Αθήνα: Πλατεία Συντάγματος στις 14:00
Θεσσαλονίκη: Καμάρα στις 18:00
ΑΘΗΝΑ
Το Σάββατο 26 Νοέμβρη, καλούμε σε πανελλαδική ημέρα δράσεων αλληλεγγύης στους αναρχικούς Βαγγέλη Σταθόπουλο & Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη, εν όψει της απόφασης του δικαστηρίου. Αθήνα: συγκέντρωση αλληλεγγύης στο Σύνταγμα, 14.00.
… απέναντι στην οργανωμένη σήψη ενός κόσμου αποστειρωμένου μ’ εντολές κι εντολοδόχους
Οι δίκες να γίνουν του κράτους καταδίκες
Από τη 30ή Μαΐου διεξάγεται σε δεύτερο βαθμό η δίκη των συντρόφων Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη και Βαγγέλη Σταθόπουλου που κατηγορούνται για συμμετοχή στην Οργάνωση Επαναστατική
Αυτοάμυνα, μετά τον αυτοτραυματισμό του Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη στη διάρκεια απαλλοτρίωσης σε μίνι κρατικό καζίνο του ΟΠΑΠ στον Χολαργό τον Οκτώβρη του ’19 και κατόπιν, την παροχή πρώτων βοηθειών από την πλευρά του Βαγγέλη Σταθόπουλου στον τραυματισμένο σύντροφο, που σηματοδότησαν την έναρξη επιχείρησης της αντιτρομοκρατικής με παρακολουθήσεις κι απαγωγές συντρόφων, άτυπες ανακρίσεις κι εισβολές σε σπίτια, διαπόμπευση στα ΜΜΕ και μαγείρεμα τρομο-αφηγημάτων. Οι σύντροφοι καταδικάστηκαν πρωτόδικα τον Απρίλη του ’21, σε 16 και 19 χρόνια αντίστοιχα: ο Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης (που δικάστηκε πρωτόδικα ερήμην, όντας τότε φυγάς), αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τη συμμετοχή στην επαναστατική πάλη μέσα από την πολιτική διεργασία της Επαναστατικής Αυτοάμυνας (ανάληψη της ευθύνης οπλισμού με σκοπό τη συνέχιση της επαναστατικής δράσης), κι ο Βαγγέλης Σταθόπουλος, υπερασπιζόμενος την αξία της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Το αντάρτικο στη μητροπολιτική αρένα, μέσα στους πολιτικούς κόλπους της κρατικής πολιτισμικής φάμπρικας, συνιστά την εκ προθέσεως ανάγκη ενός «αόρατου» πολέμου μεταξύ της εξουσίας και της πορείας των υποκειμένων που δε δέχονται να ζήσουν σε μια συνθήκη δίχως συνείδηση πράξης σκοπών και μέσων. Το αντιεξουσιαστικό επαναστατικό πρόταγμα έρχεται να ξεσκεπάσει τη θηριωδία κράτους και κεφαλαίου αλλά και τη συντριβή του συστημικού πλέγματος, το οποίο φέρει όρους που υποσκελίζουν τον αγώνα κι εργαλεία υπεροπλίας που καθιστούν την αντίσταση άνιση.
Κατεξοχήν εργαλείο του κρατικού μονοπωλίου της βίας είναι η δίωξη της συντροφικότητας και των κοινωνικών σχέσεων με την ποινικοποίηση της αλληλεγγύης, της οποίας η πολιτική στοχοποίηση επιχειρεί να τρομοκρατήσει όσες κι όσους πράττουν το αυτονόητο και να εξοντώσει πολιτικά, φυσικά και δικαστικά τους/τις κοινωνικούς/ές αγωνίστ(ρι)ες.
Η εκκλησία των δικαστών
Το δικαστήριο των αναρχικών Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη και Βαγγέλη Σταθόπουλου στηρίζεται σε δύο κυκλώματα ελέγχου της κρίσης: στο κύκλωμα της αντιτρομοκρατικής και το κύκλωμα που κωδικοποιεί τον μηχανισμό αστικού δικαίου και νόρμας στον πίνακα νομοθετικών διατάξεων και δη, του τρομονόμου 187Α. Τα δύο αυτά κυκλώματα στη βάση τους, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα σύστημα εξυπηρέτησης και προστασίας πολιτικών συμφερόντων που έχουν να κάνουν με την ωμή βία της εξουσίας και την κερδοσκοπία.
Η σαθρότητα της κρατικής μεθοδολογίας θυμίζει με τον τρόπο που στήνεται, ένα κακογραμμένο σενάριο με σκοπό την εδραίωση όλο και βαρύτερων ποινών. Τα γρανάζια της βιομηχανίας συλλήψεων και (προ)φυλακίσεων στηρίζονται πάνω σε ανώνυμα τηλεφωνήματα, στο πλαίσιο της προσπάθειας νομιμοποίησης του ρουφιάνου-φάντασμα από τους μηχανισμούς, προκειμένου να αντλήσει η δικαστική διαδικασία κάποιο πειστήριο. Έτσι και με την εύρεση-κατασκευή στοιχείων dna (μείγματος σε κινητά αντικείμενα), ως μιας κατά βάση αντιεπιστημονικής πρακτικής, ο ίδιος μηχανισμός δημιουργεί ένα εξίσου τεχνητό τεκμήριο με αυτοτέλεια ενοχής. Φυσικά, οι τακτικές αυτές ενοχοποίησης αγωνιστ(ρι)ών εμπεριέχονται μέσα στη διαχρονική πολεμική του κράτους, με στόχο την ομηρία κι εξόντωση των πολιτικών-ταξικών εχθρών του.
Το καθεστωτικό «δίκαιο» με ακροβασίες, απλώς, σφραγίζει τα αφηγήματα των σωμάτων ασφαλείας και της (αντι)τρομοκρατικής υπηρεσίας: με συνοπτικές διαδικασίες και παντελή έλλειψη δικαίου, διαστρεβλώνει την αλήθεια και καθιστά ποινικά κολάσιμες την αντίσταση και την αλληλεγγύη. Η εκδικητικότητα των κρατικών μηχανισμών στα πρόσωπα των αγωνιστών επέφερε βαρύτατες κατηγορίες κι εξοντωτικές ποινές, διατηρώντας σε ισχύ το καθεστώς εξαίρεσης για τους/τις πολιτικούς/ές κρατουμένους/ες. Η πρωτόδικη απόφαση αποκαλύπτει την (τρομο)κρατική τακτική εξουδετέρωσης κι επιτελεί διττό ρόλο: από τη μία κυνηγά, καταστέλλει κι επιχειρεί να εξαφανίσει την επαναστατική πάλη των καταπιεσμένων κι από την άλλη φυλακίζει και ποινικοποιεί την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα.
Ο αγώνας των συντρόφων Βαγγέλη Σταθόπουλου και Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη συνεχίζεται και μέσα στις δικαστικές αίθουσες που επίσης οριοθετούν τη συνοριακή γραμμή της φυλακής. Το εχθρικό πεδίο ενός ακόμη στρατοδικείου του 187Α, συνιστά αφορμή για κοινωνικό διάλογο επί του ταξικού και πολιτικού δικαίου από την πλευρά του Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη, μέσα από την πολιτική επίθεση στον νόμο τους, ως όπλο κι εργαλείο της αστικής τάξης. Πρόθεση του συντρόφου είναι η ανάδειξη «της ικανότητας της επαναστατικής πάλης να αποκαλύπτει την υποκρισία και τη σαθρότητα των κατ’ όνομα κοινωνικών ερεισμάτων του κράτους» (με τα λόγια του ιδίου). Μέσα, λοιπόν, από την απόδειξη της αντισυνταγματικότητας και της πολιτικά σκοπούμενης σαφούς αοριστίας του 187Α, ο Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης επιδιώκει να καταδειχθεί το αστήρικτο της διωκτικής αυτής υπόθεσης με αμιγώς πολιτική σκοπιμότητα, όπως άλλωστε είθισται στο σύνολο σχετικών αντεπαναστατικών πολιτικών δικών.
Το κράτος με το 187Α ουσιαστικά προβάλλει διαστρεβλωτικά τη δική του τρομοκρατική δράση (των κομματικών ενορχηστρωτών της εξαθλίωσης των καταπιεσμένων, και των ένοπλων δολοφόνων φρουρών τους) με ανεστραμμένες κατηγορίες προς τον προσδιορισμένο πολιτικό-ταξικό του αντίπαλο, υπονομεύοντας έτσι ηθικά, ιδεολογικά και δικαιϊκά την επαναστατική πάλη. Η εκδίκαση των υποθέσεων με τον συγκεκριμένο νόμο, αποδεικνύει τη συμπαράταξη της δικαστικής εξουσίας με τα κόμματα και την ολιγαρχία της κεφαλαιοκρατίας, για την εδραίωση ενός κανόνα πολεμικού κριτηρίου έκτακτης ανάγκης στην άσκηση της «δικαιοσύνης» από πολιτικούς και δικαστές.
Όπως οι υποθέσεις που σχετίζονται με την επαναστατική πάλη, εκδικάζονται χωρίς ενόρκους, με σκοπό την αποβολή του κοινωνικού παράγοντα από τη δικαστική διαδικασία, έτσι και στο σύνολο της υπόθεσης των συντρόφων (από τη διωκτική επιχείρηση και την πρωτόδικη φάση, μέχρι και το τρέχον εφετείο), η ποινικοποίηση της έμπρακτης κοινωνικής αλληλεγγύης αναδεικνύει τη (βαθειά αντικοινωνική) ολομέτωπη επίθεση από το καθεστώς προς την κοινωνία, κατά τα τελευταία χρόνια. Το κράτος, με την επίθεση στην κοινωνική αλληλεγγύη που συνιστά το υπόστρωμα του απελευθερωτικού αγώνα, αποσκοπεί στην εμπέδωση της απομόνωσης του αντάρτικου.
Πρωταρχικό μέλημα για τον Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη, όπως αυτό κατατέθηκε, είναι ακριβώς ο περιορισμός του πλήγματος των διωκόμενων για την αλληλέγγυα περίθαλψη που του παρείχαν και προπαντός, η απελευθέρωση του συντρόφου Βαγγέλη Σταθόπουλου που κρατείται ήδη κοντά τρία χρόνια, για την «αλληλέγγυα στάση ζωής και συνείδησης, έμπρακτης κριτικής ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό» και τον ολοκληρωτισμό «της δημοκρατίας του κράτους και της εξουσίας» (με τα λόγια του συντρόφου). Το αντεπαναστατικό αφήγημα χρειαζόταν σύμφωνα με το 187Α, να παρουσιάσει μια ομάδα τριών προσώπων σαν μέλη οργάνωσης και την ίδια (την Οργάνωση Επαναστατική Αυτοάμυνα) σαν ενεργή (παρότι είχε παύσει τη δράση της από το 2017), στο πλαίσιο ενός συκοφαντικού κατασκευάσματος, με σκοπό την επίθεση στην αλληλεγγύη προς έναν τραυματισμένο σύντροφο, με την ίδια σκληρότητα με την οποία στρέφεται το καθεστώς στα δηλωμένα υποκείμενα του αντάρτικου αγώνα.
Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σκληρή από ό,τι μπορεί να συνοψίσει ο λόγος μας: το κράτος, οργανωμένα και συστηματικά, μοιράζει τρόμο, φτώχεια, πόλεμο κι εκμετάλλευση, στα σύνορα και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστ(ρι)ών, στις φυλακές και τα αστυνομικά τμήματα, ενώ οι δολοφονίες και τα βασανιστήρια, οι επαναπροωθήσεις κι η μακρόχρονη αιχμαλωσία χωρίς δίκη, συμπληρώνουν τις τρομοκρατικές του πρακτικές. Σε μια τέτοια συνθήκη ακραίου αυταρχισμού και βίας, η επαναστατική πάλη στο εδώ και το τώρα, αποτελεί επιτακτικό πρόταγμα προς μια πραγματικά ανεξούσια κι απελεύθερη κοινωνία.
Να σταθούμε μαχητικά αλληλέγγυοι/ες σε όσους/ες υπερασπίζονται στην πράξη την επαναστατική οργάνωση των καταπιεσμένων και σε όσες/ους με βαρύ κόστος, κάνουν πράξη το πραγματικό νόημα της αλληλεγγύης.
Έχουμε κάθε λόγο να στεκόμαστε δίπλα στους συντρόφους μας.
