Πριν περίπου δύο μήνες όταν φιλοξενήσαμε τον Σαλέχ αλ Μούσα στη θεσσαλονίκη, μας είχε μιλήσει, με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του, για τις πρόσφατες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, για τη “μοναξιά” του Παλαιστινιακού λαού ακόμη και από τους Άραβες αδελφούς, για τα παιχνίδια εξουσίας και πολέμου, για τους μικρούς και μεγάλους ιμπεριαλισμούς που πνίγουν λαούς στο αίμα.
Σήμερα με αφορμή τη “λελογισμένη” επίθεση του Ιράν, φωτίζει με μια άλλη διάσταση αυτές τις τελευταίες εξελίξεις. Έχει ενδιαφέρον καθώς είναι ένας αγωνιστής του παλαιστινιακού από τα φοιτητικά του χρόνια, στο πλευρό του Αραφάτ και σήμερα με κριτική απόσταση που κρατά τόσο από την Παλαιστινιακή Αρχή όσο και από τη Χαμάς, παρακολουθεί από το Αμμάν όλα όσα συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή
Του Σαλάχ αλ Μούσα
Ας φανταστούμε έναν άνθρωπο που πήγε για ύπνο νωρίς το βράδυ του περασμένου Σάββατο την Κυριακή το πρωί παρέα με τον καφέ του ακούει τις ειδήσεις στην τηλεόραση και η εισαγωγή στο δελτίο αναφέρει: Παραθέτοντας πηγές του Μικτού Επιτελείου του Αμερικανικού Στρατού το 99% των πυραύλων και των drones καταρρίφθηκαν πριν… καν φτάσουν στον εναέριο χώρο και το έδαφος του Ισραήλ…τι θα γίνει;
Αυτός ο πολίτης σίγουρα θα προσπαθήσει να καταλάβει τις ειδήσεις από άλλα κανάλια και θα διαβάσει στη ροή ειδήσεων ότι περίπου 400 drones και πύραυλοι εκτοξεύτηκαν από το Ιράν προς το Ισραήλ και ότι το ισραηλινό πολεμικό συμβούλιο βρίσκεται σε μόνιμη συνεδρίαση. Θα παρακολουθήσει βίντεο που απεικονίζουν τον ουρανό του Αμμάν και της Ιερουσαλήμ να φωτίζονται από θραύσματα αναχαιτισμένων πυραύλων. Θα κοιτάξει έξω από το παράθυρό του για να δει και να εξερευνήσει, αλλά δεν θα καταλάβει τίποτα. Αυτός ο σοκαρισμένος πολίτης θα τηλεφωνήσει σε έναν από τους φίλους του και θα τον ρωτήσει απογοητευμένος και μετά από λίγη ώρα και λίγη σύγχυση θα ανακαλύψει ότι ένας πόλεμος άρχισε και τελείωσε ενώ αυτός κοιμόταν. Δεν πρόκειται για αστείο, ούτε για επεισόδιο σκετς, αλλά για μια πραγματικότητα που συνέβη σε μια εποχή που ο παλαιστινιακός λαός θυσιάζεται στη Γάζα και σε μέρη της Δυτικής Όχθης, κατά τη διάρκεια έξι μηνών ενός πραγματικού και βάναυσου πολέμου ενάντια σε ανθρώπους, δέντρα και πέτρες. Δεν είναι αστείο, αλλά γεγονός που συμβαίνει σε κοινή θέα.
