Στάση εργασίας και συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποίησαν εκπαιδευτικοί μετά από καλέσματα των ΕΛΜΕ της Θεσσαλονίκης, για την επίσκεψη του πρωθυπουργού, του υπουργού και της υφυπουργού παιδείας στο 3ο Γυμνάσιο Πολίχνης όπου παρουσίασαν την κυβερνητική πολιτική για την αντιμετώπιση της ενδοσχολικής βίας και του εκφοβισμού. Όπως τόνισαν οι εκπαιδευτικοί, “η σχολική βία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από αυτούς που τη γεννούν και ασκούν βίαιη πολιτική σε βάρος του δημόσιου σχολείου, των μαθητών και των εκπαιδευτικών”. Ισχυρή ήταν η παρουσία αστυνομικών δυνάμεων, με τους αστυνομικούς να περικυκλώνουν τους διαμαρτυρόμενους/ες εκπαιδευτικούς και να εμποδίζουν πρακτικά την πρόσβαση στο σχολείο.
Παρά τις συνεχείς προσπάθειες κυβέρνησης και συστημικών ΜΜΕ να τοποθετήσουν την αύξηση των κρουσμάτων βίας εκτός συνολικού πλαισίου, ξέχωρα και ανεξάρτητα από τις κοινωνικές συνθήκες και την διάβρωση σε κάθε επίπεδο των κοινωνικών σχέσεων από ένα κανιβαλιστικό σύστημα που οδηγεί στην αποκτήνωση, τα αποτελέσματα των βίαιων πολιτικών της εξαθλίωσης είναι πασιφανή. Μία στείρα και βίαιη αντιεκπαιδευτική πολιτική που στοχοποιεί τους αγώνες και τις διεκδικήσεις εκπαιδευτικών και μαθητών/ριών, εξαφανίζει κάθε δημιουργική και κριτική σκέψη και πράξη, πριμοδοτεί τον ανταγωνισμό και την επιβολή και κανονικοποιεί τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Για μία ακόμη φορά οι εξαγγελίες της κυβέρνησης κινήθηκαν πάνω στην απόδοση ευθυνών στους εκπαιδευτικούς και στις οικογένειες των μαθητών/ριών, εξαγγέλλοντας τιμωρητικά μέτρα με την επαναφορά της πενθήμερης αποβολής, του περιορισμού των κινητών, της επιβολής “λογαριασμού” στους γονείς για τυχόν φθορές και “βανδαλισμούς”, ανάμεσα σε άλλα. Το δόγμα της τάξης και καταστολής εξάλλου αποτελεί πάγια κυβερνητική τακτική, αδιαφορώντας για τα βιώματα του ταξικού και κοινωνικού αποκλεισμού από τους μαθητές/ριες, της εντατικοποίησης και του ψυχοφθόρου και κανιβαλιστικού ανταγωνισμού, της μαζικής και διαρκούς συστημικής αναπαραγωγής ρατσισμού και σεξισμού. Υποστελεχωμένα και υποχρηματοδοτούμενα σχολεία, ρημαγμένες κτιριακές εγκαταστάσεις, υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας, μετατροπή της εκπαίδευσης σε επιχείρηση και εκκολαπτήριο μη καλλιεργημένων παραπλεύρως προσωπικοτήτων αλλά τεχνικά εξειδικευμένων ατομικοτήτων, είναι μεταξύ άλλων οι καταστρεπτικές πολιτικές που ακολουθούνται και επιβάλλονται κυβερνητικά.
Το κείμενο – κάλεσμα για τη σημερινή κινητοποίηση από την Γ’ ΕΛΜΕ – Θεσσαλονίκης
Η ΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗ ΓΕΝΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΣΚΟΥΝ ΒΙΑΙΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ, ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ.
ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΡΙΤΗ, 9-4, 11.00 πμ έξω από το 3ο ΓΥΜΝ. ΠΟΛΙΧΝΗΣ
Κηρύσσουμε τρίωρη στάση εργασίας 11:00 με 14.00
Την Τρίτη 9 Απρίλη ο πρωθυπουργός της χώρας, ο Υπουργός και η Υφυπουργός Παιδείας θα επισκεφτούν το 3Ο Γυμνάσιο Πολίχνης προκειμένου να παρουσιάσουν την πολιτική της κυβέρνησης σχετικά με «αντιμετώπιση» της ενδοσχολικής βίας και του εκφοβισμού.
Επισημαίνουμε εισαγωγικά ότι η περιοχή της Πολίχνης υπήρξε για πολλά χρόνια «πρωταθλήτρια», πανελλαδικά, στη διπλοβάρδια και μέχρι και σήμερα παραμένουν σοβαρά προβλήματα στα σχολικά κτήρια (υπόγειες αίθουσες, kibo, έλλειψη γυμναστηρίων και εργαστηρίων, λειψή συντήρηση, προβλήματα στον αύλειο χώρο, κ.ά.)Στο δε, διδακτήριο του 3ου Γυμν. μέχρι πριν λίγα χρόνια λειτουργούσε ως συστεγαζόμενο σεαπογευματινή βάρδια το 1ο ΕΠΑΛ Πολίχνης, που αφού υπονόμευσαν για χρόνια τη βιωσιμότητα του, το έκλεισαν σε βάρος των μορφωτικών αναγκών των μαθητών\τριων μας. Τα σχολεία μας, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί βίωσαν και βιώνουν όλες τις αρνητικές συνέπειες της χρόνιας υποχρηματοδότησης της εκπαίδευσης με εκρηκτικά προβλήματα σχολικής στέγης και ενδεικτικής της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής κυβερνήσεων, ΕΕ, ΟΟΣΑ.