Δεν έχετε κανένα λόγο να κοιμάστε ήσυχοι.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΒΑΓΓΕΛΗ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Κανένας/καμία όμηρος στα χέρια του κράτους
Η πολιτική κι ηθική στήριξη των συντρόφων μας είναι αναγκαία κι αδιαπραγμάτευτη!
Πρωτοβουλία αλληλέγγυων, Συνέλευση αλληλεγγύης στον αναρχικό Βαγγέλη Σταθόπουλο, Αλληλέγγυοι/ες
Κάλεσμα στην συγκέντρωση αλληλεγγύης στους αναρχικούς πολιτικούς κρατούμενους Β. Σταθόπουλο και Δ. Χατζηβασιλειάδη
Η εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό της υπόθεσης Β.Σταθόπουλου και Δ.Χατζηβασιλειάδη πλησιάζει στο τέλος της, καθώς βρισκόμαστε στο στάδιο των “απολογιών” των δύο αναρχικών πολιτικών κρατούμενων. Στο πρόσωπο του αναρχικού Δ. Χατζηβασιλειάδη, ο οποίος καταδικάστηκε σε 16 χρόνια κάθειρξης για την ανάληψη ευθύνης οπλισμού με σκοπό την συνέχιση επαναστατικής δράσης, το κράτος εκδικείται όσους/ες ενσαρκώνουν το πρόταγμα της επαναστατικής πάλης. Την ίδια στιγμή, στο πρόσωπο του αναρχικού Β. Σταθόπουλου, ο οποίος καταδικάστηκε σε 19 χρόνια κάθειρξης για την έμπρακτη αλληλεγγύη του σε μια δίκη χωρίς στοιχεία, εφαρμόζεται η προσπάθεια ποινικοποίησής της κοινωνικής και έμπρακτης αλληλεγγύης.
Καλούμε στην συγκέντρωση αλληλεγγύης στους αναρχικούς Βαγγέλη Σταθόπουλο και Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη το Σάββατο 26 Νοέμβρη στις 14.00 στην πλατεία Συντάγματος, που καλείται στα πλαίσια της πανελλαδικής μέρας δράσεων αλληλεγγύης.
«Η αλληλεγγύη είναι μια σχέση-έννοια η οποία εμπνέει το ευρύτερο κίνημα, είναι βασική συνιστώσα για να χτιστεί ένας κόσμος ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, κοινή πρακτική των ανατρεπτικών κινημάτων παγκοσμίως. Η έμπρακτη αλληλεγγύη δεν είναι θέση, είναι στάση ζωής, είναι ζήτημα συνείδησης, γίνεται βίωμα στη ζωή μας.» Β. Σταθόπουλος
«Το σημαντικότερο διακύβευμα της δίκης […] είναι η αποφυλάκιση του συντρόφου Βαγγέλη Σταθόπουλου, στο πρόσωπο του οποίου χτυπιέται βάναυσα η κοινωνική αλληλεγγύη στη μεθόριο της επαναστατικής πάλης. Εγώ υπερασπιζόμενος την επαναστατική πάλη, το αντάρτικο και την πλατυά ένοπλη κοινωνική αντίσταση έχω τεθεί προ καιρού στην υπηρεσία της κοινωνικής αλληλεγγύης, ελευθερίας και ισότητας.» Δ. Χατζηβασιλειάδης
Χρονικό της υπόθεσης
Τον Οκτώβρη του 2019, πραγματοποιείται ληστεία σε πρακτορείο ΟΠΑΠ στο Χολαργό, κατά την οποία τραυματίζεται ο αναρχικός Δ. Χατζηβασιλειάδης, ο οποίος και παραμένει σε καθεστώς φυγοδικίας μέχρι και τις 9 Αυγούστου 2021, που συλλαμβάνεται στην Θεσσαλονίκη μετά από ένοπλη απαλλοτρίωση τράπεζας. Στις 8 Νοεμβρίου 2019, η αντιτρομοκρατική πραγματοποιεί εισβολές – έρευνες σε πλήθος σπιτιών, προσάγει δεκάδες άτομα και συλλαμβάνει τρία, μεταξύ των οποίων και τον αναρχικό Β. Σταθόπουλο. Ο Β.Σ. και ο Δ. Χ. θα καταδικαστούν πρωτόδικα σε 19 και 16 χρόνια φυλάκισης αντίστοιχα, για συγκρότηση και ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση, ένοπλη ληστεία και διακεκριμένη οπλοκατοχή στο πλαίσιο του 187Α, με τον Δ. Χ. να δικάζεται ερήμην καθώς τότε παρέμενε φυγόδικος. Η χρήση του 187Α αφορά την οργάνωση “Επαναστατική Αυτοάμυνα”, οπλισμός της οποίας βρέθηκε στο σπίτι του τρίτου ατόμου που συνελήφθη. O Δ.Χ., που έχει αναλάβει την ευθύνη της ληστείας στο πρακτορείο ΟΠΑΠ, έχει δηλώσει πως η συγκεκριμένη οργάνωση είναι ανενεργή και ότι ο ίδιος είχε αναλάβει να διαφυλάξει την «πολιτική κληρονομιά» της οργάνωσης (δηλαδή να φυλάξει τον οπλισμό της). Έχει ξεκαθαρίσει επίσης πως ο Β.Σ. δεν συμμετείχε ούτε στην ληστεία, ούτε στην οργάνωση. Ο Β.Σ. έχει αρνηθεί την εμπλοκή του τόσο στην ληστεία, όσο και στην οργάνωση, από την πρώτη στιγμή και έχει παραδεχτεί ότι στα πλαίσια συντροφικής αλληλεγγύης, παρείχε ιατρική βοήθεια στην τραυματισμένο Δ.Χ.
Αλληλεγγύη στον αναρχικό Βαγγέλη Σταθόπουλο
Αλληλεγγύη στον αναρχικό Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη
Μέχρι το γκρέμισμα και της τελευταίας φυλακής
Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους,φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές
Συγκέντρωση αλληλεγγύης για τους αναρχικούς Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη & Βαγγέλη Σταθόπουλο, την Τρίτη 22 Νοέμβρη, στις 9.00, στο εφετείο (Λουκάρεως), αίθουσα Δ70Α (1ος όροφος). Εν όψει της απόφασης του δικαστηρίου, καλούμε σε πανελλαδική ημέρα δράσεων αλληλεγγύης στους αναρχικούς Βαγγέλη Σταθόπουλο & Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη, το Σάββατο 26 Νοέμβρη. Αθήνα: συγκέντρωση αλληλεγγύης στο Σύνταγμα, 14.00. Η ασύνορη αλληλεγγύη & η επαναστατική προοπτική, μόνα αναχώματα απέναντι στον κρατικό βόρβορο & τους μαφιόζους ολιγάρχες του κεφαλαίου.
