Διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα ενάντια στην έμφυλη βία και την πατριαρχία, Σάββατο 25 Νοεμβρίου

Αθήνα: 1. Διαδήλωση – πορεία στις 12:30 στην πλατεία Κλαυθμώνος, 2. Μικροφωνική συγκέντρωση στις 14:30 στη συμβολή Μπενάκη και Βαλτετσίου, 3. Πορεία προς τις φυλακές Κορυδαλλού στις 15:00 στην πλατεία Ελευθερίας (μετρό Κορυδαλλού)

Θεσσαλονίκη: 1. Διαδήλωση για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών στις 12:00 στο Άγαλμα Βενιζέλου, 2. Διαδήλωση για την 25η Νοέμβρη:Ημέρα Αντίστασης & Αγώνα στις 18:30 στην Καμάρα, 3. Βιωματικό σεμινάριο: Έμφυλες Αναπαραστάσεις – Διερευνώντας το Φύλο στις 15:30 στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Σχολείο

Πάτρα: Πορεία ενάντια στο σύστημα που γεννά, θρέφει και αναπαράγει τη βία κατά των γυναικών στις 12:00 στην πλατεία Γεωργίου

Βόλος: Διαδήλωση – Συγκέντρωση στις 11:00 στην πλατεία Αγίου Νικολάου

Κομοτηνή: Αντιπατριαρχική συγκέντρωση στις 18:00 στην Κεντρική Πλατεία Κομοτηνής

ΑΘΗΝΑ

25η Νοέμβρη – Ημέρα μνήμης, αντίστασης και αγώνα ενάντια στην έμφυλη βία και το σύστημα που τη γεννά και τη θρέφει

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου το κρατικό – καπιταλιστικό σύστημα εντείνει όλο και περισσότερο την επίθεσή του στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία με την όξυνση των όρων εκμετάλλευσης, την φτωχοποίηση και την ακραία απαξίωση της ανθρώπινης ζωής. Οι δεκάδες νεκροί στα Τέμπη, οι νεκροί από τη διάλυση του ΕΣΥ, οι νεκροί στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, οι εκατοντάδες πνιγμοί προσφύγων και μεταναστών στη Μεσόγειο, οι εν ψυχρώ εκτελέσεις ανθρώπων από τα δολοφονικά τάγματα της δημοκρατίας, η λεηλασία της φύσης και η κρατική άρνηση διαχείρισης των συνεπειών της με τα καμένα δάση, τα πλημμυρισμένα χωριά, τα απανθρακωμένα σώματα ανθρώπων και ζώων είναι η πραγματικότητα που διαμορφώνουν για εμάς οι κυρίαρχοι. Ταυτόχρονα εξοπλίζει, παρατάσσει αστυνομικό στρατό, χτίζει ρητορική τάξης και ασφάλειας και χτυπά όσες και όσους αγωνίζονται, στοχεύοντας ιδιαίτερα στο αναρχικό κίνημα και στις εστίες συλλογικής και αυτοοργανωμένης αντίστασης, εντείνοντας την πάγια αντιεξεγερτική στρατηγική του, για το ξερίζωμα των εξεγέρσεων που κυοφορούνται. Τα τραγικά συμβάντα που μας συγκλονίζουν, καθώς και η άγρια κατασταλτική εκστρατεία απέναντι στους αγωνιζόμενους και τις αγωνιζόμενες, δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά αλλά εντάσσονται στη μόνη στρατηγική που εφαρμόζει μεθοδικά ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός, αυτή της βίας, της εξαίρεσης και του θανάτου.
Μέσα σε αυτή τη συγκυρία, το εξουσιαστικό πατριαρχικό καπιταλιστικό σύστημα επιτίθεται ακόμα περισσότερο στις γυναίκες των πληβειακών στρωμάτων. Γιατί η έμφυλη βία είναι συστημική βία και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Οι κρατικοί φορείς που υπερφίαλα διατυμπανίζουν ότι νοιάζονται για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, είναι οι ίδιοι που καθημερινά αναπαράγουν την καταπίεση και εκμετάλλευσή τους. Από τη μία οι δράστες γαλουχούνται, ενθαρρύνονται, οπλίζονται και στο τέλος καλύπτονται και δικαιολογούνται από τις κυρίαρχες αξίες και τους ίδιους τους κρατικούς μηχανισμούς και από την άλλη είναι αυτούσιοι οι κρατικοί μηχανισμοί που ασκούν έμφυλη βία.
Από την άγρια δολοφονική επίθεση των ΟΠΚΕ απέναντι στην 16χρονη αντιφασίστρια στο Ν.Ηράκλειο και τις παρακρατικές επιθέσεις απέναντι σε αγωνιζόμενες μέχρι τις βίαιες προσαγωγές γυναικών που αγωνίζονται ενάντια στο μετρό και την αστυνομοκρατία στα Εξάρχεια. Από τον εκφοβισμό και την τιμωρία όσων σπάνε τη σιωπή- με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη 12χρονη από τον Κολωνό που με σθένος αντιμετωπίζει κάθε κρατική και παρακρατική απειλή, η οποία έχει επιχειρηθεί να τρομοκρατηθεί ώστε να εκβιαστεί η σιωπή της, με πιο πρόσφατο γεγονός, στις 25 Οκτώβρη, όπου ένας 37χρονος άντρας την απείλησε ότι αν συνεχίσει να καταθέτει ενάντια στα μέλη του κυκλώματος, θα κάνει κακό στην ίδια, τα αδέρφια και την οικογένειά της και μολονότι ο δράστης συνελήφθη εξαιτίας της άμεσης αντίδρασης του κοριτσιού, τα στοιχεία του συγκαλύπτονται και αφέθηκε ελεύθερος – όσων καταγγέλλουν τους βιασμούς και ξυλοδαρμούς τους μέχρι τον εμπαιγμό των οικογενειών των δολοφονημένων μέσα στις αίθουσες της αστικής δικαιοσύνης και μέσω των ΜΜΕ, με τη συκοφάντηση και σκύλευση της ταυτότητας των παιδιών τους. Από το ξέπλυμα των δολοφόνων και βιαστών, γόνων μεγαλοεπιχειρηματιών, παραγόντων και στελεχών της εξουσίας και την αθώωση των ένστολων καθαρμάτων της δημοκρατίας μέχρι τη δικαστική ασυλία σε βιαστές, παιδοβιαστές, δολοφόνους και κυκλώματα trafficking. Από τους βιασμούς μέσα στα αστυνομικά τμήματα, στα σύνορα της Ευρώπης-Φρούριο και τον εγκλεισμό προσφύγων και μεταναστριών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μέχρι την ανηλεή προπαγάνδα που οξύνεται από το σύστημα στοχεύοντας στον έλεγχο του γυναικείου σώματος, ενάντια στο δικαίωμα των γυναικών στην έκτρωση, που προωθεί την ταξική εκμετάλλευση, την εκμετάλλευση των γυναικών ως αναπαραγωγική μηχανή (όπως στην περίπτωση εμπορίας βρεφών στα Χανιά), τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις, τις σεξιστικές διακρίσεις και δολοφονικές επιθέσεις σε lgbtqi άτομα.
Από την πλευρά μας προτάσσουμε την οργάνωση και συλλογικοποίηση ενάντια στο κράτος, τον καπιταλισμό και την πατριαρχία. Στεκόμαστε στο πλευρό καθεμιάς και καθενός που έρχεται αντιμέτωπη με το τέρας της πατριαρχίας, σε κάθε μια που αγωνίζεται και εξεγείρεται θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και την ίδια της τη ζωή, σε κάθε μια που ίσως ακόμα δεν έχει βρει φωνή και η κραυγή της ακούγεται σαν ψίθυρος μέσα σε τέσσερις τοίχους. Δεν ξεχνάμε αυτές που δολοφονήθηκαν ή και βιάστηκαν και η ιστορία τους αποτέλεσε είδηση της μιας μέρας σε τηλεοπτικά πάνελ και δελτία ειδήσεων. Όλες μαζί να αγωνιστούμε για να φτιάξουμε έναν κόσμο ισότητας, ελευθέριας και αλληλεγγύης, έναν κόσμο χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο. Να μη συνηθίσουμε τον θάνατο.
Αλληλεγγύη σε όσες αγωνίζονται και έρχονται αντιμέτωπες με την κρατική καταστολή και παρακρατική βία, σε όσες στέκονται η μια δίπλα στην άλλη απέναντι σε ένα σύστημα που διαιωνίζει, προωθεί και νομιμοποιεί την έμφυλη βία. Αλληλεγγύη στις εξεγερμένες ζαπατίστριες που στους δύσκολους καιρούς κρατούν ακόμα τη φλόγα της αντίστασης αναμμένη, στις μαχόμενες γυναίκες στη Ροτζάβα που βρίσκονται αντιμέτωπες με τις εντεινόμενες επιθέσεις του τουρκικού κράτους, στις γυναίκες στο Ιράν που αντιμετωπίζουν με κόστος την ίδια τους τη ζωή και την ελευθερία την εκδικητικότητα ενός καθεστώτος που σείστηκε από τις εξεγερμένες, στις επί δεκαετίες αντιστεκόμενες της Παλαιστίνης που σήμερα απειλούνται με εκτοπισμό και εξόντωση από το κράτος του Ισραήλ, στις αγωνιζόμενες στο Μεξικό ενάντια σε μια συνθήκη εντεινόμενης έμφυλης βίας με εξαφανίσεις, κακοποιήσεις, βιασμούς και γυναικοκτονίες, σε προσφύγισσες και μετανάστριες που κακοποιούνται, βρίσκονται έγκλειστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και δολοφονούνται στα υδάτινα και χερσαία σύνορα της Ευρώπης-φρούριο.

Σάββατο 25 Νοέμβρη – Διαδηλώσεις
Αθήνα: Κλαυθμώνος, 12.30
Θεσσαλονίκη: Καμάρα, 18.30

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Ομάδα ενάντια στην πατριαρχία | Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ 8 ΜΑΡΤΗ

Το Σάββατο 25 Νοέμβρη καλούμε:

-Σε συγκέντρωση- μικροφωνική στις 14.30 στα Εξάρχεια, στη συμβολή των οδών Βαλτετσίου και Μπενάκη, με αφορμή τις πρόσφατες απόπειρες βιασμών που έλαβαν χώρα στη γειτονιά

-Στην κεντρική πορεία που καλούν φεμινιστικές και πολιτικές οργανώσεις στο κέντρο της Αθήνας

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, για τις γυναίκες των καταπιεσμένων τάξεων ανά τον κόσμο, η 25η Νοέμβρη αποτελεί ένα κάλεσμα σε αγώνα ενάντια στην έμφυλη βία∙ ενάντια στο σύστημα που γεννά και συντηρεί την πατριαρχία. Στη σημερινή εποχή της κρίσης του καπιταλισμού, της ακραίας ταξικής υποτίμησης, της φτώχιας, της εξαθλίωσης, του πολέμου, η έμφυλη καταπίεση και η πατριαρχική βία, ως δομικά του στοιχεία, αποτελούν κανόνα και όρο για την αναπαραγωγή του.

Αυτό δείχνει η δράση αλληλοδιαπλεκόμενων κυκλωμάτων σωματεμπορίας με την υπογραφή της «Greek mafia», όπως οι υποθέσεις της Ηλιούπολης και του Κολωνού, αλλά και εκείνη που ήρθε στο φως με θύματα δεκάδες γυναίκες από χώρες της Λατινικής Αμερικής, κυκλωμάτων που δρουν με την άμεση εμπλοκή κατώτερων και ανώτερων αξιωματικών της ΕΛΑΣ (μεταξύ των οποίων και του «επίλεκτου» κλιμακίου της αντιτρομοκρατικής, όπως αναφέρουν δημοσιεύματα) και η συγκάλυψή τους από την αστική δικαιοσύνη. Αυτό δείχνουν τα περιστατικά αστυνομικής βίας απέναντι σε γυναίκες αγωνίστριες, όπως η πρόσφατη της 16χρονης αντιφασίστριας Β., η οποία ξυλοκοπήθηκε βάρβαρα από τα καθάρματα της ΟΠΚΕ στο Νέο Ηράκλειο. Αλλά και οι βασανισμοί και οι κακοποιήσεις κρατούμενων γυναικών και μεταναστριών στα καμπς, οι δολοφονίες τους στα σύνορα και στις βάρκες που βυθίζει το λιμενικό στο Αιγαίο.

