Παρέμβαση για το κρατικό έγκλημα των Τεμπών, στο σιδηροδρομικό σταθμό Θεσσαλονίκης

Παρέμβαση στο σιδηροδρομικό σταθμό Θεσσαλονίκης, έγινε το μεσημέρι του Σαββάτου, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από το κρατικό, πολύνεκρο έγκλημα των Τεμπών. Με τρικάκια, συνθήματα, πανό και συμβολική ρίψη μπογιάς στην κύρια αίθουσα και στην πρόσοψη του σταθμού, καταγγέλθηκαν οι εγκληματικές, ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές του κράτους που ξεπουλά τα κοινά αγαθά και τις υπηρεσίες στις εταιρίες και η συνειδητή επιλογή τους να αδιαφορούν για τις ανθρώπινες ζωές στο βωμό της κερδοφορίας. Με τη δράση, έγινε επίσης κάλεσμα στην απεργιακή συγκέντρωση στην Καμάρα, στις 28/2 στις 10.30.

Ολόκληρο το κείμενο του Συντονισμού:

ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ/ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 28/2 10.30 ΚΑΜΑΡΑ

Ήταν 28 Φλεβάρη όταν το τρένο από Αθήνα για Θεσσαλονίκη δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του, αλλά συγκρούστηκε μετωπικά με άλλο τρένο με συνέπεια 57 νεκρούς επιβάτες και πολλούς άλλους τραυματίες . Ένας χρόνος από τότε που η κοινωνία βγαίνοντας συλλογικά στον δρόμο εξέφρασε την ταξική της οργή απέναντι σε ένα σύστημα που βάζει το κέρδος πάνω από την ανθρώπινη ζωή. Ένας χρόνος από τότε που έγινε ξεκάθαρο ότι έννοιες όπως ασφάλεια και κοινωνικό συμφέρον πάνε περίπατο στο βωμό της κερδοφορίας της εκάστοτε εταιρίας και των κρατικών συμφερόντων στο όνομα του “οικονομικού εξορθολογισμού” και της “ανάπτυξης” του σιδηρόδρομου και των υποδομών του, που τα τελευταία χρόνια πέρασαν σε χέρια ιδιώτη, ως εφαρμογή των μνημονίων. Η Ferrovie dello Stato Italiane, ιδιοκτήτρια πλέον του ΤΡΑΙΝΟΣΕ, έχει μακρά ιστορία. Είναι υπεύθυνη για την μετωπική σύγκρουση τρένων με 23 νεκρούς ανθρώπους στην νότια Ιταλία τον Ιούλιο του 2016, λόγω της εγκληματικής αμέλειας εκσυγχρονισμού της σιδηροδρομικής γραμμής από την μεριά της.
Μιλάμε για μια αναμενόμενη κρατικο-καπιταλιστική δολοφονία αναλογιζόμενοι ότι τα σωματεία των εργαζομένων καταγγέλλουν τουλάχιστον από το 2000 την κρατική αδιαφορία και βίωσαν την καταστολή με την κήρυξη ως παράνομων των απεργιών τους για αναβάθμιση και συντήρηση ενός οργανισμού που είναι η καθημερινότητα κυρίως της κοινωνικής πλειοψηφίας (ντόπιων και μεταναστριών). Το «σπάσιμο» του ΟΣΕ, η ένταξη στον ΤΑΙΠΕΔ, το ξεπούλημα του μονοπωλίου του ΟΣΕ στην Ferrovie dello Stato Italiane και η ετήσια κρατική επιχορήγηση της είναι κάποια από τα βήματα που οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση του σιδηροδρόμου με τα ηλεκτρονικά συστήματα τηλεδιοίκησης να μην λειτουργούν, τις τρομερές ελλείψεις σε προσωπικό κ.ο.κ. Έτσι, η ιδιωτικοποίηση των τρένων μπορεί να παρουσιάστηκε ως απαραίτητη συνθήκη βελτίωσης των υπηρεσιών ενός καθ’ όλα υποτιμημένου ΟΣΕ με τον τότε υπουργό μεταφορών να διαβεβαιώνει για την ασφάλεια του δικτύου, αλλά η πραγματικότητα έρχεται να αναδείξει τα εντελώς αντίθετα και καταστροφικά αποτελέσματα.
Έναν χρόνο μετά βλέπουμε το κράτος, την εταιρία και την περιφέρεια, που από την πρώτη στιγμή έτρεξε να παραποιήσει τα στοιχεία στο χώρο του εγκλήματος, να προσπαθούν να συγκαλύψουν τις ευθύνες τους για την δολοφονία των συνανθρώπων μας χωρίς να έχουν κάνει οποιαδήποτε σημαντική αλλαγή για την αναβάθμιση του δικτύου με συνεχή ατυχήματα να εξακολουθούν να γίνονται. Ρίχνουν την ευθύνη στον νεκρό μηχανοδηγό κάνοντας πως δεν βλέπουν την ευθύνη τους στην υποβάθμιση των σιδηροδρομικών γραμμών. Χαρακτηριστικά, το ελληνικό κράτος απέρριψε την έκκληση της ευρωπαϊκής εισαγγελικής αρχής να αναλάβει δράση σχετικά με την πιθανή ποινική ευθύνη των πρώην υπουργών μεταφορών. Ένα χρόνο μετά το αίμα των ανθρώπων της τάξης μας είναι στα χέρια του κράτους και του κεφαλαίου.
Η εξαθλίωση που βιώνουμε στο πετσί μας ζώντας ένα μεγάλο τσιμπούσι μεγαλο-επιχειρηματιών, την καταστροφή των κοινών αγαθών και την αυθαίρετη κρατική τους διαχείριση εντονότερα την τελευταία δεκαετία, είναι αβάσταχτη και χρειάζεται να την φρενάρουμε. Η υγεία, η παιδεία, η πρώτη κατοικία, οι μετακινήσεις, το νερό και το ρεύμα είναι βασικοί πυλώνες στη ζωή μας και όχι προς διάθεση για την κερδοφορία του κεφαλαίου ή/και για την αντικοινωνική του διαχείριση από το κράτος. Ας πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Για να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα από την αναλγησία κράτους και κεφαλαίου, να διεκδικήσουμε τον έλεγχο όλων των πτυχών της ζωής μας μέσα από συλλογικές και αντι-ιεραρχικές διαδικασίες – από την κοινωνία και για την κοινωνία. Για να ζήσουμε μια ζωή σαν άνθρωποι ελεύθεροι.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΘΑΝΑΤΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΝΑ ΥΨΩΣΟΥΜΕ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΖΟΦΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ
Συντονισμός Ενάντια στο Κρατικο-Καπιταλιστικό Έγκλημα στα Τέμπη

 

Μοιραστείτε το άρθρο