Το Σάββατο 12/11 καλούμε σε πορεία υπεράσπισης της κατάληψης Ντουγρού στην Πλ. Ταχυδρομείου στις 18:30.
Να υπερασπιστούμε τις καταλήψεις και τις κοινότητες αγώνα, να αντισταθούμε σε ό,τι καταδυναστεύει τις ζωές μας!
ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΣΦΥΚΤΙΚΟ ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΣΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Βρε καλώς τα παιδιά!
Έτσι ξεκινούσε χαιρετώντας το πρώτο κείμενο της κατάληψης Ντουγρού στην Τζαβέλλα 52. Ένα κτήριο που πέρασε στην ιδιοκτησία του δημοτικού γηροκομείου το 2011 ως κληροδότημα μαζί με δύο εκατομμύρια ευρώ από την προηγούμενη ιδιοκτήτρια του. Η τετραώροφη πολυκατοικία μετατρέπονταν σε υγειονομική βόμβα για τη γειτονιά καθώς σάπιζε επικίνδυνα, χωρίς καμία παρέμβαση από το γηροκομείο ή τη δημοτική αρχή, ώσπου το 2015 οι καταληψίες του δώσαμε ζωή, ανοίγοντάς το στη γειτονιά και στην κοινωνία της Λάρισας.
Η κατάληψη Ντουγρού τόσο ως χώρος αλλά και ως πολιτική συλλογικότητα έχει διοργανώσει και φιλοξενήσει πλήθος δράσεων, όπως θεατρικές παραστάσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις, προβολές
ταινιών, πολιτικά καφενεία, κάλυψε στεγαστικές και πολιτικές ανάγκες υποκειμένων που διαρκώς αποκλείονται από την κανονικότητα η οποία δομείται βάση έμφυλων, φυλετικών και ταξικών χαρακτηριστικών. Ακόμη δημιούργησε δομές όπως ο αστικός λαχανόκηπος, το γυμναστήριο, το χαριστικό παζάρι, η βιβλιοθήκη και το βιβλιοπωλείο. Ανάμεσα στις δράσεις, ξεχωρίζουμε την κατασκευή υφασμάτινων μασκών, μέρος των οποίων είχαν διατεθεί και στο δημοτικό Γηροκομείο κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Αναγνωρίζουμε τον κοινωνικό ρόλο που επιτελεί το Γηροκομείο με τη χρόνια ελλιπή χρηματοδότηση, ειδικά σε μια περίοδο όπου οποιοδήποτε κοινωνικό αγαθό και κεκτημένο δέχεται επίθεση. Αυτοί που βάζουν εμπόδια στην εύρυθμη λειτουργία του δεν είμαστε εμείς αλλά η εκάστοτε δημοτική αρχή και η κυβέρνηση, που στους προϋπολογισμούς και τα οικονομικά πλάνα τους δεν περισσεύουν πόροι για οτιδήποτε μη ΄΄αναπτυξιακό΄΄. Οι περιπτώσεις που αναδεικνύουν αυτή την υποκρισία πολλές, με προεξέχουσες την εγκατάλειψη των δημόσιων συγκοινωνιών, την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και καταλήστευση της φύσης, την εξαθλίωση της δημόσιας υγείας, την υποστελέχωση υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης, και, το πρόσφατο παράδειγμα, την κατάσταση των φοιτητικών εστιών στην πόλη μας.
