Στις 11 Φλεβάρη, μετά το τέλος αντιφασιστικής/ αντικρατικής διαδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στη γειτονιά της Καλλιθέας, οι φασίστες στήνοντας καρτέρι επιτέθηκαν και μαχαίρωσαν σύντροφο που αποβιβάστηκε στην Βικτώρια. 
Ο φασισμός, ανέκαθεν δρούσε με την κάλυψη και την ασυλία του κρατικού μηχανισμού αποτελώντας την οργάνωση μάχης του κεφαλαίου ειδικά σε συνθήκες όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης. Πότε ως αγανακτισμένοι πολίτες πίσω απο τα ΜΑΤ, πότε συγκροτώντας ξενοφοβικές επιτροπές κατοίκων, οι φασίστες ήταν είναι και θα είναι συνεργάτες της αστυνομίας, πολιτικοί εκφραστές της πιο ακραίας και βίαιης εκδοχής του Καπιταλισμού που έχει γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα. Γνήσιοι απόγονοι των ταγματασφαλιτών και διαχρονικά μισογύνηδες, ρατσιστές και δωσίλογοι.
ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΟΠΛΙΖΕΙ ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΤΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ
Μόνο συμπτωματικό δεν είναι ότι η αναβάθμιση της συμμορίτικης δράσης των φασιστών πραγματώνεται σε μια συγκυρία όξυνσης της κρατικής καταστολής και των γεωπολιτικών ανταγωνισμών, σε μια συγκυρία φτωχοποίησης της κοινωνίας και επίθεσης στα κεκτημένα προηγούμενων δεκαετιών. Ο φασισμός επιχειρεί να επιβάλλει τον φόβο και την κοινωνική σήψη πάντα σε σταθερή τροχιά σύγκρουσης με το κόσμο της φτώχειας, τα υποκείμενα που δέχονται καταπίεση, την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, όσους/ όσες/ όσα αγωνίζονται και αποτελούν πραγματικούς στόχους του κόσμου της εξουσίας.Η αντιφασιστική εμπειρία του ανταγωνιστικού κινήματος και οι νωπές μνήμες από το τσάκισμα των φασιστών, μας υπενθυμίζουν το χρέος μας απέναντι στην ιστορία και τους αγώνες.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: ΗΣΑΠ Καλλιθέας ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17.2.23 19:00
Αντιφασίστες-αντιφασίστριες από το κέντρο και τις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά
Στηρίζουμε την πορεία της Παρασκευής.
Στηρίζουμε την Αντιφασιστική πορεία στην Καλλιθέα.
Η επανεμφάνιση των φασιστικών ομάδων είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Από δημόσιες συγκεντρώσεις μέχρι και επιθέσεις σε μετανάστες και συντρόφια, οι φασίστες διεκδικούν ξανά το δημόσιο χώρο.
Από την πλευρά μας θα πάρουμε τη σκυτάλη των αντιφασιστικών αγώνων του παρελθόντος και θα βάλουμε το λιθαράκι μας για να τους σταματήσουμε.
Αλληλεγγύη στο σύντροφο που δέχτηκε επίθεση.
Ούτε στην Καλλιθέα ούτε και πουθενά τσακιστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά.
Αντιφασιστική πορεία, σταθμός ΗΣΑΠ Καλλιθέας, 19.00
Αντιφασιστικό Δίκτυο Βορείων
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΟΠΛΙΖΕΙ
Στις 11 Φλεβάρη, μετά το τέλος αντιφασιστικής/ αντικρατικής διαδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στη γειτονιά της Καλλιθέας, οι φασίστες στήνοντας καρτέρι επιτέθηκαν και μαχαίρωσαν σύντροφο που αποβιβάστηκε στην Βικτώρια. Το τελευταίο διάστημα θαυμαστές των Ναζί και του Χίτλερ προσπαθούν θρασύδειλα, σε μια ακόμα απέλπιδα προσπάθεια, να έρθουν στην επιφάνεια βρωμίζοντας τους δρόμους και τις πλατείες σε διάφορες γειτονιές της πρωτεύουσας και των δυτικών προαστίων. Η φασιστική ακροδεξιά επιχειρεί να ξαναβγεί στο δρόμο για να παίξει τον ιστορικό της ρόλο: τον αποπροσανατολισμό και τη διάσπαση κάθε κοινωνικής – ταξικής ενότητας, τη νομιμοποίηση και την εμβάθυνση της εφαρμοζόμενης κρατικής πολιτικής που καταστρέφει την κοινωνική πλειοψηφία.
