Συγκέντρωση ενάντια στον έλεγχο στην λέσχη/ αλληλεγγύης στους απεργούς
Η επιστροφή από τις διακοπές, δεν ήταν για όλες μας η ίδια. Και μπορεί εμείς να προετοιμαζόμαστε για την εξεταστική, ωστόσο οι εργαζόμενοι/ες της λέσχης έχουν να αντιμετωπίσουν μια πιο δυσμενή κατάσταση. Συγκεκριμένα το διοικητικό καθεστώς της λέσχης (Πανεπιστημιακή αρχή και εργολαβία) αποφάσισε να μην ανανεώσει τις τρίμηνες συμβάσεις εργασίας 6 εργαζομένων και να εφαρμόσει κυλιόμενες προσλήψεις. Αυτό συνέβη καθώς συνειδητοποίησαν ότι λόγω των μειωμένων μερίδων που απαιτούνται την συγκεκριμένη περίοδο κάποιοι «περισσεύουν». Παρατηρούμε δηλαδή την συνήθη πρακτική κάθε αφεντικού, να ξεζουμίζουν δηλαδή τις εργαζόμενες σε απαράδεκτες συνθήκες εργασίας για όσο καιρό τις χρειάζονται και στην συνέχεια να τις «πετάνε» όταν αποφασίσουν ότι «βγαίνει η δουλειά και με λιγότερους». Παρατηρήθηκε, επίσης, και η εγκατάσταση μηχανημάτων για τον έλεγχο πάσο και κάρτας σίτισης, κάτι που έχουν γίνει προσπάθειες να περαστεί στο παρελθόν, αλλά μας βρήκαν απέναντι τους.
Το αίτημα για μόνιμες συμβάσεις εργασίας παραμένει και δεν χρειάζεται να τονιστεί η σημασία του να μην ζεις μέσα στην ανασφάλεια. Εμείς ως φοιτήτ(ρι)ες και παράλληλα εργαζόμενες γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει επισφάλεια και όσες δεν το γνωρίζουμε θα το αντιμετωπίσουμε σύντομα. Για τον λόγο αυτό στεκόμαστε αλληλέγγυες σε κάθε διεκδίκηση των εκμεταλλευόμενων εντός και εκτός του ΑΠΘ, από τους εργαζόμενους στην λέσχη μέχρι αυτούς στην καθαριότητα και την τεχνική υπηρεσία. Να συνδεθούμε μαζί τους και να αγωνιστούμε από κοινού ενάντια στο καθεστώς άγχους, επισφάλειας και μιζέριας που θέλουν να μας επιβάλλουν.
Όσο συνεχίζεται ο αγώνας των εργαζομένων στη λέσχη, τόσο συνεχίζει και ο δικός μας από εκεί που είχε μείνει. Όλα τα χρόνια ύπαρξης της, η λέσχη αποτελεί χώρο παρεμβάσεων και αγώνων. Με αυτούς τους αγώνες λοιπόν, είναι η μοναδική λέσχη που δεν κατάφερε να αναδιαρθρωθεί, να επιβάλλει την κάρτα σίτισης, να ελέγχει πάσο και να χρεώνει 3 ευρώ την μερίδα νερωμένα μακαρόνια. Έτσι καταφέραμε να τρώμε μαζί μετανάστες, άστεγες, φοιτητές πέραν του ν+2, ακόμα και φοιτητές άλλων σχολών. Αυτό δεν είναι κάτι που το Πανεπιστήμιο αφήνει απλά να συμβεί, είναι το αποτέλεσμα μιας διαρκούς ταξικής πάλης αυτών που αγωνίζονται για τις ανάγκες τους, απέναντι σε ό,τι τους εκμεταλλεύεται. Σε αυτήν την πάλη κάθε νίκη του ενός είναι ήττα του άλλου. Ας υπενθυμίσουμε λοιπόν, πως το φαγητό της λέσχης για εμάς δεν είναι ούτε “χάρη”, ούτε “δικαίωμα”, αλλά μας ανήκει και κανείς δεν θα μας το πάρει.
Οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους επιβάλλουν την αντίληψη ότι δεν έχουμε ανάγκες και μας αξίζει μόνο ό,τι αγοράζουμε με τα ψίχουλα που μας δίνουν τα αφεντικά, και έτσι αποσύρεται σταδιακά από την λέσχη, αφήνοντας χώρο στις επιχειρήσεις να αναλάβουν τον ρόλο του. Προφανώς, όπως και το Πανεπιστήμιο, έτσι και οι εργολαβίες δεν διατίθεται να σπαταλούν λεφτά για δωρεάν μερίδες στους φοιτητές, πόσο μάλλον σε οποιοδήποτε άλλον. Έτσι μειώνονται οι μερίδες σε ελάχιστες, μόνο για αυτές που πληρούν τα οικονομικά κριτήρια που θέτει η διοίκηση της λέσχης. Αλλά ακόμη κι αν πληρούμε τα κριτήρια, υποχρεούμαστε να περιμένουμε ώρες σε ατέλειωτες ουρές για μία μερίδα από παραβρασμένο κριθαράκι και μαραμένη σαλάτα. Όμως, όπως πρόσφατα ενημερωθήκαμε “η λέσχη έχει αλλάξει καθεστώς και ήδη γίνονται έλεγχοι”. Το να τρώμε όλ@ χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς το κερδίσαμε με αγώνες και δεν θα θα επιτρέψουμε την λέσχη να γίνει άλλο ένα κόστος στην καθημερινότητα μας. Μια καθημερινότητα που βαρύνεται με νοίκια, διαβάσματα, λογαριασμούς και πληρώνεται 3 ευρώ την ώρα με μισά ένσημα.
δεν δείχνουμε πάσο
δείχνουμε ταξική αλληλεγγύη
σπάμε τον έλεγχο και δεν αιτούμαστε κάρτα σίτισης
Αυτόνομη Παρέμβαση στους Ηλεκτρολόγους και Μηχανολόγους
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ αλληλεγγύης στους εργαζόμενους της φοιτητικής λέσχης του ΑΠΘ και ενάντια στον έλεγχο της σίτισης
Αύριο ΤΡΙΤΗ 25/4 στις 12μμ στην ΛΕΣΧΗ ΑΠΘ
Από το πρωί της 24/4 οι εργαζόμενοι/ες της λέσχης ΑΠΘ έχουν προχωρήσει σε στάση εργασίας με βάση τη νέα συνθήκη που επικρατεί στη σίτιση. Με την παραχώρηση της λέσχης σε εργολαβικές εταιρείες, ήδη από το 2013, η φοιτητική μέριμνα μετατρέπεται σε ένα καλοπληρωμένο εμπόρευμα. Οι εργαζόμενοι στα πλαίσια της εργολαβίας αντιμετωπίζουν άθλιες συνθήκες εργασίας, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, χωρίς να είναι βέβαιο αν θα ανανεωθούν.
Αυτό έγινε και την τωρινή περίοδο με την εργολαβία να μην προσλαμβάνει 6 συναδέλφους/ισσες τους. Βασική κατεύθυνση των εργολαβικών, των πρυτανικών αρχών και του υπουργείου είναι η πλήρης ιδιωτικοποίηση της μέριμνας στα πρότυπα εταιρείας που μετράει κέρδη και ζημιές.
Ένα από τα πρώτα μέτρα που προσπαθούν να εφαρμόσουν είναι η λεγόμενη “κάρτα σίτισης”.
Το νέο μέτρο έρχεται να κάνει πραγματικότητα τις επιδιώξεις των διοικήσεων και της εργολαβίας για περαιτέρω έλεγχο στην πρόσβαση στη δωρεάν σίτιση, αφού πλέον μόνο οι έχοντες πάσο θα έχουν πρόσβαση σε αυτή.
Ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτή είναι η αρχή για να περιοριστεί εντελώς η σίτιση ή να λειτουργεί στα πρότυπα του ΠΑΜΑΚ, του ΔΙΠΑΕ και άλλων σχολών με αντίτιμο.
Στις συνθήκες της γενικευμένης ακρίβειας, με ανατιμήσεις βασικών αγαθών, «φουσκωμένους» λογαριασμούς ρεύματος και θέρμανσης, την αύξηση της ανεργίας και των ελαστικών μορφών εργασίας η πολιτική του κράτους και του κεφαλαίου θέλει να μετακυλήσει την κρίση στις πλάτες της κοινωνικής βάσης.
Όμως, η σίτιση δεν αποτελεί το αλισβερίσι καμίας φιλανθρωπικής εταιρίας, που το μόνο που θέλει είναι να βγάλει φράγκα, αλλά αποτελεί αναπόσπαστη κοινωνική ανάγκη, πόσο μάλλον για τους καταπιεσμένους.
Αν δεν νοιαστούμε εμείς οι ίδιοι/ες για τις ανάγκες μας, και δεν οργανωθούμε, τότε πως περιμένουμε να τις λύσει κάποιος άλλος για μας.
Καμία εταιρεία, κανένα κράτος δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες μας.
Μόνος δρόμος η αυτοοργάνωση κι η αλληλεγγύη. Να οργανώσουμε την κοινωνική & ταξική αντεπίθεση, οι ανάγκες μας μπροστά
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ
ΤΡΟΦΗ – ΥΓΕΙΑ – ΣΤΕΓΑΣΗ – ΠΑΙΔΕΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΕΡΓΑΖΌΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ – ΜΟΝΙΜΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ – ΕΞΩ Η ΕΡΓΟΛΑΒΙΑ
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere
