«Η Πλατεία που κατοικούμε», Έκθεση φωτογραφίας στο παλιό Bibliothèque, εγκαίνια την Παρασκευή 5/1 στις 19:00
-Πού εγκαθίσταται η μνήμη και η βιωμένη εμπειρία όταν ο φυσικός χώρος που τη δημιουργεί εξαφανίζεται;
-Μέχρι ποιο σημείο συρρίκνωσης του σχήματος ενός χώρου μπορείς να επιμένεις να τον διεκδικείς;
-Μέχρι πoιο σημείο αλλοίωσης του σώματος ενός χώρου τολμάς να τον αναγνωρίζεις;
-Διατηρείται η λειτουργία της πόλης όταν αυτή χάνει τα συνεκτικά στοιχεία της δομής της, δηλαδή τα όνειρα που συλλογικά πραγματώνονται σε τόπους αναφοράς;
-Διατηρεί το ανθρώπινο σώμα την παρουσία του όταν χάνει τον χωρικό προσδιορισμό του;
Οι άνθρωποι του 21ου αιώνα θα μνημονεύονται μάλλον ως οι άνθρωποι που υπερασπίζονταν δημόσιους χώρους -σάρκινους και μαζί φαντασιακούς. Για κάθε νέο όριο περίφραξης, μια καινούρια Πλατεία θα γεννιέται.
Η Πλατεία Εξαρχείων είμαστε εμείς.
