Πορεία ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και υπεράσπισης του ασύλου στη Θεσσαλονίκη, Πέμπτη 13/10 στις 13:00 στην Καμάρα

Έξω οι μπάτσοι από το ΑΠΘΜπορεί να είναι εικόνα 2 άτομα, υποδήματα και κείμενο που λέει "έξω αιυπάτσο TKM DIN ΚΑΤΩ και ov. 4777 νόμος πλαίσιο ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στην απεργία ΣΤΗΝ ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ η ακρίβεια είγαι βία ΤΑΞΙΚΗ PILICE × ΠΟΡΕΙΑ πέμπτη 13/10 10 ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση 13:00καμάρα σύλλογος φοιτητ(ρι)ών ηλεκτρολόγων-μηχανολόγων"

Κάτω ο ν 4777 και ο νέος νόμος πλαίσιο

Αλληλεγγύη στην απεργία στην Μαλαματίνα

Η ακρίβεια είναι βία ταξική

ΣΦ ΗΛ-ΜΗΧ

 


13/10 ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ: 13:00 – Καμάρα

*Στηρίζουμε το μπλοκ του σφ ηλ μηχ που έλαβε αγωνιστική απόφαση με ανοιχτό πλαίσιο στην γενική του συνέλευση

Έπειτα από τις δηλώσεις και εξαγγελίες εγκατάστασης των ΟΠΠΙ στο ΕΚΠΑ, το κράτος δυνάμεις,κλούβες, ΜΑΤ, ΟΠΚΕ παρελαύνουν εμπρός της πύλης της Ούλωφ Πάλμε στο ΕΚΠΑ και της πύλης Κοκκινοπούλου στο ΕΜΠ. Την ίδια στιγμή, στο ΑΠΘ, εξακολουθεί να υπάρχει κλούβα των ΜΑΤ στο στέκι του βιολογικού και στην είσοδο απέναντι από τη ΔΕΘ και τουρνικέ στην πρυτανεία, ενώ η κατασταλτική κρατική μανία αποτυπώθηκε πλήρως και μέσα από τη δολοφονική επίθεση των μπάτσων στα γρασίδια της Φιλοσοφικής στο 3ο Ελευθεριακό Φεστιβάλ Κατειλημμένων Χώρων και Συλλογικοτήτων.
Με την αρχή της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς και πριν καλά καλά, επιστρέψει το σύνολο της φοιτητικής κοινότητας επιχειρείται η εγκατάσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας εντείνοντας όλο και περισσότερο την καταστολή στο ίδιο το πανεπιστήμιο. Μιλάμε λοιπόν για μία ακόμη έκφανση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης αλλά και απαραίτητο συστατικό της στοιχείο ταυτόχρονα. Ήδη από τα προηγούμενο καιρό, μετράμε τουλάχιστον 200 συλλήψεις στη μάχη υπεράσπισης του ασύλου και δεκάδες μόνο τους τελευταίους μήνες στο ΑΠΘ.

Την ίδια στιγμή η ακρίβεια, οι δεκάδες καθημερινές επαναπροωθήσεις μεταναστ(ρι)ων, η επισφάλεια, η διάλυση της δημόσιας υγείας και παιδείας, η καταστολή της απεργίας των εργαζομένων της Μαλαματίνας που εδώ και ενάμιση μήνα με συλλογικούς, ταξικούς αγώνες διεκδικούν την επαναπρόσληψη 15 συναδέλφων τους, καθώς και την συλλογική σύμβαση εργασίας, η αστυνομοκρατία σε κάθε γειτονιά και η κρατική συγκάλυψη γυναικοκτόνων και βιαστών διαμορφώνουν τους χειρότερους όρους για τη ζωή της κοινωνικής βάσης. Όλα τα παραπάνω αποτελούν εκφάνσεις του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και η μάχη ενάντιά του, τόσο στα πανεπιστήμια, τους χώρους εργασίας όσο και σε κάθε κοινωνικό πεδίο είναι μάχη όλων μας. Δε θα αφήσουμε τις σχολές μας να γίνουν στρατόπεδα των σωμάτων ασφαλείας. Η είσοδος των ΟΠΠΙ να μας βρει στις συνελεύσεις, στις καταλήψεις, στις διαδηλώσεις και στις συγκρούσεις.
Το κράτος έκανε την κίνησή του, να βγούμε οργανωμένα και αδιαμεσολάβητα στην αντεπίθεση, υπερασπιζόμενοι/ες το άσυλο και τα κεκτημένα αγώνα μας. Οργανώνουμε κινητοποιήσεις και κινήσεις αλληλεγγύης με τους φοιτητικούς συλλόγους και τα σχήματα στις σχολές μας, βρισκόμαστε στο δρόμο και σε οδοφράγματα με πείσμα. Ενάντια στους ταξικούς φραγμούς, την καταστολή και την πειθάρχηση.