Η ιστορική εμπειρία (η οποία επανεπιβεβαιώθηκε τραγικά στη χώρα και τις γειτονιές μας με αποκορύφωμα τις δολοφονίες του μετανάστη εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν και του αντιφασίστα εργάτη και μουσικού Παύλου Φύσσα) δείχνει ξανά και ξανά ότι ο φασισμός είναι η προέκταση της κρατική πολιτικής και όχι η αντίθεσή της όπως θέλει να εμφανίζεται. Επίσης, όπως φάνηκε στο παρελθόν, θα φανεί και τώρα η δυναμική παρουσία του αντιφασιστικού κινήματος μαχόμενου στους δρόμους ενάντια σε όσους σκέφτονται να σπείρουν ξανά το φασιστικό δηλητήριο. Είναι καθήκον όλων μας να μην αφήσουμε χώρο στους εχθρούς της ελευθερίας και της εργατικής τάξης. Στους δρόμους, στις πλατείες, στα σχολεία, στους χώρους εργασίας και τα γήπεδα.
Δε σταματάμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στην εξουσία και τα φασιστικά τσιράκια της μέχρι τη δημιουργία του κόσμου που όλοι και όλες χρειαζόμαστε. Ενός κόσμου ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΚΑΛΛΙΘΕΑ, ΟΥΤΕ ΣΤΟΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: ΗΣΑΠ Καλλιθέας ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17.2.23 19:00
Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Pasamontaña
ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΟΡΜΟΣ ΟΠΛΙΖΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ, ΕΜΕΙΣ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΟΨΟΥΜΕ
Το Σάββατο 11/2/23, έπειτα από την ολοκλήρωση της αντιφασιστικής συγκέντρωσης – πορείας που είχε καλεστεί στην περιοχή της Καλλιθέας από τους/τις «αντιφασίστες-αντιφασίστριες από τις γειτονιές και το κέντρο της Αθήνας και του Πειραιά», φασίστες ακολούθησαν σύντροφο που αποβιβάστηκε στον σταθμό ΗΣΑΠ της Βικτώριας και του επιτέθηκαν με μαχαίρι, τραυματίζοντάς τον ελαφρά. Αυτή η επίθεση, που τυχαία δεν προκάλεσε μεγαλύτερη ζημιά στον σύντροφο, μας γεμίζει οργή και μας καλεί να οξύνουμε τα αντανακλαστικά μας απέναντι σε όλες τις μορφές του φασισμού που επιδιώκουν σήμερα να βγουν ξανά στην επιφάνεια.
Μετά την υποτιθέμενη «μεγάλη νίκη» που έλαβε χώρα στη δίκη της φασιστικής συμμορίας της ΧΑ, διάφορες πολιτικές παραλλαγές της (παραδοσιακής ή alt-right) ακροδεξιάς προσπαθούν να μπουν ξανά στη βουλή ώστε να συνεχιστεί η πολιτική εκπροσώπηση του φασισμού στο κορυφαίο πολιτικό επίπεδο. Κόμματα, κομματίδια και οργανώσεις που έχουν στηθεί πάνω σε συγκεκριμένες προσωπικότητες με καριέρα στο επίσημο ή το βαθύ κράτος, απόστρατοι καραβανάδες και μπάτσοι, τηλεπλασιέ, αφεντικά, «ένοχοι» ναζί και «αθώοι» πατριώτες ήδη συναγωνίζονται μεταξύ τους για να μεσολαβήσουν την ρατσιστική και αντικομμουνιστική υστερία από την οποία πάσχει σημαντική μερίδα της ελληνικής κοινωνίας. Ταυτόχρονα, στο επίπεδο του δρόμου, φασιστικές συμμορίες και παρέες επιδιώκουν να επανασυστήσουν τα τάγματα εφόδου ώστε να μεθοδεύσουν τις επιθέσεις εναντίον του πολυεθνικού προλεταριάτου που έχουν ήδη αρχίσει, των κινηματικών δομών και υποδομών και των αγωνιστριών/ων από τους πολιτικούς χώρους της αντιεξουσίας, της αναρχίας και της αριστεράς. Δεν αντιμετωπίζουμε τους οργανωμένους φασίστες όλων των ειδών ούτε σαν αιμοδιψή ναζιστικά τέρατα, ούτε σαν γραφικές περιθωριακές ομάδες αλλά σαν εχθρούς του προλεταριάτου που τους αρμόζει τσάκισμα και ξερίζωμα από κάθε σημείο του κοινωνικού πεδίου που έχουν σπαρθεί, από κάθε γειτονιά, κάθε εργασιακό χώρο και κάθε συνείδηση.
Ο φασισμός στις μέρες μας, στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες, δεν είναι μια πολιτική ιδεολογία σαν όλες τις άλλες, ούτε μια μορφή δικτατορίας που απειλεί την επιβίωση της αστικής δημοκρατίας. Αποτελεί βασικό πυλώνα συγκρότησης των κρατών και αναγκαίο πολιτικό συμπλήρωμα του κυρίαρχου νεοφιλελεύθερου δόγματος που επελαύνει πάνω στις ζωές και τις συνειδήσεις της εργατικής τάξης, πάνω στα σώματα των αόρατων και περιθωριοποιημένων κοινωνικών ομάδων. Στην ελληνική του εκδοχή, ο φασισμός είναι μέχρι τις μέρες μας είτε βασική, είτε συμπληρωματική μέθοδος που χρησιμοποιεί το κράτος για να πολεμήσει ό,τι ορίζει ως εξωτερικό και εσωτερικό εχθρό. Αρχικά, ο κρατικός φασισμός κινητοποιείται απέναντι στις μετανάστριες και τους μετανάστες με φυλακίσεις σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, δολοφονίες και βασανισμούς στα σύνορα και τα αστυνομικά τμήματα, απελάσεις, πολιτική απαγόρευση και κατάσταση εξαίρεσης από κάθε υποτιθέμενο δικαίωμα που υπόσχεται η αστική δημοκρατία ότι παρέχει. Στη συνέχεια, με σκοπό την καταπολέμηση όσων αρνούνται τον καπιταλισμό ή/και τον κρατισμό, το κράτος διαχρονικά σχηματίζει και οργανώνει φασιστικές ομάδες που δρουν ως προέκταση της αστυνομικής καταστολής και της αντιεξέγερσης και λειτουργούν ως ο απαραίτητος αποπροσανατολισμός με στόχο την εξαφάνιση των μορφών αντίστασης και των προοπτικών επαναστατικού μετασχηματισμού της κοινωνίας.
Οι εθνικιστικές και πατριωτικές απόψεις συνιστούν, δίπλα στο εμπόρευμα και τον καταναλωτισμό, τον ιδανικό τρόπο απόσπασης της συναίνεσης προς το υπάρχον σύστημα παραγωγής και κοινωνικής οργάνωσης. Η εθνικιστική ιδεολογία διαδίδεται από τους μηχανισμούς προπαγάνδας του κεφαλαίου, τα «παραδοσιακά» και τα “social” media και αναπαράγεται μεταξύ μας σε κάθε στιγμή της κοινωνικής ζωής, όσο δεν παρεμβάλλονται οι φωνές που επιδιώκουν την καταστροφή του υπάρχοντος. Το καλό του έθνους και της πατρίδας είναι η προώθηση των συμφερόντων των ντόπιων αφεντικών, μεγάλων και μικρών, αφενός στους διακρατικούς ανταγωνισμούς που αυτά συμμετέχουν, αφετέρου εναντίον του προλεταριάτου και των εργατικών συμφερόντων που καθημερινά πλήττονται. Δεν μας ενώνει τίποτα με καμία εργοδοσία και όσο κομμάτια της τάξης μας ταυτίζονται μαζί της τόσο θα φτωχαίνουμε και θα περιθωριοποιούμαστε.
Την ίδια στιγμή που η εθνική ενότητα απαιτεί τη συμμαχία όλων των κοινωνικών τάξεων για το καλό του έθνους, επιβάλλει το περιθώριο και τη βία απέναντι σε κάθε μορφή απόκλισης από τα κυρίαρχα πρότυπα του νοικοκυραίου και του ευυπόληπτου πολίτη. Πλάι στα εθνικιστικά αφηγήματα πηγαίνει πάντα ο σεξισμός, η ομοφοβία και η αναπαραγωγή των πατριαρχικών σχέσεων εξουσίας. Απέναντι στην ομοιομορφία του εθνικού κορμού οφείλουμε να αφυπνίσουμε την ταξική μας συνείδηση και να διευρύνουμε τη συμπερίληψη των μεταναστ(ρι)ών, των ΛΟΑΤΚΙΑ+, των Ρομά και όλων των υποκειμένων που τίθενται στο περιθώριο από τον πατριωτικό συρφετό και την ιδεολογία του.
Στη σημερινή συγκυρία, με την κλιμάκωση του πολέμου των αφεντικών εναντίον μας μέσω της ακρίβειας, τη διεύρυνση της φτώχειας και την όξυνση των διακρατικών ανταγωνισμών, με την καπιταλιστική κρίση να βαθαίνει και την πατριαρχία να συνεχίζει τη βία της ακάθεκτη, δεν έχουμε την πολυτέλεια να επιτρέψουμε στον φασισμό και τον εθνικισμό να σηκώσουν κεφάλι. Οργανωνόμαστε σε πολιτικές ομάδες, αντιφασιστικές συνελεύσεις και εργατικά σωματεία με σκοπό τη συγκρότηση ενός σύγχρονου κινήματος επίθεσης στο κράτος και το κεφάλαιο, το εμπόρευμα και το θέαμα, τον εθνικισμό και την πατριαρχία. Δε θα περιμένουμε καμία αστική δικαιοσύνη και από κανένα νομοθετικό πλαίσιο να μας σώσει από τους φασίστες, παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας και τους στέλνουμε μαζί στα σκουπίδια της ιστορίας.
