Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατάφερε να αναδειχθεί νικητής και στον β’ γύρο των προεδρικών εκλογών. Εκλέγεται με το 52% των ψήφων ενώ ο αντίπαλος του αντιπολιτευόμενου συνονθυλεύματος Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου περιορίστηκε στο 48%. Έτσι και παρά τα τόσα προβλήματα στην οικονομία, τον αυταρχισμό που επιδεικνύει και τα ανοιχτά εξωτερικά μέτωπα, ο Ερντογάν καταφέρνει όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά αναβαπτίζεται θριαμβευτικά στην τουρκική προεδρία.
Με τη νέα θητεία του θα κυριαρχεί στην Τουρκία ένα-τέταρτο του αιώνα, περισσότερο και από τον Κεμάλ Ατατούρκ, ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας που φέτος συμπληρώνει έναν αιώνα ζωής. Εξ ου και οι αναφορές του τούρκου προέδρου στον νέο αιώνα της Τουρκίας… υπό την καθοδήγησή του και σε κατεύθυνση νέο-οθωμανική. Το bye-bye Kemal, που είπε στη νικητήρια συγκέντρωση χιλιάδων οπαδών του μπροστά στο παλάτι του στην Άγκυρα, μάλλον δεν αναφερόταν στον αντίπαλό του…
Πέραν των όσων αναφέραμε στην παρουσίαση των αποτελεσμάτων του α’ γύρου, είναι εμφανές πλέον ότι επισφραγίζεται η κυριαρχία Ερντογάν, που κυβερνά πλέον εδώ και μια 20ετία. Εργαλειοποίησε την ιστορία και χρησιμοποίησε έκδηλους συμβολισμούς… απεξάρτησης από τη Δύση, προβαίνοντας σε έντονα αντιδυτικά και αντιαμερικανικά κηρύγματα.
Καλλιέργησε ένα μίγμα νέο-οθωμανισμού, πάντρεψε δύο μεγάλα ρεύματα των προηγούμενων δεκαετιών, τον εθνικισμό και τον ισλαμισμό, προσθέτοντας και τον κοινωνικό συντηρητισμό. Ένα εκρηκτικό συστατικό ισλαμο-εθνικιστικής ταυτότητας, αφενός για τον ιδεολογικό εγκλωβισμό των λαϊκών στρωμάτων και αφετέρου για το όχημα των γεωπολιτικών σχεδίων ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή.
Ο κρατικός μηχανισμός και οι θεσμοί λειτούργησαν ως προωθητική δύναμη, βασίζοντας την εσωτερική πολιτική του στην επιδοματική εξάρτηση εκατομμυρίων νοικοκυριών, που (κι εδώ) διασφάλιζε μια μικροασφαλή σταθερότητα. Το πώς θα τα βγάλει πέρα με… τα Ερντογανόμικς, τον πληθωρισμό, την ακρίβεια, τις τόσες υποσχέσεις στους σεισμόπληκτους, ίσως βασίζεται στις εξωτερικές ακροβασίες του.
Και δεν είναι μόνο το ΔΝΤ, που οι Δυτικοί λένε ότι αργά ή γρήγορα θα καταφύγει. Μη ξεχνάμε και… τους εμίρηδες του Κατάρ, που τόσο χρήμα έχουν διοχετεύσει. Εδώ εμπλέκονται και πολλοί άλλοι εξωτερικοί παράγοντες που έχουν να κάνουν με την γενικότερη ρευστότητα και ανακατατάξεις στους περιφερειακούς συσχετισμούς δυνάμεων.
Όσο για την αριστερά και τους Κούρδους… ο αγώνας συνεχίζεται. Με ένα ασφυκτικό πολιτικο-κοινωνικό περιβάλλον, πολλοί στην Τουρκία θα δούν ως διέξοδο… τη φυγή και την μετανάστευση. Όπως έχει γίνει με όσους κατηγορούνται ως… τρομοκράτες, είτε Κούρδοι, είτε αριστεροί, είτε οι Γκιουλενιστές, είτε απλώς γιατί δεν μπορούν ούτε να μιλήσουν εναντίον του… νέου σουλτάνου. Ένα μαύρο πέπλο απλώνεται πλέον σε πολλές χώρες στον πλανήτη, όπου ενισχύονται αυταρχικά καθεστώτα έντονης ταξικής εκμετάλλευσης.
ΤΟΥΡΚΙΑ: Εκλογικό θρίλερ, με πόλωση, β’ γύρο προεδρικών εκλογών και… όρθιο τον Ερντογάν
