Όλο αυτό το διάστημα, φοιτητές, φοιτήτριες και φοιτητά, έχουμε έρθει αντιμέτωποι/ες/α με το κύμα ακρίβειας και πληθωρισμού που πυροδοτήθηκε λόγω πολέμου, παγκόσμιας γεωπολιτικής αναδιάταξης και ενεργειακής κρίσης. Είναι προφανές ότι βιώνουμε άλλη μια πρωτοφανή επίθεση στα συμφέροντα της τάξης μας.
Εδώ και μήνες όλο και περισσότερα από εμάς βυθιζόμαστε στη φτώχεια με περικοπές στις αγορές ακόμα και σε αναγκαία διατροφικά προϊόντα, ενώ η κυβέρνηση με την κοροϊδία του «εισαγόμενου πληθωρισμού» μας ζητάει να λέμε κι ευχαριστώ. Η αύξηση -με τις τελευταίες εκτιμήσεις- του πληθωρισμού στο 10%, σημαίνει με απλά λόγια την έμμεση μείωση, δηλαδή την υποτίμηση -σ’ αντίστοιχα ποσοστά- του πραγματικού μισθού μας, την ίδια ώρα που οι εταιρείες που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο αύξησαν τον κύκλο εργασιών τους κατά 25%.
Με το νέο κύμα ανατιμήσεων σε καταναλωτικά και βιομηχανικά είδη που επηρεάζει βασικά αγαθά, όπως ρεύμα, φυσικό αέριο, καύσιμα, τρόφιμα, συντελείται έμμεση μείωση μισθών και αναδιανομή του πλούτου προς το Κεφάλαιο, αφού ο βασικός μισθός δεν φτάνει καν να καλύψει αυτές τις ανάγκες. Την ίδια στιγμή η κοινωνική βάση συμπιέζεται και αποκλείεται από όλο και περισσότερα πεδία επιβαρύνοντας την καθημερινότητα της, ενώ τα αφεντικά καρπώνονται τον πλούτο ιδιωτικοποιώντας και ενισχύοντας την κερδοφορία τους. Για να το πούμε πιο απλά, τη ίδια ώρα που ο μισθός μας χάνει την αξία του, το Κεφάλαιο και το Κράτος του, βλέπουν τα έσοδα και τον τζίρο τους να μεγαλώνουν.
O µισθός όμως είναι αυτός που καθορίζει σε τι σπίτια µένουµε, αν και τι µηχανάκια οδηγάµε, αν πληρώνουµε εισιτήριο στα ΜΜΜ, αν πληρώνουμε το πανάκριβο ρεύμα και πετρέλαιο, πόσα λεφτά δίνουµε στο σούπερ µάρκετ. Για µας που είµαστε ενοικιαστ@ τα πάγια έξοδα του σπιτιού συµπεριλαµβάνονται στο καλάθι των βασικών αναγκών που καλύπτουµε µε το µισθό µας. Είναι αυτονόητο, λοιπόν, ότι και το νοίκι θα πρέπει να καθορίζεται από τον βασικό µισθό. Αυτό, όµως, που κυρίως δηµιούργησε τις αυξήσεις και στα ενοίκια ήταν η ραγδαία αύξηση του τουρισµού και η µόδα του airbnb. Και µπορεί οι χιλιάδες µικροϊδιοκτήτες να βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν κάτι παραπάνω, επιδεινώνοντας την κατάσταση, το τρένο όµως εκτροχιάστηκε όταν µπήκαν στο παιχνίδι τα µεγαθήρια των επενδυτικών εταιριών, προκαλώντας µια τεχνητή φούσκα στις τιµές, χρησιµοποιώντας διάφορα τερτίπια. Τα τελευταία χρόνια, ντόπιοι και ξένοι επενδυτές αγοράζουν µαζικά φθηνά διαµερίσµατα ή ολόκληρες πολυκατοικίες σε υποτιµηµένες περιοχές της Αθήνας και πολλές φορές τα κρατούν επίσης κλειστά. Σκοπός τους είναι απ’ τη µία να πάρουν το διαβατήριο για την ΕΕ και απ’ την άλλη να τα εκµεταλλευτούν όταν οι τιµές των περιοχών φτάσουν σε υψηλότερα επίπεδα για να κερδίσουν είτε πουλώντας τα, είτε νοικιάζοντάς τα.
