Τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε στην πανεπιστημιούπολη μια συστηματική καταστολή εκδηλώσεων που οργανώνονται από φοιτητικές ομάδες. Διμοιρίες των ΜΑΤ, περιπολικά και ένοπλοι αστυνομικοί σε μοτοσυκλέτες, ένστολοι ή και μη, περικυκλώνουν το χώρο των εκδηλώσεων εμποδίζοντας την είσοδο σε όσους/ες προσπαθούν να τις προσεγγίσουν και εκφοβίζοντας όσους/ες συμμετέχουν σε αυτές. Πολλές φορές μάλιστα έχουν εισβάλει σε κλειστούς χώρους ρίχνοντας χημικά, δέρνοντας και συλλαμβάνοντας φοιτητές και φοιτήτριες.
Ερμηνεύουμε αυτές τις κινήσεις ως μια ξεκάθαρη επιδίωξη από τη μεριά του κράτους – που μάλλον υποστηρίζεται και από τη διοίκηση του πανεπιστημίου μέσω της συναίνεσης σε αυτές τις πρακτικές – να «καθαρίσει» το πανεπιστημιακό συγκρότημα από δράσεις και εκδηλώσεις που οργώνονται από τα κάτω, από φοιτητικές ομάδες. Σε συνδυασμό με το κλείδωμα των εισόδων του συγκροτήματος μετά την ώρα λήξης των μαθημάτων και τα σαββατοκύριακα, προωθείται η μετατροπή της πανεπιστημιούπολης σε μια αποκλεισμένη έρημη περιοχή ξεκομμένη από την υπόλοιπη πόλη.
Θέλουμε να κάνουμε ξεκάθαρο ότι για μας το πανεπιστήμιο ανήκει στους φοιτητές και στις φοιτήτριές μας και κατ’ επέκταση στην κοινωνία της Θεσσαλονίκης, στο κέντρο της οποίας βρίσκεται. Δε θεωρούμε τους φοιτητές και τις φοιτήτριες πελάτες υπηρεσιών εκπαίδευσης που έρχονται στο πανεπιστήμιο για να καταναλώσουν προκατασκευασμένη γνώση. Μαθαίνουν και εκπαιδεύονται κατασκευάζοντας οι ίδιοι τη γνώση τους. Περιβάλλοντα αδιαμεσολάβητης κοινωνικής δικτύωσης, έκφρασης και δημιουργίας, αλληλεπίδρασης και ανταλλαγής ιδεών εντός της πανεπιστημιακής κοινότητας και δράσεις σύνδεσης αυτής με την κοινωνία αποτελούν θεμελιώδη προϋπόθεση για τη διαδικασία της μάθησης και υπηρετούν τον σκοπό του ιδρύματος.
Έτσι, θεωρούμε πως πολιτισμικές, εκπαιδευτικές και πολιτικές δράσεις ομάδων που προέρχονται από τη φοιτητική κοινότητα και απευθύνονται στην κοινότητα αυτή ή και σε ολόκληρη την κοινωνία της πόλης, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της διαδικασίας διαμόρφωσης ολοκληρωμένων ευαίσθητων και ενεργών πολιτών με γνώση και ικανότητες απαραίτητες για την μελλοντική τους ζωή. Επίσης, θεωρούμε πως αυτές οι δραστηριότητες κρατούν ζωντανούς τους χώρους του πανεπιστημίου και αυτή είναι η μόνη συνθήκη που τους κάνει ασφαλείς κι όχι το κλείδωμα και η φύλαξή τους από σώματα ασφαλείας.
Το πανεπιστήμιο ανήκει στους φοιτητές όσο ανήκει στους πανεπιστημιακούς δασκάλους και ερευνητές καθώς και στους άλλους εργαζόμενους σε αυτό (διοικητικούς, τεχνικούς κλπ) και εν τέλει σε όλους τους πολίτες αυτής της πόλης. Οι χώροι του και οι υποδομές του υπηρετούν την παραγωγή και τη διάδοση της γνώσης. Ζωογονούνται από την πανεπιστημιακή κοινότητα και ανήκουν στην κοινωνία. Γι’ αυτόν τον λόγο οι φοιτητές και οι φοιτήτριες, ως ισότιμα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, μπορούν και πρέπει να τις χρησιμοποιούν για τις ανάγκες τους για έκφραση και επικοινωνία και για τον ίδιο λόγο υποχρεούνται να τις σέβονται και να υπερασπίζονται τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα τους.
Οι πολιτικές και πολιτιστικές δράσεις των φοιτητών και των ομάδων τους, στον βαθμό που δε διασπείρουν το μίσος και τη μισαλλοδοξία, αποτελούν δράσεις εξωστρέφειας του πανεπιστημίου μας και συνθήκες σύνδεσης του πανεπιστημίου με την κοινωνία, πράγμα που πρέπει να αποτελεί βασικό στόχο του σύγχρονου πανεπιστημίου.
Για τον λόγο αυτό δηλώνουμε ότι συμπαραστεκόμαστε στις δράσεις των φοιτητικών ομάδων μέσα στο πανεπιστήμιο, για να κρατήσουν την πανεπιστημιούπολη ένα ζωντανό, ανοιχτό, ασφαλή, προσβάσιμο και φιλικό δημόσιο χώρο της πόλης.
Πρωτοβουλία Πανεπιστημιακών ΑΠΘ, ΠΑΜΑΚ, ΔΙΠΑΕ