Οργάνωση κι Αγώνας για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση
Αυτοοργάνωση αντίσταση αλληλεγγύη

Το δίκιο θα κριθεί στους δρόμους

13/10 ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ: 13:00 – Καμάρα

Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών QUIETA MOVERE


Στηρίζουμε το μπλοκ του Συλλόγου Φοιτητ(ρι)ών Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων Μηχανικών, που έλαβε απόφαση μέσα από γενική συνέλευση η οποία υπερψήφισε το ανοιχτό αγωνιστικό πλαίσιο.

Όλες οι πτυχές της καταστολής αποτελούν στόχευση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, αλλά και μέσο ευκολότερης υλοποίησής της. Η εκάστοτε κυβέρνηση εξυπηρετεί τις κατευθύνσεις της αγοράς, της Ευρωπαικής Ένωσης, του ΟΟΣΑ και μεταλλάσσει την εκπαιδευτική διαδικασία με στόχο ένα πανεπιστήμιο σύμφωνα με τις ανάγκες κράτους -κεφαλαίου, όπου ο κάθε φοιτητής θα λάβει τη θέση που του αναλογεί στην καπιταλιστική πραγματικότητα. Μέσω της εκπαιδευτικής διαδικασίας κάθε φοιτήτρια διδάσκεται μία νοοτροπία ανταγωνισμού και εκμετάλλευσης με στόχο την προσωπική ανέλιξη, ενώ ταυτόχρονα δημιουργείται και το απαραίτητο πειθαρχημένο, ευέλικτο, αναλώσιμο εργατικό δυναμικό. Αναδιάρθρωση λοιπόν, με αποκορύφωμα τον νόμο 4777, δεν είναι μόνο η είσοδος των μπάτσων στα πανεπιστήμια, η οποία αποτέλεσε κόμβο συγκρότησης του περσινού φοιτητικού κινήματος. Είναι η υποβάθμιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας και η εντατικοποίηση, πειθάρχηση, υποταγή των φοιτητ(ρι)ών και η στοχοποίηση της συνδικαλιστικής τους δράσης. Είναι τα κλειδώματα των πανεπιστημιακών χώρων, η κατάργηση του ασύλου, η πανεπιστημιακή αστυνομία ΟΠΠΙ ,ο έλεγχος, οι κάμερες, οι κάρτες εισόδου και τα face control, τα πειθαρχικά συμβούλια, οι διαγραφές φοιτητ(ρι)ών στο ανώτατο όριο φοίτησης. Είναι επίσης η ισοτίμηση των πτυχίων των δημοσίων πανεπιστημίων με τα πτυχία των ιδιωτικών κολεγίων, η αξιολόγηση – συγχώνευση πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, η διάσπαση των πτυχίων και η – ολοένα και μεγαλύτερη – κατάργηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Είναι οι απλήρωτες πρακτικές, η ελάχιστη βάση εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι όλα αυτά και άλλα τόσα που υποτιμούν τις ζωές μας. Φυσικά η κρατική μανία για ολόπλευρη ενσωμάτωση των πανεπιστημίων στα καπιταλιστικά συμφέροντα δεν σταματά με τον νόμο 4777.

