Πορεία: Παρασκευή 11 Οκτωβρίου, 18:00 Ακαδημίας
ΕΛΕΥΘΕΡIΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΤΣΑΛΑΝ, ΠΟΛΙΤΙΚH ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΚΟΥΡΔΙΚΟ ΖHΤΗΜΑ
Τους τελευταίους μήνες, στο πλαίσιο της αυξανόμενης έντασης και των πολέμων που διεξάγονται σε όλη τη Μέση Ανατολή, υπήρξε μια έντονη κλιμάκωση των επιθέσεων των κατοχικών δυνάμεων στο Κουρδιστάν. Στο Μπασούρ ( Βόρειο) Κουρδιστάν (Ιράκ), ο τουρκικός στρατός έχει βομβαρδίσει και εκκενώσει χωριά, εγκαθιστώντας περισσότερες από 80 στρατιωτικές βάσεις στο ιρακινό έδαφος και κάνοντας χρήση απαγορευμένων χημικών όπλων κατά των δυνάμεων των ανταρτών . Στο Rojhilat (Ιράν), η Ισλαμική Δημοκρατία χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο τη θανατική ποινή ως εργαλείο πολιτικής καταστολής, ιδίως κατά των κουρδικών και βαλουχικών μειονοτήτων και των γυναικών που οργανώθηκαν στις εξεγέρσεις Jin Jiyan Azadi ( Γυναίκα, Ζωή Ελευθερία), με 395 εκτελέσεις να καταγράφονται μόνο φέτος. Στη Ροζάβα, το κατοχικό τουρκικό κράτος έχει αυξήσει τις επιθέσεις του, γεγονός που στοίχισε τη ζωή σε πολλούς, ενώ έχει επίσης καταστρέψει ζωτικής σημασίας υποδομές. Συνεργαζόμενοι με συμμαχικές συμμορίες και μισθοφόρους, οι Τούρκοι στρατιώτες έβαλαν φωτιά σε γεωργικές εκτάσεις -καίγοντας εκτάρια χωραφιών που χρησιμοποιούνταν για την παραγωγή σιτηρών και άλλων καλλιεργειών. Το κάψιμο της γεωργικής γης, μαζί με τους βομβαρδισμούς πολιτικών υποδομών, όπως νοσοκομεία, διυλιστήρια πετρελαίου και ηλεκτρικοί υποσταθμοί, πρέπει να γίνουν αντιληπτές ως επιθέσεις κατά της δυνατότητας της περιοχής να εξακολουθεί να είναι βιώσιμη. Σε μια περιοχή όπου για περισσότερα από 10 χρόνια η επανάσταση της Ροζάβα ευδοκιμεί και οι κάτοικοί της έχουν δημιουργήσει νέους τρόπους ζωής μέσω ενός συστήματος δημοκρατικού συνομοσπονδισμού, αυτές οι επιθέσεις του τουρκικού κράτους έχουν ως στόχο να απειλήσουν και να αποτρέψουν την κοινωνία από το να συνεχίσει σε αυτό το μονοπάτι. Στο Μπακούρ (Τουρκία), διεξάγεται ένας αγώνας ύπαρξης από την κουρδική κοινωνία και τα κινήματα, ενάντια στην αυξημένη στρατιωτικοποίηση ορισμένων περιοχών από το φασιστικό τουρκικό κράτος, τις μαζικές συλλήψεις και τις πολιτικές διώξεις, τις οικονομικές κρίσεις καθώς και τις επιθέσεις κατά του φυσικού περιβάλλοντος με την καύση δασών και άλλων φυσικών περιοχών από τις κρατικές δυνάμεις.