Στην ανακοίνωση του το γηροκομείο μιλάει για αξιοποίηση του ακινήτου αλλά κάποιες και κάποιοι σε αυτήν την πόλη δεν έχουμε κοντή μνήμη. Θυμόμαστε την κατάληψη του ΙΚΑ που εκκενώθηκε με «αναπτυξιακά πλάνα» για να παραμένει, χρόνια μετά, ένα οικόπεδο με μπάζα στο κέντρο της πόλης. Την εκκένωση της κατάληψης Palmares στην Τρίγωνη πλατεία, πάλι ιδιοκτησίας του γηροκομείου, και την εγκατάλειψη που ακολούθησε με αποτέλεσμα τη μετατροπή του κτηρίου και πάλι σε εστία μόλυνσης. Σημασία έχει τέλος να τονίσουμε, την εσπευσμένη εκκένωση της πρώτης κατάληψης Ντουγρού, από το κτήριο που βρίσκεται στη γωνία των οδών Ασκληπιού και Οικονόμου εξ Οικονόμων. Το κτήριο, που έσπευσαν όλες οι δυνάμεις του νόμου και της τάξης της πόλης να απελευθερώσουν από τους καταληψίες, αφέθηκε στην εγκατάλειψη και την αδιαφορία του ιδιόκτητη αλλά και της δημοτικής αρχής για χρόνια με αποτέλεσμα το θάνατο του φοιτητή πέρσι που συγκλόνισε την πόλη.Δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας. Δεν σας ενδιαφέρει η αξιοποίηση των κτηρίων, δεν κόπτεστε για το γηροκομείο. Αυτό που σας ενοχλεί είναι οι ιδέες που γεννιούνται μέσα σε μια κατάληψη. Τα οράματα και προτάγματα του κόσμου του αγώνα που την πλαισιώνει, όπως περιγράφαμε στο πρώτο μας κείμενο: Δεν επιδιώκουμε το κέρδος και δεν ενδιαφερόμαστε για την ιδιοκτησία, προτάσσουμε την ισότητα και την αλληλεγγύη, απέναντι στην σύγχρονη λογική του «πατώ επί πτωμάτων». Είμαστε εδώ να αυτοδιαχειριστούμε τις ανησυχίες μας συλλογικά, όποιες και αν είναι αυτές, κοινωνικές, πολιτικές, καλλιτεχνικές. Δεν θέλουμε να πληρώνουμε για ρεύμα, νερό, στέγη, υγεία και παιδεία.
Και για να αντιμετωπίσετε αυτές τις ιδέες και να καταπνίξετε τις ανάσες ελευθερίας στρέφεστε στην αστυνομική και δικαστική καταστολή. Άγεστε και φέρεστε από τους μπάτσους και τα συνδικαλιστικά τους όργανα που ονειρεύονται τάξις και ηθική και έχουν ονειρώξεις με φοίνικες. Όργανα της «τάξης» που δεν διστάζουν να σπάσουν τα χέρια σε ανήλικα, να σύρουν στα δικαστήρια αγωνιστές που εναντιώνονταν σε πλειστηριασμούς, να τραμπουκίσουν νεολαίους που διασκεδάζουν εκτός των επιτρεπόμενων πλαισίων για να τους στείλουν σε δικαστήρια, που πρωτοτυπούν ανεβάζοντας τον πήχη της καταστολής κάθε έννοιας δικαίου, καταδικάζοντας τους σε 37 μήνες φυλάκισης! Δυστυχώς φαίνεται πως η Λάρισα είναι η πόλη επιλογής όπου οι δικαστικοί χτίζουν βιογραφικό καταθέτοντας περγαμηνές αυστηρότητας, όπως με την εφαρμογή του τρομονόμου σε ανήλικα τον Δεκέμβρη του 2008.
Την ίδια ώρα που υποθέσεις όπως η μη απόδοση των εισπραγμένων από την Energa και την Hellas Power, η αποφυλάκιση του Λιγνάδη, η μη απόδοση κατηγοριών στους επιχειρηματίες – βιαστές της Γεωργίας Μπ., η προστασία των μπάτσων-βιαστών του τμήματος της Ομόνοιας ή των μπάτσων στο Βόλο που εξευτέλισαν και χτύπησαν ανελέητα και σε δημόσια θέα τον Βασίλειο Μάγγο, είτε θάβονται είτε μπαίνουν στο αρχείο, προκαλώντας την κοινή γνώμη. Την οποία στη συνέχεια έρχονται να κατευνάσουν τα, πάντα στην υπηρεσία κράτους και κεφαλαίου, βρώμικα ΜΜΕ.
Και ενώ ισχύουν τα πιο πάνω και πολλά περισσότερα, έχουν το θράσος να χαρακτηρίζουν τις καταλήψεις άβατα και κέντρα ανομίας. Ε, ναι λοιπόν είναι, αν κέντρο ανομίας σημαίνει άρνηση υπακοής και προσαρμογής σε μια κοινωνία που ισχύει το δίκιο του ισχυρού, σε μια κοινωνία-φυλακή για τους πολλούς και από τα κάτω μέσα στην οποία: Επιθυμούμε τη σύνδεση και την κυκλοφορία των αγώνων, την έμπρακτη αλληλεγγύη, την δημιουργία νέων δομών αυτοοργάνωσης και θα συνεχίζουμε να σχηματίζουμε τέτοια σημεία αλληλεπίδρασης. Σημεία για κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών, αγώνες ενάντια στην καταστροφή της φύσης, την έμφυλη καταπίεση, την επιβολή πατριαρχικών προτύπων, αγώνες ενάντια σε κάθε φυλακή και στην ίδια την κοινωνία-φυλακή. Οι χώροι μας ναι, πάντα θα αποτελούν άβατα και αναχώματα σε σεξιστές, ρατσιστές και φασίστες.Κλείνοντας θα ανανεώσουμε το ραντεβού μας στα άδεια σπίτια σε αυτή την πόλη και παντού.
Αλληλεγγύη στην κατάληψη Ντουγρού και στα συλληφθέντα συντρόφια μας
Να μπούμε στα άδεια σπίτια – Καταλήψεις σε κάθε γειτονιά
Συνέλευση υπεράσπισης της κατάληψης Ντουγρού
Ντουγρού κατάληψη για πάντα!
Το πρωί της Δευτέρας 31.10.22 το κτήριο της κατάληψης Ντουγρού (Τζαβέλα 52) στην πόλη της Λάρισας περικυκλώνεται από μπάτσους, δικαστικούς και τοπικά μίντια και με την μοναδική δήλωση εκ στόματος εισαγγελέα, χωρίς καμία πρότερη ενημέρωση, εκκίνησε η διαδικασία εκκένωσής της. Τα συντροφιά που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο κτήριο με περίσσεια αξιοπρέπεια και θάρρος υπερασπίστηκαν το σπίτι τους απέναντι στα ένστολα σκουπίδια που το πολιορκούσαν. Μπορεί μετά από δύο ώρες σθεναρής αντίστασης το κράτος να κατάφερε να πάρει την κατάληψη χωρίς βέβαια να παραλείψουν οι επιτελείς του να βρίσουν και να χτυπήσουν τα συντροφιά παρόλα αυτά η στάση τους φωτίζει τον δρόμο της υπεράσπισης των κεκτημένων μας και της αντίστασης στην κρατική καταστολή όσο ύπουλη και βάρβαρη κ αν είναι.
Το κτήριο της κατάληψης Ντουγρού είναι επίσημης ιδιοκτησίας του δημοτικού Γηροκομείου που αφέθηκε ως περιουσιακό στοιχείο από την προηγούμενη ιδιοκτήτρια του. Η πολυκατοικία της οδού Τζαβέλα έμενε ανεκμετάλλευτη όπως άλλα τόσα περιουσιακά στοιχεία τέτοιων δομών και βρισκόταν στα όρια της κατάρρευσης μέχρι που το 2015 σύντροφοι και συντρόφισσες αποφάσισαν να στεγάσουν τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους σε αυτό. Από τις εργασίες για την συντήρηση του κτηρίου για να είναι κατάλληλο προς κατοίκηση μέχρι τις συνέλευση και από τις βιβλιοπαρουσιάσεις και τις εκδηλώσεις μέχρι τα μπαρ, τα τελευταία 7 χρόνια το κτήριο πήρε ξανά ζωή. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν σε κείμενο τους :
«Η κατάληψη Ντουγρού τόσο ως χώρος αλλά και ως πολιτική συλλογικότητα έχει διοργανώσει και φιλοξενήσει πλήθος δράσεων, όπως θεατρικές παραστάσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις, προβολές ταινιών, πολιτικά καφενεία, κάλυψε στεγαστικές και πολιτικές ανάγκες υποκειμένων που διαρκώς αποκλείονται από την κανονικότητα η οποία δομείται βάση έμφυλων, φυλετικών και ταξικών χαρακτηριστικών. Ακόμη δημιούργησε δομές όπως ο αστικός λαχανόκηπος, το γυμναστήριο, το χαριστικό παζάρι, η βιβλιοθήκη και το βιβλιοπωλείο. Ανάμεσα στις δράσεις, ξεχωρίζουμε την κατασκευή υφασμάτινων μασκών, μέρος των οποίων είχαν διατεθεί και στο δημοτικό Γηροκομείο κατά τη διάρκεια της πανδημίας.»