ο δίκιο θα κριθεί στους δρόμους της επανάστασης
Την Τετάρτη 16 Νοέμβρη, στο πλαίσιο της 11ης συνεδρίασης του εφετείου των αναρχικών Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη και Βαγγέλη Σταθόπουλου που κατηγορούνται για συμμετοχή στην Οργάνωση
Επαναστατική Αυτοάμυνα και καταδικάστηκαν πρωτόδικα σε 16 και 19 χρόνια αντίστοιχα, ξεκίνησε η πολιτική κατάθεση του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη, η οποία θα ολοκληρωθεί στην επόμενη συνεδρίαση, την Τρίτη 22 Νοέμβρη, ενώ κατόπιν θα ακολουθήσει η πολιτική τοποθέτηση του συντρόφου Βαγγέλη Σταθόπουλου. Πρόκειται για την κυρίως στιγμή πολιτικού λόγου των συντρόφων, στο πλαίσιο ενός ακόμη αντεπαναστατικού δικαστηρίου που εφαρμόζει το κυρίως νομικό εργαλείο του τρομο-κράτους, δηλαδή το 187Α, στην εκδίκαση κι αυτής της υπόθεσης, όπως και σε όσες σχετίζονται με την επαναστατική δράση.
Με δεδομένη την επαναλαμβανόμενη πίεση από την πλευρά της «εκκλησίας των δικαστών» για την αποσιώπηση του πολιτικού-επαναστατικού λόγου εντός των δικαστικών αιθουσών -που απλώς συνεχίζουν τη συνοριακή γραμμή των φυλακών-, καθίσταται ακόμη πιο επιτακτική η έκφραση και στήριξη του λόγου της επαναστατικής πάλης εντός του πεδίου του εχθρού και της έδρας των δικαιϊκών μεθόδων της αστικής τάξης.
Οι κρατικοί μηχανισμοί βίας συμπληρώνονται κι αλληλοσυνδέονται αγαστά, από τους μπάτσους, τους ρουφιάνους και τους ανακριτές, μέχρι τους εισαγγελείς, τους μεγαλοδικηγόρους και τους δικαστές, εξασφαλίζοντας με τον τρόπο αυτό, τη συντήρηση του υπονόμου της αστικής-κρατικής δικαιοσύνης που περιφρουρεί το κυρίαρχο καθεστώς σήψης κι εκμετάλλευσης. Απαραίτητη προϋπόθεση στο πλαίσιο του προηγούμενου πλέγματος εξουσίας, είναι βέβαια η συμπαράταξη της δικαστικής εξουσίας με τα κόμματα και τους ολιγάρχες της κεφαλαιοκρατίας, η οποία ενσαρκώνεται με σαφήνεια στην αντεπαναστατική ποινική πολιτική απέναντι στα δηλωμένα υποκείμενα του αντάρτικου, ιδίως μέσα από τη εφαρμογή του 187Α που επιδιώκει την ηθική, ιδεολογική και δικαιϊκή υπονόμευση του επαναστατικού λόγου και δράσης.
Σ’ όλη τη διάρκεια της δίκης σε δεύτερο βαθμό, ο Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τη συμμετοχή στην επαναστατική πάλη μέσα από την πολιτική διεργασία της Επαναστατικής Αυτοάμυνας (ανάληψη της ευθύνης οπλισμού με σκοπό τη συνέχιση της επαναστατικής δράσης), δηλώνει αδιάλειπτα την πολιτική του αντίσταση απέναντι στην αποβολή του αντάρτικου λόγου από τη δικαστική διαδικασία. Ο σύντροφος πολεμά εντός του δικαστηρίου, την αντεπαναστατική αστική δικαιϊκή ρητορική, με επιχειρήματα που στη βάση των υποκριτικών και πολιτικά σκοπούμενων αντιφάσεων του δικού τους νόμου, επιχειρούν την αποδόμησή του. Δεν μπορεί ο επαναστατικός διαλεκτικός λόγος να αφήσει διαφυγή στο νομικό οπλοστάσιο της αστικής τάξης, κι υπό το πρίσμα αυτό, ο σύντροφος επιχειρεί να εκδιπλωθεί ένας κοινωνικός διάλογος στο πλαίσιο του ταξικού και πολιτικού δικαίου.
Εντός της κλιμάκωσης της ολομέτωπης επίθεσης στην κοινωνία από κράτος και κεφάλαιο κατά τα τελευταία χρόνια, η τρομοκρατική δράση των κομματικών ενορχηστρωτών της εξαθλίωσης και των ενόπλων δολοφόνων φρουρών τους που τους προστατεύουν, κι οι μπίζνες των ολιγαρχών του κεφαλαίου με τους παγκόσμιους σχηματισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, του ΠΟΕ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, του ΔΝΤ και των G20, που εξοντώνουν σταθερά στις δεκαετίες, με ματωμένες σταυροφορίες όλο τον πλανήτη ενάντια στον «αόρατο εχθρό δίχως σύνορα», δεν αφήνει πλέον άλλη λύση εκτός από τη διϊστορικά μόνη υπάρχουσα, την αντίσταση και σύγκρουση με κάθε μέσο με το υπάρχον, για την κοινωνική απελευθέρωση.