Μπορούμε να περιγράψουμε την τρέχουσα περίοδο που διανύουμε ως έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο: μία από τις ταυτόχρονες μάχες που διεξάγονται σε όλο τον κόσμο μεταξύ των ισχυρότερων εθνικών κρατών ή συμμαχιών όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την πιο πλεονεκτική θέση ισχύος στο πλαίσιο της ολοένα και περισσότερο αναδυόμενης πολυπολικής παγκόσμιας τάξης. Αυτό είναι εμφανές στη συνεχιζόμενη γενοκτονία στην Παλαιστίνη, στον πόλεμο στην Ουκρανία και στο Κουρδιστάν, για να αναφέρουμε μόνο μερικά σημαντικά σημεία σύγκρουσης. Το κέντρο αυτού του πολέμου -τόσο από την άποψη των επιθέσεων των ηγεμονικών δυνάμεων, όσο και από την άποψη της αντίστασης των αντισυστημικών δυνάμεων- βρίσκεται στη Μέση Ανατολή. Ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν δηλώνει: «Η καρδιά της περιοχής, ακόμη και ολόκληρου του κόσμου, όσον αφορά τον «Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο», χτυπάει σε αυτή τη γραμμή με επιταχυνόμενο ρυθμό. Η καρδιά της επανάστασης και της αντεπανάστασης, που κάποτε χτυπούσε στη γραμμή Άμστερνταμ-Λονδίνο-Παρίσι, Πετρούπολη-Μόσχα, τώρα χτυπάει στη γραμμή Ντιγιάρμπακιρ-Ερμπίλ-Βαγδάτη.
Από ιστορική άποψη, μπορούμε να πούμε ότι το σύστημα προσπαθεί να επιλύσει τέτοιες κρίσεις με δύο τρόπους: με τη συνεχή αναπαραγωγή της εξουσίας του και την επέκταση του κατασταλτικού μηχανισμού του έθνους-κράτους – κάθε είδους πόλεμοι, φυλακές, ψυχιατρεία, νοσοκομεία, θάλαμοι βασανιστηρίων και γκέτο – συνοδευόμενοι από την πιο επικίνδυνη γενοκτονία και κοινωνιοκτονία. Ή, από τους μηχανισμούς της φιλελεύθερης ιδεολογικής ηγεμονίας, η οποία εξελίσσεται συνεχώς αφομοιώνοντας νέα στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των αντισυστημικών δυνάμεων. Ο φιλελευθερισμός είναι ο ιδεολογικός πυρήνας που ενσωματώνει τον εθνικισμό, τη θρησκευτικότητα, τον επιστημονισμό και τον σεξισμό. Τα εργαλεία του είναι τα σχολεία, οι στρατώνες, οι χώροι λατρείας, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα πανεπιστήμια και, πιο πρόσφατα, οι διαδικτυακές πλατφόρμες.
Ωστόσο, όπου υπάρχει αυτή η καταπίεση από το σύστημα, υπάρχει επίσης αντίσταση σε αυτό μέσα στην κοινωνία, που αγωνίζεται να υπερασπιστεί τον εαυτό της και να οικοδομήσει μια εναλλακτική λύση. Αυτό γίνεται φανερό όταν εξετάζουμε πώς οι κοινωνίες από την Τσιάπας μέχρι το Κουρδιστάν, από την Παλαιστίνη μέχρι τη Χιλή, από την Ινδία μέχρι την Ελλάδα, από τις Φιλιππίνες μέχρι την Καταλονία συνεχίζουν να αγωνίζονται για την ύπαρξη και την αυτονομία τους. Το κρίσιμο ερώτημα είναι πώς μπορούμε τώρα, ως αντιστεκόμενοι λαοί του κόσμου, να ενώσουμε τους αγώνες μας, ενώ παράλληλα να υποστούμε τη ριζική πνευματική, ηθική και πολιτική ανανέωση που απαιτείται για να μπορέσουμε να μετασχηματίσουμε με επιτυχία την κρίση σε μια δημοκρατική, βιώσιμη και απελευθερωτική αφύπνιση.
ΚΑΜΠΑΝΙΑ: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΤΣΑΛΑΝ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΚΟΥΡΔΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
Η διεθνής εκστρατεία «Ελευθερία για τον Οτσαλάν, πολιτική Λύση για το Κουρδικό Ζήτημα» ενώνει κοινωνικά κινήματα, πολιτικά κόμματα, δήμους, συνδικάτα, ακτιβιστές, διανοούμενους και εκατομμύρια Κούρδους και τους φίλους τους σε όλο τον κόσμο γύρω από έναν κοινό στόχο: να καταστεί δυνατή μια δίκαιη και δημοκρατική πολιτική λύση στο αιωνόβιο κουρδικό ζήτημα της Τουρκίας, επιτρέποντας τη συμμετοχή του Κούρδου ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν σε έναν αναμορφωμένο διάλογο. Η εκστρατεία αυτή ξεκίνησε στις 10 Οκτωβρίου 2023, την επομένη της 25ης επετείου της απέλασης του Αμπντουλάχ Οτσαλάν από τη Συρία που κατέληξε στην απαγωγή του μετά από μια διεθνή συνωμοσία και τη φυλάκισή του στην Τουρκία -στην οποία κεντρικό ρόλο έπαιξαν οι ελληνικές, τουρκικές και ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες μαζί με τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ.
Ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν είναι ένας Κούρδος πολιτικός ηγέτης που θεωρείται από εκατομμύρια Κούρδους παγκοσμίως ως ο πολιτικός τους εκπρόσωπος. Τον Φεβρουάριο του 1999, απήχθη στο πλαίσιο μιας διεθνούς επιχείρησης των μυστικών υπηρεσιών και στάλθηκε στην Τουρκία. Βρίσκεται στη φυλακή εδώ και 25 χρόνια και δεν έχει καμία επαφή με τον έξω κόσμο για περισσότερο από τρία χρόνια. Έχει υποστεί βασανιστήρια και σκληρή και εξευτελιστική μεταχείριση.
Παρά ταύτα, το κίνημα που δημιούργησε ο Οτσαλάν και οι άνθρωποι που εμπνεύστηκαν από αυτό, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή τόσο των κουρδικών αγώνων για αυτοδιάθεση όσο και των πολυεθνικών, πολυθρησκευτικών κινημάτων για δημοκρατία στη Μέση Ανατολή. Οι θεωρίες του εμπνέουν όσους αγωνίζονται για την αυτοδιάθεση, την απελευθέρωση των γυναικών και τον τερματισμό όλων των μορφών ανισότητας και εκμετάλλευσης σε όλο τον κόσμο. Με αυτόν τον τρόπο, η θεωρία και η επανάσταση που ξεκίνησε ο Οτσαλάν δεν έχουν στόχο μόνο την ελευθερία του Κουρδιστάν, αλλά μια παγκόσμια επανάσταση ενάντια στις δυνάμεις της καπιταλιστικής νεωτερικότητας – τον καπιταλισμό, την πατριαρχία και το έθνος-κράτος – ενώ παράλληλα οικοδομούν με συγκεκριμένο τρόπο μια εναλλακτική λύση βασισμένη στις αρχές της απελευθέρωσης των γυναικών, της οικολογίας και του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού.
Στην Ελλάδα, τον τελευταίο χρόνο πραγματοποιήθηκαν πάνω από 15 διαδηλώσεις, συζητήσεις, συνεντεύξεις Τύπου και δράσεις στον δρόμο για την εκστρατεία αυτή. Φέτος, ενόψει της 26ης επετείου της διεθνούς συνωμοσίας καλούμε σε δράσεις και εκδηλώσεις για την ελευθερία του Αμπντουλάχ Οτσαλάν και για μια πολιτική λύση στο κουρδικό ζήτημα – αναγνωρίζοντας ότι η εξεύρεση πολιτικής λύσης για το Κουρδιστάν είναι βαθιά αλληλένδετη με την επίτευξη ειρήνης και πολιτικών λύσεων για την ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Για τους λόγους αυτούς θα οργανώσουμε πορεία στις 11 Οκτωβρίου στις 6 το απόγευμα στην Ακαδημίας, για την ελευθερία του Αμπντουλάχ Οτσαλάν και την πολιτική λύση του κουρδικού ζητήματος.
(EN)
Freedom for Ocalan – A Political Solution to the Kurdish QuestionIn the last months, in a context of rising tension and wars being waged throughout the Middle East, there has been an intense escalation of attacks by occupying forces in Kurdistan. In Basur Kurdistan (Iraq), the Turkish military has bombed and emptied villages, setting up more than 80 military bases on Iraqi soil and using banned chemical weapons against gerilla forces. In Rojhilat (Iran), The Islamic Republic has increasingly used the death penalty as a tool of political repression, particularly against Kurdish and Baluch minorities and women organized in the Jin Jiyan Azadi uprisings, with 395 executions recorded this year alone. In Rojava, the occupying Turkish state has increased its attacks, claiming the lives of many, while also damaging crucial infrastructure. Working with allied gangs and mercenaries, Turkish soldiers set fire to agricultural land-burning hectares of field used to produce grains and other crops. The burning of agricultural land, along with the bombing of civilian infrastructure such as hospitals, oil refineries, and electrical substations must be understood as attacks on the capacity for the region to sustain life itself. In a region where now for more than 10 years the Rojava revolution has thrived and its people have built up new ways of living through a system of democratic confederalism, these attacks by the Turkish state are meant to threaten and deter society from continuing on this path. In Bakur (Turkey), a struggle for existence is being waged by Kurdish society and movements, against the fascist turkish state’s increased militarization of certain areas, mass arrests and political persecution, economic crises as well as attacks against the natural environment with the burning of forests and other natural areas by state forces.
We can describe the current period we are living through as a Third World War: one of simultaneous battles fought all over the world between the most powerful nation-states, or alliances such as the EU and NATO, that are competing with each other for the most advantageous position of power within the increasingly emergent multipolar world order. The center of this war-both in terms of attacks by hegemonic forces, and the resistance of anti-systemic forces-is in the Middle East. Abdullah Öcalan states: “The heart of the region and even the whole world in terms of the ‘Third World War’ beats on this line with an accelerated rhythm. The heart of revolution and counter-revolution, which once beat on the Amsterdam-London-Paris, Petersburg-Moscow line, now beats on the Diyarbakır-Erbil-Baghdad line.”
From a historical perspective, we can say that the system tries to resolve such crises in two ways: by continuously reproducing its power and expanding the nation-state’s repressive apparatus – all sorts of wars, prisons, mental hospitals, hospitals, torture chambers, and ghettos – accompanied by the most dangerous genocide and societycide. Or, by the apparatuses of the liberal ideological hegemony, which continuously evolves by assimilating new elements, including those of the anti-system forces, into itself. Liberalism is the ideological core that integrates nationalism, religiosity, scientism, and sexism. It’s tools are schools, military barracks, place of worships, the media, universities, and, most recently, internet platforms.
However, wherever there is this oppression by the system, there is also resistance to it within society, struggling to defend itself and build an alternative. This becomes evident when we look at how societies from Chiapas to Kurdistan, Palestine to Chile, India to Greece, Philippines to Catalunya continue to fight for their existence and autonomy. The crucial question is how now, as resisting people’s of the world can unite our struggles, while also undergoing the a radical intellectual, moral and political renewal needed to be able to to successfully transform the crisis into a democratic, sustainable and liberatory awakening.
CAMPAIGN: FREEDOM FOR OCALAN, POLITICAL SOLUTION TO THE KURDISH QUESTION
