, φυσικοποιείται η νόμιμη εξουσία του τιμωρείν και νομιμοποιείται η τεχνική εξουσία της πειθάρχησης. Μια γενίκευση των τεχνικών πειθάρχησης με τέτοιους όρους είδαμε να πραγματοποιείται μέσα από τις συνθήκες που διαμόρφωσε για την κοινωνία η κρατική διαχείριση της πανδημίας (απαγορεύσεις κυκλοφορίας, ηλεκτρονικός-γραφειοκρατικός έλεγχος, πρόστιμα, αστυνομοκρατία), αντιμετωπίζοντας ουσιαστικά ένα ζήτημα δημόσιας υγείας, ως ζήτημα δημόσιας ασφάλειας.
Στο δια ταύτα, ο δρόμος που έρχεται να χαράξει αυτός ο νόμος διαφαίνεται στην επαναφορά του χαρακτηρισμού «Σωφρονιστικό Κατάστημα» αντί για «Καταστήματα Κράτησης» που ίσχυε από το 1999 μέχρι και σήμερα. Έρχεται, δηλαδή, ξανά στο προσκήνιο η αντιμετώπιση του παραβάτη ως κάποιου εγκληματία τον οποίο η πολιτεία έχει χρέος να σωφρονίσει. Η εξουσία παρουσιάζεται ως «τάξη» που σωφρονίζει, ενώ ο παραβάτης ως «αταξία» που τιμωρείται. Οι τσιμεντένιοι τάφοι τους, ωστόσο, γνωρίζουμε πως δε σωφρονίζουν κανέναν, μονάχα εκδικούνται. Άξιες προβληματισμού είναι, επίσης, και οι τροποποιήσεις που αφορούν τη μεταφορά της αρμοδιότητας για τις φυλακές από το υπουργείο Δικαιοσύνης στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (!).
Ένα ακόμη επίμαχο σημείο του σωφρονιστικού κώδικα του 2022 αποτελεί η περιστολή/κατάργηση του δικαιώματος της άδειας μέσα από την αυστηροποίηση των χρονικών ορίων έκτισης για τη θεμελίωση του δικαιώματος της άδειας, αλλά και την επέκταση των προϋποθέσεων που θα πρέπει να πληροί ο κρατούμενος. Σύμφωνα με το άρθρο 50 του νόμου, όσον αφορά την τακτική άδεια, οι πολύ-ισοβίτες δικαιούνται να ζητήσουν άδεια μετά από την έκτιση 22 χρόνων, αντί για 12 χρόνια, όπως ίσχυε μέχρι σήμερα. Γνωρίζοντας πως η υφ’ όρον απόλυση για όσους εκτίουν ποινή πολλαπλών ισοβίων είναι τα 25 έτη, γίνεται αντιληπτό πως για όσους κρατούμενους έχουν τελέσει βαριά κακουργήματα καταργείται ουσιαστικά το δικαίωμα στην άδεια. Παράλληλα για όσους έχουν καταδικαστεί σε ισόβια θεσπίζεται το δικαίωμα αίτησης στα 12 χρόνια, αντί για 10, όπως ήταν παλαιότερα. Αλλαγές πραγματοποιήθηκαν και στην εκπαιδευτική άδεια, αφού με το άρθρο 53 διευρύνονται οι τυπικές προϋποθέσεις για τη χορήγηση της (π.χ. ελάχιστο διάστημα παραμονής στη φυλακή από 4 μήνες για υπόδικους ή κατάδικους σε ποινή φυλάκισης μέχρι 2 χρόνια για κατάδικους σε ισόβια κάθειρξη), ενώ τροποποιούνται εκ νέου οι λόγοι μη χορήγησης ή ανάκλησής της.
