Συγκεντρώσεις και πορείες για τα 4 χρόνια από τη δολοφονία του/της Ζακ/Zackie Oh, Τετάρτη 21/9

Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/ της Zackie Oh, όταν τα χτυπήματα που δέχθηκε από τους νοικοκυραίους καταστηματάρχες και τους αστυνομικούς, προκάλεσαν ανεπανόρθωτες βλάβες στο κορμί του/της και οδήγησαν στο να αφήσει την τελευταία του/της πνοή. Τα ΜΜΕ προχώρησαν σε μία άμεση προσπάθεια να ξεπλύνουν τη δολοφονία και να παρουσιάσουν στοιχεία τα οποία δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα (προχώρησαν μέχρι και σε χυδαία τηλεοπτικά γκάλοπ) και οι δικαστικές αρχές εν τέλει να αποφυλακίζουν ή να αθωώνουν τους δολοφόνους. Τέσσερα χρόνια μετά οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται για τη μνήμη του/της Ζακ/Zackie Oh σε όλες τις μεγάλεις πόλεις της χώρας.

Αθήνα: 18:00 στο σημείο δολοφονίας του Ζακ

Θεσσαλονίκη: 19:00 στο Άγαλμα Βενιζέλου

Πάτρα: 19:00 στην πλατεία Γεωργίου

Λάρισα: 18:00 στην πλατεία Ταχυδρομείου

Κομοτηνή: 18:00 στην Πλατεία Ειρήνης (Κεντρική πλατεία)

Χανιά: 18:30 στην πλατεία Μητρόπολης

Ηράκλειο: 19:00 στην πλατεία Λιονταριών

Ρέθυμνο: 19:00 στο Δημαρχείο Ρεθύμνου

Ιωάννινα: 19:00 στην Περιφέρεια Ηπείρου


ΑΘΗΝΑ

ΠOΙΑ ΣΩΜΑΤΑ ΧΩΡΑΝΕ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ;

«Ο 33χρονος Ζακ Κωστόπουλος έχασε τη ζωή του όταν εισέβαλε σε κοσμηματοπωλείο οπλισμένος με μαχαίρι. Δείτε το βίντεο που ακολουθεί και πείτε την άποψή σας. Συμφωνείτε με την αντίδραση του κοσμηματοπώλη;» (ΜΜΕ λίγες ώρες μετά τη δολοφονία της Zackie oh!)

Στην Ομόνοια, στην οδό Γλάδστωνος, πριν 4 χρόνια, νοικοκυραίοι καταστηματάρχες, ο Ευάγγελος Δημόπουλος και ο Αθανάσιος Χορταριάς, σκότωσαν τον Ζακ , με συνεργούς τις κατασταλτικές αρχές, την πατριαρχική ελληνική κοινωνία που παρακολουθούσε άπραγη, τα ΜΜΕ και την πάντα πρόθυμη δικαστική αρχή να αθωώσει ή να αποφυλακίσει άμεσα μπάτσους, βιαστές, δολοφόνους σεξιστές, την ίδια ώρα που τιμωρητικά βασανίζει αγωνιστά σε απεργία πείνας, όπως πρόσφατα τον Γιάννη Μιχαηλίδη.

Στην Ομόνοια, ανασηκώνεται η μύτη του κάθε νοικοκυραίου. Όχι μόνο επειδή βρωμάει κάτουρο. Τα χείλη του σουφρώνουν περιφρονητικά στη θέα των ”πρεζαίων”, των άστεγων, των καφέ και των μαύρων, των οροθετικών, όλων όσων δεν πληρούν τα κυρίαρχα πρότυπα και στέκονται εμπόδιο στην “εθνική ανάπτυξη”, την “αξιοποίηση” της περιουσίας των νοικοκυραίων. Εμπόδιο, στον “εξευγενισμό” και την “αναβάθμιση” του κέντρου της πόλης. Που δε σημαίνει άλλο από την εκμετάλλευση του ανοιχτού χώρου από μαγαζιά κάθε είδους και καταστροφή των λιγοστών ελεύθερων πλατειών, απλησίαστα ενοίκια και εκτοπισμένα κάτοικα, χώροι αποσυνδεδεμένοι απ’ τους ανθρώπους τους. Παράδοση της πόλης στους τουρίστες και στους μπάτσους. Γιατί, ως γνωστόν, κάποιοι πρέπει να ”προστατεύουν” την πόλη απ’ τους παραβατικούς, απ’ τα ανώμαλα κι απ’ όσες αντιστέκονται στο ζόφο. Να τραμπουκίζει, να παρενοχλεί και να ξυλοκοπεί άτομα με φόντο λαμαρίνες εργοταξίων που φέρνουν την ”ανάπτυξη”. Να καταστέλλει κάθε σώμα που δεν χωραει στην πολη τους.

Το “ιερό δικαίωμα της ιδιοκτησίας”, η πατριαρχία, ο σεξισμός, η κρατική καταστολή, η κουηροφοβία, η ταξική ανισότητα και η τοξικοφοβία δολοφόνησαν τη Zackie Oh!. Μία ακόμη δολοφονία που δεν έγινε σε κενό τόπο και χρόνο, αλλά σε έναν κόσμο όπου ο κλέφτης, η χρήστρια ουσιών, τα άτομα με ψυ, τα κουηρ, τα μεταναστά, τα ανάπηρα, οι άστεγες, τα σεξεργατά, οι οροθετικές ”μολύνουν” τα εθνικά, cis-ετεροκανονικά, καπιταλιστικά πρότυπα και ορίζονται ως ζωές που περισσεύουν. Μιάσματα μιας τέλειας, αποστειρωμένης κοινωνίας που φθείρουν τη μονομορφία και τη λειτουργικότητά της. Ζωές ανάξιες να βιωθούν. Σώματα που απειλούν την κανονικότητά τους. Γι’ αυτό τα δολοφονούν.

Γι΄αυτό μας δολοφονούν. Και δεν κωλώνουν να το κάνουν απροκάλυπτα στα στενά της Αθήνας ή και στους δρόμους του Μύνστερ όπου ο τρανς αδερφός μας Μalte ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου πριν λίγες εβδομάδες στο Pride της Γερμανίας. Και αμέτρητα άλλα τρανς, χρηστά, άστεγα, σεξεργατά, μεταναστά που δολοφονούνται συνεχώς, χωρίς να γίνονται είδηση γιατί πλήρως πια ξεχασμένα από την κανονικότητα καταλήγουν στα αζήτητα. Άλλα πνίγονται στο αιγαίο ή στους τοίχους ενός σπιτιού και γίνονται η επόμενη είδηση εμφυλοκοτονίας για τα κανάλια τους. Κι εμείς, όλα τα υπόλοιπα, ασφυκτιούμε συνεχώς από τις επιθέσεις στα σώματα και τις συνειδήσεις μας. Από τις τραμπούκες, τα ψιτ και τις απειλές στους δρόμους μέχρι και τα κηρύγματα περί αμβλώσεων και ελληνικού σπέρματος από την Ιερά Σύνοδο και κάθε άλλον σις άντρα “ειδικό”. Κουήρια, γυναίκες, περιθωριοποιημένα είμαστε σε κίνδυνο.

Ωστόσο, ο φεμινισμός και το κουήρ δεν είναι πλέον στις σκιές. Είναι θεσμοθετημένα, είναι εμπορεύσιμα, είναι κουλ. Είτε μέσω του ίντερνετ, είτε μέσω ευρωπαϊκών οδηγιών που συνταγογράφησαν δικαιώματα, την τελευταία δεκαετία τα πράγματα έχουν αλλάξει γρήγορα για πολλά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Από τη μεγαλύτερη κοινωνική αναγνώριση και παρουσία στο δρόμο, στο γκέι γάμο και τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. Ακόμα, όμως, κι αν αυτή η αφομοίωση κάνει φαινομενικά την ζωή για μερικά απο εμάς πιο υποφερτή αποκλείει εκ νέου τα φτωχότερα, τις τιγκαρισμένες στα ψυ, τα τρανς που δεν έχουν να δώσουν για φυλομετάβαση ή που η μετάβαση που επιθυμούν δεν είναι η “αναμενόμενη”, αυτά που έδιωξαν απ’το σπίτι. Γιατί τα δικαιώματα της δημοκρατίας είναι πάντα για συγκεκριμένα, ενώ παράλληλα δημιουργουν νέες κατηγοριοποιήσεις και τόπους αποκλεισμού. Αυτό είναι και το πρόβλημά της: η αφομοίωση προϋποθέτει ένα σύστημα κανονικότητας που αφομοιώνει στοιχεία που μέχρι πριν ήταν εκτός και ταυτόχρονα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την άλλη του όψη, χωρίς το μη-κανονικό, το περιθωριακό, το βρώμικο. Και κάπως έτσι το “γενναιόδωρο” κράτος εδραιώνει τον ρόλο του ως απόλυτου ρυθμιστή των ζωών μας. Για κάθε καινούριο μέλος του μέινστριμ κλαμπ, υπάρχει ένα νέο απόκληρο. Κράτος – cis ετεροπατριαρχία – καπιταλισμός προσπαθούν να αφομοιώσουν τους κουηρ – φεμινιστικούς αγώνες, για να τους καταστήσουν μη επικίνδυνους.

Εμείς, όμως, είμαστε εδώ και δεν έχουμε σκοπό να τους κάνουμε τη χάρη. Ζούμε, ερωτευόμαστε, χορεύουμε, γελάμε δυνατά και φτύνουμε την κανονικότητά τους στα μούτρα. Παίρνουμε πίσω ό,τι μας ανήκει. Αναγγέλουμε τον κόσμο που έχουμε ονειρευτεί. Αυτό έκανε εξάλλου κι ο Ζακ. Γιόρταζοντας την ύπαρξή του και αγωνιζόμενος ενάντια στο στίγμα της οροθετικότητας, μια φωνή για τις ζωές πολλών λοατκια+ ατόμων. Απέναντι, λοιπόν, στους διαχωρισμούς των από τα κάτω προτάσσουμε τη φροντιστικότητα, την αλληλεγγύη και την ενδυνάμωση. Συλλογικοποιούμε και αυτο-οργανώνουμε τις αντιστάσεις μας για να αντεπιτεθούμε στη φρίκη και τον θάνατο. Γιατί ο φόβος της επανάστασης, της εξέγερσης, της λεηλασίας είναι παλιός φόβος της άρχουσας τάξης. Εμείς, όμως, είμαστε η σάρκα και τα οστά αυτού του φόβου και ερχόμαστε από κάτω από το σιντριβάνι.

ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΑΣΦΥΞΙΑΣ, ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΩΝ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΘΝΗ – ΚΡΑΤΗ, ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΙΣ ΑΟΡΑΤΕΣ, ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΕΟΥΜΕΝΟΥΣ, ΤΑ ΑΝΩΜΑΛΑ

Ο ΖΑΚ/ Η ZACKIE OH! ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΑΠΟ ΜΑΣ

ΚΙ ΑΝ ΗΤΑΝΕ ΛΗΣΤΗΣ ΚΙ ΑΝ ΗΤΑΝΕ ΠΡΕΖΑΚΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ZACKIE

ΠΟΡΕΙΑ – ΤΕΤΑΡΤΗ 21/9/2022 – 7μμ

(προσυγέντρωση οδος Γλάδστωνος – 6μμ)

Αναρχική κουήρ φεμινιστική συνέλευση για τον Ζακ


Δεν ξεχνάμε-δε συγχωρούμε

τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/ της Zackie-oh!

-την προσπάθεια συγκάλυψής της από τα ΜΜΕ και τους θεσμούς

-τη σκύλευση της ταυτότητας του Ζακ ως ομοφυλόφιλου, μέλους της lgbtqi κοινότητας, οροθετικού και ακτιβιστή

-την αθώωση των μπάτσων- δολοφόνων του Ζακ και την ευνοϊκή δικαστική μεταχείριση των δολοφόνων Δημόπουλου- Χορταριά, με τον πρώτο να εκτίει την ποινή του σε κατ’ οίκον περιορισμό και τον δεύτερο να αποφυλακίζεται δυο μήνες μετά την καταδικαστική απόφαση.

NO ZACKIE- NO PEACE

FIGHT THE POLICE

Ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο, πατριαρχία, καταστολή και κοινωνικό εκφασισμό

Οργάνωση και αγώνας για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας και δικαιοσύνης

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου
Αθήνα: Προσυγκέντρωση στη Γλάδστωνος στις 18.00 και Διαδήλωση στις 19.00
Θεσσαλονίκη: Διαδήλωση στις 19.00 στο άγαλμα Βενιζέλου

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση- Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων


Ο Ζακ/ η Zackie ήταν ένας και μια από εμάς. Ένας απροσάρμοστος στον καπιταλιστικό κόσμο, εκεί όπου “όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει”. Μια από τις χιλιάδες απροσάρμοστες που δεν εννοούν να χωρέσουν στα καλούπια της χρηστής σεξουαλικότητας, από τους/ τις χιλιάδες που ασφυκτιούν στις νόρμες της «καθώς πρέπει καθημερινότητας», ένας/μια από τους/ τις χιλιάδες που πνίγονται εντός της κανονικότητας του αστικού πολιτισμού. Ο Ζακ, η Zackie ήταν ένας και μια από εμάς. Τους εργαζόμενους, τις άνεργες, τις νέες και τους νέους, για όλες και όλους δηλαδή εµάς που βλέπουμε το παρόν µας να συνθλίβεται μέσα στις ατελείωτες μορφές ελαστικής εργασίας και τα προγράμματα κατάρτισης, την απλήρωτη εργασία, τους χαµηλούς μισθούς και την εργοδοτική αυθαιρεσία και το μέλλον µας να υποθηκεύεται – ακόμα και ως κρέας για κανόνια- στο όνομα αστικών και ιμπεριαλιστικών σχεδιασµών. Η Zackie, ο Ζακ ήταν μια και ένας από εμάς. Και έτσι θα τον τιμάμε και θα τη θυμόμαστε, υποσχόμενες/οι του, η μνήμη του/της να είναι για πάντα μια αιτία πολέμου με του ιδιοκτήτες και τους κανίβαλους αυτού του κόσμου!

Τέσσερα χρόνια μετά τη δολοφονία του/ της Ζακ Κωστόπουλου / Zackie Oh από έναν αφιονισμένο όχλο πλούσιων εμπόρων και μπάτσων και λίγους μόνο μήνες μετά την απελευθέρωση του μοναδικού εκ των δολοφόνων που φυλακίστηκε, η φετινή 21η Σεπτέμβρη έρχεται σήμερα, σε συνθήκες γενικευμένης φτώχειας, παρόξυνσης της κρατικής καταστολής και έντασης της πατριαρχικής βίας, να χαράξει ακόμα πιο βαθιά εκείνη τη γραμμή που οριοθετεί τα δύο αντίπαλα μέτωπα του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού.

Από τη μια, το μέτωπο των ιδιοκτητών αυτού του κόσμου, των ευνοούμενων και των υποτακτικών του. Του κόσμου με άλλα λόγια της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και της κρατικής επιβολής, του κόσμου του ρατσισμού, της πατριαρχίας, του κοινωνικού εκφασισμού και κανιβαλισμού. Γιατί τόσο η δολοφονία του Ζακ, όσο και η κατ’ ουσία απαλλαγή των φονιάδων του, συντελέστηκαν ακριβώς στο πλαίσιο των νόμων που διέπουν και σε τελική ανάλυση συγκροτούν τον κόσμο αυτό. Ο νόμος που πήραν στα χέρια τους οι δολοφόνοι της Zackie όσο και αυτός, βάσει του οποίου η αστική δικαιοσύνη τους απάλλαξε, είναι ο νόμος της κρεατομηχανής του κεφαλαίου και του κράτους. Είναι ο νόμος της καπιταλιστικής κερδοφορίας, ο νόμος της ακραίας υποτίμησης -έως του σημείου της εξόντωσης- της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας. Είναι ο νόμος που εξασφαλίζει το ακαταδίωκτο για τους πάσης φύσεως ευνοούμενους του συστήματος βιαστές, δολοφόνους και κακοποιητές και συνάμα εξαπολύει τις ορδές των πραιτοριανών του κράτους στα σώματα των αγωνιζομένων. Ο νόμος που γκετοποιεί τις γειτονιές της μητρόπολης και δολοφονεί πρόσφυγες και μετανάστ(ρι)ες στα σύνορα. Ο νόμος που μετατρέπει τη χώρα σε στρατιωτικοποιημένη ζώνη και τον πληθυσμό και τα οικοσυστήματα της σε αναλώσιμη ύλη των πολεμικών και καπιταλιστικών σχεδιασμών.

