BINTEO η εκδήλωση-συζήτηση που είχε διοργανώσει το infolibre – Συνεργατική για την ανεξάρτητη ενημέρωση και επικοινωνία, με τίτλο «Το σύστημα κάνει πόλεμο» το Μάρτη του 2023, με αφορμή τότε, τη συμπλήρωση ενός έτους από την έναρξη του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Πέρα από την καταγραφή των στρατιωτικών επιχειρήσεων, των ανθρώπινων απωλειών, των διπλωματικών κινήσεων, των συμμαχιών και συγκρούσεων στην πλανητική γεωστρατηγική σκακιέρα, με τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία αναδείχθηκαν εκείνα τα σημεία που φανερώνουν το διαρκή πόλεμο του καπιταλισμού σε βάρος της κοινωνίας. Ο πόλεμος αυτός χρησιμοποιήθηκε, όχι μόνο από τις αντιμαχόμενες πλευρές, αλλά από τα κράτη σε όλο τον πλανήτη, ως πρόφαση για τον περιορισμό δικαιωμάτων σε εργατικές διεκδικήσεις, πολύπλευρη ενημέρωση κ.ά. Στο όνομά του στήθηκε μία φρενίτιδα κερδοσκοπίας, γεγονός που το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας και στην ελληνική γεωγραφία το έζησε ιδιαίτερα έντονα, με το κόστος της ακρίβειας και την αύξηση των τιμών.
Με επιχείρημα την αυτάρκεια της Ευρώπης σε ορυκτά καύσιμα, μέταλλα και ενέργεια, έχει δώσει το έναυσμα για μία αυξανόμενη αρπαγή των κοινών αγαθών, όπως τα δάση, η καλλιεργήσιμη γη, το νερό, η ευζωία των κοινοτήτων, για εξορύξεις. Έδωσε τη δυνατότητα στα συστήματα της κυριαρχίας να εδραιώσουν τον εγκλωβισμό των κοινωνιών σε εθνικά αφηγήματα και προσεγγίσεις, ώστε να βλέπουν παντού εχθρούς, ακόμη και σε αυτούς που απελπισμένοι, προσπαθούν να ξεφύγουν από άλλους πολέμους, είτε διεξάγονται με στρατιωτικά μέσα είτε όχι, και να ανέχονται τις άκρως ξενόφοβες πρακτικές, τους φράχτες, την Ευρώπη φρούριο, τις επαναπροωθήσεις, με αποκορύφωμα τα μαζικά εγκλήματα με τους εκατοντάδες πνιγμούς στη Μεσόγειο.
Βοήθησε τα συστημικά μέσα να προπαγανδίζουν τις εμπόλεμες δυνάμεις ως απελευθερωτές ή υπερασπιστές της ελευθερίας απέναντι στο δυνάστη και ως δυνάμεις του καλού ή κακού, αποσιωπώντας ότι όλοι οι πόλοι αυτής της σύγκρουσης, στην πραγματικότητα είναι κομμάτια του ίδιου συστήματος, του καπιταλισμού, που απομυζά με τον ίδιο αποικιοκρατικό τρόπο, τις πρώτες ύλες και τα κοινά αγαθά, εκμεταλλεύεται τον κόσμο της εργασίας, καταστρέφει το περιβάλλον, καταστέλλει όποιον αντιστέκεται και μπορεί να καταστρέψει τα πάντα, αν χρειαστεί, αν πρόκειται να διατηρήσει την κυριαρχία του και να κερδίζει όλο και περισσότερο με όλο και λιγότερο κόστος.
Τα παραπάνω είναι ορισμένες από τις πτυχές και προεκτάσεις που αναδείχθηκαν στην εκδήλωση-συζήτηση που είχε διοργανώσει το infolibre – Συνεργατική για την ανεξάρτητη ενημέρωση και επικοινωνία, με τίτλο «Το σύστημα κάνει πόλεμο» το Μάρτη του 2023, με αφορμή τότε, τη συμπλήρωση ενός έτους από την έναρξη του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία. Εδώ μπορείτε να παρακολουθήσετε τη συγκεκριμένη εκδήλωση.
Παραθέτουμε την τοποθέτηση του infolibre στην εκδήλωση:
ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Καπιταλιστική μέγγενη και πλανητική κατάσταση κοινωνικής πολιορκίας, προς αντιδραστικοποίηση του συστήματος
Το σύστημα κάνει πόλεμο, είναι ο τίτλος της εκδήλωσής μας για τον έναν χρόνο πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία. Καθ’ ότι, πόλεμος είναι, για όσους ακόμη δεν το λένε έτσι –κι όχι κάτι άλλο και πολύ περισσότερο ειδική στρατιωτική επιχείρηση, όπως διατείνονται οι Ρώσοι. Και μάλιστα μια έκφανση του πολέμου που κάνει το σύστημα ενάντια σε κοινωνίες και λαούς.
Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο ερμηνεύονται οι διακρατικές συγκρούσεις, οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, οι αντιπαραθέσεις των μεγάλων καπιταλιστικών πόλων ισχύος. Κι αυτά στο πλαίσιο του νέου παγκόσμιου συσχετισμού δυνάμεων και γεωπολιτικών ισορροπιών, προς αναδιαμόρφωση σφαιρών επιρροής και κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Παίρνοντας υπόψη τη γενικευμένη καπιταλιστική κρίση, με πολλούς να υποστηρίζουν ότι ο καπιταλισμός έχει φθάσει στα ιστορικά και γεωγραφικά του όρια, βλέπουμε την ολομέτωπη επίθεση κράτους και κεφαλαίου στις κοινωνίες. Οι οποίες βιώνουν την πιο βίαιη αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου με τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που προωθούν.
Στα καθ’ ημάς, τέτοιες μεγάλες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις έχουν προωθηθεί τα τελευταία χρόνια νεοφιλελεύθερων διακυβερνήσεων: στην εργασία, την παιδεία, την υγεία, την ενέργεια, τις ελευθερίες – δικαιώματα, τη μετανάστευση-προσφυγιά.
Οι ληστρικές πολιτικές λιτότητας (με μνημόνια ή όχι) των κατά τόπους κυβερνώντων έχουν οδηγήσει στον γκρεμό ολόκληρα πληθυσμιακά σύνολα. Ο καπιταλισμός πλέον δεν μπορεί να υλοποιήσει όσα υποσχέθηκε και σήμερα αδυνατεί να καλύψει τις βασικές ανάγκες. Τα θέσφατα του νεοφιλελευθερισμού εξαφανίζονται μπροστά στα κοινωνικά συντρίμμια των δοξασιών τους.
Οι κυρίαρχοι θεσμοί αδυνατούν πλέον να δώσουν τη λύση στην κρίση που διαλύει τον κοινωνικό ιστό, κάνοντας εμφανές ότι η σωτηρία του συστήματος περνά μέσα από τη θυσία της κοινωνίας. Η κατάσταση που έχει δημιουργήσει παγκοσμίως το κεφάλαιο οδηγεί στην επιβολή ενός διαρκούς ολοκληρωτισμού και η κατάσταση εξαίρεσης έχει καταστεί πλέον ο κανόνας της νέας διακυβέρνησης. Έως την ένταση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και πολέμων των (παλιών και νέων) καπιταλιστικών πόλων.
Πόλεμοι για την ενέργεια, τον εφοδιασμό, τον επισιτισμό, την ενημέρωση-προπαγάνδα. Ένας ολοκληρωτικός πόλεμος και βιοπολιτική άσκηση της εξουσίας, μια δυστοπική πλανητική κατάσταση πολιορκίας κατά λαών και κοινωνιών.
Το σύστημα κάνει πόλεμο ενάντια στις ζωές μας, στην Ουκρανία και σε όλο τον πλανήτη. Οι πόροι αντί να χρησιμοποιούνται για κοινωνική πρόοδο, πρόσβαση στα κοινά αγαθά, υγεία, παιδεία κλπ, χρηματοδοτούν τα στρατοβιομηχανικά τραστ και τις ενεργειακές εταιρίες, που κερδίζουν δισεκατομμύρια.
Οι κοινωνίες βιώνουν την πιο κυνική εκμετάλλευση. Εγκλωβισμένες σε «εθνικές – κρατικές συστρατεύσεις» και μπλοκ εξουσίας, πληρώνουν το λογαριασμό με άγρια καταστολή, περιστολή δικαιωμάτων, κλοπή των κοινών αγαθών, διαρκή φτώχεια, συρόμενοι στα πεδία των μαχών, την προσφυγιά, τις εκατόμβες νεκρών.
Όπως στην Ουκρανία… Ένα χρόνο μετά, αμφότεροι οι εμπόλεμοι διακηρύττουν πίστη στη νίκη και συνεχίζουν. Οι εχθροπραξίες στην Ουκρανία βρίσκονται σε εξέλιξη, η οποία έχει χάσει το 1/5 της επικράτειάς της. Με τους Δυτικούς να ενισχύουν το Κίεβο στην αντιπαράθεσή τους με την Μόσχα.
Ένας χρόνος συμπληρώθηκε – στις 400 μέρες πλησιάζουμε – από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία με αμείωτο τον ρυθμό των συγκρούσεων, των μαχών και των βομβαρδισμών, αλλά ακόμη περισσότερο με αβέβαιη την προοπτική τερματισμού των εχθροπραξιών και την επίτευξη ειρήνης.
Η Ρωσία συνεχίζει να διακηρύττει ότι θα συνεχίσει την ειδική στρατιωτική επιχείρηση μέχρι την επίτευξη των στόχων της (αν και αυτοί έχουν διαφοροποιηθεί κατά καιρούς).
Όπως και η Ουκρανία η οποία διακηρύττει τη συνέχιση της αντίστασής μέχρι την εκδίωξη των ρωσικών στρατευμάτων και την επίτευξη της νίκης επί του πεδίου. Κάτι που δεν το λένε μόνοι τους, αλλά ωθούμενοι από τους Δυτικούς υποστηρικτές του Κιέβου, οι οποίοι στέλνουν σωρηδόν όπλα ενισχύοντας τις ουκρανικές δυνάμεις.
36 δισεκατομμύρια έχουν δώσει μόνο οι Αμερικανοί –και όχι για να εγκαταλείψουν την Ουκρανία.
Στον έναν χρόνο η Ρωσία έχει αποκτήσει τον έλεγχο τεσσάρων περιφερειών στην ανατολική και νότια επικράτειά της Ουκρανίας: Ντονέτσκ, Λουγκάνσκ, Χερσώνα, Ζαπορίζια. Τις δύο πρώτες αναγνώρισε την ανεξαρτησία τους η Μόσχα τρείς μέρες πριν την έναρξη της εισβολής στις 24 Φεβρουαρίου 2022, που αποτέλεσαν και τη δικαιολόγησή της. Και μαζί με τα δημοψηφίσματα στις δύο άλλες τον Σεπτέμβριο, έδωσαν το έναυσμα για προσάρτησή τους στην Ρωσική Ομοσπονδία. Μαζί φυσικά και η Κριμαία η οποία είχε προσαρτηθεί από την Ρωσία το 2014.
Στον ορίζοντα δεν διαφαίνεται κάτι που να οδηγεί σε κατάπαυση του πυρός. Το αντίθετο μάλιστα, κρίνοντας από όσα ελέχθησαν τις τελευταίες μέρες, τόσο από τους Δυτικούς με προεξάρχοντες τους Αμερικανούς, όσο από τους Ρώσους του καθεστώτος Πούτιν και τους ακροδεξιούς του Κιέβου –και στο οποίο έχουν ενταχθεί επίσημα τα νεοναζιστικά τάγματα που είχαν προβεί σε τόσες θηριωδίες στο Ντονμπάς (π.χ. πυρπόληση των συνδικάτων στην Οδησσό).
Πολύ περισσότερο που τα στοιχεία δείχνουν ότι αμφότερες οι πλευρές ετοιμάζονται για τις εαρινές επιθέσεις τους, με τις ρωσικές δυνάμεις να έχουν ενισχυθεί σημαντικά και τις ουκρανικές να περιμένουν τα νέα οπλικά συστήματα που υποσχέθηκε η Δύση. Μέχρι την… τελική νίκη και… πλήρη καταστροφή.
Όλοι οι εμπλεκόμενοι, άμεσα και έμμεσα, δείχνουν το υπόβαθρο αυτής της σύγκρουσης επί της επικράτειας της Ουκρανίας. Είναι η σύγκρουση Δύσης, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ με την Ρωσία. Ο μονοκρατορικός κόσμος υπό τις ΗΠΑ αμφισβητείται από τις γεωπολιτικές δυνάμεις που τάσσονται υπέρ ενός πολυπολικού κόσμου των αναδυόμενων καπιταλιστικών οικονομιών του πλανήτη. Εξ ου και οι ανταγωνισμοί προς διαμόρφωση των σφαιρών επιρροής.
Από τη μια έχουμε τις ΗΠΑ με φθίνουσα την ισχύ τους και σε αγωνιώδη προσπάθεια αποτροπής της. Από την άλλη την ανάδυση νέων οικονομιών, των αναπτυσσόμενων, που διεκδικούν το δικό τους μερτικό στον παγκόσμιο καταμερισμό εξουσίας και πλούτου. Το σημείο τομής είναι η στρατιωτική αντιπαράθεση.
Γι αυτό οι Δυτικοί, με πρωτοστατούσες τις ΗΠΑ και αιχμή του δόρατος το ΝΑΤΟ, επιδίωξαν και πέτυχαν την επέκταση της Βορειοατλαντικής συμμαχίας έως τα 1.000 χλμ εγγύτερα στην Ρωσία. Ενώ θα είχαν εγκατασταθεί στην Ουκρανία και στη μεθόριο με την Ρωσία τα αμερικανοΝΑΤΟϊκά αντιπυραυλικά συστήματα προς αναχαίτιση των ρωσικών βαλλιστικών πυραύλων SARMAT.
Η Ουκρανία είναι το πρόσχημα και το όχημα της σύγκρουσης δι’ αντιπροσώπων – proxy war. Ένα τέλειο προτεκτοράτο της Δύσης. Με τους Αμερικανούς να αποτελούν τον πυροκροτητή της σύγκρουσης και τον Πούτιν να προβαίνει σε αυτό που αναμενόταν.
Αυτό που ζητούσε η Ρωσία ήταν η μη ένταξή της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, με ένα καθεστώς ουδετερότητας. Κάτι το οποίο το Κίεβο αρνήθηκε και τώρα βλέπει: το 18% της ουκρανικής επικράτειας να ελέγχεται από τις ρωσικές δυνάμεις, το μεγαλύτερο μέρος της χώρας να έχει καταστραφεί και οι πολίτες συρμένοι στα πεδία των μαχών και τους αναρίθμητους τάφους – με άγνωστο τον αριθμό των θυμάτων αμφοτέρων των πλευρών.
Οι Ρώσοι διακηρύττουν ότι δεν μπορούν να ανεχθούν πλέον τις ΗΠΑ στο ρόλο του παγκόσμιου σερίφη. Ο κόσμος πλέον δεν είναι μονοπολικός αλλά πολυπολικός. Προς αποτροπή μιάς τέτοιας εξέλιξης, ΗΠΑ, Βρετανία, κάποιοι Ευρωπαίοι, η G7 και το ΝΑΤΟ ανέλαβαν ρόλο, βλέποντας τις αναδυόμενες οικονομίες να επιχειρούν την απεξάρτησή τους από το αμερικανικό δολάριο και τα παιχνίδια κυβερνήσεων και πολυεθνικών στα χρηματιστήρια.
Ρωσία και άλλες δυνάμεις, όπως τα κράτη των BRICS, διατυπώνουν πλέον τη θέλησή τους για μια άλλη νομισματική πολιτική πέραν του δολαρίου, με τις τιμές των αγαθών συνδεδεμένες σε πραγματικές αξίες και όχι πλασματικές. Με πολλές άλλες χώρες να συστρατεύονται: από την Ασία και την Αφρική έως την Λατινική Αμερική.
Κάποιοι μιλάνε ακόμη και για αλλαγή παρα-δείγματος… καπιταλιστικού.
Η Ρωσία μιλάει για την αδιαίρετη ασφάλεια – η Κίνα για την παγκόσμια ασφάλεια. Δηλαδή, ασφάλεια για όλους.
Οι σκληροί Δυτικοί διατυμπανίζουν πλέον ότι στόχος τους είναι η αποδυνάμωση της Ρωσίας, ο περιορισμός και αποκλεισμός της. Αυτό διακηρύσσεται και στο νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ – καθαρά ψυχροπολεμικό, με την τελευταία σύνοδο κορυφής των ηγετών των 30 κρατών της ΒΑ συμμαχίας. Βάζοντας πλέον στο κάδρο και την Κίνα, με τις ΗΠΑ να τη στοχεύουν ευδιάκριτα – με αφορμή και τη συμπόρευσή της με την Ρωσία.
Οι ΝΑΤΟϊκοί έχουν προωθηθεί και ενισχύσει τις δυνάμεις τους σε όλο το ανατολικοευρωπαϊκό μέτωπο + Φινλανδία και Σουηδία πλέον. Ενώ δημιουργείται Δύναμη ταχείας αντίδρασης με 300.000 στρατεύματα ΝΑΤΟϊκά στα σύνορα με την Ρωσία. Έτσι βλέπουμε να εκστρατεύουν προς ενίσχυση της Ουκρανίας, με τη συνεχή αποστολή νέων οπλικών συστημάτων.
Από τις επιπτώσεις της ουκρανικής σύγκρουσης κερδισμένοι είναι οι Αμερικανοί, με τους Ευρωπαίους να σύρονται από τις ΗΠΑ και να επωμίζονται αυτοί το μεγαλύτερο κόστος των κυρώσεων που επέβαλε η Δύση στην Ρωσία. Αν και εμφανείς είναι οι αντισυσπειρώσεις που προκλήθηκαν από την αμερικανική πολιτική –γνωστή άλλωστε από τις τόσες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ανά τον κόσμο.
Να θυμίσουμε μόνο Ιράκ και Γιουγκοσλαβία, μιάς και αυτές τις μέρες είναι τα 20 χρόνια από την επέμβαση στο πρώτο και 24 χρόνια από τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς στη δεύτερη.
Οι Αμερικανοί εμφανίζονται και οι πλέον κερδισμένοι,… προς το παρόν:
-χτυπάνε την Ρωσία,
-ετοιμάζονται για την Κίνα
-εγκλωβίζουν τους Ευρωπαίους στο αμερικανοΝΑΤΟϊκό άρμα, οι Αμερικανοί επέστρεψαν στην Ευρώπη, λέγεται χαρακτηριστικά
-πουλάνε και το υγροποιημένο αέριο LNG – το οποίο προκύπτον από τις σχιστολιθικές εξορύξεις ήταν ακριβό, όταν το βαρέλι το πετρέλαιο ήταν 50 $ – τώρα όμως που είναι υπερδιπλάσια η τιμή του; Και μάλιστα το πουλάνε σε υπερδιπλάσιες τιμές στους Ευρωπαίους.
Οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν τεθεί σε κατάσταση ενεργειακού συναγερμού, με τις χώρες της ΕΕ να αντιμετωπίζουν ολική ή μερική μείωση των εισαγωγών ρωσικού φυσικού αερίου. Πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις προσφεύγουν στους πολίτες και τους ζητούν περιορισμό της κατανάλωσης. Ενώ κάποια κράτη έχουν ήδη στραφεί εκ νέου στον άνθρακα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και άλλα σε εγκαταστάσεις υγροποιημένου αερίου… αμερικανικού, με το αζημίωτο φυσικά.
Με τις αντιρωσικές κυρώσει παρεμπιπτόντως να μη έχουν πλήξει όσο ανέμεναν την ρωσική οικονομία, το αντίθετο μάλιστα με την εκτίναξη των εσόδων της από την μεγάλη άνοδο των τιμών τόσο στο πετρέλαιο όσο στο φυσικό αέριο.
Η στάση του ελληνικού κράτους; Γνωρίζουμε ξεκάθαρα και κυνικά ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει εμπλέξει άμεσα τη χώρα στον πόλεμο στην Ουκρανία και στην αντιπαράθεση των στρατιωτικών μπλοκ. Την έχει εντάξει στην εμπροσθοφυλακή των ΝΑΤΟϊκών που εκστρατεύουν κατά της Ρωσίας. Βλέπε ορμητήριο Αλεξανδρούπολης…
Ήδη σε κάποιες χώρες οι κυβερνήσεις κατέρρευσαν (Βουλγαρία, Εσθονία, Ιταλία ή στη Γαλλία χωρίς προεδρική πλειοψηφία), ένεκα ακριβώς αυτών των προβλημάτων που έχουν δημιουργηθεί από τη στάση έναντι της Ρωσίας και τις κυρώσεις που της έχουν επιβάλει οι Δυτικοί, με όλα όσα επακολούθησαν προκαλώντας ένα ντόμινο επιπτώσεων σε όλον τον πλανήτη πλέον. Σήμερα μιλάμε για ενεργειακό πόλεμο, εφοδιαστικό, επισιτιστικό. Μέτρα όμως που δεν έχουν αποδυναμώσει τη Ρωσία ή να έχουν φέρει τον πολύμηνο πόλεμο πιο κοντά στη λήξη του. Αντίθετα οι λαοί είναι αυτοί που πληρώνουν τους ενεργειακούς λογαριασμούς.
Ως προς την εξέλιξη του πολέμου, ανοιχτή είναι η προοπτική διατήρησης της σύγκρουσης… παγωμένης, προς όφελος αμφοτέρων των πλευρών. Με το κορεάτικο μοντέλο να προβάλει ως πιθανότητα.
Κι εδώ να πούμε ότι… δεν διαλέγουμε καπιταλισμούς ή ιμπεριαλισμούς. Ούτε έχουμε οπτική ίσων αποστάσεων, ούτε παίρνουμε μεζούρα για το ποιος είναι περισσότερο ιμπεριαλιστής από τον άλλον.
Το ίδιο το σύστημα επιλέγει την πολιτική του με άλλα (εμπόλεμα) μέσα, ανάλογα με τα συμφέροντά του. Μη ξεχνάμε ότι η γερμανική μεγαλοεπιχειρηματική τάξη μετά τον Α’ΠΠ θυσίασε τον Κάϊζερ, μετά το ’32 θυσίασε την ίδια την δημοκρατία και μετά το ’39 την ίδια την ανθρωπότητα.
Εμείς τι κάνουμε, οι λαοί και οι κοινωνίες, τα δυναμικά κομμάτια τους; Ποιες οι διέξοδοι;…
Οι αντιστάσεις μας. Ενάντια στις επιλογές των κυρίαρχων κάθε κράτους, και πολυεθνικού οργανισμού, στην πλανητική κατάσταση πολιορκίας, με την επέκταση της εκμετάλλευσης, την εργαλειοποίηση της πανδημίας, την αντιδραστικοποίηση του συστήματος, τον καθολικό ταξικό πόλεμο, την μέγγενη πολεμαρχών και ολιγαρχών.
Γιατί, είμαστε οι χαμένοι και στον πόλεμο και την ειρήνη.
Κι όπως λένε και οι Ζαπατίστας: Ενάντια σε όλους τους πολέμους, με όλες τις τέχνες, όλες τις αντιστάσεις, όλες τις εξεγέρσεις. Με αυτούς που αγωνίζονται για τη ζωή ενάντια στο σύστημα.
Ένα τέτοιο αντιπολεμικό κίνημα, ενάντια στο σύστημα, τον καπιταλισμό και το κράτος, πρέπει να αναπτυχθεί, ώστε να αποτρέψει τους πολέμους στους οποίους εγκλωβίζονται οι κοινωνίες. Αν ξεσπάσει… είναι αργά!
& Σε κάθε πόλεμο το πρώτο μέτωπο είναι η ενημέρωση και το πρώτο θύμα είναι η αλήθεια.
Ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά ακολουθεί τον κανόνα της αξιοποίησης της συστημικής προπαγάνδας προς διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Προς απόκρυψη της πραγματικής βάσης αυτού του πολέμου, των πραγματικών αντιτιθέμενων και των πραγματικών αιτιών του. Εστιάζουν στις πολεμικές συγκρούσεις μέσα στην Ουκρανία, αποσιωπώντας το ευρύτερο πλαίσιο μέσα στο οποίο εντάσσεται.
Η ενημέρωση είναι δημόσιο αγαθό και κοινωνικό δικαίωμα, και όχι εμπόρευμα ή μέσο προπαγάνδας.