Ο ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
Σημείο ★ Μηδέν
για την όξυνση του ταξικού πολέμου
Παρασκευή 17/2, 19:00, ΗΣΑΠ Καλλιθέας
Όταν το ρετιρέ της δεξιάς πολυκατοικίας επιχειρεί να αποκλείσει το υπόγειο από τη διαχειριστική συνέλευση, τότε αυτό μπορεί να βγάλει ξανά το μαχαίρι.
Μέσα στη ρευστή πολιτική συνθήκη των ημερών, μέσα στο οξύ κλίμα για το διαμοιρασμό των ακροδεξιών ψήφων, τόσο κρίσιμων για τη συνέχιση της alt right πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο ναζιστικός χώρος επιχειρεί να βρει τον βηματισμό με τον οποίο θα πορευτεί το επόμενο διάστημα. Τα μαχαίρια που τα τελευταία χρόνια κρατήθηκαν στην εφεδρεία, ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια.
Ο ελαφρύς τραυματισμός συντρόφου μας στην πλατεία Βικτωρίας, μετά από την προηγούμενη αντιφασιστική συγκέντρωση-πορεία στην Καλλιθέα, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να μας θέτει σε κατάσταση επιβαλόμενης εγρήγορσης. Το αντιφασιστικό κίνημα απέδειξε την τελευταία δεκαετία πως έχει και τους τρόπους και τα μέσα να στέλνει τους φασίστες πίσω στους σκουπιδοντενεκέδες τους. Θα το κάνει ξανά όποτε κι αν χρειαστεί.
Το Αντιφασιστικό Δίκτυο στα Νότια στηρίζει και συμμετέχει, μαζί με συντρόφισσες/-ους από τις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά, στην αντιφασιστική – αντικρατική διαδήλωση της Παρασκευής 17/2, 19:00, στον Ησαπ Καλλιθέας.
Ελάτε με τους μπάτσους, ελάτε με μαχαίρια
φασίστες θα σας σπάσουμε τα πόδια και τα χέρια
Αντιφασιστικό Δίκτυο στα Νότια
Με άλλα λόγια στρατηγικός στόχος του φασισμού είναι η διαμόρφωση των όρων για την πιο ακραία ταξική μας υποτίμηση. Για αυτό ακριβώς ο φασισμός ορίστηκε ιστορικά ως «η υποτίμηση έως του σημείου εξόντωσης της εργατικής τάξης», και για αυτό οι φασιστές ονομάστηκαν η οργάνωση μάχης του κεφαλαίου. Κατανοώντας τον ως τέτοιο ακριβώς, αντιλαμβανόμαστε την πάλη για τη συντριβή του φασισμού ως ζωτικό ταξικό επίδικο και καθήκον, ως βασική πολιτική προτεραιότητα. Μέσα, λοιπόν, από τις γραμμές του μαχόμενου αντιφασιστικού κινήματος δεσμευόμαστε ότι η πρόσφατη επίθεση με μαχαίρι εναντίον του συντρόφου μας δεν θα μείνει αναπάντητη από τον κόσμο του αγώνα, όπως αναπάντητες δεν έμειναν οι δολοφονίες του Παύλου, του Λουκμάν, του Petrit Zifle, του/της Zackie oh. Όπως αναπάντητοι δεν έμειναν οι τραυματισμοί δεκάδων αντιφασιστών/ριων από τα μαχαίρια και την βία των φασιστών, οι επιθέσεις σε στέκια, καταλήψεις και δομές του κινήματος. Ο μαχητικός αντιφασισμός καταρρακώνει τον μύθο του «πολιτικού στρατιώτη» και των «άτρωτων» ταγμάτων εφόδου, αμφισβητεί τη δυνατότητα των ναζιστικών οργανώσεων να πραγματοποιήσουν μια ανοιχτή ομιλία ή συγκέντρωση, καταφέρνοντας να σπείρει την απογοήτευση, την ηττοπάθεια και τον τρόμο στις γραμμές τους. Ήρθε η στιγμή να σταματήσουμε ξανά τον φασισμό πριν προλάβει να σηκώσει κεφάλι.