Όσοι ενημερώθηκαν σχετικά από τις χώρες της περιοχής, τρεις μέρες πριν συμβεί, όπως δήλωσε ο Ιρανός ΥΠΕΞ, και όσοι συντονίστηκαν από τους Αμερικανούς στην Ουάσιγκτον και στην περιοχή μέσω του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών και της Ελβετίας, όπως δήλωσε τούρκος διπλωμάτης στο Reuters, και όσοι είχαν προειδοποιηθεί και επομένως περίμεναν, ετοίμασαν την αεράμυνα τους και το μέτωπό τους ήταν έτοιμο. Γιατί όμως ο πόλεμος αρχίζει και τελειώνει σε ένα βράδυ, και χωρίς να το ακούει, δυστυχώς ή ευτυχώς, κανείς που κοιμόταν; Τι μπορεί να παρατηρηθεί σχετικά με αυτό το γεγονός που δεν συνάδει με την αντίληψή μας για τους πολέμους που έχουμε συνηθίσει ή έχουμε διαβάσει; Για να γίνουν κατανοητές οι παρατηρήσεις μας στον αναγνώστη, πρέπει να τονίσουμε μιαθεμελιώδη σημείωση για όλα όσα θα ακολουθήσουν: Αν το Ισραήλ είναι εχθρός μας, των Παλαιστίνιων δηλαδή, που είναι χωρίς αμφιβολία, και αν θέλει να μας ξεριζώσει και να υπονομεύσει την ύπαρξή μας από τη γη των πατέρων και των παππούδων μας, που πραγματικά έτσι είναι και δεν διαφωνούν δύο λογικοί άνθρωποι σε αυτή τη διάγνωση, αυτό δεν σημαίνει ότι το Ιράν είναι απαραίτητα φίλος μας.
Μπορεί να είμαστε λίγο επιεικείς και να το απομακρύνουμε από τον κύκλο των απερίσπαστων εχθρών, αλλά με κάθε σιγουριά μπορούμε να πούμε ότι δεν είναι ούτε σύμμαχος ούτε φίλος και η παρουσία μας, κοντά ή μακριά, δεν το αφορά. Εννοώ ότι το ρητό «Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» δεν είναι κατάλληλο κριτήριο ανάλυσης ή κατανόησης, ούτε σε αυτή την περίπτωση ούτε σε πολλές άλλες. Από αυτή την προοπτική, μπορούμε να κατανοήσουμε έναν πόλεμο που αρχίζει και τελειώνει ενώ κοιμόμαστε, και μπορούμε να κατανοήσουμε όλα όσα περιστρέφονται γύρω από αυτόν. Το αποικιακό επεκτατικό Ισραήλ ροκανίζει τη γη μας μέρα με τη μέρα, με τους οικισμούς του και περιορίζοντας τα προς το ζην του παλαιστινιακού λαού μας, και το κάνει για να επιτύχει τα δικά του στρατηγικά συμφέροντα. Το αποικιακό Ιράν ροκανίζει το Ιράκ, τη Συρία και τον Λίβανο και περιορίζει τη διαβίωση των αραβικών λαών σε αυτές τις χώρες, και το κάνει για να επιτύχει τα στρατηγικά του συμφέροντα.
Το Ισραήλ καταλαμβάνει την Παλαιστίνη και τμήματα της Συρίας και του Λιβάνου. Το Ιράν καταλαμβάνει επίσης το Ιράκ και τμήματα της Συρίας και του Λιβάνου. Το Ισραήλ χρησιμοποιεί το Ιράν ως σκιάχτρο για να επιτύχει το έργο του στην περιοχή και το Ιράν χρησιμοποιεί το Ισραήλ ως σκιάχτρο για τον ίδιο σκοπό και στόχους. Αυτοί έχουν μυστικούς και φανερούς συμμάχους και πράκτορες ανάμεσά μας. Εννοώ για εμάς τους Άραβες, και έχουν απροκάλυπτα εργαλεία και σχηματισμούς από εμάς επίσης. Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος ενδιαφέρεται για το πόσοι Παλαιστίνιοι, Σύροι ή Λιβανέζοι θα πεθάνουν για να πετύχει το έργο του στην περιοχή. Από αυτή την θέση, και υποθέτοντας την εγκυρότητά της, μπορούμε να συζητήσουμε τις παρατηρήσεις που σχετίζονται με αυτό που συνέβη το βράδυ του περασμένου Σαββάτου:
Πρώτον: Ο Νετανιάχου προσπαθεί να εμπλέξει τους Αμερικανούς σε αυτόν τον πόλεμο για λόγους που δεν είναι πια κρυφοί σε κανέναν, και για να τους εμπλέξει κάποιος πρέπει να εμπλέξει το Ιράν. Οι Αμερικανοί όμως είναι πολύ πιο έξυπνοι, και γνωρίζουν αυτές τις προθέσεις. Έστειλαν αεροπλανοφόρα στην περιοχή από την αρχή της επίθεσης κατά της Γάζας, έτσι του επέτρεψαν να συνεχίσει με την ιρανική παρουσία στη Συρία, και δεν εναντιώθηκαν μέχρι που έκανε το λάθος να επιτεθεί στο ιρανικό προξενείο.
Δεύτερον: Από την άλλη πλευρά, οι Ιρανοί πιστεύουν ότι η Αμερική του Μπάιντεν είναι δεσμευμένη από εκλογικούς λόγους και δεν είναι πρόθυμη να βλάψει περαιτέρω τη φήμη της λόγω της αιματηρής βαρβαρότητας του Νετανιάχου στη Γάζα, επομένως δεν θα συμμετάσχει σε μια άμεση ισραηλινή επίθεση κατά του Ιράν, ειδικά εάν ζητηθεί άδεια και παρουσιαστεί με τη μορφή της ιρανικής απάντησης, αλλά οι Αμερικανοί είναι επίσης πιο έξυπνοι από τους Ιρανούς, επομένως συμφώνησαν σιωπηρά σε αυτήν την απάντηση, και αυτό το μετέφεραν στους Ιρανούς μέσω της σιωπής τους για δύο εβδομάδες. Το αραβικό σύστημα, με την πλειοψηφία των συνιστωσών του, κάνει μόνο αυτό που κάνουν οι ποδοσφαιρόφιλοι. Το ενθαρρύνει και το βρίζει και πιστεύει ότι η φωνή του έχει αξία στην πορεία του παιχνιδιού και ότι οι πόλεμοι θα συνεχίσουν να ξεκινούν και να τελειώνουν όσο κοιμάται.
Τρίτον: Το Ιράν απάντησε ότι η Αμερική και οι σύμμαχοί του αναχαίτισαν το 99% των πυραύλων και των μη επανδρωμένων αεροσκαφών πριν φτάσουν στον ισραηλινό εναέριο χώρο, και αυτό το ποσοστό είναι σύμφωνα με τις δηλώσεις της ίδιας της αμερικανικής κυβέρνησης. Δηλαδή, μόνο το 1% είναι αυτό το οποίο αντιμετώπισε το Ισραήλ, και ωστόσο κάποιοι πύραυλοι έπεσαν σε στρατιωτικές βάσεις στο Negev. Αλλά η έκπληξη ήταν στη δήλωση του Λευκού Οίκου, η οποία κυριολεκτικά έλεγε: «Το Ισραήλ έχει επιδείξει μια εκπληκτική ικανότητα να αμύνεται». Μπορεί αυτή η δήλωση να ληφθεί σοβαρά υπόψη όταν πρόκειται για την αντιμετώπιση του 1% των πυραύλων; Δεν είναι σαν μια μητέρα να κάνει τη σχολική εργασία του γιου της και μετά να του λέει: Τι έξυπνος που είσαι! Η ευγνωμοσύνη ανακατεύτηκε με την ντροπή.
Τέταρτον: Το Ιράν εκτίμησε ότι η Αμερική δεν θα συμμετείχε σε μια απάντηση του Ισραήλ ή ότι θα μπορούσε ακόμη και να προσπαθήσει να αποτρέψει το Ισραήλ από το να απαντήσει, δεδομένου ότι οι δύο πλευρές είναι πλέον ίσες και κανείς δεν χάνει, αλλά δεν περίμενε ότι η Αμερική θα ηγηθεί μιας διεθνούς συμμαχία εχθρική προς αυτό προκειμένου να του επιβληθούν κυρώσεις, έως και να προσαρμοστεί στο μέλλον. Όλα αυτά που συνέβησαν και συμβαίνουν από την αρχή του πολέμου στη Γάζα γίνονται με αμερικανική εξυπνάδα, με δύο βασικούς παίκτες στην περιοχή, το Ισραήλ και το Ιράν, και αυτοί οι δύο παίκτες προσπαθούν ο καθένας να επιτύχει το μέγιστο στρατηγικό κέρδος στο μέλλον της περιοχής, όχι μόνο σε βάρος των Αράβων, αλλά και με το αίμα τους. Όσο για τους Άραβες μέχρι να γίνουν σημαντικοί παίκτες, και αυτό είναι απίθανο στο άμεσο μέλλον, ο παλαιστινιακός λαός θα θυσιάζεται στον βωμό των αμερικάνικων σχεδίων για την περιοχή.
Αμμάν 18.4.2024
