ΔΕΚΑΗΜΕΡΟ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ Εξορύξεις, μεγαπρογράμματα, πόλεμοι, αντιμεταναστευτικές πολιτικές, ζώνες κερδοφορίας και προπαγάνδα του συστήματος

Οι καιρικές συνθήκες απόγευμα – βράδυ Τετάρτης δεν επέτρεψαν την πραγματοποίηση όλων των προγραμματισμένων εκδηλώσεων στο καμπ των Σκουριών, αλλά κατέστη δυνατή η συζήτηση ενημέρωση από μέλη του κινήματος Kazma Birak της Τουρκίας κατά των εξορύξεων και του πολέμου, της συλλογικότητας Stop War on Migrants για τις κρατικές αντιμεταναστευτικές θανατοπολιτικές, του infolibre για την Παλαιστίνη και την προπαγάνδα πολέμου.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ – ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ

ΦΩΤΟ

>Μέλη του τουρκικού συντονισμού Kazma Birak, κοινή πρωτοβουλία κατά των εξορύξεων και του πολέμου σε Τουρκία-Ελλάδα-Κύπρο):

Το μήνυμα του κοινού αγώνα, σε όλο τον πλανήτη, ενάντια στις εξορύξεις και στον πόλεμο, έστειλαν από το δάσος των Σκουριών, τα άτομα που συμμετείχαν στην εκδήλωση – συζήτηση με θέμα Εξορυκτισμός και πόλεμος – ανταποκρίσεις από την κοιλιά του θηρίου, η οποία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του Δεκαημέρου Αγώνα και Ελευθερίας.

Από την επιτροπή αγώνα Μεγάλης Παναγίας, επισημάνθηκε ότι η σύνδεση του εξορυκτισμού ως πρακτική και ως βασική λειτουργία του καπιταλισμού με τον πόλεμο, τη δημιουργία θυσιασμένων ζωνών και τη μετανάστευση, είναι προϋπόθεση για να γίνει αντιληπτός ο στόχος του νεοφιλελεύθερου συστήματος εξουσίας, κράτους και εταιριών. Αυτός ο στόχος αποβλέπει στο να αρπάξει τα πάντα, μέσα από τις πιο αισχρές και γενικευμένες αποικιοκρατικές πρακτικές, καθιστώντας όλον τον πλανήτη ελεύθερη οικονομική ζώνη και τις κοινότητες των ανθρώπων περίκλειστα γκέτο, ανάμεσα σε συρματοπλέγματα, απόβλητα και κατεστραμμένη γη. Γι΄ αυτό, όπως σημειώθηκε, ο αγώνας ενάντια στον εξορυκτισμό, που ενσωματώνει όλα τα παραπάνω, δεν αρκεί να γίνεται μόνο σε τοπικό επίπεδο αλλά σε όλο τον πλανήτη, μέσα από τη δημιουργία κοινοτήτων αγώνα και τη συνεργασία μεταξύ τους.

Ένα μέλλον, όχι πολύ μακρινό, αν προχωρήσουν τα σχέδια των εταιριών του εξορυκτισμού και του κράτους, αποκάλυψαν αγωνιστ(ρι)ες από την Τουρκία, μέλη επιτροπών αγώνα, περιβαλλοντικών και πολιτικών οργανώσεων, παρουσιάζοντας την κατάσταση που επικρατεί εκεί. Όπως ανέφεραν, το 50% του συνολικού εδάφους της τουρκικής γεωγραφίας, είναι δεσμευμένο για εξορύξεις που είτε λειτουργούν, είτε βρίσκονται σε προπαρασκευαστικό στάδιο, είτε έχουν αδειοδοτηθεί. Ενώ το τουρκικό κράτος, εκμεταλλευόμενο και τους πρόσφατους φονικούς σεισμούς, έχει εντατικοποιήσει την εφαρμογή διατάξεων, όπως οι «επείγουσες απαλλοτριώσεις», για να αλλάξει τη χρήση τεράστιων περιοχών. Μεταλλεία χρυσού, λιγνιτωρυχεία, φράγματα, λατομεία συνθέτουν ένα ευρύ φάσμα εξορυκτικών δραστηριοτήτων, προκαλώντας τον εκτοπισμό χιλιάδων κατοίκων, που εξαναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τη γη τους.

