Κανένας και καμία μόνη στα χέρια του κράτους.
Στις 10.5 εκδικάζεται στα Χανιά η υπόθεση των 3 συλληφθέντων της 6ης Ιουνίου 2018.
Στις 6.6.2018 βρεθήκαμε στο δρόμο σε μια απόπειρα αντανακλαστικής απάντησης σε διαδικτυακό κάλεσμα για την “ελληνικότητα” της Μακεδονίας προσπαθώντας να διεκδικήσουμε ζωτικό χωρό για όλες μας σε μια πόλη που μας πνίγει. Η συμπλοκή που ακολούθησε τη συντονισμένη επίθεση των μπάτσων και του ρατσιστικού όχλου κατέληξε στον τραυματισμό 2 μπάτσων, καθώς και στη σύλληψη 3 ατόμων από εμάς. Κατά τη σύλληψή μας ακολούθησε ο συνήθης ξυλοδαρμός από τους μπάτσους καθώς και από το συρφετό ελλαδόπλητων σκουπιδιών που είχε μαζευτεί. Ξυλοδαρμός ο οποίος και συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση και κατά τη διάρκεια της κράτησής μας στο μπατσομέγαρο. Ακολούθησε η μεταφορά κάποιων από εμάς στο νοσοκομείο, ενώ ήδη πραγματοποιούνταν συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από το μπατσομέγαρο από αλληλέγγυο κόσμο.
Πέντε χρόνια αργότερα, βρισκόμαστε ακόμα μουδιασμένες από το πείραμα παγκόσμιας κλίμακας που μας έχει επιβληθεί ως η νέα κανονικότητα από το βιοεξουσιαστικό σύμπλεγμα κυριαρχίας και το εταιρικό τους lobby, σαστισμένες να κοιτάμε την 4η βιομηχανική επανάσταση να διεκδικεί κάθε σπιθαμή χώρου, τη διαμεσολάβηση του χρόνου μας αλλά ακόμα και τον ίδιο τον έλεγχο των σωμάτων μας.
Βρισκόμαστε εγκλωβισμένες σε ένα παρόν γεμάτο δίπολα και μονολόγους προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση του διπόλου. Ό,τι προσπαθεί να ξεφύγει από αυτή τη μονοδιάστατη πόλωση στην καλύτερη περνάει αδιάφορο. Κυριαρχεί ακόμα και (ή μάλλον ειδικά) στους κύκλους μας μια διευρυμένη δυναμική απάθειας προς απόπειρες κριτικής σκέψης, αμφισβήτης ή έστω καχυποψίας απένατι στο κράτος και τον αξιακό του κώδικα. Καθώς επίσης, σημείο των καιρών αποτελεί και η ιδεολογικοποίηση της ανάθεσης πλέον της κάθε πτυχής της καθημερινότητας σε ένα μάτσο ειδικούς κάθε μα κάθε είδους.
Κομμάτι της απουσίας κριτικής σκέψης είναι και η ροπή μας στην εξατομίκευση με ρυθμούς πιο γοργούς κι απ’ αυτούς που το ίδιο το κράτος επιχειρεί να επιβάλει. Η ιδέα πως ο μόνος τρόπος να υπάρχουμε είναι δια μέσω του καθολικού διαχωρισμού μας και του τεμαχισμού της καθημερινότητάς μας σε τόσα πολλά κομματάκια που πλέον το κράτος, οι εταιρείες και οι μηχανισμοί τους να μας είναι απαραίτητοι για να μπορέσουμε έστω να επιβιώσουμε. Πόσο μάλλον όταν είμαστε πλήρως εξαρτημένες από τα βιοτεχνολογικά τους “θαύματα”.
Εμείς κρίνουμε πως αν υπάρχει ένας δρόμος για να επιχειρήσουμε να αντιπαρατεθούμε με το κυρίαρχο μάλλον προϋποθέτει να συλλογικοποιήσουμε τις ζωές μας. Να έρθουμε αντιμέτωπες με το φόβο που μας μπουκώνουν καθημερινά καθώς και τα σκατά και την αποβλάκωση που μας σερβίρουν διαδικτυακά και μας έχουν καθηλωμένα μπροστά από οθόνες να χαζεύουμε το ηλιοβασίλεμα όταν ο ήλιος είναι μπρος στα μάτια μας.
Επιχειρώντας να ξεπεράσουμε την απογοήτευση και τις αντιφάσεις μας προτάσσουμε την αλληλεγγύη και τις συντροφικές σχέσεις. Χωρίς διαμεσολαβήσεις.
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στις 10.5 στις 9:00 στα δικαστήρια Χανίων.
δύο από τους συλληφθέντες