Όσον αφορά στην “ενδοσχολική βία” ,υπογραμμίζουμε για άλλη μια φορά πως δεν είναι φαινόμενο ξεκομμένο από το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο, τις αρχές και τις αξίες με τις οποίες διαπαιδαγωγούνται οι μαθητές\τρες μας εντός και εκτός τάξης.
- Η βία μεταξύ των παιδιών είναι αντανάκλαση όλων των προβλημάτων μιας κοινωνίας εξαντλημένης από την παρατεταμένη οικονομική κρίση και τα τραύματα του εγκλεισμού την περίοδο της πανδημίας. Η φτώχεια, τα εξαντλητικά ωράρια εργασίας γονέων, η ανεργία, η αδυναμία οικογενειακού προγραμματισμού λόγω οικονομικών δυσκολιών, η απουσία ελεύθερου και ποιοτικού χρόνου με τα παιδιά, η έλλειψη ελεύθερων και ασφαλών χώρων παιχνιδιού και ψυχαγωγίας εκτός σπιτιού, η κατάρρευση κοινωνικών δομών ψυχικής υγείας και συμβουλευτικής, ο ρόλος του διαδικτύου και η βαθιά επίδραση του στον σχηματισμό της υποκειμενικότητας είναι μερικές από τις γενεσιουργές αιτίες του φαινομένου αυτού.
- Από την άλλη, η ύπαρξη ενός εκπαιδευτικού συστήματος σταθερά υποχρηματοδοτούμενου που αφήνεται να ρημάξει με άθλιες και συχνά επικίνδυνες κτιριακές υποδομές, με περιεχόμενο που εξορίζει τη χαρά, τον διάλογο και τη δημιουργία, που αποθεώνει την εξετασιομανία,τον ανταγωνισμό και τη βαθμοθηρία, τη βία της ελάχιστης βάσης εισαγωγής (ΕΒΕ) που τους/τις αποκλείει από τα πανεπιστήμια, της Τράπεζας Θεμάτων και της αύξησης των φροντιστηρίων, της εντατικοποίησης της σχολικής ζωής και της εκμηδένισης του ελεύθερου χρόνου ,έρχεται να λειτουργήσει από την πλευρά του επιβαρυντικά στην ψυχοσύνθεση των παιδιών και άρα, στις συμπεριφορές τους.
- Οι μαθητές\τριες μας, εντός και εκτός του σχολικού χώρου, βομβαρδίζονται από τις αρχές ενός κοινωνικού συστήματος που αποθεώνει τον ατομισμό, τον ανταγωνισμό, το «δίκαιο του ισχυρότερου», τον σεξισμό και τον ρατσισμό. Από την άποψη αυτή αποτελεί πραγματικό εμπαιγμό η «δυσφορία» που εκφράζουν για τη νεανική βία οι υπερασπιστές μιας τέτοιας κοινωνίας και όσοι έχουν ταχθεί υπέρ της διαιώνισής της.
Το Υπουργείο παρακάμπτοντας όλα αυτά, έρχεται να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με προσχηματικό, αλλά βαθιά επικίνδυνο τρόπο. Εστιάζει στις διαπροσωπικές και οικογενειακές σχέσεις και θεσμοθετεί πανοπτικές διαδικασίες ελέγχου( ψηφιακή πλατφόρμα καταγγελιών) που ενισχύουν την καχυποψία και τη ρουφιανιά και αξιολογικές σχέσεις σε πολλαπλά επίπεδα ιεραρχίας, με στόχο να εντοπίσει τον έναν και μοναδικό ένοχο: τον εκπαιδευτικό. Ταυτόχρονα. συγχέει σκόπιμα τη «βία» με τον «εκφοβισμό» για να ποινικοποιήσει τις μαθητικές κινητοποιήσεις και σχεδόν όλες τις μορφές αγωνιστικής κινητοποίησης των μαθητών, και προκρίνει ως «λύση» την αυστηροποίηση των ποινών.
Η επίσκεψη του πρωθυπουργού και της ηγεσίας του ΥΠΑΙΘΑ αποτελεί πρόκληση, γιατί με την αντιλαική αντιεκπαιδευτική πολιτική τους επιτίθενται στη ζωή , την εργασία και τα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας, στο βωμό της εξυπηρέτησης του κέρδους του κεφαλαίου και της δημοσιονομικής ευρωπαικής «πειθαρχίας» .
Γιατί βία ασκούν, όταν αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι επιβάλλοντας τη φτώχεια , την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, την ανεργία και μισοαπασχόληση. Όταν οι μαθητές και οι οικογένειές τους μετρούν τα ευρώ κάθε φορά που πηγαίνουν super market και ο μισός μισθός των γονέων φθάνει μόνο για το νοίκι ,όταν όλα τα κοινωνικά αγαθά μετατρέπονται σε εμπορεύματα που πρέπει να πληρώνεις αδρά, όταν,εν τέλει, η αξία της ζωής σου είναι ανάλογη με την αξία της τσέπης σου.
Γιατί βία ασκείται στους μαθητές\τριες ,σε ένα σχολείο- εξεταστικό κάτεργο που διαμορφώνουν : με εξοντωτικές εξετάσεις, που μάλιστα εντείνονται και πολλαπλασιάζονται, με νέους φραγμούς και πλέγματα στη μόρφωσή τους. Όταν δεν μπορείς να σπουδάσεις, αν έχεις γράψει 10.000 μόρια, αλλά, μπορείς να σπουδάσεις αν έχεις 10.000 ευρώ, Μια εντέλει βίαιη αντιλαική αντιεκπαιδευτική πολιτική που προκαλεί αφόρητη πίεση και αδιέξοδα στους νέους από τα εργατικά και λαϊκά στρώματα και στις οικογένειές τους.
Το ΥΠΑΙΘΑ και η κυβέρνηση πρωτοστατεί στη βία ενάντια στον κλάδο των εκπαιδευτικών με μια πρωτοφανή επιχείρηση φίμωσης του και κατάργησης ουσιαστικά του απεργιακού δικαιώματος: βιομηχανία δικαστικών αγωγών και αποφάσεων, καταιγισμός απειλητικών εγκυκλίων ,με τελευταία την χουντικής έμπνευσης εγκύκλιο με την οποία απειλεί να παύσει εκατοντάδες προϊσταμένες/μένους και διευθυντές/ντριες, χτυπώντας το δικαίωμά τους/μας στην απεργία, μπαράζ συνδικαλιστικών διώξεων και πειθαρχικών κατά εκπαιδευτικών.
Οι αντιδημοκρατικές, τρομοκρατικές μέθοδοι για να επιβληθεί η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και σχολείων, η
αντιδημοκρατική δομή της εκπαίδευσης, η συστηματική περιφρόνηση των απόψεων των εκπαιδευτικών και μαθητών στη χάραξη της εκπαιδευτικής πολιτικής, τα αυξανόμενα κρούσματα διοικητικής αυθαιρεσίας, η επέκταση των μη μόνιμων και ελαστικών σχέσεων εργασίας και της οικονομικής ανέχειας των εκπαιδευτικών αποτελούν πλευρές της αυταρχικής και βίαιης αντιεκπαιδευτικής πολιτικής τους .
Αν κυβέρνηση και Υπουργείο ήθελαν να αντιμετωπίσουν την «σχολική βία», πρώτιστα θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν τα βαθύτερα αίτια που την γεννούν και ταυτόχρονα να ικανοποιήσουν τα αιτήματα του εκπαιδευτικού κινήματος.
Αγωνιζόμαστε- απαιτούμε :
- Δημόσιο δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά, της ολόπλευρης μόρφωσης, της χαράς και της δημιουργίας, της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας, της παιδαγωγικής ελευθερίας και του ανθρωπισμού. Όχι στο αγοραίο σχολείο, εξεταστικό και αξιολογικό κέντρο για μαθητές και εκπαιδευτικούς.
- Μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα,20 μαθητές\τριες, καμία συγχώνευση – κατάργηση σχολείου
- Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών ,20.000 φέτος στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση- γενναία χρηματοδότηση,
- Πραγματικές, σταθερές δομές υποστήριξης με διορισμό μόνιμου εξειδικευμένου προσωπικού σε κάθε σχολείο (ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, νοσηλευτές) και σε επαρκή αναλογία με βάση το πλήθος μαθητών κάθε σχολικής μονάδας, προκειμένου να παρέχεται πραγματική υποστήριξη
- Ουσιαστικά μέτρα για την αντιμετώπιση των μαθησιακών κενών και της πιθανής σχολικής διαρροής( ενισχυτική, πρόσθετη,ΖΕΠ κ.α)
- δημιουργία χώρων δωρεάν άθλησης και ψυχαγωγίας για τα παιδιά με ουσιαστική ευθύνη του Κράτους και της Τοπικής Διοίκησης (Δήμος–Περιφέρεια)
Καλούμε όλους \ ες τους εκπαιδευτικούς, τις ΕΛΜΕ – ΣΕΠΕ της πόλης, τους φοιτητικούς συλλόγους . τους γονείς και τους μαθητές\τριες μας στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Τρίτη, 9- 4 ,11.00π.μ. έξω από το 3ο ΓΥΜΝ.ΠΟΛΙΧΝΗΣ
ΟΡΘΩΝΟΥΜΕ ΤΕΙΧΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ.
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΚΑΙ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΜΑΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
ΑΥΤΟΙ ΜΕ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΕΜΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ ΓΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