The international ‘Freedom for Öcalan, A Political Solution for the Kurdish Question’ campaign unites social movements, political parties, municipalities, unions, activists, intellectuals, and millions of Kurds and their friends worldwide around a shared goal: making a just and democratic political solution to Turkey’s century-old Kurdish question possible by enabling Kurdish leader Abdullah Öcalan’s participation in a renewed dialogue. This campaign was launched on 10 October 2023, the day after the 25th anniversary of Abdullah Öcalan’s expulsion from Syria that ended with his abduction by an international plot and imprisonment in Turkey-in which the Greek, Turkish and Israeli secret services along side NATO forces played a central role. Abdullah Öcalan is a Kurdish political leader seen by millions of Kurds globally as their political representative. In February 1999, he was abducted in an international intelligence operation and sent to Turkey. He has been in prison now for 25 years, and has had no contact with the outside world now for over three years. He has been subjected to torture and other cruel and degrading treatment. Despite this, the movement Öcalan built, and the people inspired by it are at the forefront of Kurdish struggles for self-determination and multi-ethnic, multi-religious movements for democracy in the Middle East. His theories inspire those fighting for self-determination, women’s liberation, and an end to all forms of inequality and exploitation across the globe. In this way, the theory and revolution that Ocalan started not only fights for the freedom of Kurdistan, but for a global revolution against the forces of capitalist modernity-capitalism, patriarchy and the nation-state-while concretely building an alternative based in principles of women’s liberation, ecology and democratic confederalism. In Greece over 15 demonstrations, panel discussions, press conference and street actions were carried out in the last year for this campaign. This year, leading up to the 26th anniversary of the international conspiracy we call for actions and events to be organized for the freedom of Abdullah Ocalan, and a political solution to the Kurdish question-recognizing that to find a political solution for Kurdistan is deeply interrelated in bringing peace and political solutions for the broader Middle East. Do do this, we invite collectives, organizations and individuals to participate in a central demonstration on the 11th of October, 6 pm meeting in Akademias.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΥΡΔΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΟΤΣΑΛΑΝ
Ενώ όλος ο κόσμος παρακολουθεί τις εξελίξεις στην Παλαιστίνη και την Ουκρανία, έχει πλήρη άγνοια για την κατάσταση που επικρατεί στα εδάφη του Κουρδιστάν, αφού τα καθεστωτικά μίντια αποσιωπούν επιδεικτικά το κουρδικό ζήτημα, σαν να μην αφορούν την παγκόσμια κοινή γνώμη οι καθημερινοί βομβαρδισμοί που πραγματοποιεί ο 2ος μεγαλύτερος στρατός του ΝΑΤΟ, συχνά με βαρομετρικές βόμβες και χημικά όπλα -απαγορευμένα από τους διεθνείς οργανισμούς-, σαν να μην ενδιαφέρουν την κοινωνία οι πυρπολήσεις ολόκληρων χωριών και χιλιάδων στρεμμάτων δασικών και γεωργικών εκτάσεων.
Αλλά το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι η πλειοψηφία της κοινωνίας είναι τόσο φορτωμένη με τα καθημερινά της προβλήματα που αδυνατεί να πάρει ενερή θέση ενάντια στην αιματοχυσία που διεξάγουν οι ιμπεριαλιστές και οι συνεργάτες τους, ενάντια στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, ενάντια στη γενοκτονία του κουρδικού λαού, και έτσι παραμένει θεατής μιας έκρηξης πολεμικών συγκρούσεων σε όλο τον κόσμο.
Από τις 15 Ιούνη του 2024 έχει ξεκινήσει μια επιχείρηση στα βουνά του Νότιου Κουρδιστάν που αν και εκ’ πρώτης όψεως δεν διαφέρει σε τίποτα από όλες αυτές τις επιχειρήσεις που κάνει το τουρκικό κράτος εδώ και 2 σχεδόν δεκαετίες, εν’ τούτοις έχει μια σημαντική διαφορά: επιχειρεί να αλλάξει τα σύνορα μεταξύ Τουρκίας και Ιράκ. Στις 15 Ιούνη χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες και μισθοφόροι τζιχαντιστές πέρασαν στα σύνορα του Β. Ιράκ μαζί με 300 άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα, ενώ συνεχώς οι δυνάμεις τους ενισχύονται.
Τους τελευταίους δύο μήνες, ο τουρκικός στρατός έχει πυρπολήσει 68 χιλιάδες στρέμματα δασικών εκτάσεων στο Νότιο Κουρδιστάν, 602 χωριά απειλούνται με βίαιη εκκένωση (αριθμός που προστίθεται στα ήδη 162 χωριά των οποίων ο πληθυσμός έχει εκτοπιστεί από το 2020 μέχρι σήμερα), ενώ από το 2015 το τουρκικό κράτος έχει κατασκευάσει συνολικά 74 βάσεις στο Νότιο Κουρδιστάν. Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, οι κυβερνήσεις του ιρακινού Κουρδιστάν και του Ιράκ παρακολουθούν αμέτοχες τις σφαγές του πληθυσμού και τη λεηλασία των χωριών και της φύσης.
Στην πραγματικότητα το τουρκικό κράτος έχει συνάψει συμφωνία με το Ιράκ και το KDP του Μπαρζανί για την ανταλλαγή εδαφών μεταξύ Τουρκίας και ιρακινού Κουρδιστάν. Η κυβέρνηση του Μπαρζανί παραχωρεί μέρος του Βόρειου Κουρδιστάν με αντάλλαγμα την περιοχή του Τζαζίρε (Jisre) στη Ροζάβα, δηλαδή του συριακού Κουρδιστάν. Είναι ακριβώς το ίδιο σχέδιο που θα πραγματοποιούσε το ισλαμικό κράτος (ISIS), επίσης σε συμφωνία με την Τουρκία, αν δεν κατέρρεε από τις επαναστατικές δυνάμεις του Κουρδιστάν και τις SDF (Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας). Οι δυνάμεις της περιοχής εκμεταλλεύονται την γενικότερη χαοτική κατάσταση για να επανακαθορίσουν τα σύνορά τους σύμφωνα με τα συμφέροντα τους που είναι συνυφασμένα με τον ενεργειακό χάρτη της περιοχής, δηλαδή την προσάρτηση ενεργειακών πηγών και δρόμων, την διάνοιξη νέων αγορών και των έλεγχο των υδάτων στην περιοχή. Το Κουρδιστάν ύστερα από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και την σύναψη της συνθήκης της Λωζάνης, διαμελίστηκε σε 4 έθνη κράτη, την Τουρκία, το Ιράκ, το Ιράν και τη Συρία. Και στα 4 σημεία που αναφέραμε το κουρδικό έθνος έχει υποστεί πολιτικές καταπίεσης, αφομοίωσης και γενοκτονίας.
Μετά την κατάρρευση του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν από την ιμπεριαλιστική εισβολή των ΗΠΑ, δημιουργήθηκε ένα αμερικανοελεγχόμενο κουρδικό κρατίδιο που κυβερνιέται από 2 φατρίες, τους ισχυρούς Μπαρζανί (KDP), που είναι συνεργάτες του ιμπεριαλισμού και της αποικιοκρατίας και τους Ταλαμπανί (PUK), που αν και έχουν παίξει επίσης προδοτικό ρόλο στο παρελθόν, την τρέχουσα περίοδο βλέπουν τους Μπαρζανί σαν τον κύριο εχθρό τους και γι’ αυτό ανά διαστήματα συνάπτουν συμμαχίες τακτικού χαρακτήρα με το κουρδικό κίνημα ελευθερίας. Αυτό το κρατίδιο, το ιρακινό Κουρδιστάν ή μικρό Κουρδιστάν ή KRG (Kurdistan Regional Government), δεν έχει και δεν θα μπορούσε να έχει καμία σχέση με το PKK και το κουρδικό κίνημα ελευθερίας.
Το 1978 ιδρύεται το PKK (Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν) από τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν, με σκοπό τη δημιουργία ενός εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα με σοσιαλιστικά πρότυπα. Το 1999 ο ηγέτης του κουρδικού κινήματος Αμπντουλάχ Οτσαλάν φυλακίζεται και έκτοτε βρίσκεται απομονωμένος στο νησί φυλακή Ιμραλί. Στην ευκαιρία που του δόθηκε να έχει γραφική ύλη για την προετοιμασία της πολιτικής του υπεράσπισης στο δικαστήριο, έγραψε μια σειρά από τόμους που μέσω της κριτικής και της αυτοκριτικής υιοθέτησε ένα μοντέλο διακυβέρνησης που με απλά λόγια θα μπορούσαμε να πούμε ότι βασίζεται στην άμεση δημοκρατία και τον δημοκρατικό συνομοσπονδισμό, αυτό που ο ίδιος ονόμασε δημοκρατική νεωτερικότητα, το αντίπαλο δέος δηλαδή της καπιταλιστικής νεωτερικότητας.
Για την αιχμαλωσία του Οτσαλάν συνεργάστηκαν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, της Τουρκίας, της Ελλάδας, του Ισραήλ και της Κένυας, ενώ κανένα ευρωπαϊκό κράτος, ούτε η (αδύναμη τότε) Ρωσία, του χορήγησαν άσυλο ώστε να μπορέσει να διεξάγει πολιτικό αγώνα από ευρωπαϊκό έδαφος για την επίλυση του κουρδικού ζητήματος. Η καταδίωξη και αιχμαλωσία του Οτσαλάν έγινε με την καθοδήγηση των ΗΠΑ σαν την πρώτη κίνηση πριν τη επικείμενη επέμβαση στη Μ. Ανατολή. Ήθελαν να ξεμπερδεύουν πρώτα με τις επαναστατικές δυνάμεις, γιατί ήξεραν καλά ότι με την επέμβαση στο Ιράκ και γενικότερα στη Μ. Ανατολή θα απελευθερώνονταν δυναμικές που το επαναστατικό κουρδικό κίνημα θα τις εκμεταλλεύονταν προς μια δημοκρατική κατεύθυνση στη Μ. Ανατολή. Το πρόσφατο παράδειγμα της εξέγερσης στο Ιράν που υιοθέτησε το κουρδικό σύνθημα “jin Jiyan Azadi” (“Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία”), καταδεικνύει ξεκάθαρα πως οι δημοκρατικές ιδέες επηρεάζουν θετικά την καταπιεσμένη κοινωνία της Μ. Ανατολής.
Το PKK διεξάγει ένα μακροχρόνιο αγώνα για την επίλυση του κουρδικού ζητήματος με κάθε τρόπο. Στα βουνά του Κουρδιστάν οι Δυνάμεις Προστασίας του Λαού (HPG) και οι Μονάδες Ελεύθερων Γυναικών (YJA Star) δίνουν καθημερινά μαθήματα στους φασίστες και του συνεργάτες τους. Το σύγχρονο αντάρτικο του κουρδικού κινήματος ελευθερίας μπορεί και διεξάγει εναέριες επιθέσεις με ντρόουνς αυτοκτονίας, παράλληλα με τις παραδοσιακές μεν, εκσυγχρονισμένες δε, μεθόδους, καταφέρνοντας έτσι τεράστια πλήγματα στον 2ο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ. Στην Τουρκία και στο τουρκικό Κουρδιστάν διεξάγεται επίσης ένα σημαντικό αντάρτικο πόλης για την υπόθεση της απελευθέρωσης, από οργανώσεις όπως οι HBDH/KBDH (Λαϊκό Ενωμένο Επαναστατικό Κίνημα / Γυναικείο Ενωμένο Επαναστατικό Κίνημα) και τα Zaroken Agir (Παιδιά της Φωτιάς), που κυρίως στοχεύουν το τουρκικό κεφάλαιο που χρηματοδοτεί τον πόλεμο. Αυτό το κίνημα και οι οργανώσεις δεν μπορεί παρά να είναι σύμμαχοι κάθε ανθρώπου στον πλανήτη που πιστεύει στα ιδανικά της δημοκρατίας, της ισότητας, της ελευθερίας, του ανθρωπισμού και της ειρήνης.
Στις 9 Οκτωβρίου 2024 κλείνει ο πρώτος χρόνος από την έναρξη της καμπάνιας για την ελευθερία του Οτσαλάν και για μια πολιτική επίλυση του κουρδικού ζητήματος. Στο δεύτερο έτος της καμπάνιας, σας καλούμε όλες και όλους να δυναμώσουμε την αντίσταση του κουρδικού κινήματος ελευθερίας που δίνει καθημερινές και κοστοβόρες μάχες για την ελευθερία του Kουρδιστάν, για την ελευθερία του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, για μια πολιτική επίλυση του κουρδικού ζητήματος, ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον φασισμό και την αποικιοκρατία. Είναι ευθύνη όλων μας να ορθώσουμε το ανάστημα μας ενάντια στα εγκλήματα που πραγματοποιεί το τουρκικό κράτος με την ανοχή και τις ευλογίες του ΝΑΤΟ.
Kαλούμε όλους και όλες να αναλάβουν άμεσα δράση, να κινητοποιηθούν και να βγουν στους δρόμους!
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ,
Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ, ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ
ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΧΗΜΙΚΑ ΟΠΛΑ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΑΜΠΝΤΟΥΛΑΧ ΟΤΣΑΛΑΝ
RiseUp4Rojava