Μέσα σ’ αυτόν ακριβώς τον κόσμο δολοφονήθηκε η Zackie Oh, ο Ζακ, μέρα μεσημέρι στην Ομόνοια. Στον υπαρκτό καπιταλιστικό κόσμο της ανέχειας και της φτώχειας, της πατριαρχίας και της αλλοτρίωσης, της αγελαίας βίας και του θανάτου. Στον κόσμο της εμπορευματοποίησης των πάντων, στον κόσμος του ατομισμού, στον κόσμο του «όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει». Κι υπό αυτό το πρίσμα ο θάνατος του/ της, ήταν ακόμη μια στιγμή του πολέμου εναντίον μας, του αδυσώπητου ταξικού πολέμου ενάντια στους «αόρατους», τους απόκληρους και τους απόβλητους της «μεταμνημονιακής» τότε Ελλάδας.

Το άλλο μέτωπο το συγκροτούμε όλες και όλοι εμείς. Γιατί ο Ζακ/ η Zackie ήταν ένας και μια από εμάς. Ένας απροσάρμοστος σαν κι εμάς. Μια από τις χιλιάδες απροσάρμοστες που δεν εννοούν να χωρέσουν στα καλούπια της χρηστής σεξουαλικότητας, από τους/ τις χιλιάδες που ασφυκτιούν στις νόρμες της «καθώς πρέπει καθημερινότητας», ένας/μια από τους/ τις χιλιάδες που πνίγονται εντός της κανονικότητας του αστικού πολιτισμού.

Ο Ζακ, η Zackie ήταν ένας και μια από εμάς. Τους εργαζόμενους, τις άνεργες, τις νέες και τους νέους, για όλες και όλους δηλαδή εµάς που βλέπουμε το παρόν µας να συνθλίβεται μέσα στις ατελείωτες μορφές ελαστικής εργασίας και τα προγράμματα κατάρτισης, την απλήρωτη εργασία, τους χαµηλούς μισθούς και την εργοδοτική αυθαιρεσία και το μέλλον µας να υποθηκεύεται – ακόμα και ως κρέας για κανόνια- στο όνομα αστικών και ιμπεριαλιστικών σχεδιασµών.

Η Zackie, ο Ζακ ήταν μια και ένας από εμάς. Και έτσι θα τον τιμάμε και θα τη θυμόμαστε, υποσχόμενες/οι του, η μνήμη του/της να είναι για πάντα μια αιτία πολέμου με του ιδιοκτήτες και τους κανίβαλους αυτού του κόσμου!

Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στη διαδήλωση μνήμης και οργής την Τετάρτη 21/9

Συγκέντρωση στην οδό Γλαδστώνος και πορεία στις 7μμ

Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών)


Πρωτοβουλία αναρχικών ενάντια στις κρατικές δολοφονίες – Για τα 4 χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου

“Ο κόσμος είναι επικίνδυνος, όχι εξαιτίας αυτών που κάνουν το κακό, αλλά εξαιτίας αυτών που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα” (Άλμπερτ Αϊνστάιν).

Ήταν 21 Σεπτέμβρη πριν τέσσερα χρόνια όταν θα βλέπαμε την είδηση ότι κατέληξε νεκρός δράστης απόπειρας ληστείας στη οδό Γλαστώνος, στο κέντρο της Αθήνας, στην προσπάθεια του να διαφύγει της σύλληψης. Αυτή θα ήταν μια είδηση που θα είχε περάσει στα ψιλά και θα είχε χαθεί κάπου μέσα στα συμβάντα των αστυνομικών δελτίων που καθημερινά μιλάνε για κλοπές, ληστείες, πυροβολισμούς, νεκρούς κτλ. Υπήρξε ωστόσο μαζί με την είδηση αυτή και ένα βίντεο που έδειχνε ουσιαστικά τον φερόμενο ως ληστή να προσπαθεί να βγει από ένα κοσμηματοπωλείο, δύο ανθρώπους να τον λιντσάρουν μπροστά σε δεκάδες άτομα από τα οποία μόνο ένα αντέδρασε. Το βίντεο αυτό άλλαξε την τροπή των γεγονότων. Σε ελάχιστες ώρες από τη δημοσιοποίηση του βίντεο προέκυψε πως ο εικονιζόμενος άνδρας που δέχεται τις επιθέσεις ήταν ο ακτιβιστής Ζακ Κωστόπουλος, γνωστός στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο και με το καλιτεχνικό προσωνύμιο που είχε ως ντραγκ περσόνα Zackie Oh.

Το γεγονός αυτό αύξησε το κοινωνικό ενδιαφέρον στην υπόθεση σε πάρα πολύ κόσμο που αναζητούσε πλέον να μάθει τι ακριβώς είχε συμβεί εκεί, με την αναμενόμενη κοινωνική πόλωση γύρω από το επίδικο: δολοφονία ή αυτοδικία. Προέκυψαν έτσι κι άλλα βίντεο από εκεί και ύστερα, στα οποία φαίνονται δύο διασώστες του ΕΚΑΒ να συνεχίζουν την κακοποίηση του Ζακ στα επόμενα μετά το λιντσάρισμα του λεπτά, ενώ στη συνέχεια οχτώ αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ, που έχουν σπεύσει στο σημείο, λιντσάρουν εκ νέου τον Ζακ τον οποίο παραδίδουν εν τέλει αναίσθητο και δεμένο με χειροπέδες στο πλήρωμα του ασθενοφόρου που τον παρέλαβε και εντός του οποίου κατέληξε.

Εδώ μπαίνει η δική μας οπτική. Η δολοφονία του/της Ζακ Κωστόπουλου/Zackie Oh κατέχει εμβληματική θέση στα γεγονότα των τελευταίων ετών που έχουν αφήσει ένα σημαντικό αποτύπωμα στον κοινωνικό ανταγωνισμό της εποχής μας. Κι αυτό γιατί το γεγονός της δολοφονίας του συμπύκνωσε πολλές από τις αντιθέσεις και τα χάσματα που υπάρχουν ανοιχτά μέσα στο κοινωνικό πεδίο, προκάλεσε ιδεολογικές συγκρούσεις που κατέλαβαν κεντρική θέση στο δημόσιο διάλογο για κάποιο καιρό, ενώ έφερε ξανά στο προσκήνιο το ρόλο της αστυνομίας που δολοφονεί και συγκαλύπτει.

Τέσσερα χρονιά μετά μπορούμε να δούμε και να καταγράψουμε για λόγους που συμβάλουν στην επαναστατική μνήμη, το τι ακριβώς συνέβη από τη δολοφονία του Ζακ και μετά για να αντιληφθούμε το μέγεθος αυτής της υπόθεσης, τι μηχανισμοί τέθηκαν σε κίνηση, ποιες ήταν οι κοινωνικές προσλαμβάνουσες και τι συμπεράσματα εξάγονται από την υπόθεση αυτή.

-Τα μέσα ενημέρωσης κατάφεραν να παίξουν τον πιο επιδραστικό ρόλο. Από την πρώτη στιγμή αναπαράγουν αυτούσια, ως είθισται εξάλλου, την αστυνομική εκδοχή ενός νεκρού ληστή σαν κάτι το φυσιολογικό, σαν κάτι κανονικό που δε θα έπρεπε να μας κάνει καν εντύπωση. Συνεχίζουν να επιμένουν στην εκδοχή της ληστείας αν και δεν υπάρχει κανένα απολύτως στοιχείο για κάτι τέτοιο κι αφού έχει γίνει γνωστός πλέον ποιος ήταν ο Ζακ, ενώ χρησιμοποιούν μια προς μια τις ταυτότητες που είχε ως προσωπικότητα αλλά και στοιχεία του ιατρικού του μητρώου σε μια κατεύθυνση ξεκάθαρα κανιβαλιστική. Στήνονται ολόκληρες τηλεοπτικές δημοσκοπήσεις σε κανάλια μεγάλης και μικρής εμβέλειας με ερωτήματα τύπου: «Είστε υπέρ της ηρωποιήσεως του επίδοξου, ληστή, ομοφυλόφυλου και οροθετικού» ή άλλα που ρωτούν το κοινό αν συμφωνούν με την πράξη του κοσμηματοπώλη απέναντι σε έναν εισβολέα με μαχαίρι χωρίς να έχει προκύψει από πουθενά ότι εισέβαλε στο κατάστημα ή ότι κρατούσε μαχαίρι. Είναι ίσως η πρώτη φορά που μέρος του δημοσιογραφικού βούρκου επιχειρεί σε ένα ζήτημα κοινωνικού ενδιαφέροντος, που έχει να κάνει και με απώλεια ανθρώπινης ζωής, να προσπαθεί να δημιουργήσει τέτοια σημεία αλληλεπίδρασης με το κοινό, κάτι που δίνει μια διάσταση δυστοπίας στην όλη υπόθεση. Για μήνες ολόκληρους κι ενώ διαρκώς όλα τα στοιχεία, το ένα μετά το άλλο, δείχνουν ότι ο Ζακ πέθανε από τη βία που δέχτηκε, άρα δολοφονήθηκε (καθαρές τοξικολογικές εξετάσεις, πορίσματα ιατροδικαστικής έρευνας), συνεχίζεται να δίνεται από τα μίντια έμφαση στο ιατρικό του μητρώο, στο γεγονός δηλαδή ότι ήταν και οροθετικός, γιατί γνωρίζουν ότι όσες εξετάσεις και να γίνουν, όσο πορίσματα και να βγουν, ένα μεγάλο μέρος τους τηλεοπτικού κοινού αυτό θα θυμάται. Υπάρχει εξάλλου και η εμπειρία από τη διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών επί υπουργίας Λοβέρδου.

-Εκπρόσωποι τύπου της αστυνομίας εμφανίζονται διαρκώς σε όλα τα τηλεοπτικά παράθυρα να στηρίζουν τους συναδέλφους τους με τον εριστικότερο και πιο θρασύ τρόπο που θα μπορούσαν «αυτή είναι η πρακτική και σε όποιον αρέσει», ενώ στη νομική τους υπεράσπιση θα αναμειχθεί ο βουλευτής της ΝΔ Θάνος Πλεύρης, αδιαφορώντας για το αν αυτό αποτελεί έστω και λίγο ασυμβίβαστο με την πολιτική του ιδιότητα, ενώ άλλο κομματικό στέλεχος (Άδωνης Γεωργιάδης) εξαπολύει ανοιχτά απειλές για διαρροές πληροφοριών σχετικά με την πορεία της δίωξης των οχτώ αστυνομικών. Για μήνες ολόκληρους η αστυνομία δεν αναζητά υλικό από κάμερες, δεν εξετάζει αυτόπτες μάρτυρες, “αγνοεί” που είναι ο τύπος με το πτυσόμενο γκλοπ και το κίτρινο μπλουζάκι που φαίνεται σε δυο με τρία βίντεο να συμμετέχει στο δεύτερο λιντσάρισμα του Ζακ. Τελικά καλείται για κατάθεση εφτά μήνες μετά (Απρίλιο) δικαιολογώντας πλήρως την αστυνομική βία που υπέστη ο Ζακ. Παράλληλα οι δράστες του λιντσάρισματος του Ζακ θα συλληφθούν με καθυστέρηση ημερών και θα αφεθούν ελεύθεροι μέχρι τη δίκη με τις κατηγορίες πρόκλησης σοβαρών σωματικών βλαβών και όχι αυτή της ανθρωποκτονίας, κάτι που βάζει στο παιγνίδι της συγκάλυψης και τη δικαιοσύνη.

Σήμερα μιλάμε και με το δεδομένο και οι δύο δολοφόνοι έχουν αφεθεί ελεύθεροι, ο ένας λόγω ηλικίας και ο άλλος με αναστολή ποινής έπειτα από ολιγόμηνη κράτηση του, ενώ οι μπάτσοι στο σύνολο τους απαλάχθηκαν από τις κατηγορίες. Η υπόθεση αποκτά και άλλες διαστάσεις όταν προκύπτει ότι τελευταίος, ο 55χρονος μεσίτης Αθανάσιος Χορταριάς, ανήκει στον ακροδεξιό φασιστικό χώρο όπου και είχε υπάρξει μέλος γνωστής παρακρατικής γκρούπας. Την ίδια στιγμή κι ενώ στο διαδίκτυο όλος αυτός ο εσμός κανιβάλιζει διαρκώς τη μνήμη του Ζακ, διεκδικούν να καταλάβουν και δημόσιο χώρο εμφανιζόμενοι στο σημείο της δολοφονίας του με επιθετικά συνθήματα εναντίον του.

Όλα τα παραπάνω προφανώς επιβεβαιώνουν το γεγονός της ύπαρξης ενός κοινωνικού πολέμου που μαίνεται σε όλα τα μέτωπα. Στο ταξικό, στο αξιακό, στο ιδεολογικό, στο πολιτισμικό. Παντού. Γεγονότα όπως η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου αποτελούν ρωγμές στην εντύπωση και τη ψευδαίσθηση ενός συγκεχυμένου συλλογικού εμείς και κάνουν σαφή την ύπαρξη των δύο διαφορετικών στρατοπέδων. Το στρατόπεδο κράτους-κεφαλαίου με όλους τους μηχανισμούς, τους θεσμούς και τις κοινωνικές σχέσεις και δομές που μπορεί να διαμορφώνει και να επηρεάζει άμεσα και από την άλλη το στρατόπεδο όλων εμάς των υπολοίπων που όσο δεν οργανωνόμαστε για τη συνολική μας αντεπίθεση είμαστε απλώς αναλώσιμο υλικό.

Αναλώσιμο υλικό όταν δολοφονούμαστε σε εργατικά ατυχήματα, όταν δολοφονούμαστε στα σύνορα, στις φυλακές και στα ψυχιατρεία, στις υποβαθμισμένες περιοχές της μητρόπολης. Όταν δολοφονούμαστε από τα μαχαίρια φασιστών, τις σφαίρες μπάτσων, τα ποδοπατήματα νοικοκυραίων. Αναλώσιμο υλικό ως εργάτες, ως μετανάστριες, ως άτομα με περιθωριακό προφίλ, ως μικροπαραβατικοί, ως εξεγερμένες, ως διαφορετικοί , ως γυναίκες και κορίτσια που είπαν ένα «όχι» ή ένα «αρκετά ως εδώ», ως άστεγοι το χειμώνα στο κρύο, ως απελπισμένοι από τα χρέη και τη φτώχεια, ως ασθενείς εκτός ΜΕΘ. Αν έχουμε λοιπόν κάτι είναι το δίκαιο του αγώνα μας. Αν έχουμε μια αναγκαιότητα είναι αυτή της αποτίναξης από πάνω μας της ταυτότητας των αναλώσιμων ανθρώπων, και το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε είναι να το προσπαθήσουμε. Για να μπορέσουμε να πούμε, να ουρλιάξουμε καλύτερα και στο ουρλιαχτό να ακουστούν οι φωνές όλων των νεκρών μας, ότι οι ζωές μας αξίζουν. Γιατί είναι δικές μας ζωές.

Η επαναστατική μνήμη είναι εργαλείο προωθητικό για την ανάπτυξη αυτής της συλλογικής προσπάθειας. Είναι το νήμα που συνδέει σκόρπιες κουκίδες μεταξύ τους σε ένα συνεκτικό ιστό, κι αυτός ο ιστός εδώ είναι οι απώλειες μας. Οι άνθρωποι που χάσαμε, οι άνθρωποι για τους οποίους κλάψαμε, πονέσαμε, οργιστήκαμε και ορκιστήκαμε εκδίκηση με τα χείλη σφιγμένα και τις καρδιές μας κόμπους. Εκδίκηση απέναντι σε ένα παγκόσμιο σύστημα καταδυνάστευσης που βασανίζει, βιάζει, δολοφονεί καθημερινά χιλιάδες αδερφές και αδερφούς μας. Εκδίκηση για τη μοίρα μας που έφτιαξαν και έραψαν στα δικά τους μέτρα αποφασίζοντας για τη ζωή και το θάνατο μέσα σε μια κανονικότητα που το επιτρέπει, σε μια κοινοτοπία του κακού που συνεχίζει και συνεχίζει και συνεχίζει και που μόνο η δράση των ζωντανών μπορεί να την ανατρέψει, έτσι ώστε ο κόσμος να τελειώσει και με ένα βρόντο και με ένα λυγμό. Το λυγμό της λύτρωσης.