Κάλεσμα στην αντικρατική – αντιφασιστική διαδήλωση στην Καλλιθέα Παρασκευή 17/2 – 19:00 ΗΣΑΠ Καλλιθέας
Επίθεση στον φασισμό σημαίνει σύγκρουση με το σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει: το Κράτος, το Κεφάλαιο, τον Ιμπεριαλισμό
Το Σάββατο 11.2 μετά τη λήξη της αντιφασιστικής/αντικρατικής διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Καλλιθέα από τους/τις «αντιφασίστες/αντιφασίστριες από το κέντρο και τις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά» ομάδα φασιστών μαχαίρωσε – ευτυχώς ελαφρά- στο πόδι σύντροφο που συμμετέχει στην συλλογικότητα μας ύστερα από την αποβίβαση του στον σταθμό της Βικτώριας. Η επιλογή των φασιστών να μαχαιρώσουν μετά την λήξη αντιφασιστικής διαδήλωσης αντιφασίστα αγωνιστή συνιστά σαφή κλιμάκωση της φασιστικής παρακρατικής- και κατ’ επέκταση κρατικής- επιθετικότητας και ως τέτοια ενεργοποίησε άμεσα τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά του κινήματος. Όπως πάντα έτσι και τώρα η συσπείρωση δυνάμεων, ο οργανωμένος αντιφασισμός και η μετωπική δράση είναι μονόδρομος για την υπεράσπιση του κινήματος και των λαϊκών και εργατικών συμφερόντων. Όπως πάντα έτσι και τώρα ενωμένες σαν μια σφιγμένη γροθιά οι δυνάμεις της αντίστασης θα τσακίσουμε την πιο ακραία έκφραση της δικτατορίας του κεφαλαίου, δίνοντας μια δυναμική απάντηση στην τάξη των εκμεταλλευτών μας.
Ασφαλώς η τελευταία επίθεση δεν αποτέλεσε κεραυνό εν αιθρία, αποτέλεσε ένα αναπόφευκτο γέννημα θα λέγαμε των πολλαπλών πριμοδοτήσεων του φασιστικού φαινομένου από το κεφάλαιο και το κράτος. Αποτέλεσμα των στρατηγικών ταξικής υποτίμησης και ποινικοποίησης της φτώχειας, του διάχυτου κρατικού ρατσισμού των φραχτών στα σύνορα και των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των κρατικών δολοφονιών και της εντεινόμενη κρατική τρομοκρατίας, της έντασης της πατριαρχικής και έμφυλης βίας.
Ειδικότερα οι φασιστικές ομάδες κρούσης τα τελευταία χρόνια αναδιοργανώθηκαν μέσα από τα Μακεδονικά συλλαλητήρια και το «κίνημα» των αρνητών της πανδημίας. Στο έδαφος του κοινωνικού εκφασισμού που άφηνε πίσω της η κρίση, ο φασιστικός χώρος συγκρότησε νέα συσπειρώσεις, φτάνοντας να διοργανώνει αξιοσημείωτες κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα επιχειρώντας επιθέσεις εναντίον καταλήψεων, κοινωνικών χώρων και μεταναστών, πραγματοποιώντας μέχρι και καταλήψεις σε σχολεία -έστω και ελάχιστες- και ενίοτε διαδηλώσεις με αξιώσεις σύγκρουσης με την αστυνομία. Φαίνεται ότι μια νέα γενιά φασιστών πήρε την σκυτάλη από την Χ.Α, μια γενιά που αναζητά, όπως και η προηγούμενη, τη θέση της στην υπηρεσία του αστικού συστήματος ως οπλισμένο χέρι καταστολής και πειθάρχησης του προλεταριάτου και της νεολαίας.
Το επόμενο διάστημα, ειδικά μετά την κυβερνητική πρωτοβουλία για την «απαγόρευση» των φασιστικών κομμάτων -που στην πραγματικότητα αποτέλεσε τη νομοθετική κατοχύρωση της «θεωρίας των δυο άκρων»- θα είναι καθοριστικό για τις εξελίξεις στον φασιστικό χώρο αφού η εκλογική περίοδος θα αποτελέσει μια μοναδική ευκαιρία για την ακροδεξιά και ειδικά για το κόμμα « Έλληνες» του Κασιδιάρη να κεφαλαιοποιήσει αυτή την νέα μαγιά ακροδεξιών, δημιουργώντας εκ νέου έναν, πιο συγκαλυμμένο αυτή την φορά, «πολιτικοστρατιωτικό» φορέα.
