Κάθε εργαζόμενη/ος που δουλεύει στον κλάδο του επισιτισμού έχει δει αμέτρητες αυθαιρεσίες από μισά ένσημα μέχρι καθόλου, απλήρωτες υπερωρίες, υπερεργασία, ούτε λόγος για νυχτερινή και κυριακάτικη προσαύξηση και άλλα τόσα που δεν έγκεινται μόνο στο οικονομικό σκέλος της εργασιακής συνθήκης. Στο beer garden και pastel η εργοδοσία ξεπέρασε τις προσδοκίες κάθε λαμογιάς
βάζοντας τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους να δουλεύουν ταυτόχρονα και σε πολλαπλά πόστα (σέρβις/λάντζα/καθαριότητες) σε δύο διπλανά μαγαζιά. Τα αφεντικά των beer garden και pastel σε άψογη συνεργασία μεταξύ τους για να γλιτώνουν τα παραπάνω εργατικά χέρια είχανε μία βάρδια για τα δύο μαγαζιά (ως ένα προσωπικό) με σύμβαση εργασίας στο ένα από τα δύο!
Όπως καταγγέλλουν οι τρεις πρώην εργαζόμενες η ταυτόχρονη εργασία σε δύο μαγαζιά δεν ήταν η μόνη αυθαιρεσία. Από την αρχή της εργασιακής σχέσης δεν τους δόθηκαν ποτέ οι συμβάσεις για να υπογράψουν, ενώ η εργοδοσία καθυστέρησε να τις καταθέσει με αποτέλεσμα δύο από τις τρεις εργαζόμενες να δουλεύουν ανασφάλιστες για κάποιο διάστημα. Οι συμβάσεις τους ακολουθούσαν το κλασικό μοτίβο των περισσότερων μαγαζιών του επισιτισμού, δηλαδή μισά ένσημα ενώ το μεροκάματο ήταν 30 ευρώ. Ένα μεροκάματο fix που περιλαμβάνει προσαυξήσεις, υπερεργασία, κυριακάτικη και νυχτερινή προσαύξηση. Δηλαδή ένα μεροκάματο που δεν ανταποκρίνεται σε καμία περίπτωση με ότι ορίζει η εργατική νομοθεσία.
Πέραν όμως των δεδουλευμένων, η εργοδοσία προσπαθούσε να δημιουργήσει ένα κλίμα τρομοκρατίας μέσω των συνεχόμενων υποτιμητικών και εξευτελιστικών σχολίων αλλά και μέσω της καθημερινής παρακολούθησης από τις κάμερες του μαγαζιού. Βάση του τελευταίου ακολουθούσαν επανειλημμένα παρατηρήσεις σχετικά με το αν αργούν στο στήσιμο του μαγαζιού, αν κάνουν
διάλειμα κτλ.
Αποκορύφωμα της εργοδοτική τρομοκρατίας ήταν τα σεξιστικά σχόλια που δέχτηκαν, σχόλια που παραβίαζαν τα όρια για τα σώματα τους αλλά και ατάκες στην μια από τις τρεις πρώην εργαζόμενες που παραπέμπουν σε σεξουαλικές πράξεις. Οι παρατηρήσεις για το ντύσιμο τους έφτασαν στο σημείο να τους απαγορεύουν να φοράνε συγκεκριμένα ρούχα. Ενώ δέχτηκαν σχόλια για την περίοδο τους, λες και πρέπει να λογοδοτούμε στα αφεντικά για το πότε και αν έχουμε περίοδο.
Φυσικά όλα τα παραπάνω δεν προέρχονται από κάποιο είδος κακόγουστου χιούμορ ή πλάκας αλλά πηγάζουν από μια πατριαρχικά δομημένη κοινωνία την οποία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και στους χώρους εργασίας. Εκεί όπου εκτός από την οικονομική εκμετάλλευση και τις αμέτρητες αυθαιρεσίες των αφεντικών μπορεί να δεχτούμε μια σειρά από εξουσιαστικές, σεξιστικές και
παραβιαστικές συμπεριφορές. Τα αφεντικά θεωρούν ότι έχουν το δικαίωμα να επεμβαίνουν στην εμφάνιση μας, στην αυτοδιάθεση του σώματος μας με «αθώα» σεξουαλικού περιεχομένου σχόλια, υποδείξεις συμπεριφοράς και εμφάνισης, συγκαλύπτοντας «τυχαία» χουφτώματα και αγγίγματα που παραβιάζουν τον προσωπικό μας χώρο. Εκτός από την εργατική μας δύναμη τα αφεντικά
εκμεταλλεύονται την προσωπικότητα μας ή την εμφάνιση μας, όταν για παράδειγμα γινόμαστε η βιτρίνα του μαγαζιού για να κερδοφορήσουν.
Οι συναδέλφισσες στήριξαν η μία την άλλη και βρήκαν την δύναμη να σπάσουν τη σιωπή καταγγέλλοντας τις εργασιακές συνθήκες αλλά και τις σεξιστικές επιθέσεις που δέχτηκαν. Ως σωματείο στηρίζουμε τις τρεις πρώην εργαζόμενες στον αγώνα τους τόσο για την καταβολή των απλήρωτων δεδουλευμένων αλλά και ενάντια στην καταπίεση που δέχτηκαν βάση του φύλου τους ως εργαζόμενες. Μέσα από συλλογικές διαδικασίες να δυναμώσουμε η μια την άλλη, να σπάσουμε τη σιωπή και να αγωνιστούμε ενάντια σε αφεντικά και πατριαρχία. Και ας γίνει γνωστό σε όλα τα αφεντικά της πιάτσας ότι θα μας βρουν απέναντι τους.
ΚΑΜΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΕΣ
Κυριακή 3/4 12:30 Ικτίνου με Ζεύξιδος
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
Δευτέρα 4/4 11:00 στην ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
(Π.Κορομηλά 51)
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εκφοβισμό των αφεντικών,
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ σε όλους τους χώρους εργασίας,
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων.
Σωματείο Σερβιτόρων-Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού Θεσσαλονίκης
Επικοινωνία με το σωματείο:
Site: ssmthes.espivblogs.net
e-mail: swmateioservitorwn@yahoo.gr
fb: Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων Θεσσαλονίκης
Η καταγγελία των τριών πρώην εργαζομένων
(Trigger warning:σεξιστικός και παραβιαστικός λόγος)
Το παρακάτω κείμενο συνυπογράφουμε τρεις πρώην εργαζόμενες στα καταστήματα εστίασης Pastel και Beer Garden στην Ικτίνου, τα οποία ανήκουν στα ίδια δύο άτομα. Μία από εμάς ξεκίνησε να εργάζεται στα εν λόγω μαγαζιά από την 18η Μαΐου, ενώ οι άλλες δύο από τα τέλη του ίδιου μήνα. Αρχικά είχαμε ενημερωθεί, η καθεμιά ξεχωριστά, ότι θα εργαζόμαστε σε ένα από τα δύο, οι δύο από εμάς στο Beer Garden και η άλλη στο Pastel, ενώ θα ασφαλιζόμασταν «μισά» για κάθε μεροκάματο για 30 ευρώ την ημέρα. Οι συμβάσεις εργασίας δεν υπογράφηκαν από εμάς, ενώ συνειδητοποιήσαμε πως δεν ασφαλιστήκαμε εξ αρχής, όπως είχαμε συμφωνήσει, αλλά πολύ αργότερα (έως και σχεδόν 20 μέρες για την μία από εμάς).
Από τις πρώτες μέρες δουλειάς κιόλας, ξεκίνησαν να μας βάζουν να δουλεύουμε και στα δύο μαγαζιά ταυτόχρονα ως ένα προσωπικό, ενώ φυσικά σύμβαση εργασίας είχαμε για ένα από τα δύο. Όταν προφανώς ενημερώσαμε τους εργοδότες και τον τότε υπεύθυνο ότι είναι παραλογισμός να δουλεύουμε σε δύο μαγαζιά επειδή απλώς είναι δίπλα, μας ενημέρωσαν ότι αυτό συμβαίνει καθώς το ένα μαγαζί έχει περισσότερη δουλειά από το άλλο και «δεν γίνεται να μας πληρώνουν για να καθόμαστε», καθώς εννοείται ότι το αν μια καφετέρια έχει δουλειά είναι πρόβλημα του/της σερβιτόρου/ας.
