Συγκεντρώσεις και εκδηλώσεις για τα 80 χρόνια από την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών στην Καισαριανή

Παρασκευή 26/4: Κοινή Συγκέντρωση-Εκδήλωση ΚΚΕ(μ-λ) και TKP/ML, στις 19:00 στο Σκοπευτήριο Καισαριανής

Σάββατο 27/4: Μουσική εκδήλωση της ΟΚΔΕ στην είσοδο του Σκοπευτηρίου, στις 12:00

Κυριακή 28/4: Συγκέντρωση στην πλατεία Καισαριανής και πορεία στο σκοπευτήριο, στις 9:00, Μ-Λ ΚΚΕ

ΤΙΜΟΥΜΕ την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος
ΧΑΡΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ για την ανασυγκρότησή του

Μπροστά στην Εργατική Πρωτομαγιά και µε αφορμή τη συμπλήρωση 80 χρόνων από την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών ηρώων στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, την Πρωτομαγιά του 1944, η Κ.Ο. Αθήνας του ΚΚΕ(µ-λ) και το TKP/ML (Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας/Μαρξιστικό-Λενινιστικό) συνδιοργανώνουν εκδήλωση την Παρασκευή 26 Απρίλη, στις 7:00 µµ, στο πάρκο του Σκοπευτηρίου Καισαριανής, στο προαύλιο του Μουσείου ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης.

Θα προηγηθεί προσυγκέντρωση μία ώρα νωρίτερα, στις 6:00 μμ, στην Πλατεία Καισαριανής.

Η εργατική τάξη να ξαναχαράξει το δικό της επαναστατικό δρόμο
Για την κοινωνική απελευθέρωση και την κομμουνιστική προοπτική

Ως κίνδυνο «διατάραξης της οικονομικής δραστηριότητας» θεώρησε η κυβέρνηση την Εργατική Πρωτομαγιά και την μετέφερε για την Τρίτη του Πάσχα, για… «διακοπές διαρκείας»! Αυτοί που έχουν καταδικάσει τον λαό και την εργατική τάξη στη φτώχεια, αυτοί που μας σπρώχνουν να δουλεύουμε δυο και τρεις δουλειές για να ζήσουμε, αυτοί που επιβάλλουν το καθεστώς της 13ωρης και της 6ήμερης δουλειάς, τολμούν και μιλούν για διατάραξη της οικονομικής δραστηριότητας!

Αυτό που πραγματικά θέλουν είναι να υπονομεύσουν τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις για την Εργατική Πρωτομαγιά. «Τους έχουν πέσει πολλές» οι εργατικές και λαϊκές κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος. Από τις φοιτητικές και τις αγροτικές κινητοποιήσεις μέχρι τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις για τα Τέμπη, το αστικό παραμύθι για «ανάπτυξη» και «ευημερία» κινδυνεύει να «πάει περίπατο». Όμως, με την Εργατική Πρωτομαγιά υπάρχουν ακόμη περισσότεροι λόγοι.

Θέλουν στα αζήτητα την Εργατική Πρωτομαγιά. Θέλουν η εργατική τάξη να ξεχάσει τα οράματα και τα ιδεώδη που την οδήγησαν στην έφοδο στον ουρανό, στην αμφισβήτηση και στην ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Θέλουν να αποκόψουν την εργατική τάξη από τη μεγαλειώδη ιστορία της, για να υπονομεύσουν κάθε προσπάθειά της να ξαναχαράξει το δρόμο για την επαναστατική ανατροπή.

Θέλουν να αποδεχτεί τον καπιταλισμό ως μονόδρομο και τη βαρβαρότητα ως φυσιολογική πραγματικότητα. Να υποταχτεί στους νόμους τους κέρδους, στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Να θεωρήσει ως ουτοπία τον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση, τη σοσιαλιστική οικοδόμηση και την κομμουνιστική προοπτική.

Θέλουν την εργατική τάξη ιδεολογικά αφοπλισμένη. Να ακουμπάει τις ελπίδες της στις κάθε λογής κάλπες και σε διάφορους «σωτήρες», και όχι στη δύναμη της δικής της οργανωμένης και συλλογικής πάλης.

Θέλουν να συμφιλιωθεί με την προοπτική της γενικευμένης πολεμικής σφαγής που απαιτούν οι λυσσαλέοι ανταγωνισμοί τους και οι αιματοβαμμένοι σχεδιασμοί τους. Να αποδεχτεί τη σφαγή του ηρωικού παλαιστινιακού λαού και τον άδικο πόλεμο στην Ουκρανία. Να αποδεχτεί την άμεση εμπλοκή της χώρας στα αμερικανονατοϊκά σχέδια. Να αποδεχτεί τη μετατροπή όλης της χώρας σε ορμητήριο των ιμπεριαλιστών-φονιάδων. Αλλά και να στείλει πρόθυμα τα παιδιά της στα σφαγεία των ιμπεριαλιστών, όπως της προτείνουν οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας. Αυτοί δηλαδή που την καταδικάζουν καθημερινά στη φτώχεια και στην εξαθλίωση.

Θέλουν να στρέψουν το λαό και την εργατική τάξη ενάντια στους γειτονικούς λαούς. Καλλιεργούν τον εθνικισμό και το σοβινισμό, ώστε να κατασκευάσουν ψεύτικους εχθρούς, απέναντι στους οποίους η εργατική τάξη «πρέπει» να στραφεί για το «εθνικό» συμφέρον, δηλαδή για το συμφέρον της ντόπιας άρχουσας τάξης. Καλλιεργούν το ρατσιστικό μίσος για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Θέλουν να διαιρέσουν την τάξη σε ξένους και ντόπιους εργάτες. Θέλουν να χτυπήσουν τα σπουδαία ιδεώδη της ταξικής αλληλεγγύης και του προλεταριακού διεθνισμού.

***

Τρέμουν στην ιδέα ότι οι «ξυπόλυτοι» της γης θα εμπνευστούν ξανά από τον αγώνα για το 8ωρο, στο Σικάγο, 138 χρόνια πριν. Από τη μεγαλειώδη απεργία των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη το Μάη του 1936. Από την ηρωική αυτοθυσία των 200 εκτελεσμένων κομμουνιστών στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944.

Τρέμουν στη σκέψη ότι οι ταξικοί αγώνες που φουντώνουν σε όλο τον πλανήτη θα φωτίσουν ξανά το δρόμο προς την επαναστατική ανατροπή, θα οδηγήσουν στην ανασυγκρότηση της εργατικής ταξικής συνείδησης, στην ανασυγκρότηση της εργατικής ταξικής οργάνωσης και του εργατικού επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος.

Τρέμουν στην σκέψη ο αγώνας του ηρωικού παλαιστινιακού λαού να γίνει παράδειγμα για όλους τους λαούς και να παλέψουν από κοινού ενάντια στα δολοφονικά ιμπεριαλιστικά σχέδια.

***

Το φόβο τους ενάντια στη δύναμη της οργανωμένης εργατικής τάξης αποδεικνύουν οι αντεργατικοί νόμοι του Χατζηδάκη και του Γεωργιάδη, οι δεκάδες συνδικαλιστικές διώξεις, η ποινικοποίηση της απεργίας και των αγώνων, ο ασφυκτικός έλεγχος των σωματείων.

Ο φόβος τους γεννά την ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής, το λυσσασμένο χτύπημα των αγώνων, των απεργιών, των διαδηλώσεων, των καταλήψεων

Ο φόβος τους γεννά το μίσος τους προς τη νεολαία και τους αγώνες της. Είναι τεράστιος ο κίνδυνος για το σινάφι της πλουτοκρατίας να συναντηθεί η ορμή της νιότης με την ορμή των ιδεών της 1^ης Μάη, των ιδεών της επανάστασης και της οικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Γι’ αυτό και κάνουν καθετί για να την σπρώξουν αλλού και να την έχουν του χεριού τους: στον φασισμό, στον οπαδισμό, στα ναρκωτικά.

***

Η 1^η του Μάη δεν είναι αργία, είναι απεργία! Και έτσι πρέπει να την τιμήσουμε και φέτος. Καλώντας τους εργαζόμενους να απεργήσουν και να διαδηλώσουν μαζικά. Παρά τις δυσκολίες.

Παρά την υπονομευτική στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και ομοσπονδίες, που αποτελούν το μακρύ χέρι του συστήματος μέσα στα σωματεία. Που κρατούν τους εργαζόμενους στο περιθώριο, τρομάζουν από τις μαζικές αγωνιστικές τους εκφράσεις και θέλουν να τις βάλουν στα όρια που απαιτεί η πολιτική του κεφάλαιου.

Παρά την επίσης υπονομευτική στάση του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ. Που σπέρνουν τη σύγχυση στους εργαζόμενους σχετικά με το τι σημαίνει κίνημα, τι σημαίνει αγώνας, τι σημαίνει ταξική σύγκρουση. Που προβάλλουν ως μοναδική προοπτική των αγώνων την εκλογική τους ενίσχυση – ακόμη και στο ευρωκοινοβούλιο, το θεσμό-γλάστρα που έστησαν οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ για να φανούν «δημοκράτες».

Αλλά και παρά την εργοδοτική τρομοκρατία που οργιάζει ήδη στους χώρους δουλειάς και θα οργιάσει ακόμη περισσότερο μπροστά στην απεργία της 1^ης Μάη. Γι’ αυτό και οι εργαζόμενοι πρέπει να παλέψουν για να αναδείξουν το απεργιακό κάλεσμα για την Εργατική Πρωτομαγιά. Και με αποφασιστικότητα να προβάλουν την ευρύτερη αξία της απεργιακής μάχης για την 1^η Μάη.

Μάχη ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.

Μάχη ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση της χώρας από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Για να φύγουν οι βάσεις του θανάτου από τη χώρα. Για να φύγει η χώρα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ

Μάχη για να κατακτήσει η εργατική τάξη ξανά τον πρωτοπόρο ρόλο της στην προοπτική της επαναστατικής ανατροπής, για Ανεξαρτησία και Σοσιαλισμό.

ΚΚΕ (μ-λ)

Μ-Λ ΚΚΕ : Κυριακή 28 Απρίλη στην Πλατεία Καισαριανής και πορεία στο Σκοπευτήριο

Το Μ-Λ ΚΚΕ, 80 χρόνια από την ανυπέρβλητη θυσία των 200 κομμουνιστών στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, καλεί σε συγκέντρωση στην Πλατεία Καισαριανής (Εθνικής Αντιστάσεως), την Κυριακή 28 Απρίλη, στις 9.00 και πορεία στο Σκοπευτήριο, για να τιμήσουμε τους ήρωες της εργατικής τάξης που εκτελέστηκαν από τους γερμανοφασίστες κατακτητές την Πρωτομαγιά του 1944.

80 χρόνια από τη θυσία των 200 κομμουνιστών της Καισαριανής – Στο πάνθεον των ηρώων και μαρτύρων της παγκόσμιας εργατικής τάξης

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ

Ήτανε πρώτη του Μαγιού, φως όλα μέσα κι έξω

(έξω τα χρυσολούλουδα και μέσα η καλοσύνη)

που αράδιασε πα στο σοβά, πιστάγκωνα δεμένους

και θέρισε με μπαταριές οχτρός ελληνομάχος,

όχι, έναν, όχι δυο και τρεις, διακόσια παλληκάρια.

Δεν ήρθαν μελλοθάνατοι με κλάμα και λαχτάρα,

μον’ ήρθανε μελλόγαμπροι με χορό και τραγούδι.

Και πρώτος άρχος του χορού, δυο μπόγια πάνου απ’ όλους

κι από το χάρο τρεις φορές πιο πάνου ο Ναπολέος.

Κ’ είναι από τότες Μάης εδώ, φως όλα μέσα κι έξω.

Στο Πάνθεον των ηρώων και των μαρτύρων της παγκόσμιας εργατικής τάξης, που έπεσαν «σ’ άνιση μάχη κι αγώνα» για ν’ ανατείλει η νέα ζωή, λαμπρή θέση θα κατέχουν για πάντα οι 200 εκτελεσμένοι κομμουνιστές της Καισαριανής. Μέλη και στελέχη του ηρωικού ΚΚΕ, γαλουχημένοι με τα μεγάλα ιδανικά του κομμουνιστικού κινήματος, ατσαλωμένοι στο καμίνι του αγώνα, ανυπότακτοι, γεμάτοι αφοσίωση και πίστη στη μεγάλη υπόθεση της εργατικής τάξης και του λαού. Εκτελέστηκαν από τους γερμανοφασίστες κατακτητές την Πρωτομαγιά του 1944. Αλλά ζουν για πάντα στην καρδιά του λαού.

Στη διάρκεια του B΄ παγκοσμίου πολέμου στις κατεχόμενες χώρες από τους ναζί-φασίστες κατακτητές οι πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις έχουν απαγορευθεί. Ξεχωριστό στοιχείο γιορτασμού της Πρωτομαγιάς είναι οι αντιφασιστικές διαδηλώσεις στη Bουλγαρία το 1943. Όμως στην Eλλάδα οι Γερμανοί κατακτητές επέλεξαν την Πρωτομαγιά του ’44 να διαπράξουν το ανοσιούργημά τους: την εκτέλεση των 200 παλικαριών από το Xαϊδάρι. Oι 200 της Kαισαριανής είναι από τους αγωνιστές που η πορεία τους ξεκίνησε με τη σύλληψή τους από το φασιστικό καθεστώς της 4ης Aυγούστου, στάλθηκαν στις φυλακές και τις εξορίες και ένα χρόνο μετά κλείστηκαν στο κάτεργο της Aκροναυπλίας. Aυτούς, η συνθηκολόγα 5η φάλαγγα παρέδωσε στους ναζί και κατέληξαν στο στρατόπεδο Xαϊδαρίου.

Πλησιάζει το τέλος της Kατοχής, η ανακοίνωση όμως του Γερμανού Στρατιωτικού διοικητή της νότιας Eλλάδας ήταν σαφής: «Διέταξα να εκτελούνται επί τόπου όσοι ευρεθούν σήμερον επί της οδού από Σπάρτης έως Mολάους. Eπίσης διέταξα την εκτέλεσιν δι’ αύριον πρώτην Mαΐου διακοσίων κομμουνιστών εκ των εις τας ενταύθα φυλακάς κρατουμένων» σαν αντίποινα για την εκτέλεση του Γερμανού στρατιωτικού διοικητή Πελοποννήσου έξω από τη Σπάρτη στις 27 Aπρίλη του ’44 από «αναρχικά στοιχεία».

Όσο πλησιάζει η ήττα του ναζιφασίστα κατακτητή, τόσο οι στρατιωτικές αρχές εντείνουν την τρομοκρατία. H προσπάθεια να εφαρμοστεί το χιτλερικής επινόησης μέτρο της συλλογικής ευθύνης με το να χρησιμοποιηθούν χιλιάδες κρατούμενοι σαν όμηροι για αντίποινα σε κάθε αντιστασιακή δράση δεν απέδωσε. Kι αυτό γιατί οι κρατούμενοι, με πυρήνα τούς Aκροναυπλιώτες κομμουνιστές κράτησαν ακμαίο το φρόνημά τους, αντιμετωπίζοντας με θάρρος τα βασανιστήρια και το απόσπασμα. Oι κρατούμενοι στο στρατόπεδο – φυλακή του Xαϊδαρίου υποδέχτηκαν την απόφαση της εκτέλεσης με τραγούδια. O δεσμοφύλακας στις 2 το βράδυ την ώρα του προσκλητηρίου ανακοίνωσε τα 200 ονόματα των κρατουμένων. H νύχτα τους κυλάει με τραγούδια, σκετς και το θούριο. Tο ξημέρωμα της Πρωτομαγιάς 10 καμιόνια μπαίνουν στο προαύλιο της φυλακής, φορτώνουν τους κρατούμενους και τους οδηγούν στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Tους πολυβολούσαν κατά ομάδες των 20 από τις 10 το πρωί μέχρι τις δύο. Έπεσαν όλοι ηρωικά, χορεύοντας, τραγουδώντας και ζητωκραυγάζοντας για την πατρίδα και τη λευτεριά, αφήνοντας άναυδους τους δήμιους του εκτελεστικού αποσπάσματος.

Να πώς περιγράφει το «Βδομαδιάτικο Δελτίο της Σκλαβιάς και Πάλης της Αθήνας» (που κυκλοφόρησε μετά την εκτέλεσή τους) τη θυσία τους:

«1η του Μάη 1944:

Διακόσια παλληκάρια έδωσαν τη ζωή τους μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα στην Καισαριανή. Ήταν τα θύματα της 4ης Αυγούστου. Oι Ακροναυπλιώτες. Τους είχε παραδώσει στους Γερμανούς ο βασιλιάς, φεύγοντας από την Ελλάδα. Δεν μπόρεσε να μην κάνει κι αυτή την προδοσία.

Πέθαναν με τον ίδιο ηρωισμό, με την ίδια αυταπάρνηση που αντιμετώπισαν τα 8 χρόνια της φυλακής τους. Πέθαναν ζητωκραυγάζοντας για τη λευτεριά και για την πατρίδα. Με τραγούδια πέρασαν την τελευταία τους νύχτα ανάμεσα στους άλλους κρατούμενους που τους θαύμαζαν και τους αγαπούσαν. Με τραγούδια αποχαιρέτησαν τα αδέλφια τους στο Χαϊδάρι. Τραγουδώντας πέρασαν απ’ τους δρόμους της Αθήνας ως την Καισαριανή.

Σημειώματα πετούσαν από τα αυτοκίνητα για τους δικούς τους. Τα τελευταία λόγια ήταν για την πατρίδα και τη λευτεριά. Δίνανε κουράγιο και δύναμη σε κείνους που μένανε. «Αγαπημένη μου γυναικούλα και αγαπητά μου παιδιά, όλοι οι συγγενείς και φίλοι. Σας στέλνω τα τελευταία μου θερμά φιλιά που με τη φωτιά τους θα φυτρώσουν τα δέντρα της Λευτεριάς. Τα παιδιά να τελειώσουν το σχολείο. Να είστε υπερήφανοι» γράφει ένας από τους ήρωες.

Όσοι τους έβλεπαν νόμιζαν πως πάνε σε πανηγύρι. Το μίσος για τους δολοφόνους, ο θαυμασμός για τα παλληκάρια αυτά ανακατεύονταν με την απέραντη θλίψη για τον πρόωρο χαμό τους στην ψυχή του λαού της Αθήνας. Όσοι τους παρακολούθησαν ως την τελευταία τους στιγμή είδαν τους ανθρώπους με την απέραντη πίστη στα ιδανικά της Λευτεριάς που θυσιάζονται γι’ αυτά με την πεποίθηση πως η θυσία τους θα στεριώσει και τους άλλους.

Τους έφεραν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Τους χώρισαν σε εικοσάδες. Μια πίσω από την άλλη. Τα αυτοκίνητα περίμεναν πλάι να πάρουν τα πτώματά τους. Oι πρώτοι πήρανε τις θέσεις τους. O διερμηνέας, ο θρυλικός Ναπολέων Σουκατζίδης που από την 4η Αυγούστου βρίσκεται μαζί τους, διατάχθηκε:

«Ρώτησέ τους αν έχουν τίποτα να πούνε». Είχαν:

Ζήτω η Ελλάδα. Ζήτω η Λευτεριά.

Τίποτα άλλο;

Όχι! Τίποτα άλλο.

Το σύνθημα δόθηκε. Είκοσι παλληκάρια θερίζονται με μιας…

Η δεύτερη εικοσάδα να προχωρήσει, μεταφράζει ο διερμηνέας και, γυρίζοντας δακρυσμένος προς το μέρος τους, τους λέει γλυκά, μαλακά σαν για να τους χαϊδέψει τελευταία φορά.

Εσείς φίλοι είναι η διαταγή να φορτώσετε τα πτώματα σε τούτο το αυτοκίνητο.

Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Η ματιά τους είχε μια λάμψη… Σιμώνουν στα πεσμένα κορμιά που σπαράζουν ζωντανά ακόμα τα περισσότερα. Γονατίζουν. Στοργικά παίρνουν το κεφάλι τους στα δυο τους χέρια, το προσκυνούν, το χαϊδεύουνε και μ’ όλη την προσοχή και την προφύλαξη τους μεταφέρουνε σαν αρρώστους στο τελευταίο τους κρεβάτι».

Μοιραστείτε το άρθρο