Το αίμα των νεκρών μας ζητάει εκδίκηση

Ζακ Κωστόπουλος/Zackie Oh πάντα παρών/ούσα

Όλοι/όλες στους δρόμους

Πρωτοβουλία αναρχικών ενάντια στις κρατικές δολοφονίες


Σήμερα 7 στην οδό Zackie Oh (πρώην Γλάδστωνος)
Από την Ελλάδα μέχρι το Ιράν, τρανσφεμινιστική αλληλεγγύη ενάντια στους αστυνόμους-δολοφόνους και τους φασίστες.
Δικαιοσύνη για τη Masha Amini, τη Zackie Oh, για το Νίκο Σαμπάνη, για τον Wares Ali, για όλα τα θύματα της κρατικής βαρβαρότητας.

Solidarity With Migrants


Κάλεσμα στην πορεία για τον Ζακ/ την Zackie Oh! 21/09 στη Γλάδστωνος

Στηρίζουμε το κάλεσμα της Αναρχικής Κουηρ Φεμινιστικής Συνέλευσης για τον Ζακ, για πορεία την Τετάρτη 21/09 στις 19.00 (Προσυγκέντρωση στις 18.00) στη Γλάδστωνος.

ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΦΟΒΙΚΗ ΜΙΑ ΤΖΑΜΑΡΙΑ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΜΙΑ ΖΩΗ

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΑΣ ΘΕΛΕΙ ΝΕΚΡΑ, Η ZACKIE ΝΑ ΜΗ ΧΑΘΕΙ ΜΈΣΑ ΣΤΗ ΛΗΣΜΟΝΙΑ

Αναρχική Κουηρ Συνέλευση Καλιαρντά


ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Πέρασαν 4 χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/της Zackie Oh στην πλατεία Ομόνοιας σε κοινή θέα από καταστηματάρχες μπροστά στα βλέμματα του αμέτοχου κοινού και των συνεργών της Αστυνομίας. Έπειτα από την αθώωση των αστυνομικών του “αυτή είναι η πρακτική και σ’ όποιον αρέσει” και την αποφυλάκιση των δολοφόνων. Μια απόφαση εξοργιστική. Κι έρχεται να μας υπενθυμίσει, όπως και η σκληρή καθημερινότητα, πως ο κοινωνικός κανιβαλισμός και εκφασισμός μαζί με την τρανσ/ομοφοβία όχι μόνο αλωνίζουν αλλά μπορεί και να δολοφονήσει ατιμώρητος, αρκεί να τηρεί τα κριτήρια της εθνοπατριαρχίας.

Γι’αυτό έχουμε ακόμα ανοιχτούς λογαριασμούς με τους φασίστες και τους τρανσ/ομοφοβικούς αυτού του κόσμου.

Κάλεσμα σε αντιπατριαρχική/αντιφασιστική πορεία:

Τετάρτη 21/09/22 στις 19:00 Άγαλμα Βενιζέλου

Ανοιχτή Συνέλευση για έναν Αντιφασιστικό/ Αντιπατριαρχικό Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη


ΟΧΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΤΟΥ ΖΑΚ/ΤΗΣ ZACKIE OH!
…Πείτε μου τώρα ότι αυτό είναι απόδοση Δικαιοσύνης. Πείτε μου ότι το δίκιο αποκαταστάθηκε, ότι οι υπεύθυνοι για το θάνατο του γιου μου πλήρωσαν. Πείτε μου ότι μετά από 18 δικάσιμους, δεκάδεςΜπορεί να είναι εικόνα 1 άτομο και λουλούδι μαρτυρίες και οπτικοακουστικό υλικό από τον τόπο του εγκλήματος το δίκιο θριάμβευσε Πείτε μου ότι πρέπει να αισθάνομαι περήφανη για την ελληνική Δικαιοσύνη και τους εκπροσώπους της…
Με αυτά τα λόγια η μάνα του Ελένη Κωστοπούλου εκφράζει τη ζοφερή πραγματικότητα για την ελληνική δικαιοσύνη που με τις αποφάσεις της αθωώθηκαν οι 4 αστυνομικοί και ο χρυσοχόος και ο μεσίτης- παρότι καταδικάστηκαν σε 10 χρόνια φυλακή χωρίς ελαφρυντικά-βρίσκονται στο σπίτι τους .Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί .Βιαστές και δολοφόνοι όπως ο Κορκονέας ,ο Λιγνάδης και άλλοι είναι ελεύθεροι , με τη κυρία Πρόεδρο της Δημοκρατίας να επικουρεί τις προκλητικές αποφάσεις της Δικαιοσύνης, σε αντίθεση με τον ποδηλάτη στη Λάρισα που για μια απλή διαμαρτυρία στην αστυνομική αυθαιρεσία βρίσκεται στη φυλακή με ποινή 3 χρόνων
…Σε όποιον αρέσει .. είναι οι δηλώσεις των συνδικαλιστών της αστυνομίας .Και επιτίθεται η αστυνομία σε 5000 άτομα που παρακολουθούν συναυλία, σε φοιτητές /τριες που διεκδικούν καλύτερη παιδεία, στους/στις εργαζόμενους/ες της ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ και τους/τις αλληλέγγυους/ες που ζητούν να πάρει πίσω τις απολύσεις η εργοδοσία.
Όποιος αρνείται να προσαρμοστεί πεθαίνει… θα συνεχίσει ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης. Όπως οι εργαζόμενοι στα delivery που σκοτώνονται για να προλάβουν τις παραγγελίες, οι εργαζόμενοι στη COSCO,στη ΔΕΗ και αλλού που εκλείπουν γιατί δεν υπάρχουν μέτρα ασφαλείας, οι γυναίκες που δολοφονούνται από τους συντρόφους τους παρότι ζήτησαν βοήθεια από την αστυνομία και το 15900, οι πρόσφυγες/ισσες που πεθαίνουν αβοήθητοι/ες από τσιμπήματα σκορπιών στα σύνορα.
 ΌΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΎΜΕ! Θα δώσουμε τη μάχη ενάντια στη φτώχεια και την ακρίβεια, για το δικαίωμα στη δουλειά, στη δημόσια υγεία και παιδεία, ενάντια στη βία και τις δολοφονίες γυναικών, ΛΟΑΤΚΙΑ+ ατόμων και προσφύγων/ισσών.
Καλούμε στη πορεία για τη δικαίωση του ΖΑΚ/ZACKIE OH
Τετάρτη 21 Σεπτέμβρη 7 μμ άγαλμα Βενιζέλου Θεσσαλονίκη.
Η εικόνα είναι έργο της γραφίστριας Κατερίνας Παπαβομβολάκη (ppakart).
Συνέλευση Γυναικών 8 Μάρτη

Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από την εν ψυχρώ δολοφονία του/της Ζακ Κωστόπουλου/Zackie-Οh από μαγαζάτορες και μπάτσους όταν εγκλωβίστηκε ζητώντας καταφύγιο σε ένα άδειο κοσμηματοπωλείο στην οδό Γλάδστωνος. Ο ιδιοκτήτης του κοσμηματοπωλείου Ευάγγελος Δημόπουλος και ο μεσίτης Αθανάσιος Χορταριάς (μέλος φασιστικής οργάνωσης) δολοφόνησαν τον Ζακ χτυπώντας τον μανιωδώς στο κεφάλι ώσπου να καταφτάσουν οι μπάτσοι και να ολοκληρώσουν το έργο τους. Μέσα στα τέσσερα χρόνια η Zackie-Oh δολοφονήθηκε ξανά και ξανά από μίντια, δικαστές, νοικοκυραίους με στόχο την συγκάλυψη των δολοφόνων και τη διαφύλαξη ενός συντηρητικού/πατριαρχικού συστήματος.
Η απόφαση του δικαστηρίου για την δολοφονία της Zackie-Oh έρχεται να επισφραγίσει τον ρόλο της αστικής δικαιοσύνης που είναι πάντα εκεί για να διασφαλίσει τα συμφέροντα και τα προνόμια της κυριαρχίας και την ατιμωρησία των φρουρών της. Το τελευταίο διάστημα η “δικαιοσύνη” στάθηκε διπλά στον παιδο/βιαστή Λιγνάδη που αφέθηκε ελεύθερος με αναστολή, αποφυλάκισε τον δολοφόνο Κορκονέα και συγκάλυψε την υπόθεση βιασμού της Γεωργίας Μπίκα. Έκρινε ένοχους τον μεσίτη και τον καταστηματάρχη για σωματική βλάβη και όχι ανθρωποκτονία, αθώωσε τους μπάτσους-δολοφόνους και έριξε στα μαλακά τον Δημόπουλο και Χορταριά με τον πρώτο να εκτίει την ποινή του σε κάτοικων περιορισμό και τον δεύτερο να είναι ήδη εκτός φυλακής. Ενώ στις δικαστικές αίθουσες ο Ζακ στηλιτεύτηκε ως κλεφτρόνι και περιθωριακός και κατηγορήθηκε με ρατσιστικά/ ομοφοβικά κριτήρια για την ενεργό του δράση στην LGBTQI+ κοινότητα και την σεξουαλική του ταυτότητα ως ομοφυλόφιλο άτομο.
Κράτος και κεφάλαιο μαζί με όσους το υπηρετούν πιστά θα κάνουν τα πάντα για να διαφυλάξουν την ομαλή λειτουργία του καπιταλισμού μαζί με τα πατριαρχικά τους πρότυπα, τα κέρδη τους και την ιδιοκτησία τους. Η κανονικότητα που επιβάλλεται προς όφελος της εθνικής ανάπτυξης συνυφασμένης με την φτωχοποίηση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων , τον εκφασισμό της κοινωνίας, και τον διάχυτο ρατσισμό μας κάνει ολοένα και περισσότερο να ασφυκτιούμε.
Από τη δολοφονία της Zackie-0, τα pushbacks, τις δολοφονίες μεταναστ(ρι)ών, τις αμέτρητες γυναικοκτονίες, εργατικές δολοφονίες , τη βία και την καταστολή που δέχονται όσες αντιστέκονται στον νεοφιλελεύθερο ολοκληρωτισμό, δεν μας μένει πάρα μόνο να αντισταθούμε και να οργανώσουμε τη αντεπίθεση της τάξης μας.

Να αντισταθούμε στο δόγμα νόμος και τάξη, να αγωνιστούμε για ένα κόσμο χωρίς κανίβαλους.
Για έναν κόσμο με ισότητα και ελευθερία χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Πορεία : Τετάρτη 21/09/22 στις 19:00 Άγαλμα Βενιζέλου

Αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης Πυρανθός


Στις 21 Σεπτεμβρίου 2018, δολοφονείται στο κέντρο της Αθήνας o Ζακ Κωστόπουλος / η Zackie Oh! ύστερα από λιντσάρισμα που δέχτηκε από ευυπόληπτους πολίτες και αστυνομικούς. Από την πρώτη κιόλας στιγμή ξεκίνησαν προσπάθειες συγκάλυψης της δολοφονίας από μπάτσους και ΜΜΕ. Δελτία ειδήσεων και εκπομπές προσπάθησαν μανιωδώς να δώσουν στους δολοφόνους του Ζακ το άλλοθι της αυτοάμυνας. Μέρα-νύχτα τον παρουσίαζαν ως επίδοξο ληστή και τοξικοεξαρτημένο προσπαθώντας, προκειμένου να ενεργοποιήσουν τα συντηρητικά αντανακλαστικά του ρατσισμού απέναντι στους τοξικοεξαρτημένους, για να υπερασπιστούν πολιτικά από τη μεριά της κυριαρχίας τη συγκεκριμένη δολοφονία. Η χυδαιότητα τους έφτασε ακόμα και στο σημείο να καλούν τηλεθεατές κατά τη διάρκεια ζωντανής εκπομπής, για να ψηφίσουν αν έπραξε σωστά ο κοσμηματοπώλης. Μετέδιδαν ασύστολα ψέματα, όπως για παράδειγμα ότι κρατούσε μαχαίρι, ότι προσπάθησε να επιτεθεί με σπασμένο γυαλί στους διασώστες του ΕΚΑΒ, ότι πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών ουσιών ή ότι πέθανε από τραυματισμό που προήλθε από τα τζάμια που ο ίδιος έσπασε. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι μπάτσοι δεν μπήκαν ποτέ στον κόπο να σφραγίσουν τον τόπο του εγκλήματος, όπως γίνεται πάντα, αφήνοντας έτσι τον κοσμηματοπώλη να καθαρίσει πιθανά στοιχεία.

Όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί αποδείχθηκαν ψευδείς. Όπως φάνηκε και στο βίντεο ο Ζακ δεν κρατούσε μαχαίρι. Δεν προσπάθησε να κλέψει, καθώς δεν βρέθηκαν δακτυλικά αποτυπώματα ούτε στην ταμειακή μηχανή ούτε στα εμπορεύματα του μαγαζιού. Δεν αποτελούσε απειλή για κανέναν μιας και δεν μπορούσε καν να σταθεί όρθιος. Επίσης σύμφωνα με το πόρισμα των τοξικολογικών εξετάσεων δεν εντοπίστηκε καμία ναρκωτική ουσία που μπορεί να σχετίζεται με τον θάνατό του. Ο ιατροδικαστής της υπόθεσης επιβεβαίωσε την ακριβή αιτία θανάτου, της δολοφονίας του Ζακ ακριβέστερα, η οποία σύμφωνα με το πόρισμά του ήταν «ισχαιμικού τύπου αλλοιώσεις μυοκαρδίου, που συνδέονται αιτιωδώς με τα πολλαπλά τραύματα που έφερε ο θανών».

Τρεισήμισι χρόνια μετά τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, έπειτα από 17 συνεδριάσεις του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου, αποφασίστηκε (με ψήφους 5-2) η επιβολή ποινής φυλάκισης 10 ετών, για το αδίκημα της άσκησης θανατηφόρας, σωματικής βλάβης, χωρίς τη δυνατότητα αναστολής, στον κοσμηματοπώλη Αθανάσιο Δημόπουλο και τον μεσίτη Σπυρίδωνα Χορταριά, οι οποίοι μέχρι τότε κυκλοφορούσαν ελεύθεροι. Ο πρώτος θα εκτίσει την ποινή του κατ’ οίκον, λόγω ηλικίας, ενώ ο δεύτερος οδηγήθηκε στη φυλακή. Και οι δύο αναμένεται να ασκήσουν έφεση. Αξίζει να αναφερθεί ότι η έδρα απέρριψε το αίτημα της πολιτικής αγωγής και της οικογένειας του Ζακ Κωστόπουλο να μετατραπεί η κατηγορία σε ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο. Ομοίως, δεν αναγνωρίστηκε και το ρατσιστικό κίνητρο των δραστών, οι οποίοι τόσο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όσο και στη δικαστική αίθουσα, σπίλωναν συστηματικά τη μνήμη του Ζακ και επιτίθονταν φραστικά, με ρατσιστική ρητορική, σε αλληλέγγυους. Οι τέσσερις κατηγορούμενοι αστυνομικοί αθωώθηκαν (με ψήφους 4-3), όπως είχε προτείνει αρχικά και ο εισαγγελέας Σωτήρης Μπουγιούκος.

Δεν μπορούμε να έχουμε αυταπάτες για την αστική δικαιοσύνη. Το δίκιο των από τα κάτω μπορεί να επικρατήσει πραγματικά, μόνο όταν ανατραπούν οι ισχύοντες κοινωνικοί συσχετισμοί. Στην υπάρχουσα συνθήκη, όπου επικρατεί το δίκαιο της αστικής τάξης, είναι οφθαλμοφανές σε όλους ότι ακόμα και αν τύχει να διώκονται οι στυλοβάτες του κυρίαρχου πολιτικού και οικονομικού συστήματος είτε τη γλιτώνουν (πολλές φορές, μάλιστα, αντιστρέφοντας το κατηγορητήριο προς τα θύματα/τους κατήγορους) είτε «πέφτουν στα μαλακά». Έτσι αθωώθηκαν και οι τέσσερις αστυνομικοί, το εγκώμιο των οποίων φρόντισαν να πλάσουν προηγουμένως τόσο ο ίδιος ο αρμόδιος εισαγγελέας, όσο και επίσημοι φορείς της αστυνομίας. Μάλιστα, όταν ρωτήθηκε ο πρόεδρος των αστυνομικών υπαλλήλων Αθηνών, Δημοσθένης Πάκος, αν θεωρεί ότι χρησιμοποιήθηκε υπερβολική βία στην αντιμετώπιση του Ζακ Κωστόπουλου από τους αστυνομικούς, απάντησε πως «Αυτή είναι η πρακτική. Σε όποιον αρέσει. Σε όποιον δεν αρέσει…», ενώ ο γενικός γραμματέας των Ειδικών Φρουρών, Στράτος Μαυροειδάκος, πρόσθεσε πως «Κάνουν άριστα τη δουλειά τους. Δε θα πάει ο αστυνομικός με τριαντάφυλλο για να χειροπεδήσει κάποιον».

Στην τωρινή συγκυρία, είναι προφανες ότι το κράτος έχει πάρει την πολιτική επιλογή να παράσχει το «ελεύθερο» στην αστυνομία. Υλοποιώντας αυτόν τον κυβερνητικό σχεδιασμό η αστυνομία αλωνίζει ανενόχλητη και αυθαιρετεί με την κάθε δυνατή ευκαιρία, ασκώντας υπέρμετρη και αλόγιστη βία σε καθημερινή βάση. Λειτουργεί ως στρατός κατοχής στα Εξάρχεια, για να συμβάλλει στον τουριστικό εξευγενισμό της γειτονιάς και την κατασκευή μετρό που θα καταπατήσει την πλατεία. Έχει στρατοπεδεύσει στα campus των μεγάλων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, για να παράσχει κάλυψη στην ΟΠΠΙ (πανεπιστημιακή αστυνομία), που θα είναι επιφορτισμένη με το έργο της καταστολής των φοιτητικών αγώνων, της αποστείρωσης των πανεπιστημίων και της αποπολιτικοποίησης των φοιτητών, προκειμένου να υπαχθούν τα πανεπιστήμια ολοκληρωτικά στα συμφέροντα του κεφαλαίου, να εξαιρεθούν με ταξικά κριτήρια από την τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και από την αγορά εργασίας χιλιάδες νέοι και νέες. Πλέον κάθε αστυνομική περιπολία μπορεί να εξελιχθεί σε κρεσέντο βίας και καταστολής. Πριν λίγες μέρες, στη Λάρισα, αστυνομικοί σταμάτησαν ποδηλάτη για έλεγχο, τον προσήγαγαν αναίτια και όταν αντέδρασε παρακείμενος κόσμος, «αφηνίασαν» και επιτέθηκαν εναντίον των παρευρισκομένων. Ο άτυχος ποδηλάτης, βρέθηκε από το πουθενά στη φυλακή, μέσα από μια δίκη με φαστ-τρακ διαδικασίες. Λίγες μέρες μετά, η αστυνομία επιτέθηκε σε φοιτητικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις κατά της πανεπιστημιακής αστυνομίας στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, ενώ επιτέθηκε με δολοφονικό τρόπο στο πολυπληθές κοινό που παρακολουθούσε τη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου στο Α.Π.Θ., στα πλαίσια του 3ου Ελευθεριακού Φεστιβάλ Κατειλημμένων Χώρων και Συλλογικοτήτων, κάνοντας χρήση δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου λάμψης και αργότερα χρήση της αύρας. Ευτυχώς, σε μεγάλο βαθμό, ο κόσμος διατήρησε την ψυχραιμία του και αποφεύχθηκαν τα χειρότερα. Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση ποντάρει προεκλογικά στην ενίσχυση της αστυνομοκρατίας και της καταστολής, προκειμένου να δημιουργήσει την απαραίτητη ένταση, που θα συσπειρώσει το συντηρητικό και ακροδεξιό της ακροατήριο. Είναι επικίνδυνοι, και αυτοί και οι μπάτσοι τους. Δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να επιτύχουν τον πολιτικό τους σχεδιασμό πάνω στις δικές μας πλάτες, διότι οι επιθέσεις τους έχουν ως στόχο τους καταπιεσμένους και ειδικότερα όσους αγωνίζονται ενάντια στις πολιτικές της βαρβαρότητας και της φτωχοποίησης, ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.

Πέρα από την τυραννία και τη βία του κράτους και του κεφαλαίου, είναι σημαντικό ο κόσμος του αγώνα, οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι να αντισταθούμε και να παλέψουμε ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό που καλλιεργείται από το καπιταλιστικό σύστημα. Το σύστημα για το οποίο η ατομική ιδιοκτησία θεωρείται σημαντικότερη από την ανθρώπινη ζωή. Οφείλουμε να τσακίσουμε αυτές τις αντιλήψεις και συμπεριφορές σε όλο το κοινωνικό πεδίο στο οποίο κινούμαστε και ζούμε: στους δρόμους, στη δουλειά, στα σχολεία και τις σχολές, στις γειτονιές μας. Να απαντήσουμε με ταξική ενότητα και αλληλεγγύη μεταξύ των από τα κάτω στους κάθε λογής κυρ-Παντελήδες που πιστεύουν ότι η περιουσία τους αξίζει περισσότερο από την ανθρώπινη ζωή. Σε όσους βρίσκουν λογικό να πεθαίνει κάποιος, επειδή έκλεψε ή προσπάθησε να κλέψει ή επειδή είναι ομοφυλόφιλος, τοξικοεξαρτημένος, μετανάστης ή οτιδήποτε ξεφεύγει από τα πρότυπα τους. Σε όσους κάθονται και παρατηρούν αμέτοχοι ή που τραβούν βίντεο την μαρτυρική δολοφονία ενός ανήμπορου ανθρώπου και δεν κάνουν τίποτα για να την σταματήσουν.

Δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε τον αγώνα του Ζακ Κωστόπουλου, ενεργού ακτιβιστή για τα δικαιώματα της lgbtqia+ κοινότητας και των οροθετικών, ενάντια στον ρατσισμό, την κοινωνική περιθωριοποίηση, την πατριαρχία, τον συντηρητισμό και τον κοινωνικό εκφασισμό που θρέφουν η κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Να πυκνώσουμε, λοιπόν, τις γραμμές των κοινωνικών και ταξικών αγώνων και να αγωνιστούμε συλλογικά για τον επαναστατικό μετασχηματισμό των υφιστάμενων κοινωνικών και παραγωγικών σχέσεων, για μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης, ώστε να απαλλαγούμε οριστικά από τα νοσηρά απότοκα του καπιταλιστικού συστήματος.

ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ/ΤΗΣ ZACKIE OH:

ΤΕΤΑΡΤΗ 21/9, 19:00, ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ – ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ

ΠΙΣΩ ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης


Δεν ξεχνάμε-δε συγχωρούμε

τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/ της Zackie-oh!

-την προσπάθεια συγκάλυψής της από τα ΜΜΕ και τους θεσμούς

-τη σκύλευση της ταυτότητας του Ζακ ως ομοφυλόφιλου, μέλους της lgbtqi κοινότητας, οροθετικού και ακτιβιστή

-την αθώωση των μπάτσων- δολοφόνων του Ζακ και την ευνοϊκή δικαστική μεταχείριση των δολοφόνων Δημόπουλου- Χορταριά, με τον πρώτο να εκτίει την ποινή του σε κατ’ οίκον περιορισμό και τον δεύτερο να αποφυλακίζεται δυο μήνες μετά την καταδικαστική απόφαση.

NO ZACKIE- NO PEACE

FIGHT THE POLICE

Ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο, πατριαρχία, καταστολή και κοινωνικό εκφασισμό

Οργάνωση και αγώνας για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας και δικαιοσύνης

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου
Αθήνα: Προσυγκέντρωση στη Γλάδστωνος στις 18.00 και Διαδήλωση στις 19.00
Θεσσαλονίκη: Διαδήλωση στις 19.00 στο άγαλμα Βενιζέλου

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση- Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων


Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ZACKIE Oh! ΩΣ ΑΠΟΤΟΚΟ ΕΝΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Το μεσημέρι της 21ης Σεπτεμβρίου 2018 δολοφονείται, μετά από άγριο ξυλοδαρμό, ο/η Ζακ Κωστόπουλος/Zackie Oh!, ακτιβιστής/ρια της lgbtqia+ κοινότητας. Εγκλωβισμένος μέσα στο άδειο μαγαζί ενός κοσμηματοπώλη, στην οδό Γλάδστωνος, στην Ομόνοια και καθώς παλεύει για να διαφύγει, ο Ζακ δέχεται κλωτσιές στο κεφάλι από τον ίδιο τον μαγαζάτορα, καθώς και από έναν κτηματομεσίτη που είχε γραφείο επί της οδού. Λίγα λεπτά αργότερα, καταφέρνει να βγει από το μαγαζί. Ο ξυλοδαρμός του Ζακ όμως δεν τελειώνει εκεί. Το κράτος βάφει για άλλη μία φορά τα χέρια του με αίμα. Οι οκτώ αστυνομικοί που κατέφθασαν στο σημείο συνέχισαν το έργο που οι δύο μαγαζάτορες άφησαν στην μέση, ρίχνοντας τον Ζακ στο πάτωμα, πατώντας τον στο κεφάλι με τις αρβύλες τους, και σέρνοντάς τον αιμόφυρτο πάνω στο πεζοδρόμιο. Ο Ζακ κατέληξε κατά την διακομιδή του στο νοσοκομείο.

Η κρατική στάση απέναντι σε αυτή την κτηνωδία έγινε εμφανής από τις τοποθετήσεις υψηλόβαθμων Αστυνομικών υπαλλήλων που, μεταξύ άλλων, έσπευσαν να δικαιολογήσουν και να νομιμοποιήσουν την κρατική βία. Ενώ, λοιπόν η Zackie Oh!, όντας ήδη βαριά λιντσαρισμένη, προσπαθούσε να ανακτήσει τις δυνάμεις της και να σταθεί στα πόδια της, η ελληνική αστυνομία έρχεται κυριολεκτικά για να την ποδοπατήσει σε ένα νέο κρεσεντο αστυνομικής βαρβαρότητας, με τους αντιπροσώπους του αστυνομικού σώματος να μην βλέπουν τίποτα το μεμπτό, ενώ αντίθετα να δίνουν τα εύσημα για τα καλά αντανακλαστικά των κρατικών βασανιστών της. Για άλλη μία φορά ένας κρατικός μηχανισμός νομιμοποιεί τον ξυλοδαρμό μέχρι θανάτου από τους κρατικούς “λειτουργούς” του.

Η αφήγηση των κυρίαρχων ΜΜΕ δεν ήταν λιγότερο αναμενόμενη: δολοφόνησαν την ταυτότητα του Ζακ και προσπάθησαν να δημιουργήσουν την εντύπωση πώς μια προσωπικότητα σαν του Ζακ αξίζει να δολοφονηθεί. Έσπευσαν να τον κατηγορήσουν μιλώντας υποτιμητικά για την προσωπικότητά του, ως “κλεφτρόνι”, ενοχοποιώντας την σεξουαλική του ταυτότητα, ως “πούστης”, προσάπτοντας του ψευδείς κατηγορίες για χρήση ναρκωτικών ουσιών και αποκαλώντας τον “πρεζάκι”, και φυσικά απένειμαν την “αλάνθαστη” τηλεοπτική δικαιοσύνη στους δολοφόνους του, αφού “όφειλαν να προστατέψουν την ιδιωτική τους περιουσία”. Αυτές οι περιγραφές για τον Ζακ, φαίνονταν σαν να βγήκαν από αρρωστημένα μυαλά, οπως εκείνα των υποστηρικτών των δολοφόνων του, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν στο σημείο της δολοφονίας λίγο μετά το συμβάν και φώναζαν συνθήματα όπως “πρεζάκια και γκέι δεν είστε αναγκαίοι”.

Η συνταγή της διαπόμπευσης του θύματος στην κοινή γνώμη και η προσπάθεια τηλεοπτικής απονομής του άλλοθι των δολοφόνων είναι γνωστή. Χρησιμοποιώντας χαρακτηριστικά που ηχούν ενοχλητικά σε κάθε συντηρητικό και μικροαστικό κομμάτι της κοινωνίας που αρέσκεται τον ρατσισμό, την ομοφοβία και τον φασισμό, η προσωπικότητα του Ζακ υπονομεύεται ως “τοξικομανής”. Η εικόνα που δόθηκε στο κοινό για τον Ζακ ήταν η εικόνα ενός παρία, που παρασιτεί στο κοινωνικό σύνολο, χωρίς να προσφέρει τίποτα στον καπιταλιστικό κόσμο όπως αντίθετα προσέφεραν οι “ευυπόληπτοι” δολοφόνοι του, ενώ αντίθετα, μπορεί και να ήταν επικίνδυνος για μία κοινωνία που ξέρει να τα μετράει όλα με χρήμα. Αντίθετα, ο οποιοσδήποτε μικροαστός επιχειρηματίας, μπορεί να θεωρήσει την ατομική του ιδιοκτησία ως Ευαγγέλιο και να επικαλεστεί την προάσπισή της ως άλλοθι, το οποίο του δίνει το δικαίωμα να ξυλοφορτώσει μέχρι θανάτου οποιονδήποτε εισέλθει στο μαγαζί του, αφού πρώτα τον κατηγορήσει, όπως αποδεικνύεται αδίκως, για κλοπή.

Και κάπως έτσι γίνεται εμφανής ο πραγματικός δολοφόνος του Ζακ. Δεν πρόκειται για αυτά καθ’ αυτά τα χέρια που τον χτύπησαν, τα πόδια που τον ποδοπάτησαν και τον κλώτσησαν. Πρόκειται για ένα σύστημα και μία ιδεολογία που οπλίζει χέρια και πόδια σαν αυτά των δολοφόνων του Ζακ, του Παύλου Φύσσα, του Σαχζάτ Λουκμάν και της Γαρυφαλλιάς. Είναι το αφήγημα που ευνοεί τον κοινωνικό κανιβαλισμό, με “καλούς” πολίτες όσους ιδιωτεύουν, και τους ενδιαφέρει η προσωπική τους και οικογενειακή τους ευημερία, το κέρδος της μικρομεσαίας επιχείρησής τους, που αγαπούν το “έθνος” και την “πατρίδα” τους, που τα έχουν καλά με το κράτος, και με “κακούς” πολίτες όσους το ίδιο το σύστημα περιθωριοποιεί: τους γκέι, τις λεσβίες, τους τρανς, τους μετανάστες, τους αστέγους, τους εργαζόμενους που διεκδικούν τα εργασιακά τους κεκτημένα και όσους αντιστέκονται στον φασισμό, διεκδικούν την έμφυλη ισότητα και παλεύουν για μία κοινωνία χωρίς τάξεις και χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους με μοναδικό τους όπλο την κοινωνική αλληλεγγύη.

Η δικαιοσύνη ακόμα δεν έχει αποδοθεί. Ο Ζακ βασανίστηκε και δολοφονήθηκε πριν από 4 χρόνια, και η μνήμη του δολοφονείται ακόμα. Ο κοσμηματοπώλης Σπ. Δημόπουλος εκτίει την ποινή του σε κατ’ οίκον περιορισμό, ενώ ο μεσίτης Αθ. Χορταρίας βρίσκεται ελεύθερος, έπειτα απο έγκριση της αίτησης αναστολής του, και τα μέλη της ΕΛ.ΑΣ. εχουν απαλλαχθεί απο κάθε κατηγορία. Καθε άλλο, παρά μη αναμενόμενη είναι η πορεία που έχει ακολουθήσει η δικαιοσύνη για μία ακόμα φορά. Και αυτό, δεν μπορεί παρά να καταδείξει προκλητικά την τακτική της νομιμοποίησης της βίας από τα πάνω.

Από τις γυναικοκτονίες και την έμφυλη βία, μέχρι τους ξυλοδαρμούς και δολοφονίες κατά μεταναστών, ο φασισμός, δείχνοντας απο την μία την πατριαρχική του και την άλλη την ρατσιστική του όψη, σπέρνει βία, τρόμο και σκοταδισμό, με το κράτος να σιωπά, και να συγκαλύπτει επανειλημμένα.

Όλοι/ες όσοι/ες θέλουμε να αντισταθούμε σε ένα καπιταλιστικό μόρφωμα του οποίου η ζυγαριά μεταξύ ανθρώπινης ζωής και ατομικής ιδιοκτησίας γέρνει προς το δεύτερο, σε ένα μόρφωμα που αρέσκεται στον κοινωνικό κανιβαλισμό, σε ένα μόρφωμα που οπλίζει χέρια ρατσιστών, φασιστών, εθνικιστών και σεξιστών, πρέπει να φτιάξουμε ένα μαζικό ανάχωμα που θα αντιμάχεται στις άνωθι συμπεριφορές σε κάθε έκφανση του κοινωνικού βίου. Η κοινωνική αλληλεγγύη είναι το μοναδικό μας όπλο για να χτίσουμε ένα μαζικό κίνημα που ως απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα θα προτάσει την ισότητα και την ελευθερία.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΕΙ

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΝΑ ΣΥΝΘΛΙΨΟΥΜΕ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΚΡΑΤΟΣ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

Πορεία

Τετάρτη 21.09 – 19:00

Άγαλμα Βενιζέλου

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο


Πριν από 4 χρόνια στην Ομόνοια, δυο επιχειρηματίες, ο Ευάγγελος Δημόπουλος και ο Αθανάσιος Χορταριάς, δολοφόνησαν σε αγαστή συνεργασία με τους μπάτσους τον Ζακ Κωστόπουλο/τη Zackie Oh.

Η δολοφονία αυτή, που συχνά βαφτίζεται από κρατικούς και θεσμικούς φορείς ως ληστεία, δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια καθαρά ομοφοβική και τοξικοφοβική επίθεση του κράτους και των νοικοκυραίων, οπλισμένη από την πατριαρχία.

Δεν έχουμε αυταπάτες. Τα ΜΜΕ, η αστυνομία και το δικαστικό σύστημα για ακόμα μια φορά κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια για να συγκαλύψουν την υπόθεση. Οι προαναφερθέντες φορείς δεν δίστασαν να προχωρήσουν στην άδικη σκιαγράφηση του Ζακ ως τοξικοεξαρτημένου ληστή και των δολοφόνων του ως ευυπόληπτων πολιτών.

Το δικαστήριο ουσιαστικά καταδίκασε τον Ζακ για τα βιώματά του, τις σεξουαλικές του προτιμήσεις και τις απόψεις του εφόσον αυτές δεν συμβαδίζουν με το πατριαρχικό-φασιστικό μοντέλο του κρατικο-καπιταλιστικού συστήματος, και έδειξε τη μεγαλύτερη εύνοια στους δολοφόνους του αθωώνοντας τους. Η δολοφονία ενός αθώου ανθρώπου αποτελεί μια μικρογραφία του μωσαϊκού της ελληνικής κοινωνίας, μιας κοινωνίας ταξικών διαχωρισμών και στυγνής εκμετάλλευσης.

Στεκόμαστε ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό, στον οποίο η ιδιοκτησία είναι ανώτερη από την ανθρώπινη ζωή.

Ενάντια στην κρατική-καπιταλιστική-πατριαρχική-εξουσιαστική βαρβαρότητα και τον κοινωνικό εκφασισμό.

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου

Πορεία στις 19:00 στο άγαλμα Βενιζέλου.

ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΛΗΣΤΕΙΑ,

ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΛΥΣΣΑ ΓΙΑ ΑΛΕΞΗ ΖΑΚ ΚΑΙ ΦΥΣΣΑ

Ελευθεριακό Σχήμα Φιλοσοφικής


Την Τετάρτη 21/09 συμπληρώνονται 4 χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ/ της Zackie Oh , μια δολοφονία που αποτυπώνει πλήρως τον κανιβαλιστικό χαρακτήρα του σάπιου κρατικού καπιταλιστικού συστήματος που ζούμε. Τα αλλεπάλληλα χτυπήματα στο κεφάλι και το σώμα ενός έντρομου ανθρώπου από τον ιδιοκτήτη του κοσμηματοπωλείου και τους μπάτσους και η συγκαληπτική στάση της δικαιοσύνης που αθώωσε τους μπάτσους δολοφόνους είναι τα χτυπήματα του κόσμου της εξουσίας σε όλους και όλες εμάς.

Η καπιταλιστική νοοτροπία ανάγει την ατομική ιδιοκτησία ως την υπέρτατη αξία, στο όνομα της οποίας κάποιος μπορεί να γίνει ακόμα και δολοφόνος. Όλο όμως το μεδούλι του κοινωνικού κανιβαλισμού βρίσκεται στην στάση που κρατήθηκε από τους γύρω περαστικούς, οι οποίοι μπροστά στο θέαμα ενός ανθρώπου που κατακρεουργείται στη μέση του πεζοδρομίου αδιαφόρησαν παγερά, κοίταξαν “τη δουλίτσα τους”. Πιο βαρβαρο λοιπόν και από τον μπάτσο που συμμετέχει σε μία δολοφονία (αφού γνωρίζουμε καλά πως οι μπάτσοι είναι εν δυνάμει δολοφόνοι), είναι η συνήθεια της βίας και του θανάτου από το κοινωνικό σώμα. Έπειτα και σε κορύφωση του κανιβαλιστικού κρεσέντου είδαμε να δημιουργείται από τα ΜΜΕ και τις ανακοινώσεις της αστυνομίας, το προφίλ της Ζάκι ως ένα τοξικοεξαρτημένο ομοφυλόφυλο άτομο που μπήκε στο κοσμηματοπωλείο με σκοπό να κλέψει. Όλος λοιπόν ο τοξικοφοβικός και ομοφοβικός οχετός αυτής της χώρας εκτονώθηκε πάνω στη μνήμη του Ζακ, νομιμοποιόντας στην ουσία μια δολοφονία ενός ανθρώπου που δεν ταίριαξε με τα “καθαρά” τους πρότυπα.

Απέναντι στις καπιταλιστικές νοοτροπίες της ιδιώτευσης και του ατομικού δρόμου προτάσσουμε την αλληλοβοήθεια και την κοινωνική αλληλεγγύη. Απέναντι στην ατομική ιδιοκτησία και τα κέρδη των αφεντικών (μεγάλων και μικρών), βάζουμε την ανθρώπινη ζωή και την αξιοπρέπεια.

Στην Ομόνοια λοιπόν δεν έγινε καμία ληστεία. Αυτό που συνέβη είναι η δολοφονία ενός ανθρώπου της τάξης μας, ενός καταπιεσμένου. από μπάτσους και αφεντικά.

-ΦΤΩΧΕΙΑ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
-Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

–Στηρίζουμε τα καλέσματα για την Πορεία της Τετάρτης 21/09 στις 7.00 ΜΜ στο Άγαλμα Βενιζέλου–

Αυτοοργανωμένο Σχήμα Αρχιτεκτονική


ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ-ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ
4 χρόνια πριν, στις 21 Σεπτεμβρίου του 2018 στην οδό Γλαδσώνος στην Αθήνα ο Ζακ Κωστόπουλος, γνωστός και ως Zackie oh, δολοφονείται άγρια ύστερα από βάναυσο ξυλοδαρμό που υπέστηΜπορεί να είναι εικόνα 1 άτομο και κείμενο από καταστηματάρχες και αστυνομικές δυνάμεις. Το μεσημέρι εκείνης της μέρας, η Zackie προσπαθεί ανήμπορη να απεγκλωβιστεί από γνωστό κοσμηματοπωλείο στο κέντρο της Αθήνας. Στην προσπάθειά της να αποδράσει σπάει την τζαμαρία του μαγαζιού και δέχεται θανατηφόρα χτυπήματα από τον ιδιοκτήτη του εν λόγω καταστήματος, Σπύρο Δημόπουλο, και τον μεσίτη παρακείμενου μαγαζιού και γνωστό μέλος ακροδεξιού κόμματος , Θανάση Χορταριά, με την πρόφαση ότι επρόκειτο για δράστη ένοπλης ληστείας. Εν συνεχεία τέσσερις αστυνομικοί σπεύδουν στον χώρο του εγκλήματος, όπου, παρά το γεγονός ότι ο Ζακ βρίσκεται αναίσθητος στο έδαφος, του περνούν αβίαστα χειροπέδες και αποτελειώνουν το αποτρόπαιο λιντσάρισμα του.
Τα ΜΜΕ, ως μέσα αναπαραγωγής διαστρεβλωμένων ιδεολογημάτων και παρακρατική ουρά της εξουσίας, έσπευσαν μανιωδώς να συγκαλύψουν τους κρατικούς και παρακρατικούς δολοφόνους, σκυλεύοντας και αμαυρώνοντας την ταυτότητα του Ζακ ως ληστή, τοξικομανή, οροθετικού, ομοφυλόφιλου, ο οποίος παραβίασε την ύψιστη κρατική αξία της ιδιοκτησίας. Παράλληλα, η αστική δικαιοσύνη επιχειρεί για ακόμη μια φορά την αθώωση των ένστολων δολοφόνων της ΕΛΑΣ που διαχειρίζονται πλήρως το μονοπώλιο της κρατικής βίας. Οι τέσσερις αστυνομικοί που συμμετείχαν και αποτελείωσαν το αποτρόπαιο έγκλημα της δολοφονίας του Ζακ , σήμερα συνεχίζουν το έργο των εντολοδόχων δολοφόνων, που εξαπολύουν τη βία στους κοινωνικά αποκλεισμένους. Ταυτόχρονα, αν και κρίθηκαν ένοχοι οι παρακρατικοί δολοφόνοι Δημόπουλος και Χορταριάς, οι δικαστικοί μηχανισμοί αρνήθηκαν την μετατροπή της κατηγορίας από θανατηφόρα βλάβη σε ανθρωποκτονία.
Η δολοφονία της Zackie σκιαγραφεί τον θεσμοθετημένο κοινωνικό κανιβαλισμό, την εκ των υστέρων νομιμοποίηση της βαρβαρότητας μέσα από τα ΜΜΕ και το κράτους δικαίου, την περιθωριοποίηση και τον αποκλεισμό όλων των ατόμων που αντιπαλεύουν τον ιεραρχικό κορμό και τις κοινωνικές διακρίσεις. Μέσα από την στρατηγική λοιδορίας της ταυτότητας του Ζακ, αποδεικνύεται περίτρανα η αδυναμία του κράτους να αποδώσει δικαιοσύνη σε όλα τα θύματα που βιώνουν την έμφυλη καταπίεση. Στον αντίποδα, στο πρόσωπο του Ζακ, ενός ενεργού ακτιβιστή και μέλους της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, αναδεικνύεται ο κόσμος του αγώνα. Η στάση του Ζακ απέναντι στην πατριαρχία συμπυκνώνει τα χαρακτηριστικά όλων αυτών που αρνούνται να επικροτήσουν την κανιβαλιστική ρητορική, που δεν υποτάσσονται στο εξουσιαστικό σύστημα, που αντιμάχονται καθημερινά κάθε μορφή ταξικής και έμφυλης καταπίεσης. Η στάση του Ζακ είναι αυτή που θα μείνει χαραγμένη στη συλλογική μνήμη. Είναι αυτή που θα αποτελέσει κινητήριο μοχλό για όλους/ες εμάς που επιθυμούμε την τιμωρία των δυναστών της πατριαρχικής βαρβαρότητας που εξουσιάζουν τις ζωές μας.
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere

4 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΖΑCKIE ΟΗ!

Έχουν περάσει 4 χρόνια από τη μέρα της δολοφονίας του Ζακ /της Zackie Oh! Στην Ομόνοια, από ένα όχι και τόσο σπάνιο κράμα κοινωνικών κανίβαλων. Δύο νοικοκυραίοι καταστηματάρχες λίντσαραν μέχρι θανάτου ένα άτομο που βρισκόταν σε κατάσταση πανικού, επειδή βεβήλωσε το “ιερό” της ατομικής ιδιοκτησίας του ενός και οι μπάτσοι το αποτελείωσαν γιατί αυτή είναι η δουλειά και η πρακτική τους. Σαν να μην έφταναν αυτά, καθ’όλη τη διάρκεια του δολοφονικού ξυλοδαρμού και της βίαιης προσαγωγής ενώ ο Ζακ βρισκόταν ήδη σε ημιθανή κατάσταση, ένα πλήθος φιλήσυχων πολιτών στο κέντρο της Αθήνας παρατηρούσε αμίλητο, βάζοντας κι αυτό το λιθαράκι του στο ψηφιδωτό της σιωπής και της σήψης.

Στο βωμό της πολιτικής υπεράσπισης της κυριαρχίας, το μιντιακό κατεστημένο επιδίωξε λυσσαλέα και πολυεπίπεδα να ξεπλύνει τους καταστηματάρχες και την ΕΛ.ΑΣ, παρουσιάζοντας τις ταυτότητες του ληστή, του οροθετικού, του τοξικοεξαρτημένου, του άλλου, ως περιθωριακές και επικίνδυνες, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο, εκπομπή να διεξάγει γκάλοπ για το κατά πόσο η συμπεριφορά του καταστηματάρχη είναι δικαιολογημένη από τη στιγμή που “απειλήθηκε” η ιδιοκτησία του. Έχουμε δει αναρίθμητες φορές τον αστικό λόγο, αφού έχει αρχικά στοχοποιήσει περιθωριοποιημένες και κατατρεγμένες κοινωνικές ομάδες, στη συνέχεια να παράγει τα κατάλληλα αφηγήματα κινητοποιώντας και συντηρώντας τα ρατσιστικά και συντηρητικά αντανακλαστικά, ξεπλένοντας βασικούς πυλώνες διαιώνισης της εξουσίας του και των διαφόρων πλεγμάτων της. Τέτοιο αποτελεί και η διασφάλιση της ατομικής ιδιοκτησίας, της οποίας το κράτος μπαίνει ως εγγυητής ενώ οι μπάτσοι του λαμβάνουν αστείρευτη προστασία ηθικά-πολιτικά- νομικά, με κάθε τρόπο και μέσο. Είναι τόσο σημαντική για την κυριαρχία, που δε διστάζει να την υψώσει στο επίπεδο της ζωής για να δικαιολογήσει έτσι την απώλεια της δεύτερης, στο βωμό της πρώτης.

Οι αιτίες της δολοφονίας της Ζackie και του μετέπειτα ξεπλύματος της δεν περιορίζονται μόνο στην προστασία της ιδιοκτησίας και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Η αστική αφήγηση επιχείρησε και σε ένα βαθμό πέτυχε να ενεργοποιήσει αυτοματισμούς μερίδας της κοινωνίας, “πατώντας” επάνω στις καταπιεσμένες κοινωνικές ταυτότητες του Ζακ. Σε πρώτο χρόνο, να πείσουν ότι κάποιος που ληστεύει αξίζει να σκοτωθεί στο ξύλο, ενώ όταν συνειδητοποίησαν ότι δεν είχε προσπαθήσει να ληστέψει, προσπάθησαν να “σκοτώσουν” αυτη τη φορά τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του Ζακ. Τα ΜΜΕ έφεραν στη δημόσια σφαίρα πτυχές του χαρακτήρα, της προσωπικότητας και των επιλογών του Ζακ ώστε να αποπροσανατολίσουν την κουβέντα από την θηριωδία της δολοφονίας και να πυροδοτήσουν ξανά κοινωνικούς αυτοματισμούς και προκαταλήψεις ενάντια σε τοξικοεξαρτημένους, queer και γενικά σε όσων παρεκκλίνουν από την κυρίαρχη αφήγηση. Η πατριαρχία, αποτέλεσμα της οποίας αποτελούν σε μεγάλο βαθμό οι παραπάνω αυτοματισμοί, αποτελεί θεμέλιο λίθο του εκμεταλλευτικού συστήματος του καπιταλισμού, ενώ και ο ίδιος ο καπιταλισμός τροφοδοτεί την διαιώνιση της πατριαρχίας. Όσο κι αν δημιουργούμε τους μικρόκοσμους μας το αχόρταγο κρατικό στομάχι περιμένει στη γωνία να μας υπενθυμίζει ότι έχει όλα τα μέσα να μας καταστέλλει. Οι ρόλοι που αποδίδονται από την πατριαρχία εντός του προλεταριάτου, και κυρίως στις θηλυκότητες, πυροδοτούν την έμφυλη καταπίεση. Η ταξική, η έμφυλη και η φυλετική καταπίεση αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία του εκμεταλλευτικού, εξουσιαστικού συστήματος και η στόχευση τους είναι κοινή. Αυτή συνίσταται στην πολυδιάσπαση του ίδιου του προλεταριάτου, καθώς είναι επιδίωξη της οικονομικής ελίτ ο κανιβαλισμός μεταξύ των καταπιεσμένων. Μέσα από την διαπλοκή των εξουσιών η μία καταπίεση τροφοδοτεί την άλλη. Ο αγώνας για την υπεράσπιση της μνήμης της Ζάκι, για την αποτίναξη της πατριαρχίας, είναι παράλληλα ένας αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό, το κράτος και τον εθνικισμό. Ουκ ολίγες είναι οι φορές, όπου η αστική εξουσία και συγκεκριμένα η πολιτική ελίτ έχει “χτίσει” το πολιτικό αφήγημα της εθνικής ενότητας και της “τάξης και ασφάλειας” επάνω στα κορμιά καταπιεσμένων κοινωνικών ομάδων. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα των τελευταίων ετών αποτελεί η διαπόμπευση των σεξεργατριών οι οποίες είχαν απαχθεί σε επιχείρηση του Υπουργείου Υγείας και του Υπουργείου Προ. Πο. από την Ομόνοια. Στη συνέχεια, η δημοσίευση φωτογραφιών των γυναικών, μεταναστριών και ντόπιων είχε χρησιμοποιηθεί ώστε να ανακηρυχθούν ως κίνδυνος της δημόσιας υγείας, δηλαδή να ενισχύσει η αστική τάξη το δόγμα “νόμος και τάξη”. Το κράτος χρησιμοποιώντας την τακτική της δημιουργίας του εσωτερικού εχθρού, ενισχύοντας τα εθνικιστικά αντανακλαστικά στοχεύει στην όξυνση του κοινωνικού πολέμου ενάντια στις/στους καταπιεσμένες/νους.