Ένα καθεστώς που διψά για θεσμούς-μηχανισμούς ελέγχου δε θα μπορούσε να μην επιχειρήσει φυσικά την αναβίωση των φυλακών υψίστης ασφαλείας. Το άρθρο 12 του σωφρονιστικού κώδικα προβλέπει για τους ενήλικους που κρατούνται ήδη σε σωφρονιστικά καταστήματα Α, Β ή άλλου τύπου ότι, αν έχουν τελέσει συγκεκριμένα πειθαρχικά παραπτώματα (βίαιη απόδραση περισσότερων κρατουμένων με ενωμένες δυνάμεις, άσκηση βίας κατά μελών του προσωπικού, απόδραση κρατουμένου, κατοχή και χρήση αιχμηρών και επικίνδυνων αντικειμένων ως όπλων) και κρίνονται από το συμβούλιο φυλακής ως «ιδιαίτερα επικίνδυνοι για την τάξη και την ασφάλεια», θα κρατούνται σε σωφρονιστικά καταστήματα αυξημένης ασφαλείας. Πρόκειται για μια αυθαίρετη νομοθέτηση, αφού δεν επεξηγείται ούτε με ποιο κριτήριο θα αιτιολογείται η κρίση του Συμβουλίου των φυλακών ούτε και οι διαφορές που θα έχουν αυτά τα «καταστήματα αυξημένης ασφαλείας» στα οποία θα υπάγονται οι «πιο επικίνδυνοι». Εμείς γνωρίζουμε καλά πως οι φυλακές τύπου Γ αποτελούν την ολοκλήρωση του καθεστώτος εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων. Μια φυλακή μέσα στη φυλακή που θέλει να επιφέρει τη λήθη, επιδιώκοντας οι αιχμάλωτοι αγωνιστές να ξεχάσουν, αλλά και να ξεχαστούν.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να ότι η Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (ΕΠΒ) έχει δώσει στη δημοσιότητα δύο εκθέσεις (το 2022 και το 2023) σχετικά με τις αναξιοπρεπείς και προσβλητικές συνθήκες κράτησης στις ελληνικές φυλακές. Σημειώνεται πως η συγκεκριμένη επιτροπή από το 1992 μέχρι σήμερα έχει χρειαστεί να παρέμβει μόλις δέκα φορές κατά πέντε χωρών.
Εμείς δε χρειαζόμαστε καμιά Επιτροπή να μας ενημερώσει για όσα συμβαίνουν στα τσιμεντένια κελιά της “δημοκρατίας”. Υπερπληθυσμός λόγω αυστηρής ποινικής πολιτικής και νομοθεσίας (πιο τρανταχτά παραδείγματα οι Φυλακές Κομοτηνής και Τρίπολης που έχουν πληρότητα 200% και 239% αντίστοιχα), την ίδια ώρα που οι αγροτικές φυλακές λειτουργούν στο 35%. Κακομεταχείριση κρατούμενων και βασανιστήρια από τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους, απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής, καμιά υγειονομική περίθαλψη (αναφέρουμε χαρακτηριστικά τις φυλακές Αγιάς στην Κρήτη, όπου πριν λίγες εβδομάδες σημειώθηκε ο 5ος θάνατος κρατουμένου σε διάστημα ενός μήνα περίπου λόγω έλλειψης ιατρικού προσωπικού, αλλά και το “Νοσοκομείο” των φυλακών Κορυδαλλού που δικαίως ονομάζεται από όλους “Κολαστήριο”). Αυτά είναι μονάχα λίγα από τα παραδείγματα των συνθηκών κράτησης στις ελληνικές φυλακές.
Γυρνώντας στον σωφρονιστικό κώδικα, δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη η επίθεση που επιχειρείται μέσα από την κατάργηση των αδειών. Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση υποστηρίζει πως με τις τροποποιήσεις του σωφρονιστικού κώδικα στοχεύει στη διασφάλιση των δικαιωμάτων των κρατουμένων και στην ύπαρξη φορέων κοινωνικής επανένταξης, καταργεί ουσιαστικά το δικαίωμα της άδειας (και όχι ευεργέτημα ή προνόμιο όπως αυτοί φαντάζονται) που κατακτήθηκε μέσα από τους αγώνες και το αίμα των κρατουμένων.
Μέχρι το γκρέμισμα της τελευταίας φυλακής στεκόμαστε δίπλα σε όλους τους ανθρώπους που κρατούνται στα άθλια κλουβιά που ονομάζει “σωφρονιστικά καταστήματα” το καθεστώς, υπενθυμίζοντας στο κράτος πως κανένα σχέδιο εξόντωσης των κρατουμένων δε θα περάσει. Η εγκληματικότητα, στην πλειοψηφία της προερχόμενη από την φτώχεια και την εξαθλίωση όλο και μεγαλύτερων κοινωνικά κομματιών, δεν αντιμετωπίζεται με αυστηροποίηση των ποινών ή με την όλο και αθλιότερη συνθήκη των φυλακών που στα μυαλά των σαδιστών δεξιών δρα “αποτρεπτικά”. Αντιμετωπίζεται μόνο με την αλλαγή του συστήματος που μας φτωχοποιεί και μας εξαθλιώνει. Και μιας και είναι εμφανές ότι ο τελευταίος “Σωφρονιστικός” και ο νέος Ποινικός Κώδικας έχει πρώτα στόχο τους αγωνιστές που έχουν λάβει βαριές ποινές, ιδίως με το έκτρωμα του “αντιτρομοκρατικού” νόμου, η απάντηση του κόσμου του αγώνα είναι δεδομένη: στο δόγμα καταστολής και απομόνωσης που θέλει να μας επιβάλει το κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα εμείς συνεχίζουμε τον ανυποχώρητο αγώνα μας για την κατάργηση κάθε μορφής εξουσίας. Ήδη η συλλογικότητα του Ρουβίκωνα αντιμετωπίζει κατηγορίες εγκληματικής οργάνωσης με επιβαρυντικά στοιχεία ακόμα και πολιτικές διαδικτυακές εκπομπές. Ο κόσμος του αγώνα, είτε εντός είτε εκτός των τειχών δεν τρομοκρατείται. Ενάντια στην κρατική αυθαιρεσία που απαξιώνει τις ζωές μας και ποινικοποιεί τους αγώνες για τη διεκδίκηση μιας καλύτερης ζωής, εμείς οργανωνόμαστε από τα κάτω, ενωνόμαστε με τους καταπιεσμένους και απαντάμε με όπλο μας την αλληλεγγύη. Αγωνιζόμενοι για την ελευθερία απέναντι στις ψευδαισθήσεις του κράτους.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ
Μικροφωνική αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων
Πέμπτη 30/11, Τσιμισκή με Ναυαρίνου, 19:00
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
Μικροφωνική αλληλεγγύης στους αγώνες των κρατουμένων
Δ. Γούναρη & Τσιμισκή – Πέμπτη 30/11/2023 στις 19:00
Σε μια συνθήκη καπιταλιστικής λεηλασίας, με την αξία των ζωών μας να μειώνεται όλο και περισσότερο, ενώ το κόστος τους αυξάνεται ανυπόφορα, βλέπουμε τον κρατικό μηχανισμό να οχύρώνεται με κάθε κατασταλτικό μέσο για να καταπνίξει κάθε αντίσταση. Σε αυτή την συνθήκη αυστηροποιείται συστηματικά το πλαίσιο των ποινών με τις ολοένα και πιο ασφυκτικές αλλαγές του Ποινικού Κώδικα αλλά και οι συνθήκες του σωφρονισμού με την αναχρονιστική μεταρρύθμιση του Σωφρονιστικού Κώδικα. Σε όλα αυτά οι κρατούμενοι δεν μένουν με σταυρωμένα τα χέρια και αγωνίζονται με ό,τι μέσα κατέχουν.
Η έναρξη των κινητοποιήσεων ουσιαστικά προαναγγέλλεται στις 16 Αυγούστου του 2023 όταν οι κρατούμενοι των φυλακών Δομοκού, μαζί με συνυπογραφές από κρατούμενους στις φυλακές Κορυδαλλού, Λάρισας, Πάτρας, Μαλανδρίνου και Χανιών, έστειλαν επιστολή προς διάφορους θεσμικούς φορείς ( Πρωθυπουργό, Πρόεδρο Δημοκρατίας, Υπουργείο Δικαιοσύνης ,Δημόσιας Τάξης κ.α. ) και στα ΜΜΕ με σκοπό να γνωστοποιηθούν δημόσια τα αιτήματα τους αλλά και η κατάσταση που επικρατεί στις ελληνικές φυλακές.
Στις 4 Σεπτέμβρη του 2023 προχώρησαν σε αποχή συσσιτίου και στις 18 του ίδιου μήνα κρατούμενοι των φυλακών Δομοκού ξεκινάνε μαζική απεργία πείνας βάζοντας ανάχωμα το ίδιο τους το σώμα διεκδικώντας τα αυτονόητα, καλύτερες δηλαδή συνθήκες διαβίωσης, κατάργηση του νέου Σωφρονιστικού Κώδικα (που βρίσκεται σε ισχύ εδώ και ένα χρόνο) και μη ψήφιση του νέου Ποινικού Κώδικα που θέλει να θεσμοθετήσει το επόμενο χρονικό διάστημα η κυβέρνηση.
Μετά από υποσχέσεις της Εισαγγελίας Λαμίας πως θα εξετάσει τα αιτήματα τους, οι κρατούμενοι ανέστειλαν την απεργία πείνας με ανακοίνωση τους στις 22/09/2023, χωρίς όμως να σταματούν τον αγώνα τους. Αργότερα, στις 18/10 η διεύθυνση των φυλακών Κορυδαλλού χρησιμοποιεί για μία ακόμα φορά το εργαλείο των εκδικητικών μεταγωγών-απαγωγών κρατουμένων που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις. Αυτή την φορά εις βάρος 6 κρατουμένων που μετάγονται ξαφνικά σε 6 διαφορετικές φυλακές της χώρας με σκοπό την απομόνωσή τους και την τρομοκράτηση των υπολοίπων. Στις 25/10 ακολουθεί άλλη μια μεταγωγή αγωνιστή κρατουμένου, του Στέργιου Καλαϊτζίδη, ο οποίος μεταφέρεται από τις φυλακές Κορυδαλλού στα Διαβατά Θεσσαλονίκης. Υπαίτια αυτών των αποφάσεων είναι η διευθύντρια των φυλακών Κορυδαλλού Μαρία Στέφη, η οποία χτίζει μπίζνες και καριέρα πάνω στις πλάτες των κρατουμένων. Ενάντια στην κατασταλτική και εκδικητική αυτή μεταγωγή ο Στέργιος Καλαϊτζίδης βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 28/10, με αίτημα την επιστροφή του στον Κορυδαλλό.
Ο αγώνας των κρατουμένων είχε ήδη σημάνει την αρχή του μέσω των μαζικών κινητοποιήσεων των κρατουμένων την περσινή χρονιά με την ψήφιση του νέου Σωφρονιστικού Κώδικα , ο οποίος ψηφίστηκε στις 19 Οκτωβρίου του 2022 επαναφέροντας νομοθετικές ρυθμίσεις του παρελθόντος και εισάγοντας νέα μέτρα συντηρητικοποίησης με τα σημερινά δεδομένα. Η ταχεία γνωστοποίηση αυτού του νομοσχεδίου σε δημόσια διαβούλευση και η μετέπειτα ψήφιση του δεν ήταν καθόλου τυχαία, καθώς η ανακοίνωση της ‘Εκθεσης Επιτροπής για την Πρόληψη Βασανιστηρίων (CPT) του Συμβουλίου της Ευρώπης για την τραγική κατάσταση των ελληνικών φυλακών (π.χ. υπερπληθυσμός, άθλιες συνθήκες διαβίωσης, αδιευκρίνιστες συνθήκες θανάτων και μεγαλά ποσοστά αυτοκτονιών ) ήταν καταπέλτης για το ελληνικό κράτος ώστε να αναγκαστεί να ψηφίσει έναν νόμο με πρόσχημα την εξέλιξη και την προοδευτικότητα του σωφρονιστικού συστήματος. Παρά το γεγονός ότι δεν πιστεύουμε σε Ευρωπαϊκές μελέτες και τη πραγματική στοχοθεσία αυτών, ενώ ταυτόχρονα δεν έχουμε καμία αυταπάτη γύρω από εξευγενισμό του θεσμού του σωφρονισμού, είναι τουλάχιστον πρόδηλο ότι ο εν λόγω νόμος μας γύρισε χρόνια πίσω, καταστρατηγώντας πληθώρα δικαιωμάτων των κρατουμένων, κερδισμένα από τους αγώνες και το αίμα τους.
Από την αρχή της διακυβέρνησης της το 2019, η κυβέρνηση της Νεας Δημοκρατίας, μετέφερε την αρμοδιότητα των φυλακών από το Υπουργείο Δικαιοσύνης στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη . Αυτή η συνειδητή πολιτική επιλογή δηλώνει ξεκάθαρα πως το Υπουργείο που είναι αρμόδιο για την δίωξη του ” εγκλήματος” αποκτά και την αρμοδιότητα αυτού για την εκτέλεση των ποινών, παραβαίνοντας ακόμη ρητά και τις επιφυλάξεις του Συμβουλίου της Ευρώπης επί του θέματος . Δεν μας αφορούν ούτε τα <<νομικίστικης>> φύσης παιχνίδια, ούτε η αξιολόγηση θεσμών(παρά μόνο στο κομμάτι της γνώσης η οποία μας δίνει δυνατότητες αλλά και την ανάλυση και ερμηνεία μέσα από την πολιτική μας σκοπιά). Αυτό λοιπόν που γίνεται κατανοητό, είναι ότι η επέκταση του κατασταλτικού ρόλου έρχεται κάθε φορά που αρμοδιότητες μεταφέρονται στο Υπουργείο της Αστυνομίας, δηλαδή αυτό της Προστασίας του Πολίτη ( βλ Μεταναστευτικό).
Η συνέχιση του αγώνα εξελίσσεται με με τις εξής κινητοποιήσεις στις εκάστοτε φυλακές :
Οι κρατούμενοι στις φυλακές Κορυδαλλού αρνούνται την μεσημβρινή καταμέτρηση και το κλείσιμο των κελιών και των προαυλίων.
Στην Πάτρα και στα Τρίκαλα αρνούνται την μεσημβρινή καταμέτρηση και το μεσημβρινό κλείσιμο των προαυλίων.
Στα Χανιά και στην Δομοκό το ίδιο, με την προσθήκη της αποχής συσσιτίου ενώ στην Κέρκυρα αρνούνται την μεσημβρινή καταμέτρηση.
Τέλος , στο Μαλανδρίνο οι κρατούμενοι πραγματοποιούν αποχή από τα μεροκάματα, άρνηση της μεσημβρινής καταμέτρησης και άρνηση στο μεσημβρινό κλείσιμο του προαυλίου.
Τα αιτήματα των κρατουμένων είναι τα εξής :
- Να εφαρμοστεί και στις φυλακές Δομοκού το όριο των 19 ετών, αντί των 25, για την υφ’όρον απόλυση στους πολυϊσοβίτες, όπως ισχύει σε όλες τις υπόλοιπες φυλακές της χώρας
- Να καταργηθεί το άρθρο 105 Β παρ.6 του Π.Κ. του 2019 που ορίζει όριο τα 25 έτη για τους καινούργιους πολυϊσοβίτες
- Να μην έχει αναδρομική ισχύ ο Σωφρονιστικός Κώδικας για τις άδειες, και να ισχύσουν τα παλιά όρια (τα 10ετή για ισοβίτες και πολυϊσοβίτες, και το 1/5 τις πρόσκαιρες καθείρξεις)
- Να αρθούν τα εμπόδια για μεταγωγή στις αγροτικές και την ΚΑΥΦ, και να επανέλθουν τα όρια που ίσχυαν, χωρίς εξαιρέσεις
- Να μην καθυστερούν τα Δικαστικά Συμβούλια της Λαμίας τις διαδικασίες για την υφ’όρον απόλυση
- Να μην αυξηθεί το συνολικό όριο επιβολής κατά συγχώνευση ποινών από τα 20 στα 25 έτη
- Να παρθούν μέτρα για την αποσυμφόρηση των φυλακών
- Να μπορούν να γίνονται συγχωνεύσεις ποινών και πειθαρχικών και να εφαρμόζεται το άρθρο 94 παρ.4 χωρίς εξαιρέσεις και παρερμηνείες όσον αφορά τα αδικήματα κατά τη διάρκεια της άδειας και όχι πέραν των ημερών αυτών
- Να επανέλθει για τις πρόσκαιρες κάθειρξης το όριο των 3/5 για την υφ’όρον απόλυση, για όλες τις υποθέσεις ανεξαιρέτως
Επιπλέον από τις φυλακές Κορυδαλλού συγκεκριμένα, ανακοινώθηκαν και τα αιτήματα της επαναφοράς του δεύτερου εβδομαδιαίου επισκεπτηρίου που για δεκαετίες προβλεπόταν για τους υπόδικους και να ξαναγίνει δεκτή η είσοδος μαγειρευτών φαγητών και ορισμένων βασικών αγαθών (λάδι, μέλι, κλπ) που μπορούσαν για πολλά χρόνια να φέρνουν οι συγγενείς στους κρατούμενους.
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΈΝΩΝ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΣΕ ΟΣΑ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΊΟΥ ΚΛΟΥΒΙΟΥ
Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών (συνέλευση Θεσσαλονίκης)