Την 18η Μαΐου, πρώτη μέρα εργασίας της μίας πρώην εργαζόμενης, ο ένας εκ των δύο εργοδοτών την ρώτησε αν την ενοχλούν τα σκουλαρίκια που έχει στο στόμα της «στην πίπα». Στις 30 Μαΐου του 2021 δουλεύαμε οι δύο από τις τρεις καταγγέλουσες, και ενώ είχαμε στήσει το μαγαζί και καθώς δεν είχε καθόλου δουλειά, καθόμασταν στο σταντ με το υπόλοιπο προσωπικό και με έναν από τα δύο αφεντικά. Κάποια στιγμή κατέβηκε κάτω νευριασμένος και ρώτησε «βρήκα ένα μουνόπανο στον κάδο, ποια από εσάς έχει περίοδο;». Όλες φυσικά τον κοιτάξαμε νευριασμένες και η μία εκ των δύο του απάντησε «ναι εγώ, δεν ήξερα ότι απαγορεύεται» και δεν συνεχίστηκε.
Διάφορες άλλες τέτοιες συμπεριφορές αντιμετωπίσαμε στα συγκεκριμένα μαγαζιά με αποκορύφωμα το λεγόμενο «meeting». Η συγκεκριμένη μέρα αποτελεί το πικ της τρομοκρατίας και του εξευτελισμού μας από τους συγκεκριμένους. Μετά από διάφορους καβγάδες μέσω viber για το τι ώρα ανοίγει το μαγαζί, πόσο καλά καθαρίζουμε τις τουαλέτες και αν πρέπει να είμαστε σερβιτόρες-καθαρίστριες-λατζιέρισσες κτλ, μας κάλεσαν σε ένα «meeting», ώστε να «συζητήσουμε» τα προβλήματα των μαγαζιών. Εκεί επί δύο ώρες μας τρομοκρατούσαν και μας εξευτέλιζαν με χαρακτηριστικά παραδείγματα τα εξής: όταν ζητήθηκε να πληρωνόμαστε υπερωρίες όπως ορίζει ο νόμος και όχι όπως νομίζουν αυτοί, η απάντηση ήταν ότι «εδώ δεν είναι εργοστάσιο για να έχετε και εργασιακά δικαιώματα», όταν ειπώθηκε ότι το να μας παρακολουθούν από κάμερες είναι παράνομο, λάβαμε το εξής σχόλιο «αν δεν σας αρέσει να σηκωθείτε να φύγετε». Αργότερα συνέβη το αδιανόητο, όπου ζήτησαν να δουν την ομαδική συνομιλία που είχαμε στο viber (από την οποία είχαν αποχωρήσει με ατάκες τύπου «δαγκώσατε το χέρι που σας ταΐζει») στα κινητά μας (!!!) και όταν όλες και όλοι φυσικά, αρνήθηκαν και τους είπαμε ότι αυτό είναι παραβίαση προσωπικών δεδομένων, το ένα αφεντικό περνώντας από δίπλα μας είπε «άντε να δούμε και ποιος γαμιέται με ποιον εδώ μέσα». Τελευταίο από τα διάφορα που ειπώθηκαν σε αυτήν τη συνάντηση-παρωδία ήταν, η από κοινού απόφαση των αφεντικών να μην φοράμε πλέον «κοντά σορτς» και να ερχόμαστε «πιο σεμνά ντυμένες στη δουλειά».
Κλείνοντας θέλουμε να τονίσουμε ότι σε αυτό το κείμενο, δεν θέλαμε να θίξουμε έντονα την επισφάλεια, τα μισά ένσημα, τις απλήρωτες υπερωρίες, τον εξαναγκασμό σε ταυτόχρονη δουλειά σε δύο διπλανά μαγαζιά, τα νυχτερινά και τις αργίες, χωρίς φυσικά να τα απαξιώνουμε. Θέλαμε περισσότερο να αναφερθούμε στο τοξικό κλίμα, τα «σχολιάκια», την τρομοκρατία, τον σεξισμό και τους εξευτελισμούς που υποστήκαμε σε μόλις δύο μήνες δουλειάς σε αυτά τα μαγαζιά.
Με αυτήν την καταγγελία διεκδικούμε αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.
Να μην ζήσουμε μια ζωή στην επισφάλεια.
Να μην βιώσει κανένα μας ξανά εργοδοτική τρομοκρατία.
Καμία ανοχή σε σεξιστικές και παραβιαστικές συμπεριφορές, ούτε στο χώρο δουλειάς μας, ούτε και πουθενά.
Πρώην εργαζόμενες, Μάρτιος του 2022
