Σε πολλές πόλεις της χώρας φοιτητές (προπτυχιακοί, μεταπτυχιακοί, διδακτορικοί), εκπαιδευτικοί, καθηγητές πανεπιστημίων κ.α. καλούν σε πανεκπαιδευτικές συγκεντρώσεις και πορείες ενάντια στα σχέδια κυβέρνησης για ιδιωτικά πανεπιστήμια και υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας.
Αθήνα: Πανεκπαιδευτική πορεία στις 12:00 στα Προπύλαια
Θεσσαλονίκη: Πανεκπαιδευτική συγκέντρωση – διαδήλωση ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, στις 12:00 στην Καμάρα
Πάτρα: Συγκέντρωση-Πορεία ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, στις 10:30 στην Κατάληψη Παραρτήματος
Ηράκλειο: Πορεία στις 13:00 στην πλατεία Ελευθερίας
Χανιά: Πανεκπαιδευτική συγκέντρωση στις 13:00 στην πλατεία Αγοράς
Ιωάννινα: Διαδήλωση ενάντια στα ιδιωτικά ΑΕΙ στις 11:00 στην Περιφέρεια Ηπείρου
Βέροια: Συγκέντρωση υπεράσπισης της δημόσιας εκπαίδευσης στις 12:00 στην πλατεία Δημαρχείου
Κέρκυρα: Συγκέντρωση-πορεία κατά της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων στις 12:00 στην πλατεία Ψυχιατρείου
Τρίκαλα: Συγκέντρωση – πορεία ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια στις 13:00 στην πλατεία Ρήγα Φεραίου
ΑΘΗΝΑ
ΟΧΙ ΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ!
Αθήνα: Προπύλαια 12:00 Θεσσαλονίκη: Καμάρα 12:00 Πάτρα: Πλατεία Γεωργίου, 10:30 Βόλος: Θόλος , 11:00 Ξάνθη: Κεντρική Πλατεία , 19:00 Γιάννενα : Περιφέρεια, 11:00 Χανιά: Πλατεία Δημοτικής Αγοράς, 13:00 Ρέθυμνο: Δημαρχείο, 15:00 Ηράκλειο: Πλατεία Ελευθερίας, 13:00 Φλώρινα: Πλατεία Μόδη, 12:00 Κέρκυρα: Ψυχιατρείο, 12:00Ανακοίνωση της Νεολαίας ΕΕΚ
για το νομοσχέδιο για τα «Μη Κρατικά Πανεπιστήμια»
ΟΧΙ ΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΙΕΡΑΚΑΚΗ – ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ
ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ, ΜΑΘΗΤΩΝ, ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
H κυβέρνηση Μητσοτάκη ετοιμάζεται να σφαγιάσει στον βωμό της ιδιωτικής εκμετάλλευσης τα τελευταία υπολείμματα της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με την ψήφιση στην Βουλή του νόμου για τα «Μη Κρατικά Πανεπιστήμια» ως τα τέλη του Ιανουαρίου.
Με την ιδιωτικοποίηση και της τριτοβάθμια εκπαίδευσης έρχεται να μπει ένα τέλος και στο τελευταίο “καταφύγιο” της “δημόσιας – δωρεάν” παιδείας στην Ελλάδα.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά να μπει τέλος σε οποιαδήποτε λογική ενιαίου κατοχυρωμένου επαγγελματικού δικαιώματος για όποιον τελειώνει μία σχολή ιδίου αντικειμένου.
Οι διαδικασίες «φάστ τρακ» με τις οποίες προωθεί την ψήφιση του περιβόητου νόμου είναι προφανές ότι στοχεύουν στο να εκμεταλλευτούν την επερχόμενη εξεταστική με το φοιτητικό κίνημα να βρίσκεται σε δυσκολία να συγκεντρώσει τις δυνάμεις του σε άδεια πανεπιστήμια και με τους φοιτητές να κυνηγάνε τις εξεταστικές.
Με το νομοσχέδιο” Ελεύθερο Πανεπιστήμιο” επιχειρεί να βάλει τέλος στο μονοπώλιο της Δημόσιας Ανώτατης Εκπαίδευσης με την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων, μέσω της παράκαμψης του άρθρου 16 και της αξιοποίησης του άρθρου 28 του ευρωπαϊκού δικαίου στην υπηρεσία του κεφαλαίου.
Δεν πρόκειται απλά και μόνο για άλλο ένα νομοσχέδιο για την αύξηση των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση. Τα Δημόσια Πανεπιστήμια θα υποχρεωθούν να ξεπέσουν στην κατηγορία της δεύτερης τάξεως στο μέλλον.
Ήδη από πέρυσι τα πτυχία των Καλλιτεχνών Σχολών υπονομεύτηκαν για χάρη της εκλογικής δέσμευσης της κυβέρνησης απέναντι στις ιδιωτικές σχολές καλών τεχνών, ενώ την ίδια ώρα στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση το φροντιστήριο εντάσσεται σαν “θεσμός” πλέον και στο γυμνάσιο !
Με αυτό το νομοσχέδιο η κυβέρνηση υποτάσσει την Ανώτατη Παιδεία στις ανάγκες του διεθνούς καπιταλισμού σε συνθήκες ιστορικής παρακμής και κρίσης.
Αυτό το νομοσχέδιο κατατίθεται στην δεύτερη τετραετία της ΝΔ, όχι τυχαία, αλλά γιατί είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση του κεφαλαίου η δραστική απόσυρση του δημοσίου από την Υγεία και την Παιδεία και η επέκταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης στους ανεκμετάλλευτους χώρους της Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Η ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ καθιστά αδύνατη την εκπαίδευση σε μεγάλα στρώματα της νεολαίας αποκλείοντας εντελώς της πρόσβαση των καταπιεσμένων στην τριτοβάθμια παιδεία.
Η λυσσαλέα μανία για την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας και της Υγείας δρομολογείται την ίδια ώρα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη ενισχύει την Αστυνομία και τις Ένοπλές Δυνάμεις στην υπηρεσία του αμερικανο – ΝΑΤΟϊκού ιμπεριαλισμού για να κυνηγούν τη νεολαία στην Ελλάδα και να σφάζουν τους λαούς της Ουκρανίας, της Ρωσίας, της Παλαιστίνης. Έρχεται να ικανοποιήσει την ανάγκη του κεφαλαίου για επιβίωση, σε συνθήκες που η κυβέρνηση δρομολογεί την αποπληρωμή των 25 δις ευρώ των τόκων του «κρυφού» τέταρτου μνημονίου τα επόμενα χρόνια, στους δανειστές.
Ενταχθείτε στις γραμμές του ΕΕΚ με στόχο την συγκρότηση ενός επαναστατικού φοιτητικού κινήματος για την ανατροπή της απόπειρας ιδιωτικοποίησης της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, για αποκλειστικά δημόσια – δωρεάν και υψηλού επιπέδου ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση με αναγνωρισμένα στο πτυχίο επαγγελματικά δικαιώματα, για μόνιμη δουλειά για όλους και αυξήσεις μισθών!
Eμπρός για συνελεύσεις, καταλήψεις, διαδηλώσεις διαρκείας. Κοινός αγώνας σπουδαστών, μαθητών, γονέων και εργαζομένων για να ανατρέψουμε την κυβέρνηση ΝΔ, κόντρα σε κάθε καπιταλιστική κυβέρνηση που μας κλέβει τις ζωές.
Για την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό!
Πορεία 12:00 Προπύλαια
Νεολαία ΕΕΚ
Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας
Για εμάς, το πανεπιστήμιο δεν αποτελεί έναν χώρο ξεκομμένο από την κοινωνία. Οι δομές που γεννούν και υποστηρίζουν τις διάφορες μορφές καταπίεσης και ιεραρχίας, δρουν και εντός του πανεπιστημίου, και επηρεάζουν τη ζωή του μέσου φοιτητή. Αναγνωρίζουμε την καταπίεση του κάθε φοιτητικού υποκειμένου στον χώρο του Πανεπιστημίου ως επιγέννημα της ευρύτερης κοινωνικής καταπίεσης που βιώνουμε. Γι’ αυτό επιδιώκουμε τη σύνδεση
των αγώνων μέσα και έξω απ’ τα πανεπιστήμια με πόλο και κέντρο των αγώνων αυτών να είναι οι σχολές. Οι ανέκαθεν δηλαδή χώροι πολιτικοποίησης και διακίνησης ιδεών, χώροι απελευθέρωσης του πνεύματος και ερμηνείας της κοινωνίας και του κόσμου. Χώροι διεκδικήσεων που διατήρησαν τα προαναφερθέντα τους χαρακτηριστικά μέσα από συνεχείς και επίμονους αγώνες. Το άσυλο δεν σχετίζεται με κανενός είδους θεσμική παραχώρηση, αλλά ρίζωσε στις συνειδήσεις των φοτητ(ρι)ών και της κοινωνίας μέσα από τη συνεχή και επίμονη υπεράσπισή του.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο θα συνεχίσουμε να συγκρουόμαστε ενάντια σε κάθε κρατικό και κεφαλαιοκρατικό συμφέρον έρχεται να εξυπηρετήσει η εκπαιδευτική αναδιάρθωση -και όχι μόνο η εκπαιδευτική- . Ενάντια σε εμπορευματοποίηση και εντατικοποίηση, ενάντια σε κάθε μέσο φύμωσης, αποπνευματικοποίησης και αδρανοποίησης των φοιτητών όπως και ενάντια σε κάθε είδους φραγμό, πόσο μάλλον εκείνους που αφορούν το κοινό αγαθό της παιδείας, της μόρφωσης, και της εκπαίδευσης.
Στο πλαίσιο αυτό αγωνιζόμαστε και θα αγωνιστούμε κατά της αναθεώρησης του Άρθρου 16, που δεν αποτελεί παρά το επιστέγασμα μίας σειράς πολλαπλών μεταρρυθμίσεων και υπουργικών αποφάσεων. Όχι φυσικά υπερασπιζόμενοι την διαχείριση της εκπαίδευσης από το Κράτος, αλλά επειδή αντιλαμβανόμαστε την παιδεία ως κοινό αγαθό, η οποία επιβάλλεται να αποτελεί αντικείμενο κοινής διαχείρισης, με σκοπό την συμβολή και την πρόσβαση όλων μας σε αυτή. Γι’ αυτό και ο αγώνας μας για την αναδιάρθρωση δεν υιοθετεί χαρακτηριστικά συντεχνειακά, δεν στοχεύει σε καμία επιμέρους κατάκτηση, αλλά αποσκοπεί στο να αντλήσει τη μοναδική πολιτική υπεραξία που μπορεί εν προκειμένω να αντλήσει: τη διαμόρφωση συνειδήσεων αφυπνισμένων και απελευθερωμένων. Με την ίδια λογική, τον συνδικαλισμό τον αντιλαμβανόμαστε ως ένα μόνο μέσο και κάθε συνδικαλιστική κατάκτηση νοηματοδοτείται από την πολιτική της κατεύθυνση και τη σχέση της με τους μετέπειτα αγώνες μας. Το φοιτητικό κίνημα δεν ανταποκρίνεται απλώς στην απειλή της κοινωνίας από το Κράτος και το Κεφάλαιο, αλλά τα υποστηρίζει και το ίδιο, όπως αμέτρητες φορές έχει αποδείξει, μέσα από τις συντεχνιακές λογικές του, και την ιεραρχία των κομματικών μηχανισμών.
Επιδιώκουμε την οριζόντια διαχείριση του Πανεπιστημίου από τα ίδια τα φοιτητικά υποκείμενα. Την εξαφάνιση κάθε μορφής ιεραρχίας από την καθημερινότητα, την κοινωνία, τα Πανεπιστήμιά μας. Αγωνιζόμαστε μέσα από τις γενικές συνελεύσεις του συλλόγου μας, επιδιώκουμε διαρκώς καταλήψεις, διαδηλώσεις, και συγκρούσεις στους δρόμους.
Στηρίζουμε την κινητοποίηση τη Πέμπτη στις 11/1 13:00 στα Προπύλαια
ΠΟΡΕΙΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΜΑΖΙΚΕΣ – ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
ΑΣΥΛΟ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΠΡΥΤΑΝΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ
Ελευθεριακό Σχήμα Παντείου
Ευθεία επίθεση στο δημόσιο χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σηματοδοτεί το νέο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο, υπό τον προκλητικό τίτλο «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» που αναμένεται να καταθέσει η νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προς ψήφιση τις επόμενες εβδομάδες. Επί της ουσίας, το νομοσχέδιο το οποίο παρουσιάστηκε από τον υπ. Παιδείας Κ. Πιερρακάκη στην σύνοδο των Πρυτάνεων στις 15 Δεκεμβρίου, βάζει ταφόπλακα στην δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση και ανοίγει πλήρως την πόρτα για την ιδιωτικοποίηση της, θεσμοθετώντας, σε μια σαφή αναθεώρηση του άρθρου 16, την ίδρυση μη Κρατικών Πανεπιστημιών. Συγκεκριμένα προβλέπει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημιών με κριτήρια εισαγωγής τα οποία δεν θα υπάγονται σε ενιαίες πανελλαδικές εισαγωγικές εξετάσεις, αλλά θα ορίζονται από τα ίδια τα ιδρύματα. Εγκαθιδρύει έτσι μια εντελώς αναξιοκρατική -και συνάμα ταξική- εισαγωγή υποψηφίων, οι οποίοι θα έχουν ισότιμα πτυχία με τα δημόσια ΑΕΙ.
Συνέχεια των διαδοχικών αναδιαρθρώσεων στην Παιδεία των μνημονιακών και «μεταμνημονιακών» κυβερνήσεων, όσο και αυτών της προηγούμενης τετραετίας, ύστερα από τη ψήφιση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής και της ένταξης των ΟΠΠΙ στους πανεπιστημιακούς χώρους (Νόμος Κεραμέως), το προς ψήφιση νομοσχέδιο ανοίγει διάπλατα τον δρόμο για την διείσδυση του κεφαλαίου στην παιδεία και την επιχειρηματικοποίηση των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι γι αυτήν ακριβώς την εξέλιξη πίεζε ο ΣΕΒ ήδη από το 2018 κάνοντας λόγο για την ανάγκη «άρση της απαγόρευσης ίδρυσης ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων για την παροχή ανώτατης εκπαίδευσης». Αντίθετα από ότι ο τίτλος του «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» δηλώνει, το νομοσχέδιο εντείνει τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση, κλείνοντας την πόρτα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε χιλιάδες μαθητές από τα κατώτερα λαϊκά και κοινωνικά στρώματα, την ίδια στιγμή που υποβαθμίζει της αξία των τίτλων σπουδών σε φοιτητές και τελειόφοιτους. Στην ουσία το νομοσχέδιο μετατρέπει τα πεδία της εκπαίδευσης και της εύρεσης εργασίας σε μια απέραντη αρένα ανταγωνισμού, καριερισμού και ατομισμού, ενώ επιδιώκει την ευρύτερη εμπλοκή του ιδιωτικού κεφαλαίου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Βάζει μπροστά από τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας, τα επιχειρηματικά κέρδη, αναδεικνύοντας έτσι τις ξεκάθαρες επιταγές κράτους και κεφαλαίου για υποβάθμιση και υποχρηματοδότηση των δημόσιων ιδρυμάτων, με ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές, σε αντιδιαστολή με αυτές για εντατικοποίηση της έρευνας χωρίς πληρωμή -η οποία μόνο ως απλήρωτη εργασία μπορεί να νοηθεί- για την ελληνική αστυνομία, τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, την Frontex, τον ελληνικό στρατό και την πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ.
Το νομοσχέδιο επιβεβαιώνει επί της ουσίας το διττό ρόλο του σύγχρονου νεοφιλελεύθερου πανεπιστήμιου : αφενός ως ιδεολογικός μηχανισμός του κράτους, μέσω του οποίου καλλιεργούνται οι «αξίες» αλλά πρωτίστως οι σχέσεις, οι οποίες θα διαμορφώσουν εν τέλει και τις παραγωγικές σχέσεις, και αφετέρου ως μηχανισμός παραγωγής γνώσης στην υπηρεσία του κεφαλαίου, αντί των πραγματικών κοινωνικών αναγκών. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και το αστικό μπλοκ που αυτή εκπροσωπεί, δεν παίζει, ωστόσο, χωρίς αντίπαλο. Όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) θα βρει απέναντι της το φοιτητικό και ευρύτερο νεολαιίστικο και ανταγωνιστικό κίνημα, το οποίο θα σταθεί εμπόδιο στην περεταίρω υποτίμηση των ζωών και της εργατικής αξίας του μελλοντικού προλεταριάτου. Ένα κίνημα, το οποίο πιάνοντας το νήμα από τους μεγάλους φοιτητικούς αγώνες του 2006-2007 ενάντια στο Νομοσχέδιο Γιαννάκου, την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, τις αντιμνημονιακές διαδηλώσεις και συγκρούσεις της περιόδου 2010-2012, εώς και τις πρόσφατες μαχητικές νικηφόρες κινητοποιήσεις ενάντια στην είσοδο της αστυνομίας στα πανεπιστήμια, θα επιβάλλει μέσα από τη δυναμική του και την ξεκάθαρη ταξική του τοποθέτηση, τους όρους του και το δίκιο του. Φοιτητές, προλετάριες, άνεργοι, μαθήτριες, όλος ο κόσμος της νεολαίας, της εργασίας και του αγώνα, να συμπορευτούμε μετωπικά απέναντι στην επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, βάζοντας ένα ισχυρό ανάχωμα στη γενικότερη πολιτική ιδιωτικοποίησης των κοινωνικών εργατικών αναγκών και της συνολικής στρατηγικής υποτίμησης της τάξης μας που αυτή υπηρετεί.
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΗΣ 11ΗΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΙ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 16
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΟΝΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ-ΝΑΤΟ
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών)
ΑΘΗΝΑ: 12:00 μμ, Προπύλαια
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 12:00 μμ, Καμάρα
ΙΩΑΝΝΙΝΑ: 11:00 πμ, Περιφέρεια
ΠΑΤΡΑ: 10:30 πμ, Πλατεία Γεωργίου
ΟΧΙ ΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ
ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ
Μέσα στον Γενάρη αναμένεται η κατάθεση του νέου νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας για την ίδρυση μη κρατικών – ιδιωτικών πανεπιστημίων, με τίτλο «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο». Δεν πρόκειται για έναν ακόμη νόμο ή μια αόριστη «εκπαιδευτική αναδιάρθρωση», αλλά για τομή στις αντι-εκπαιδευτικές επιθέσεις της κυβέρνησης. Βάζουν ταφόπλακα στις σπουδές και το μέλλον μας. Αποτελεί ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, καθώς το Άρθρο 16 απαγορεύει ΡΗΤΑ τη σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες. Το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» δεν θα σημάνει απλά μια παράκαμψη αλλά μια ντε φάκτο κατάργηση του άρθρου 16. Επικαλούμενοι τις “νέες συνθήκες” και τις “οδηγίες” της ΕΕ, θέλουν να τελειώνουν, όπως δηλώνουν προκλητικά, “με το κρατικό μονοπώλιο στην εκπαίδευση” και με “αναχρονιστικούς θεσμούς”. Έτσι βλέπει η κυβέρνηση τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας! Στόχος της είναι να προχωρήσει, αν μπορέσει, και στην οριστική συνταγματική αναθεώρηση/κατάργηση του άρ. 16.
Ο δημόσιος δωρεάν χαρακτήρας της εκπαίδευσης είναι παρακαταθήκη της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου και από τις σημαντικότερες κατακτήσεις εργαζόμενων και νεολαίας. Κερδήθηκε μέσα από σκληρούς αγώνες δεκαετιών και κατοχυρώθηκε, θεσμικά, στην Μεταπολίτευση μέσω του άρθρου 16. Το νέο νομοσχέδιο -αν ψηφιστεί- θα έχει ολέθριες συνέπειες για τη νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
ΒΑΖΟΥΝ ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
Ιδιωτικά πανεπιστήμια σημαίνει: 1. Γενίκευση της εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης και κάθε μορφής διδάκτρων, μετατροπή της μόρφωσης σε ακριβό εμπόρευμα. Στήνουν μια αγορά με τέλη φοίτησης (δίδακτρα) σε μεταπτυχιακά-προπτυχιακά, σεμινάρια-πιστοποιήσεις, ιδιωτικές λέσχες-εστίες, συγγράμματα, προγράμματα κατάρτισης-πιστοποιήσεων και πλέον τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. 2. Διάλυση των δημόσιων ΑΕΙ. Δεν μπορεί να υπάρξει «συνύπαρξη» με τα ιδιωτικά, που η κυβέρνηση πριμοδοτεί με κάθε τρόπο. Οδηγούμαστε σε δραστική υποβάθμιση των δημόσιων ΑΕΙ, επιδείνωση της υποχρηματοδότησης, υποστελέχωσης, διάλυσης υποδομών, ενώ η εφαρμογή της «αξιολόγησης» θα κλείνει-συγχωνεύει σχολές. Τα επαγγελματικά δικαιώματα στα πτυχία των δημόσιων ΑΕΙ θα υποβαθμιστούν πολύ: το πτυχίο μετατρέπεται σε κουρελόχαρτο, τα ιδιωτικά ιδρύματα θα έχουν «μονοπώλιο» σε πτυχία με ολοκληρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα. Θα ενταθεί ο ταξικός αποκλεισμός, ο εξοστρακισμός των πιο φτωχών από την εκπαίδευση (ΕΒΕ, τράπεζα θεμάτων, ν+2, διάλυση φοιτ. μέριμνας κ.λπ.). Έτσι δημιουργούν πελατεία για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, επιβάλλοντας (μαζί με τους άλλους νόμους ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) στα δημόσια ΑΕΙ να λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Δεν είναι πρώτη φορά που η Κυβέρνηση Μητσοτάκη προχωρά σε τέτοιες επιθέσεις. Πρόκειται για μια κυβέρνηση-συμμορία, που καταπατά κάθε είδους νομιμότητα (παρακολουθήσεις/υποκλοπές, απευθείας αναθέσεις κ.λπ.), τα ανθρώπινα δικαιώματα (Πήλος, στρατόπεδα συγκέντρωσης), το ίδιο το Σύνταγμα (αντεργατικοί νόμοι, εφαρμογή των μνημονίων…). Όλη η διακυβέρνησή τους είναι ενα διαρκές πραξικόπημα, πολιτικό, στη λειτουργία της βουλής, στις φωτογραφικές διατάξεις που φέρνουν νύχτα και κατά παραγγελία. Με σκοπό να θωρακίσουν το καθεστώς τους, το πλιάτσικο σε βάρος των εργαζομένων με κάθε τρόπο, ώστε να πλουτίζει μια ελίτ στις πλάτες μας. Στελέχη της κυβέρνησης, «ημέτεροι», όλοι οι ανεπάγγελτοι που δεν έχουν δουλέψει ποτέ, όλοι αυτοί οι «ά(χ)ριστοι» βρίσκονται διαπλεκόμενοι σε κάθε λογής σκάνδαλα, παράνομες δραστηριότητες, βρωμιές, ανηθικότητες – και βέβαια δεν καταδικάζονται ποτέ από την ταξική «δικαιοσύνη» τους. Η κυβέρνηση του Μητσοτάκη στηρίζεται σε μια ψευδεπίγραφη “κυριαρχία” για να συνεχίσει τις εγκληματικές πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων. Ρημάζουν και ξεπουλούν καθετί δημόσιο και δωρεάν (Υγεία, Ρεύμα, Κοινωνική Ασφάλιση, υποδομές κ.α.) σπέρνοντας θάνατο και καταστροφές (Τέμπη, πυρκαγιές, πλημμύρες, νεκροί στην πανδημία).
Όλες οι προηγούμενες επιθέσεις έστρωναν το έδαφος στην ολοκληρωτική διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας. Oι δήθεν «προοδευτικοί» μνημονιακοί (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.ά.) όχι μόνο δεν κάνουν την παραμικρή ουσιαστική αντιπολίτευση, αλλά μάλιστα δηλώνουν κατά καιρούς “ανοιχτοί στο ενδεχόμενο ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων”. Επομένως, απέναντι μας έχουμε ένα ολόκληρο νεοφιλελεύθερο-μνημονιακό καθεστώς, που βλέπει τη δημόσια και δωρεάν παιδεία σαν περιττό έξοδο. Ο χρεωκοπημένος ελληνικός καπιταλισμός δεν θέλει να διαθέσει ούτε δεκάρα για τον εκπαιδευτικό μηχανισμό. Αντίθετα, θέλει αυτά τα λεφτά να πάνε ως επιδότηση-ενίσχυση στο ιδιωτικό κεφάλαιο, στους επιχειρηματίες-εμπόρους της εκπαίδευσης. Στήνοντας στα συντρίμμια της δημόσιας δωρεάν παιδείας ένα πεδίο ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας αυτών των κορακιών της «ελεύθερης αγοράς». Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να καταστρέψουν τη δημόσια δωρεάν παιδεία, το μέλλον μας. Να μας επιβάλλουν ένα πισωγύρισμα δεκαετιών, τη λογική της «αριστείας», ότι «οι φτωχοί δεν μπορούν να σπουδάζουν».
ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ
Ο αγώνας έχει απαιτήσεις. Δεν αντιπαλεύουμε μόνο έναν ακόμα νόμο αλλά ένα ολόκληρο καθεστώς. Μαζί με την 
κυβέρνηση Μητσοτάκη στέκονται η ΕΕ, το κεφάλαιο, όλη η ελίτ και οι μηχανισμοί τους. Η μόνη λύση βρίσκεται στα χέρια μας. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να προτάξει έναν αποφασιστικό, ανυποχώρητο αγώνα διαρκείας. Μακροπρόθεσμο, πανελλαδικό, ενωτικό κόντρα στη λογική «εύκολων λύσεων» ή «συμβολικών» κινήσεων, που ο ορίζοντάς τους θα εξαντλείται π.χ. στην εξεταστική. Πρέπει σε κάθε σχολή να οργανώσουμε τον αγώνα: να ζωντανέψουμε τις συνελεύσεις, να φτιάξουμε επιτροπές δράσης και συντονιστικά. Που θα κάνουν γνωστό το ζήτημα, θα βοηθάνε την ενεργή συμμετοχή όλων των φοιτητών, θα ενώνουν και θα μαζικοποιούν τις κινητοποιήσεις, θα τις βγάζουν στην κοινωνία (αντί να τις εξαντλούν σε ανούσιες «επισκέψεις» σε πρυτάνεις και κοσμήτορες).
Χρειάζεται ενότητα και αυτοοργάνωση, για να αναπτυχθεί ένα μαζικό και μαχητικό φοιτητικό κίνημα, που θα ξεσηκώσει όλη την κοινωνία ενάντια στην εγκληματική κυβέρνηση της ΝΔ. Να αναπτυχθεί ένα σχέδιο αγώνα με βάση την ενεργό συμμετοχή και κινητοποίηση των φοιτητών. Την πλατιά συμμετοχή στην λήψη αποφάσεων και πρωτοβουλιών, στην οργάνωση και κλιμάκωση του αγώνα. Μόνο έτσι μπορεί να αναπτυχθεί ένας αγώνας ανάλογος και μεγαλύτερος του ’06-07, που απαιτείται σήμερα για την σύγκρουση με όλο το σάπιο καθεστώς που κυβερνά. Να πετύχουμε ένα ρήγμα στο σημερινό σκηνικό: μια ανατροπή των συσχετισμών, για να διώξουμε την επικίνδυνη κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Απαιτούμε:
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 16- ΟΧΙ ΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ. Κάτω το νέο αντιδραστικό νομοσχέδιο και όλοι οι αντι-εκπαιδευτικοί νόμοι.
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Κανένας νέος εκτός εκπαίδευσης. Έξω ιδιώτες και ΣΔΙΤ από τα Πανεπιστήμια. ΟΧΙ στην διάλυση της φοιτητικής μέριμνας.
Λεφτά για Υγεία-Παιδεία-Κοινωνική Ασφάλιση- ΟΧΙ για εξοπλισμούς, πόλεμο, αστυνομία, πλούσιους.
Νίκη στον αγώνα των Παλαιστινίων. Λευτεριά στην Παλαιστίνη- Αναγνώριση τώρα του κράτους της Παλαιστίνης
Ήττα στο σιωνιστικό κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ- Καμία συνεργασία της ελληνικής κυβέρνησης με τον μακελάρη Νετανιάχου.
ΚΑΤΩ Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ.
ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ
Κοντά 300 φοιτητές και φοιτήτριες συμμετείχαν στη γενική συνέλευση!
Κατέβηκαν δυο πλαισια ένα της πανσπουδαστικης και ένα ανοιχτό ενωτικό από τα σχηματα της ΕΑΑΚ
Υπερψηφιστηκε το πλαίσιο των ΕΑΑΚ!
Και τα δυο πολιτικά πλαίσια προτειναν καταλήψεις και συμμετοχή στην πορεία αύριο!
Ο φοιτητικος σύλλογος φιλοσοφικής αποφάσισε κατάληψη μέχρι την Τρίτη και νέα γενική συνέλευση την ίδια μέρα!
Μια από τις πιο δυνατές στιγμές της συνέλευσης όταν η εκπρόσωπος της Παλαιστινιακής παροικίας τοποθετήθηκε στην συνέλευση και πρότεινε την συμμετοχή του Συλλόγου μαζί με την Συμμαχία σταματήστε τον πόλεμο στην διαδήλωση το Σάββατο στις 2μμ στο πάρκο ελευθερίας!
Ολη η συνέλευση φώναζε Λευτεριά στην Παλαιστινη και υπερψήφισε το ψηφισμα!
Επίσης η κατάληψη φιλοσοφικής καλει με πανό σε μαζική συμμετοχή πέρα από το Σάββατο στην διαδήλωση για τα 11 χρόνια από την δολοφονία του ΣαχΖατ Λουκμαν στα Πετραλωνα!
Όλοι αύριο στο συλλαλητήριο και καλούμε σε συντονισμό όλων των φοιτητικών συλλόγων αμέσως μετά την διαδήλωση σε συντονιστικό γενικών συνελεύσεων και καταλήψεων!
ΣΕΚ στις σχολές
Αποφασίζουμε:
•Κατάληψη της σχολής την Πέμπτη 11/1, την Παρασκευή 12/1 και τη Δευτέρα 15/1
• Συμμετοχή στην πορεία προς τη Βουλή την Πέμπτη 11/1 από κοινού με τους υπόλοιπους ΦΣ και φορείς της ακαδημαϊκής κοινότητας με προσυγκέντρωση στα Προπύλαια στις 12:00. Προχωράμε σε Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων μετά την πορεία
• Διοργανώνουμε εκδήλωση με τη συμμετοχή καθηγητών, ερευνητών, διοικητικών ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια
• Προχωράμε σε εκ νέου Γενική Συνέλευση την επόμενη Τετάρτη 17/01
• Το επόμενο διάστημα εντείνουμε τον αγώνα μας με κινητοποιήσεις και πορείες. Καλούμε όλη την κοινωνία, φορείς των εργαζομένων και της ακαδημαϊκής κοινότητας να πλαισιώσουν τις κινητοποιήσεις, τις πορείες και τις δράσεις μας. Κλιμακώνουμε σε περίπτωση κατάθεσης του νομοσχεδίου και κινητοποιούμαστε μαζικά την ημέρα ψήφισης
• Οργανώνουμε συντονισμό με φορείς της πανεπιστημιακής κοινότητας τις επόμενες μέρες
Παράλληλα περασαν ομόφωνα 3 ψηφίσματα μας: 1) Η πολιτική καταγγελία για την εμφάνιση φασιστών στο παδα και τον προπηλακισμό συντρόφισσας του σχήματος
2) συμμετοχή της κατάληψης στην πορεία αλληλεγγύης στη Παλαιστίνη το Σάββατο 13/01 2μ.μ. μέτρο Μέγαρο μουσικής με κατεύθυνση προς την Ισραηλινή πρεσβεία.
3) Συμμετέχουμε στην διαδήλωση για τα 11 χρόνια από τη δολοφονία του μετανάστη εργάτη Σαχζατ Λουκμαν από χρυσαυγιτες στα Πετράλωνα 17/01 6:30 Πλατεία Μερκούρη.
ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΣΔΟΚΕ
Ο Σύλλογος ΔΕΠ Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ, εκφράζοντας την πλήρη αντίθεσή του στο προωθούμενο νομοσχέδιο για τα «ελεύθερα ΑΕΙ», συμμετέχει στο συλλαλητήριο της Πέμπτης 11 Ιανουαρίου στα Προπύλαια (12:00μμ), μαζί με τους φοιτητικούς συλλόγους και τους συλλόγους ΔΕΠ των ΑΕΙ της Αθήνας, και τίθεται σε εγρήγορση, ενόψει της κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων. Η μαζική παρουσία των μελών ΔΕΠ της Σχολής μας κρίνεται απολύτως αναγκαία σε αυτή την κρίσιμη ώρα.
Η πρόεδρος Ο γραμματέας
Γ. Γιαννουλοπούλου Κ. Γαγανάκης
Σύλλογος ΔΕΠ Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ
Μετά από μαζική Γενική Συνέλευση υπερψηφίστηκε το ενωτικό αγωνιστικό πλαίσιο ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ-Πρωτοβουλία για νέο ανεξάρτητο αριστερό σχήμα.
Συμμετέχουμε στην αυριανή πανεκπαιδευτικη κινητοποίηση στις 12:00 στα Προπύλαια και στην συνέχεια στο συντονιστικό γενικών συνελεύσεων και καταλήψεων από κοινού με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους.
Προχωράμε σε κατάληψη της σχολής μέχρι τρίτη 16/01/024 και σε εκ νέου συνέλευση την ίδια μέρα.
Υλοποιούμε την απόφαση του συλλόγου μας!
ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΙΣ ΕΚΤΟΝΩΣΕΙΣ ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΚΑΡΦΙ ΕΑΑΚ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ραγδαίες αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και τα επαγγελματικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών με νομοσχέδιο ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων!
Ξεσηκωμός τώρα! Δε θα το επιτρέψουμε!
Η κυβέρνηση της ΝΔ, επιχειρώντας να παρακάμψει το Σύνταγμα, καταθέτει νομοσχέδιο, αντιδραστική τομή για την τριτοβάθμια εκπαίδευση στη χώρα μας, με τίτλο «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο», καταργώντας ουσιαστικά το άρθρο 16. Το νομοσχέδιο βάζει σε υπαρξιακό κίνδυνο τα δημόσια πανεπιστήμια, υπονομεύει δραστικά τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων και παραδίδει την παιδεία στις ανάγκες και τα κέρδη του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, με την κατάθεση άλλου σχεδίου νόμου λίγο πριν κλείσουν τα σχολεία για τις διακοπές των Χριστουγέννων, η κυβέρνηση επιχειρεί να εισάγει ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια στη λειτουργία της Δημόσιας Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Αναδεικνύεται έτσι, ο ενιαίος τρόπος με τον οποίο επιχειρεί τη μετάλλαξη του δημόσιου σχολείου και πανεπιστημίου δίνοντας τα βορρά στο κεφάλαιο και στις «ανάγκες» της αγοράς.
Με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο:
Υπονομεύονται τα επαγγελματικά δικαιώματα χιλιάδων αναπληρωτών και μόνιμων εκπαιδευτικών.
Η αγορά των λεγόμενων προσόντων και πιστοποιήσεων (που εκτοξεύτηκε με τον ν. Γαβρόγλου) γενικεύεται και στο βασικό πτυχίο. Χιλιάδες συνάδελφοι και συναδέλφισσες που τελείωσαν το δημόσιο πανεπιστήμιο και που εργάζονται ως αναπληρωτές/τριες με βάση το βασικό τους πτυχίο, συγκεντρώνοντας προϋπηρεσία, θα δουν μέσα σε μια μέρα τα πτυχία τους να εξισώνονται με το κάθε λογής ίδρυμα – κολλέγιο – ιδιωτικό ΑΕΙ, το οποίο θα δίνει πτυχία που θα αποκτώνται μέσω διδάκτρων. Θα γιγαντωθεί ο ανταγωνισμός μεταξύ των αποφοίτων δημόσιων κι ιδιωτικών πανεπιστημίων για μια θέση στους πίνακες και η πίεση για τον απεχθή διαγωνισμό του ΑΣΕΠ ως μέθοδο προσλήψεων. Τέτοιο άνοιγμα της αγοράς εργασίας εκπαιδευτικών θα επιφέρει πολύ σοβαρές αλλαγές για όλους τους εκπαιδευτικούς, μόνιμους/ -ες και ελαστικά εργαζόμενους/ -ες, πολύ δε περισσότερο στα πλαίσια της κατίσχυσης της αξιολόγησης.
Η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων αφορά όλη την κοινωνία και πρώτα και κύρια τις/τους εκπαιδευτικούς, γιατί:
Η κυβέρνηση υλοποιεί τις απαιτήσεις του ΣΕΒ και του διεθνούς κεφαλαίου για πλήρη λειτουργία της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με ιδιωτικά και επιχειρηματικά κριτήρια. Η εκπαίδευση γίνεται νέο πεδίο κερδοφορίας (χαρακτηριστικό παράδειγμα το μητροπολιτικό κολλέγιο). Μεταπτυχιακά επί πληρωμή, επαγγελματική εξίσωση των πτυχίων των κολλεγίων με εκείνα των δημόσιων ΑΕΙ, έρευνα αποκλειστικά για τις επιχειρήσεις και τις πολεμικές επιδιώξεις του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Στο ίδιο επίπεδο κινείται και το νομοσχέδιο για την επαγγελματική εκπαίδευση: σύνδεση με τις ανάγκες του κεφαλαίου, μικρού και μεγάλου, δημιουργία πλαισίου εργασίας για φθηνό ευέλικτο εργατικό δυναμικό που στο όνομα της μαθητείας και της κάλυψης των αναγκών της τοπικής και γενικής αγοράς θα μετατρέπει τη γνώση σε εμπόρευμα και τη σταθερή και μόνιμη εργασία σε ευέλικτη και ελαστική εργασία σε ένα πεδίο ακόμη βαθύτερης εκμετάλλευσης.
Αξιολόγηση, ιδιωτικά ΑΕΙ, επαγγελματική εκπαίδευση, εθνικό απολυτήριο, ελεύθερη επιλογή σχολείων, διαγωνισμός ΑΣΕΠ- υβριδικό σύστημα διορισμών, ΕΒΕ, τράπεζα θεμάτων αποτελούν ενιαία επιχείρηση αλλαγής του DNA του δημόσιου σχολείου και πανεπιστημίου. Βασικό κριτήριο της κυβέρνησης με βάση τον ΟΟΣΑ και την ΕΕ είναι η εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση λειτουργιών του και η σταδιακή αποσύνδεση της υποχρέωσης του κράτους της χρηματοδότησης των σχολείων ανάλογα με τις ανάγκες τους, αλλά η σύνδεσή της με την ανταπόκριση των σχολείων στα κριτήρια της αξιολόγησης και η κατηγοριοποίηση των σχολείων. Βασικός άξονας σε αυτήν την πολιτική θα αποτελέσει η αυτονομία των σχολείων με τους διευθυντές- managers για την ανεύρεση χορηγών για την οικονομική τους λειτουργία.
Ο αγώνας μας είναι αγώνας απέναντι στο σύνολο των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων που έχουν συντελεστεί όλα τα προηγούμενα χρόνια από την πλευρά της διεκδίκησης αποκλειστικά δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, δημόσιου Πανεπιστημίου και σχολείου που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες της νέας γενιάς, στη χειραφέτηση της εργασίας σε μια απελευθερωμένη κοινωνία έξω από τα δεσμά του κεφαλαίου και των κερδών του.
Οργανώνουμε την αντεπίθεσή μας! Υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά δικαιώματα που απορρέουν από το πτυχίο και την προϋπηρεσία χιλιάδων αναπληρωτών/τριών εκπαιδευτικών κι απόφοιτων των δημοσίων πανεπιστημίων
Το εκπαιδευτικό κίνημα, οι φοιτητικοί σύλλογοι, όλες οι ΣΕΠΕ και οι ΕΛΜΕ, η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ, ναοργανώσουμε πανεκπαιδευτικό μαζικό πολύμορφο αγώνα με σχέδιο, επιμονή και διάρκεια ενάντια στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης. Να συγκροτηθεί μέτωπο παιδείας με το φοιτητικό, εκπαιδευτικό και εργατικό κίνημα, να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την υπεράσπιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας. Δεν υπάρχουν περιθώρια καθυστερήσεων.
Με βασικές διεκδικήσεις την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, να μην κατατεθούν τα νομοσχέδια ίδρυσης των ιδιωτικών πανεπιστημίων και της επαγγελματικής εκπαίδευσης, για αυξήσεις στους μισθούς (κανένας πρώτος καθαρός μισθός στο δημόσιο κάτω από 1.000 ευρώ -για την εκπαίδευση με ανάλογη κλιμάκωση για όλες τις κατηγορίες- και αναπροσαρμογή όλων των ΜΚ με βάση το νέο κατώτατο καθαρό)/ κάλυψη όλων των απωλειών των μνημονίων/επαναφορά 13ου-14ου/επιστροφή ΜΚ/αφορολόγητο 12.000 ευρώ και 4.000 για κάθε παιδί), συνεχής αύξηση-αναπροσαρμογή των μισθών με βάση τον τιμάριθμο, καταπολέμηση της ακρίβειας (κατάργηση ΦΠΑ στα βασικά είδη/χρηματιστήριο ενέργειας/πλαφόν στις τιμές της ενέργειας), το ωράριο (μείωση ωραρίου νηπιαγωγών και εκπαιδευτικών ολιγοθεσίων, επαναφορά του ωραρίου στη β’βάθμια στα επίπεδα του 2012), τη σύνταξη (με 30 χρόνια στα 55 και 58), ενάντια στην αξιολόγηση κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου, κατάργηση της τράπεζας θεμάτων και της ΕΒΕ/όχι στην «ελεύθερη επιλογή σχολείων» και το «εθνικό απολυτήριο, την άμεση και ακώλυτη μονιμοποίηση των νεοδιόριστων, τη μόνιμη και σταθερή εργασία με μαζικούς διορισμούς με πτυχίο προϋπηρεσία-κατάργηση προσοντολογίου-καμία σκέψη για γραπτό διαγωνισμό ΑΣΕΠ, την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου και τη διεκδίκηση της δημοκρατικής συλλογικής λειτουργίας του κόντρα στον αυταρχισμό και την πειθάρχηση! Ενιαίο δημόσιο και δωρεάν 12χρονο, υποχρεωτικό σχολείο για όλα τα παιδιά με υποχρεωτική δίχρονη προσχολική αγωγή και εκπαίδευση. Όχι στο σχολείο των δεξιοτήτων και των δήθεν «αρίστων» και της ταξικής διαλογής. Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση ενταγμένη στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης και εξ ολοκλήρου στο Υπουργείο Παιδείας. Επαγγελματικά δικαιώματα στους τίτλους σπουδών! Όχι στην κερδοσκοπία των πιστοποιήσεων και το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων! Κατάργηση όλων των άλλων δομών κατάρτισης
Γι’ αυτά αξίζει να αγωνιστούμε με πραγματικούς αγώνες και όχι συμβολικές διαμαρτυρίες. Για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής χρειάζεται σχέδιο για σύγκρουση, συντονισμός, συγκεκριμένα βήματα για κλιμάκωση των αντιστάσεων, αγώνα διαρκείας και απεργίες, το όπλο των εργαζομένων που πονάει πιο πολύ την εργοδοσία. Βάζοντας μπροστά τις ανάγκες μας, με τα σωματεία, τις ΓΣ, τις επιτροπές αγώνα και τον συντονισμό τους, να ανοίξουμε δρόμο αντεπίθεσης, κόντρα στην υποταγή και την ήττα.
Η απάντηση του εκπαιδευτικού κινήματος πρέπει να είναι ενιαία και άμεση:
-11 Γενάρη πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα ενάντια στον νέο νόμο για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια
-24ωρη απεργία στις 25/01/2024 (ενδεικτική ημερομηνία) μετά από κύκλο ΓΣ και ολομέλεια προέδρων 20/1. Σε περίπτωση κατάθεσης νωρίτερα του νομοσχεδίου για τα ιδιωτικά ΑΕΙ ή του αντίστοιχου για την επαγγελματική εκπαίδευση, να υπάρξει άμεση απάντηση με κήρυξη 24ωρης απεργίας. Νέος γύρος ΓΣ μετά για νέα αποφασιστική απεργιακή κλιμάκωση στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.
–Πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα με κεντρικό σύνθημα «Η εκπαίδευση δεν είναι εμπόρευμα/Όχι στο νομοσχέδιο για την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων-Όχι στην αξιολόγηση σχολείων κι εκπαιδευτικών-Όχι στις εξετάσεις PISA/Αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν Εκπαίδευση»/ Όχι στο νομοσχέδιο για την υπαγωγή της Δημόσιας Τεχνικής Επαγγελματικής εκπαίδευσης στις συνθήκες καπιταλιστικής αγοράς, κερδοφορίας και εκμετάλλευσης».
-Παλλαϊκό Πανεργατικό απογευματινό συλλαλητήριο Η εκπαίδευση υπόθεση όλου του λαού και του εργατικού κινήματος
–Κινητοποιήσεις και μεγάλα γεγονότα για τα ζητήματα των μισθών και της ακρίβειας, προβολή της πραγματικής εικόνας των εξαιρετικά χαμηλών μισθών των εκπαιδευτικών
–Μεγάλη συγκέντρωση σε γήπεδο-θέατρο των νεοδιόριστων της Αττικής που υπογράφουν Α/Α ώστε να δοθεί πανελλαδικό μήνυμα ότι υπάρχουν χιλιάδες σε αυτή τη μάχη
– Ακύρωση εξετάσεων PISA
– Στα πλαίσια της μάχης ενάντια στην αξιολόγηση καλούμε τις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες ΔΟΕ και ΟΛΜΕ καθώς και ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ να καλέσουν τις/τους διευθυντ(ρι)ες να δηλώσουν Α/Α από την ατομική αξιολόγηση και να μην αξιολογήσουν όταν τους καλέσει το υπουργείο
Αυτά τα νομοσχέδια δε θα ψηφιστούν!
Καμία σκέψη για παράκαμψη του άρθρου 16 και ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων
Πανεκπαιδευτικός πολύμορφος Αγώνας Διαρκείας για τα δικαιώματά μας στον μισθό, στην εργασία, σε αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΔΕ
Ψήφισμα
Ενιαίου Συλλόγου Μεταπτυχιακών Φοιτητ(ρι)ών και Υποψηφίων Διδακτόρων Τμήματος Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ
|
|
|
|
|
ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΞΑΝΑ
Μικροφωνική συγκέντρωση
Συγκέντρωση – Διαδήλωση
12:00 – Πέμπτη 11/1 – Καμάρα
Ανοιχτή Συνέλευση ΑΣΦ QUIETA MOVERE
ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΝΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΠΟΡΕΙΕΣ – ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ
ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ
Εν συνεχεία των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων των τελευταίων χρόνων, κράτος και πρυτάνεις μεθοδεύουν την πλήρη υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας, ώστε το σύνολό της να προσαρμοστεί στις ανάγκες του κεφαλαίου, σύμφωνα και με τα διεθνή πρότυπα. Με πρόσχημα λοιπόν, την «εξάλειψη της γραφειοκρατίας», την «ποιοτική αναβάθμιση», την διεπιστημονικότητα και την «ελεύθερη ακαδημαϊκή ανέλιξη», προωθείται το εν λόγω σχέδιο, ιδρύοντας τα μη κρατικά πανεπιστήμια -όπως τα ονομάζει- και μετακυλώντας ξανά το βάρος στις πλάτες της κοινωνίας.
Τι σημαίνει όμως αναθεώρηση ή παράκαμψη του άρθρου 16 και πως αποτελεί κομμάτι της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης συνολικότερα;
Πιο συγκεκριμένα, το άρθρο 16 του συντάγματος είναι η τελευταία δικλίδα ασφαλείας, που προστατεύει το μονοπώλιο ύπαρξης δημοσίων πανεπιστημίων. Βέβαια, η ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων και ευρύτερα της παιδείας δεν ξεκινάει τώρα. Ήδη από το 2019, με την εξίσωση των πτυχίων των ιδιωτικών κολλεγίων με αυτών των ΑΕΙ, δίνεται προβάδισμα υποστήριξης της ιδιωτικής εκπαίδευσης, μειώνοντας την αξία του ενιαίου πτυχίου των δημοσίων πανεπιστημίων. Ακολουθούν οι σκληρότερες αξιολογήσεις των ιδρυμάτων, που σκοπό έχουν την ελαχιστοποίηση της χρηματοδότησης και εν τέλει την συγχώνευση ή το κλείσιμο πανεπιστημιακών τμημάτων. Σε αυτό το ευρωπαϊκό μοντέλο, δεν θα μπορούσε να λείπει η υπερίσχυση του «αυτοδιοίκητου» των πανεπιστημίων, δηλαδή ότι το κάθε ίδρυμα θα διαχειρίζεται από μόνο του, τους πόρους και τις δαπάνες του. Έτσι λοιπόν η εδραίωση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (νόμος 4777) και η δυσκολία ένταξης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που αυτή επιφέρει, δυσχεραίνει τις συνθήκες συντήρησης, διατήρησης και «θετικής αξιολόγησης» των υπαρχόντων τμημάτων, καθώς ο αριθμός των εισακτέων μειώνεται συντριπτικά ανά τα χρόνια. Έπειτα, η απόσπαση της παιδαγωγικής επάρκειας από τις καθηγητικές σχολές, οι απλήρωτες πρακτικές και τα επιπλέον προγράμματα κατάρτισης και δια βίου μάθησης (ΚΕΔΙΒΙΜ), εξασφαλίζουν ένα πρόγραμμα σπουδών, που θα διασπά το ενιαίο πτυχίο και θα αποσπά βασικά επαγγελματικά δικαιώματα από αυτό, μη δίνοντας επαγγελματική προοπτική στους νέους εργαζόμενους. Ταυτόχρονα, στις καλλιτεχνικές σχολές υπεγράφη το ΠΔ85, σύμφωνα με το οποίο, το πτυχίο όλων των δημόσιων, ημι-δημόσιων και ιδιωτικών καλλιτεχνικών σχολών εξισώνεται με το απολυτήριο λυκείου και στερεί την δυνατότητα μετεκπαίδευσης, σκιαγραφώντας το μελλοντικό ηθοποιό ως ανειδίκευτο εργάτη. Προφανώς όμως, η εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης περνάει ήδη, μέσα από τα συμβούλια ιδρυμάτων και των εξωτερικών μανατζαρέων που συμμετέχουν σε αυτά. Η βασικότερη λειτουργία τους είναι η αξιολόγηση των ιδρυμάτων με κριτήρια την ανταγωνιστικότητα, την «αριστεία», την προσέλκυση κεφαλαίων, ώστε τελικά η χρηματοδότησή τους να αποκοπεί από το δημόσιο και να στηριχτεί πλήρως στην ιδιωτική πρωτοβουλία.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν μια μικρή περιγραφή για τον τρόπο λειτουργίας των σημερινών «δημοσίων» πανεπιστημίων, αλλά και της εκπαίδευσης ευρύτερα. Το μήνυμα είναι απλό: Όσα σχολεία και πανεπιστημιακά ιδρύματα δεν αντέξουν στον ανταγωνισμό της αγοράς, θα συγχωνευτούν ή θα κλείσουν. Όσα ανταπεξέλθουν, θα εξάγουν φθηνό εργατικό δυναμικό πτυχιούχων μηδαμινής επαγγελματικής αξίας, που δε θα προστατεύονται συλλογικά, καθώς δεν θα έχουν ενιαίο πτυχίο, αλλά εξειδικεύσεις μέσω «ατομικών επιλογών». Αυτή, άλλωστε, είναι η σημασία της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης όσον αφορά τον επιχειρηματικό ρόλο των πανεπιστημίων και για αυτόν τον λόγο αποτελεί μια συνεχής διαδικασία, στην οποία κάθε κυβέρνηση συμβάλλει με σκοπό την αύξηση των κερδών των αφεντικών (ξένων και μη).
Έτσι, σε μια συνθήκη κρατικής επιβολής και θωράκισης του κατασταλτικού μηχανισμού εντός των πανεπιστημίων -αλλά και εκτός αυτών- (ΜΑΤ, ΟΠΠΙ, διαγραφές, πειθαρχικά), με σκοπό την αποστείρωσή τους και την τρομοκράτηση – αποπολιτικοποίηση των φοιτητών, το κράτος κινείται προς την ολική ιδιωτικοποίηση και εξαθλίωση της δημόσιας δωρεάν παιδείας.
Γιατί όμως αυτός ο αγώνας δεν αφορά μόνο τις φοιτήτριες, αλλά όλη την κοινωνία;
Γιατί οι ιδιωτικοποιήσεις κυριαρχούν πλέον σε όλες τις κοινωνικές ανάγκες. Όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα βρεθήκαμε απέναντι σε απτά παραδείγματα της κρατικής θανατοπολιτικής. Με αυτό προφανώς δεν εννοούμε απλά τις πάρα πολλές κρατικές δολοφονίες, στα Τέμπη, την Πύλο, τις δολοφονίες από μπάτσους, αλλά συνολικά την διαρκή και εντεινόμενη υποβάθμιση της ανθρώπινης ζωής σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Διαφαίνεται αυτό, από τις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης του νερού, των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, καταργείται η φοιτητική μέριμνα και γενικότερα βλέπουμε την υποβάθμιση και απαξίωση όλων των δημόσιων δομών, πάντα με απώτερο σκοπό το κέρδος των ιδιωτών, χωρίς καμία μέριμνα για τις ανάγκες της κοινωνικής βάσης.
Είναι απαραίτητο λοιπόν να υπερασπιστούμε τις δημόσιες δομές, έτσι και τη δημόσια και δωρεάν παιδεία, σε καμία περίπτωση όμως από προσκόλληση σε κάποια αντίληψη για την κρατική διαχείριση. Αντίθετα, το παράδειγμα της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας είναι ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα, στα οποία καταδείχθηκε η ανικανότητα του σάπιου κρατικού – καπιταλιστικού συστήματος. Ανικανότητα, η οποία προκύπτει από τις εγγενείς αντιφάσεις του κοινωνικού σχηματισμού, του θεσμού της εξουσίας, γενικότερα της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Υπερασπιζόμαστε τις δημόσιες δομές από την αντίληψή μας γύρω από τον σχηματισμό της αυριανής κοινωνίας, της κοινωνίας για την οποία παλεύουμε.
Μία κοινωνία διαχείρισης του δημοσίου έξω και πέρα από το κράτος, από την ίδια την κοινωνική βάση, «Από τον καθένα σύμφωνα με τις ικανότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του».
Βρισκόμαστε σε μία κομβική συγκυρία τόσο για το φοιτητικό κίνημα, όσο και για τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ευρύτερα. Διαχρονικά το πανεπιστήμιο αποτελούσε κέντρο πολιτικοποίησης, συσπείρωσης και εν τέλει αγώνα για την νεολαία. Σημαντικό ρόλο έπαιξε το ίδιο το άσυλο, αλλά και οι ίδιοι οι αγώνες εντός του πανεπιστημίου, πόσο μάλλον η υπεράσπιση του πανεπιστημίου όπως το γνωρίζουμε. Αγώνες που διαρκούν δεκαετίες, με το τεράστιο φοιτητικό κίνημα του ’06-’07, ενάντια στα μέτρα που φέρνουν οι νόμοι των τελευταίων χρόνων (4777, Συμβούλια Ιδρύματος, Μη Κρατικά Πανεπιστήμια, Παράκαμψη Άρθρου 16). Οι μαζικές καταλήψεις σχολών, γενικές συνελεύσεις, οι διαδηλώσεις και συγκρούσεις μας δείχνουν τον δρόμο για το φοιτητικό κίνημα του σήμερα.
ΟΧΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ – ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ
ΠΑΙΔΕΙΑ ΥΓΕΙΑ ΤΡΟΦΗ ΣΤΕΓΑΣΗ – ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere
Ή ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ
Ή ΜΕ ΤΗΝ ΒΙΑ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΟΥΣ
Η κυβέρνηση τις επόμενες μέρες θα καταθέσει νέο αντεκπαιδευτικό νομοσχέδιο με τίτλο «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» το οποίο ουσιαστικά θα μιλάει για την παράκαμψη του άρθρου 16 του συντάγματος και την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων.Θα προσπαθήσει να εκπληρώσει τον διαρκή πόθο των εταιρειών, του ΣΕΒ (Σύλλογο Ελλήνων Βιομηχάνων), της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και όλων αυτών των οικονομικών οργανισμών που εδώ και χρόνια θέλουν να δημιουργήσουν νέες αγορές, νέα εμπορεύματα για να μπορέσουν να πλουτίσουν στις πλάτες μας, «να πετύχουν τους στόχους ανάπτυξης και πλεονάσματος για το 2024» όπως μας το βαφτίζουν.
- Αφού μετέτρεψαν την υγεία σε εμπόρευμα, παραγκωνίζοντας τελείως τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της με αποτέλεσμα να πρέπει να βάζουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη για να διασφαλίσουμε το πιο βασικό αγαθό. Έχουμε δει όλοι τα ολέθρια αποτελέσματα αυτού στην πανδημία.
- Αφού κατέστρεψαν, πετσόκοψαν και τελικά ιδιωτικοποίησαν τις δημόσιες συγκοινωνίες με τραγική συνέπεια το έγκλημα των Τεμπών.
- Αφού «απελευθέρωσαν την αγορά της ενέργειας» και πλέον οι τιμές έχουν φτάσει στον θεό, βάζοντας μας να τζογάρουμε με τα χρωματιστά τιμολόγια της ΔΕΗ ενώ τα διάφορα κοράκια της ενέργειας γεμίζουν ζεστό χρήμα τις τσέπες τους με τα λεφτά του λαού αλλά και με τα δωράκια του κράτους, που βαφτίζονται «επιχορηγήσεις για να πέσει η τιμή».
- Αφού έχουν δρομολογήσει την ιδιωτικοποίηση ακόμα και του νερού, που θέλουν να αυξήσουν την τιμή του 35% μέσα στους επόμενους μήνες.
ΤΩΡΑ ετοιμάζονται να μετατρέψουν ακόμα και την γνώση σε ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ, που θα πουλιέται και θα αγοράζεται, που θα συσσωρεύεται και θα ανταγωνίζεται.
Όλα αυτά τα χρόνια, οι κυβερνήσεις υποβαθμίζουν σιγά σιγά όλο και περισσότερο την ανώτατη εκπαίδευση με 
αποτέλεσμα η κρατική χρηματοδότηση να έχει μειωθεί πάνω από 80% τα τελευταία 15 χρόνια. Το βλέπουμε καθημερινά στις σχολές μας. Αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών λόγω έλλειψης καθηγητών, παραμελημένες αίθουσες και ελλειπής εργαστηριακός εξοπλισμός, ουρές και μείωση της ποιότητας φαγητού στην λέσχη, εστίες αφημένες στο έλεος του θεού, ελεύθερους χώρους ούτε για δείγμα. Η συνταγή που ακολουθούν είναι γνωστή. Πρώτα υποβαθμίζουν και υποχρηματοδοτούν μια κοινωνική δομή και μετά εμφανίζεται ο ιδιωτικός τομέας σαν «από μηχανής θεό» που θα σώσει το ζημιογόνο-αντιπαραγωγικό δημόσιο, το είδαμε και στις «αγορές» ενέργειας, συγκοινωνιών και υγείας.
Είναι προφανές, λοιπόν, το τι θέλουν να κάνουν και στην εκπαίδευση. Θέλουν η εκπαίδευση να μην είναι ένα μέσο της ανθρωπότητας για το ξεπέρασμα του ανορθολογισμού και για την κοινωνική πρόοδο, αλλά να υποταχθεί πλήρως στις βλέψεις της αγοράς. Ένα ερώτημα απασχολεί τους καπιταλιστές και τα κράτη, που έχουν αναλάβει να διαφυλάξουν τα συμφέροντα τους: Πως θα αυξήσουμε την κερδοφορία μας; Πως θα μειώσουμε την πτωτική τάση του κέρδους που συμβαίνει τα τελευταία 30+ χρόνια; Σε αυτή την μακρά περίοδο που ψάχνουν να βρουν την επίλυση αυτού του αιώνιου προβλήματος επανεξετάζουν διαρκώς τον ρόλο της εκπαίδευσης.
Έτσι, στο σήμερα της έχουν αποδώσει πολύ συγκεκριμένο ρόλο. Και συνεχίζουμε με ερωτήματα για να καταλάβουμε καλύτερα αυτό τον ρόλο: Πως θα μειώσουμε τα κόστη εξειδίκευσης του αυριανού εργατικού δυναμικού; Πως θα καταφέρουμε τον καλύτερο δυνατό καταμερισμό της εργασίας στην καπιταλιστική παραγωγή; Πως μέσω της έρευνας θα αυξήσουμε την παραγωγικότητα; Πως στην τελικη θα αποσπάσουμε με τους καλυτερους δυνατους ορους την υπεραξια απο τον αυριανό εργαζόμενο;
Με λίγα λόγια ο μοναδικός στόχος της εκπαίδευσης θέλουν να είναι η δημιουργία εργαζόμενων κομμένων και ραμμένων στα μέτρα της αγοράς. Σκέφτονται, έτσι πως μπορούν να φτιάξουν τα διάφορα γρανάζια-εργαζόμενους που θα ολοκληρώσουν εκείνο το κομμάτι της μηχανής που λείπει. Γιατί αντιλαμβάνονται ότι η έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού σε ορισμένους κλάδους (πχ πληροφορική) ή από την άλλη το πλεόνασμα αναξιοποίητου εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού σε άλλους κλάδους (πχ πλεόνασμα πολιτικών επιστημόνων, αρχαιολογων, ιστορικων κτλ) είναι κάτι που δεν συμφέρει το κεφάλαιο. Σε αυτό το πνεύμα έρχεται και το νέο νομοσχέδιο της κυβέρνησης.
Το νέο νομοσχέδιο σε συνέχιση όλων των προηγούμενων έρχεται να δώσει το οριστικό χαστούκι στο δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Έρχεται σαν αποτέλεσμα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης χρόνων με πιο πρόσφατους τους νόμους Κεραμέως για συμβούλια ιδρύματος, ΟΠΠΙ, διαγραφές, περαιτέρω επιχειρηματικοποίηση και θέλει να αποτελέσει το τέλος της δημόσιας παιδείας στο σύνολο της. Πιο συγκεκριμένα το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο»:
- Στρέφει περισσότερο το δημόσιο πανεπιστήμιο στην επιχειρηματική λογική. Ήδη ο Πιερακκάκης σε αυτή την λογική μιλάει για τερατώδη ποσά που θα δωθούν αποκλειστικά σε εκείνες τις λειτουργίες που θα αποσκοπούν στην περαιτέρω επιχειρηματικοποίηση των ΑΕΙ. Δημιουργία μηχανισμού χρηματοδότησης νεοφυών επιχειρήσεων στα ΑΕΙ, «Πανεπιστήμια Αριστείας», βιομηχανικά διδακτορικά, Κέντρα Ικανοτήτων, ΣΔΙΤ για φοιτητικές εστίες. Λειτουργίες που καμία σχέση δεν έχουν με τις πραγματικές μας ανάγκες για μόρφωση και αξιοπρεπή εργασία.
Η κυβέρνηση, μάλιστα, μας λέει ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού πανεπιστημίου θα αναβαθμίσει στην πράξη το πρώτο. Στο ίδιο έργο πάλι θεατές. Το είδαμε ξανά με όλες τις υπόλοιπες αγορές που έχουν «απελευθερωθεί» από τα δεσμά του δημοσίου. Σε αυτή την απελευθερωμένη «αγορά», τα δημόσια θα πρέπει να υιοθετήσουν όλα εκείνα ιδιωτικοοικονομικά χαρακτηριστικά για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στον ανταγωνισμό με τα ιδιωτικά, ωθώντας τα πολλές φορές στο να βρουν τα ίδια από μόνα τους όλους τους αναγκαίους πόρους. Όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό, επί πληρωμή μεταπτυχιακά, στενότερη σύνδεση με εταιρίες-χορηγούς, ΣΔΙΤ στην φοιτητική μέριμνα, έρευνα για τους ιδιώτες, απλήρωτη εργασία διδακτορικών και μεταπτυχιακών και άλλα πολλά που δεν θα μας φτάσει το χαρτί για να τα αναφέρουμε όλα.
Μην ξεχνάμε κιόλας ότι υπάρχει κανονισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης που λέει ότι εφόσον υπάρχει αγορά για κάποιο προϊόν (εν προκειμένω τριτοβάθμια εκπαίδευση) σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, δεν μπορεί το κράτος να πριμοδοτεί τον δημόσιο τομέα. Οπότε μιλάμε για ουσιαστική υποβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου.
- Τσακίζει την εργασιακή μας προοπτική, με βάση τις απαιτήσεις της αγοράς για ένα φθηνό, ευέλικτο και εντατικοποιημένο εργατικό δυναμικό. Η ύπαρξη ιδιωτικών κολλεγίων-πανεπιστημίων, ΙΕΚ και άλλων εκπαιδευτικών δομών στην πράξη κατατεμαχίζει τα αυριανά μας πτυχία, δημιουργώντας πτυχία πολλαπλών ταχυτήτων και μεγαλύτερο καταμερισμό για το ίδιο γνωστικό αντικείμενο. Όλο αυτό οδηγεί στον κατατεμαχισμό των εργασιακών και επαγγελματικών μας δικαιωμάτων και στον ατομικό δρόμο σε βάρος του συλλογικού δικαιώματος που απορρέει από το πτυχίο. Για παράδειγμα, η ύπαρξη πολλών διαφορετικών πτυχίων ηλεκτρολόγων ή μηχανολόγων (πτυχίο ΙΕΚ, πτυχίο ιδιωτικού κολλεγίου, πτυχίο ιδιωτικού πανεπιστημίου, πτυχίο ΑΤΕΙ, πτυχίο δημόσιου πανεπιστημίου, εξειδίκευση από σεμινάριο κτλ) στην τελική καταλήγει στον ανταγωνισμό μεταξύ των εργαζομένων που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην περαιτέρω υποτίμηση τον δικαιωμάτων και του μισθού τους. Διεκδικούμε ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο που θα είναι μοναδική προϋπόθεση για να βρούμε δουλειά, κόντρα στον ατομικό δρόμο και το αέναο κυνήγι για πιστωτικές μονάδες και πιστοποιήσεις.
- Στο «ελεύθερο πανεπιστήμιο» της κυβέρνησης δεν θα μπαίνεις ούτε με τάμα. Θα είναι ένα πανεπιστήμιο που θα προορίζεται για λίγους και εκλεκτούς. Αφού θα είναι αδύνατο για τα κατώτερα οικονομικά στρώματα να ανταπεξέλθουν στα υψηλά κόστη για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, είτε αυτά θα πηγαίνουν για τα φροντιστήρια με σκοπό τις ελάχιστες πλέον θέσεις για τα δημόσια πανεπιστήμια, είτε πολύ περισσότερο για τα δίδακτρα στα ιδιωτικά.
Είναι μύθος ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα μειώσουν το braindrain όπως μας λέει ο Πιερρακάκης. Αφού ούτως ή άλλως δεν θα είναι προσβάσιμα για την συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών παιδιών και σε αυτό μπορούμε να απαντήσουμε και με δύο άλλα παραδείγματα από το εξωτερικό. Στις ΗΠΑ περίπου το 14% του πληθυσμού είναι χρεωμένο από τα εκπαιδευτικά δάνεια που αθροιστικά αγγίζουν το 1.75 τρισεκατομμύρια δολάρια, ενώ πολλοί σπουδαστές εγκαταλείπουν τις σπουδές τους λόγω έλλειψης χρημάτων. Στην πιο κοντινή μας Κύπρο πάλι, τα δίδακτρα αγγίζουν τα 10.000 ευρώ τον χρόνο και ταυτόχρονα είναι η χώρα στην Ευρώπη με την μεγαλύτερη διαρροή φοιτητών στο εξωτερικό. Αυτό ονειρεύεται η κυβέρνηση και για την Ελλάδα; Μας μιλάν για braindrain αλλά δεν μας λένε ότι η νεολαία φεύγει γιατί εδώ δεν βρίσκει δουλειά ή αν βρει θα δουλεύει σε συνθήκες εργασιακής γαλέρας με μισθό 700ευρώ.
Είναι προφανές ότι σε λίγα χρόνια τα παιδιά της εργατικής τάξης δεν θα μπορούν να σπουδάσουν. Το εκπαιδευτικό κίνημα οφείλει να διαφυλάξει τις κατακτήσεις που με κόπο κατάφερε να κερδίσει για να μπορεί κάθε παιδί να έχει πρόσβαση στην γνώση. Σε μια σφαιρική γνώση που σκοπό θα έχει να απελευθερώσει τον άνθρωπο απο τον ανορθολογισμό και την εκμετάλλευση. Σε μια γνώση που δεν θα προορίζεται μόνο για την κερδοφορία των εταιρειών αλλά στην κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και την βελτίωση της κοινωνικής ζωής.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι:
ΔΕΝ υπερασπιζόμαστε το πανεπιστήμιο όπως είναι στο σήμερα αλλά προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα πανεπιστήμιο στο ύψος των αναγκών μας.
Ένα πανεπιστήμιο πραγματικά «Ελεύθερο». Ελεύθερο από την λογική του κέρδους που θα μπορεί ο καθένας να έχει πρόσβαση σε αυτό και όχι ελεύθερο για τις επιχειρήσεις και την αγορά, για τους «εμπόρους της γνώσης» και τα λοιπά κοράκια που προσπαθούν να βγάλουν από παντού λεφτά σε βάρος μας, όπως το θέλει η κυβέρνηση.
Γι΄αυτό το επόμενο διάστημα πρέπει όπως το 2006 και 2007 να αγωνιστούμε ενάντια στις προσπάθειες του συστήματος για αναθεώρηση του άρθρου 16 και στο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο που φτιάχνουν για εμάς, χωρίς εμάς. Να παλέψουμε η γνώση να μην είναι προνόμιο των λίγων αλλά προσβάσιμη για όλους. Να παλέψουμε για αξιοπρεπής όρους σπουδών και για πτυχία με αξία τα οποία θα μας εξασφαλίζουν δουλειά με δικαιώματα και μισθό στο ύψος των σύγχρονων αναγκών. Το φοιτητικό κίνημα έχει αποδείξει ότι μπορεί να μπλοκάρει τις αντεκπαιδευτικές πολιτικές της κυβέρνησης, το αποδείξαμε πρόσφατα όταν αποτρέψαμε την είσοδο της πανεπιστημιακής αστυνομίας στις σχολές μας και θα το αποδείξουμε ξανά σήμερα.
ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 16 ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ, ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΛΑΟ, ΧΩΡΙΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ
ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ
ΕΝΑ ΠΤΥΧΙΟ ΑΝΑ ΓΝΩΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΝΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ. ΜΟΝΗ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΜΑΣ
ΑΡΑΓΕ ΕΑΑΚ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ
ΚΑΜΑΡΑ 11/1
12:00
ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ
ΠΟΡΕΙΕΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ
Η γνώση ανήκει σε όλη την κοινωνία και όχι στο κράτος και την εξουσία.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
Με την προσκείμενη αναθεώρηση του άρθρου 16 καταργείται η πολιτειακή συνταγματική υποχρέωση της 
εξασφάλισης μιας απρόσκοπτης, δωρεάν και δημόσιας λειτουργίας της παιδείας, της τέχνης και της επιστήμης. Θα ήταν υπεραπλουστικό και παραπλανητικό να πιστεύουμε πως η ύπαρξη του άρθρου αποτρέπει την κερδοσκοπική αντίληψη γύρω από την γνώση ή την αλλοτριωμένη και εμπορευματοποιημένη λειτουργία των πανεπιστημίων, ωστόσο, η αναθεώρησή του θα νομιμοποιήσει έναν νέο κύκλο αυθαιρεσιών σε βάρος των κοινωνικών μας αγαθών. Στην ουσία, και, συγκεκριμένα, ως προς την τριτοβάθμια εκπαίδευση, με την νομιμοποίηση της λειτουργίας ιδιωτικών ιδρυμάτων ανοίγεται ο δρόμος αφενός για την υποβάθμιση και επακόλουθη όξυνση της -ήδη υφιστάμενης- υποχρηματοδότησης των δημόσιων πανεπιστημίων και αφετέρου για την εντατικότερη εισροή ιδιωτικών κεφαλαίων και εξάρτησης των πανεπιστημίων από αυτά. Συγκεκριμένα, έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι το 2007 που είχε κινηθεί αντίστοιχη διαδικασία αναθεώρησης του άρθρου, η κρατική χρηματοδότηση για την εκπαίδευση σημειώνεται μειωμένη. Η μείωση αυτή της χρηματοδότησης, ωθεί τα πανεπιστήμια στο να λειτουργήσουν με όρους επιχειρηματικούς, προκειμένου να δείχνουν “ελκυστικά”, να προσαρμοστούν στην αγορά εργασίας και να εξασφαλίσουν την αυτοχρηματοδότηση τους.
Οφείλουμε να προβληματιστούμε ως προς το εξής: την στιγμή που όταν η παιδεία είναι -κατ’ ευφημισμόν- δωρεάν επικρατεί ένα κλίμα ανταγωνισμού με υπέρογκους “όρους”, σεμινάρια, “εθελοντικά” προγράμματα κλπ, προκειμένου οι φοιτητές να βρίσκονται και πάλι αντιμέτωποι με έναν απίστευτα περιορισμένο αριθμό ευκαιριών και θέσεων, τί θα συμβεί όταν νομιμοποιηθεί μια “εύρυθμη” εισροή του ιδιωτικού στην τριτοβάθμια εκπαίδευση; Προφανώς, ως επακόλουθο, νομιμοποιείται και η συγχώνευση ή και το κλείσιμο σχολών που με όρους κόστους-κέρδους δεν θα αντέξουν τον ανταγωνισμό (βλ. ανθρωπιστικές σχολές, ξενόγλωσσα, τμήματα στην παραμεθόριο Ελλάδα κλπ.), τόσο εντός των δημόσιων ιδρυμάτων όσο και σε συνάρτηση με τα “ισότιμα” ιδιωτικά παραρτήματα. Έτσι, με την αναθεώρηση του άρθρου 16 εδραιώνονται όλα αυτά που συντελούνται ήδη από το κράτος με την διαρκή επίθεση στον δημόσιο και ελεύθερο χαρακτήρα της παιδείας.
Αυτή ακριβώς η επίθεση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μεθοδεύεται γενικότερα από μια σειρά νομοθετικών και πρακτικών παρεμβάσεων, όπως λ.χ. η ψήφιση του νόμου 4777 αλλά και των νόμων για την αξιολόγηση των πανεπιστημίων κ.ά. Το κράτος -πολιτική μορφή της καπιταλιστικής κοινωνίας- αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου την ευθύνη της οργάνωσης και λειτουργίας του πανεπιστημίου, ανοίγοντας τον δρόμο για την εμπορευματοποίησή του που έχει ως στόχο να μετατρέψει το εκπαιδευτικό ίδρυμα σε επιχείρηση. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι η γνώση γίνεται μέσο παραγωγής και το καπιταλιστικό σύστημα υπολογίζει την αξία της και από ελεύθερη, αφηρημένη και ζωντανή γίνεται προϊόν ενός “καλοστημένου” συστήματος. Η “περίφραξη” της γνώσης (ιδιωτικοποίηση, εμπορευματοποίησή, απαλλοτρίωσή της μέσω των καθεστώτων πνευματικής ιδιοκτησίας) αποτελεί βασικό πυλώνα της εκπαιδευτικής αναδιάρθωσης.
Στην ίδια κατεύθυνση παρατηρείται ο κατακερματισμός του γνωστικού αντικειμένου και ο περιορισμός των εργατικών δικαιωμάτων. Ενδιαφέρον έχει να παρακολουθήσουμε ενδεικτικά το παράδειγμα της Αρχαιολογίας, ως πληττόμενος κλάδος των ανθρωπιστικών σπουδών. Από την μία, ενώ στην πράξη η έρευνα και η ανασκαφή κατοχυρώνονται από το πτυχίο, ισχύει το εξής: υποχρηματοδότηση και εξάρτηση από ιδιωτικά κεφάλαια -όταν και αν και αυτά δίνονται- , μειωμένες θέσεις, εγκαθίδρυση άτυπων προϋποθέσεων και αμίσθωτη συμμετοχή σε προγράμματα (λ.χ. εθελοντικές ανασκαφές) για πιο “ελκυστικά” πτυχία. Παράλληλα, όσο στον τομέα της εκπαίδευσης ο διορισμός, ακόμα και έπειτα από την παρακολούθηση όλων των “απαραίτητων” προγραμμάτων κατάρτισης, φαντάζει “άθλος”, πλήττονται και οι θέσεις σχετικές με τον πολιτισμό, με την κατάργηση των ταχύρρυθμων σεμιναρίων για την απόκτηση άδειας ξεναγού από φοιτητές ιστορικού αρχαιολογικού, και τις υπέρογκες προϋποθέσεις για την εισαγωγή στην σχολή ξεναγών (ποσοστό 30% των προκηρυσσόμενων θέσεων για το σύνολο των πτυχιούχων τριτοβάθμιας, κατοχή δύο+ γλωσσών, κοινωνικά κριτήρια κλπ) και την παράλληλη ιδιωτικοποίηση των μεγαλύτερων μουσείων της χώρας και την επακόλουθη την αυθαίρετη διοίκηση αυτών (π.χ. διαγωνισμός ΟΔΑΠ για την διαχείριση των εισιτηρίων της Ακρόπολης από ιδιώτες, συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε φύλακες, “δανεισμοί” αρχαιοτήτων κλπ). Γενικότερα, κύριο μέλημα είναι η κατάρτιση των φοιτητών σε περιορισμένους γνωστικούς τομείς ώστε να μπορούν να εργαστούν αποκλειστικά σε ένα περιορισμένο εργασιακό χώρο καλύπτοντας έτσι τις ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής και διευρύνοντας το χάσμα μεταξύ γνώσης-εκπαίδευσης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να “πλάθονται” άνθρωποι δια βίου και δια της βίας και δημιουργείται ένα υποτιμημένο εργατικό δυναμικό. Παράλληλα, ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός έρχεται να συντηριτικοποιήσει, μεταξύ άλλων, και τον χώρο του πανεπιστημίου, τόσο ως χώρος εκπαίδευσης όσο και κοινωνικοπολιτικής δράσης, με την επικράτηση σχέσεων εξουσίας-ιεραρχίας, χειραγώγησης και εντατικοποίησης.
Σημαντική κρίνεται και η θέσπιση της ΕΒΕ (Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής) που έχει “στρώσει το χαλί” ήδη από το 2021 για την επιβολή ταξικής εξαίρεσης στην παιδεία, την εκούσια υποβάθμιση των ΑΕΙ και τον αποκλεισμό υποψηφίων φοιτητών. Ειδικότερα, οι κύριοι αρμόδιοι πρώην ΑΔΙΠ και ΥΠΑΙΘ, με την καθιέρωση συντελεστών βαρύτητας, που στηρίζουν τον βαθμό εισαγωγής στο εκάστοτε τμήμα για τον υποψήφιο, υπόσχονται την ποιοτική αναβάθμιση των ιδρυμάτων. Αντιθέτως, το αποτέλεσμα ήταν ο αποκλεισμός χιλιάδων υποψηφίων λόγω ΕΒΕ(βλ. ειδικά μαθήματα Αρχιτεκτονική, Μεταφραστικό κλπ.), στρέφοντάς τους σε ιδιωτικά κολλέγια -αν είναι αυτό οικονομικά βιώσιμο- ή στο να βγουν στην αγορά εργασίας με μηδαμινά εργασιακά δικαιώματα, εντείνοντας έτσι τους ταξικούς φραγμούς μεταξύ των ευνοημένων που έχουν την δυνατότητα να σπουδάσουν στα ιδιωτικά- “πρότυπα” πανεπιστήμια, όσους καταφέρουν να μπουν στα εναπομείναντα -υποβαθμισμένα- κρατικά και αυτούς που θα επιδιώξουν να βιοποριστούν, πνιγμένοι στο “καζάνι” της αγοράς εργασίας. Το κράτος μεταφέροντας, για άλλη μία φορά, την κουλτούρα του ελιτισμού και του ακαδημαϊσμού, όχι απλά ωφελείται από την απονέκρωση τμημάτων από την πολιτική ζύμωση και τον συνδικαλισμό, αλλά πρωτίστως κερδοσκοπεί πάνω στις πλάτες των υποψηφίων, εφόσον με τις ελλιπείς θέσεις στα πανεπιστημιακά ιδρύματα τίθεται ξαφνικά από την ΕΘΑΕΕ και το θέμα της υπολειτουργίας των τμημάτων που μένουν με ελάχιστους ή και με καθόλου νέους εισαχθέντες.
Επιπλέον, υφαίνοντας το πλέγμα της αναδιάρθρωσης οφείλουμε να κάνουμε λόγο για τις διαγραφές, τα πειθαρχικά και την εντεινόμενη καταστολή. Συγκεκριμένα, με την θέσπιση ορίου ν+2 για σχολές τεταρτοετής φοίτησης και ν+3 για τις υπόλοιπες περιφρουρείται ο ολοένα και εντονότερος συντηρητικός χαρακτήρας της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με βάση το ελιτιστικό αφήγημα περί αριστείας, “τιμωρώντας” φοιτητ(ρι)ές που δεν ανταπεξέρχονται στους εντατικοποιημένους ρυθμούς σπουδών. Συγχρόνως, καθίστανται σημαντικό και το κομμάτι της καταστολής-κρατικής βίας που κινείται στα πλαίσια της πανεπιστημιακής κοινότητας αλλά και της κοινωνίας ευρύτερα. Η καταστολή δεν αποτελεί ένα μέσο “προστασίας” ή μία “περιφρούρηση”, αντιθέτως αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εξουσίας και του κρατικού μηχανισμού, με κύριο μέλημα να περιφρουρήσει το αφήγημα περί επικυριαρχίας του και να δομήσει ένα ολοκληρωτικό πανεπιστήμιο- μπίζνα προσαρμοσμένο στα μέτρα του. Απειλές, ποινές, πειθαρχικά έρχονται να σκορπίσουν τον φόβο έχοντας ως συνέπεια να οδηγούν σε αδράνεια οποιαδήποτε φωνή ξεσηκωμού και αντίδρασης, δημιουργώντας ένα περιβάλλον που καταπατά τις ελευθερίες μας, καταδικάζει την κοινωνικοπολιτική μας δράση και “σπάει” το αίσθημα αλληλεγγύης-συντροφικότητας. Αυτό το κλίμα έρχεται να εδραιωθεί στα πανεπιστήμια στο πλαίσιο εφαρμογής νόμος και τάξη, καταπατώντας το άσυλο, το οποίο αποτελεί κομμάτι του ευρύτερου αγώνα- και των ελευθεριών μας- ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.
Η αξιολόγηση των ιδρυμάτων με όρους “συνεισφοράς” στην αγορά εργασίας, η αυτοχρηματοδότησή τους μέσα από “χορηγίες” και ο κίνδυνος κλεισίματός τους, αποτυπώνει ακριβώς την μετατροπή της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε εμπόρευμα, με τους διδάσκοντες -“υπαλλήλους” υποταγμένους στα συμφέροντα των αφεντικών και τους σπουδαστές- “πελάτες”. Παρατηρούμε τα πτυχία μας να ξεγυμνώνονται με την απόσπαση της παιδαγωγικής επάρκειας και την δημιουργία νέων -επί πληρωμή και περιορισμένης συμμετοχής- προγραμμάτων κατάρτισης(βλ. παράδειγμα ΕΚΠΑ). Συγχρόνως, επιβάλλεται μια ανάγκη για συνεχή μετεκπαίδευση με την λειτουργία -εξίσου επί πληρωμή- προγραμμάτων
επιμόρφωσης τύπου ΚΕΔΙΒΙΜ ΑΠΘ, που αφενός υπονομεύουν την αξία του πτυχίου και αφετέρου καλλιεργούν μια κουλτούρα ανταγωνισμού μεταξύ των φοιτητ(ρι)ών κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους όσο και μεταξύ των αποφοίτων-μελλοντικών εργαζομένων. Ενδεικτικά, βλέπουμε ήδη να έχουν την τιμητική τους σεμινάρια επιμόρφωσης για τις Μαθησιακές Δυσκολίες και την Ειδική Αγωγή για όσους πτυχιούχους επιθυμούν να απορροφηθούν στον τομέα της εκπαίδευσης, καθιερώνοντάς το σταδιακά ως ένα απαραίτητο προσόν, το κόστος του οποίου μετακυλά στις δικές μας πλάτες. Αντιστοίχως και με τα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών, όπου αυτά είναι δωρεάν, οι θέσεις είναι περιορισμένες και οι απαιτήσεις εισαγωγής αυξημένες, ενώ δεν είναι και λίγα τα τμήματα που δεν διαθέτουν καν την επιλογή δωρεάν μεταπτυχιακού (βλ. ΠΑΜΑΚ Βαλκανικών 2.500-3.600€, ΑΠΘ Αγγλικής 2.500-3.000€).
Ως φοιτητ(ρι)ές βαδίζουμε στους δρόμους που χάραξαν τα ριζοσπαστικά εκπαιδευτικά κινήματα του 2006-2007 ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16. Ένα κίνημα που αποτέλεσε και θα συνεχίζει να αποτελεί ένα θραύσμα κοινωνικών αγώνων διακτινίζοντας με την κίνησή τους κομήτες νέων αντιστάσεων. Απέναντι στον κόσμο της εκμετάλλευσης, της εμπορευματοποίησης, της καταστολής εμείς, βάζοντας μπροστά τα ελευθεριακά και αντικρατικά προτάγματα μας, οργανωνόμαστε στη βάση μακριά από λογικές ανάθεσης. Αγωνιζόμαστε για ένα δωρεάν πανεπιστήμιο, ελεύθερο από επιχειρηματικές λογικές και μηχανισμούς καταστολής. Η συλλογική μνήμη μας θα συνιστά διαδικασία παλινδρόμησης μέσα στο χρόνο, εκεί που το παρόν συνυπάρχει με το παρελθόν, συνθέτει την πολιτική διάσταση της ως αναμονή δικαίωσης στο μέλλον των αγώνων που δόθηκαν και δίνονται
ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΔΕΝ ΛΥΝΕΤΑΙ ΜΕ ΝΟΜΟΥΣ Ή ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ Ή ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
-Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία για όλους/όλες
-Καμία σκέψη για ιδιωτικά πανεπιστήμια
Ελευθεριακό Σχήμα Φιλοσοφικής
Μέσα στον Γενάρη αναμένεται η κατάθεση του νέου νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας για την ίδρυση μη κρατικών – ιδιωτικών πανεπιστημίων, με τίτλο «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο». Δεν πρόκειται για έναν ακόμη νόμο ή μια αόριστη «εκπαιδευτική αναδιάρθρωση», αλλά για τομή στις αντι-εκπαιδευτικές επιθέσεις της κυβέρνησης. Βάζουν ταφόπλακα στις σπουδές και το μέλλον μας. Αποτελεί ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, καθώς το Άρθρο 16 απαγορεύει ΡΗΤΑ τη σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες. Το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» δεν θα σημάνει απλά μια παράκαμψη αλλά μια ντε φάκτο κατάργηση του άρθρου 16. Επικαλούμενοι τις “νέες συνθήκες” και τις “οδηγίες” της ΕΕ, θέλουν να τελειώνουν, όπως δηλώνουν προκλητικά, “με το κρατικό μονοπώλιο στην εκπαίδευση” και με “αναχρονιστικούς θεσμούς”. Έτσι βλέπει η κυβέρνηση τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας! Στόχος της είναι να προχωρήσει, αν μπορέσει, και στην οριστική συνταγματική αναθεώρηση/κατάργηση του άρ. 16.
Ο δημόσιος δωρεάν χαρακτήρας της εκπαίδευσης είναι παρακαταθήκη της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου και από τις σημαντικότερες κατακτήσεις εργαζόμενων και νεολαίας. Κερδήθηκε μέσα από σκληρούς αγώνες δεκαετιών και κατοχυρώθηκε, θεσμικά, στην Μεταπολίτευση μέσω του άρθρου 16. Το νέο νομοσχέδιο -αν ψηφιστεί- θα έχει ολέθριες συνέπειες για τη νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
ΒΑΖΟΥΝ ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
Ιδιωτικά πανεπιστήμια σημαίνει: 1. Γενίκευση της εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης και κάθε μορφής διδάκτρων, μετατροπή της μόρφωσης σε ακριβό εμπόρευμα. Στήνουν μια αγορά με τέλη φοίτησης (δίδακτρα) σε μεταπτυχιακά-προπτυχιακά, σεμινάρια-πιστοποιήσεις, ιδιωτικές λέσχες-εστίες, συγγράμματα, προγράμματα κατάρτισης-πιστοποιήσεων και πλέον τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. 2. Διάλυση των δημόσιων ΑΕΙ. Δεν μπορεί να υπάρξει «συνύπαρξη» με τα ιδιωτικά, που η κυβέρνηση πριμοδοτεί με κάθε τρόπο. Οδηγούμαστε σε δραστική υποβάθμιση των δημόσιων ΑΕΙ, επιδείνωση της υποχρηματοδότησης, υποστελέχωσης, διάλυσης υποδομών, ενώ η εφαρμογή της «αξιολόγησης» θα κλείνει-συγχωνεύει σχολές. Τα επαγγελματικά δικαιώματα στα πτυχία των δημόσιων ΑΕΙ θα υποβαθμιστούν πολύ: το πτυχίο μετατρέπεται σε κουρελόχαρτο, τα ιδιωτικά ιδρύματα θα έχουν «μονοπώλιο» σε πτυχία με ολοκληρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα. Θα ενταθεί ο ταξικός αποκλεισμός, ο εξοστρακισμός των πιο φτωχών από την εκπαίδευση (ΕΒΕ, τράπεζα θεμάτων, ν+2, διάλυση φοιτ. μέριμνας κ.λπ.). Έτσι δημιουργούν πελατεία για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, επιβάλλοντας (μαζί με τους άλλους νόμους ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) στα δημόσια ΑΕΙ να λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Δεν είναι πρώτη φορά που η Κυβέρνηση Μητσοτάκη προχωρά σε τέτοιες επιθέσεις. Πρόκειται για μια κυβέρνηση-συμμορία, που καταπατά κάθε είδους νομιμότητα (παρακολουθήσεις/υποκλοπές, απευθείας αναθέσεις κ.λπ.), τα ανθρώπινα δικαιώματα (Πήλος, στρατόπεδα συγκέντρωσης), το ίδιο το Σύνταγμα (αντεργατικοί νόμοι, εφαρμογή των μνημονίων…). Όλη η διακυβέρνησή τους είναι ενα διαρκές πραξικόπημα, πολιτικό, στη λειτουργία της βουλής, στις φωτογραφικές διατάξεις που φέρνουν νύχτα και κατά παραγγελία. Με σκοπό να θωρακίσουν το καθεστώς τους, το πλιάτσικο σε βάρος των εργαζομένων με κάθε τρόπο, ώστε να πλουτίζει μια ελίτ στις πλάτες μας. Στελέχη της κυβέρνησης, «ημέτεροι», όλοι οι ανεπάγγελτοι που δεν έχουν δουλέψει ποτέ, όλοι αυτοί οι «ά(χ)ριστοι» βρίσκονται διαπλεκόμενοι σε κάθε λογής σκάνδαλα, παράνομες δραστηριότητες, βρωμιές, ανηθικότητες – και βέβαια δεν καταδικάζονται ποτέ από την ταξική «δικαιοσύνη» τους. Η κυβέρνηση του Μητσοτάκη στηρίζεται σε μια ψευδεπίγραφη “κυριαρχία” για να συνεχίσει τις εγκληματικές πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων. Ρημάζουν και ξεπουλούν καθετί δημόσιο και δωρεάν (Υγεία, Ρεύμα, Κοινωνική Ασφάλιση, υποδομές κ.α.) σπέρνοντας θάνατο και καταστροφές (Τέμπη, πυρκαγιές, πλημμύρες, νεκροί στην πανδημία).
Όλες οι προηγούμενες επιθέσεις έστρωναν το έδαφος στην ολοκληρωτική διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας. Oι δήθεν «προοδευτικοί» μνημονιακοί (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.ά.) όχι μόνο δεν κάνουν την παραμικρή ουσιαστική αντιπολίτευση, αλλά μάλιστα δηλώνουν κατά καιρούς “ανοιχτοί στο ενδεχόμενο ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων”. Επομένως, απέναντι μας έχουμε ένα ολόκληρο νεοφιλελεύθερο-μνημονιακό καθεστώς, που βλέπει τη δημόσια και δωρεάν παιδεία σαν περιττό έξοδο. Ο χρεωκοπημένος ελληνικός καπιταλισμός δεν θέλει να διαθέσει ούτε δεκάρα για τον εκπαιδευτικό μηχανισμό. Αντίθετα, θέλει αυτά τα λεφτά να πάνε ως επιδότηση-ενίσχυση στο ιδιωτικό κεφάλαιο, στους επιχειρηματίες-εμπόρους της εκπαίδευσης. Στήνοντας στα συντρίμμια της δημόσιας δωρεάν παιδείας ένα πεδίο ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας αυτών των κορακιών της «ελεύθερης αγοράς». Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να καταστρέψουν τη δημόσια δωρεάν παιδεία, το μέλλον μας. Να μας επιβάλλουν ένα πισωγύρισμα δεκαετιών, τη λογική της «αριστείας», ότι «οι φτωχοί δεν μπορούν να σπουδάζουν».
ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ
Ο αγώνας έχει απαιτήσεις. Δεν αντιπαλεύουμε μόνο έναν ακόμα νόμο αλλά ένα ολόκληρο καθεστώς. Μαζί με την κυβέρνηση Μητσοτάκη στέκονται η ΕΕ, το κεφάλαιο, όλη η ελίτ και οι μηχανισμοί τους. Η μόνη λύση βρίσκεται στα χέρια μας. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να προτάξει έναν αποφασιστικό, ανυποχώρητο αγώνα διαρκείας. Μακροπρόθεσμο, πανελλαδικό, ενωτικό κόντρα στη λογική «εύκολων λύσεων» ή «συμβολικών» κινήσεων, που ο ορίζοντάς τους θα εξαντλείται π.χ. στην εξεταστική. Πρέπει σε κάθε σχολή να οργανώσουμε τον αγώνα: να ζωντανέψουμε τις συνελεύσεις, να φτιάξουμε επιτροπές δράσης και συντονιστικά. Που θα κάνουν γνωστό το ζήτημα, θα βοηθάνε την ενεργή συμμετοχή όλων των φοιτητών, θα ενώνουν και θα μαζικοποιούν τις κινητοποιήσεις, θα τις βγάζουν στην κοινωνία (αντί να τις εξαντλούν σε ανούσιες «επισκέψεις» σε πρυτάνεις και κοσμήτορες).
Χρειάζεται ενότητα και αυτοοργάνωση, για να αναπτυχθεί ένα μαζικό και μαχητικό φοιτητικό κίνημα, που θα ξεσηκώσει όλη την κοινωνία ενάντια στην εγκληματική κυβέρνηση της ΝΔ. Να αναπτυχθεί ένα σχέδιο αγώνα με βάση την ενεργό συμμετοχή και κινητοποίηση των φοιτητών. Την πλατιά συμμετοχή στην λήψη αποφάσεων και πρωτοβουλιών, στην οργάνωση και κλιμάκωση του αγώνα. Μόνο έτσι μπορεί να αναπτυχθεί ένας αγώνας ανάλογος και μεγαλύτερος του ’06-07, που απαιτείται σήμερα για την σύγκρουση με όλο το σάπιο καθεστώς που κυβερνά. Να πετύχουμε ένα ρήγμα στο σημερινό σκηνικό: μια ανατροπή των συσχετισμών, για να διώξουμε την επικίνδυνη κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Απαιτούμε:
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 16- ΟΧΙ ΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ. Κάτω το νέο αντιδραστικό νομοσχέδιο και όλοι οι αντι-εκπαιδευτικοί νόμοι.
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Κανένας νέος εκτός εκπαίδευσης. Έξω ιδιώτες και ΣΔΙΤ από τα Πανεπιστήμια. ΟΧΙ στην διάλυση της φοιτητικής μέριμνας.
Λεφτά για Υγεία-Παιδεία-Κοινωνική Ασφάλιση- ΟΧΙ για εξοπλισμούς, πόλεμο, αστυνομία, πλούσιους.
Νίκη στον αγώνα των Παλαιστινίων. Λευτεριά στην Παλαιστίνη- Αναγνώριση τώρα του κράτους της Παλαιστίνης
Ήττα στο σιωνιστικό κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ- Καμία συνεργασία της ελληνικής κυβέρνησης με τον μακελάρη Νετανιάχου.
ΚΑΤΩ Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ.
ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΑ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ,
ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ
Μέσα στον Φλεβάρη θα κατατεθεί στη βουλή προς ψήφιση ένα νέο – αλλά καθόλου αναπάντεχο – νομοσχέδιο το οποίο προβλέπει την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αυτή η αλλαγή αποτελεί τομή στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης που συντελείται στα εγχώρια πανεπιστημιακά ιδρύματα. Σταθμοί αυτής τα τελευταία χρόνια αποτελούν η εξίσωση των πτυχίων μας με τα αντίστοιχα των ιδιωτικών ιδρυμάτων, η κατάργηση του ασύλου στα πανεπιστήμια, η ψήφιση του νόμου Κ-Χ, πδ85 και η απόσπαση της παιδαγωγικής επάρκειας από τα πτυχία μας.
Τις τελευταίες δεκαετίες τα πανεπιστήμια ήταν ένα μέσο για τους ανθρώπους των κατώτερων ταξικών στρωμάτων να πάρουν ένα πτυχίο και να διεκδικήσουν πιο καλές οικονομικές συνθήκες ζωής. Η κοινωνική αυτή συνθήκη τότε, ήδη ενείχε ταξικούς φραγμούς και διακρίσεις όπως είναι λογικό μέσα σε μία καπιταλιστική και ταξική κοινωνία, με τα παιδιά από πιο εύπορες οικογένειες να μπορούν να πληρώνουν φροντιστήρια ή και ιδιωτικά σχολεία αποκτώντας ένα προβάδισμα απ’ τα παιδιά που οι οικογένειες τους αδυνατούσαν να σηκώσουν αυτό το κόστος. Οι επιταγές της αγοράς, αλλά και οι φοιτητικοί/κοινωνικοί αγώνες τότε, είχαν ισορροπήσει σε αυτό το σημείο όπου το πανεπιστήμιο λειτουργούσε με τέτοιο τρόπο, κάτι το οποίο όμως σιγά-σιγά άλλαζε μαζί με της απαιτήσεις της αγοράς, η οποία επέβαλε όλο και παραπάνω ταξικούς φραγμούς. Συγκεκριμένα, εργασιακά δικαιώματα «αποσπάστηκαν» από τα πτυχία και έγιναν επί πληρωμή «επιμορφώσεις» , ενώ εξισώθηκαν εξ ολοκλήρου και με πτυχία από ιδιωτικά κολλέγια, την πρώτη μορφή άμεσης αγοράς πτυχίου. Αυτά ακολούθησε ο νόμος 4777 (Κ-Χ) ο οποίος έκανε τόσο πιο δύσκολη την πρόσβαση όσο και την φοίτηση στο πανεπιστήμιο για όλα τα άτομα αλλά χτυπώντας περισσότερο την κοινωνική βάση, θεσμοθετώντας την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, τις διαγραφές φοιτητριών και πειθαρχικά.
Αποκορύφωμα αυτής της επίθεσης στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και τα φοιτητικά κεκτημένα είναι η ίδρυση ιδιωτικών (μη κρατικών) πανεπιστημίων τα οποία στην ουσία κάνουν τα πτυχία μας και την εκπαίδευση εμπόρευμα προς αγορά. Έτσι λοιπόν, ενώ οι φτωχότεροι παλεύουμε με απαιτητικά μαθήματα για να μπούμε στο πανεπιστήμιο και να πάρουμε ένα πτυχίο, με κάποια από μας να εργάζονται παράλληλα για να τα βγάλουμε πέρα έχοντας τον φόβο της διαγραφής, οι οικονομικά ευνοημένοι θα μπορούν να εξαγοράζουν την εισαγωγή τους και το πτυχίο τους. Γίνεται ξεκάθαρο άρα, ότι το αφήγημα της αξιοκρατίας και του «αγαθά κόποις κτώνται» που μας πλασάρουν από μικρά παιδιά μέχρι και σήμερα είναι κάλπικο, αφού ένα άτομο το οποίο μπορεί να έχει «κριθεί ανάξιο» στις εξετάσεις, να γίνει άξιο μόλις διαθέσει μεγάλα χρηματικά ποσά σε αφεντικά. Η πολύ-λατρεμένη αξιοκρατία του πανεπιστημίου και του κράτους δεν σημαίνει στην πραγματικότητα τίποτα άλλο από ανταγωνισμό μεταξύ των φτωχών και κοινωνικό κανιβαλισμό όπου τρωγόμαστε μεταξύ μας για το ποιος θα κερδίσει μια καλύτερη θέση στον ήλιο.
Ως άτομα που κατανοούμε τον συνεχόμενο ταξικό και κοινωνικό ανταγωνισμό και αναγνωρίζουμε την αξία της συμμετοχής σε αγώνες ενάντια στην υποτίμηση των σπουδών και των ζωών μας γενικότερα, θεωρούμε απαραίτητο τον αγώνα για ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η εκπαίδευση για εμάς δεν είναι εμπόρευμα, αλλά κοινωνικό κεκτημένο και σαν τέτοιο θα το υπερασπιστούμε. Το πανεπιστήμιο δεν είναι απλά ο χώρος/τρόπος που θα πάρουμε ένα πτυχίο για να βρούμε μια δουλειά. Το πανεπιστήμιο, το αντιλαμβανόμαστε ως ένα χώρο όπου υπάρχουμε, ζούμε μέσα του κοινωνικά και δρούμε πολιτικά μέσα από συζητήσεις, γενικές συνελεύσεις και εκδηλώσεις. Εξαιτίας αυτών, εντός του δημιουργούνται συλλογικές αντιστάσεις, φοιτητικοί/κοινωνικοί αγώνες και γενικότερα ιδέες-ρήγματα στη κυρίαρχη ιδεολογία του κράτους και των αφεντικών.
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΑ / ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ
ΟΧΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ΚΙ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΒΑΣΗ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ
ΕΣΤΙΕΣ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΟΙ ΣΧΟΛΕΣ
ΟΛΑ/ΟΛΕΣ/ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ
Στηρίζουμε τα καλέσματα των συλλόγων που θα κατέβουν στο δρόμο με αποφάσεις ανοιχτών πλαισίων
Πρωτοβουλία Φοιτητριών Φυσικού
Το άρθρο 16 καθιστά συνταγματική υποχρεώση να εξασφαλίζει τη δωρεάν και δημόσια λειτουργία της παιδείας, της 
τέχνης και της επιστήμης. Με την παράκαμψη του άρθρου αυτού, σε συνδυασμό με τον τελευταίο αντιεκπαιδευτικό νόμο 4777, την κατάργηση του ασύλου, το προεδρικό διάταγμα 85, την ελάχιστη βάση εισαγωγής χτίζουν τον δρόμο προς την ιδιωτικοποιήση των πανεπιστημίων και γενικότερα των ζωών μας. Ήδη από το 2019, με την εξίσωση των πτυχίων των ιδιωτικών κολλεγίων με αυτών των ΑΕΙ, δίνεται προβάδισμα υποστήριξης της ιδιωτικής
εκπαίδευσης, μειώνοντας την αξία του ενιαίου πτυχίου των δημοσίων πανεπιστημίων. Ακολουθούν οι σκληρότερες αξιολογήσεις των ιδρυμάτων, που σκοπό έχουν την ελαχιστοποίηση της χρηματοδότησης και εν τέλει την συγχώνευση
ή το κλείσιμο πανεπιστημιακών τμημάτων.
Οι αγώνες του 2006-2007 που έγινε προσπάθεια για αναθεώρηση του αρ16, ήταν υπόθεση ολόκληρης της κοινωνίας αφού αν όχι όλες οι σχολές, τότε οι περισσοτερες (420) τελούσαν υπό κατάληψη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ήταν η απεργία διαρκείας των δασκάλων, οι χιλιάδες μαθητές που βγήκαν στους δρόμους και η γενικότερη ανάγκη για ενιαίο πανεκπαιδευτικό μέτωπο που κατάφεραν την ανατροπή, παρά την βάρβαρη καταστολή της αστυνομίας. Ας είναι και τώρα οι μαζικές καταλήψεις σχολών, οι γενικές συνελεύσεις, οι διαδηλώσεις και συγκρούσεις που θα δείξουν
τον δρόμο για το φοιτητικό κίνημα του σήμερα.
Η ΓΝΩΣΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΧΙ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ
ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΠΑΡΆΚΑΜΨΗ ΤΟΥ ΑΡ.16
Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΚΑΙ Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ ΣΥΝΤΡΙΒΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Σύλλογος Φοιτητ(ρι)ών γεωλογικού ΑΠΘ
Με την έναρξη του νέου έτους, και συγκεκριμένα μέσα στον Ιανουάριο του 2024, αναμένεται να κατατεθεί προς ψήφιση το νομοσχέδιο για την παιδεία με τίτλο «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο».
Το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί ουσιαστικά μια προσπάθεια παράκαμψης του άρθρου 16 του Συντάγματος και ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων. Προβλέπει συγκεκριμένα, την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων – παραρτημάτων ξένων ΑΕΙ (ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων και απελευθέρωση από το “κρατικό μονοπώλιο”, διά στόματος υπουργείου, σε μια προσπάθεια ωραιοποίησης ενός ταξικού νομοσχεδίου φτιαγμένου για τις ανάγκες και τα συμφέροντας της αστικής τάξης). Μέσα από το νομοσχέδιο αυτό, ουσιαστικά αυτό που απελευθερώνεται πλήρως και επεκτείνεται είναι η ήδη υπάρχουσα δυνατότητα λειτουργίας ιδιωτικών φορέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση -όπως τα κολλέγια-, βαθαίνοντας, έτσι, την εξυπηρέτηση των ιδιωτικών συμφερόντων στον τομέα της παιδείας.
Πιο αναλυτικά, από τη μία, οι μειωμένες δαπάνες για την παιδεία, οι παρωχημένες κτιριακές υποδομές, τα 
υποστελεχωμένα εκπαιδευτικά ιδρύματα, με δεκάδες κενά εκπαιδευτικών και καθυστερημένες προσλήψεις προσωπικού, οι συγχωνεύσεις σχολείων οδηγούν -εκ των άνωθεν- το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα σε κατάρρευση, υποβαθμίζοντας την ποιότητα του εκπαιδευτικού και παιδαγωγικού έργου. Από την άλλη, η εισαγωγή της αξιολόγησης των σχολικών μονάδων και του προσωπικού τους σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και η ενίσχυση του εξεταστικοκεντρικού μοντέλου (βλ. και εξετάσεις PISA), με στόχο την κατηγοριοποίηση των σχολείων και του δυναμικού τους σε «καλά» και «κακά», μαζί με την -εδώ και χρόνια πλέον- είσοδο του κεφαλαίου και ιδιωτικών συμφερόντων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και την επιχειρούμενη εισαγωγή τους και στη δευτεροβάθμια (βλ. νέο σχέδιο νόμου για την επαγγελματική εκπαίδευση), καθώς και τη διοίκηση εκπαιδευτικών μονάδων από εξωτερικούς παράγοντες (μάνατζερ), επιχειρούν να αλλοιώσουν την ίδια την ουσία της παιδείας. Επιχειρούν να απεμπολίσουν ολοκληρωτικά το δημόσιο χαρακτήρα της και να τη μετατρέψουν από μια δημιουργική μαθησιακή διαδικασία προς συμφέρον των σύγχρονων αναγκών του κοινωνικού συνόλου σε ένα στυγνό πεδίο κερδοφορίας της αστικής τάξης, πλήρως καθοδηγούμενου από τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και το νέο αυτό νομοσχέδιο για τα πανεπιστήμια, αποτελώντας κομμάτι μιας συνολικότερης εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που στοχεύει στην υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας, την εισχώρηση επιχειρηματικών συμφερόντων μέσα στα δημόσια ΑΕΙ, την λειτουργία εργαστηρίων ως τόπων εύρεσης φθηνού αλλά εξειδικευμένου εργατικού/ερευνητικού δυναμικού για τα συμφέροντα των επιχειρήσεων, αλλά και την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, για λίγους και εκλεκτούς. Είναι η περεταίρω επιχειρηματικοποίηση της εκπαίδευσης, που αποσκοπεί στην δημιουργία νεών και αρκετά κερδοφόρων αγορών, συνδυαστικά και με την προετοιμασία και κατάρτιση ενός υπερεξειδικευμένου και φθηνού εργατικού δυναμικού κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες της αγοράς. Διαχρονικά, άλλωστε, οι καπιταλιστές και τα αστικά κόμματα επιδίωκαν να επιβάλλουν δίδακτρα και πολυεθνικές-χορηγούς στα πανεπιστήμια, να κλείσουν πολλές σχολές ή να μειώσουν τους εισακτέους μέσω της ΕΒΕ, να ιδρύσουν ιδιωτικά πανεπιστήμια, να εξατομικεύσουν τη μόρφωση του φοιτητή/τριας, δίνοντας όχι πτυχίο, αλλά άθροισμα πιστωτικών μονάδων. Με στόχο τον κατακερματισμό του γνωστικού αντικειμένου και των εργασιακών δικαιωμάτων, άρα και την προώθηση του ανταγωνισμού εντός του εργασιακού κλάδου.
Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ακόμα πτυχή της μιας στρατηγικής η οποία ακολουθείται στην πλειοψηφία των κρατικών παροχών, ως κατεύθυνση της ΕΕ, και αποσκοπεί στην πλήρη εμπορευματοποίηση κάθε κοινωνικού αγαθού. Παραδείγματα αυτού είναι όλα τα ΣΔΙΤ, ως μνημονικές δεσμεύσεις. Η προσπάθεια πλήρους ιδιωτικοποίησης του ΕΣΥ, το οποίο στην κατάσταση που βρίσκονταν στην πανδημία του COVID-19, ανέδειξε τον τελείως εμπορευματικό χαρακτήρα που έχει πλέον η υγεία, άρα και τον βαθιά ταξικό χαρακτήρα μιας τέτοιας στρατηγικής. Σκληρή προσγείωση στην πραγματικότητα των ιδιωτικοποιήσεων των κοινωνικών αγαθών ήρθε βέβαια πέρσι με το κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη. Γιατί στην πραγματικότητα των ιδιωτικοποιήσεων και της πλήρους απομάκρυνσης του κράτους από βασικά αγαθά για την αναπαραγωγή του προλεταριάτου, ο θάνατος και η εξαθλίωση, η υποτίμηση και η απομόνωση θα είναι η καθημερινότητα.
Ιστορικό σημείο των συγκεκριμένων στοχεύσεων του κεφαλαίου αποτελεί η αποτυχημένη απόπειρα για αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, τα έτη 2006-2007 μετά το ξέσπασμα ενός μαζικού εκπαιδευτικού κινήματος, που μέσα από καταλήψεις σε σχολεία και σχολές, αλλά και μέσα από πολύμηνες απεργίες εκπαιδευτικών στα σχολεία και με συγκρουσιακές, δυναμικές,μαζικές διαδηλώσεις κατάφερε να ακυρώσει τα πλάνα της τότε κυβέρνησης της ΝΔ.
Από τότε, μπορεί το κοινωνικό και πολιτικό πεδίο να έχει υποστεί βαθιές μεταβολές από την ένταση με την οποία εκφράζεται η ταξική επίθεση, μετά και το ξέσπασμα της κρίσης το 2008, μέχρι και τον τρόπο με τον οποίο διαρθρώνονται και εκφράζονται στο εσωτερικό του ελληνικού κράτους οι συσχετισμοί των κοινοβουλευτικών δυνάμεων σε αλληλεπίδραση με τους κοινωνικούς-ταξικούς συσχετισμούς, το στοίχημα, όμως, παραμένει ανοιχτό. Και είναι ένα στοίχημα αποδοχής μιας καθολικής ήττας -ως απότοκο ενός αστικού ιδεολογήματος από τα πάνω φερμένου (ΤΙΝΑ)- ή επιβίωσης και αγώνα. Μία υπόσχεση ότι με τις μικρές μας νίκες, με τα κατά τόπους αναχώματα, μπορούμε και οφείλουμε να αφήσουμε ένα καλύτερο αύριο για τις μελλοντικές γενιές της τάξης μας και της κοινωνίας. Μπορούμε και οφείλουμε να αγωνιστούμε για ένα από τα βασικότερα δημόσια αγαθά, όπως αυτό της δωρεάν και δημόσιας παιδείας, ενός αγαθού- πυλώνα της αναπαραγωγής του συστήματος και μηχανισμού εξομάλυνσης ή όξυνσης των ταξικών αντιθέσεων, και να νικήσουμε. Μπορούμε και οφείλουμε να τιμήσουμε τους αγώνες του παρελθόντος, που χαράχτηκαν στη συλλογική ιστορική μνήμη, ανατρέποντας τους τότε κοινωνικούς-ταξικούς συσχετισμούς προς όφελος της εργατικής τάξης, δίνοντας τους δικούς μας νικηφόρους αγώνες στο σήμερα. Να αγωνιστούμε ενάντια στις αστικές πολιτικές που εντείνουν τις ταξικές αντιθέσεις και στο άδικο σύστημα που τις γεννά και τις θρέφει.
Μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, διαδηλώσεις, καταλήψεις, να μπλοκάρουμε το νέο ν/σ για την παιδεία και κάθε επιδίωξη για ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ.
Στηρίζουμε τις συγκεντρώσεις και τα μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων την Πέμπτη 11/1 στις 12.00 Προπύλαια και Καμάρα, Αθήνα και Θεσσαλονίκη αντίστοιχα.
Φοιτητές/τριες ★ του Διαρκούς Αγώνα για την ταξική απελευθέρωση
ΠΑΤΡΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 16
Το ακαδημαϊκό έτος του 2023 μας βρίσκει σε μια συνθήκη ολοένα και κλιμακούμενης επίθεσης κράτους και κεφαλαίου προς τα κατώτερα κοινωνικά και οικονομικά στρώματα. Η επακόλουθη βία που συνοδεύει την αυξανόμενη όξυνση των κοινωνικών και οικονομικών ταξικών διαχωρισμών, είναι πολύμορφη και εκφράζεται σε όλους τους τομείς της ζωής.
Εντός των πανεπιστημίων η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση των τελευταίων χρόνων αποτελεί μόνο ένα τμήμα αυτής της επίθεσης , η οποία ειδικά στο χώρο της παιδείας είναι ιδιαίτερα μεθοδευμένη και διαρκης. Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση αποτελεί μια από τις αντανακλάσεις αυτής της επίθεσης. Από την αλλαγή του νομικού πλαισίου με την θέσπιση του αντιεκπαιδευτικού νόμου ΚΧ4777 και την αναθεώρηση του άρθρου 16 , άνοιξε η κερκόπορτα για την ολοκληρωτική αλλαγή της ίδιας της φύσης του πανεπιστήμιου που από «δημόσιο και δωρεάν» οδεύει προς τον εξευγενισμό και την ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση του. Η έμπρακτη κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου ,τα τουρνικέ, οι κάμερες, η θέσπιση αστυνομικού σώματος εντός των πανεπιστημίων (ΟΠΠΙ) , τα πειθαρχικά και οι διαγραφές αποτελούν τρανταχτά παραδείγματα αυτής της εκστρατείας ενάντια στο φοιτητικό κίνημα και στα αγωνιστικά υποκείμενα που ζυμώνονται οργανώνονται και δρουν εντός του.
Σε αυτά έρχονται να προστεθούν οι άθλιες συνθήκες στέγασης και σίτισης. Από την μια, τα δωμάτια στις φοιτητικές εστίες των πανεπιστημίων μας είναι ελάχιστα, ενώ οι συνθήκες διαμονής σε αυτά είναι τέτοιες που πολλά άτομα το σκέφτονται μια και δυο φορές αν θα διαμείνουν κάπου με ελάχιστο προσωπικό χώρο καθώς σε δωμάτια για 1 άτομο καλούμαστε να διαμένουμε 2, σε άλλα δωμάτια στις εστίες του πανεπιστημίου Πελοποννήσου το ζεστό νερό δεν φτάνει ποτέ ενώ μεγάλο μέρος της συντήρησης του κτηρίου το έχουν αναλάβει οι οικότροφοι αποκλειστικά. Αυτά είναι λίγα από τα όσα θα μπορούσαν να αναφερθούν στο κομμάτι της στέγασης. Στο κομμάτι της σίτισης από την άλλη, οι ιδιωτικοί εργολάβοι που έχει προσλάβει το πανεπιστήμιο ξέρουν πολύ καλά πως να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της εταιρίας τους ως άριστοι εκφραστές του κεφαλαίου. Οι μερίδες φαγητού διαρκώς μικραίνουν ποιοτικά και ποσοτικά τα τελευταία 2 χρόνια ενώ οι τεράστιες ουρές σε Ρίο και Κουκούλι αναγκάζουν πολλά άτομα να περιμένουν αρκετή ώρα για ένα πιάτο φαγητό, το οποίο εν τέλει δεν είναι δωρεάν για όλους γιατί η ίδια η υπηρεσία της σίτισης βάσει κριτηρίων μπορεί και κρίνει στο « δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο» ποιος εν τέλει δικαιούται ένα πιάτο φαΐ και ποιος όχι.
Οι ιδιωτικοί εργολαβοι πλέον με την αλλαγή του νομικού πλαισίου έρχονται και στο κομμάτι της καθαριότητας των χώρων του πανεπιστημίου. Τρανταχτό παράδειγμα από την επικαιρότητα αποτελεί ο αγώνας των καθαριστριών του πανεπιστημίου Πατρών, οι οποίες μετά την λήξη της σύμβασης τους στις 31/10 κινδυνεύουν με μαζική επί της ουσίας απόλυση λόγω στέρησης της δυνατότητας ανανέωσης της σύμβασης τους, ενώ παράλληλα η πρυτανική αρχή έχει κηρύξει διαγωνισμό για την ανάληψη της καθαριότητας από εργολάβο.
Ένα ακόμα φαινόμενο που παρατηρούμε είναι η άμισθη εργασία με άμεσο και έμμεσο τρόπο. Πιο συγκεκριμένα οι κλινικές ασκήσεις που είναι υποχρεωτικές από τις σχολές υγείας, αναγκάζουν τον φοιτητικό κόσμο να δουλεύει απλήρωτες εργατοώρες και να παράγει έργο στα δημόσια νοσοκομεία χωρίς να πληρώνεται με την δικαιολογία πως «πληρώνονται σε γνώση και εμπειρία». Από την άλλη, με την εισχώρηση μεγάλων εταιριών, μαθαίνουμε να λειτουργούμε συγκεκριμένα προγράμματα με αποτέλεσμα να μπορούμε να εργαστούμε πιο εύκολα σε αυτές τις εταιρίες από ότι οπουδήποτε άλλου, ενώ ταυτόχρονα οι ίδιες εταιρίες κλέβουν τα πρότζεκτ μας χωρίς την άδεια μας με σκοπό να τα χρησιμοποιήσουν για τους δικούς τους κερδοσκοπικούς σκοπούς.
Μέσα σε μια τέτοια συνθήκη αυτοοργανωμένα και από τα κάτω για τα κάτω εγχειρήματα, σχήματα, πρωτοβουλίες, συνελεύσεις και συλλογικότητες αποτελούν προμαχώνες ενάντια στην αποπολιτικοποίηση, τον εξευγενισμό και τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Η αυτοοργάνωση φαντάζει πλέον ως η μόνη ρεαλιστική εναντίωση ενάντια στη δυστοπία που γεννά το κράτος και το κεφάλαιο.
Σε αυτή την οργανωμένη και διαρκή επίθεση που δεχόμαστε σε όλους τους τομείς της ζωής μας, εμείς επιλέγουμε να βάλουμε αναχώματα τα σώματα και τις ιδέες μας ενάντια σε αυτό το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης της ταξικής-κοινωνικής βίας, της κοινωνικής αποσύνθεσης και του (κεφαλαιο)κρατικού κανιβαλισμού με μαχητική δράση, οριζόντια και αντιθεσμικά.
ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ (ΑΥΤΟ)ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 16 ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΚΧ 4777 ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ
ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΟΠΟΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΚΡΑΤΙΚΗ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΠΟΡΕΙΕΣ – ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ
Αναρχική Φοιτητική Συλλογικότητα KURO SIWO
Το κεφάλαιο αναδιαρθρώνεται, με συνέπεια να αναδιαρθρώνεται και το πανεπιστήμιο ως δομικό στοιχείο της καπιταλιστικής οικονομίας. Διαχρονικά το πανεπιστήμιο λειτουργεί σαν βασικό εργαλείο στα χέρια των καπιταλιστών και των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής με διττό σκοπό: τόσο τον αναπαραγωγικό του ρόλο, δηλαδή την δημιουργία μελλοντικών εργαζομένων και της απαραίτητης υλικό τεχνικής γνώσης, όσο και ως ιδεολογικός μηχανικός στα χέρια κράτους και κεφαλαίου με σκοπό την δημιουργία ενός ανταγωνιστικού, εντατικοποιημένου και 
αποστειρωμένου κλίματος φοίτησης με σκοπό την προετοιμασία πειθήνιων και υπάκουων εργαζομένων που δεν επιτρέπεται να έχουν χρόνο για αγώνες, συνδικαλισμό, και οτιδήποτε μπαίνει εμπόδιο στην ομαλή λειτουργία των επιχειρηματικών συμφερόντων των αφεντικών αλλά μόνο να είναι αφοσιωμένοι στην παραγωγική διαδικασία. Οι πρώτες προσπάθειες απαρχής της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης ξεκινούν από την δεκαετία του ’90 με πρώτο στόχο τα σχολεία. Το νομοσχέδιο του υπουργού παιδείας της ΝΔ Κοντογιαννόπουλου το 1990-1991 και το ν/σ του Αρσένη με κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1998-1999 αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα, με άμεση την απάντηση του μαθητικού κινήματος, με καταλήψεις διαρκείας και μαχητικές διαδηλώσεις.
Ακολουθεί το ν/σ της Μαριέττας Γιαννάκου, πάλι με κυβέρνηση της ΝΔ, με στόχο την αναθεώρηση του άρθρου 16 και το άνοιγμα του δρόμου για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστήμιων. Μέτρο που επίσης απαντήθηκε μαχητικά στο δρόμο με δύο χρόνια συνεχών αγώνων, καταλήψεων, πορειών, πολύωρων συγκρούσεων στο κέντρο της Αθήνας, που ξεκίνησαν τον Μάη και τον Ιούνη του 2006 και διήρκησαν μέχρι και τον Απρίλη – Μάη του 2007. Συνεχώς στα σχέδια των κυρίαρχων εξέχουσα θέση κατέχει η εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης και συγκεκριμένα η επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου, ανεξαρτήτως κυβέρνησης. Έχουμε το 2018 το νομοσχέδιο Γαβρόλγου που θεσμοθετούσε δίδακτρα σε μεταπτυχιακά, την κατάργηση-συγχώνευση τμημάτων και σχολών. Έπειτα το νομοσχέδιο Κεραμέως το 2021, που επεδίωκε την όλο και μεγαλύτερη σύνδεση του πανεπιστήμιου με τις επιχειρήσεις, την προσθήκη χρονικού ορίου φοίτησης (ν+2 χρόνια), τα πειθαρχικά και τις διαγραφές, την είσοδο μπάτσων στα πανεπιστήμια, την ποινικοποίηση της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης, την όξυνση ταξικών φραγμών για την είσοδο στη τριτοβάθμια εκπαίδευση (ΕΒΕ, τράπεζα θεμάτων). Και ερχόμαστε λοιπόν στο σήμερα, με το νομοσχέδιο για το «ελεύθερο πανεπιστήμιο», που σχεδιάζεται να τεθεί άμεσα σε ψήφιση και το οποίο προβλέπει την παράκαμψη του άρθρου 16, την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, το κλείσιμο τμημάτων.
Συγκεκριμένα το άρθρο 16 αποτελεί την τελευταία δικλείδα ασφαλείας για το αποκλειστικό μονοπώλιο ύπαρξης δημοσίων πανεπιστημίων. Πρόκειται για το άρθρο που διαχρονικά υπήρξε το αγκάθι στις βλέψεις των κυρίαρχων για την είσοδο των ιδιωτών στην παροχή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Βέβαια η αβυσσαλέα προσπάθεια ιδιωτικοποίησης των πανεπιστημίων αποτελεί το απότοκο μιας χρόνιας, λυσσαλέας επίθεσης και υποβάθμισης κατά του δημοσίου πανεπιστημίου. Η εξίσωση των πτυχίων των ιδιωτικών κολλεγίων με αυτών των ΑΕΙ που πλήττει των ενιαίο χαρακτήρα του πτυχίου του δημοσίου ιδρύματος, οι αυστηρές αξιολογήσεις των ιδρυμάτων με σκοπό την μείωση της χρηματοδότησης και εν τέλει την συγχώνευση ή το κλείσιμο τμημάτων, η θέσπιση του αυτοδιοίκητου όπου το κάθε ίδρυμα είναι υπεύθυνο το ίδιο για την εύρεση των πόρων του, αποτελούν μερικά μόνο κομμάτια που συνθέτουν το παζλ αυτής της επίθεσης. Σε αυτά έρχεται να προστεθεί και η επιβολή της ΕΒΕ, μέτρο το οποίο δυσχεραίνει την ένταξη στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και κατ΄επέκταση την προσπάθεια συντήρησης και «συμμόρφωσης» των ΑΕΙ στις επιταγές της αξιολόγησης με τον αριθμό των εισακτέων να μειώνεται ραγδαία και τα τμήματα να παρακμάζουν και να υπονομεύονται.
Φτάνοντας λοιπόν στο επίδικο της υπόθεσης, η απόπειρα παράκαμψης του άρθρου 16 μέσω του νομοσχεδίου «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» θα σημάνει την περαιτέρω όξυνση των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση καθώς πλέον η δημόσια και δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση, η οποία αποτελεί κοινωνικό κεκτημένο, θα τίθεται και αυτή υπό αμφισβήτηση με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αξίζει συνάμα να ειπωθεί πως ελλοχεύει ο κίνδυνος και μέσα στο ίδιο το δημόσιο πανεπιστήμιο να οξυνθεί η ταξική χροιά του με την διαφαινόμενη θέσπιση διδάκτρων στα προπτυχιακά μαθήματα (πέραν των μεταπτυχιακών που ήδη συντελείται). Συγκεκριμένα αναμένεται τα ιδιωτικά πανεπιστήμια να λειτουργήσουν ως μοχλός πίεσης για τα δημόσια ΑΕΙ. Έτσι τα μαστιζόμενα από την υποχρηματοδότηση δημόσια πανεπιστήμια, σε μια κατεύθυνση εύρεσης πόρων, θα κληθούν να εναρμονιστούν με τα στάνταρ που επιτάσσει η ΕΘΑΕΕ (αρχή που καθορίζει την χρηματοδότηση που θα λαμβάνει το κάθε ίδρυμα βάσει κριτηρίων αποδοτικότητας), εφαρμόζοντας ,με τον τρόπο αυτό, όλες τις πτυχές της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης (όπως περιγράφηκαν και παραπάνω) στο ακέραιο τους. Σε αυτό το μήκος θα κυμαίνεται και η οποία θέσπιση διδάκτρων από τα δημόσια ΑΕΙ τα οποία θα λειτουργούν de facto ως ιδιωτικά.
Ταυτόχρονα, η ίδια η επαγγελματική μας προοπτική φαίνεται πως τίθεται κι αυτή σε κίνδυνο. Άλλωστε καθίσταται σαφές πως η ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ επισύρει την εμφάνιση πτυχίων πολλαπλών ταχυτήτων (πολλαπλών πτυχίων για το ίδιο γνωστικό αντικείμενο) και τον τεμαχισμό των επαγγελματικών δικαιωμάτων, συνθήκη ιδιαίτερα δυσοίωνη για τον ενιαίο χαρακτήρα και την ισχύ του πτυχίου. Άμεση απόρροια του κατακερματισμού των άλλοτε ενιαίων επαγγελματικών δικαιωμάτων θα αποτελέσει η παραγωγή εργατών ευέλικτων και πειθήνιων στις ορέξεις της κερδοφορίας, ουσιαστικά ανειδίκευτων και χαμηλόμισθων, οι οποίοι λόγω της «κενότητας» του πτυχίου τους θα εξωθούνται σε ένα φαύλο κύκλο συνεχούς παρακολούθησης σεμιναρίων και επανακατάρτισης (πρόγραμμα κατάρτισης και δια βίου μάθησης, ΚΕΔΙΒΙΜ). Ασφαλώς, μια τέτοια εξέλιξη θα καταφέρει σημαντικό πλήγμα στην συλλογική διεκδίκηση, στην οργάνωση των εργαζομένων και στον συνδικαλισμό ευρύτερα.
Πλήγμα βέβαια αναμένεται πως θα δεχτεί a priori και ο ίδιος ο φοιτητικός συνδικαλισμός και τα μέσα αγώνα που έχουν επιλέξει να προτάσσουν οι φοιτητές. Πώς άλλωστε θα συνέβαινε κάτι αντίθετο την στιγμή που το δημόσιο πανεπιστήμιο στην προσπάθεια του να ανταγωνιστεί το ιδιωτικό και να εκπληρώσει τα στάνταρ για την πενιχρή του χρηματοδότηση – η οποία αν και οπότε προσφέρεται εναποτίθενται σε ερευνητικά για χάρη του στρατού και των επιχειρήσεων – θα κληθεί να εναρμονιστεί με τις επιταγές της ΕΕ για εντατικοποίηση του προγράμματος σπουδών, εφαρμογή πειθαρχικών, διαγραφών, αλυσίδων μαθημάτων κλπ. Μια ζοφερή συνθήκη η οποία θα συμβάλλει στην αποστείρωση των ΑΕΙ, την ποινικοποίηση των αγώνων εντός αυτών καθώς και την πλήρη απαξίωση των ΦΣ.
Η ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ εντάσσεται συνάμα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο ιδιωτικοποίησης και επίθεσης σε όλες τις κοινωνικές ανάγκες. Η κρατική θανατοπολιτική εκφράζεται καθημερινά με την διαρκή και εντεινόμενη υποβάθμιση της ανθρώπινης ζωής και διαφαίνεται από την ιδιωτικοποίηση του νερού, του ρεύματος των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, την απόσυρση του κράτους από την ιατρική μέριμνα και την διάλυση του Ε.Σ.Υ, την ευρύτερη απαξίωση των δημόσιων δομών προς όφελος των ιδιωτών. Ας μην αφήσουμε να συμβεί το ίδιο και στην παιδεία, πεδίο στο οποίο ήδη έχει αρχίσει να διαφαίνεται μια τέτοια συνθήκη με την σταδιακή αποποίηση του κράτους της ευθύνης του για παροχή φοιτητικής μέριμνας και την συνεχή εξώθηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων σε σύναψη Συμπράξεων Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα για την αναζήτηση ιδίων πόρων.
Μέσα σε όλη τη συνθήκη που περιγράφεται παραπάνω πρέπει να υπάρξει μια μαχητική απάντηση. Απάντηση σε αυτή την βαρβαρότητα έδωσε το φοιτητικό κίνημα του 06-07, όταν οι φοιτητές ανέτρεψαν τα σχέδια της τότε κυβέρνησης ΝΔ. Την ίδια απάντηση καλούμαστε να δώσουμε και εμείς στο σήμερα με όπλα τις μαζικές γενικές συνελεύσεις, τις συντονισμένες στη βάση καταλήψεις διαρκείας και τις μαζικές διαδηλώσεις και όχημα τον ακηδεμόνευτο και μαχητικό φοιτητικό – ταξικό συνδικαλισμό. Να βάλουμε τα δικά μας οδοφράγματα στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και να παλέψουμε για τις ανάγκες της τάξης μας. Να κάνουμε τις σχολές μας εστίες αντίστασης και αγώνα.
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ»
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
TO ’06 KAI TO ’07 MΑΣ ΔΕΙΞΑΝΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ – ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΝΑ ΡΙΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΣΧΗΜΑ ★ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ
Μέσα στον Γενάρη αναμένεται η κατάθεση του νέου νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας για την ίδρυση μη κρατικών – ιδιωτικών πανεπιστημίων, με τίτλο «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο». Δεν πρόκειται για έναν ακόμη νόμο ή μια αόριστη «εκπαιδευτική αναδιάρθρωση», αλλά για τομή στις αντι-εκπαιδευτικές επιθέσεις της κυβέρνησης. Βάζουν ταφόπλακα στις σπουδές και το μέλλον μας. Αποτελεί ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, καθώς το Άρθρο 16 απαγορεύει ΡΗΤΑ τη σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες. Το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» δεν θα σημάνει απλά μια παράκαμψη αλλά μια ντε φάκτο κατάργηση του άρθρου 16. Επικαλούμενοι τις “νέες συνθήκες” και τις “οδηγίες” της ΕΕ, θέλουν να τελειώνουν, όπως δηλώνουν προκλητικά, “με το κρατικό μονοπώλιο στην εκπαίδευση” και με “αναχρονιστικούς θεσμούς”. Έτσι βλέπει η κυβέρνηση τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας! Στόχος της είναι να προχωρήσει, αν μπορέσει, και στην οριστική συνταγματική αναθεώρηση/κατάργηση του άρ. 16.
Ο δημόσιος δωρεάν χαρακτήρας της εκπαίδευσης είναι παρακαταθήκη της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου και από τις σημαντικότερες κατακτήσεις εργαζόμενων και νεολαίας. Κερδήθηκε μέσα από σκληρούς αγώνες δεκαετιών και κατοχυρώθηκε, θεσμικά, στην Μεταπολίτευση μέσω του άρθρου 16. Το νέο νομοσχέδιο -αν ψηφιστεί- θα έχει ολέθριες συνέπειες για τη νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
ΒΑΖΟΥΝ ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
Ιδιωτικά πανεπιστήμια σημαίνει: 1. Γενίκευση της εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης και κάθε μορφής διδάκτρων, μετατροπή της μόρφωσης σε ακριβό εμπόρευμα. Στήνουν μια αγορά με τέλη φοίτησης (δίδακτρα) σε μεταπτυχιακά-προπτυχιακά, σεμινάρια-πιστοποιήσεις, ιδιωτικές λέσχες-εστίες, συγγράμματα, προγράμματα κατάρτισης-πιστοποιήσεων και πλέον τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. 2. Διάλυση των δημόσιων ΑΕΙ. Δεν μπορεί να υπάρξει «συνύπαρξη» με τα ιδιωτικά, που η κυβέρνηση πριμοδοτεί με κάθε τρόπο. Οδηγούμαστε σε δραστική υποβάθμιση των δημόσιων ΑΕΙ, επιδείνωση της υποχρηματοδότησης, υποστελέχωσης, διάλυσης υποδομών, ενώ η εφαρμογή της «αξιολόγησης» θα κλείνει-συγχωνεύει σχολές. Τα επαγγελματικά δικαιώματα στα πτυχία των δημόσιων ΑΕΙ θα υποβαθμιστούν πολύ: το πτυχίο μετατρέπεται σε κουρελόχαρτο, τα ιδιωτικά ιδρύματα θα έχουν «μονοπώλιο» σε πτυχία με ολοκληρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα. Θα ενταθεί ο ταξικός αποκλεισμός, ο εξοστρακισμός των πιο φτωχών από την εκπαίδευση (ΕΒΕ, τράπεζα θεμάτων, ν+2, διάλυση φοιτ. μέριμνας κ.λπ.). Έτσι δημιουργούν πελατεία για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, επιβάλλοντας (μαζί με τους άλλους νόμους ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) στα δημόσια ΑΕΙ να λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Δεν είναι πρώτη φορά που η Κυβέρνηση Μητσοτάκη προχωρά σε τέτοιες επιθέσεις. Πρόκειται για μια κυβέρνηση-συμμορία, που καταπατά κάθε είδους νομιμότητα (παρακολουθήσεις/υποκλοπές, απευθείας αναθέσεις κ.λπ.), τα ανθρώπινα δικαιώματα (Πήλος, στρατόπεδα συγκέντρωσης), το ίδιο το Σύνταγμα (αντεργατικοί νόμοι, εφαρμογή των μνημονίων…). Όλη η διακυβέρνησή τους είναι ενα διαρκές πραξικόπημα, πολιτικό, στη λειτουργία της βουλής, στις φωτογραφικές διατάξεις που φέρνουν νύχτα και κατά παραγγελία. Με σκοπό να θωρακίσουν το καθεστώς τους, το πλιάτσικο σε βάρος των εργαζομένων με κάθε τρόπο, ώστε να πλουτίζει μια ελίτ στις πλάτες μας. Στελέχη της κυβέρνησης, «ημέτεροι», όλοι οι ανεπάγγελτοι που δεν έχουν δουλέψει ποτέ, όλοι αυτοί οι «ά(χ)ριστοι» βρίσκονται διαπλεκόμενοι σε κάθε λογής σκάνδαλα, παράνομες δραστηριότητες, βρωμιές, ανηθικότητες – και βέβαια δεν καταδικάζονται ποτέ από την ταξική «δικαιοσύνη» τους. Η κυβέρνηση του Μητσοτάκη στηρίζεται σε μια ψευδεπίγραφη “κυριαρχία” για να συνεχίσει τις εγκληματικές πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων. Ρημάζουν και ξεπουλούν καθετί δημόσιο και δωρεάν (Υγεία, Ρεύμα, Κοινωνική Ασφάλιση, υποδομές κ.α.) σπέρνοντας θάνατο και καταστροφές (Τέμπη, πυρκαγιές, πλημμύρες, νεκροί στην πανδημία).
Όλες οι προηγούμενες επιθέσεις έστρωναν το έδαφος στην ολοκληρωτική διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας. Oι δήθεν «προοδευτικοί» μνημονιακοί (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.ά.) όχι μόνο δεν κάνουν την παραμικρή ουσιαστική αντιπολίτευση, αλλά μάλιστα δηλώνουν κατά καιρούς “ανοιχτοί στο ενδεχόμενο ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων”. Επομένως, απέναντι μας έχουμε ένα ολόκληρο νεοφιλελεύθερο-μνημονιακό καθεστώς, που βλέπει τη δημόσια και δωρεάν παιδεία σαν περιττό έξοδο. Ο χρεωκοπημένος ελληνικός καπιταλισμός δεν θέλει να διαθέσει ούτε δεκάρα για τον εκπαιδευτικό μηχανισμό. Αντίθετα, θέλει αυτά τα λεφτά να πάνε ως επιδότηση-ενίσχυση στο ιδιωτικό κεφάλαιο, στους επιχειρηματίες-εμπόρους της εκπαίδευσης. Στήνοντας στα συντρίμμια της δημόσιας δωρεάν παιδείας ένα πεδίο ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας αυτών των κορακιών της «ελεύθερης αγοράς». Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να καταστρέψουν τη δημόσια δωρεάν παιδεία, το μέλλον μας. Να μας επιβάλλουν ένα πισωγύρισμα δεκαετιών, τη λογική της «αριστείας», ότι «οι φτωχοί δεν μπορούν να σπουδάζουν».
ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ
Ο αγώνας έχει απαιτήσεις. Δεν αντιπαλεύουμε μόνο έναν ακόμα νόμο αλλά ένα ολόκληρο καθεστώς. Μαζί με την κυβέρνηση Μητσοτάκη στέκονται η ΕΕ, το κεφάλαιο, όλη η ελίτ και οι μηχανισμοί τους. Η μόνη λύση βρίσκεται στα χέρια μας. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να προτάξει έναν αποφασιστικό, ανυποχώρητο αγώνα διαρκείας. Μακροπρόθεσμο, πανελλαδικό, ενωτικό κόντρα στη λογική «εύκολων λύσεων» ή «συμβολικών» κινήσεων, που ο ορίζοντάς τους θα εξαντλείται π.χ. στην εξεταστική. Πρέπει σε κάθε σχολή να οργανώσουμε τον αγώνα: να ζωντανέψουμε τις συνελεύσεις, να φτιάξουμε επιτροπές δράσης και συντονιστικά. Που θα κάνουν γνωστό το ζήτημα, θα βοηθάνε την ενεργή συμμετοχή όλων των φοιτητών, θα ενώνουν και θα μαζικοποιούν τις κινητοποιήσεις, θα τις βγάζουν στην κοινωνία (αντί να τις εξαντλούν σε ανούσιες «επισκέψεις» σε πρυτάνεις και κοσμήτορες).
Χρειάζεται ενότητα και αυτοοργάνωση, για να αναπτυχθεί ένα μαζικό και μαχητικό φοιτητικό κίνημα, που θα ξεσηκώσει όλη την κοινωνία ενάντια στην εγκληματική κυβέρνηση της ΝΔ. Να αναπτυχθεί ένα σχέδιο αγώνα με βάση την ενεργό συμμετοχή και κινητοποίηση των φοιτητών. Την πλατιά συμμετοχή στην λήψη αποφάσεων και πρωτοβουλιών, στην οργάνωση και κλιμάκωση του αγώνα. Μόνο έτσι μπορεί να αναπτυχθεί ένας αγώνας ανάλογος και μεγαλύτερος του ’06-07, που απαιτείται σήμερα για την σύγκρουση με όλο το σάπιο καθεστώς που κυβερνά. Να πετύχουμε ένα ρήγμα στο σημερινό σκηνικό: μια ανατροπή των συσχετισμών, για να διώξουμε την επικίνδυνη κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Απαιτούμε:
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 16- ΟΧΙ ΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ. Κάτω το νέο αντιδραστικό νομοσχέδιο και όλοι οι αντι-εκπαιδευτικοί νόμοι.
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Κανένας νέος εκτός εκπαίδευσης. Έξω ιδιώτες και ΣΔΙΤ από τα Πανεπιστήμια. ΟΧΙ στην διάλυση της φοιτητικής μέριμνας.
Λεφτά για Υγεία-Παιδεία-Κοινωνική Ασφάλιση- ΟΧΙ για εξοπλισμούς, πόλεμο, αστυνομία, πλούσιους.
Νίκη στον αγώνα των Παλαιστινίων. Λευτεριά στην Παλαιστίνη- Αναγνώριση τώρα του κράτους της Παλαιστίνης
Ήττα στο σιωνιστικό κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ- Καμία συνεργασία της ελληνικής κυβέρνησης με τον μακελάρη Νετανιάχου.
ΚΑΤΩ Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ.
ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Κάλεσμα σε πορεία Πέμπτη 11/1, στη 13.00 στην πλ. Ελευθερίας. Οι φοιτητικοί αγώνες θα περάσουν από πάνω τους!
Το ΔΣ της ΕΛΜΕ Ηρακλείου αποφάσισε στη συνεδρίαση της 08/01/24, να στηρίξει
το δημόσιο χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και καλεί όλες και όλους
τους συναδέλφους να συμμετέχουν μαζικά στην κινητοποίηση των φοιτητικών
συλλόγων την *Πέμπτη 11/1* στις *12 μ.μ.* στην *πλατεία Ελευθερίας*.
Η ΟΛΜΕ για το λόγο αυτό, έχει προκηρύξει *3ωρη *διευκολυντική στάση
εργασίας από τις *11.00* έως τις *14.00*.
*¨Όχι στην ιδιωτικοποίηση του Πανεπιστημίου*
*¨Όχι στην αναθεώρηση του άρθρου 16*
*Δημόσια & Δωρεάν Παιδεία*
ΕΛΜΕ Ηρακλείου
ΧΑΝΙΑ
Η Κατάληψη Rosa Nera συμμετέχει, στηρίζει και καλεί στα πανελλαδικά καλέσματα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις στην τριτοβάθμια και σε όλους του κλάδους της εκπαίδευσης.
* Πέμπτη 11/1, 13.00, * πλατεία Αγοράς Χανίων *
Οι αγώνες ενάντια στην υποτίμηση της δημόσιας εκπαίδευσης δεν είναι συντεχνιακοί, είναι κοινωνικοί και δίκαιοι.
Ενάντια σε κάθε σύστημα διδασκαλίας που αποτελεί διδασκαλία του συστήματος, ενάντια σε κάθε ταξικό αποκλεισμό από την μόρφωση και το αγαθό της παιδείας.
Αλληλεγγύη.
Κατάληψη Rosa Nera
ΙΩΑΝΝΙΝΑ
Μέσα στον Γενάρη αναμένεται η κατάθεση του νέου νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας για την ίδρυση μη κρατικών – ιδιωτικών πανεπιστημίων, με τίτλο «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο». Δεν πρόκειται για έναν ακόμη νόμο ή μια αόριστη «εκπαιδευτική αναδιάρθρωση», αλλά για τομή στις αντι-εκπαιδευτικές επιθέσεις της κυβέρνησης. Βάζουν ταφόπλακα στις σπουδές και το μέλλον μας. Αποτελεί ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, καθώς το Άρθρο 16 απαγορεύει ΡΗΤΑ τη σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες. Το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» δεν θα σημάνει απλά μια παράκαμψη αλλά μια ντε φάκτο κατάργηση του άρθρου 16. Επικαλούμενοι τις “νέες συνθήκες” και τις “οδηγίες” της ΕΕ, θέλουν να τελειώνουν, όπως δηλώνουν προκλητικά, “με το κρατικό μονοπώλιο στην εκπαίδευση” και με “αναχρονιστικούς θεσμούς”. Έτσι βλέπει η κυβέρνηση τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας! Στόχος της είναι να προχωρήσει, αν μπορέσει, και στην οριστική συνταγματική αναθεώρηση/κατάργηση του άρ. 16.
Ο δημόσιος δωρεάν χαρακτήρας της εκπαίδευσης είναι παρακαταθήκη της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου και από τις σημαντικότερες κατακτήσεις εργαζόμενων και νεολαίας. Κερδήθηκε μέσα από σκληρούς αγώνες δεκαετιών και κατοχυρώθηκε, θεσμικά, στην Μεταπολίτευση μέσω του άρθρου 16. Το νέο νομοσχέδιο -αν ψηφιστεί- θα έχει ολέθριες συνέπειες για τη νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
ΒΑΖΟΥΝ ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
Ιδιωτικά πανεπιστήμια σημαίνει: 1. Γενίκευση της εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης και κάθε μορφής διδάκτρων, μετατροπή της μόρφωσης σε ακριβό εμπόρευμα. Στήνουν μια αγορά με τέλη φοίτησης (δίδακτρα) σε μεταπτυχιακά-προπτυχιακά, σεμινάρια-πιστοποιήσεις, ιδιωτικές λέσχες-εστίες, συγγράμματα, προγράμματα κατάρτισης-πιστοποιήσεων και πλέον τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. 2. Διάλυση των δημόσιων ΑΕΙ. Δεν μπορεί να υπάρξει «συνύπαρξη» με τα ιδιωτικά, που η κυβέρνηση πριμοδοτεί με κάθε τρόπο. Οδηγούμαστε σε δραστική υποβάθμιση των δημόσιων ΑΕΙ, επιδείνωση της υποχρηματοδότησης, υποστελέχωσης, διάλυσης υποδομών, ενώ η εφαρμογή της «αξιολόγησης» θα κλείνει-συγχωνεύει σχολές. Τα επαγγελματικά δικαιώματα στα πτυχία των δημόσιων ΑΕΙ θα υποβαθμιστούν πολύ: το πτυχίο μετατρέπεται σε κουρελόχαρτο, τα ιδιωτικά ιδρύματα θα έχουν «μονοπώλιο» σε πτυχία με ολοκληρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα. Θα ενταθεί ο ταξικός αποκλεισμός, ο εξοστρακισμός των πιο φτωχών από την εκπαίδευση (ΕΒΕ, τράπεζα θεμάτων, ν+2, διάλυση φοιτ. μέριμνας κ.λπ.). Έτσι δημιουργούν πελατεία για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, επιβάλλοντας (μαζί με τους άλλους νόμους ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) στα δημόσια ΑΕΙ να λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Δεν είναι πρώτη φορά που η Κυβέρνηση Μητσοτάκη προχωρά σε τέτοιες επιθέσεις. Πρόκειται για μια κυβέρνηση-συμμορία, που καταπατά κάθε είδους νομιμότητα (παρακολουθήσεις/υποκλοπές, απευθείας αναθέσεις κ.λπ.), τα ανθρώπινα δικαιώματα (Πήλος, στρατόπεδα συγκέντρωσης), το ίδιο το Σύνταγμα (αντεργατικοί νόμοι, εφαρμογή των μνημονίων…). Όλη η διακυβέρνησή τους είναι ενα διαρκές πραξικόπημα, πολιτικό, στη λειτουργία της βουλής, στις φωτογραφικές διατάξεις που φέρνουν νύχτα και κατά παραγγελία. Με σκοπό να θωρακίσουν το καθεστώς τους, το πλιάτσικο σε βάρος των εργαζομένων με κάθε τρόπο, ώστε να πλουτίζει μια ελίτ στις πλάτες μας. Στελέχη της κυβέρνησης, «ημέτεροι», όλοι οι ανεπάγγελτοι που δεν έχουν δουλέψει ποτέ, όλοι αυτοί οι «ά(χ)ριστοι» βρίσκονται διαπλεκόμενοι σε κάθε λογής σκάνδαλα, παράνομες δραστηριότητες, βρωμιές, ανηθικότητες – και βέβαια δεν καταδικάζονται ποτέ από την ταξική «δικαιοσύνη» τους. Η κυβέρνηση του Μητσοτάκη στηρίζεται σε μια ψευδεπίγραφη “κυριαρχία” για να συνεχίσει τις εγκληματικές πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων. Ρημάζουν και ξεπουλούν καθετί δημόσιο και δωρεάν (Υγεία, Ρεύμα, Κοινωνική Ασφάλιση, υποδομές κ.α.) σπέρνοντας θάνατο και καταστροφές (Τέμπη, πυρκαγιές, πλημμύρες, νεκροί στην πανδημία).
Όλες οι προηγούμενες επιθέσεις έστρωναν το έδαφος στην ολοκληρωτική διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας. Oι δήθεν «προοδευτικοί» μνημονιακοί (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.ά.) όχι μόνο δεν κάνουν την παραμικρή ουσιαστική αντιπολίτευση, αλλά μάλιστα δηλώνουν κατά καιρούς “ανοιχτοί στο ενδεχόμενο ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων”. Επομένως, απέναντι μας έχουμε ένα ολόκληρο νεοφιλελεύθερο-μνημονιακό καθεστώς, που βλέπει τη δημόσια και δωρεάν παιδεία σαν περιττό έξοδο. Ο χρεωκοπημένος ελληνικός καπιταλισμός δεν θέλει να διαθέσει ούτε δεκάρα για τον εκπαιδευτικό μηχανισμό. Αντίθετα, θέλει αυτά τα λεφτά να πάνε ως επιδότηση-ενίσχυση στο ιδιωτικό κεφάλαιο, στους επιχειρηματίες-εμπόρους της εκπαίδευσης. Στήνοντας στα συντρίμμια της δημόσιας δωρεάν παιδείας ένα πεδίο ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας αυτών των κορακιών της «ελεύθερης αγοράς». Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να καταστρέψουν τη δημόσια δωρεάν παιδεία, το μέλλον μας. Να μας επιβάλλουν ένα πισωγύρισμα δεκαετιών, τη λογική της «αριστείας», ότι «οι φτωχοί δεν μπορούν να σπουδάζουν».
ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ
Ο αγώνας έχει απαιτήσεις. Δεν αντιπαλεύουμε μόνο έναν ακόμα νόμο αλλά ένα ολόκληρο καθεστώς. Μαζί με την κυβέρνηση Μητσοτάκη στέκονται η ΕΕ, το κεφάλαιο, όλη η ελίτ και οι μηχανισμοί τους. Η μόνη λύση βρίσκεται στα χέρια μας. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να προτάξει έναν αποφασιστικό, ανυποχώρητο αγώνα διαρκείας. Μακροπρόθεσμο, πανελλαδικό, ενωτικό κόντρα στη λογική «εύκολων λύσεων» ή «συμβολικών» κινήσεων, που ο ορίζοντάς τους θα εξαντλείται π.χ. στην εξεταστική. Πρέπει σε κάθε σχολή να οργανώσουμε τον αγώνα: να ζωντανέψουμε τις συνελεύσεις, να φτιάξουμε επιτροπές δράσης και συντονιστικά. Που θα κάνουν γνωστό το ζήτημα, θα βοηθάνε την ενεργή συμμετοχή όλων των φοιτητών, θα ενώνουν και θα μαζικοποιούν τις κινητοποιήσεις, θα τις βγάζουν στην κοινωνία (αντί να τις εξαντλούν σε ανούσιες «επισκέψεις» σε πρυτάνεις και κοσμήτορες).
Χρειάζεται ενότητα και αυτοοργάνωση, για να αναπτυχθεί ένα μαζικό και μαχητικό φοιτητικό κίνημα, που θα ξεσηκώσει όλη την κοινωνία ενάντια στην εγκληματική κυβέρνηση της ΝΔ. Να αναπτυχθεί ένα σχέδιο αγώνα με βάση την ενεργό συμμετοχή και κινητοποίηση των φοιτητών. Την πλατιά συμμετοχή στην λήψη αποφάσεων και πρωτοβουλιών, στην οργάνωση και κλιμάκωση του αγώνα. Μόνο έτσι μπορεί να αναπτυχθεί ένας αγώνας ανάλογος και μεγαλύτερος του ’06-07, που απαιτείται σήμερα για την σύγκρουση με όλο το σάπιο καθεστώς που κυβερνά. Να πετύχουμε ένα ρήγμα στο σημερινό σκηνικό: μια ανατροπή των συσχετισμών, για να διώξουμε την επικίνδυνη κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Απαιτούμε:
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 16- ΟΧΙ ΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ. Κάτω το νέο αντιδραστικό νομοσχέδιο και όλοι οι αντι-εκπαιδευτικοί νόμοι.
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Κανένας νέος εκτός εκπαίδευσης. Έξω ιδιώτες και ΣΔΙΤ από τα Πανεπιστήμια. ΟΧΙ στην διάλυση της φοιτητικής μέριμνας.
Λεφτά για Υγεία-Παιδεία-Κοινωνική Ασφάλιση- ΟΧΙ για εξοπλισμούς, πόλεμο, αστυνομία, πλούσιους.
Νίκη στον αγώνα των Παλαιστινίων. Λευτεριά στην Παλαιστίνη- Αναγνώριση τώρα του κράτους της Παλαιστίνης
Ήττα στο σιωνιστικό κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ- Καμία συνεργασία της ελληνικής κυβέρνησης με τον μακελάρη Νετανιάχου.
ΚΑΤΩ Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ.
ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ
ΒΕΡΟΙΑ
ΚΕΡΚΥΡΑ
Συγκέντρωση-Πορεία:Πέμπτη 11/01 στις 12:00 στην πλ.Ψυχιατρείου κατά της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων
ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ
Μαθητική συλλογικότητα Ανυπακοή
ΤΡΙΚΑΛΑ
Αύριο Πέμπτη 11/1 και ώρα 13:00 συγκέντρωση- πορεία στη πλατεία Ρήγα Φεραίου. Η ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων θα μας βρει απέναντι!