Νέος νόμος διάλυσης πτυχίων:
Ο νέος αυτός νόμος, πρωτοβουλία του ιδρύματος Μποδοσάκη, που παρουσιάστηκε υπό την αιγίδα της ΠτΔ Σακελλαροπούλου σε συνεργασία με όλη την εγχώρια νεοφιλελεύθερη ακαδημαϊκή ελίτ των “αρίστων”, προβλέπει πολύ συγκεκριμένες πτυχές που παραδίδουν το δημόσιο πανεπιστήμιο ολοκληρωτικά στα χέρια των επενδυτών. Τα πανεπιστήμια θα πρέπει διαρκώς να λογοδοτούν και να αξιολογούνται, όπως συμβαίνει ήδη στις υπόλοιπες εκπαιδευτικές βαθμίδες. Εν ολίγοις ο ιδιωτικός τομέας θα εισβάλλει για τα καλά πλέον στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, με χρηματοδοτήσεις θέσεων καθηγητών, ερευνών και υποτροφιών. Η κρατική χρηματοδότηση επομένως θα συρρικνωθεί. Αυτό σημαίνει πως το πανεπιστήμιο χάνει ουσιαστικά τον αυτοδιοίκητο χαρακτήρα του και αναγκάζεται να «χορέψει» στον ρυθμό των επενδυτών, που -όντας αυτοί που ρίχνουν τα λεφτά – μπορούν να επιβάλλουν και τους τρόπους με τους οποίους θα βγαίνουν επιστήμονες και εργαζόμενοι που θα εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Ακόμη αυτό επιφέρει συγχωνεύσεις/ καταργήσεις συγγενικών τμημάτων και ίδρυση ειδικών κλάδων/ παραρτημάτων με έμφαση στις εξειδικευμένες/ τεχνικές γνώσεις (επαναφορά ΤΕΙ). Σε μια τροχιά όλο και περισσότερης εξειδίκευσης, τα πτυχία μας θα διασπώνται ακόμα περισσότερο καθώς με τον νέο νόμο πλαίσιο εντείνεται η «κινητικότητα των σπουδών».Επίσης κάθε φοιτήτρια θα χτίζει το πτυχίο της με βάση ειδικά διαμορφωμένες ενότητες μαθημάτων, «κυνηγώντας» ένα ατομικό ανταγωνιστικό προφίλ «χρήσιμο» για την αγορά εργασίας. Αυτό συνεπάγεται και την κατάργηση των ενιαίων πτυχίων και άρα των επαγγελματικών δικαιωμάτων και απομακρύνει τους εργαζόμενους από τη συνδικαλιστική τους συσπείρωση με βάσει το αντικείμενό τους, αφού πλέον το ένα αντικείμενο εργασίας θα εξειδικεύεται και θα διασπάται σε πολλά μέρη. Ταυτόχρονα ο νέος νόμος προχωρά στη θέσπιση «συμβουλίων φοιτητών» με ενιαία ψηφοδέλτια που θα ορίζονται πλήρως από τις πρυτανικές αρχές και την διοίκηση του πανεπιστημίου και θα εκπροσωπούν τους φοιτητές στα όργανα διοίκησης. Έτσι προσπαθούν να διαλύσουν τους υπάρχοντες φοιτητικούς συλλόγους και την αγωνιστική τους δράση, καθώς οι ζωντανές και μαζικές διαδικασίες των συλλόγων (γενικές συνελεύσεις, παρεμβάσεις σε τμήματα καθηγητών / κοσμητείες /πρυτανεία) αντικαθίστανται από την συνδιαλλαγή μιας ορισμένης ομάδας εκπροσώπων με τους αρμόδιους. Ωστόσο, όσο κι αν απευχόμαστε έναν τέτοιο τύπο πανεπιστημίου που θα χρηματοδοτείται και θα κινείται από ιδιώτες, αναγνωρίζουμε πολύ καλά πως ακόμα και τώρα που τα ιδρύματα είναι σε μεγάλο βαθμό χρηματοδοτούμενα από το κράτος, τα συμφέροντα των αφεντικών πάλι κερδισμένα βγαίνουν, αφού κράτος και κεφάλαιο συμπορεύονται πάντα και παράγουν αποκλεισμούς και κέρδη. Αυτό εντείνεται ακόμα περισσότερο με την ίδρυση «βιομηχανικών μεταπτυχιακών και διδακτορικών», τα οποία θα εξαρτώνται προφανώς από ιδιώτες ή ακόμα και από τον στρατό, παράγοντας έρευνα για τις δικές τους ανάγκες, απομακρύνοντας ακόμα περισσότερο την γνώση και την έρευνα από τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες. Ενάντια σ’ αυτήν την σκληρή πραγματικότητα εμείς απαντάμε με κοινούς αγώνες μαθητ(ρι)ών, φοιτητ(ρι)ών, εκπαιδευτικών.

Δύο λόγια για τους χώρους μας:
Τα τελευταία χρόνια, και κυρίως μετά το πέρασμα της πανδημίας βλέπουμε όλο και περισσότερο την εγκατάλειψη των χωρών του πανεπιστημίου και ταυτόχρονα την απομάκρυνση των φοιτητ(ρι)ών από αυτούς. Με την κανονικοποίηση της τηλεκπαίδευσης η σχέση μας με τον υλικό χώρο έχασε τον πρακτικό της ρόλο και ήρθε να εφαρμόσει τέλεια στο υπάρχον εντατικοποιημενο μοντέλο φοιτητικής ζωής που προωθείται. Για ένα ελεύθερο και κοινωνικό βίωμα του πανεπιστημίου επιδιώκουμε την αυθόρμητη οικειοποίηση των χωρών από τα άτομα. Στις σχολές μας δεν μπορούμε να είμαστε ασφαλείς με κλειδωμένες αίθουσες, άδεια κτίρια και καταστολή, παρά μόνο με την ενεργή ύπαρξη μας στην πανεπιστημιούπολη. Έτσι κάθε αίθουσα κάθε αμφιθέατρο και κάθε ελεύθερος χώρος πρέπει να είναι προσβάσιμος και ανοιχτός για μας, να δράσουμε και να εκφραστούμε σε αυτούς συλλογικά, να επαναπροδιορίσουμε τη χρήση τους. Στη σχολή μας, βλεπουμε τις αίθουσες μας να κλειδώνουν μαζί με τις μακετες ενώ δουλεύουμε μέσα, έχουμε δει καμαρακια και την 301 να πλημμυρίζει μενοντας κλειστή για δύο χρόνια, αλλά και την επιβεβλημένη προσπάθεια ανάπλασης του τριγώνου, χάνοντας εντελώς τον δημόσιο χαρακτήρα του. Εδώ και καιρό δεν βλέπουμε και δεν περιμένουμε πια την κατανόηση των αναγκών μας, ούτε κάποια στήριξη για συντήρηση των χώρων μας με γνώμονα αυτές αλλά επιδιώκουμε την αυτοοργάνωση και την διαχείριση αυτών (καμαράκι/τρίγωνο) από εμάς για εμάς με ευαισθησία.

-ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ – ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΑ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ ΜΑΣ
-ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ
-ΟΛΕΣ/ΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Αυτοοργανωμένο σχήμα αρχιτεκτονικής


Ο κατοχικός στρατός των δυνάμεων ΜΑΤ συνεχίζει να καταπατά το άσυλο. Η σχολή μας συνεχίζει να βρίσκεται υπό πολιορκία και καθημερινή παρακολούθηση από τις δυνάμεις καταστολής. Έχουν περάσει 10 μήνες από την εκκένωση του στεκιού στο βιολογικό και ακόμα και το κράτος έχει παρατήσει τον μύθο περί βιβλιοθήκης, ο οποίος εξαρχής ήταν πρόφαση για την μόνιμη εγκατάσταση αστυνομικών δυνάμεων εντός του πανεπιστημίου. Μέσα στους 10 αυτούς μήνες η πολιτική αντιπαράθεση έχει κλιμακωθεί, ομοίως και η καταστολή, με αποκορύφωμα την δολοφονική επίθεση στη συναυλία του Θανάση Παπακωσταντίνου στα πλαίσια ενός πολιτικού φεστιβάλ. Αποδέκτες της επίθεσης ήταν ολόκληρη η κοινωνία της Θεσσαλονίκης. Οι εικόνες χάους που ακολούθησαν αποτελούν μια δυστοπική πολεμική εικόνα, όπου χάρη στην αλληλεγγύη του παρευρισκόμενου κόσμου και της διοργάνωσης δεν θρηνήσαμε θύματα. Έπειτα ακολούθησε μία εξεγερτική πορεία η οποία διεκδίκησε μαχητικά την επιστροφή της στο ζωτικό χώρο των φοιτητών, το δημόσιο χώρο του πανεπιστήμιου.

Η τοποθέτηση της αστυνομίας στο πανεπιστήμιο, δεν αποτελεί έναν φετιχισμό του αρχηγείου της ελληνικής αστυνομίας, αλλά μια ξεκάθαρη πολιτική απόφαση του κράτους για να επιβάλλει τις επιταγές του. Οι επιταγές αυτές περιλαμβάνουν ταξικούς φραγμούς, εμπόδια δηλαδή στα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα να εισέλθουν στην τριτοβάθμια δημόσια εκπαίδευση μέσω της ΕΒΕ, εντατικοποίηση των σπουδών και εκμηδένιση του ελεύθερου χρόνου μέσω των διαγραφών, και κατά κύριο λόγο επίθεση στην πολιτικοποίηση εντός των πανεπιστημίων. Το κοινωνικό πρότυπο που θέλει να επιβάλλει το κράτος, είναι ένα πειθήνιο και πειθαρχημένο άτομο το οποίο εισέρχεται στη σχολή αποκλειστικά και μόνο για να σπουδάσει και να εξειδικευτεί πλήρως σε ένα αντικείμενο το οποίο είναι άμεσα συνυφασμένο με τις ανάγκες τις αγοράς. Οι φοιτητές άλλοτε συνειδητά και άλλοτε όχι, θυσιάζουν τις προσωπικές τους ελευθερίες στον βωμό της ακαδημαϊκής ιεραρχίας, αφομοιώνοντας πλήρως το αφήγημα περί κοινωνικής ανέλιξης εντός της ταξικής κοινωνίας.

Η στρατικοποίηση της ζωής εντός του κάμπους καθρεφτίζει την γενικότερη τάση ελέγχου των ζωών μας, εγκαθιδρύοντας ένα Πανοπτικόν κράτους κεφαλαίου.

Στηρίζουμε το κάλεσμα του Σ.Φ. Ηλ. Μηχ. Καμάρα 13.00 η ώρα

ΚΑΤΩ Ο ΝΟΜΟΣ 4777

ΟΛ@ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ.

ΟΛ@ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΦΥΣΙΚΟΥ

Μοιραστείτε το άρθρο