Αυτό δείχνει η εξαντλητική, υπερεντατική και υποτιμημένη εργασία των σύγχρονων γυναικών πλάι με την ανατροφή των παιδιών τους. Η κατάργηση με βάση τα εργασιακά νομοσχέδια των τελευταίων ετών της προστασίας της εγκυμοσύνης και η νομιμοποίηση ουσιαστικά των απολύσεων των εγκύων, αλλά και του καθεστώτος της σεξουαλικής παρενόχλησης στους εργασιακούς χώρους. Η εντεινόμενη επίθεση σε κεκτημένα δικαιώματα του φεμινιστικού κινήματος και η ενίσχυση εκτός και εντός της κυβέρνησης της ΝΔ των ακροδεξιών-εκκλησιαστικών «λόμπι» της υπογεννητικότητας, με χαρακτηριστική έκφραση αυτού τη θέσπιση Υπουργείου Οικογένειας.

Την 25η Νοέμβρη λοιπόν και κάθε μέρα, έχουμε όλους του λόγους του κόσμου να αγωνιστούμε για την ταξική-φεμινιστική αντεπίθεση,

Να τσακίσουμε το σύστημα που γεννά και θρέφει την έμφυλη βία: την πατριαρχία, το κράτος, το κεφάλαιο, τον ιμπεριαλισμό

Να τσακίσουμε το trafficking

Στεκόμαστε αλληλέγγυες- οι με τη 13χρονη από τον Κολωνό

Στέλνουμε σινιάλο αλληλεγγύης στις αγωνιζόμενες γυναίκες σε όλο τον κόσμο: από το Ιράν ως τη Λατινική Αμερική και από τις δυτικές μητροπόλεις στις γυναικες που γίνονται η μάνα της αντίστασης και της ζωής στη μαρτυρική γη της Παλαιστίνης

Καμία μόνη απέναντι στην έμφυλη βία και την πατριαρχία

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών)

25η Νοέμβρη και κάθε μέρα, ημέρα αγώνα ενάντια στην έμφυλη βία και το trafficking, ενάντια στην πατριαρχία και το σύστημα που την θρέφει, ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο

Στα κυκλώματα trafficking, μαφίες, μαστροποί…
Βιαστές, γυναικοκτόνοι, κοινωνικοί κανίβαλοι…
ΕΛ.ΑΣ. βασανιστών, ρουφιάνων, βιαστών, δολοφόνων…
Κρατική συγκάλυψη, ξέπλυμα από τις δικαστικές αρχές και τα αστικά ΜΜΕ…
Μισθολογική ανισότητα, παρενοχλήσεις στους χώρους δουλειάς, ανεργία, ακρίβεια…
Απολύσεις εγκύων, μηδαμινές άδειες ανατροφής, ελλιπής ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εγκλεισμός στο σπίτι, ενδοοικογενειακή βία…
Επιχείρηση απαγόρευσης των αμβλώσεων, επίθεση στα σώματα των γυναικών…
Πόλεμος, μετανάστευση, φτώχεια, προσφυγιά…
Εγκλεισμός σε απάνθρωπες συνθήκες κράτησης…

…και η λίστα δεν τελειώνει…

Βαδίζουμε με το νου μας στις γυναίκες που γίνονται η ρίζα και η μάνα της Αντίστασης και της Ζωής στην μαρτυρική Γη της Παλαιστίνης.

Βάζουμε τέλος στη βαρβαρότητα του συστήματος που γεννά, θρέφει και αναπαράγει την πατριαρχική βία, τον κοινωνικό κανιβαλισμό, τις κοινωνικές και ταξικές ανισότητες.

Υψώνουμε τις γροθιές μας ψηλά, αντιστεκόμενες στο τέρας της πατριαρχίας, του κράτους, του καπιταλισμού.

Στεκόμαστε στο πλευρό της 12χρονης από τον Κολωνό που έπεσε θύμαtrafficking και που μέχρι και σήμερα επιχειρείται η τρομοκράτηση και η φίμωση της.

Δίνουμε ραντεβού στην επερχόμενη δίκη της υπόθεσής της.

Κατεβαίνουμε όλες και όλοι στους δρόμους για το γκρέμισμα του σάπιου κόσμου της εξουσίας…

…για την οικοδόμηση του κόσμου της χειραφέτησης, της ισότητας και της ελευθερίας για όλους.

Συντρόφισσες από: Δυσήνιο Ίππο (Πάτρα), Ταξική Αντεπίθεση (Αθήνα), Πέλοτο (Ξάνθη), Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη)

Αύριο στις 12.30 στην Πλατεία Κλαυθμώνος συγκεντρωνομαστε ενάντια στην εμφυλη βία!

Αφιερώνουμε τη μέρα αυτή στη μάχη ενάντια στο trafficking και ειδικά στην υπόθεση της 12χρονης από τον Κολωνό.

Κάνουμε την παγκόσμια μέρα εναντία στη βια κατά των γυναικών, ευρύτερα μέρα ενάντια στην εμφυλη βία, κατά γυναικών, θηλυκοτήτων, ΛΟΑΤΚΙΑ+ ατόμων. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην καταπίεση & την εκμετάλλευση.

Καμία μόνη. Κανένα λιγότερο.

Sabbat – Burn the Rich not the Witch

Η βία κατά των γυναικών είναι ένα μαζικό φαινόμενο. Συμβαίνει στη γυναίκα στη διπλανή πόρτα, ή μέσα στην οικογένεια που ζούμε.

Συγκεκριμένα στην Ελλάδα:

1 στις 3 γυναίκες έχει κακοποιηθεί σωματικά ή/και σεξουαλικά τουλάχιστον μια φορά στη ζωή της. Για πολλές γυναίκες αυτή η κακοποίηση είναι συστηματική. Τα περιστατικά τα οποία καταγγέλλονται ωστόσο στην αστυνομία είναι μια μικρή μειοψηφία, ενώ το 80% των ανθρώπων που γνωρίζουν ότι μια γυναίκα κακοποιείται από τον σύντροφό της επιλέγει να μη μιλήσει επειδή θεωρεί ότι «ιδιωτικό θέμα».

5.000 είναι οι βιασμοί που διαπράττονται κάθε χρόνο (στην πλειοψηφία τους από άτομο του κοντινού περιβάλλοντος της γυναίκας). Μόνο όμως 150 από αυτούς καταγγέλλονται, ενώ ακόμα λιγότεροι είναι οι δράστες που τελικά καταδικάζονται.

50.000 άτομα είναι θύματα τράφικινγκ και δουλείας, στην μεγάλη πλειοψηφία τους γυναίκες και κορίτσια.

Δεκάδες είναι τα θύματα γυναικοκτονίας κάθε χρόνο. Γυναικοκτονία δεν ονομάζεται οποιαδήποτε δολοφονία γυναίκας, αλλά η δολοφονία μια γυναίκας λόγω του φύλου της, συνήθως από το χέρι του συζύγου / συντρόφου, του πατέρα κλπ. Ακριβής αριθμός για τις γυναικοκτονίες στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Η ελληνική αστυνομία καταγράφει συνολικά τις ανθρωποκτονίες χωρίς να αναφέρει πόσες από αυτές είναι γυναικοκτονίες.

***

Όταν σε μια κοινωνία το ένα φύλλο είναι σε τόσο μαζικό επίπεδο θύμα και το άλλο θύτης, είναι σαφές ότι η ισότητα των δυο φύλλων υπάρχει μόνο στα χαρτιά.

Στην πραγματικότητα ζούμε σε μια κοινωνία όπου σε μια σειρά τομείς της ζωής κυριαρχεί η αντίληψη ότι οι γυναίκες είναι κατώτερες από τους άντρες. Παράλληλα ζούμε σε μια κοινωνία όπου η βία απέναντι στον «κατώτερο» είναι κανόνας. Βία απέναντι στη/ον μετανάστρια/η, στα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, στις/ους εργαζόμενες/ους και στη νεολαία που τολμούν να διεκδικούν, στις γυναίκες…

Και ζούμε σ’ ένα σύστημα που ρίχνει την ευθύνη για τη βία στα ίδια τα θύματα.

***

Οι κυβερνήσεις δεν κάνουν τίποτε ουσιαστικό για να αλλάξει αυτή η κατάσταση.

Ανακοινώνουν «έργα βιτρίνας» όπως την εφαρμογή για κινητά «punic button» που προανήγγειλε πέρσι η κυβέρνηση της ΝΔ – ακόμα δεν έχει γίνει πραγματικότητα. Μια εφαρμογή που ειδοποιεί την αστυνομία χωρίς να χρειάζεται να μιλήσεις.

Δεν εγγυάται όμως ότι η αστυνομία θα έρθει άμεσα – υπάρχει συστηματική καθυστέρηση της αστυνομίας όταν καλείται για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας.

Και δεν εγγυάται ότι η αστυνομία που θα κληθεί να έρθει πράγματι θα σε σώσει. Είναι άφθονα τα παραδείγματα αστυνομικών που διευθύνουν ή συμμετέχουν σε κυκλώματα σωματεμπορίας, όπως το κύκλωμα που εξέδιδε την 19χρονη κοπέλα στην Ηλιούπολη και το 12χρονο κορίτσι από τον Κολωνό. Υπάρχουν άφθονα παραδείγματα αστυνομικών βιαστών, όπως αυτών στο ΑΤ Ομόνοιας που βίασαν μια νεαρή γυναίκα μέσα στο αστυνομικό τμήμα, δίπλα ακριβώς από το γραφείο ενδοοικογενειακής βίας. Και βέβαια άφθονα παραδείγματα αστυνομικών που κακοποίησαν ή/και δολοφόνησαν τις συντρόφους τους.

Την ίδια στιγμή η δικαιοσύνη όταν καταδικάζει τους κακοποιητές, βιαστές και σωματέμπορους, τους ρίχνει συνήθως στα μαλακά. Ιδιαίτερα όταν είναι παιδιά του συστήματος όπως ο Δ. Λιγνάδης, που καταδικάστηκε για δύο βιασμούς ανηλίκων αλλά παραμένει ελεύθερος, ή όπως οι βιαστές της Γεωργίας Μπίκα που δεν διώχθηκαν ποτέ. Αυτό δίνει ένα σαφές μήνυμα στα θύματα έμφυλης βίας: δεν υπάρχει ούτε δικαιοσύνη ούτε προστασία.

***

Απέναντι σ’ αυτό το σύστημα στέκεται τα τελευταία χρόνια το φεμινιστικό κίνημα που έχει αναπτυχθεί και στην Ελλάδα. Στηρίζει θύματα βίας με κινητοποιήσεις στα δικαστήρια και με πορείες στους δρόμους, οργανώνει εκστρατείες, εκδηλώσεις και φεστιβάλ για να αλλάξει τις αντιλήψεις της κοινωνίας, παρεμβαίνει σε περιστατικά βίας κ.α.

Μέσα από μαχητικές κινητοποιήσεις έχει καταφέρει νίκες όπως η καταδίκη μιας σειράς γυναικοκτόνων και η απελευθέρωση γυναικών από κυκλώματα σωματεμπορίας. Έχει πετύχει επίσης ένα σημαντικό μέρος των ΜΜΕ να μην αναφέρεται στην ενδοοικογενειακή βία και τις γυναικοκτονίες ως «εγκλήματα πάθους» αλλά να βάζει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Και κυρίως έχει καταφέρει ένα μεγάλο κομμάτι της νέας γενιάς, γυναικών, ανδρών, ΛΟΑΤ ατόμων να σκέφτεται διαφορετικά και να διεκδικεί πραγματική ισότητα. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Γιατί η διεκδίκηση και ο αγώνας είναι ο μόνος τρόπος να βάλουμε κάποια στιγμή τέλος στην έμφυλη βία, την ανισότητα και την καταπίεση.