Την περίοδο αυτή, είναι σε εξέλιξη κινητοποιήσεις σε πολλές περιοχές, ενάντια στις εξορύξεις, ύστερα και από το έγκλημα που έγινε στο μεταλλείο του Τσοπλέρ, στην επαρχία Ιλίτς, στα ανατολικά, Η εξορυκτική εταιρία και το τουρκικό κράτος αδιαφόρησαν για τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις των κατοίκων και επιστημόνων για τον κίνδυνο κατάρρευσης του φράγματος κυανούχων αποβλήτων, επειδή όπως διαπιστώθηκε, φορτώθηκε με χιλιάδες τόνους, πάνω από τις προδιαγραφές του. Αποτέλεσμα, τον περασμένο Φλεβάρη, κατέρρευσε, καταπλακώνοντας 9 εργαζόμενους ενώ τεράστια ποσότητα αποβλήτων – υπολογίζεται σε 10 εκατομμύρια τόνους – κατέληξε στη γύρω περιοχή και στον υδροφόρο ορίζοντα, που τροφοδοτεί τον Ευφράτη, που επηρεάζει άμεσα τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων στη Μέση Ανατολή.

Παράλληλα, σε άλλες περιοχές, οι κάτοικοι αγωνίζονται ενάντια στην καταστροφή της γης τους, όπως στο Ακμπελέν, όπου οι κάτοικοι προσπαθούν να υπερασπιστούν τους ελαιώνες και τις καλλιέργειές τους από την επέκταση ενός λιγνιτωρυχείου. Είναι η δεύτερη φάση του αγώνα τους, μετά την τριετή κατάληψη που είχαν κάνει για την υπεράσπιση του δάσους, που έληξε με την άγρια επίθεση που δέχτηκαν από την αστυνομία και τον στρατό.

Τουλάχιστον 70 τοπικές πρωτοβουλίες κατοίκων για την υπεράσπιση των κοινοτήτων τους από τις εξορύξεις και περιβαλλοντικές οργανώσεις, έχουν δημιουργήσει δίκτυα συνεργασίας και κοινής δράσεις, μέσα το πλαίσιο Kazma Birak (Κάτω από τον κασμά) και τη συμμαχία για την κλιματική δικαιοσύνη. Σε αυτό το πλαίσιο, καραβάνια ενάντια στις εξορύξεις και στον πόλεμο, γίνονται συχνά με τη συμμετοχές από όλες τις πληττόμενες περιοχές, με στόχο την ανταλλαγή εμπειριών και το συντονισμό κοινών δράσεων. Αυτές οι δράσεις έχουν δικτυωθεί με δράσεις στην ελληνική γεωγραφία, και συγκεκριμένα με τη δράση Μας σκάβουν το λάκκο, καθώς και με τις επιτροπές αγώνα Μεγάλης Παναγίας και Θεσσαλονίκης ενάντια στα μεταλλεία χρυσού – χαλκού. Σε αυτό το πλαίσιο, έχουν γίνει ήδη επισκέψεις στο δάσος των Σκουριών από τον περασμένο Δεκέμβρη ενώ την άνοιξη έγινε κοινή δράση σε Χαλκιδική, Θεσσαλονίκη και σε πολλά σημεία της τουρκικής γεωγραφίας, με αποκορύφωμα τη Σμύρνη, ενάντια στην Eldorado Gold.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ*

>Ανθρώπινες ελευθερίες, Stop War on Migrants, παρουσίαση:

Συγκροτήθηκε μετά τα γεγονότα στον Έβρο. Μετά το Φεβρουάριο- Μάρτιο 2020 οπου κατηγορήθηκε μετανάστης ως εχθρός του κράτους, ως ζωή που δεν αξίζει να βιωθεί & απέναντι στα σχέδια του κράτους

Η ομάδα δραστηριοποιείται μαζί με μετανάστριες απέναντι στην αντιμεταναστευτικη πολιτική του κράτους.

1) Διεύρυνση & όξυνση των pushbacks στόλο το μήκος και πλάτος των ελληνικών συνόρων (είχε μεσολαβήσει απαγόρευση αίτηση ασύλου & όταν αυτό άλλαξε τα ποσοστά απόρριψης των αιτήσεων παραμένουν 95-97%)
Συστηματικοποιηση των pushbacks, όχι μόνο με λεμβους κλπ αλλά και με απαγωγές από τα κέντρα κράτησης και την συνεργασία κρατικών μηχανισμών (δολοφονία Πύλου),

Δολοφονία Πύλου: σημείο καμΛΗης γτ ουσιαστικά δολοφονήθηκε ένα μικρό χωριό και έγινε γνωστό σε όλη την επικράτεια. Νεκρές γυναίκες κ παιδιά. Γνωστοποίηση στον κόσμο ότι η δολοφονία έγινε με ευθύνη του ελληνικού λιμενικού).

2) Δεν υπάρχει πουθενά κοινή συναναστροφη ντόπιων μεταναστριων (γειτονιές, ζωή, εργασία κλπ).

3) Κατάργηση κατοικίας για μεταναστριες (πρόγραμμα εστία που έκλεισε, όπου έπαιρνε μια φλούδα μεταναστών ευπαθών ομάδων).

4) Παρανομιμοποίηση ποινής στην αλληλεγγύη με κατηγορίες διακίνησης (3000 μεταναστες) – fast track δικαστήρια χωρίς μεταφραστες που καταλήγουν σε βαριές ποινές.

5) Νομιμοποίηση ομάδων εφεδρων με εγκληματικό ρολο (βλ Έβρο).
Δράση με ελληνικό στρατό και λιμενικό που καταλήγει σε δολοφονιες ,βιασμούς, βασανισμους κλπ.

7) Τροχαία ατυχήματα όπου εμπλέκεται ελληνική αστυνομία,

8) Αλλαγές σε σχέση μεταναστών-εργασία (άδεια παραμονής αν δουλεύεις)

Μεταναστευτικος αγώνας για αντίσταση (stopwar)

•Αγώνας ελαιωνας (δεν στηριχθηκε από κοινωνία)

•Αγώνας κατά των εξώσεων από κοινού με μετανάστριες όπου κράτησαν τα σπίτια τους αλλά αυτό δεν κατάφερε να δημιουργήσει έδαφος για μόνιμο αγώνα γτ κατάφεραν να φύγουν

•Αγώνας κατά των pushbacks (πορείες, διαδηλώσεις, εκδηλώσεις κλπ)

•Ξηροκρήνη

•Αγώνας από κοινού με ιρανική κοινότητα. Κοινές δράσεις στην Θεσσαλονίκη υπό το πρίσμα του κινήματος “women life freedom”.

>Παλαιστίνη προπαγάνδα πολέμου από Συνεργατική για την ανεξάρτητη ενημέρωση και επικοινωνία infolibre):

Aυτό που συμβαίνει στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, μας αφορά όλους, όχι απλώς μόνο για ανθρωπιστικούς λόγους και λόγους διεθνιστικής αλληλεγγύης, αλλά γιατί η Γάζα δείχνει το μέλλον μας…

Αυτό που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια είναι μια πλανητική κατάσταση πολιορκίας. Ένας διαρκής πόλεμο του καπιταλισμού κατά κοινωνιών και φύσης που μοιράζει τον κόσμο σε σφαίρες επιρροής και ζώνες κερδοφορίας. Που απομυζά με τον ίδιο αποικιοκρατικό τρόπο, πρώτες ύλες και κοινά αγαθά, εκμεταλλεύεται τον κόσμο της εργασίας, καταστρέφει το περιβάλλον, καταστέλλει όποιον αντιστέκεται και μπορεί να καταστρέψει τα πάντα, αν πρόκειται να διατηρήσει την κυριαρχία του και να κερδίζει όλο και περισσότερο με όλο και λιγότερο κόστος.

Ο πόλεμος είναι παγκόσμιος και αποτελεί ένα αόρατο νήμα που συνδέει την Παλαιστίνη με τη μοίρα του Τζούλιαν Ασσάνζ, με την ασύμμετρη καταστολή στα μητροπολιτικά κέντρα της Δύσης, που βλέπουμε σε ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία, ακόμη και εδώ στις Σκουριές. Είναι ο “πόλεμος” με όλα τα μέσα στην άλλη άποψη που δεν ταιριάζει ή δεν συμφωνεί με τα σχέδια αυτής της παγκοσμιοποιημένης καπιταλιστικής ηγεμονίας.

Για το θέμα της προπαγάνδας τονίστηκε ότι «τα κυρίαρχα δυτικά μέσα ενημέρωσης αποσυνθέτουν τα γεγονότα διαμορφώνοντας τις παραμέτρους της αφήγησης πως όλα ξεκίνησαν στις 7 Οκτωβρίου. Παράλληλα επιχειρείται εντέχνως η ταύτιση αντισιωνισμού με τον αντισημιτισμό – με δεδομένη την ευαισθησία της Δύσης στον δεύτερο – σε μία προσπάθεια στοχοποίησης της όποιας κριτικής κατά του Ισραήλ. Και βεβαίως με ένα μπαράζ λογοκρισίας και αλλοίωσης της πραγματικότητας, όχι μόνο της άλλης άποψης, αλλά ακόμη και των μαρτυριών και εικόνων της τραγωδίας που μεταφέρεται από το εσωτερικό της Γάζας.

Η δυσφήμιση, η απανθρωποποίηση και η δαιμονοποίηση του εχθρού, ιδιαίτερα μέσω της χρήσης της γλώσσας, και από την άλλη η πολιτικοποίηση της θυματοποίησης, χρησιμοποιήθηκαν ως τα δύο αλληλο-ενισχυτικά στοιχεία της ισραηλινής προπαγάνδας. Δεν είναι όμως μόνο τα κυρίαρχα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Πολιτικοί, διπλωματικοί, οικονομικοί παράγοντες ουσιαστικά θέτουν τις βάσεις εκφοράς του λόγου, ο οποίος στη συνέχεια υιοθετείται και αλληλοτροφοδοτείται από τα mainstream μέσα ενημέρωσης της Δύσης.

Ως πολεμικό όπλο, η ισραηλινή προπαγάνδα έχει χρησιμοποιηθεί για την οικοδόμηση της διεθνούς κοινής γνώμης, τόσο ιστορικά όσο και με αφορμή τα τελευταία γεγονότα, προκειμένου να νομιμοποιηθεί η ισραηλινή αποικιοκρατία όπως και η διάπραξη μαζικών θηριωδιών, συμπεριλαμβανομένης της γενοκτονίας, της οποίας όλοι και όλες είμαστε σήμερα μάρτυρες.

Αυτός ο τρόπος με τον οποίο διεξάγεται ο «αφηγηματικός πόλεμος» εναντίον των Παλαιστινίων είναι ενδεικτικός του πώς η προπαγάνδα χρησιμοποιείται ως πολεμικό όπλο.

Αποσιωπάται επίσης ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν εμπλακεί σε μακροχρόνια μη βίαιη αντίσταση, συμπεριλαμβανομένης της λαϊκής αντίστασης, της πολιτικής ανυπακοής, των κινημάτων μποϊκοτάζ, της διεθνοποίησης της παλαιστινιακής υπόθεσης και της συμμετοχής σε διμερείς διαπραγματεύσεις.

Τα δυτικά κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης αποδεικνύονται συνένοχα, υιοθετώντας αυτή τη στρατηγική. Η απανθρωποποίηση των Παλαιστινίων μέσω της μη διαλεκτικής προσέγγισης των γεγονότων νομιμοποιεί έτσι τη διπλή χρήση όρων για τους μεν και δε.

Για παράδειγμα: Οι απώλειες αμάχων Παλαιστινίων αποκαλούνται “παράπλευρες ζημιές”, ενώ “απώλειες αμάχων” για τους Ισραηλινούς. Η δολοφονία Παλαιστινίων γυναικών και παιδιών δικαιολογείται με την επίκληση της έννοιας των “ανθρώπινων ασπίδων”, η οποία δεν χρησιμοποιείται για τους Ισραηλινούς. Επίσης, οι Ισραηλινοί αιχμάλωτοι περιγράφονται ως “όμηροι” ενώ οι Παλαιστίνιοι είναι “αιχμάλωτοι”.

Στο σήμερα στο πλαίσιο της θυματοποίησης, το Ισραήλ εκμεταλλεύτηκε τις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν κατά των Εβραίων στο Ολοκαύτωμα για να δημιουργήσει την εικόνα του αιώνιου θύματος, που του επιτρέπει να διαπράξει μαζικές φρικαλεότητες ατιμώρητα και χωρίς ευθύνη.

Αυτό είναι μέρος ενός ευρύτερου προτύπου όπου το Ισραήλ (και το σιωνιστικό κίνημα πριν από αυτό) εκμεταλλεύεται τα πρόσφατα γεγονότα για να δικαιολογήσει τη διάπραξη θηριωδιών. Για παράδειγμα, το Ισραήλ έχει χρησιμοποιήσει ιστορικά το Ολοκαύτωμα και τον ευρωπαϊκό αντισημιτισμό για να δικαιολογήσει τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ μέσω του αποικισμού της Παλαιστίνης, της εθνοκάθαρσης των Παλαιστινίων και της επιβολής ενός καθεστώτος απαρτχάιντ ( Pappe 2006)

Η δημόσια κινητοποίηση και η αλληλεγγύη των χωρών του Νότου δημιουργούν τριγμούς σε αυτό το παγκόσμιο οικοδόμημα εκμετάλλευσης και παρέχουν ένα σινιάλο ελπίδας για δικαιοσύνη και λογοδοσία. Ήδη οι χώρες του ΟΗΕ που έχουν αναγνωρίσει την Παλαιστίνη, με τελευταία αυτή της Αρμενίας και λίγο νωρίτερα Νορβηγία, Ιρλανδία και Ισπανία είναι 147 επί συνόλου 193.

Η κατάπαυση του πυρός δεν προοιωνίζεται το τέλος της ισραηλινής κατοχής, της αποικιοκρατίας, του εποικισμού και του απαρτχάιντ. Αν δεν αντιμετωπιστούν οι βαθύτερες αιτίες της ισραηλινής καταπίεσης, και συνολικά της καταπίεσης λαών, αυτός ο φαύλος κύκλος βίας δεν πρόκειται να κλείσει.

*Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ KAZMA BIRAK ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ: