ΓΑΛΛΙΑ Προσφυγή σε μέσα αντιτρομοκρατίας για καταστολή του περιβαλλοντικού κινήματος

Τη Δευτέρα, 8 Απριλίου,  η γαλλική αντιτρομοκρατική υπηρεσία συνέλαβε 17 άτομα μέσα και γύρω από τη Ρουέν σε επιχείρηση που πραγματοποίησε. Σύμφωνα με τις αρχές οι 17 ήταν ύποπτοι για συμμετοχή στο σαμποτάζ ενός εργοστασίου σκυροδέματος της Holcim (πρώην Lafarge) στο Val-de-Reuil στις 3 Δεκεμβρίου 2023 και τους αποδόθηκαν δύο κατηγορίες: για εγκληματική συνωμοσία στην Αιξ-αν-Προβάνς, σαμποτάζ μιας κατασκευαστικής μπετόν κοντά στο Αγκέν.

Στην Aix-en-Provence, την Παρασκευή 5 Απριλίου, εκδόθηκαν δύο νέα κατηγορητήρια για εγκληματική συνωμοσία από τον δικαστή που είναι υπεύθυνος για την έρευνα σχετικά με το σαμποτάζ της Lafarge, πάλι στο Bouc-bel-air στις 10 Δεκεμβρίου 2022. Η  αντικαπιταλιστική ομάδα GIEC (Groupe d’ Idéalistes Enrayant le Capitalisme  / Ομάδα Ιδεαλιστών που Σταματούν τον Καπιταλισμό) ανέλαβε την ευθύνη για το σαμποτάζ πολλών μηχανημάτων της NGE κοντά στο Agen. Αυτό έγινε ως υποστήριξη και αλληλεγγύη με τον συνεχιζόμενο αγώνα ενάντια στην κατασκευή της Α69, όπου δραστηριοποιείται η εταιρεία.

Στη Γαλλία η ανάπτυξη των περιβαλλοντικών κινημάτων αντιμετωπίζεται με ιδιαίτερη βία από την κυβέρνηση, με επαναλαμβανόμενη χρήση κατασταλτικών και αντιτρομοκρατικών μέσων, αλλά και δαιμονοποίηση των κινητοποιήσεων που απειλούν τα συμφέροντα των βιομηχανικών λόμπι. Παράλληλα, όμως βλέπουμε να ενδυναμώνεται και ένα κύμα αλληλεγγύης και ενίσχυσης της δράσης περιβαλλοντικών οργανώσεων.

Όπως μπορεί να γνωρίζει κάθε παίκτης του Fortnite ή αναγνώστης του Clauswitz, δεν πρέπει ποτέ να βασίζεις τη στρατηγική σου σε εκείνη του εχθρού σου. Ούτε θα πρέπει να υποτιμάς τη δύναμή σου ή να υπερεκτιμάς τις στρατηγικές σου ικανότητες. Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να πούμε ότι αυτή τη στιγμή διεξάγεται ένας αγώνας δρόμου ενάντια στον χρόνο μεταξύ του αναγεννημένου περιβαλλοντικού κινήματος και του γαλλικού μηχανισμού ασφαλείας. Από τη μία πλευρά, έχουμε την άνοδο ολοένα και πιο δημοφιλών, μαζικών και ριζοσπαστικών κινητοποιήσεων, οι οποίες φαίνεται να είναι πεπεισμένες ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο να περιμένουμε από τον πολιτικό κόσμο και ότι πρέπει επομένως να βασιστούμε στην άμεση δράση και στην ενεργοποίηση των πολιτών. Από την άλλη πλευρά, την ανάπτυξη μιας συμπαγούς, ωμής δύναμης (Sainte-Soline) και την κινητοποίηση των καλύτερα εξοπλισμένων υπηρεσιών έρευνας, δηλαδή της αντιτρομοκρατικής αστυνομίας SDAT (Bouc-bel-Air και τώρα Val-de-Reuil).

Γιατί όμως να μιλάμε για αγώνα δρόμου ενάντια στον χρόνο; Πώς μπορούμε να κατανοήσουμε αυτή την έξαρση των κατασταλτικών μέσων, όταν γνωρίζουμε ότι το κράτος δεν καταπολεμά πάντα τις παρανομίες, αλλά τις διαχειρίζεται; {1}

Η προσφυγή σε μέσα της αντιτρομοκρατίας για τον εντοπισμό και την παραπομπή  περιβαλλοντικών ακτιβιστών δεν είναι κάτι αυτονόητο. Ομολογουμένως, μια μικρή πιρουέτα είναι νομικά απαραίτητη.

Στην περίπτωση του εργοστασίου της Lafarge στο Bouc-bel-Air, μια φλεγόμενη αποθήκη ήταν αρκετή για να έρθει η “επίλεκτη” αστυνομική δύναμη. Όσον αφορά το Val-de-Rueil, σύμφωνα με τη δήλωση του εισαγγελέα, ήταν “οργανωμένες απαγωγές συμμοριών” που έδωσαν το πράσινο φως. Σύμφωνα με το δελτίο τύπου που εκδόθηκε την επόμενη ημέρα, οι συμμετέχοντες έσπευσαν να αμφισβητήσουν αυτή τη φανταστική κατηγορία:

Προφανώς, παρά τις συκοφαντίες των αρχών που δεν τους έχει απομείνει τίποτα άλλο παρά μόνο ψέματα για να διατηρήσουν το κύρος τους, κανείς δεν “απήχθη” κατά τη διάρκεια αυτής της 10λεπτης δράσης, η οποία δεν είχε στόχο άτομα, αλλά έναν οικοκτόνο βιομηχανικό τομέα, και γνωρίζουμε ότι οι φρουροί και οι φύλακες είχαν εντολή να μην επεμβαίνουν κατά τη διάρκεια των δράσεων αυτών των ημερών κατά του μπετόν.

Όπως έχουν τα πράγματα, το αν ένας φύλακας ασφαλείας κλειδώθηκε για 10 λεπτά στο δωμάτιό του ή κλειδώθηκε μόνος του δεν έχει μεγάλη σημασία. Αυτό που μετράει είναι ότι οι κατηγορίες καθιστούν δυνατή την προσφυγή στις αντιτρομοκρατικές αρχές και την αξιοποίηση των εξαιρετικών        ερευνητικών μέσων τους.

Αλλά εκτός από αυτό το διοικητικό-δικαστικό συνονθύλευμα, υπάρχει και ένα άλλο συμβολικό, δημοσιογραφικό και συναισθηματικό πραξικόπημα: το να μπορεί να συνδεθούν οι λέξεις “οικολόγοι” και “τρομοκράτες”;. Ω ναι, σωστά, ο Gerald Darmanin το έκανε και το ανακοίνωσε…

Δεν θα αναφερθούμε εδώ σε όλα τα στοιχεία και τις λεπτομέρειες της αντιτρομοκρατίας, καθώς το lundimatin είναι ήδη γεμάτο από εμπεριστατωμένα άρθρα σχετικά με το θέμα. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να σκεφτούμε γιατί και πώς αυτή εγκαθίσταται αυτή τη στιγμή στην καρδιά του οικολογικού κινήματος. Η υπόθεσή μας είναι ότι, αντιμέτωποι με την αυξανόμενη δύναμη των νέων μορφών διαμαρτυρίας, ο στόχος είναι να ανακοπεί η δυναμική τους με την τρομοκράτηση όλων εκείνων που έχουν ήδη ενταχθεί σε αυτές ή θα ήθελαν να το κάνουν. Το ΑΒ των στρατηγικών αντι-εξέγερσης είναι να χτυπάμε τις καρδιές και τα μυαλά.

Οι γαλλικές δυνάμεις ασφαλείας γνωρίζουν ότι η τόλμη και η χαρά που πηγάζουν από ένα κίνημα όπως οι Εξεγέρσεις της Γης δεν θα περιοριστεί από μερικές πολιτικές υποσχέσεις που έχουν ήδη προδοθεί, οπότε η μόνη δυνατή λύση είναι η καταστολή και, πάνω απ’ όλα, η αποτροπή. Είναι σίγουρο ότι τα 17 άτομα που ερευνήθηκαν και συνελήφθησαν στην περιοχή της Ρουέν δεν συνελήφθησαν για τις λίγες χιλιάδες ευρώ που μπορεί να κόστισαν στη Lafarge, αλλά για να προσπαθήσουν να τρομάξουν τους χιλιάδες ανθρώπους που συμμετείχαν στις “Ημέρες Κατά του Σκυροδέματος” (το lundimatin κάλυψε αυτές τις 4 εξαιρετικές ημέρες).

Σε αντίθεση με τα φαινόμενα, αυτός ο αγώνας δρόμου με τον χρόνο δεν παίζεται μεταξύ των περιβαλλοντικών ακτιβιστών και των κατασταλτικών δυνάμεων του κράτους, αλλά μεταξύ της αποφασιστικότητας που μηχανικά παράγεται από μια ξεκάθαρη οπτική του κόσμου και του φόβου και της αδυναμίας που ενσταλάζει η εικόνα αυτών των κουκουλοφόρων και ένοπλων ορδών που σπάνε πόρτες και κλειδώνουν όσους έχουν καλή θέληση.

Σύμφωνα με το δελτίο τύπου που εξέδωσε η οργάνωση “Ημέρες Κατά του Σκυροδέματος”, φαίνεται ότι προς το παρόν αυτές οι αστυνομικές επιχειρήσεις τρόμου και απομόνωσης προσκρούουν στην πραγματικότητα. Δεκάδες οργανώσεις ελάχιστα γνωστές για την αγάπη τους στη βία και την παρανομία έχουν ήδη δηλώσει την υποστήριξή τους στους συλληφθέντες: Attac, Sud-Rail, Collages Féministes, Νέοι Οικολόγοι της Νορμανδίας, PCF 76, κ.λπ.

Aix-en-Provence: 2 άτομα κατηγορούνται

Συνέχεια στην υπόθεση σαμποτάζ στο εργοστάσιο της Lafarge στο Bouc-bel-Air., την Παρασκευή 5 Απριλίου εκδόθηκαν δύο νέες κατηγορίες από τον ανακριτή. Τα δύο αυτά άτομα που κλήθηκαν, μπόρεσαν να παρευρεθούν σε μια συγκέντρωση υποστήριξης στην οποία έγιναν διάφορες ομιλίες. Μέλη της Ligue des Droits de Homme, της Comité Affaires Sensibles de Lyon, της Quadrature du Net και της τοπικής επιτροπής Soulèvements de la Terre πήραν το μικρόφωνο μπροστά στο δικαστήριο:

Η GIEC κατά της NGE

Σε μια πιο αισιόδοξη νότα, η GIEC ( Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή) του Angevin εξέδωσε μια καταδικαστική έκθεση κατά της NGE, της εταιρείας που εμπλέκεται στην κατασκευή του Α69. Ακολουθεί η έκθεση.

« Πριν από λίγες ημέρες, σβήσαμε τις μηχανές όλων των μηχανημάτων στο εργοτάξιο της NGE για τη γέφυρα Camélat και το φράγμα που συνδέει το Brax με το Colayrac-Saint-Cirq κοντά στο Agen.
Μετά από κάλεσμα της GIEC Haute-Vienne και του τμήματος Gironde της GIEC θελήσαμε να δείξουμε την υποστήριξή μας στον αγώνα κατά του Α69 σαμποτάροντας τα καταστροφικά παιχνίδια της εταιρείας. Θεωρήσαμε σκόπιμο να στοχεύσουμε το εργοτάξιο, το οποίο πρόκειται να εγκαινιαστεί με μεγάλη φανφάρα τον Μάιο, για να δείξουμε ότι τα μεγαθήρια της κατασκευαστικής βιομηχανίας δεν είναι σε καμία περίπτωση ανέγγιχτα. Ήμασταν στην ευχάριστη θέση να εισάγουμε λειαντικά προϊόντα σε όλες τις δεξαμενές λαδιού και καυσίμων των μηχανημάτων της περιοχής. Αυτό επιτρέπει στην εταιρεία να συμμετέχει στην αυτοκαταστροφή της και μας κάνει να γελάμε: όσο περισσότερο η NGE συνεχίζει τις εργασίες, τόσο περισσότερο τα μηχανήματά της θα καταστρέφονται από μέσα και τόσο περισσότερα χρήματα θα χάνει ενώ προσπαθεί να κερδίσει.

Αυτός ο αφοπλισμός έρχεται μετά από μήνες σκληρού αγώνα στο Crem'Arbre ενάντια στη βαρβαρότητα των αρχών.
Τις τελευταίες ημέρες, ένας από τους κλάδους της κυβέρνησης (στην προκειμένη περίπτωση, το Γαλλικό Γραφείο Βιοποικιλότητας – OFB) αναγνώρισε την παρανομία της κοπής των δέντρων που καταλαμβάνονται από σκίουρους (σημ : άτομα που σκαρφαλώνουν και παραμένουν στα δεντρα για να εμποδίσουν την κοπή τους). Χρειάστηκε ένα φωλιάζον σκιουράκι για να αποφανθεί το OFB για την ήδη κραυγαλέα παρανομία των ενεργειών του στο σχέδιο A69. Το κράτος χτυπάει για μήνες, και μια ωραία ανοιξιάτικη μέρα δίνει πεντάμηνη αναστολή, με το πρόσχημα της παρανομίας -προσωρινής, φυσικά. Τίποτα δεν μας εκπλήσσει περισσότερο από τον παραλογισμό αυτού του συστήματος, γι’ αυτό και απαντάμε με λόγια και πράξεις.
Έχουμε δει τα άσχημα κόλπα που χρησιμοποιούν οι αστυνομικοί για να πιάσουν σκίουρους, χρησιμοποιώντας βασικά είδη πρώτης ανάγκης για να τους μετατρέψουν σε θήραμα, έχουμε δει την ψυχολογική παρενόχληση για να τους εμποδίσουν να κοιμηθούν, να φάνε ή να ακουστούν. Προς το παρόν, είναι πολύ ριψοκίνδυνο για εμάς να ανταποδώσουμε τη χάρη, αλλά μην τους αφήνετε να κοιμούνται ήσυχα, θα έρθει η κατάλληλη στιγμή. Στόχος μας ήταν αυτό το σημείο, γιατί αυτή η γέφυρα βρίσκεται στο σταυροδρόμι δύο καταστροφικών έργων. Εκτός του ότι συνδέεται με την κατασκευή του αυτοκινητόδρομου Τουλούζη-Καστρ (Α69)μέσω του κύριου κατασκευαστή της NGE, είναι επίσης η πρώτη κατασκευή της γραμμής υψηλής ταχύτητας (LGV) που κατασκευάζεται στα νοτιοδυτικά (Μπορντό-Τουλούζη/ Μπορντό-Νταξ). Στην πραγματικότητα, αυτή η διάνοιξη της Garonne είναι ο πρόδρομος του δρόμου που θα εξυπηρετεί τον επόμενο “Gare d’ Agen”, ο οποίος
κατασκευάστηκε κυρίως για να φιλοξενήσει την LGV. Το έργο θα περιλαμβάνει την
αξιοποίηση 4.800 εκταρίων τεχνητής γης, με ελάχιστο κόστος 14 δισεκατομμυρίων ευρώ (που χρηματοδοτείται εν μέρει από τους φορολογούμενους μέσω ενός φόρου γνωστού ως TSE), δεκάδες σπίτια που απαλλοτριώνονται και στη συνέχεια καταστρέφονται, δε χρειάζεται να μπούμε σε λεπτομέρειες.
Σε αυτή τη συμμαχία ενάντια στους αυτοκινητόδρομους και τους σιδηροδρόμους,
συγχαίρουμε τους σκίουρους και τους zadists του Saïx, καθώς και όλες τις συλλογικότητες για την επιμονή τους απέναντι σε αυτά τα θανατηφόρα έργα. Η ατιμωρησία που επικρατεί για τους προωθητές αυτών των έργων τροφοδοτεί καθημερινά την οργή μας και ελπίζουμε ότι και άλλοι θα συνεχίσουν να κάνουν αυτή τη δράση δική τους .
Καλούμε σε μαζική συνωμοσία.
Ζητάμε να μπει ένα τέλος σε αυτές τις εταιρείες και σε όσους τις προστατεύουν.
Ζητάμε αλλαγές που πρέπει να γίνουν εδώ και τώρα και όχι από το κράτος.

Αυτό είναι μια απειλή.
Όχι Macadam! Όχι Passarail!

Την Κυριακή 21 Απριλίου στις 2 μ.μ. διοργανώνεται μεγάλη  διαδήλωση κατά του Α69.