20/09/2022

Ανάρες

Ομάδα Δράσης και Αλληλεγγύης

Η ομάδα “Ανάρες” συγκροτήθηκε στην ανάγκη μιας συλλογικής πολιτικής και κινηματικής απάντησης, έξω και μακριά από λογικές κλειστών περιχαρακώσεων, με τη στόχευση να έχουν πάντοτε το “πάνω χέρι” στους αγώνες οι διαδικασίες βάσης και το ανυποχώρητο περιεχόμενο. Μια ομάδα Δράσης και Αλληλεγγύης που δρα για να στηρίξει και να διευρύνει κάθε ρήγμα ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Σε μια εποχή όπου η κατάσταση των καταπιεζόμενων γίνεται όλο και πιο ζοφερή, θέλουμε να είμαστε εδώ στα ωραία και στα δύσκολα, μέσα στην ένταση των στιγμών, να βάλουμε και εμείς το λιθαράκι μας στο να γίνει η σπίθα φλόγα, να κάνουμε την επιβίωση ζωή.


ΠΑΤΡΑ

Πάτρα | Δεν ξεχνάμε δεν συγχωρούμε τη δολοφονία του/της Ζακ/Zackie Oh

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ-ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ/ΤΗΣ ΖΑΚ/ZACKIE OH

Ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και πατριαρχία.

Όλοι στους δρόμους ενάντια στο σύστημα των διακρίσεων, της ανισότητας, της φτώχειας, της καταστολής, του κανιβαλισμού και των πολέμων.

ΠΟΡΕΙΑ: ΤΕΤΑΡΤΗ 21/9 19:00 ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ

αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος”


Κάλεσμα Στήριξης της Πορείας με αφορμή τα 4 χρόνια από τη δολοφονία του/της Ζακ/ZackieOh

Ο/Η Ζακ/Zackie Oh είναι άλλο ένα θύμα του ταξικού και κοινωνικού πολέμου, άλλο ένα άτομο δολοφονημένο από μπάτσους και νοικοκυραίους οι οποίοι είναι οι κύριοι εκφραστές του κοινωνικού κανιβαλισμού.

Ήταν γκέι, drag queen περσόνα, οροθετικός, τοξικοεξαρτημένος και ακτιβιστής της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας και γι’αυτούς τους λόγους δολοφονήθηκε, σαν φυσική εξέλιξη της επίθεσης που εξαπολύει το κράτος απέναντι σε περιθωριακά, πρεζάκια, μετανάστριες, παραβατικά, αγωνιστές και αγωνίστριες με σκοπό να κυκλοφορούν με άνεση στα πλαίσια της “κοινωνικής ειρήνης” οι κανονικοί φιλήσυχοι καταναλωτές. Για τον κόσμο της εξουσίας η ιδιοκτησία έχει μεγαλύτερη αξία από την ανθρώπινη ζωή, ο άνισα διανεμημένος πλούτος πατάει πάνω σε αυτήν.

4 χρόνια μετά τη δολοφονία και μερικούς μήνες μετά την αθώωση των μπάτσων από την αστική δικαιοσύνη για την δολοφονία της Zackie, ας μας βρει η ταξική μας μνήμη στον δρόμο.

ΦΤΩΧΕΙΑ, ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΚΙ ΑΝ ΕΓΙΝΕ ΛΗΣΤΕΙΑ, ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

Στηρίζουμε τα αναρχικά καλέσματα- Όλα Τετάρτη 21/09 στις 19:00, πλατεία Γεωργίου

Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών Πάτρας


Πάτρα : 4 χρόνια μετά, Δεν ξεχνάμε – δεν συγχωρούμε τη δολοφονία του/της Ζακ/Zackie Oh! – Στήριξη της πορείας, Τετάρτη 21/9

ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΛΗΣΤΕΙΑ, ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΚΑΙ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΟΙ ΚΑΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

Στην Ομόνοια, 21 Σεπτεμβρίου 2018, ο/η Ζακ Κωστόπουλος / Zackie Oh! πανικόβλητος και κυνηγημένος μπαίνει στο κοσμηματοπωλείο Di Angelo, την ώρα που ο ιδιοκτήτης του δε βρίσκεται εντός του μαγαζιού. Η τζαμένια πόρτα του κοσμηματοπωλείου σφραγίζει αυτόματα, ο Ζακ προσπαθεί μάταια να τη σπάσει, αποπειράται να διαφύγει από την τζαμαρία και καθώς βγαίνει σερνάμενος δέχεται αλλεπάλληλες κλοτσιές και μπουνιές στο κεφάλι πάνω από τα σπασμένα γυαλιά από τον ιδιοκτήτη του κοσμηματοπωλείου Ευάγγελο Δημόπουλο και τον ιδιοκτήτη του διπλανού μεσιτικού γραφείου και γνωστό φασίστα Θάνο Χορταριά (ο τελευταίος αποτελεί ηγετικό μέλος της εθνικιστικής οργάνωσης Πατριωτικό Μέτωπο). Την ίδια στιγμή, ένας όχλος ευυπόληπτων πολιτών παρακολουθεί αμέτοχος τον ξυλοδαρμό του Ζακ στο κέντρο της Αθήνας. Εν συνεχεία, ο Ζακ, αφού παραλαμβάνεται από το ΕΚΑΒ, προσπαθεί να διαφύγει, ωστόσο οι μπάτσοι της ομάδας ΔΙΑΣ τον ακινητοποιούν με γκλομπς όντας ο ίδιος αιμόφυρτος. Λίγες στιγμές αργότερα, οι μπάτσοι του περνούν χειροπέδες στο αναίσθητο πλέον σώμα του και κατά την μεταφορά του στο νοσοκομείο διαπιστώνεται ο θάνατός του. Τέσσερα χρόνια αργότερα και οι τέσσερις μπάτσοι έχουν αθωωθεί από το δικαστήριο, ο Δημόπουλος εκτίει την ποινή του κατ’ οίκον, ενώ ο Χορταριάς βρέθηκε στη φυλακή για πολύ μικρό διάστημα (περίπου δύο μήνες) και πλέον είναι ελεύθερος. Γεγονότα σαν αυτά μας υπενθυμίζουν την μεροληψία της αστικής δικαιοσύνης.

Η μιντιακή χαβούζα έσπευσε να δημοσιοποιήσει την είδηση και ο νεκρός δολοφονήθηκε ξανά. Ο Ζακ βαφτίζεται δράστης, ληστής, κλεφτρόνι, πρεζάκι, οπλισμένος, επικίνδυνος. Οι δολοφόνοι του, από την άλλη πλευρά, παρουσιάζονται ως οι νομοταγείς ευυπόληπτοι πολίτες. Οι Έλληνες νοικοκυραίοι της διπλανής πόρτας που θα προασπίσουν την περιουσία τους με κάθε κόστος. Οι μπάτσοι θα συνεχίσουν ανενόχλητοι την δουλεία τους. Οι πολίτες θα κληθούν να απαντήσουν σε τηλεοπτικά γκάλοπ για το αν δικαιολογούν ή όχι το λιντσάρισμα, καθώς οι καθησυχασμένες συνειδήσεις τους θα πρέπει να τραφούν με λίγο ακόμα μίσος και σκοταδισμό. Η δολοφονία του Ζακ αποτελεί, εξάλλου, μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τα κάθε λογής παπαγαλάκια να αναπαράγουν τον ρατσιστικό και ομοφοβικό τους οχετό. Το κυρίαρχο αφήγημα του καπιταλιστικού και πατριαρχικού αυτού οικοδομήματος είναι ένα: τα χρυσαφικά και η ιδιοκτησία έχουν μεγαλύτερη αξία από την ανθρώπινη ζωή. Ειδικά, αν η ανθρώπινη αυτή ζωή δεν πληροί τις φόρμες της μικροαστικής κανονικότητας και καθαρότητας που τόσο έντονα μας επιβάλλουν.

Η Zackie Oh!, λοιπόν, δολοφονήθηκε από τους καταστηματάρχες, δολοφονήθηκε από τους μπάτσους της ομάδας ΔΙΑΣ αλλά και από το ανενόχλητο και σιωπηλό περίγυρο που βιντεοσκοπούσε τον ξυλοδαρμό της και δεν την βοήθησε. Η Zackie Oh! ήταν gay, drag, queer, οροθετική, ακτιβίστρια, ήταν όλα αυτά που η ίδια είχε δηλώσει. Ήταν μια από την τάξη μας, των από τα κάτω αυτού του κόσμου που δέχονται την καταπίεση και την επιβολή καθημερινώς, που αποκλείονται και περιθωριοποιούνται ανάλογα με την κοινωνική τους προσαρμοστικότητα. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, έχοντας τεθεί στο κοινωνικό περιθώριο, έχοντας θεωρηθεί ως μίασμα και ως απειλή για τη μίζερη μικροαστική ετεροκανονικότητα, ήταν και πιο εύκολο για τους δολοφόνους της να τη σκοτώσουν μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας. Ακόμα και εάν η πρόθεσή της Zackie oh! ήταν να ληστέψει το χρυσοχοείο (κάτι που δεν φαίνεται να ισχύει, παρ’ όλη την προσπάθεια που έχουν καταβάλει οι δικηγόροι των δολοφόνων της, προφανώς, για να σπιλώσουν τη μνήμη της και να δικαιολογήσουν τη δολοφονία της) εμείς υπερασπιζόμαστε την πρακτική της απαλλοτρίωσης που στρέφεται ενάντια στα μεγάλα αφεντικά ως μια ταξική επιλογή αυτομείωσης του κόστους ζωής των από τα κάτω της κοινωνικής πυραμίδας, προκειμένου να μπορέσουν οι σύγχρονοι πληβείοι να επιβιώσουν και να καλύψουν τις βιοτικές τους ανάγκες.

Για όλα αυτά, λοιπόν και για όλους τους λόγους του κόσμου θα πρέπει να καταστρέψουμε το σάπιο κόσμο της πατριαρχίας, της ετεροκανονικότητας, της ιδιοκτησίας, του κράτους και του κεφαλαίου που θέλει τους ανθρώπους πειθήνιους και υπάκουους ως άβουλα στρατιωτάκια στις ορέξεις του. Για να μην έχουμε καμιά άλλη Zackie oh! δολοφονημένη, ούτε δολοφονημένες και κακοποιημένες cis ή trans γυναίκες μήτε έγκλειστες μετανάστριες και μετανάστες σε στρατόπεδα κράτησης – κολαστήρια. Για να μην ακούμε τοποθετήσεις μίσους και σκοταδισμού για γυναίκες που βιάζονται επειδή δήθεν το θέλουν, ή ακόμη και κηρύγματα ενάντια στις αμβλώσεις από διάφορους μητροπολίτες. Κι αν χρειαστεί να καταστρέψουμε αυτό το σάπιο καπιταλιστικό οικοδόμημα, θα το κάνουμε όλες και όλοι μαζί έχοντας κατά νου ότι ταυτόχρονα οφείλουμε να χτίσουμε σχέσεις αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας, κατανόησης, ενσυναίσθησης και αποδοχής της διαφορετικότητας. Να μην αφήσουμε καμία άλλη μόνη ως έρμαιο στον κοινωνικό κανιβαλισμό, να παλέψουμε συλλογικά και αντιιεραρχικά και να καταρρίψουμε όλα αυτά που το κράτος, το κεφάλαιο και η πατριαρχία μας επιβάλλουν. Με ταξική αξιοπρέπεια να παλέψουμε για την ελευθερία μας, για την ισότητα όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως χρώματος δέρματος, φυλής, εθνικότητας, σεξουαλικότητας και έμφυλης ταυτότητας ή έκφρασης.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ/ΤΟΥ ΖACKIE OH! / ZAK ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ!

ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΑΠΙΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ & ΤΩΝ ΚΑΝΙΒΑΛΩΝ!

Πορεία: Τετάρτη, 21/9, στις 19:00, στην πλατεία Γεωργίου

Προλετ Accion | Ταξική δράση για την αντεπίθεση στον κόσμο των αφεντικών και την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς


ΛΑΡΙΣΑ

4 χρόνια μετά την δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/ Ζackie Oh! στο κέντρο της Αθήνας, στην Ομόνοια, από αφεντικά, φασίστες, μπάτσους, ΜΜΕ και μια απαθής μάζα κόσμου, η οργή και η θλίψη δεν έχει σβήσει μέσα μας. Συγκεντρωνόμαστε την Τετάρτη 21 Σεπτέμβρη στις 18:00 στην πλατεία Ταχυδρομείου.


ΚΟΜΟΤΗΝΗ

Απέναντι στη βία της πατριαρχίας δεν μένουμε στην αδράνεια.

Ανυποχώρητος συγκρουσιακός αγώνας ώστε…
Να μην συνηθίσουμε στην φρίκη,
Να αρνηθούμε το κανονικό,
Να υποσκάψουμε την κοινωνική ειρήνη,
Να οργανώσουμε λεπτό προς λεπτό την συντριβή αυτού του σάπιου κόσμου

Φεμινιστική Συνέλευση Κομοτηνής


ΧΑΝΙΑ

Ενάντια στη λήθη και την απελπισία.Αγώνας για όλες τις Ζακ αυτού του κόσμου.

Το 2018 στην Ομόνοια, οι μικροαστοί μαγαζάτορες Χορταριάς και Δημόπουλος, λιντζάρουν και δολοφονούν τον/την ζακ/Zackie με συνεργούς την ελληνική αστυνομία και τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Κάθε άτομο που απάρτιζε τότε την πατριαρχική ελληνική κοινωνία βιάστηκε να ταχθεί υπέρ του «ιερού δικαιώματος της ιδιοκτησίας» και κατά του «πρεζάκια ληστή». Όσο οι ζωές των φτωχών, των μεταναστριών, των τοξικοεξαρτημένων, των σεξεργατριών, των αναπήρων ορίζονται από το κράτος ως ζωές που περισσεύουν μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία, τόσο η πατριαρχία, ο σεξισμός, η κουιροφοβία/ομοφοβία/τρανσφοβία, οι κοινωνικές ανισότητες και η τοξικοφοβία βρίσκουν χώρο για να οπλίσουν το χέρι κάθε φασίστα και κάθε μικροαστού δολοφόνου. 4 χρόνια μετά εμείς τασσόμαστε ακόμα με το μέρος των αοράτων και αγωνιζόμαστε για όλες τις ζακ αυτού του κόσμου, απέναντι στους διαχωρισμούς, την απελπισία και τον θάνατο.

Καλούμε σε πορεία την Τετάρτη 21/9 στις 18.30 στη Μητρόπολη.

Έμφυλες Αταξίες, Χανιά


Συγκέντρωση μνήμης και αντίστασης!Δεν ξεχνάμε! Δικαιοσύνη για τη Ζάκι!

Δικαιοσύνη για την Ζάκι! 21 Σεπτεμβρίου, ώρα 18: 30, στην Πλατεία Αγοράς

21 Σεπτεμβρίου: Δεν ξεχνάμε! Δικαιοσύνη για τη Ζάκι!

Συγκέντρωση στην Πλατεία Αγοράς, ώρα 18:30!

Στις 21 Σεπτεμβρίου συμπληρώνονται 4 χρόνια από την μέρα της δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου/Ζάκι-Ο.

4 χρόνια από την μέρα που ένας μαγαζάτορας και ένας μεσίτης στην οδό Γλάδστωνος μαζί με αστυνομικούς λίντσαραν τη Ζακι με θανάσιμα χτυπήματα ακόμα και όταν ήταν στο έδαφος χειροδεμένη από άνδρες της αστυνομίας.

Λίγες μόνο ώρες μετά την δολοφονία μεγάλα δίκτυα των Μ.Μ.Ε. επιχειρούν με ρατσιστικά και ομοφοβικά επιχειρήματα και ψεύδη να συγκαλύψουν τους δράστες και τους αστυνομικούς. Η δολοφονία όμως δεν θα μείνει αναπάντητη. Ένα κίνημα αλληλεγγύης και δικαιοσύνης για τη Ζάκι καθιστά την υπόθεση σε μία από τις σημαντικότερες της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας για τους αγώνες των ΛΟΑΤΚΙ κοινοτήτων και όχι μόνο.

Όπως αναδείχθηκε στην δίκη των δολοφόνων, ο Ζακ αναζητούσε καταφύγιο στο κοσμηματοπωλείο μετά από τραμπουκισμό που δέχτηκε από άτομα τα οποία ακόμα δεν έχουν γίνει γνωστά, αν και υπάρχει πλέον σχετικό βίντεο. Αναδείχθηκαν επίσης τα ψεύδη περί δήθεν θανάτου από ουσίες, καθώς οι δύο τοξικολογικές εξετάσεις βγήκαν καθαρές. Η Ζάκι δολοφονήθηκε από δύο αφεντικά και από μπάτσους, οι οποίοι σκότωσαν έναν αιμόφυρτο και ανήμπορο να αντιδράσει άνθρωπο. Η πατριαρχία και η ομοφοβία ήταν οι κυρίαρχες αξίες όσων επιδίωξαν κοινωνικά και θεσμικά να υπερασπιστούν τους δολοφόνους.

Από τους δολοφόνους: οι μπάτσοι αθωώθηκαν, παρά τα στοιχεία για τα φονικά χτυπήματα. Ο φονιάς μαγαζάτορας Δημόπουλος κρίθηκε ένοχος αλλά σήμερα βρίσκεται στο σπίτι του λόγω ηλικίας. Ο φονιάς μεσίτης Χορταριάς κρίθηκε ένοχος αλλά σήμερα είναι ελεύθερος με περιοριστικούς όρους.

Για τα καθάρματα αυτής της κοινωνίας, στην υπόθεση της Ζάκι ο φταίχτης είναι ξανά ο φτωχός, ο χρήστης, η τρανς, η οροθετικιά, ο αδύναμος.

Δεν θα τους κάνουμε την χάρη.

Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε την ασυδοσία των αφεντικών, τον ρατσισμό, την πατριαρχία και την ομοφοβία, μαζί με τις καταπιεσμένες και τους εκμεταλλευόμενους αυτού του κόσμου. Όπως έκανε και ο Ζακ Κωστόπουλος στη ζωντανή και μαρτυρική πολιτική του βιογραφία.

Ο αγώνας για δικαιοσύνη στον Ζακ Κωστόπουλο συνεχίζεται.

Συγκέντρωση μνήμης και αντίστασης στην Πλατεία Αγοράς, Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου στις 18:30

Κατάληψη Rosa Nera


ΗΡΑΚΛΕΙΟ

ΌΛΑ ΣΤΑ ΛΙΟΝΤΆΡΙΑ ΤΗΝ ΤΕΤΆΡΤΗ ΣΤΙΣ 19:00

Ο ΖΑΚ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΛΗΣΜΟΝΙΑ

ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Στις 21/9 /22 μετράμε 4 χρόνια από την ημέρα που νοικοκυραίοι και μπάτσοι, αυθαίρετα και σε κοινή θέα, συνέπραξαν στη δολοφονία της αδερφής μας Zackie Oh! έξω από ένα κοσμηματοπωλείο στην Ομόνοια. Αμέσως μετά τη δολοφονία ακολούθησε μια καμπάνια λάσπης από τα ΜΜΕ που αποπειράθηκαν να τη δικαιολογήσουν κατασκευάζοντας μια “ληστεία” στο κοσμηματοπωλείο στηριζόμενα σε ψευδείς μαρτυρίες και στην ομοφοβία/τοξικο φοβία που διέπει την ελληνική κοινωνία. Μέσα στους επόμενους μήνες, μόνο χάρη στις επίμονες διαμαρτυρίες του αγωνιζόμενου κόσμου, η πραγματική έκβαση των γεγονότων βγήκε στη φόρα με αποτέλεσμα έναν ζωηρό -αν και βραχύβιο- δημόσιο διάλογο για την αυτοδικία και χλιαρές δηλώσεις από τότε κυβερνητικά στελέχη.

Η οικογένεια του Ζακ καταθέσε μήνυση για ανθρωποκτονία ενάντια στον κοσμηματοπώλη και στον μεσίτη, που του επιτέθηκαν πρώτοι, καθώς και σε 4 μπάτσους που συνέχισαν τον ξυλοδαρμό του όσο αυτός βρισκόταν αιμόφυρτος στο έδαφος.

Το πρόσφατο αποτελεσμα της δίκης( η καταδίκη μόνο του κοσμηματοπώλη και του μεσίτη σε δέκα χρόνια φυλάκιση και η αθώωση των 4 αστυνομικών ) και η ακόμα πιο πρόσφατη αποφυλάκιση του μεσίτη Αθανάσιου Χορταριά μετά από μόλις 2 μήνες φυλάκισης ενώ είχε καταδικαστεί σε δέκα χρόνια χωρίς αναστολή ερχονται μονο να προσβάλουν την μνήμη του Ζακ και να κανονικοποιήσουν φαινόμενα ρατσιστικής βίας στην κοινωνία μας.

Η δολοφονία της Zackie πραγματοποιήθηκε σε δύο επίπεδα: αφενός στη φυσική της δολοφονία με τον ανηλεή ξυλοδαρμό που δέχτηκε ακινητοποιημένη μπροστά στο κοσμηματοπωλείο, αφετέρου στη δολοφονία χαρακτήρα που δέχτηκε από την συντονισμένη μετάδοση ψευδών ειδήσεων από τα κυρίαρχα κανάλια ενημέρωσης. Η δεύτερη αυτή δολοφονία ήταν άρτια μελετημένη και εξαιρετικά επιτυχημένη, καθώς πολλά από εμάς μάθαμε πως “κλέφτης σκοτώθηκε εν ώρα ληστείας” προτού μας φτάσει η αλήθεια για την ταυτότητα του θύματος ή το πραγματικό αφήγημα του συμβάντος, παρά την δυναμική πορεία που έγινε την ίδια μέρα στην Αθήνα(!).

Για την ευρεία κατανάλωση της είδησης και την προστασία των δολοφόνων, η παραπληροφόρηση των μέσων στηρίχτηκε ακριβώς πάνω στις ταυτότητες του Ζακ που τον καθιστούσαν ιδανικό κακοποιό, και επομένως ιδανικό στόχο της “αγανάκτησης του φιλήσυχου νοικοκύρη”: την ταυτότητα του ως χρήστη ουσιών (παρότι οι τοξικολογικές εξετάσεις βγήκαν αρνητικές), που βολικά δικαιολογούσε και τον θάνατό του δίχως την ανάγκη να αναδειχθεί κάποιος υπεύθυνος, και την ταυτότητα του ως queer[1] οροθετικό άτομο, η οποία χρησιμοποιήθηκε ως απαξιωτικός χαρακτηρισμός για την απανθρωποιηση του και έμμεσα για την νομιμοποίηση της δολοφονίας.

Οι στιγματισμένες αυτές ταυτότητες όμως της Zackie, ενός queer ατόμου, οροθετικού ομοφυλόφιλου, εργάτριας, drag καλλιτέχνη, ΛΟΑΤΚΙΑ+ ακτιβιστή και χρήστρια ναρκωτικών είναι που μας ενώνουν μαζί της.

Ζώντας με τις ίδιες καταπιέσεις δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε βιώσει στην κοινότητά μας επιθέσεις, πόνο, αποκλεισμό και υποτίμηση. Η ίδια μας η ύπαρξη αποτελεί μια επαναστατική πράξη που τρομάζει και απειλεί την κοινωνία του «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια»[2], για την οποία η θέση των αποκλινόντων ατόμων και των μειονοτήτων μπορεί να είναι μόνο αυτή που κατέχουν και σήμερα: στο περιθώριο.

Μέσα από την πολεμική ενάντια στην “ηρωοποίηση του επίδοξου ληστή, ομοφυλόφιλου και οροθετικού”[3] που αναμασούσαν για καιρό τα συντηρητικά (και όχι μόνο) κανάλια, αναδύθηκε η πάλη δύο κοινοτήτων: μιας που αξιολογεί και διαχειρίζεται την ζωή βάση των χαρακτηριστικών που φέρνει, με όρους διαλογής προϊόντων σε γραμμή παραγωγής, και μιας άλλης που αυτονόητα αποδέχεται την διαφορετικότητα σε κάθε ύπαρξη. Οι μεν συνέβαλαν στο λιντσάρισμα της Zackie στήνοντας ένα λαϊκό δικαστήριο για την δήθεν ληστεία, θεωρώντας τον φόνο ως αυτοάμυνα απέναντι στην απειλή της ιδιοκτησίας του κοσμηματοπώλη, ενώ τα υπόλοιπα φωνάζαμε το αυτονόητο, ότι καμία ζωή δεν είναι αναλώσιμη ή συγκρίσιμη με υλικά αγαθά. Πόσο μάλλον όταν τα κριτήρια για την αξία μιας ζωής συνοψίζονται στην προσαρμογή της στην “κανονικότητα” της νέας δεξιάς: η προσφορά της στην εργασία, η εναρμόνιση της με τα παραδοσιακά πρότυπα φύλου και σεξουαλικότητας, η σωματική και ψυχική της καθαρότητα, η λευκότητά της, η υποταγή της απέναντι στην εξουσία.

Η υποτίμηση της ζωής, βασικό εργαλείο στην κάλυψη εγκλημάτων από ανθρώπους σε προνομιακή/εξουσιαστική θέση, θα συνεχίσει να συμβαίνει όσο βρίσκει πάτημα στην -άλλωστε χειραγωγίσιμη- κοινή γνώμη. Η τελευταία δεκαετία, είτε μιλάμε για γυναικοκτονίες, είτε για κρατούμενους σε άθλιες συνθήκες, είτε για πρόσφυγες στην θάλασσα και στον Έβρο, είναι γεμάτη με θανάτους ανθρώπων στα χέρια των εξουσιαστών τους.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, όπως και στη δολοφονία του Ζακ, η πολιτεία η ίδια συναινεί στον φόνο σιωπώντας ή συνδράμοντας τους θύτες. Η επιβεβαίωση της ανθρώπινης αξίας έχει ανατεθεί στις δικαστικές αίθουσες, καμία δικαστική απόφαση όμως δεν μπορεί να διασφαλίσει ότι αυτοί οι φόνοι θα σταματήσουν να συμβαίνουν⋅ στον αντίποδα, οι δικαστικές αποφάσεις μπορούν να νομιμοποιήσουν την βία που δεχόμαστε από τους εξουσιαστές μας.

Το πλαίσιο γύρω από την δίκη για τον φόνο της Zackie δείχνει να αντικατοπτρίζει τις κοινωνικές συνθήκες μέσα στις οποίες αυτός πραγματοποιήθηκε. Πρόκειται για μία υπόθεση που εξαρχης ειχε πάρει το δρόμο του κουκουλώματος: στην αρχική δικογραφία σημειώνονται μόνο στοιχεία που στηρίζουν το αφήγημα ενός επίδοξου ληστή που πέθανε μόνος του (!) προσκρούοντας στην τζαμαρία του κοσμηματοπωλείου. Για τους 8 εμπλεκόμενους μπάτσους πραγματοποιήθηκε ΕΔΕ της οποίας το πόρισμα, αν και καταδικαστικό, ΔΕΝ έχει ακόμη εκτελεστεί. Χαρακτηριστικό είναι ότι συνήγορος υπεράσπισης των 4 μπάτσων που τελικά διώκονται ανέλαβε πρωτοβουλιακά ο (νυν Υπουργός Υγείας) Θάνος Πλεύρης, γνωστός για τη συμμετοχή του σε φασιστικές συγκεντρώσεις και οργανώσεις και για τον ρατσιστικό, αντισημιτικό και ομοφοβικό του λόγο. Επομένως πρόκειται για μια διαδικασία μέσα από την οποία διαφαίνονται οι μεθοδεύσεις των εξουσιαστών και οι στενές σχέσεις μεταξύ του φασισμού και των σωμάτων ασφαλείας.

Η καταδίκη των δολοφόνων από την αστική δικαιοσύνη είναι επιτακτική, γιατί μια αθωωτική απόφαση θα είχε τρομακτικές συνέπειες για την ύπαρξη μας ως queer άτομα σε αυτή τη χώρα, ως μία ξεδιάντροπη παραδοχή για την απαξίωση των ζωών μας. Ωστόσο, η αναζήτηση της δικαίωσης για την Zackie δεν μπορεί να περιοριστεί μέσα στις δικαστικές αίθουσες, ειδικά όταν η βία ενάντια σε θηλυκότητες και άλλες καταπιεσμένες ομάδες γίνεται καθημερινότητα. Η δολοφονία του Ζακ και το αισχρό επακόλουθο της είναι συνέπειες μιας κουλτούρας σιωπής και αναισθητοποίησης η οποία χαρακτηρίζει μια κοινωνία που έχει συνηθίσει στο θάνατο.

Συνένοχοι στην δολοφονία είναι όσοι αναπαρήγαγαν (και ίσως ακόμη αναπαράγουν) το αφήγημα της “αυτοάμυνας σε ληστεία”.

Συνένοχοι είναι όσοι συνετέλεσαν στην διαιώνιση του διασυρμού της ταυτότητάς της Zackie. Συνένοχοι είναι όσοι εθελοτυφλούν και σιωπούν μπροστά σε μία κρατική δολοφονία. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κοινωνικής αδιαφορίας, η απραξία και η παύση των αγώνων μπορούν να οδηγήσουν μόνο στην λησμονιά της Zackie και την διατήρηση των υπαρχόντων διακρίσεων και ανισοτήτων.

Η κοινωνική δικαίωση που εμείς απαιτούμε δεν φτάνει να κρατηθούν υπόλογοι οι άμεσα εμπλεκόμενοι στη δολοφονία του Ζακ. Μια κρατική δολοφονία δεν δικαιώνεται μόνο με την απόλυση των κρατικών οργάνων που την εκτέλεσαν. Το κράτος και οι κοινωνικοί θεσμοί που αυτό φροντίζει να (αναπαράγει είναι αυτοί που οπλίζουν το χέρι του κάθε νοικοκυραίου που θα σκοτώσει για να προστατεύσει την ιδιοκτησία του, του κάθε πατριώτη που θα δολοφονήσει για χάρη του έθνους του, του κάθε άντρα που θα ξεκάνει για την τιμή του.

Για να έχουμε πραγματική δικαίωση, απαιτούμε να αλλάξει ολόκληρο το κοινωνικό πλαίσιο που γέννησε αυτή τη δολοφονία. Να αντικαταστήσουμε τη κουλτούρα σιωπής της ελληνικής κοινωνίας με την έμπρακτη αλληλεγγύη. Να καλλιεργηθεί η αξία της ζωής παρά τις ταυτότητες που αυτή κουβαλάει, όσο και αν δεν ταιριάζει στα ελληνικά πατριαρχικά πρότυπα.

Να μην ξεχαστεί ποτέ η Zackie, η Ελένη, ο Παύλος, ο Αλέξης, ο Λουκμάν, ο Πετρίτ, ο Νικος Σαμπανης , η Δημήτρης και κανένα άλλο δολοφονημένο. Δικαιοσυνη για την Ηβη

ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΛΗΣΤΕΙΑ

ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

Ο ΤΥΠΟΣ ΜΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ

ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΛΕΝΗ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΖΑΚ


ΡΕΘΥΜΝΟ

Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια απ’ την εν ψυχρώ δολοφονία του Ζακ/της Zackie μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Γλάδστωνος.

Η δολοφονία του/της αποτέλεσε την κορύφωση της καταπίεσης όλων όσοι δεν ταυτίζονται με τα πρότυπα της κοινωνίας μας• μιας κοινωνίας που τάσσεται απέναντι σε άτομα με διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις, τοξικοεξαρτημένους, τρανς, λεσβίες, γκέι, και τα αναγκάζει να ζουν στο περιθώριο που δημιουργεί γι’ αυτά και τελικά τα σκοτώνει.

Η απόφαση που πάρθηκε τον Μάιο απ’ το αστικό δικαστήριο εννοείται πως δε μας προσέφερε καμία ικανοποίηση και δεν απέδωσε καμία δικαιοσύνη για τον θάνατο του Ζακ. Μετά από 3 χρόνια αναμονής για τη δίκη και μήνες στη δικαστική αίθουσα, όπου ο χαρακτήρας του Ζακ δολοφονήθηκε ξανά και ξανά, το δικαστήριο έκρινε ένοχους τον μεσίτη και τον καταστηματάρχη για σωματική βλάβη και όχι ανθρωποκτονία και αθώωσε όλους τους αστυνομικούς. Η ταξική και πατριαρχική δικαιοσύνη για ακόμα μια φορά δε μας εξέπληξε. Εμείς, όμως, δε θα ξεχάσουμε και δε θα σταματήσουμε να φωνάζουμε πως «στην Ομόνοια δεν έγινε ληστεία, μπάτσοι και αφεντικά κάναν δολοφονία».

Όλα, όλες κι όλοι την Τετάρτη 21/09 στο δημαρχείο στις 19:00. Στον δρόμο, όχι μόνο για τη μνήμη του, αλλά και για όσα πρέσβευε ο Ζακ/η Ζακι! Μαχόμαστε ενάντια στον σεξισμό, την ομοφοβία, τον φασισμό, τις γυναικοκτονίες, την κουλτούρα του βιασμού, τις κοινωνικές ανισότητες που θέλουν περιθωριοποιημένα όσα δε χωράνε στα κυρίαρχα πρότυπα σεξουαλικότητας και έμφυλης ταυτότητας.

Είναι επιτακτικό να παλέψουμε για να σπάσουμε την πατριαρχία, να τσακίσουμε το σύστημα που την αναπαράγει, να οικοδομήσουμε έναν κόσμο ισότητας, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

Καμία μόνη Ι Κανένα λιγότερο

Φεμινιστική Συλλογικότητα Ρεθύμνου – Catσουλες


ΙΩΑΝΝΙΝΑ

Πάνε 4 χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία του/της zack/zackie από νοικοκυραίους, μπάτσους και νοσηλευτές επί της οδού Γλαδστώνος. Τέσσερα χρόνια μετά και η οργή μας όχι μόνο δεν έχει σβήσει, αλλά έχει μεγαλώσει. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την έκδοση της δικαστικής απόφασης που αθώωσε τους εμπλεκόμενους αστυνομικούς και νοσηλευτές ενώ καταδίκασε τον καταστηματάρχη και τον μεσίτη μη αναγνωρίζοντας όμως κίνητρα συνδεδεμένα με την έμφυλη ταυτότητα του θύτη στην εν λόγω δολοφονία.
Μετά από διακοπή ενός χρόνου , η δίκη ξανάρχισε 20 Οκτώβρη του 2021 με συνολική διάρκεια 18 δικάσιμων ημερών (χωρίς δημοσιογραφική κάλυψη) που καταδίκασε τον καταστηματάρχη και τον μεσίτη για τον θάνατό του. Πάραυτα, δεν ήταν οι πράξεις μόνο αυτών που συντέλεσαν στην δολοφονία του. Το δικαστήριο αποφάσισε να μην δώσει κρατική ευθύνη στην δολοφονία αλλά να την αποδώσει αμιγώς στα πλαίσια αυτοδικίας. Αφού βάσει την ιατροδικαστική εξέταση για τον θάνατο του έφεραν ευθηνή και τα χτυπήματα των μπάτσων αλλά και η μεταχείριση των νοσηλευτών(ενδεικτικά δεν αφαιρέθηκαν τα ασφυκτικά δεμένα tire-up κατά την μεταφορά στο νοσοκομείο). Οι παραπάνω έμειναν ατιμώρητοι για τις πράξεις τους.

Στην καταδίκη των νοικοκυραίων, δεν αποδοθήκαν ρατσιστικά κίνητρα κάτι το οποίο ζητούσε και το κατηγορητήριο αλλά και ο κόσμος έξω απτά δικαστήρια.

Τα συστήματα εξουσίας δολοφονούν καθημερινά τους αοράτους αυτού του κόσμου. Ο/Η Ζακ/Zackie

Ήταν ένας/μία από αυτά που δολοφονήθηκε τρεις φορές μία στον δρόμο, μία στις τηλεοράσεις και μία στο δικαστήριο. Θα μπορούσαμε να μιλάμε για ένα άγνωστο συμβάν όμως ο/η Ζακ/Zackie έτυχε να είναι γνωστός ακτιβιστής και ο θάνατός του/της δεν έμεινε απαρατήρητος. Γιατί δολοφονήθηκε όμως ο ζακ; Επειδή ήταν τοξικομανής; Επειδή ήταν drag performer; Επειδή βρέθηκε σε ιδιωτική περιουσία; Επειδή ήταν ακτιβιστής/στρια; Την Zackie την δολοφονήσαν για όλα αυτά και έκριναν ότι η ζωή της δεν είχε καμία αξία.

Ταυτόχρονα, ενώ δολοφονήθηκε για όλες τις ταυτότητες του, στο κίνημα παρατηρούμε μια ανάγκη διάκρισης αναμεσά σε αυτές. Ο Ζακ δολοφονήθηκε όχι μόνο στο βωμό της ιδιοκτησίας, και ούτε μόνο λόγω της queer ταυτότητας του.. Έτσι και οι αγώνες πρέπει να είναι συμπεριληπτικοί και όχι ένα γεγονός που να πρέπει να αναγάγετέ στα μετρά της κάθε πολιτικής πρότασης. Καλούμε λοιπόν σε πορεία στις 21/09 7:00 στην περιφέρεια για έναν συμπεριληπτικό αγώνα. ΟΛA ΕΚΕΙ!!

Αναρχο-φέμ Ομάδα Τσούπρες


Στηρίζουμε το κάλεσμα της πορείας του/της Ζακ/Zackie

από Κατάληψη Αντιβίωση

Τέσσερα χρόνια μετά την δολοφονία του Ζακ / της Zackie oh και η οργή μας δεν σβήνει. Το 2018 στην Ομόνοια διαπράχθηκε δολοφονία από τους νοικοκυραίους μαγαζάτορες με την βοήθεια της ελληνικής αστυνομίας, μπροστά σε πλήθος αμέτοχων και σιωπηλών ανθρώπων.

Βγαίνουμε στο δρόμο και φωνάζουμε για τη Zackie και όλες αυτές που περισσεύουν, για τους / τις μετανάστες/στριες και τις γυναίκες που δεν πρόλαβαν να μιλήσουν, για όλα τα δολοφονημένα γνωστά άγνωστα!

Ραντεβού την Τετάρτη 21/09 στην περιφέρεια (πρώην Νομαρχία) στις 19:00 στηρίζουμε το κάλεσμα της πορείας από την ομάδα TSUPRES όλες/οι εκεί!


Δεν περιμένει δυστυχώς κανείς πως με την γνωστοποίηση τέτοιου είδους γεγονότων οι συνθήκες πλέον θα είναι φιλικότερες προς τις μειονότητες. Ούτε ότι ο κόσμος θα είναι ασφαλέστερος και το δικαστικό σύστημα αμερόληπτο . Αλλά, είναι στο δικό μας χέρι να επιβάλουμε τους όρους μας. Να μην ξαναθαφτεί κανένα έγκλημα εις βάρος των αδύναμων. Να μην αισθανθεί ποτέ και καμία και κανείς την άνεση να σηκώσει χέρι πάνω τους. Ούτε σε κλέφτες, ούτε σε γκέι, ούτε σε χρήστες, ούτε σε σεξεργάτριες. Να μην παραιτούμαστε ακόμα και μετά από άδικες δικαστικές αποφάσεις. Η δικαίωση για τα θύματα δεν έρχεται μόνο μέσα από τις αίθουσες των δικαστηρίων και τα χείλη των εισαγγελέων, αλλά και μέσα από το δρόμο και την έμπρακτη αλληλεγγύη όλων μας. Ας αντισταθούμε στον κανιβαλισμό και την βαρβαρότητα που ενορχηστρώνει η εξουσία ωθώντας σε πόλεμο όλων εναντίον όλων και στη δημιουργία πολιτών πρώτης και δεύτερης κατηγορίας. Ας μην επιτρέψουμε ποτέ να περάσει στη λήθη η κτηνωδία που υπέστη ο Ζακ και να μη νιώσει ποτέ καμία μόνη και κανένας μόνος απέναντι στη σαθρή αστική δικαιοσύνη, σε καμία γειτονιά και καμία πόλη.

post image

ΠΟΡΕΙΑ 21/09, 6 Μ.Μ. ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ

Nοικοκυραίοι δολοφόνοι, μπάτσοι, βιαστές ελεύθεροι- No justice, no peace !Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ο Ζακ Κωστόπουλος -Zackie oh- δολοφονήθηκε 3 φορές. Μια, πρακτικά, όταν στην απόπειρά του να απεγκλωβιστεί απ’ το γνωστό κοσμηματοπωλείο, χτυπήθηκε μετά μανίας, ώσπου και ξεψύχησε δεμένος με χειροπέδες, μία όταν κανάλια, τηλεπαρουσιαστές αλλά και νοικοκυραίοι υπερασπίστηκαν ηθικά τους δολοφόνους του και μία τελευταία όταν το Δικαστικό Σύστημα άφησε ελεύθερους τους δολοφόνους του.

Οι δολοφόνοι της Zackie επικαλούμενοι την «προστασία ιδιωτικής περιουσίας» και συκοφαντώντας τον ως επίδοξο ληστή δικαιολόγησαν ό,τι συνέβη, που ακόμα και αν ίσχυε μια τέτοιου είδους κατηγορία, ποιο νομικό δίκαιο και ποιος ηθικός κώδικας, ποια πολιτισμένη κοινωνία και ποιος σύγχρονος άνθρωπος δικαιολογεί το βίαιο λιντσάρισμα και την εν ψυχρώ δολοφονία; Ποιο χαρακτηριστικό του ανθρώπου καθιστά χαμηλότερη την αξία της ζωής του; Οι σεξουαλικές του προτιμήσεις ή μήπως η εξάρτησή του από τα ναρκωτικά; Όλοι-ες γνωρίζουμε ότι εγκλήματα κατά τοξικοεξαρτημένων, σεξεργατριών, τρανς και πάσης φύσεως περιθωριοποιημένων ατόμων πηγαίνουν στα αζήτητα. Η αστυνομία και το κράτος, όχι απλά αδιαφορούν επιδεικτικά, αλλά, όπως η ιστορία δείχνει, θα κάνουνε και πλάτες. Θα στρώσουν τον δρόμο και θα δημιουργήσουν αυτό το κλίμα άνεσης και ασφάλειας για κάθε «ευυπόληπτο πολίτη» να εγκληματίσει εις βάρος του αδύναμου χωρίς να υπάρξουν συνέπειες. Οι κοινωνικές συνθήκες που επιδιώκει το κράτος να ισχύουν, είναι αυτές όπου οι «άντρες» της γειτονιάς μπορούν και δικαιούνται να κλωτσήσουν μέχρι θανάτου έναν αβοήθητο άνθρωπο στο πάτωμα. «Γιατί πήγε να κλέψει». Ή μάλλον, όπως αυτό έπαιζε στις ειδήσεις, «γιατί πήγε να κλέψει και ήταν υπό την επήρεια ουσιών». Οι μπάτσοι ήταν εκεί όταν ο Ζακ ήταν αναίσθητος και αιμόφυρτος και δεν δίστασαν να τον χτυπήσουν κι αυτοί (πράγμα που αποδεικνύεται από σχετικό βίντεο) και στη συνέχεια να πιάσουν κουβέντα με τους φονιάδες του. Στα δεδομένα τους, λοιπόν, είναι κανονικότητα τέτοιου είδους περιστατικά.

Η αισχρότητα όμως προχωρά ένα βήμα παρακάτω. Κράτος και αστική δικαιοσύνη φαίνεται να επιφυλάσσουν μια ιδιαίτερα άδικη και σκληρή μεταχείριση σε περιθωριοποιημένα άτομα, αλλά και σε όσους εναντιώνονται άμεσα ή έμμεσα στις πολιτικές τους, ενώ αντίθετα να ρίχνουν στα μαλακά εκείνους που φέρουν κύρος, εξουσία. Είδαμε δικαστικές αποφάσεις να δίνουν δυσανάλογα μικρές ποινές για τη δολοφονική επίθεση κατά του Ζακ, εν τέλει να αφήνουν ελεύθερους τους δολοφόνους του και να αθωώνουν ολοκληρωτικά τους μπάτσους που εμπλέκονταν στο περιστατικό. Είδαμε ακόμα να αφήνουν ελεύθερους βιαστές και παιδοβιαστές, όπως τους βιαστές της Γεωργίας Μπίκα και το Λιγνάδη, άτομα τα οποία είτε κατείχαν τα ίδια εξουσία και δύναμη είτε διαπλέκονταν με τον κρατικό μηχανισμό. Από την άλλη μεριά είναι το ίδιο δικαστικό σύστημα που αναβαθμίζει όσο το δυνατό περισσότερο τις κατηγορίες και τις ποινές των ιδεολογικών του εχθρών, ενώ δε διστάζει να τους προφυλακίζει με ασαφή στοιχεία ή και να παρατείνει αυθαίρετα την φυλάκισή τους, όπως συνέβη στις υποθέσεις του Πάνου Καλαϊτζή και του Γιάννη Μιχαηλίδη. Σε κάθε περίπτωση είναι εμφανές πως η δικαστική εξουσία δεν είναι αμερόληπτη και η κοινωνία αντιλαμβάνεται την έλλειψη ισονομίας και την ευρύτερη αυθαιρεσία και αδικία του συστήματος.

Στην υπόθεση του Ζακ ήταν η κοινωνική κατακραυγή αυτή που δεν επέτρεψε στην υπόθεση να θαφτεί. Ήταν οι φωνές του κινήματος και της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας που απαίτησαν δικαίωση για τον Ζακ, ακόμα κι αν αυτή δεν ήρθε μέσα στις αίθουσες των δικαστηρίων. Δεν περιμένει δυστυχώς κανείς πως με την γνωστοποίηση τέτοιου είδους γεγονότων οι συνθήκες πλέον θα είναι φιλικότερες προς τις μειονότητες. Ούτε ότι ο κόσμος θα είναι ασφαλέστερος και το δικαστικό σύστημα αμερόληπτο. Αλλά, είναι στο δικό μας χέρι να επιβάλουμε τους όρους μας. Να μην ξαναθαφτεί κανένα έγκλημα εις βάρος των αδύναμων. Να μην αισθανθεί ποτέ και καμία και κανείς την άνεση να σηκώσει χέρι πάνω τους. Ούτε σε κλέφτες, ούτε σε γκέι, ούτε σε χρήστες, ούτε σε σεξεργάτριες. Να μην παραιτούμαστε ακόμα και μετά από άδικες δικαστικές αποφάσεις. Η δικαίωση για τα θύματα δεν έρχεται μόνο μέσα από τις αίθουσες των δικαστηρίων και τα χείλη των εισαγγελέων, αλλά και μέσα από το δρόμο και την έμπρακτη αλληλεγγύη όλων μας. Ας αντισταθούμε στον κανιβαλισμό και την βαρβαρότητα που ενορχηστρώνει η εξουσία ωθώντας σε πόλεμο όλων εναντίον όλων και στη δημιουργία πολιτών πρώτης και δεύτερης κατηγορίας. Ας μην επιτρέψουμε ποτέ να περάσει στη λήθη η κτηνωδία που υπέστη ο Ζακ και να μη νιώσει ποτέ καμία μόνη και κανένας μόνος απέναντι στη σαθρή αστική δικαιοσύνη, σε καμία γειτονιά και καμία πόλη.

NO JUSTICE- NO PEACE!

ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ – ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Μοιραστείτε το άρθρο