Βρισκόμενοι ανέκαθεν στη «σωστή πλευρά της αστικής Ιστορίας», δίπλα στους Ναζί στην Κατοχή και στους Αμερικανούς στον Εμφύλιο, δίπλα στους συνταγματάρχες στη Χούντα και δίπλα σε όλες τις στρατηγικές επιλογές του ελληνικού κράτους από τη μεταπολίτευση και μετά ( ΝΑΤΟ- ΟΝΕ), οι φασίστες, πέρα από την καθαρά επιχειρησιακή τους πρακτική απέναντι στον εχθρό- λαό, αναλάμβαναν διαχρονικά μέσα από την -αντισυστημκή ενίοτε- δημαγωγία τους να κρύβουν την ταξική εκμετάλλευση κάτω από το απατηλό εθνικό συμφέρον , να θολώνουν την διαχωριστική γραμμή ανάμεσα τον κόσμο της εργασίας και τον κόσμο του Κεφαλαίου, να αμβλύνουν τη σύγκρουση ανάμεσα σε αυτούς που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο και τις μειοψηφίες που τον ιδιοποιούνται. Αποκαλυπτική ως προς τα παραπάνω ήταν τα έργα και οι ημέρες της Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο και τους χώρους εργασίας, μέσα από τη δηλωμένη τους «αγωνία για την εγχώρια επιχειρηματικότητα» και τις συνεχείς ερωτήσεις της στο κοινοβούλιο υπέρ του ελληνικού κεφαλαίου γενικά και του εφοπλιστικού ειδικά, όπως και η ίδρυση απεργοσπαστικών σωματείων (Αγ. Νικόλας Πέραμα), τα οποία αποτέλεσαν κομβικούς σταθμούς για την ανάπτυξη της.
Στον Ασπρόπυργο, το Μενίδι, το Πέραμα οι φασίστες επιτέθηκαν στο «φθηνό» εργατικό δυναμικό της περιοχής ώστε να υποτιμηθεί περισσότερο η εργατική του δύναμη. Ώστε να επιβάλλουν με βία τις απολύσεις, την πολύωρη κακοπληρωμένη εργασία, τις κακουχίες, τα εργατικά δυστυχήματα, την ανασφάλιστη εργασία, τα τεράστια ποσοστά ανεργίας και το τσάκισμα των εργατικών κεκτημένων.
Φυσικά οι φασιστικές επιθέσεις δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν εάν η αστυνομία δεν έκανε – στην καλύτερη περίπτωση- τα στραβά μάτια για να υλοποιούνται. Έχει αποδεχτεί εξάλλου επανειλημμένα ότι οι φασίστες έχουν πληροφοριοδότες αστυνομικούς που τους ενημερώνουν για να αδειάζουν τα σπίτια τους ή για να αποφεύγουν τυχόν ελέγχους στα γραφεία τους.
Οι φασιστικές επιθέσεις δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν εάν τα Μ.Μ.Ε δεν τους ξέπλεναν στα μάτια της κοινής γνώμης παρουσιάζοντας τους πότε σαν «αγανακτισμένους πολίτες» , πότε σαν «επιτροπές κατοίκων» και πότε σαν τα καλά παιδιά της διπλανής πόρτας που συνοδεύουν τις γιαγιάδες μας στα ATM. Εάν η αστική δικαιοσύνη δεν έκλεινε πονηρά το μάτι οπλίζοντας με την ασυλία της ατιμωρησίας τα τάγματα εφόδου.
Το πολιτικό σύστημα και ειδικά η κυβέρνηση της Ν.Δ υποχρεώθηκε να ασκήσει διώξεις στους φασίστες της Χ.Α μετά την δολοφονία Φύσσα εξαιτίας της ανεπανόρθωτης έκθεσης της για την διαχρονική ατιμωρησία και την πολιτική τους κάλυψη. Εξαιτίας της κοινωνικής οργής μετά την δολοφονία Φύσσα που έπρεπε να αποσυμπιεστεί. Εξαιτίας της επιδίωξης της να ηγεμονεύσει σε ολόκληρο εκείνο το πολιτικό φάσμα που επεκτείνεται από την άκρα δεξιά έως και τον εθνικοσοσιαλισμό και ειδικά μετά τις εκδιώξεις βουλευτών της ΝΔ από το «μνημόσυνο» στο Βίτσι και τον ξυλοδαρμό του εκπροσώπου του Πατριωτικού Συλλόγου Λάρισας στο «μνημόσυνο» του Μελιγαλά. Το αστικό κράτος αναγκάστηκε σε μια αναδίπλωση με τις προφυλακίσεις των φασιστών απέναντι στον αντιφασιστικό χείμαρρο οργής που φούσκωνε στην κοινωνία, κατάφερε όμως ταυτόχρονα να ισχυροποιήσει τον παραδοσιακό φορέα της -άκρας- δεξιάς στον τόπο (ΝΔ) προσδίδοντας του εκτός από αναβαθμισμένη εξουσία και μπόλικο ξέπλυμα για την οργανική του σύνδεση με τον φασισμό από την κατοχή και την δικτατορία μέχρι σήμερα. Καταφέρνοντας τελικά να παρουσιάσει την δίκη της Χ.Α σαν μια δίκη εξάρθρωσης του φασισμού αφήνοντας στο απυρόβλητο το βαθύ κράτος που υποστήριξε, συνέδραμε και πυροδότησε την δράση των φασιστών με τις ευλογίες όλων των Κυβερνήσεων.
Στρατηγικός στόχος των φασιστών είναι η διάλυση των εργατικών σωματείων, η αποδυνάμωση του μαχητικού ανταγωνιστικού κινήματος συνολικά, η επιβολή των κυρίαρχων κοινωνικών προτύπων που ενισχύουν το δόγμα πατρίς – θρησκεία – οικογένεια, ο ταξικός και κοινωνικός διαχωρισμός, η υποτίμηση της θέσης της γυναίκας, ο εξοβελισμός της ομοφυλοφιλίας στην πυρά ως ανίατη κοινωνική ασθένεια. Και βέβαια, η ενίσχυση -ιδεολογική, πολιτική και επιχειρησιακή- της πολεμικής προπαρασκευής του ελληνικού κράτους, μέσα από την ολόπλευρη στράτευση τους στον ανταγωνισμό του τελευταίου με το τουρκικό, όπως βέβαια – και ανεξαρτήτως ιδεολογικών προτιμήσεων καθώς άλλοι φασίστες προτιμούν τους Ουκρανούς Ναζί και άλλοι του Ρώσους εθνικιστές- στην στράτευση τους στους πολέμους στους οποίους συμμετέχει ήδη με διαφόρους τρόπους το ελληνικό κράτος, από την Ουκρανία έως το Σαχέλ.
Με άλλα λόγια στρατηγικός στόχος του φασισμού είναι η διαμόρφωση των όρων για την πιο ακραία ταξική μας υποτίμηση. Για αυτό ακριβώς ο φασισμός ορίστηκε ιστορικά ως «η υποτίμηση έως του σημείου εξόντωσης της εργατικής τάξης», και για αυτό οι φασιστές ονομάστηκαν η οργάνωση μάχης του κεφαλαίου. Κατανοώντας τον ως τέτοιο ακριβώς, αντιλαμβανόμαστε την πάλη για τη συντριβή του φασισμού ως ζωτικό ταξικό επίδικο και καθήκον, ως βασική πολιτική προτεραιότητα. Μέσα, λοιπόν, από τις γραμμές του μαχόμενου αντιφασιστικού κινήματος δεσμευόμαστε ότι η πρόσφατη επίθεση με μαχαίρι εναντίον του συντρόφου μας δεν θα μείνει αναπάντητη από τον κόσμο του αγώνα, όπως αναπάντητες δεν έμειναν οι δολοφονίες του Παύλου, του Λουκμάν, του Petrit Zifle, του/της Zackie oh. Όπως αναπάντητοι δεν έμειναν οι τραυματισμοί δεκάδων αντιφασιστών/ριων από τα μαχαίρια και την βία των φασιστών, οι επιθέσεις σε στέκια, καταλήψεις και δομές του κινήματος.
Ο μαχητικός αντιφασισμός καταρρακώνει τον μύθο του «πολιτικού στρατιώτη» και των «άτρωτων» ταγμάτων εφόδου, αμφισβητεί τη δυνατότητα των ναζιστικών οργανώσεων να πραγματοποιήσουν μια ανοιχτή ομιλία ή συγκέντρωση, καταφέρνοντας να σπείρει την απογοήτευση, την ηττοπάθεια και τον τρόμο στις γραμμές τους. Ήρθε η στιγμή να σταματήσουμε ξανά τον φασισμό πριν προλάβει να σηκώσει κεφάλι.
Φασίστες και Αφεντικά στου πηγαδιού τον πάτο, ζήτω το παγκόσμιο προλεταριάτο
Και τώρα και πάντα και όπως το 40΄ τη φτώχεια και τον φασισμό θα πολεμάμε πάντα
Αλληλεγγύη στους 2 αγωνιστές που διώκονται για τις επιθέσεις σε γραφεία της Χρυσής Αυγής
Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών)
” Όσο οι φασίστες κραυγάζουν για θάνατο, θα είμαστε πάντα απέναντί τους αγωνιζόμενοι και αγωνιζόμενες για την ζωή, την αλληλεγγύη, την ισότητα και την ελευθερία. ”
Το Σάββατο 11/2 πραγματοποιήθηκε στην περιοχή της Καλλιθέας αντιφασιστική-αντικρατική διαδήλωση με την συμμετοχή περίπου 200 αντιφασιστών/ριών. Μετά την λήξη της πορείας, σύντροφος που συμμετείχε σε αυτήν, δέχθηκε επίθεση δύο φασιστών και μαχαιρώθηκε στο πόδι, με αποτέλεσμα ένα επιφανειακό τραύμα. Ωστόσο θα μπορούσε να έχει πολύ πιο σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία του, οι οποίες από τύχη και εξαιτίας της άμεσης αντίδρασής του αποφεύχθηκαν. Η επίθεση αυτή, φανερώνει την αποθράσυνση μερίδας φασιστικών ομάδων που το τελευταίο διάστημα έχουν επανεμφανιστεί στο δημόσιο χώρο και διεκδικούν την παρουσία τους σε αυτόν. Η επανεμφάνισή τους με τη χρήση μαχαιριών κατά αγωνιστών, θέτει επιτακτικά την μαζική και μαχητική απάντηση του κοινωνικού – ταξικού κινήματος και την άμεση αναζωπύρωση των αντιφασιστικών κοινωνικών αντανακλαστικών. Καθώς συνδέεται άρρηκτα με την προσπάθεια των φασιστών να επανακτήσουν δημόσιο βήμα για να σπείρουν το μισαλλόδοξο και ρατσιστικό δηλητήριο τους και να αποτελέσουν το μακρύ χέρι του κράτους απέναντι στους καταπιεσμένους και στην αγωνιζόμενη κοινωνία.
Ο συμμορίτικος ρόλος που επιτελούν οι φασιστικές ομάδες βρίσκεται διαχρονικά σε σύμπλευση και συνδιαλλαγή με το επίσημο κράτος, λειτουργώντας επικουρικά της κατασταλτικής του βίας. Σήμερα, η ολοκληρωτική πολιτική του καθεστώτος έχει ενσωματώσει μεγάλο κομμάτι της ατζέντας και της ρητορικής των ομάδων αυτών. Με την επιβολή μιας συνθήκης στα πρότυπα του απαρχάιντ απέναντι στο μεταναστευτικό πληθυσμό και τους Ρομά, με την συνολική διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος ως ένα μαζικό, διαρκές και εν εξελίξει διακρατικό έγκλημα και την συνολική και οξυμένη κατασταλτική αντιμετώπιση κάθε αναπτυσσόμενου κινήματος.
Μετά την καταδίκη – απόσυρση της ΧΑ, δηλαδή του κεντρικού επί δεκαετίες φορέα της ναζιστικής ιδεολογίας και δράσης, οι φασίστες μοιάζουν αποδυναμωμένοι. Στην πραγματικότητα σέρνονται στα απόνερα της επίσημης κρατικής πολιτικής, επιχειρώντας να επανακαθορίσουν τον ρόλο τους σε σχέση με αυτήν. Έτσι, ο φασισμός στην σημερινή ελληνική πραγματικότητα δεν έχει πεταχτεί “στα σκουπίδια της ιστορίας” όπως μεγαλόστομα διακήρυττε το ¨τείχος της δημοκρατίας¨ κατά την καταδίκη της ΧΑ. Αντιθέτως εκφράζεται μέσα από τους κρατικούς μηχανισμούς και συντηρείται στον κοινωνικό βούρκο της συνομοσιολογίας, του ρατσισμού, του εθνικισμού, της μισαλλοδοξίας, επιχειρώντας να ανασυνταχθεί ως παρακρατικός αντεπαναστατικός πόλος, ξανά στους δρόμους.
Το αντιφασιστικό κίνημα, οι άνθρωποι που σε βάθος χρόνου και με καθημερινούς αγώνες αντιπαρατέθηκαν με τον φασισμό, που στάθηκαν απέναντί του στις γειτονιές και σε κάθε κοινωνικό χώρο, καλούνται μαζί με όλες και όλους όσοι υφίστανται την βαρβαρότητα του κράτους και του κεφαλαίου, να μην αφήσουν σπιθαμή γης στην επανεμφάνιση των ναζίδων και φασιστών μαχαιροβγαλτών στους δρόμους. Η ιστορία του αντιφασιστικού αγώνα μας υπενθυμίζει πως δεν υπάρχει καμία θεσμική αντιμετώπιση του φασισμού, παρά μόνο θεσμική κάλυψη, πως η μάχη με τον φασισμό δεν ήταν ποτέ ένα περιθωριακό φαινόμενο μητροπολίτικης βίας αλλά μια σκληρή πολιτική και κοινωνική μάχη, ένας αγώνας διεκδίκησης δημόσιου χώρου και λόγου για τους/τις καταπιεσμένους/ες και τους/τις φτωχούς/ες. Όσο οι φασίστες κραυγάζουν για θάνατο, θα είμαστε πάντα απέναντί τους αγωνιζόμενοι και αγωνιζόμενες για την ζωή, την αλληλεγγύη, την ισότητα και την ελευθερία.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΤΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ
ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΤΟΥΣ
ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΟΠΛΙΖΕΙ ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΤΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ
