ΤΟΥΡΚΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΜΙΛΑΝΕ ΣΤΟ INFOLIBRE: Παλεύουμε ενάντια στην αστυνόμευση των πανεπιστημίων, για ένα ελεύθερο – ανεξάρτητο ακαδημαϊκό περιβάλλον

Της Θεοπίστης Καπέτα

Πριν λίγο καιρό δύο Τούρκοι φοιτητές από το πανεπιστήμιο του Βοσπόρου επισκέφθηκαν την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη προκειμένου να συμμετέχουν σε μια εκδήλωση για το Πολυτεχνείο και να συζητήσουν για το φοιτητικό κίνημα σε Ελλάδα και Τουρκία. Ο Mert Gökduman και ο Utku Türkbey, μίλησαν στο infolibre για τις εμπειρίες τους, τους αγώνες και τις διώξεις της νεολαίας στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Ο πρώτος, σπουδάζει παράλληλα σε δύο σχολές του πανεπιστημίου Bogazici, στα τμήματα Ηλεκτρολογίας και Φυσικής, και πρόκειται να αποφοιτήσει τον προσεχή Ιούνιο. Ο δεύτερος είναι τελειόφοιτος ηλεκτρολόγος και ηλεκτρονικός μηχανικός στο ίδιο πανεπιστήμιο.

Μεταφέρουν τις εμπειρίες τους, τους αγώνες και τις διώξεις της νεολαίας στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Μιλάνε για την παρουσία της αστυνομίας στα πανεπιστήμια, την επιχείρηση φίμωσης από την κυβέρνηση Ερντογάν, τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν. Αλλά και για την διαρκή πάλη τους, με την επικοινωνία των αιτημάτων τους στην κοινωνία, που τους υποστηρίζει. Καθώς επίσης αναφέρονται στην άνοδο των εθνικιστικών ιδεολογιών, αλλά και στην αναγκαιότητα επικοινωνίας και συνεργασίας των ακαδημαϊκών δικτύων ενάντια στις στρατιωτικές ενέργειες και τις ιμπεριαλιστικές συμπεριφορές και των δύο χωρών.

Τα όσα αναλυτικά είπαν στο infolibre τα μεταφέρουμε παρακάτω:

Mert Gökduman:

1) Πόσο αισθητή είναι η παρουσία της αστυνομίας στο πανεπιστήμιο;

Είναι παρόντες συνεχώς παντού, ειδικά  εκεί που μαζευόμαστε. Μάλιστα, με τον καιρό γίνονται όλο και πιο τολμηροί. Θυμάμαι ότι παρακολουθούσαν ευρύτερα τις ενέργειες μας και  κατά καιρούς ρωτούσαν παραδείγματος χάριν για τις εκδηλώσεις που ακυρώθηκαν όπως: «Υπήρξε μια εκδήλωση που ανακοινώθηκε στα social media, δεν θα το κάνετε τώρα;» Ερευνούν ασταμάτητα τους φοιτητές σε όλα τα επίπεδα. Έχουν ειδικό σταθμό στο κτίριο της πρυτανείας, σε συνεργασία με την ιδιωτική ασφάλεια στην πανεπιστημιούπολη. Επίσης, είναι πάντα παρόντες στις διαμαρτυρίες που αφορούν τον διορισμένο πρύτανη, ακόμη και έξω από την πανεπιστημιούπολη.

2) Οι αρχές προσπαθούν πολύ σκληρά να σας ελέγξουν και να σας φημώσουν. Πόσο έχειτε κινδυνέψει εξαιτίας αυτού;

Οι αρχές ποινικοποιούν διαρκώς τους φοιτητές που συμμετείχαν στις ειρηνικές διαμαρτυρίες. Ποινικοποιήσεις, παράνομες κρατήσεις, συλλήψεις, κατ’ οίκον περιορισμοί, ταξιδιωτικές απαγορεύσεις, εβδομαδιαίες απαιτήσεις υπογραφής συμβαίνουν διαρκώς. Δύο από τους φίλους μας ήταν στη φυλακή για 47 ημέρες και άλλοι δύο από αυτούς είναι στη φυλακή για περισσότερες από 50 ημέρες τώρα. Ακόμη και για τους φοιτητές που κρατήθηκαν με τις πιο ελαφριές κατηγορίες, θεωρούμε τον κίνδυνο της φυλάκισης υπαρκτό γιατί η πραγματική φύση της δίωξης είναι πολιτική. Η αστυνομική βία κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, από την άλλη, έχει γίνει μάλλον πια «κανονικότητα» καθώς πολλοί φίλοι μας επιστρέφουν στα σπίτια τους με σωματικές βλάβες.