Όλα τα δικαιώματα και όλες οι ελευθερίες που κατακτήσαμε οι γυναίκες, τα κατακτήσαμε, όπως και το σύνολο των εργαζομένων και των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου, μέσα από μακρόχρονους και εξαιρετικά δύσκολους αγώνες. Τίποτα δεν μας χαρίστηκε ποτέ.

Αυτόν τον δρόμο καλούμαστε να βαδίσουμε και σήμερα.

Συγκεντρώσεις Σάββατο 25 Νοέμβρη:

Αθήνα 12:30 πλ. Κοραή

Θεσσαλονίκη 12:00 Αγ. Βενιζέλου

Μαχητικές και Ελεύθερες

Καμία μόνη απέναντι στην έμφυλη βία – Επίθεση στο σύστημα που τη γεννά και τη θρέφει! ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 25 ΝΟΕΜΒΡΗ ΚΑΛΟΥΜΕ:-Σε συγκέντρωση- μικροφωνική στις 14.30 στα Εξάρχεια, στη συμβολή των οδών Βαλτετσίου και Μπενάκη, με αφορμή τις πρόσφατες απόπειρες βιασμών που έλαβαν χώρα στη γειτονιά- Στην κεντρική πορεία που καλούν φεμινιστικές και πολιτικές οργανώσεις στο κέντρο της Αθήνας

Καμία μόνη απέναντι στην έμφυλη βία – Επίθεση στο σύστημα που τη γεννά και την θρέφει!

Αυτό μαρτυρούν οι συνεχείς γυναικοκτονίες, όπως αυτή της μητέρας δύο παιδιών στη Θεσσαλονίκη που δολοφονήθηκε από τον μπάτσο σύζυγό της, της Όλγας στην Αργυρούπολη, που τελικά δεν κατάφερε να επιβιώσει από τον άγριο ξυλοδαρμό που υπέστη πριν από δύο χρόνια από τον κατά συρροή κακοποιητικό σύντροφό της. Η δολοφονία της μετανάστριας εργάτριας στην τουριστική βιομηχανία Αναστάζια στη Ρόδο το περασμένο καλοκαίρι, αλλά και η εκείνη της τρανς μετανάστριας Άννας στον Άγιο Παντελεήμονα. Τα διαρκή και καθημερινά περιστατικά βιασμών, σεξουαλικών επιθέσεων και παρενοχλήσεων σε χώρους εργασίας, στο δρόμο, στα λεωφορεία, σε δημόσιους χώρους και η παντελής απουσία υποστηρικτικών δομών για τις επιζώσες. Αυτό δείχνει η δράση αλληλοδιαπλεκόμενων κυκλωμάτων σωματεμπορίας με την υπογραφή της «Greek mafia», όπως οι υποθέσεις της Ηλιούπολης και του Κολωνού, αλλά και εκείνη που ήρθε στο φως με θύματα δεκάδες γυναίκες από χώρες της Λατινικής Αμερικής, κυκλωμάτων που δρουν με την άμεση εμπλοκή κατώτερων και ανώτερων αξιωματικών της ΕΛΑΣ (μεταξύ των οποίων και του «επίλεκτου» κλιμακίου της αντιτρομοκρατικής, όπως αναφέρουν δημοσιεύματα) και η συγκάλυψή τους από την αστική δικαιοσύνη. Αυτό δείχνουν τα περιστατικά αστυνομικής βίας απέναντι σε γυναίκες αγωνίστριες, όπως η πρόσφατη της 16χρονης αντιφασίστριας Β., η οποία ξυλοκοπήθηκε βάρβαρα από τα καθάρματα της ΟΠΚΕ στο Νέο Ηράκλειο. Αλλά και οι βασανισμοί και οι κακοποιήσεις κρατούμενων γυναικών και μεταναστριών στα καμπς, οι δολοφονίες τους στα σύνορα και στις βάρκες που βυθίζει το λιμενικό στο Αιγαίο.

Την 25η Νοέμβρη λοιπόν και κάθε μέρα, έχουμε όλους του λόγους του κόσμου να αγωνιστούμε για την ταξική-φεμινιστική αντεπίθεση.

Να τσακίσουμε το trafficking

Στεκόμαστε αλληλέγγυες- οι με τη 13χρονη από τον Κολωνό

Καμία μόνη απέναντι στην έμφυλη βία και την πατριαρχία

ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 25 ΝΟΕΜΒΡΗ ΚΑΛΟΥΜΕ:-Σε συγκέντρωση- μικροφωνική στις 14.30 στα Εξάρχεια, στη συμβολή των οδών Βαλτετσίου και Μπενάκη, με αφορμή τις πρόσφατες απόπειρες βιασμών που έλαβαν χώρα στη γειτονιά-

Στην κεντρική πορεία που καλούν φεμινιστικές και πολιτικές οργανώσεις στο κέντρο της Αθήνας

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών)

Τα Εξάρχεια έχουν Ιστορία! Βιαστές, Μπάτσοι, Επενδυτές έξω από τη συνοικία! [Συγκέντρωση 25/11 Ε.Μπενάκη και Βαλτετσίου μετά τη διαδήλωση της 25ης Νοέμβρη]

Τα Εξάρχεια έχουν Ιστορία! Βιαστές, Μπάτσοι, Επενδυτές έξω από τη συνοικία!

Η είδηση για τις κακοποιητικές επιθέσεις και τις απόπειρες βιασμών των τελευταίων ημερών σε ανήλικο κορίτσι και γυναίκες στα Εξάρχεια έφτασε πρώτα σε μας, σε ένα σύνολο εργαζομένων, κατοίκων και συντροφισσών από τα Εξάρχεια. Ακριβώς γιατί κάποιες από αυτές ήταν άνθρωποι δικοί μας, άνθρωποι οικείοι. Όπως άνθρωποι δικοί μας ήταν όλες οι γυναίκες που δέχτηκαν επίθεση στα Εξάρχεια τις τελευταίες ημέρες. Γιατί έτσι, ως «δικές μας», ακόμα κι αν δεν τις γνωρίζουμε αντιλαμαβανόμαστε στη γειτονία που ζούμε, εργαζόμαστε, αγωνιζόμαστε και εξεγειρόμαστε όσες δέχονται τη βία της πατριαρχίας, τη βία του κράτους, τη βία του κεφαλαίου.

Απέναντι σε αυτή τη βίαιη διάρρηξη του «συλλογικού», απέναντι σε αυτήν τη βίαιη υπονόμευση των κοινωνικών και αγωνιστικών δεσμών της γειτονιάς, απέναντι σε αυτή την εισβολή των πιο απεχθών μορφών της πατριαρχίας, του καπιταλισμού και του κοινωνικού κανιβαλισμού, αντιδράσαμε ως ενεργά πολιτικά υποκείμενα υπερασπιζόμενα της γειτονιά μας.

Όχι σαν αυτόκλητοι τιμωροί, όχι σαν «κάτοικοι που παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους», όπως ο μιντιακός συρφετός -πολύ- θα ήθελε. Άλλωστε ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτοί ακριβώς οι νόμοι και το σύστημα που υπηρετούν, είναι που γεννούν και θρέφουν τους πάσης φύσεως κακοποιητές και βιαστές. Από τα αστυνομικά τμήματα και τα δικαστήρια, ως τους χώρους εργασίας, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστριών, ως τις διαδηλώσεις. Όπως ήταν εκείνη, στην οποία χτυπήθηκε η 16χρονη συντρόφισσα Βασιλική, όπως ήταν η φεμινιστική διαδήλωση τον Ιούλιο του 2022 στα Εξάρχεια ενάντια στις απόπειρες βιασμών που είχαν σημειωθεί, η οποία χτυπήθηκε από τα ΜΑΤ.

Είχαμε και έχουμε τους δικούς μας «νόμους», που δεν είναι άλλοι από αυτούς της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας, της αντίστασης, της ταξικής αλληλεγγύης. Τους νόμους της ουσιαστικής κοινωνικοποίησης, αυτης που επιτάσσει η πραγματική επαφή μιας κοινότητας. Αυτούς δηλαδή που διαχρονικά στοχεύει το κεφάλαιο (μεγαλοεργολάβοι και επενδυτές), το κράτος και η δημοτική αρχή που θέλουν να κατασπαράξουν τη γειτονιά, μετατρέποντας την ιστορική Πλατεία Εξαρχείων σε ένα εργοτάξιο ενός αχρείαστου Μετρό, σκοτώνοντας τη φυσική, κοινωνική και πολιτική ζωή που στέκει αγέρωχα εκεί για δεκαετίες. Αντίστοιχα όπως θέλουν να κάνουν στο Λόφο του Στρέφη και στο Πολυτεχνείο. Όπως θέλουν να κανουν σε όλη τη γειτονια μετατρέποντας την σε ζώνη τουριστικής, ακριβής και αποστειρωμένης διασκέδασης, με τους κατοικους της, τους φτωχούς, τους εργαζόμενους που ζουν στην γειτονιά εκτοπισμένους.

Μέσα από αυτές τις ορδές των μπάτσων που καθημερινά τραμπουκίζουν, βιαιοπραγούν (όπως πέρσι εντός του εργοταξίου με θύμα συντρόφισσα) και προσβάλλον σεξιστικά, έλαβε χώρα το μιντιακό σήριαλ «του δρακου των Εξαρχείων».

Μας χτύπησαν στο γόνατο.. Και κλωτσήσαμε…

Σε πείσμα των καιρών ανοίξαμε τα παντζούρια, τις πόρτες και βρεθήκαμε έξω, όλες και όλοι μαζί σε αναζήτηση του αντικοινωνικού και επικίνδυνου παράσιτου, ύστερα από έκτακτη είδηση για τη δράση του, η οποία, πάλι μεταξύ μας διακινήθηκε και μεταδόθηκε. Το κράτος και οι αρχές, δικαστικές και αστυνομικές είχαν πιο σοβαρές δουλειές. Ενόσω συνέχιζαν να τραμπουκίζουν τους κατοίκους και τις ζωντανές κινηματικές διαδικασίες αντίστασης στο εργοτάξιο του Μετρό (ως και στη συνέντευξη τύπου έκαναν επίδειξη δύναμης), ο κακοποίητης και επίδοξος βιαστής κυκλοφορούσε άνενόχλητος…

Φυσικά το βράδυ της Τετάρτης μπροστά στην απόλυτη έκθεση τους από μια επικείμενη απονομή δικαιοσύνης από αυτούς που λοιδορούν, απαξιώνουν και καταστέλλουν συστηματικά, έσπευσαν με την αρωγή των πάντα πρόθυμων μίντια, να παρέμβουν. Ουσιαστικά στο δικό μας κατόπι. Σε εκείνο το κατόπι που βρισκόμασταν νυχθημερόν υπερασπιζόμενοι/ες τη γειτονιά μας, σε συνθήκες γενικευμένης καταστολής και ελέγχου..

Εμείς ξέρουμε. Πάντα ξέραμε .Και πάντα ήμασταν και θα είμαστε εδώ. Τα Εξάρχεια θα είναι πάντα εδώ. Δυνατά, μαχόμενα, συντροφικά, αλληλέγγυα, εξεγερτικά! Απέναντι στο κράτος, το κεφάλαιο και τα πάσης φύσεως αντικοινωνικά παράσιτα και κανίβαλους που παράγει και συντηρεί… Απέναντι στην ταξική εκμετάλευση. Απέναντι στο (παρα)κράτος των παιδοβιαστών του Κολωνού, των Αστυνομικών Τμηματων, απέναντι στους πλούσιους και επισήμους, στους βιαστές υπεράνω κάθε υποψίας. Απέναντι στο σύστημα που γεννά και θρέφει τους βιαστές. Τον καπιταλισμό και τις σάπιες αξίες του.

Τα Εξάρχεια έχουν Ιστορία! Βιαστές, Μπάτσοι, Επενδυτές έξω από τη συνοικία!

Ες Ες μπάτσοι βιαστές!

Συγκέντρωση Σάββατο 25/11 Ε. Μπενάκη και Βαλτετσίου μετά τη διαδήλωση της 25ης Νοέμβρη

Εργαζόμενες/οι, συντρόφισσες/οι, κάτοικοι από τα Εξάρχεια

Σάββατο 25 Νοεμβρίου
Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Έμφυλης Βίας.
Προσυγκέντρωση: 3 το μεσημέρι, στο μετρό Κορυδαλλός
Πορεία στη γυναικεία πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού.
Αντιφυλακιστικός Φεμινισμός – Τρανσφεμινιστική Δικαιοσύνη.
Η Καμία Ανοχή, την παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της έμφυλης βίας, καλεί σε συγκέντρωση και πορεία έξω από τις γυναικείες φυλακές στον Κορυδαλλό, γιατί η έμφυλη βία και οι πολλαπλές καταπιέσεις, η εκμετάλλευση και οι αποκλεισμοί συμπυκνώνονται στον εγκλεισμό στις φυλακές. Εκεί όπου κρατούνται οι αδερφές μας λόγω φύλου, φυλής και τάξης. Εκεί όπου βρίσκονται όσα αμύνθηκαν στους κακοποιητές τους, οι φτωχές trans και cis γυναίκες, οι Ρομά, οι μετανάστριες/ προσφύγισσες, οι τοξικοεξαρτημένες, οι σεξεργάτριες, οι εξεγερμένες, οι κρατούμενες μητέρες και τα παιδιά τους, τα θύματα trafficking που σήκωσαν κεφάλι. Εκεί όπου το κράτος, το κεφάλαιο, ο ρατσισμός και η εθνοπατριαρχία τιμωρούν και εκδικούνται.
Φέτος θα πάμε έξω από τον Κορυδαλλό και για ένα ακόμη λόγο.
Σε λίγο ξεκινά η δίκη για τη 12χρονη επιζώσα trafficking από τον Κολωνό, και εκεί κρατείται η Χριστίνα, η μητέρα του κοριτσιού, στο πρόσωπο της οποίας συναντιούνται όλες οι μορφές βίας και αποκλεισμού της φτώχειας και της πατριαρχίας. Θέλουμε να της πούμε να κρατήσει γερά, ως τη λευτεριά.
Είμαστε μαζί και στεκόμαστε δίπλα σε κάθε μια και καθένα που κρατείται μέσα στις φυλακές. Θέλουμε οι φωνές μας να ακουστούν μέσα σε κάθε κελί – να ενωθούν με τις φωνές των κρατουμένων. Να ουρλιάξουμε για τις αδελφές μας που κακοποιούνται μέσα στα κελιά αλλά και για αυτές που δολοφονήθηκαν- γι αυτές που μάθαμε και για εκείνα που δεν θα μάθουμε ποτέ.
Μέχρι να γκρεμιστεί κάθε κελί.
Γιατί καμία μας δεν είναι ελεύθερη, αν έστω κι ένα από εμάς είναι φυλακισμένο.
Καμία μόνη. Κανένα μόνο.
Καμία Ανοχή!
#transfeminism #anticarceralfeminism #abolitionist #kamia_anohi

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΕΣ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ

Μέσα στις εβδομάδες που πέρασαν από την έναρξη της επίθεσης του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, οι νεκροί ξεπερνούν τις 11.000, τα δύο τρίτα εκ των οποίων είναι γυναίκες και παιδιά. Η συστηματική εξόντωση των Παλαιστινίων, με την επιβολή ενός αποικιακού καθεστώτος που συντηρείται μέσα από εκτοπισμούς εκατομμυρίων ανθρώπων, εκμετάλλευση, περιθωριοποίηση και καταπίεση μετράει περισσότερα από εβδομήντα χρόνια. Τις τελευταίες μέρες έχει κορυφωθεί σε απροκάλυπτα εγκλήματα πολέμου, που αντιμετωπίζονται με σιωπηλή ανεκτικότητα ή και ρητή αποδοχή από τις περισσότερες κυβερνήσεις, τη στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες αλληλέγγυες/οι πολίτες, σε όλο τον κόσμο, κατεβαίνουν στους δρόμους για να δηλώσουν την αντίδρασή τους.

Όπως σημειώνει η Angela Davis, “ο Παλαιστινιακός αγώνας για την ελευθερία και τον αυτοκαθορισμό ελαχιστοποιείται και καθίσταται αόρατος από αυτούς που εξισώνουν την Παλαιστινιακή αντίσταση στο Ισραηλινό απαρτχάιντ με την τρομοκρατία”. Τα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ παρουσιάζονται ως αυτονόητη «άμυνα» στην βίαιη αντίδραση της Χαμάς, τη στιγμή που το Ισραήλ ζητούσε συναίνεση στον ΟΗΕ για εθνοκάθαρση. Όταν είναι το ίδιο που στην πραγματικότητα γεννά και συντηρεί τη βία και την καταπίεση των ανθρώπων μέσα από την εισβολή στα παλαιστινιακά εδάφη.

Ο αγώνας στην Παλαιστίνη είναι αγώνας απελευθέρωσης από ένα βίαιο αποικιοκρατικό καθεστώς, το οποίο βρίσκεται στη βάση της καταπίεσης των γυναικών και τα ΛΟΑΤΚΙΑ ατόμων. Όπως υπογραμμίζουν οι Παλαιστίνιες γυναίκες που συμμετέχουν στο φεμινιστικό κίνημα Tal’at, “το κίνημά μας διαμορφώνεται από τη βιωμένη εμπειρία εφτά δεκαετιών Ισραηλινής αποικιοκρατικής-εποικιστικής βίας. Ως λαός, στερούμαστε τα πιο βασικά δικαιώματα και ανάγκες, ενώ μας τσακίζουν την συλλογική ανάπτυξη και αντίσταση. Η στέρηση της συλλογικής εμπρόθετου δράσης των Παλαιστινίων συνδυάζεται με την ενίσχυση των πατριαρχικών δομών.” Την ίδια στιγμή, η παλαιστινιακή συλλογικότητα alQaws, που μάχεται για τα ΛΟΑΤΚΙΑ δικαιώματα υπογραμμίζει πώς το Ισραήλ διαχωρίζει και καταπιέζει τους Παλαιστινίους με βάση το φύλο και τη σεξουαλικότητα, τη στιγμή που φορά το προσωπείο της προοδευτικότητας μέσω του pinkwashing. Τόσο οι γυναίκες όσο και τα κουήρ άτομα και θηλυκότητες, αναγνωρίζουν ότι τα δικαιώματά τους καταπιέζονται περισσότερο από το Ισραήλ και το Σιωνισμό, παρά από τους Παλαιστίνιους άντρες και την ντόπια πατριαρχία, η οποία ούτως ή άλλως ενδυναμώνεται από το κράτος του Ισραήλ, που ενισχύει την ανδρική εξουσία σε ζητήματα που αφορούν τις κοινότητες.

Τα δικαιώματα των Παλαιστινίων γυναικών να ζήσουν στη γη που γεννήθηκαν, να μετακινηθούν ελεύθερα, να εργαστούν, να έχουν καθαρό νερό και τροφή, να εργαστούν και να ψηφίσουν δεν παρεμποδίζονται από τους Παλαιστίνιους άντρες, αλλά από την Ισραηλινή κατοχή, που παράγει και εντείνει την έμφυλη βία, τα σεξουαλικά εγκλήματα και τη φτώχεια. Όπως γνωρίζουμε, τα προβλήματα αυτά γιγαντώνονται σε καιρό πολέμου, καθώς οι γυναίκες αγωνίζονται για τη φροντίδα της οικογενείας, ενώ είναι οι πρώτες που μπαίνουν στο στόχαστρο των εισβολέων. Η έλλειψη ιατρικής περίθαλψης και οι περιορισμοί στη μετακίνηση, έχουν ως αποτέλεσμα να βιώνουν αποβολές, θνησιγένειες, θανάτους κατά τη διάρκεια του τοκετού και θανάτους νεογέννητων σε υψηλότατα ποσοστά. Όμως, και τα παιδιά που καταφέρνουν να κρατηθούν στη ζωή, δεν μπορούν να τα προστατεύσουν οι μητέρες τους από την βία και το θάνατο. Τα αγόρια θεωρούνται εκ των πραγμάτων ύποπτα για βία και μελλοντικοί τρομοκράτες και τα κορίτσια μέλλουσες μάνες «φιδιών»

Αναγνωρίζοντας ότι όλες οι μορφές καταπίεσης συνδέονται, και βλέποντας την γυναικεία καταπίεση μέσα στα συμφραζόμενα της αποικιοκρατίας και του μιλιταρισμού, στηρίζουμε όλες τις Παλαιστίνιες/ους στο δικαίωμά τους για την ελευθερία. Ζητούμε κατάπαυση του πυρός και σεβασμό του διεθνούς δικαίου που καταδικάζει τα εγκλήματα πολέμου. Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στον αγώνα για την λήξη της Ισραηλινής κατοχής και το γκρέμισμα του τείχους του απαρτχάιντ, την αναγνώριση ίσων δικαιωμάτων στους Παλαιστινίους/ες και το δικαίωμά τους να ζήσουν στη γενέτειρα γη τους.

Οι αγώνες των γυναικών στην Παλαιστίνη και των γυναικών στην Ελλάδα δεν είναι παράλληλοι αλλά διασταυρώνονται, στη μάχη κατά της βίας και της φτώχειας της καταστολής και της θανατοπολιτικής των συνόρων. Η ανοιχτή στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης στο Ισραήλ σημαίνει φρεγάτες υποστηρικτικές στην εισβολή, παρακολουθήσεις Παλαιστινίων εξόριστων και προσφύγων στη χώρα μας, συλλήψεις Ελλήνων και ξένων επειδή κρατούν τη σημαία της Παλαιστίνης, απαγόρευση εξόδου Αράβων προσφύγων από τα στρατόπεδα υπό το φόβο τρομοκρατικών ενεργειών και ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων. Αυτή η μιλιταριστική πρακτική που ενισχύεται με τη τρομολαγνεία στα δελτία των ειδήσεων, έχει σαν αποτέλεσμα τις βίαιες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο που είχαν ως αποτέλεσμα τη μαζική δολοφονία εκατοντάδων μεταναστ(ρι)ών στα ανοιχτά της Πύλου το καλοκαίρι, τις βίαιες δολοφονίες εφήβων Ρομά από σφαίρες αστυνομικών, και τη συγκάλυψη σε υποθέσεις trafficking και βιασμού γυναικών. Έχει σαν αποτέλεσμα και την άνοδο των φασιστών.

Ας μην ξεχνάμε ότι μία από τις πρώτες κινήσεις της τωρινής κυβέρνησης μετά την εκλογή της, ήταν να καταργήσει τη Γενική Γραμματεία Ισότητας και να ιδρύσει “Υπουργείο Οικογενείας”, ικανοποιώντας μεγάλη μερίδα της παράταξής τους αλλά και της ακροδεξιάς πτέρυγας στη βουλή (Νίκη, Σπαρτιάτες, Ελληνική Λύση) που αμφισβητούν τα γυναικεία αναπαραγωγικά δικαιώματα και το δικαίωμα των γυναικών να ορίζουν το σώμα τους. Επακόλουθο ενός κρατικού προϋπολογισμού που δίνει προτεραιότητα στην αποστολή φρεγάτας στο Ισραήλ, και όχι στην ιατρική περίθαλψη, την εκπαίδευση και την εργασία, είναι η φτωχοποίηση των γυναικών και θηλυκοτήτων στην Ελλάδα, που τις καθιστά πιο ευάλωτες στην ενδοοικογενειακή βία. Ως αποτέλεσμα της ανοιχτής αμφισβήτησης των γυναικείων δικαιωμάτων, της υποδαύλισης της αυτονομίας τους και της ενίσχυσης του σεξισμού και του “πατρίς, θρησκεία, οικογένεια”, η βία κατά των γυναικών αυξάνεται διαρκώς και θρηνούμε δεκάδες γυναικοκτονίες κάθε χρόνο και χιλιάδες κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας, βιασμών και σεξουαλικών παρενοχλήσεων κάθε μορφής.

Αγωνιζόμαστε ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης και καταγγέλλουμε τη συνενοχή της κυβέρνησης στην έμφυλη , στρατιωτική και αστυνομική βία εδώ και στην Παλαιστίνη.

Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στους/στις απόκληρους/ες και διωγμένους/ες, και όσους/ες αντιστέκονται στην αποικιοκρατική, σεξιστική, καπιταλιστική εκμετάλλευση. Στηρίζουμε τον απελευθερωτικό αγώνα των Παλαιστινίων κατά της ισραηλινής κατοχής και τασσόμαστε υπέρ του δικαιώματός τους στη γη και τη ζωή.

Καλούμε σε διαδήλωση αλληλεγγύης στις δοκιμαζόμενες αδελφές μας

Σάββατο 25 Νοέμβρη 12 μμ άγαλμα Βενιζέλου

Γιατί η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών

δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την εξάλειψη της βίας στη Παλαιστίνη.

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ 8 ΜΑΡΤΗ

Διαδηλώνουμε:

για τις αδερφές μας που τις δολοφόνησαν σύζυγοι, νυν και πρώην σύντροφοι, την ίδια στιγμή που ακόμα κάποιοι αρνούνται πεισματικά να χρησιμοποιήσουν τον όρο «γυναικοκτονία»

για τις αδερφές μας σε ολόκληρο τον κόσμο που υφίστανται καθημερινά σωματική, λεκτική και ψυχολογική βία,

για τις αδερφές μας, για τις οποίες το σπίτι, το σχολείο, η σχολή, ο χώρος εργασίας, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ο δρόμος, είναι εν δυνάμει χώροι έμφυλων επιθέσεων

για τις αδερφές μας που βρήκαν το κουράγιο να φωνάξουν #meToo, αλλά και για όσες δεν το έκαναν και παρέμειναν σιωπηλές,

για τις τρανς αδερφές μας, που εισπράττουν χλευασμό, περιφρόνηση και βία, που δέχονται συστηματικό misgendering και κάποιοι τις θεωρούν ως «απειλή» για το ίδιο το φεμινιστικό κίνημα

για τις λεσβίες και μπάι γυναίκες που παρενοχλούνται από πατριάρχες άνδρες που θεωρούν πως όταν δύο γυναίκες φιλιούνται αυτό ισοδυναμεί με ερωτική πρόσκληση για τρίο με αυτούς

για τις αδερφές μας στην Παλαιστίνη, που δολοφονούνται καθημερινά από τα όπλα των ισραηλινών δυνάμεων, εγκλωβισμένες στη Γάζα, χωρίς φαγητό, νερό, φάρμακα και ηλεκτρικό,

για τις προσφύγισσες αδερφές μας, που ζουν στην αθλιότητα των καμπς, εκτεθειμένες στο κρύο και τη ζέστη, τη βρωμιά, τους βιασμούς,

αλλά και τις λεσβίες, μπάι, τρανς, κουίρ και ίντερνεξ προσφύγισσες που μέσα στα καμπ εκτίθενται ακριβώς στην ίδια λεσβοφοβία, αμφιφοβία και τρανσφοβία από την οποία ήθελαν να γλιτώσουν φεύγοντας από τις χώρες τους.

για τις μετανάστριες αδερφές μας, με χαρτιά και χωρίς,

για τις φυλακισμένες αδερφές μας που κρατούνται σε άθλιες φυλακές, πολλές φορές χωρίς στοιχειώδεις παροχές και δικαιώματα

Πλήγμα σε μία, είναι πλήγμα σε καθεμία από εμάς.

Σε κάθε χτύπημα θα μας βρίσκετε πάντα όλες απέναντί σας. Καμία μόνη.

Το μέλλον μας δεν είναι ο σεξισμός, οι πόλεμοι κι η βία
όλες μαζί παλεύουμε για μια άλλη κοινωνία

Την 25η Νοέμβρη συγκεντρωνόμαστε στη Θεσσαλονίκη στις 12 το μεσημέρι στο άγαλμα Βενιζέλου και διαδηλώνουμε ενάντια στη βία που δεχόμαστε γυναίκες και θηλυκότητες.

ομάδα Sylvia Rivera – για ένα κινηματικό Thessaloniki Pride

Συγκεκριμένα στην Ελλάδα:

50.000 άτομα είναι θύματα τράφικινγκ και δουλείας, στην μεγάλη πλειοψηφία τους γυναίκες και κορίτσια.

***

Και ζούμε σ’ ένα σύστημα που ρίχνει την ευθύνη για τη βία στα ίδια τα θύματα.

***

Οι κυβερνήσεις δεν κάνουν τίποτε ουσιαστικό για να αλλάξει αυτή η κατάσταση.

***

Αυτόν τον δρόμο καλούμαστε να βαδίσουμε και σήμερα.

Συγκεντρώσεις Σάββατο 25 Νοέμβρη:

Αθήνα 12:30 πλ. Κοραή

Θεσσαλονίκη 12:00 Αγ. Βενιζέλου

Μαχητικές και Ελεύθερες

Η 25η Νοέμβρη θεσμοθετήθηκε από τον ΟΗΕ ως ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Η συγκεκριμένη μέρα έχει καθιερωθεί από το 1991, όταν γυναικείες οργανώσεις θέλησαν να τιμήσουν τη μνήμη των τριών αδελφών Μιραμπάλ από τη Δομινικανή Δημοκρατία που βασανίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν και στραγγαλίστηκαν μέχρι θανάτου, κατ’ εντολήν του δικτάτορα Τρουχίλο, στις 25 Νοεμβρίου 1960. Η ημέρα αυτή -όχι επειδή μας ενδιαφέρει να περιχαρακώνουμε τον αγώνα μας ενάντια στην πατριαρχία σε μία ή δύο ημέρες το χρόνο- είναι ευκαιρία αποδόμησης και επανανοηματοδότησης, ευκαιρία να ανοίξει το ζήτημα της έμφυλης βίας στη πόλη και να συλλογικοποιηθούμε με σκοπό να αντιπαραθέσουμε τα δικά μας θέλω και προτάγματα. Είναι εξάλλου γνωστή τακτική του κράτους και θεσμικών φορέων να χρησιμοποιούν πολιτικά γεγονότα ανάγοντάς τα σε διεθνείς μέρες και γιορτές, σε μια προσπάθεια να αφαιρέσουν τα χαρακτηριστικά τους και να τα αποπολιτικοποιήσουν.Η έμφυλη βία, όμως, είναι καθημερινή και η οργή μας δεν χωράει σε καμία μέρα.

Η έμφυλη βία είναι διάχυτη και πανταχού παρούσα σε όλες τις πτυχές των ζώων μας. Από τον χώρο εργασίας και σπουδών μας μέχρι το δρόμο και τα ΜΜΜ. Αδιάκριτα βλέμματα, σεξιστικά αστεία, σφυρίγματα και ψιτ ψιτ, δήθεν τυχαία αγγίγματα και αμφισβήτηση των βιωμάτων μας. Γυναικοκτονίες που χαρακτηρίζονται ως «εγκλήματα πάθους», βιασμοί από κρατικούς υπαλλήλους και κυκλώματα trafficking. Η καθημερινότητα για θηλυκότητες, queer υποκείμενα και κάθε άτομο που δεν εμπίπτει στα ετεροκανονικά και δυαδικά πλαίσια είναι ένας διαρκής αγώνας επιβίωσης.

Όλα αυτά τα περιστατικά δεν αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά αποκαλύπτουν την αγαστή συνεργασία πολιτικών, κρατικών και κυβερνητικών, επιχειρηματιών, δικαστικών, μπάτσων και ΜΜΕ σε ένα ευρύτερο διαπλεκόμενο σύστημα εξουσίας και εκμετάλλευσης.

Εμείς πάντως δεν βλέπουμε κανέναν θεσμό να καταπολεμάει την έμφυλη βία, αντίθετα την τροφοδοτούν και τη συντηρούν. Οι θεσμικές διεκδικήσεις και διαπραγματεύσεις όχι απλά δεν μας εκφράζουν, αλλά μας κάνουν να ασφυκτιούμε.

Η εργαλειοποίηση των βιωμάτων και των αγώνων μας από κάθε λογής πολιτικάντηδες και κόμματα έχει καταλήξει να αφομοιώνει τα πεδία δράσης μας. Έχουμε την ανάγκη να σπάσουμε αυτό το κλίμα και να διεκδικήσουμε χώρο για τα δικά μας χαρακτηριστικά. Κρατικοί φορείς που διατυμπανίζουν ότι νοιάζονται για την εξάλειψη της βίας, είναι οι ίδιοι που αναπαράγουν καθημερινά την καταπίεση. Όταν το επιζών άτομο αποφασίζει να αντιδράσει με κάποιο τρόπο, βλέπουμε να ακολουθεί η τιμωρία, η αμφισβήτηση και ο επανατραυματισμός του σε δικαστικές και αστυνομικές αίθουσες, καθώς και στη δημόσια σφαίρα.

Η αστική δικαιοσύνη γνωρίζουμε, άλλωστε, πως είναι ταξική και πατριαρχική, δεν τρέφουμε αυταπάτες πως θα λειτουργήσει ενάντια στα καταπιεστικά συστήματα με τα οποία έχει σχέση αλληλεξάρτησης.

Γι’αυτό δεν επιθυμούμε άλλη μια υποτιθέμενη ευγενική συζήτηση με τους καταπιεστές και εξουσιαστές μας που θα καταλήξουν να μας υποδεικνύουν πως για την ασφάλειά μας χρειαζόμαστε περισσότερους αστυνόμους , φυλακές, νόμους και κράτος πρόνοιας.

Η πατριαρχική συγκρότηση της κοινωνίας καθιστά τη σεξουαλικοποιημένη βία κανονικότητα και επιβάλλει τη σιωπή, ενώ ο αγώνας για την απελευθέρωση από τα δεσμά της είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για το γκρέμισμα της κρατικής και καπιταλιστικής επιβολής.

Ταυτόχρονα, συχνά η έμφυλη βία τείνει να αποπολιτικοποιείται και να ανάγεται σε ατομικό πρόβλημα που το καθένα καλείται να λύσει μονο του. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι κακοποιητές βαφτίζονται «τρελοί» ή «άρρωστοι» εκφράζοντας ψυχοφοβικό λόγο ή που αφήνεται να εννοηθεί πως οι ευθύνες βρίσκονται στο επιζών άτομο.

Για εμάς, όμως, το προσωπικό είναι και πολιτικό. Ενάντια στην απομόνωση και εξατομίκευση των προβλημάτων μας, προτάσσουμε την συλλογικοποίηση και την αλληλεγγύη.

Ακόμα, όταν συμβαίνουν «ακραία» -κατά την κοινή γνώμη- περιστατικά τότε ο κακοποιητής χαρακτηρίζεται ως «τέρας» με μοναδικό σκοπό να διαφοροποιηθεί από τους άνδρες της διπλανής πόρτας, από τους συγγενείς, τους γιους και τους συζύγους μας, φροντίζοντας έτσι η ιστορία αυτή να μείνει ασύνδετη με μια σειρά καταπιέσεων. Ωστόσο, εμείς ξέρουμε πως δεν είναι ούτε δράκος δεν είναι ούτε τέρας, μπορεί να είναι ο σύζυγος μπορεί και ο πατέρας.

Βασικό στοιχείο της πατριαρχίας αποτελεί επίσης η πυρηνική οικογένεια, ως μια μικρογραφία του έθνους-κράτους. Ένα οργανωτικό πεδίο καταπίεσης που μέσα από την επιβολή κοινωνικών ρόλων στα μέλη του, τα κατατάσσει σε συγκεκριμένες θέσεις ιεραρχίας εντός του.

Παράλληλα, η εκκλησία και ο χριστιανισμός, συνάμα με όλα τα αξιακά τους, ως άμεσος φορέας του ελληνικού πολιτισμού που ενσαρκώνει την πιο συντηρητική εκδοχή του τρίπτυχου «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια», είναι άμεσος εχθρός για εκείνα που δεν υπακούν στις προσταγές του συντηρητισμού, της σιωπηρής -ή μη- βίας και της υποδούλωσης. Μια εκκλησία που στηρίζει ιδεολογικά και υλικά το έθνος-κράτος, συσπειρώνει τον εθνικό κορμό, αναπαράγει και διαιωνίζει την πατριαρχία, δίνοντας πάτημα σε μισογύνικες, τρανσφοβικές, ομοφοβικές πράξεις. Μια εκκλησία που κάνει λόγο για εξιλέωση και άφεση αμαρτιών, για υποταγμένα και “καθαρά” από επιθυμίες σώματα.

Τον λόγο για τα σώματά μας, όμως, τον έχουμε εμείς και κάθε προσπάθεια να μας τον αποσπάσουν θα πέφτει στο κενό. Ο αντιπατριαρχικός αγώνας που εμάς μάς ενδιαφέρει είναι αγώνας ενάντια σε όλα και για τα πάντα. Είναι πολύμορφος, συμπεριληπτικός, ανατρεπτικός και επικίνδυνος. Για να σπάσουμε το στίγμα και να επανοικειοποιηθούμε όσα μας έχουν στερήσει.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΗΣΥΧΙΑ

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΘΑ ΤΟ ΚΑΨΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΒΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ

ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ

ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ / ΚΑΜΙΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ

Ανοιχτή συνέλευση για την 25η Νοέμβρη

25η Νοέμβρη: Αγώνας ενάντια στο σύστημα που θρέφει και συγκαλύπτει

την έμφυλη βία

Πρόγραμμα Νοεμβρίου στο Ελευθεριακό Κέντρο: “No Pasarán”:

Κυριακή 19/11 στις 19:00– Παρουσίαση Μονολόγου «Η δίκη μου ιστορία» (21′) και συζήτηση για την εμφυλη βία

Συγγραφή: Σοφία Χατζηγιάννη/Ερμηνεία: Αρετή Μακρολειβαδίτη

*θα ακολουθήσει μπαρ οικονομικής ενίσχυσης

Τρίτη 21/11 στις 19:00 – Εκδηλωση και συζήτηση για την 25η Νοέμβρη:

η πατριαρχική επίθεση και οι κινηματικές απαντήσεις

Σάββατο 25/11:

-18:30 στην Καμάρα: ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ 25Η ΝΟΕΜΒΡΗ «Ημέρα αντίστασης και αγώνα»

-20:30 ρεμπέτικο γλέντι οικονομικής ενίσχυσης με τις Τερψικορες

Ελεύθερες Γυναίκες

Το Δεκέμβριο του 1999 η συνέλευση του ΟΗΕ όρισε την 25η Νοεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, με στόχο να αναδείξει τις πραγματικές διαστάσεις αυτού του φαινομένου. Η ημέρα είχε όμως ήδη καθιερωθεί άτυπα από γυναικείες οργανώσεις τη δεκαετία του ’80 εις μνήμην των αδελφών Mirabal ή διαφορετικά Las Mariposas (οι πεταλούδες). Οι αδερφές Mirabal πολέμησαν ενάντια στο δομινικανό δικτατορικό καθεστώς του Τρουχίγιο και γι’ άυτο συνελήφθησαν, βασανίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν και στραγγαλίστηκαν μέχρι θανάτου. Μετά τη δολοφονία τους κηρύχτηκαν “σύμβολα της λαϊκής και φεμινιστικής αντίστασης”.

Εκατομμύρια γυναίκες ανά τον κόσμο, κάθε μέρα υφίστανται διαφορετικές μορφές έμφυλης βίας, όπως σωματική, λεκτική, σεξουαλική, ψυχολογική, παρενόχληση, βιασμούς, σωματεμπορία, μέχρι και δολοφονία. Στην Ελλάδα του 2023 μετράμε ήδη πάνω από 3.000 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας με θύματα γυναίκες και αυτός ο αριθμός αφορά μονάχα τα περιστατικά που έχουν καταγγελθεί, κάτι που σημαίνει πως ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων έμφυλης βίας που μένουν στην αφάνεια είναι μακράν μεγαλύτερος. Φαίνεται η έμφυλη βία να έχει κανονικοποιηθεί και σε αρκετές περιπτώσεις με άμεσο ή έμμεσο τρόπο να κατηγορείται το ίδιο το θύμα για την κατάληξη του. Στον τραγικό απολογισμό των θυμάτων έρχονται να προστεθούν και οι δολοφονίες τρανς ατόμων όπως η Άννα Ιβάνκοβα, τρανς μετανάστρια η οποία βρέθηκε άγρια δολοφονημένη στο διαμέρισμά της στις 10 Ιουλίου του 2023. Μια γυναίκα η οποία ήρθε στην Ελλάδα προς αναζήτηση μιας νέας αρχής, η οποία συμμετείχε ενεργά στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα και ήρθε αντιμέτωπη με τον ρατσισμό και την τρανσφοβία με αποκορύφωση τη δολοφονία της. Στην βία που της ασκήθηκε ήρθε να προστεθεί και η βία του λόγου των ΜΜΕ, τα οποία ακόμη και μετά τον θάνατό της δε σεβάστηκαν την ταυτότητα της και μέσω του misgendering προσπάθησαν να διαφυλάξουν την πατριαρχία και την ετεροκανονικότητα που διατρέχουν την συντηρητική αυτή κοινωνία. Παρά τον μεγάλο αριθμό περιστατικών έμφυλης βίας στην Ελλάδα, φαίνεται να μην γίνεται καμία σοβαρή προσπάθεια για να αλλάξει η κατάσταση, με την Ελλάδα να παραμένει στις τελευταίες θέσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσον αφορά τα έμφυλα ζητήματα.

Αρχικά, ο ιστός που πλέκουν δικαστήρια-αστυνομία-ΜΜΕ δεν λειτουργεί για να προστατέψει σε καμία περίπτωση τις γυναίκες και τις θηλυκότητες γενικότερα. Οι καταγγελίες για κακοποιήσεις καταλήγουν στα συρτάρια αρχείων των δικαστικών αρχών, ενώ οι θύτες δέχονται μόνο μια επίπληξη χωρίς ουσιαστικά να αναλαμβάνει κάποια κρατική αρχή την αναμόρφωση του θύτη και την προστασία της επιζώσας/ του επιζήσαντος. Οι θηλυκότητες που απευθύνθηκαν σε τοπικά αστυνομικά τμήματα για προστασία δική τους από τους θύτες, αλλά και για καταγγελία των θυτών τους, δεν βρήκαν καμία απολύτως στήριξη. Τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα όταν τα άτομα που υφίστανται κακοποίηση υφίστανται κι άλλες καταπιέσεις πέρα από τις έμφυλες, όπως οι μετανάστριες, οι τοξικοεξαρτημένες, οι φτωχές, οι κρατούμενες, οι σεξεργάτριες, τα θύματα trafficking, τα trans άτομα κ.α.. Τις περισσότερες περιπτώσεις δεν αναδεικνύονται καν οι ιστορίες τους, ενώ ακόμα κι αν ακουστούν έρχονται αντιμέτωπες/α με έντονη δυσπιστία, ενώ συχνά η δεινή τους θέση τις/τα αναγκάζει να μένουν με τους καταπιεστές τους. Η δυσπιστία που υπάρχει στην κοινωνία σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η έμφυλη βία είναι πολύ δύσκολο να έχει χειροπιαστές αποδείξεις καθώς τα περισσότερα περιστατικά γίνονται απουσία μαρτύρων το κάνει πιο εύκολο να αμφισβητηθεί το ίδιο το άτομο που δέχεται την βία. Τέλος, η υλική στήριξη των θηλυκοτήτων που έχουν βιώσει κακοποίηση είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Δεν υπάρχουν δομές που να περιλαμβάνουν ξενώνες φιλοξενίας, συμβουλευτικά κέντρα, τόσο για τις ίδιες/ τα ίδια όσο και για τα παιδιά τους, αλλά και καμία πρόνοια για την ένταξη της κάθε επιζήσας στην αγορά εργασίας ή την οικονομική τους στήριξης.

Ωστόσο, πίσω από κάθε περιστατικό έμφυλης βίας μπορούν να εντοπιστούν οι ίδιες παθογένειες. Οι βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις ότι οι γυναίκες πρέπει να είναι φροντιστικές, υπομονετικές και υπάκουες, ότι υπάρχουν για να καλύπτουν τις ανάγκες των άλλων. ‘Ότι οι “άντρες δεν κλαίνε” και ότι η επιτυχία τους εξαρτάται από το πόσες ερωτικές κατακτήσεις έχουν. Είναι η ίδια η νοοτροπία της κτήσης μιας γυναίκας λες και είναι αντικείμενο και η αντίληψη της ατίμωσης εάν δεν είναι “πιστή” ή δεν υπακούει τις εντολές. Είναι όλα τα στερεότυπα που μας έχουν επιβάλλει από την κούνια ως προς τους έμφυλους ρόλους και τη σεξουαλικότητα. Εν ολίγοις, είναι η πατριαρχία.

Δεν ξεχνάμε κανένα θύμα έμφυλης βίας, γι’ αυτό και την 25η Νοέμβρη θα είμαστε στον δρόμο, με όπλο μας την αλληλεγγύη και η μια δίπλα στο άλλο να δηλώσουμε την εναντίωση μας σε πατριαρχία, κράτος και οποιαδήποτε εξουσία.

Να μην αφήσουμε κανένα/ καμία μόνο/η απέναντι στην έμφυλη βία.

Διεκδικούμε δομές προστασίας και υποστήριξης των επιζώντων ατόμων έμφυλης βίας.

Να δημιουργήσουμε τις συνθήκες που θα οδηγούν στην προστασία και ενδυνάμωση των επιζησάντων ατόμων και όχι στον επανατραυματισμό τους.

Να ενθαρρύνουμε τα άτομα που βιώνουν κακοποίηση ή βρίσκονται σε κακοποιητικό περιβάλλον, να απεμπλακούν από τους κακοποιητές τους όταν νιώσουν τα ίδια έτοιμα.

Όλες/ όλα/ όλοι μαζί να γίνουμε το ανάχωμα στην επέλαση της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού

Κυριακή 19/11 στο Κοινωνικό Κέντρο Ovradera
18:00 Κάλεσμα για συμμετοχή νέων μελών
19:00 Συζήτηση-καφενείο «οι ζωές των μεταναστριών στον ελλαδικό χώρο»

Δευτέρα 20/11 στηρίζουμε τις δράσεις για την ημέρα μνήμης τρανς

Σάββατο 25/11 18:30 στην καμάρα πορεία ενάντια στην έμφυλη βία

Συλλογικότητα για τον ελευθεριακό φεμινισμό Rabbia Viola

Μας είναι γνωστό ότι η πατριαρχία είναι βασικό θεμέλιο της εξουσίας, βασικό όπλο καταπίεσης, ενώ η έμφυλη βία είναι το απότοκο αυτού του βίαιου κόσμου. Η καθιέρωση παγκόσμιων ημερών από τους θεσμούς, εις μνήμη αιματηρών αγώνων, δεν μας εγγυάται τίποτα, καθώς ούτε κατά διάνοια δεν συνεπάγεται την εξάλειψη της έμφυλης βίας. Ουσιαστικά, πρόκειται για άλλη μια προσπάθεια της κυριαρχίας να αποχαρακτηρίσει τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και εν προκειμένω να αφομοιώσει εν τέλει τον αγώνα για την χειραφέτηση. Έτσι λοιπόν η 25η Νοέμβρη δεν είναι απλώς μία επετειακή μέρα αφιερωμένη στην εξάλειψη της έμφυλης βίας, ορισμένη από τον ΟΗΕ το 1991.
Αυτή η μέρα έχει χαραχτεί ως μια βίαιη και χυδαία υπενθύμιση του τι σημαίνει πατριαρχία και έμφυλη καταπίεση, με τη δολοφονία των τριών αδελφών Μιραμπάλ, αγωνίστριες ενάντια στη δικτατορία του Χουρίγιο το 1960.

Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ

Σύλλογος Φοιτητών γεωλογικού ΑΠΘ

5 Νοέμβρη: Αγώνας ενάντια στην έμφυλη βία

Καμιά αδερφή μας ποτέ δεν είναι μόνη
κακοποιητές ο χρόνος σας τελειώνει

⭐Επειδή δεν αντέχουμε να μετράμε δολοφονημένες γυναίκες και θηλυκότητες, να γράφουμε τα ονόματά τους σε πανό ή να τα κλείνουμε σε τραγούδι,
⭐Επειδή μας είναι αποκρουστικός ένας κόσμος, όπου μας κακοποιούν και μας βιάζουν μέσα στο ίδιο μας το σπίτι,
⭐Επειδή δεν θέλουμε να αποδεικνύουμε 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες την εβδομάδα ότι είμαστε γενναίες όταν πρέπει να διασχίσουμε έναν δρόμο, όταν πάμε στο σχολείο, τις σχολές, στη δουλειά μας ή όταν βγαίνουμε για να διασκεδάσουμε,
⭐Επειδή πολλές από εμάς δεν τολμούμε καν να καταγγείλουμε τον βιασμό μας, και όταν κάποτε βρίσκουμε το θάρρος να το κάνουμε, μας αναγκάζουν να τον ξαναζήσουμε μέσα στα αστυνομικά τμήματα, τα ανακριτικά γραφεία και τις δικαστικές αίθουσες,
⭐Επειδή μας εξοργίζει να ακούμε το γνωστό δικηγόρο-σίχαμα να παρουσιάζει βιασμούς ως «εκπλήρωση φαντασιώσεων», όπως στην περίπτωση της 19χρονης στο Α.Τ. Ομόνοιας,
⭐Επειδή δεν μας κάνει πια εντύπωση ότι, όταν τα κυκλώματα trafficking αποκαλύπτονται, τα ΜΜΕ σπεύδουν να εκθέσουν τα επιζώντα και να ξεπλύνουν τους διακινητές,
⭐Επειδή μας φαίνεται αδιανόητο ότι, όταν ο παιδοβιαστής φτάνει στο δικαστήριο, η αστική δικαιοσύνη φορτώνει κατηγορίες στη μητέρα του παιδιού, ώστε να κάνει την ποινή του πιο ευνοϊκή,
⭐Επειδή βλέπουμε την ίδια αστική δικαιοσύνη να καθυστερεί για ακόμα έναν χρόνο την καταδίκη του (παιδο)βιαστή Λιγνάδη,
⭐Επειδή είμαστε αυτές που θα μας ρωτήσουν επίμονα γιατί φορούσαμε εκείνο ή το άλλο (εσω)ρούχο και πόσο ακάλυπτο δέρμα άφηνε, πόσο αλκοόλ είχαμε καταναλώσει, γιατί καλέσαμε κάποιον σπίτι μας, γιατί πήγαμε στο πάρτι,
⭐Επειδή θα κάνουν όλες αυτές τις ερωτήσεις σε εμάς και όχι σε αυτόν, ποτέ σε αυτόν που μας παρενόχλησε, βίασε, χτύπησε, εκβίασε,
⭐Επειδή, αν είσαι τρανς, μετανάστρια, ντραγκ κουίν κινδυνεύεις να βρεθείς άγρια δολοφονημένη στο διαμέρισμά σου,
⭐Επειδή, για να καταφέρουμε να βρούμε δουλειά, πέφτουμε πάνω σε αγγελίες που ζητούν «κοπέλα, εμφανίσιμη», καλούμαστε να ανεχτούμε απλήρωτα δοκιμαστικά και να παρουσιάσουμε δεκαετές πλάνο της προσωπικής μας ζωής, αν έχουμε σκοπό να παντρευτούμε, να κάνουμε παιδιά,
⭐Επειδή, όταν καταφέρνουμε να βρούμε δουλειά, είμαστε οι πρώτες στις οποίες θα επιτεθούν λεκτικά, θα μας υποτιμήσουν, θα μας προσβάλλουν, θα γελάσουν με σεξιστικά αστειάκια, θα μας παρενοχλήσουν,
⭐Επειδή αρνούμαστε να ζούμε σε μια κοινωνία που καθημερινά αναγκαζόμαστε να βρίσκουμε καινούριες λέξεις για να περιγράψουν τη βία που δεχόμαστε: stalking, revenge porn, slut shaming, victim blaming, stealthing,
⭐Επειδή έχουμε βαρεθεί να ορίζουν το σώμα μας νομοθέτες, εργοδότες και παπάδες,
⭐Επειδή οι συντρόφισσές μας -μετανάστριες και προσφύγισσες- κλείνονται μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, βιάζονται, πεθαίνουν αβοήθητες, πνίγονται ή επαναπροωθούνται,
⭐Επειδή λεσβίες, μπάι και τρανς γυναίκες και θηλυκότητες καλούνται καθημερινά να ζήσουν με τις καταπιέσεις που κυβερνήσεις και μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας έχουν εγγράψει πάνω στο σώμα τους,
⭐Επειδή γυναίκες, που -αμυνόμενες- αντιστάθηκαν στη βία, οδηγήθηκαν στις φυλακές,
⭐Επειδή γυναίκες κρατούμενες στις ελληνικές φυλακές βιώνουν καθημερινά εξευτελισμούς και ταπεινώσεις,
⭐Επειδή νιώθουμε συντρόφισσές μας όσες πλημμυρίζουν τους δρόμους σε κάθε γωνιά του πλανήτη, όσες κατεβαίνουν με τα πράσινα μαντίλια στη Λατινική Αμερική, όσες εξεγείρονται στο Ιράν απέναντι στην κρατική καταστολή ή όσες καλούνται στις ΗΠΑ να δώσουν τη μάχη για το δικαίωμά τους στην άμβλωση, για το δικαίωμά τους να έχουν αυτές λόγο για το ίδιο το σώμα τους,
⭐Επειδή δεν μας πείθει η ρητορική περί προοδευτισμού του Ισραήλ, ενός κράτους-ροζ πλυντηρίου, που διαπράττει τη γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης,
⭐Επειδή γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν θα αλλάξει ουσιαστικά με πολιτικές-τσιρότο, όπως επετειακές «φεμινιστικές» καμπάνιες, ποσόστωση σε κόμματα και ομάδες γυναικών σε πολυεθνικές εταιρείες,
⭐Επειδή μας θυμώνει το γεγονός ότι οι δημόσιοι πόροι κατευθύνονται για εξοπλιστικά προγράμματα, για περιττές στρατιωτικές παρελάσεις και όχι για καλύτερα σχολεία, πανεπιστήμια ή δομές υγείας,
⭐Επειδή βλέπουμε κάθε μέρα να γινόμαστε φτωχότερες και η φτώχεια είναι μια από τις μεγαλύτερες και σκληρότερες μορφές βίας,
⭐Επειδή χρειαζόμαστε δομές για επιζώσες, συμβούλους ψυχικής υγείας που θα μας βοηθήσουν να διαχειριστούμε τα τραύματά μας, νομικούς που θα αναλάβουν τον δύσκολο και επώδυνο δικαστικό αγώνα για τη δικαίωσή μας,
⭐Επειδή χρειαζόμαστε δασκάλους και καθηγητ(ρι)ες για το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία,
⭐Επειδή έχουμε περπατήσει χιλιόμετρα κι έχουμε δώσει σκληρές μάχες ως φεμινιστικό κίνημα στην Ελλάδα για το δικαίωμα στην άμβλωση και δεν πρόκειται να αφήσουμε κανέναν να το αμφισβητήσει ή να μας το στερήσει, με καμπάνιες για το “αγέννητο παιδί”, με κηρύγματα στις Εκκλησίες και νομοθετήματα με το ρολόι της Ιστορίας σταματημένο δεκαετίες πίσω,
⭐Επειδή τίποτα δεν μας χαρίστηκε, τίποτα δεν μας παραχωρήθηκε και όλα τα δικαιώματα έχουν κερδηθεί με αγώνες δεκαετιών,στις 25 Νοέμβρη θα είμαστε στους δρόμους

Συγκεντρωνόμαστε στις 18:30 μ.μ. στην Καμάρα στηρίζοντας τις κινητοποιήσεις για τη Διεθνή Ημέρα Εξάλειψης της Έμφυλης Βίας.

Witches Fight Back

Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Έμφυλης Βίας
Βιωματικό Σεμινάριο με Ελεύθερη Συνεισφορά
“ΕΜΦΥΛΕΣ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ-ΔΙΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΤΟ ΦΥΛΟ”

15:30 Αφίξεις / Εγγραφές
16:00 Έναρξη του σεμιναρίου
19:00 Λήξη του σεμιναρίου
19:30 Προβολή ταινίας “APAGA Y VAMONOS” (2005)
21:00 SISSY & ALEX (DJ SET) + μπαρ οικονομικής ενίσχυσης

Επιτροπή Αγώνα Μ. Παναγίας

ΠΑΤΡΑ

25η ΝΟΕΜΒΡΗ: ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ, ΘΡΕΦΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΡΑΓΕΙ ΤΗΝ ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

ΠΟΡΕΙΑ: ΣΑΒΒΑΤΟ 25 ΝΟΕΜΒΡΗ, 12 μ., ΠΛ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Ανοιχτή συνέλευση ενάντια στην έμφυλη βία

Η 25η Νοέμβρη έχει οριστεί από τον ΟΗΕ ως ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Καθιερώθηκε το 1991, ύστερα από αιτήματα γυναικείων οργανώσεων, σχεδόν 30 χρόνια αργότερα αφότου οι τρεις αγωνίστριες αδερφές Μιραμπάλ βασανίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν και στραγγαλίστηκαν μέχρι θανάτου, κατ’ εντολή του δικτάτορα Τρουχίγιο στη Δομινικανή Δημοκρατία. Η θεσμοθέτηση αυτής της ημέρας δεν μας εξαπατά. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η εξάλειψη της έμφυλης βίας δεν θα προέλθει από τους θεσμούς που υπηρετούν το πατριαρχικό-κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα, το ίδιο σύστημα που τη γεννά και την αναπαράγει. Καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωπες με περιστατικά έμφυλης βίας σε όλα τα πεδία της ζωής μας, από τις γυναικοκτονίες εντός του οικογενειακού περιβάλλοντος, τα pushbacks και τους βιασμούς μεταναστριών, τα κυκλώματα trafficking και την καταστολή αγωνιστριών, έως τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις στο χώρο εργασίας και φοίτησης.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα στο πανεπιστήμιο μας αποτελεί η παρουσία του κακοποιητή-καθηγητή Γεώργιου Αγγελή στο τμήμα Βιολογίας ο οποίος έχει καταγγελθεί για σεξουαλική παρενόχληση και εργατική αυθαιρεσία. Η υπόθεση του παραβιαστή Γεώργιου Αγγελή και η συγκάλυψή του από το Πανεπιστήμιο Πατρών, αποδεικνύει πως πατριαρχία, κράτος και κεφάλαιο δουλεύουνε μαζί. Από τη πρώτη στιγμή που δημοσιεύτηκαν οι κατηγορίες εις βάρος του, η πρυτανική αρχή έσπευσε να αποκρύψει το γεγονός, στήνοντας ολόκληρη επιχείρηση αρχειοθέτησης των κατηγοριών που φέρει ο εν λόγω καθηγητής. Η δρομολόγηση της κατάστασης μέσω ΕΔΕ, που έληξε με απλή επίπληξη του παραβιαστή, οι καταγγελίες εις βάρος καθηγητριών που στάθηκαν πλάι στο θύμα, οι απειλές και η εξώθηση σε παραίτηση διδακτόρισσας που κατέθεσε υπέρ της, η ενοχοποίηση, η διαρκής αμφισβήτηση και η απαξίωση του θύματος, αποτυπώνουν το οργανωμένο σχέδιο του Πανεπιστημίου, που ξεπλένει άλλον έναν παραβιαστή. Ο Φοιτητικός Σύλλογος του τμήματος Βιολογίας, προχώρησε σε κατάληψη 2 εβδομάδων, με τον Μπούρα να επιστρατεύεται συνεχώς νέες τεχνικές καταστολής της, απειλώντας με αναστολή του εξαμήνου και αναρτώντας ψευδή δημοσιεύματα σε βάρος της κατάληψης, που όμως δεν πέρασαν.

Το πανεπιστήμιο που νομιμοποιεί ιδεολογικά την εκμεταλλευτική – κακοποιητική φύση του συστήματος κράτους-κεφαλαίου-πατριαρχίας στους φοιτητές, σιωπά στη παραβίαση, στοχοποιεί το θύμα, συγκαλύπτει και ξεπλένει κάθε καθηγητή που ”αναβαθμίζει” το πανεπιστήμιο και φέρνει κέρδη. Το πανεπιστήμιο αυτό αμφισβητεί διαρκώς τις ικανότητες της γυναίκας, λόγω των απαρχαιωμένων , σεξιστικών αντιλήψεων που θέλουν τη γυναίκα εργαζόμενη μόνο σε «επαγγέλματα φροντίδας» ή ακόμα χειρότερα ασχολούμενη μόνο με οικιακά ζητήματα. Το πανεπιστήμιο αυτό αναγκάζει μια γυναίκα επιστήμονα να δουλέψει πολύ σκληρότερα σε σχέση με έναν άνδρα επιστήμονα προκειμένου να αποδείξει την αξία της. Αυτό το πανεπιστήμιο μας προετοιμάζει για τις συνθήκες εκμετάλλευσης που πρόκειται να βιώσουμε στον σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα, για την μισθολογική ανισότητα και την εργασιακή επισφάλεια, που αποτελεί κανονικότητα για όλες τις γυναίκες, ιδιαίτερα οξυμένη για τις εργαζόμενες μητέρες.

Κόντρα στη λογική ανάθεσης της διαχείρισης παραβιαστικών συμπεριφορών σε θεσμικούς φορείς και επιτροπές, ανάθεση που μόνο εικονικό ρόλο μπορεί να έχει σε ένα πατριαρχικό σύστημα, γνωρίζουμε πως ο μόνος δρόμος για την απελευθέρωση των γυναικών είναι η οργάνωση και ο αγώνας μέσα και έξω από τις σχολές μας. Η συνεχής παρουσία μας στις σχολές, στους φοιτητικούς μας συλλόγους, η ζύμωση με τους/τις συμφοιτητ(ρι)ες μας με στόχο την όξυνση των αντανακλαστικών μας έναντι σε παραβιαστικά περιστατικά και τη δημιουργία κλίματος αλληλεγγύης. Με όργανα λήψης αποφάσεων τις γενικές συνελεύσεις, όπλα τις συντονισμένες – στη βάση – καταλήψεις διαρκείας και τις μαζικές διαδηλώσεις και όχημα τον ακηδεμόνευτο και μαχητικό φοιτητικό – ταξικό συνδικαλισμό, να μετατρέψουμε τις σχολές σε ζωντανά κέντρα αγώνα, σε τόπους συλλογικής συζήτησης, ζύμωσης, αμφισβήτησης και αντίστασης.

Σε κάθε προσπάθεια συγκάλυψης, παραβιαστές, πρυτανική και δικαστική αρχή, θα μας βρίσκουν απέναντί τους!

ΕΞΩ ΟΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΚΑΜΙΑ ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ-ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΜΟΝΗ.

-ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΙΣ 25/11, ΗΜΕΡΑ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ ΤΗΣ ΕΜΦΥΛΗΣ ΒΙΑΣ, 12:00 ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ.

-ΌΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΗ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24/11.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΣΧΗΜΑ ★ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

Στα κυκλώματα trafficking, μαφίες, μαστροποί…
Βιαστές, γυναικοκτόνοι, κοινωνικοί κανίβαλοι…
ΕΛ.ΑΣ. βασανιστών, ρουφιάνων, βιαστών, δολοφόνων…
Κρατική συγκάλυψη, ξέπλυμα από τις δικαστικές αρχές και τα αστικά ΜΜΕ…
Μισθολογική ανισότητα, παρενοχλήσεις στους χώρους δουλειάς, ανεργία, ακρίβεια…
Απολύσεις εγκύων, μηδαμινές άδειες ανατροφής, ελλιπής ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εγκλεισμός στο σπίτι, ενδοοικογενειακή βία…
Επιχείρηση απαγόρευσης των αμβλώσεων, επίθεση στα σώματα των γυναικών…
Πόλεμος, μετανάστευση, φτώχεια, προσφυγιά…
Εγκλεισμός σε απάνθρωπες συνθήκες κράτησης…

…και η λίστα δεν τελειώνει…

Υψώνουμε τις γροθιές μας ψηλά, αντιστεκόμενες στο τέρας της πατριαρχίας, του κράτους, του καπιταλισμού.

Δίνουμε ραντεβού στην επερχόμενη δίκη της υπόθεσής της.

Κατεβαίνουμε όλες και όλοι στους δρόμους για το γκρέμισμα του σάπιου κόσμου της εξουσίας…

…για την οικοδόμηση του κόσμου της χειραφέτησης, της ισότητας και της ελευθερίας για όλους.

ΒΟΛΟΣ

Στις 25 Νοέμβρη διαδηλώνουμε μαζικά ενάντια στην κυβέρνηση των βιαστών και του σεξισμού, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του ΟΗΕ για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Τα τελευταία χρόνια οι μαζικές διαστάσεις που έχει πάρει το κίνημα για την απελευθέρωση των γυναικών έχουν σημάνει ότι γίνονται διαδηλώσεις εκείνη την ημέρα σε πολλές πόλεις και χώρες διεθνώς και στην Ελλάδα.

Ο τρόπος για να παλέψουμε ενάντια σε αυτές τις επιθέσεις είναι βγάζοντας μπροστά τη δύναμή μας σαν εργατική τάξη οργανωμένη στα συνδικάτα μας. Μαζικές προσλήψεις στις υπηρεσίες “Βοήθεια στο Σπίτι”, στους βρεφονηπιακούς σταθμούς και τα σχολεία. Μόνο έτσι η ανατροφή των παιδιών δεν φορτώνεται στις πλάτες μιας εργατικής οικογένειας και πολύ περισσότερο μιας γυναίκας. Γι’ αυτό έχει σημασία το τι οργανώνουμε μέσα στους χώρους δουλειάς.

Οι αγώνες των γυναικών παίζουν ρόλο διεθνώς. Οι ενδιάμεσες
Στις 25 Νοέμβρη θα βρεθούμε μαζικά στο δρόμο διεκδικώντας να φύγει η κυβέρνηση του σεξισμού, της φτώχειας, της διάλυσης του κοινωνικού κράτους πιάνοντας το νήμα των μαζικών διαδηλώσεων του Πολυτεχνείου. Η θέση της γυναίκας δεν είναι το σπίτι όπως οραματίζεται η Νέα Δημοκρατία, είναι στο δρόμο παλεύοντας για να ανατρέψουμε αυτό το σάπιο σύστημα με όλη την εργατική τάξη και τη νεολαία. Για την πραγματική απελευθέρωση.

ΚΟΜΟΤΗΝΗ

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΟΠΛΙΖΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ… ΝΑ ΤΗΣ ΤΟ ΚΟΨΟΥΜΕ.

Τα μάθατε; Έφτασε πάλι εκείνη η μέρα του χρόνου, όπου η βία της πατριαρχίας, ξαφνικά «συγκινεί» το ίδιο σύστημα το οποίο την πλάθει & την διασπείρει!

Κάθε 25η του Νοέμβρη το κράτος, χρησιμοποιώντας το μακρύ του χέρι (μίντια), βάζει σε λειτουργία το πλυντήριο ξεπλύματος της σαπίλας που συντηρεί. Ντύνεται ξεδιάντροπα με τον μανδύα του «προστάτη» (ή καλύτερα νταβά) των καταπιεσμένων, χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για τα άτομα τα οποία έχει τσακίσει μέσω των πολιτικών του.

Εκείνων των πρακτικών που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της «κανονικότητας» & μας θυμίζουν ότι ζούμε στην εποχή όπου…

Οι πιστοί στις «αξίες» της πατρίδας, της θρησκείας & του πολιτισμού (μπάτσοι, πολιτικοί, αφεντικά, παπάδες & κάθε λογής εξουσιαστικά καθάρματα) βιάζουν, εκδίδουν, δολοφονούν, εξαθλιώνουν, παρενοχλούν & κακοποιούν ανενόχλητοι παιδιά & γυναίκες, υπό την αδιαφορία της κοινωνίας.

Αυτού του αποβλακωμένου (στην πλειοψηφία) φιλήσυχου συνόλου, το οποίο παραμένει απαθές μπροστά σε κάθε πνιγμό, βασανισμό & επαναπροώθηση μεταναστ(ρι)ών, σε κάθε διαπόμπευση οροθετικών σεξεργατριών, σε κάθε θανατηφόρο λιντσάρισμα με πρόσχημα την ακεραιότητα μιας βιτρίνας, σε κάθε παραβίαση της αυτοδιάθεσης του θηλυκού σώματος, σε κάθε απόλυση εγκύου, σε κάθε σεξιστική/φοβική επίθεση, σε κάθε συγκάλυψη όλων των παραπάνω από δικαστέSS & καναλάρχεSS.

Στην εποχή αυτή είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ πως τα περιστατικά αυτά δεν είναι μεμονωμένα, αλλά σκιαγραφούν το ίδιο το σύστημα, το οποίο συνθλίβει πέραν από την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, κάθε πτυχή αντίστασης, αλληλεγγύης και ελευθερίας που μας έχει απομείνει.

Πώς είναι δυνατόν να ανεχόμαστε να συνυπάρχουμε με αυτό το μόνιμο καθεστώς εξαθλίωσης;

Για το γκρέμισα της πατριαρχίας (& κάθε άλλης εξουσίας) πρέπει να οικοδομήσουμε σχέσεις ενδυνάμωσης και να σπείρουμε τους σπόρους της εξέγερσης, στέλνοντας σινιάλο αλληλεγγύης στις ένοπλες μαχήτριες της Ροζάβα, όπως & σε κάθε άλλη γωνία αυτού του κόσμου στην οποία αναζωπυρώνεται η φλόγα της ολικής απελευθέρωσης (Γάζα, Ιράν, Τσιάπας).

Πρέπει, επίσης, να βαδίσουμε στα χνάρια των αδελφών Mirabal («Las Mariposas»/«Οι Πεταλούδες») που πολέμησαν ενάντια στο δομινικανό δικτάτορα Τρουχίγιο, με αποτέλεσμα να συλληφθούν, να βασανιστούν & να στραγγαλιστούν μέχρι θανάτου. Εις μνήμην τους, γυναικείες οργανώσεις τη δεκαετία του ’80, όρισαν την 25η του Νοέμβρη ως «Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών».

Όλες οι αξίες αυτής της κοινωνίας

Σπέρνουν τον ιό της πατριαρχίας

Μέχρι την ολική καταστροφή του υπάρχοντος

Έως την αναρχία…

Ανοιχτή Συνέλευση Κάθε Σάββατο (16:00) Στο Αναρχικό Στέκι Utopia A.D (Παλιά Νομική)

Επικοινωνία: feministiki.syneleusi.komotinis@protonmail.com

Αναρχοφεμινιστική Συνέλευση Κομοτηνής

Μοιραστείτε το άρθρο