Διανύουμε μια περίοδο που οι κρίσεις του καπιταλισμού διαδέχονται η μία την άλλη, με διαφορετικά ονόματα και εντάσεις. Οι συνθήκες ζωής και δουλειάς γίνονται κάθε μέρα πιο ανυπόφορες, οι τιμές όλο και αυξάνονται, τα ενοίκια και οι λογαριασμοί είναι πλέον άπιαστα. Ο κρατικός μηχανισμός επιλέγει την καθιερωμένη πεπατημένη, να επιτεθεί σε όσους-ες δεν σκύβουν το κεφάλι και ταυτόχρονα σε όσους-ες θα μπορούσαν να είναι με την μεριά τον εξεγερμένων σε οποιαδήποτε περίοδο αναταραχής. Από την αστυνομική επέλαση στους δημόσιους χώρους μέχρι την καταστολή των πορειών, από τον εξευγενισμό των πανεπιστημίων και την εγκαθίδρυση των μπάτσων στις σχολές, από την ψήφιση του νόμου Χατζηδάκη και την άμεση επίθεση σε απεργούς που διεκδικούν τα αυτονόητα. Οι καταλήψεις ήταν και είναι πάντα από την μεριά όσων αντιστέκονται ως κινηματικές δομές και χώροι στέγασης αρνήσεων και αντιστάσεων, και γι’ αυτό δέχονται επίθεση. Από τη μία για να καταστραφεί η υλική τους υπόσταση, ως σημεία συνάντησης και κινηματικών δομών που απαντούν στο στεγαστικό ζήτημα και την ακρίβεια της καθημερινής ζωής και από την άλλη για την κάμψη του ηθικού των ατόμων που ονειρεύονται έναν άλλο κόσμο και προσπαθούν να τον πραγματώσουν στο εδώ και στο τώρα.
Εμείς από την μεριά μας απαντάμε με τον ίδιο τρόπο που έχουμε απαντήσει 10,100,1000αδες φορές : οι καταλήψεις δεν είναι οι τοίχοι αλλά οι σχέσεις και οι εμπειρίες που έχει αποκτήσει ο κόσμος του κινήματος μέσα σε αυτές. Έτσι, όπως απέδειξαν και τα συντροφιά στην Λάρισα, απαντάμε ότι: η Ντουγρού θα μείνει κατάληψη για πάντα και ενεργό κομμάτι του αγώνα ενάντια στην κυριαρχία και σε κάθε μορφή εξουσίας, ακόμη και αν προς το παρόν δεν έχει στέγη.
Αλληλεγγύη στα 8 διωκόμενα συντροφιά από την επιχείρηση εκκένωσης
Όλα είναι δικά μας γιατί όλα είναι κλεμμένα
Κατάληψη σε βίλες και εγκαταλελειμμένα
Συγκέντρωση Σάββατο 12/11/22 στις 19:00 – πλατεία λιονταριών
( στα πλαίσια της πανελλαδικής εβδομάδας δράσεων αλληλεγγύης )
Αναρχικοί-ες// Αντιεξουσιαστ(ρι)ες