3) Ποια είναι η σχέση σας με την υπόλοιπη κοινωνία και τι γνώμη έχει αυτή για τον αγώνα σας στα πανεπιστήμια;

Μετά τον Μελίχ Μπουλού, τον επίτροπο πρύτανη που διορίστηκε τον Ιανουάριο, κλήθηκε εκ νέου να αναλάβει τον Ιούλιο ο Νάτσι Ιντζί, ο αντιπρύτανης του, ο οποίος διορίστηκε αντ’ αυτού (στη θέση του Μελίχ Μπουλού που ήταν νόμιμα διορισμένος) από τον Ερντογάν. Η λανθασμένη εντύπωση ότι ο αγώνας μας ενάντια στους φυτευτούς διορισμούς και τις αλλαγές στο πανεπιστήμιο τελείωσε είχε επικρατήσει στην συνείδηση της υπόλοιπης κοινωνίας. Συνεχίζουμε να παλεύουμε και κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να ενημερώσουμε για  τον αγώνας μας. Επιθυμία μας είναι να έχουμε ένα ελεύθερο, ανεξάρτητο ακαδημαϊκό περιβάλλον όμως η σημερινή κατάσταση κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ωστόσο, η πλειοψηφία της κοινωνίας υποστηρίζει τον αγώνα μας και συμφωνεί με τα αιτήματα μας. 

Utku Türkbey:

1) Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έμαθες καθ΄ όλο αυτό το διάστημα που μπορούσε να βοηθήσει τους φοιτητές εδώ στην Ελλάδα στον αγώνα τους;

Όπως βλέπουμε μετά τις πορείες της 17ης Νοεμβρίου, στην Ελλάδα είναι ακόμα δυνατό να συγκεντρωθούν μεγάλα πλήθη στους δρόμους και τις πλατείες των πόλεων και να διαμαρτυρηθούν όλοι μαζί με ειρηνικό τρόπο ενάντια στην καταπίεση. Πιστεύουμε ότι είναι πολύ σημαντικό να υψώσουμε φωνή όλοι μαζί, ώστε η υπόλοιπη κοινωνία να γνωρίζει ότι κανείς δεν είναι μόνος στον αγώνα του.

Ειδικά για τα πανεπιστημιακά κινήματα, η πολιτική ύπαρξη φοιτητικών συμβουλίων και συνελεύσεων στα πανεπιστήμια της Ελλάδας φαίνεται ισχυρή και ικανή να παράγει δημοκρατικές αποφάσεις/αιτήματα. Τα αντίστοιχα συμβούλια στα πανεπιστήμια της Τουρκίας δεν λειτουργούν ως πολιτικές οργανώσεις. Η διατήρησή τους στη ζωή στην Ελλάδα φαίνεται πολύ σημαντική από την άποψη της συνέχισης μιας νόμιμης αντιπολίτευσης.

Επίσης,  πιστεύουμε ότι, εκτός από πολλά άλλα σημαντικά στοιχεία, είναι η επιτυχία της φυσικής εμφάνισης των ανθρώπων. Το πιο σημαντικό, είναι ένα σημάδι ελπίδας. Ελπίδα για την προστασία του ακαδημαϊκού κόσμου από την καταπίεση.

2) Και οι δύο κυβερνήσεις μας έχουν μια πραγματικά μεγάλη ατζέντα για στρατιωτικές ενέργειες και ιμπεριαλιστικές σκοπιμότητες. Πώς επηρεάζει αυτό την κοινωνία στην καθημερινότητα και ποια προβλήματα προκαλεί αυτή η πολιτική κατά τη γνώμη σου;

Στον σημερινό παγκόσμιο κόσμο, δεν είναι δύσκολο να βρει κανείς κοινό έδαφος μεταξύ ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Αλλά μεταξύ των λαών της Τουρκίας και της Ελλάδας, είναι πολύ φυσικό να υπάρχουν πολλά κοινά σημεία όσον αφορά την ιστορία, τον πολιτισμό και, φυσικά, τον αγώνα που διευκολύνουν την επικοινωνία. Ήταν πολύ ορατό από την αρχή της άφιξής μας στην Ελλάδα. Σε αντίθεση με τη στρατιωτική ένταση που απεικονίζεται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, πιστεύουμε ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων και των δύο χωρών μοιράζεται μεγάλη φιλοξενία και αγάπη ο ένας για τον άλλον. Αν και αυτό μπορεί να συμβαίνει, ωστόσο πολλοί άνθρωποι επηρεάζονται από τέτοιες ατζέντες και η άνοδος των εθνικιστικών ιδεολογιών είναι μια προβολή μιας τέτοιας κατάστασης. Επιπλέον, η διεθνής ακαδημαϊκή κοινότητα υποφέρει επίσης από τέτοιες ιδεολογίες. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι η συνεργασία και η επικοινωνία των δύο χωρών μέσω του ακαδημαϊκού δικτύου εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό κανάλι επικοινωνίας και συνδημιουργίας και πρέπει να βελτιωθεί για να υψωθούν περισσότερες φωνές ενάντια στις στρατιωτικές ενέργειες και τις ιμπεριαλιστικές συμπεριφορές και των δύο χωρών.

Μοιραστείτε το άρθρο