Το πρόταγμα της οργάνωσης στον ένοπλο αγώνα ενυπάρχει στο εδώ και το τώρα, με σκοπό την ενδυνάμωση της κοινωνικής εξέγερσης και την οικοδόμηση της επαναστατικής προοπτικής εντός της. Μόνο μέσα από το κοινωνικό πλάτιασμα της ένοπλης πάλης και τη διεύρυνση της κοινωνικής αλληλεγγύης σε αυτή, καθώς συνιστά αναγκαίο υπόβαθρο της πρώτης, μπορεί να καταστεί δυνατή η συνοργάνωση επαναστατικών αναχωμάτων σε όλα τα κοινωνικά πεδία, έξω από κάθε λογής (εθνικά, γεωγραφικά ή ταξικά) σύνορα. Και στην τρέχουσα συγκυρία πεδίων διακρατικών πολέμων και σφαγών (με τη σύρραξη Ουκρανίας και Ρωσίας να μαίνεται ακόμη, και μόλις χτες, να λαμβάνει χώρα εκ νέου, μια σειρά από αεροπορικές επιδρομές από το τουρκικό κράτος σε όλη τη Rojava, με πλήγματα στο Kobanê αλλά και σε άλλους στόχους, όπως τη Shehba και την Dêrik, τη Shengal και τη Zirgan, την Kandil και το Asos), στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστ(ρι)ών κι επαναπροωθήσεων, βασανιστηρίων και βιασμών, αιχμαλωσιών και δολοφονιών, η επαναστατική πάλη δίχως σύνορα, συναντά το αντιμιλιταριστικό καθήκον του αγώνα ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό. Η σύγκρουση με τους μιλιταριστικούς μηχανισμούς μέσα από την ταξική πάλη, με σκοπό την αποδόμηση της κρατιστικής πολιτικής διεξαγωγής διακρατικών πολέμων δια μέσου εθνικών στρατών, εκτείνει την αλληλεγγύη μας όπου τα κράτη κι οι στρατοί σκοτώνουν ανά τη γη.
Στο πνεύμα της διεθνιστικής επαναστατικής αλληλεγγύης, θεωρούμε σημαντική τη στήριξη των 11 πολιτικών κρατουμένων από την Τουρκία, Ali Ercan Gökoğlu, Burak Agarmış, Hasan Kaya, Sinan Çam, Şadi Naci Özpolat, Halil Demir, Anıl Sayar, Harika Kızılkaya, Hazal Seçer, Sinan Oktay Özen και İsmail Zat, οι οποίοι/ες βρίσκονται έγκλειστοι/ες στις ελληνικές φυλακές από τις 19 Μάρτη του 2020 και βρίσκονται σε απεργία πείνας επ’ αόριστον από τις 7 Οκτώβρη. Η έναρξη του εφετείου των 11 τούρκων αγωνιστ(ρι)ών στη δικαστική αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού την Τετάρτη 16 Νοέμβρη, συνέπεσε με την έναρξη των απολογιών/πολιτικών τοποθετήσεων των αναρχικών Βαγγέλη Σταθόπουλου και Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη στο εφετείο. Η υπόθεση των τούρκων αγωνιστ(ρι)ών έχει αναφερθεί πολλάκις στο δικαστήριο των συντρόφων Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη και Βαγγέλη Σταθόπουλου, και καθώς η επανάσταση άρα κι η αλληλεγγύη μας μπορούν να είναι μόνο παγκόσμιες, δίδουμε έμφαση στην αλληλέγγυα στήριξη του εφετείου των τούρκων αγωνιστ(ρι)ών. Η ασύνορη αλληλεγγύη είναι το κυρίως όπλο μας.
Στο πλαίσιο του ιδίου πολιτικού στρατοδικείου, ο αναρχικός Βαγγέλης Σταθόπουλος, υπερασπιζόμενος την αξία ως συνείδηση και στάση ζωής της έμπρακτης αλληλεγγύης, ασκεί έμπρακτη κριτική κι αντίσταση ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό και τον ολοκληρωτισμό της εξουσίας. Με πρωτοφανή εκδικητικότητα, η κοινοβουλευτική και δικαστική τυραννία, ποινικοποιούν την αλληλεγγύη στη μεθόριο της επαναστατικής πάλης για τη βοήθεια που παρείχε ο σύντροφος σε φυγά τραυματισμένο αγωνιστή, με σκοπό την κοινωνική απομόνωση του αντάρτικου αγώνα. Για να επιτεθεί στο αντάρτικο, το κράτος επιλέγει να επιτεθεί και στην κοινωνική αλληλεγγύη στην πράξη (που συνιστά το υπόστρωμα κάθε απελευθερωτικού αντικαθεστωτικού αγώνα), με το ίδιο μένος με το οποίο πλήττει τους (δηλωμένους) ένοπλους αντάρτες.
Η στήριξη όσων με τίμημα ενσαρκώνουν εμπράκτως την αλληλεγγύη, είναι αυτονόητη για όλους/ες μας. Η στήριξη όσων υπερασπίζονται εμπράκτως την επανασταστική οργάνωση κι αντίσταση των καταπιεσμένων, είναι αυτονόητη για όλους/ες μας. Η επαναστατική πάλη κι όσοι/ες σηκώνουν την ευθύνη της, ζωντανεύουν την ιστορία στο εδώ και το τώρα, για μια κοινωνία πραγματικά απελεύθερη.
Επειδή οι αντάρτες είναι παντού και πουθενά[1]
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 11 ΑΓΩΝΙΣΤ(ΡΙ)ΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
ΑΛΗΛΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ 20/10 ALFREDO COSPITO & ΣΤΗΝ/ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ANNA BENIAMINO, JUAN SORROCHE FERNANDEZ & IVAN ALOCCO ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ & ΒΑΓΓΕΛΗ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟ
Συγκέντρωση αλληλεγγύης για τους αναρχικούς Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη και Βαγγέλη Σταθόπουλο, την Τρίτη 22 Νοέμβρη, στις 9.00, στο εφετείο (Λουκάρεως), αίθουσα Δ70Α (1ος όροφος)
Η ΑΣΥΝΟΡΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ, ΜΟΝΑ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΟΡΒΟΡΟ & ΤΟΥΣ ΜΑΦΙΟΖΟΥΣ ΟΛΙΓΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
Εν όψει της απόφασης του δικαστηρίου,καλούμε σε πανελλαδική ημέρα δράσεων αλληλεγγύης στους αναρχικούς Βαγγέλη Σταθόπουλο & Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη, το Σάββατο 26 Νοέμβρη. Αθήνα: συγκέντρωση αλληλεγγύης στο Σύνταγμα, 14.00.
Πρωτοβουλία αλληλέγγυων
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Στο πλαίσιο της πανελλαδικής μέρας δράσεων αλληλεγγύης στους συντρόφους Βαγγέλη Σταθόπουλο και Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη καλούμε σε συγκένρωση πορεία το Σάββατο 26 Νοέμβρη στις 18:00 στην Καμάρα.
Οι σύντροφοι Βαγγέλης Σταθόπουλος και Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης δικάζονται σε δεύτερο βαθμό για την υπόθεση απαλλοτρίωσης ενός πρακτορείου ΟΠΑΠ και της οργάνωσης «Επαναστατική Αυτοάμυνα», ενώ έχουν καταδικαστεί πρωτόδικα σε 19 και 16 χρόνια κάθειρξης αντίστοιχα. Όλα ξεκινούν το Νοέμβρη του 2019, όταν συλλαμβάνονται 3 άτομα σε επιχείρηση της «αντι»τρομοκρατικής, έπειτα από μία ληστεία σε πρακτορείο ΟΠΑΠ (Οκτώβρης 2019), όπου τραυματίζεται ο Χατζηβασιλειάδης. Στη συνέχεια βρίσκεται οπλισμός που αποδόθηκε, σύμφωνα με την ΕΛΑΣ, στην «Επαναστατική Αυτοάμυνα». Στις τρεις συλλήψεις προφυλακίζονται ο Βαγγέλης Σταθόπουλος και το τρίτο άτομο, ενώ η αναρχική Μ.Σ., που κατηγορήθηκε για πλημμελήματα, αφήνεται ελεύθερη. Ο Βαγγέλης Σταθόπουλος από τα κρατητήρια της ΓΑΔΑ αρνείται την οποιαδήποτε ανάμειξή του στην οργάνωση Επαναστατική Αυτοάμυνα, αλλά και στη ληστεία, ενώ στον ανακριτή αναλαμβάνει την ευθύνη της βοήθειας που προσέφερε στον τραυματισμένο αναρχικό Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη. Χωρίς καμία εμπλοκή στις πράξεις που του αποδίδουν οι κατασκευασμένες κατηγορίες της ασφάλειας και της «αντι»τρομοκρατικής οι διωκτικοί μηχανισμοί ενοχοποιούν και παγιδεύουν τον σύντροφό μας, επειδή έδειξε εμπράκτως την αλληλεγγύη του, βοηθώντας τον τραυματισμένο αναρχικό Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη. Έτσι οδηγείται στις φυλακές Λάρισας, όπου κρατείται μέχρι και σήμερα. Εν τω μεταξύ, ο Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης περνά στην παρανομία και συμμετέχει στον δημόσιο πολιτικό διάλογο, υπερασπιζόμενος την επαναστατική δράση. Στις 9 Αυγούστου 2021 συλλαμβάνεται έπειτα από ένοπλη απαλλοτρίωση τράπεζας στη Θεσσαλονίκη και σήμερα κρατείται στις φυλακές Δομοκού.
Οι επόμενες δικάσιμοι έχουν οριστεί για τις 22/11 και 29/11 και το δικαστήριο οδεύει προς το τέλος του. Η έμπρακτη αλληλεγγύη στο πρόσωπο του Βαγγέλη Σταθόπουλου και η επαναστατική δράση στο πρόσωπο του Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη ποινικοποιούνται στις δικαστικές αίθουσες. Ο κόσμος του αγώνα καλείται να δείξει την αλληλεγγύη του.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ Β. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ Δ. ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Ταμείο Αλληλεγγύης Φυλακισμένων και Διωκόμενων Αγωνιστ(ρι)ών (συνέλευση Θεσσαλονίκης)
«Ένα κράτος δεν μπορεί να έχει καμία ηθική, το περισσότερο που μπορεί να έχει ένα κράτος είναι μια αστυνομία», Αλμπέρ Καμύ.
Και πιο συγκεκριμένα μια “αντι”τρομοκρατική.
Τον Οκτώβρη του 2019 πραγματοποιείται ληστεία σε πρακτορείο ΟΠΑΠ στην Αθήνα, όπου τραυματίζεται ο αναρχικός Δ. Χατζηβασιλειάδης, που έπειτα αποφεύγει την σύλληψη μέχρι τις 9 Αυγούστου του 2021. Επωμίζεται την ευθύνη της ληστείας, όπως και την κατοχή οπλισμού της οργάνωσης “Επαναστατικής Αυτοάμυνας”(ανενεργής από το 2017) και καταδικάζεται σε 16 χρόνια κάθειρξης για συγκρότηση και ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση, ένοπλη ληστεία και διακεκριμένη οπλοκατοχή με τον τρομονόμο 187Α.
Το ίδιο ακριβώς κατηγορητήριο βαραίνει και τον αναρχικό Β. Σταθόπουλο που συλλαμβάνεται στο σπίτι του στις 8 Νοεμβρίου του 2021 μετά από έρευνες της “αντι”τρομοκρατικής σε πλήθος σπιτιών. Καταδικάζεται σε 19 χρόνια κάθειρξης, σε μια δίκη-φαρσοκωμωδία χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο. Το μόνο “έγκλημα” που έκανε ο ίδιος ήταν η αλληλεγγύη που έδειξε, καθώς πρόσφερε ιατρική βοήθεια στον τραυματισμένο σύντροφό του το βράδυ της ληστείας. Όπως αναφέρει και ο ίδιος :
«Η αλληλεγγύη είναι μια σχέση-έννοια η οποία εμπνέει το ευρύτερο κίνημα, είναι βασική συνιστώσα για να χτιστεί ένας κόσμος ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, κοινή πρακτική των ανατρεπτικών κινημάτων παγκοσμίως. Η έμπρακτη αλληλεγγύη δεν είναι θέση, είναι στάση ζωής, είναι ζήτημα συνείδησης, γίνεται βίωμα στη ζωή μας.»
Αυτοί είναι και οι λόγοι που το κράτος προσπαθεί να την ποινικοποιήσει και να την καταστείλει, γνωρίζοντας πολύ καλά πως βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο από αυτή.
Η περίπτωση του Σταθόπουλου, αν και είναι μια τεράστια σκευωρία, δεν εξέπληξε κανέναν. Τουλάχιστον όχι αυτούς που τόσα χρόνια βλέπουν τον πιο σκοτεινό μηχανισμό της ελληνικής αστυνομίας να κατασκευάζει υποθέσεις τρομοκρατίας και ενόχους από το πουθενά, να ποινικοποιεί προσωπικές, φιλικές, συντροφικές σχέσεις, να φυλακίζει άδικα αγωνιστές. Όλα αυτά φυσικά εντάσσονται στο πλαίσιο μιας ευρύτερης κατασταλτικής πολιτικής, απέναντι σε κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας. Είτε πρόκειται για απεργούς σε εργοστάσιο, είτε για αγωνιζόμενους φοιτητές, είτε για φεμινιστικές πορείες κατά των βιασμών, είτε για μετανάστες που διεκδικούν το δικαίωμα στη ζωή, η αστυνομία επεμβαίνει για να διασφαλίσει τα κέρδη των αφεντικών. Στην αντιμετώπιση του ΄΄εσωτερικού εχθρού΄΄ έρχονται έπειτα να συμβάλουν η αστική δικαιοσύνη και τα ΜΜΕ, χτυπώντας ποινικά και επικοινωνιακά τους ανθρώπους που παλεύουν για μια καλύτερη ζωή, για την καταστροφή αυτής της σαπίλας που ονομάζεται καπιταλισμός.
Ως κομμάτι των καταπιεσμένων, είναι καθήκον μας να μη λυγίσουμε απέναντι σε αυτό το κατασταλτικό μένος, να μην σταματήσουμε να εκφράζουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας, να μην αφήσουμε κανένα σύντροφο μόνο του απέναντι στη βαρβαρότητα.
Αλληλεγγύη στους αναρχικούς Σταθόπουλο και Χατζηβασιλειάδη
Άμεση απελευθέρωση του Σταθόπουλου , που είναι ήδη 3 χρόνια στην φυλακή χωρίς κανένα στοιχείο
Μέχρι το γκρέμισμα της τελευταίας φυλακής
Ανάρες , Ομάδα Δράσης και Αλληλεγγύης
Τον Οκτώβριο του 2019, κατά τη διάρκεια απαλλοτρίωσης ενός καταστήματος ΟΠΑΠ Play στο Χαλάνδρι, ο Δ. Χατζηβασιλειάδης αυτοτραυματίστηκε και ζήτησε τη βοήθεια του Β. Σταθόπουλου, ο οποίος, τιμώντας την αξία της αλληλεγγύης, του την παρείχε. Έπειτα από έναν μήνα, μέσα από μια πολυδιαφημισμένη από τα ΜΜΕ επιχείρηση της Αντιτρομοκρατικής κατά την οποία αναγγελλόταν η εξάρθρωση της “Επαναστατικής Αυτοάμυνας”, ο Β. Σταθόπουλος συνελήφθη, ενώ ο Δ. Χατζηβασιλειάδης κατάφερε να διαφύγει της σύλληψής του μέχρι τις 9 Αυγούστου 2021.
Ο ίδιος ο Δ. Χατζηβασιλειάδης σε επιστολή του κατά την περίοδο της φυγοδικίας του ξεκαθαρίζει πως η “Επαναστατική Αυτοάμυνα” ήταν ανενεργή, πως ο ίδιος είχε αναλάβει να διαφυλάξει την πολιτική κληρονομία της οργάνωσης και πως ο Β. Σταθόπουλος δεν είχε καμία σχέση με αυτή και το μοναδικό του έγκλημα είναι αυτό της αλληλεγγύης, γιατί προσφέρθηκε να τον βοηθήσει, όταν αυτός τραυματίστηκε.
Ο Β. Σταθόπουλος αντίστοιχα, από τη δική του μεριά, αρνήθηκε οποιαδήποτε σχέση με την οργάνωση όπως και με την απαλλοτρίωση του καταστήματος ΟΠΑΠ Play. Υπερασπίστηκε, όμως, την έμπρακτη αλληλεγγύη του προς τον τραυματισμένο Δ. Χατζηβασιλειάδη.
Τον Απρίλιο λοιπόν του 21 καταδικάστηκαν πρωτόδικα, με εξοντωτικές ποινές, σε 16 και 19 χρόνια αντίστοιχα.
Το κατηγορητήριο και οι τρόποι με τους οποίους αυτό στήθηκε αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα του εν γένει ρόλου και των πρακτικών της “Αντι”-τρομοκρατικής. Αρχικά στήνεται ένα κατηγορητήριο πάνω στις στημένες καταθέσεις του τρίτου συλληφθέντα για την ίδια υπόθεση, στο σπίτι του οποίου βρέθηκε και ο οπλισμός της οργάνωσης. Στη συνέχεια οι καταθέσεις αυτές αναιρούνται, καθώς λήφθηκαν με τις “γνωστές” πρακτικές της αντιτρομοκρατικής. Με (ακόμα) ένα φιάσκο να εκτυλίσσεται, η αντιτρομοκρατική σε αγαστή συνεργασία με τις δικαστικές αρχές προσπάθησαν να “εφεύρουν” άλλα “στοιχεία” και ξαφνικά ένα “μείγμα” dna εμφανίστηκε και χρησιμοποιήθηκε ως νέο στοιχείο για την ενοχή του Β. Σταθόπουλου.. H μέθοδος σύγκρισης DNA αποτελεί μία απολύτως αναξιόπιστη μέθοδος, λόγω μιας σειράς παραγόντων, όπως είναι η ποσότητα του δείγματος, που συχνότατα είναι πολύ μικρή, για να υπάρξει αξιόπιστη ταυτοποίηση, το είδος του δείγματος, διότι συχνά η αντιτρομοκρατική χρησιμοποιεί δείγματα DNA που δεν είναι αξιόπιστα (κύτταρα, σάλιο, ιδρώτας) και η πιθανότητα επιμόλυνσης. Δεν είναι τυχαίο που ο εισηγητής της μεθόδου δηλώνει πως αυτή η μέθοδος μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για τον αποκλεισμό υπόπτων και όχι για την ταυτοποίησή τους. Πέραν των παραπάνω επιστημονικών ελλείψεων αυτής της μεθόδου, ο κύριος λόγος που κανείς δεν μπορεί να θεωρεί έγκυρη της “ταυτοποίηση” DNA στην Ελλάδα είναι η εμπλοκή της Αντιτρομοκρατικής, η οποία, αφού πρώτα στήνει τις διώξεις, μας “διαβεβαιώνει” για το πού βρέθηκε το γενετικό υλικό που εξετάζει (αφενός θα μπορούσε να είχε βρεθεί οπουδήποτε αλλού, αφετέρου το DNA μπορεί πολύ εύκολα να αναπαραχθεί εργαστηριακά). Και φυσικά το εξετάζει η ίδια! Η μέθοδος αυτή, λοιπόν, αποτελεί έναν κλασικό “άσσο” στο μανίκι του κράτους, χωρίς καμία επιστημονική ισχύ, που παρόλα αυτά χρησιμοποιείται, όταν τα στημένα κατηγορητήρια τους φτάνουν σε αδιέξοδο.
Αυτές οι “λεπτομέρειες” δεν ήταν ικανές να κάμψουν την εκδικητικότητα του κράτους προς έναν συνεπή αναρχικό αγωνιστή και έτσι ο σύντροφος Β. Σταθόπουλος καταδικάστηκε σε 19 χρόνια κάθειρξης. Η εξαντλητική αυτή ποινή είναι αποτέλεσμα αφενός της αποτυχίας της αντιτρομοκρατικής, η οποία παρά τις δημοσιογραφικές φανφάρες σκύλιασε από την αποτυχία της να εξαρθρώσει την οργάνωση “Επαναστατική Αυτοάμυνα”, καθώς το μόνο σχετικό που είχε όντως στα χέρια της ήταν ο οπλισμός της. Η ποινή που επιβλήθηκε στον σύντροφο Β. Σταθόπουλο είναι αποτέλεσμα του συμβολισμού που έχει μια τέτοια κίνηση έμπρακτης αλληλεγγύης. Αυτόν τον συμβολισμό επέλεξε να χτυπήσει το κράτος, προκειμένου να υπερασπίσει τον πολιτισμό, την ιδεολογία και τις αρχές της εξουσίας. Η κίνηση του συντρόφου να δείξει έμπρακτη αλληλεγγύη σε έναν τραυματισμένο σύντροφο, παρά το ενδεχόμενο προσωπικό κόστος, προκαλεί βαθιά ρωγμή στον κόσμο του ατομικισμού και του κοινωνικού κανιβαλισμού που προωθείται και αναιρεί στην πράξη ένα από τα βασικότερα θεωρητικά κατασκευάσματα πάνω στο οποίο στηρίχτηκε το κράτος από τις απαρχές του, δηλαδή ότι ο άνθρωπος είναι λύκος για τον άνθρωπο.
Από της 30 Μαΐου διεξάγεται η δίκη σε δεύτερο βαθμό και μετά από μια πολύμηνη διαδικασία, στις 29/11 έχει οριστεί μια ακόμη δικάσιμος και όλα δείχνουν πως η δίκη οδεύει προς το τέλος της. Καθόλη τη διάρκεια της δίκης σε δεύτερο βαθμό, ο Δ. Χατζηβασιλειάδη, αναλαμβάνοντας την ευθύνη του οπλισμού με σκοπό τη συνέχιση της πολιτικής του δράσης μέσα από την οργάνωση “Επαναστατική Αυτοάμυνα”, επιδιώκει τη διάνοιξη του κοινωνικού διαλόγου εντός των δικαστικών αιθουσών σχετικά με τη σημασία της επαναστατικής πάλης. Από την άλλη ο σύντροφος Β. Σταθόπουλος υπερασπιζόμενος μέχρι τέλους την έννοια της έμπρακτης αλληλεγγύης σαν μια στάση ζωής απέναντι στον ολοκληρωτισμό και την απομόνωση που κράτος και κεφάλαιο θέλουν να μας επιβάλλουν, δηλώνει αμετανόητος αν πρέπει να καταδικαστεί γι αυτό το αδίκημα. Όπως ο ίδιος περιέγραψε: “Η αλληλεγγύη είναι μια σχέση και μάλιστα μια σχέση ανιδιοτελής μεταξύ ανθρώπων. Μια κοινωνική σχέση, έννοια που ιδιαίτερα εμπνέει το ευρύτερο κίνημα αντίστασης και βασική συνιστώσα για να κτιστεί ένας κόσμος ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Κοινή συνιστώσα επίσης και στο εσωτερικό των κινημάτων αντίστασης παγκοσμίως, βασικό θεμέλιο της ιστορίας τους…”. Και πράγματι η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας, είναι η κοινή μας γλώσσα, που κανένα κράτος, καμιά δικαστική εξουσία δε μπορεί να την αλλοιώσει.
Η επίθεση κράτους και του κεφαλαίου είναι συνολική, συνεχής και εντεινόμενη. Πλέον είναι εμφανής σε όλους και όλες. Η εγκληματική διαχείριση της πανδημίας με την πλήρη αδιαφορία για την κοινωνική βάση, με μοναδική πυξίδα το κέρδος τους και την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ, η κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων που κερδήθηκαν με αγώνες, η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, η αδιανόητη αύξηση του κόστους ζωής, η εντεινόμενη υποτίμηση των ζωών μας με λίγα λόγια, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών. Αλλά ούτε και περιθώρια εφησυχασμού ή παραίτησης και ανακωχής από μεριάς μας. Γνωρίζοντας, βέβαια, ότι το κράτος και οι κατασταλτικοί του μηχανισμοί χτυπούν όλο και πιο σκληρά όσους και όσες τολμούν να αντιστέκονται.
Ο αντιτρομοκρατικός νόμος, η στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας, οι καταδικαστικές αποφάσεις χωρίς κανένα στοιχείο, η χρήση της απόλυτα αναξιόπιστης μεθόδου σύγκρισης DNA ή των δακτυλικών αποτυπωμάτων, οι όλο και πιο εκτεταμένες παρακολουθήσεις, η αδυναμία αναστολής της ποινής για πράξεις πλημμεληματικού χαρακτήρα, η ποινικοποίηση των φιλικών και συγγενικών σχέσεων: όλα τα μέσα θα χρησιμοποιηθούν από τη κυριαρχία, για να τσακίσει αυτούς και αυτές που συνεχίζουν να αντιστέκονται στην εξαθλίωση των από τα κάτω.
Απέναντι στα χίλια πρόσωπα της “δημοκρατίας” τους, κανένας σύντροφος δεν είναι μόνος. Γιατί για εμάς η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους είναι αδιαπραγμάτευτη και ένα βασικό θεμέλιο κάθε απελευθερωτικής δράσης.
Στο πλαίσιο της πανελλαδικής μέρας δράσης αλληλεγγύης στους Β. Σταθόπουλο και Δ. Χατζηβασιλειάδη καλούμε σε συγκέντρωση-πορεία το Σάββατο 26/11, 18:00 στην Καμάρα.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ Β. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ Δ. ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ / ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
