Συναδέλφισσα – Συνάδελφε,
Η εργασιακή μας καθημερινότητα δεν μας επιτρέπει να «ζούμε σε κανένα σύννεφο». Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στην εργασία μας συσσωρεύονται σε απελπιστικό βαθμό. Συνιστά σχεδόν καθολικό φαινόμενο η έλλειψη προσωπικού σε όλα τα καταστήματα, σχεδόν σε όλα τα τμήματα και πόστα. Η κατάσταση αυτή επιβαρύνεται από το γεγονός ότι οι προσλήψεις όχι μόνο γίνονται με το σταγονόμετρο αλλά είναι πια κανόνας σχεδόν όλες οι νέες προσλήψεις στα καταστήματα να αφορούν προσωπικό μερικής απασχόλησης. Αν αναλογιστεί κανείς: το επίπεδο του μισθού που για την συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων στα καταστήματα είναι στο ύψος του κατώτατου μισθού, την περίοδο «δοκιμασίας» με αλλεπάλληλες ψυχοφθόρες ανανεώσεις συμβάσεων ορισμένου χρόνου, και τις πιεστικές συνθήκες εργασίας στις οποίες θα αναφερθούμε και παρακάτω, δεν είναι απορίας άξιο γιατί οι παραιτήσεις είναι τόσο συχνό φαινόμενο.Την ίδια στιγμή, το σχέδιο συγχώνευσης καταστημάτων, όπου εφαρμόστηκε, συνοδεύτηκε από πάμπολλες απολύσεις και μη ανανεώσεις συμβάσεων για συμβασιούχους συναδέλφους παρά τις ελλείψεις σε προσωπικό που είναι εμφανείς σε όλα τα καταστήματα και παρά τις διαβεβαιώσεις που μας έδωσαν για το αντίθετο.
Η πίεση από την έλλειψη προσωπικού γίνεται ακόμη μεγαλύτερη από την αύξηση των «καθηκόντων» σε κάθε πόστο όπου μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα αυτά έχουν πολλαπλασιαστεί με απαίτηση λίγο πολύ ο κάθε συνάδελφος να εντάξει στα καθήκοντά του την συμπληρωματική πώληση, την τιμολόγηση από τον ίδιο με genie (το ταμείο δηλαδή χωρίς το ανάλογο επίδομα), τη δανειοδότηση (μέσω klarna ή Εθνικής), την προώθηση audiobooks, πρόσθετων εγγυήσεων (safety) και πολλών άλλων που μας έχουν μετατρέψει σε promoters και πολυτεχνίτες με μισθούς πείνας. Η πίεση αυτή μάλιστα γίνεται όλο και εντονότερη αφού για όλα τα παραπάνω υπάρχει στοχοθεσία (με ελάχιστη επαφή με την πραγματικότητα και ολοένα και αυξανόμενη) και έτσι μπαίνουμε σε έναν φαύλο κύκλο αφού κάθε φορά που δεν πιάνονται οι στόχοι –κάτι αναμενόμενο, όσο αυξάνονται τα καθήκοντα και μειώνεται το προσωπικό– οι πιέσεις από προϊσταμένους, διευθυντές, περιφερειακούς διευθυντές (οι οποίοι όσο ανεβαίνουν στην ιεραρχία παίρνουν και τα ανάλογα μπόνους για αυτούς τους στόχους) γίνονται αφόρητες ενώ έχουν και την τάση να γίνονται «αόρατες» στη διοίκηση της εταιρείας όταν φέρνουν αποτελέσματα. Δεν είναι σπάνιο μάλιστα να παίρνουν χαρακτήρα εξευτελιστικό για την αξιοπρέπεια των εργαζομένων ή και χαρακτήρα παρενόχλησης κάθε είδους (ηθικής, σεξουαλικής κ.λπ.). Κάθε είδους αυθαίρετη και καταχρηστική συμπεριφορά δεν είναι ανεκτή για το σωματείο μας και δεν θα πρέπει να γίνεται ανεκτή από καμία συναδέλφισσα και κανέναν συνάδελφο!
