Alfredo Cospito, φυλακισμένος υπό το καθεστώς του 41 bis στο στην Ιταλία και σε απεργία πείνας από τα τέλη Οκτωβρίου.
Ο Αλφρέντο έχει καταδικαστεί επειδή πυροβόλησε στο πόδι ένα στέλεχος της ιταλικής εταιρείας πυρηνικής ενέργειας, για ένα σαμποτάζ σε στρατώνα της αστυνομίας με εκρηκτικά, αλλά κυρίως για τη συμβολή του στον επαναστατικό αγώνα για την ελευθερία.
Το ιταλικό κράτος ξεσπάθωσε εναντίον του, κάνοντας λόγο για “σφαγή” για επιθέσεις που δεν σκότωσαν κανέναν. Τον Μάιο του 2022, τον έθεσαν υπό το καθεστώς 41-bis, με την αιτιολογία ότι διατηρούσε σχέσεις με αναρχικούς από τη φυλακή.
Το καθεστώς 41-bis τέθηκε σε ισχύ το 1975 στην Ιταλία, με πρόσχημα την καταπολέμηση της μαφίας. Επιβάλλει εξαιρετικά αυστηρούς όρους κράτησης, που αγγίζουν τα όρια της απομόνωσης : 24ωρη βιντεοεπιτήρηση του κρατουμένου, δικαίωμα σε ένα 10λεπτο τηλεφώνημα μια φορά το μήνα, επισκεπτήριο μία φορά το μήνα, για 1 ώρα πίσω από αλεξίσφαιρο τζάμι, καμία πρόσβαση στους κοινόχρηστους χώρους της φυλακής, περιορισμένα προσωπικά αντικείμενα στο κελί, μεταξύ άλλων στερήσεων. Ο Alfredo στερείται την αλληλογραφία του και την πρόσβαση στα αναρχικά και επαναστατικά περιοδικά. Αυτή τη στιγμή 750 κρατούμενοι υπόκεινται σε αυτό το καθεστώς, κυρίως φυλακισμένοι στη Σαρδηνία αλλά και στη Ρεμπίμπια για τις γυναίκες.
Αντιδρώντας στις συνθήκες φυλάκισής του, ο Αλφρέντο ξεκίνησε απεργία στις 20 Οκτωβρίου 2022. Στις αρχές Φεβρουαρίου, ο Ιταλός υπουργός Δικαιοσύνης αρνήθηκε να άρει αυτό το ιδιαίτερα σκληρό καθεστώς φυλάκισης, θεωρώντας ότι “η κατάσταση της υγείας του Cospito δεν είναι τέτοια ώστε να να επηρεάσει σημαντικά την κοινωνική του επικινδυνότητα”. Ο Αλφρέντο βρίσκεται σήμερα σε απεργία πείνας για περισσότερες από 130 ημέρες, και κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή από εγκεφαλικό οίδημα και καρδιακή προσβολή.
Τα σαμποτάζ σε ένδειξη αλληλεγγύης προς αυτόν συνεχίζονται σε όλο τον κόσμο. Η κατάληξη αυτού του επεισοδίου δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία. Στις 24 Φεβρουαρίου, το Ακυρωτικό Δικαστήριο απέρριψε την έφεση του δικηγόρου του και αποφάσισε να παραμείνει σε ισχύ το καθεστώς 41 bis. Έκτοτε, ο Αλφρέντο ανέστειλε την πρόσληψη καλίου και ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει ως το τέλος. Θα πεθάνει μέσα στις επόμενες ημέρες.
Ακολουθεί ένα δελτίο τύπου από την Ιταλία:
“Με την ψυχρότητα των εκτελεστών, αποφάσισαν να σκοτώσουν τον Αλφρέντο. Αυτό είναι είναι η δημοκρατία: έρευνες, θεάματα στα μέσα ενημέρωσης, θανατικές καταδίκες.
Αν όλα αυτά συνέβαιναν σιωπηλά, ή με την αδίστακτη κι απάνθρωπη σκηνοθεσία των υπεύθυνων ειδημόνων, θα ήταν σοβαρό και ασυγχώρητο, Αλλά δεν συνέβη έτσι. Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των μηνών, και από πριν, τα μόρια αυτού του ετερόκλητου αναρχικού σώματος δεν σταμάτησαν, ποτέ δεν σταμάτησαν, παρά το βάρος που βαραίνει πολλά από αυτά. Αλλά ας είναι έτσι.
Αυτά τα δευτερόλεπτα και τα λεπτά μετά την καταδίκη του Αλφρέντο σε θάνατο από το Δικαστήριο είναι ατελείωτα. Αλλά ο πόνος είναι διαφορετικός από την έκπληξη. Σήμερα ζούμε έναν πόνο, έναν πολύ δυνατό πόνο.
Αλλά δεν είναι έκπληξη. Και ο πόνος που διαπερνά όλα τα κύτταρά μας είναι καυστικός, ολοκληρωτικός. Ένας απόλυτος πόνος.
Ποιος μπορεί τώρα να αντιληφθεί ότι αύριο θα είναι μια μέρα που θα μπορούσε ήδη να έχει φανταστεί; Επί μήνες διερευνούσαμε υποθέσεις, σενάρια, δυνατότητες, αλλά ποιος ήταν πραγματικά σίγουρος για το τι θα άκουγε;
Τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο.
Μπροστά σε όλα αυτά, η σιωπή που δίνει μια τόσο ωμή ζωντάνια σχεδόν θολώνει το μυαλό, παίρνει τα πάντα. Είναι σωστό να χύνεις δάκρυα, είναι ανθρώπινο να αγκαλιάσουμε ο ένας τον άλλον και να πάρουμε το χρόνο να αποβάλουμε την ένταση που συσσωρεύεται εδώ και μήνες.
Είναι απαραίτητο να έχουμε χρόνο να θρηνήσουμε γιατί, αν τίποτα δεν θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο, η αυριανή διαύγεια πρέπει να είναι μεγαλύτερη από τη χθεσινή. »
