Συνεργατική για την ανεξάρτητη ενημέρωση και επικοινωνία
Το ντοκιμαντέρ, μιλώντας για τους τραγικούς θανάτους των ηγετών του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα Μάλκομ Εξ, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και Μέντγκαρ Έβερς, καταδεικνύει το πώς η εικόνα (και η πραγματικότητα) των μαύρων στη σημερινή Αμερική είναι κατασκευασμένη και επιβεβλημένη.
Όπως λέει και ο Τζέιμς Μπόλντουϊν: «η ιστορία του νέγρου στην Αμερική, είναι η ιστορία της ίδιας της Αμερικής. Δεν είναι μια όμορφη ιστορία».
Οι ανησυχίες, οι φόβοι και η οργή των Αφροαμερικανών μέσα από τον κινηματογράφο. Ένα σημαντικό εργαλείο στα χέρια πολλών αφροαμερικανών -και όχι μόνο- δημιουργών, με σκοπό την καταγγελία, την ανάγκη για μαζική έκφραση και διεκδίκηση.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια μετατόπιση του κεντρικού ενδιαφέροντος από το άμεσα ταξικό κομμάτι, τα γκέτο και την εγκληματικότητα προς την αστυνομική βία και τις συνεχόμενες δολοφονίες Αφροαμερικανών από λευκούς αστυνομικούς. Το Black Lives Matter έπαιξε σημαντικό ρόλο στο πώς αντιμετωπίζουν την αδικία που υφίστανται και την ανάγκη τους να εκφράσουν ένα συναίσθημα διαρκούς φόβου και αγωνίας που έχουν να αντιμετωπίσουν, καθώς και την οργή που αναμενόμενα βιώνουν.
Αναμφίβολα ο χώρος του πολιτισμού δέχθηκε ένα τεράστιο πλήγμα σε οικονομικό επίπεδο εν μέσω της πανδημίας και έχει επηρεάσει τον καλλιτεχνικό και όχι μόνο χώρο, τουλάχιστον μέχρι το τέλος της χρονιάς.
Σε παγκόσμιο επίπεδο όλοι οι εργαζόμενοι στο χώρο του πολιτισμού ήρθαν και έρχονται αντιμέτωποι με μία άνευ προηγουμένου κρίση. Τα εισοδήματά τους περιορίστηκαν κατακόρυφα, αν όχι εξανεμείστηκαν ολοκληρωτικά και το ζήτημα της επιβίωσης έχει τοποθετηθεί ως βασικός και κύριος παράγοντας. Οι ιδιοτυπίες του χώρου του πολιτισμού και η διαρκής αβεβαιότητα κορυφώθηκαν και δημιούργησαν ένα ομιχλώδες τοπίο.
Πιο συγκεκριμένα, ο κινηματογράφος βρίσκεται σε μία κατάσταση όπου δημιουργοί, ηθοποιοί και τεχνικοί σε παγκόσμιο επίπεδο βρέθηκαν στο κενό καθότι πολλά πρότζεκτ ακυρώθηκαν ή αναβλήθηκαν.
Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα υπήρξαν πολλές περιπτώσεις όπου το βιτριόλι είχε χρησιμοποιηθεί, συνήθως ως μέσο εκδίκησης, σε απεχθή εγκλήματα αλλά ακόμα και σε τσακωμούς και διαμάχες. Πριν από το πρόσφατο περιστατικό με την επίθεση στην 34χρονη, στη μνήμη μας έρχεται βέβαια η επίθεση στην Κωνσταντίνα Κούνεβα το 2008 – «απάντηση» στη συνδικαλιστική της δράση ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία στον χώρο του καθαρισμού, η επίθεση σε στάση λεωφορείου σε διοικητική υπάλληλο του νοσοκομείου «Άγιος Παύλος» στη Θεσσαλονίκη από άγνωστο άντρα το 2007 και η επίθεση μιας γυναίκας στον σύζυγό της στα Χανιά το 2017.
Διάβασε περισσότερα
«Θεσσαλονίκη. Μάης του 1936. Μια μάνα, καταμεσὶς του δρόμου, μοιρολογάει το σκοτωμένο παιδί της. Γύρω της και πάνω της, βουίζουν και σπάζουν τα κύματα των διαδηλωτών των απεργών καπνεργατών. Εκείνη συνεχίζει το θρήνο της».
Käthe Kollwitz, Woman with Dead Child.
Επιτάφιος του Ρίτσου και μελοποίηση Θεοδωράκη.
Κόμικ Aspalax που η ιδέα του είχε ως έναυσμα τη γνωστή φωτογραφία της μητέρας να θρηνεί πάνω από το νεκρό σώμα του γιου της, Τάσου Τούση, του πρώτου νεκρού από τη μεγάλη απεργία της Θεσσαλονίκης, τον Μάη του 1936. Δίπλα σ’ αυτή τη μητέρα, μέσα στο κάδρο της φωτογραφίας, στέκεται ένα νεαρό αγόρι, μάρτυρας του γεγονότος. Πάνω σ’ αυτό το αγόρι χτίστηκε ο κεντρικός χαρακτήρας του κόμικ και μέσα από τα μάτια του βλέπουμε να ξετυλίγονται τα γεγονότα εκείνων των ημερών. Eκδόθηκε από τις εκδόσεις Red n’ Noir.
Διάβασε περισσότερα
«Γίνε και εσύ κρίκος στην αλυσίδα» φώναξαν για άλλη μια φορά οι εργαζόμενοι στον κλάδο της τέχνης και το έδειξαν έμπρακτα. Έγιναν ένα με το πλήθος του κόσμου που ήρθε στον Λευκό Πύργο την Παρασκευή το βράδυ να τους ακούσει. Έγιναν ένα με όλα τα σχήματα καλλιτεχνών που θέλησαν να αναδείξουν την ανάγκη τους για επιβίωση μέσα από μια ανοιχτή συναυλία στο κέντρο της πόλης. Ο ήχος των μουσικών σχημάτων που ανταποκρίθηκαν στο ανοιχτό κάλεσμα, δέκα στο σύνολο, αντήχησε στην πόλη και δημιούργησε μια γλυκιά και θερμή ατμόσφαιρα σε μια περίοδο κρίσης, φόβου και «κοινωνικής απόστασης».
Διάβασε περισσότερα
Μακριά από τις κινηματογραφικές αίθουσες και με απουσία του κοινού και της ανάλογης ατμόσφαιρας το 22ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης “τρέχει” διαδικτυακά με 210 ντοκιμαντέρ από όλο τον κόσμο.
Διάβασε περισσότερα
Να ζητηθεί και να υλοποιηθεί άμεσα η ενίσχυση, προβολή και υπεράσπιση των 2 ιστορικών πλέον δημόσιων -στον τομέα της αξιόπιστης ενημέρωσης και του πολιτισμού- ραδιοφώνων της ΕΡΤ3.
Κάθε σκέψη για απόσπαση συναδέλφων μας από το Ραδιόφωνο και μετακίνησή τους στην Τηλεόραση -και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις με αιφνιδιαστικές αποφάσεις της διοίκησης στην κατεύθυνση επιβολής τετελεσμένων-, είναι άτοπη, άκαιρη και εν τέλει επικίνδυνη.
Να γίνει από τη διοίκηση της ΕΡΤ3 επίσημη ενημέρωση και δικαιολόγηση της απόφασης για επιστροφή όλων των εργαζομένων στην εργασιακή «κανονικότητα» από τη Δευτέρα 18 του Μάη που να βασίζεται σε έγκυρα επιστημονικά δεδομένα.
Να αποκατασταθεί η αυθαιρεσία χορήγησης ημερήσιας ανάπαυσης-ρεπό χωρίς τη συγκατάθεση των εργαζόμενων.
Διάβασε περισσότερα
Τα εξωτικά φωτογραφικά πλάνα, η ποιητική αφήγηση, η έντονη χρωματική παλέτα και το βίωμα της κινηματογραφικής εμπειρίας μέσα από ταξίδια, σκέψεις, αφηγήσεις και συναισθήματα, είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά του έργου της Ευαγγελίας Κρανιώτη.
Ντοκιμαντέρ όχι με τη συμβατική έννοια, περισσότερο στη σφαίρα του docufiction, αποτυπώνονται σε εικόνες και λέξεις στο θεατή και διατηρούνται ως μοναδικές κινηματογραφικές εμπειρίες.
Η Κρανιώτη κατοικεί και εργάζεται στη Γαλλία και μέχρι στιγμής έχει σκηνοθετήσει δύο ντοκιμαντέρ (“Exotica, Erotica, Etc.” – 2015 και “Obscuro Barroco” – 2019), τα οποία έχουν λάβει εξαιρετικές κριτικές, συμμετοχές και βραβεύσεις σε σημαντικά φεστιβάλ.
Διάβασε περισσότερα
«Αντιδράσαμε άμεσα προς την κυβέρνηση, όπου αναφέρουμε ότι το κρίσιμο διάστημα 1 με 20 Μαρτίου δεν δουλεύαμε, γιατί ο χώρος των μουσικών, των ηθοποιών και άλλων καλλιτεχνικών επαγγελμάτων δεν δουλεύει με συμβάσεις αορίστου χρόνου. Ως γνωστόν, εμείς δουλεύουμε από μια μέρα μέχρι μια σεζόν. Στις 26 Μαρτίου είδαμε το καινούργιο μέτρο και συνειδητοποιήσαμε ότι το σύστημα Εργάνη δεν εμφανίζει καν τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Ήταν… η χαριστική βολή. Τότε ξεκινήσαμε να συγκεντρώνουμε υπογραφές, από τον τελευταίο μουσικό μέχρι τον Μίκη Θεοδωράκη. Έχουν υπογράψει οι πάντες. Απάντηση όμως δεν έχουμε πάρει σε καμία από τις επιστολές μας, αν και έχουν γίνει αναφορές στο υπουργείο από το σύνολο της αντιπολίτευσης».
Διάβασε περισσότερα