Όσο λοιπόν η οικονομική, υγειονομική, ενεργειακή, περιβαλλοντική -κι οποιαδήποτε άλλη- κρίση αποτελούν απλά ένα συμπλήρωμα της κρατικής-καπιταλιστικής πραγματικότητας το βασικό ερώτημα για τα αφεντικά και την εξουσία είναι πως θα μετακυλήσουν την κρίση στις πλάτες της κοινωνικής βάσης. Πώς αλλιώς θα συνεχίσουν τα αφεντικά να πλουτίζουν, να συντηρούν τα προνόμιά τους και το καπιταλιστικό σύστημα να αναπαράγεται και να κερδοφορεί σε κάθε πεδίο της κοινωνικής ζωής, σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας;
Επομένως, οι συνέπειες της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης δεν μας πλήττουν μόνο στην αγορά βασικών ειδών διαβίωσης, αλλά επιβαρύνουν και το κόστος φοίτησής μας. Το Κεφάλαιο όπως βλέπουμε έχει τη δυνατότητα να απορροφά τις αυξήσεις των τιμών και τον πληθωρισμό, γεγονός που παρατηρείται και εντός της φοιτητικής κοινότητας, εφόσον βλέπουμε πως δεν έχουν όλοι οι συμφοιτητές μας τις ίδιες ανάγκες με εμάς. Οι αυξήσεις πλήττουν κατά βάση ακριβώς εκείνους τους φοιτητές που αναγκάζονται να εργαστούν για να επιβιώσουν, για να αγοράσουν κώδικες και επιτομές σε κάθε εξάμηνο, ώστε να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, με αποτέλεσμα ο όρος “δημόσια και δωρεάν παιδεία” να χάνει όλο και περισσότερο το νόημά του. Και αν για εμάς ακόμη και το κόστος ενός εισιτηρίου στα ΜΜΜ φαντάζει σημαντική επιβάρυνση στο τέλος του μήνα, για κάποιους άλλους φαντάζει ενοχλητικό το να μην βρίσκουν καθημερινά parking στη Σίνα για το καινούργιο τους τζιπ.
Τέλος, η ίδια κατεύθυνση, δηλαδή της κερδοφορίας των αφεντικών και του αποκλεισμού με ταξικά κριτήρια, υπάρχει κι όσον αφορά την σίτιση. Ήδη από το 2013 γίνονται κοινοπραξίες ή εξ ολοκλήρου αναλήψεις από εργολαβίες που επιθυμούν να κερδοφορούν. Αποτέλεσμα είναι η μείωση της ποιότητας και της ποσότητας του φαγητού, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις ο προϋπολογισμός παραμένει σταθερός. Επιπλέον ιδιαίτερα στα χρόνια της πανδημίας είδαμε προσπάθειες περιορισμού της σίτισης με κάρτες εισόδου, ελέγχους πιστοποιητικών και πάσο. Αποτελεί διαχρονική επιδίωξη των εργολάβων και των διοικήσεων η μείωση των εξυπηρετούμενων από την λέσχη παρά την ολοένα και μεγαλύτερη φτωχοποίηση.
Ενάντια στην ολοένα αυξανόμενη επίθεση στην τάξη μας να εντείνουμε την ταξική σύγκρουση με το Κράτος και το Κεφάλαιο. Με όπλα μας την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη οργανωνόμαστε σε κάθε κοινωνικό πεδίο, με μαζικές γενικές συνελεύσεις, ανοιχτά πλαίσια, οργάνωση στην βάση, καταλήψεις, συγκρούσεις, διαδηλώσεις και μαζικές απαλλοτριώσεις.
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ/Α
Ελευθεριακό Σχήμα Νομικής
