Η κατάληψη της πρυτανείας ΑΠΘ άνοιξε τα κλειστά πανεπιστήμια και αποτέλεσε μια νησίδα ζωτικού χώρου μέσα σε μία πλέον αστυνομοκρατούμενη πόλη, εδαφικοποιώντας τις αντιστάσεις και (ανα)γεννώντας κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις…
Η συνάντηση του κόσμου και η ζωντάνια που δόθηκε στο πανεπιστήμιο, πέτυχαν την επανοικειοποίηση του ασύλου και τη δημιουργία ενός πραγματικά ασφαλούς χώρου μέσω της συνεχούς και ενεργής παρουσίας μας σε αυτόν…
Όλες οι διαδικασίες (συνελεύσεις, πρωτοβουλίες, οργάνωση/διαχείριση) γίνονταν με αδιαμεσολάβητους και οριζόντιους όρους, χωρίς ιεραρχικές σχέσεις, με βάση τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας…
Όλη αυτή η δυναμική ξέφυγε από τα όρια του campus και αποτυπώθηκε στους δρόμους μέσα από τις μαζικότερες κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων…
Η εκκένωση της κατάληψης της πρυτανείας είναι μόνο η εκκίνηση ενός νέου κύκλου αγώνων και αντιστάσεων από τα κάτω…
Διάβασε περισσότερα