Ο τούρκος πρόεδρος κατάφερε να εμφανίζεται πρώτος στα αποτελέσματα που ανακοινώνονται, παρά την αμφισβήτηση από την αντιπολίτευση, που υποστηρίζει ότι ο υποψήφιός της είναι αυτός που προηγείται. Οι κρατικοί εκλογικοί φορείς δίνουν 49,34% στον Ερντογάν και 45% στον Κιλιτσντάρογλου. Μια διαφορά 4,3 μονάδων, που αναμένεται να τον βγάλουν νικητή στο β’ γύρο της 28ης Μαίου. Ενώ το κόμμα του ΑΚΡ κυριαρχεί στη νέα τουρκική εθνοσυνέλευση, με σαφέστατη πλειοψηφία της Λαϊκής Συμμαχίας του των κάθε είδους εθνικιστικο-ισλαμικών δυνάμεων, με 49,3% και 322 έδρες. Η Εθνική Συμμαχία υπό τις κεμαλικές δυνάμεις υστερούν, καταγράφοντας 35% και παίρνοντας 212 έδρες. Οι αριστερές και φιλοκουρδικές δυνάμεις καταγράφονται στο 11% και θα αποτελέσουν την τρίτη κοινοβουλευτική ομάδα με 66 βουλευτές.
Μια μακρά εκλογική βραδιά βίωσε η Τουρκία, με τα αποτελέσματα μέχρι τις πρωϊνές ώρες να δείχνουν ότι η προεδρική μάχη θα κριθεί σε β’ γύρο σε δύο βδομάδες, ανάμεσα στον τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (με την ακροδεξιά-εθνικιστική-ισλαμική Λαϊκή Συμμαχία του και την συντηρητική κοινωνική βάση του) και τον επικεφαλής της αντιπολιτευόμενης Εθνικής Συμμαχίας του κεμαλιστή Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου (που συσπειρώνει, πέρα των Σοσιαλδημοκρατών του κόμματός του CHP, αποσκιρτήσαντα στελέχη του στρατοπέδου Ερντογάν, αλλά και την «λύκαινα» Ακσενέρ).
Ο τελευταίος εμφανιζόταν σε όλες τις δημοσκοπήσεις να προηγείται και μάλιστα με διαφορά. Όταν όμως, γύρω στις 21:00, άρχισαν να μεταδίδονται τα πρώτα αποτελέσματα η εικόνα ήταν ακριβώς διαφορετική. Το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu έδινε νίκη στον Ερντογάν και μάλιστα με διαφορά 10 μονάδων, 52% έναντι 42% τον Κιλιτσντάρογλου. Μια διαφορά όμως που στη διάρκεια των ωρών που ακολούθησαν μειωνόταν συνεχώς. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα έπεσε κάτω του 50%, για να φθάσει στις 5:00 το πρωί η διαφορά στις 4,3 μονάδες, 49,34% στον Ερντογάν και 45% στον Κιλιτσντάρογλου. Επιβεβαιώνοντας έτσι την 6κομματική αντιπολίτευση που αμφισβητούσε τα αποτελέσματα που ανακοινωνόταν.
Μάλιστα, ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου (για πολλούς αυτός θα έπρεπε να είναι ο προεδρικός υποψήφιος της αντιπολίτευσης) σήκωσε το επικοινωνιακό βάρος και κοινοποιούσε ότι οι επίσημες κρατικές αρχές δεν ενσωματώνουν στα αποτελέσματα των περιφερειών εκείνων που εμφανώς επικρατεί ο Κιλιτσντάρογλου και στις οποίες είχαν υποβληθεί ενστάσεις (μαζικά από στελέχη των κυβερνώντων κομμάτων). Αναφέρθηκε σε παραποίηση των αποτελεσμάτων και έδινε σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους προβάδισμα στον ηγέτη της αντιπολίτευσης με 48% έναντι 45% του τούρκου προέδρου. Το ίδιο και το πρακτορείο ειδήσεων ΑΝΚΑ.
Με βάση το αποτέλεσμα του 49,34% για τον Ερντογάν (χάνοντας μόνο 3 μονάδες από τις εκλογές του 2018) και 45% για τον Κιλιτσντάρογλου (περίπου το ίδιο, με την άθροιση και του Κούρδου υποψηφίου Ντερμιτάς, που τώρα ο Ερντογάν τον έχει κλεισμένο στη φυλακή), η προεδρική εκλογή θα κριθεί στο β’ γύρο στις 28 Μαίου. Οπότε ο τούρκος πρόεδρος βρίσκεται πολύ κοντά στην επανεκλογή του, που θα σημάνει μια 25ετή κυριαρχία του στην τουρκική πολιτική σκηνή. Ο τρίτος εκ των υποψηφίων, επίσης ακροδεξιός-εθνικιστής Σινάν Ογκάν, αναμένεται να διαδραματίσει ρόλο στην τελική επικράτηση Ερντογάν. Ακόμη κι αν η τελική εικόνα των αποτελεσμάτων δικαιώνει την αντιπολίτευση και προηγηθεί ο Κιλιτσντάρογλου.
Τα αποτελέσματα δε για την Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση, είναι ακόμη δυσμενέστερα 
για την αντιπολίτευση, αφού η Λαϊκή Συμμαχία του κυβερνώντος κόμματος με τους κάθε είδους ακροδεξιούς, εθνικιστές και ακραίους ισλαμιστές (μεταξύ των οποίων το πολιτικό σκέλος της παρακρατικής τουρκικής Χεζμπολάχ, το Hur Dava, που χρεώνεται με πλήθος δολοφονιών Κούρδων), όχι μόνο προηγείται προσεγγίζοντας το 50% αλλά καταλαμβάνει 322 έδρες (από τις 600) της τουρκικής βολής αποκτώντας σαφέστατη πλειοψηφία σε αυτήν. Ακόμη και στην περίπτωση που εκλεγεί ο Κιλιτσντάρογλου, θα του είναι αδύνατο να περάσει οτιδήποτε. Στη Λαϊκή Συμμαχία, το κόμμα ΑΚΡ του Ερντογάν φαίνεται να παίρνει το 35% των 
ψήφων και μαζί με τους συμμάχους του εθνικιστικού ΜΗΡ 10% και άλλα μικρότερα κόμματα, υπερβαίνει το 49% (χάνει μόνο 4 μονάδες από τις προηγούμενες εκλογές του 2018). Ενώ η Εθνική Συμμαχία της αντιπολίτευσης σημειώνει μικρά μόνο κέρδη σε σχέση με την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση φθάνοντας το 35% (25% το κεμαλικό CHP και 10% το Καλό Κόμμα IYI της Ακσενέρ) και τις 212 έδρες.
Τρίτη δύναμη στο τουρκικό κοινοβούλιο με 66 βουλευτές έρχεται η Συμμαχία για την Εργασία και την Ελευθερία, παίρνοντας πάνω από 10% και στην οποία συμμετέχει το αριστερό και φιλοκουρδικό κόμμα HDP, το Κόμμα Εργασίας ΕΜΕΡ, η Πράσινη Αριστερά, το Κόμμα Εργατών ΤΙΡ και άλλα μικρότερα αριστερά κόμματα. Ενώ ακολουθεί η Συμμαχία της Ένωσης Σοσιαλιστικών Δυνάμεων, στην οποία συμμετέχουν το Τουρκικό Κομμουνιστικό Κόμμα και άλλα αριστερά και κομμουνιστικά κινήματα, με 0,29%. Τέλος, μια άλλη ακροδεξιά Συμμαχία ΑΤΑ παίρνει 2,37%.
Μολονότι τα αποτελέσματα δεν είναι επίσημα, εμείς είμαστε μπροστά και θα σεβαστούμε όποιο αποτέλεσμα αυτής ή της επόμενης εκλογής, είπε ο Ερντογάν σε συγκεντρωμένο πλήθος στα γραφεία του κόμματός του στην Άγκυρα –εκεί που πριν 21 χρόνια πανηγύρισε όταν πρωτοκέρδισε. Ενώ ο Κιλιτσντάρογλου, πλαισιωμένος από όλους τους ηγέτες των άλλων κομμάτων της συμμαχίας τους, κατηγόρησε τον Ερντογάν για χειραγώγηση της ψήφου με τα αποτελέσματα να δείχνουν ότι δεν κέρδισε όπως ανέμενε. Όπως φαίνεται πάμε στον β’ γύρο τον οποίο θα κερδίσουμε.
Αποτελέσματα που σίγουρα δείχνουν την πολιτική πόλωση στο τουρκικό εκλογικό σώμα (αν και σαφέστατη είναι η συντηρητική κοινωνικά πλειοψηφία) και το οποίο σημειωτέον συμμετείχε στη ψηφοφορία σχεδόν κατά 90%. Αυτό που έχει δεινοπαθήσει με το έλλειμμα δημοκρατίας και τη διακυβέρνηση με το υπερ-προεδρικό σύστημα και τα διατάγματα. Τις διώξεις αντιπολιτευόμενων, την καταστολή διαμαρτυριών, τις φυλακίσεις Κούρδων πολιτικών, το γκρίζο μέλλον των νέων, των εργαζομένων, των γυναικών που αποτελούν πολίτες β’ κατηγορίας. Τις οικονομικές πολιτικές που έχουν οδηγήσει σε άνοδο του πληθωρισμού, κατάρρευση της τουρκικής λίρας, εξανέμιση των λαϊκών εισοδημάτων, φτωχοποίηση της πλειοψηφίας του τουρκικού λαού. Μια νίκη της αντιπολίτευσης, μπορεί να δώσει έναν δημοκρατικότερο αέρα, αλλά η οικονομική πολιτική θα συνεχίσει να καταδυναστεύει τον τουρκικό λαό. Πολύ περισσότερο αν ο Κιλιτσντάρογλου καταφύγει στα δυτικά χρηματοδοτικά εργαλεία που ξέρουμε που οδηγούν.
Στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, μη ξεχνάμε ότι ο κεμαλιστής ηγέτης της αντιπολίτευσης εμφανίζεται εθνικιστικότερος και επιθετικότερος. Οι Δυτικοί περισσότερο ανησυχούν με το ρόλο της Τουρκίας στο ουκρανικό και την προσέγγιση με την Ρωσία του Πούτιν. Αλλά η εικόνα γίνεται ευκρινέστερη αν παρακολουθήσουμε τα όσα λέγονται και εκπονούνται στα τουρκικά κέντρα αποφάσεων, για το νέο ρόλο της Τουρκίας ανάμεσα στους δύο πόλους της Δύσης και της Ανατολής. Όπως και να ‘χει, το καθεστώς Ερντογάν, στηριζόμενο στους δικούς του μεγαλοεπιχειρηματικούς παράγοντες, έχει καταφέρει να εγκολπωθεί το βαθύ κεμαλικό κράτος, μετασχηματίζοντάς το σε νέο-οθωμανικό όχημα για τριτο-πολικές βλέψεις της Τουρκίας στο μεταβαλλόμενο διεθνές σκηνικό με την αναδιάταξη των καπιταλιστικών πόλων ισχύος.
