Συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στην ακρίβεια σε Αθήνα και Πάτρα, Σάββατο 22/10

ΑΘΗΝΑ

Σάββατο 22/10 στις 12:00 στην Πλατεία Καισαριανής

Μας λένε ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο και πρέπει να προετοιμαζόμαστε για «κατοχικό χειμώνα». Για τις απώλειες ήδη περίπου στο 20%-30% του μισθού μας λόγω της ακρίβειας, οι αφέντες μας υποστηρίζουν ότι ευθύνεται η ενεργειακή κρίση που παρουσιάζεται σαν ακραίο φυσικό φαινόμενο και ειδικότερα η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Ενώ ο μισθός μας δεν φτάνει για να βγάλουμε το μήνα και καταχρεωνόμαστε, ενώ το 71% των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα έχει περικόψει την αγορά βασικών ειδών διατροφής, μας καλούν να θυσιάσουμε κι άλλα βασικά κοινωνικά δικαιώματα, όπως το να έχουμε φθηνότερο (και γιατί όχι, μέχρι ενός βαθμού, δωρεάν;) ρεύμα και αξιοπρεπή θέρμανση στα σπίτια μας.

Η ακρίβεια δεν έπεσε ξαφνικά από τον ουρανό: Θυμόμαστε ότι όταν τον Μάρτιο του 2020 μας κάλεσαν να ζήσουμε λιτά με επιδόματα κλεισμένοι στο σπίτι μας, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εκτύπωνε χρήματα ουσιαστικά για τη σωτηρία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, γνωρίζοντας ότι θα δημιουργηθεί πληθωρισμός που την πληρωμή του θα τη «λογαριάζαμε μετά». Τώρα, μας καλούν σε «επιπέδωση της καμπύλης» της οικιακής κατανάλωσης, λόγω των ρωσικών αντίμετρων στις κυρώσεις της Δύσης, θέλοντας να κλείσουμε τα μάτια στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς γύρω από την παροχή φυσικού αερίου, από τους οποίους άλλωστε ωφελείται ένα βασικό κομμάτι των Ελλήνων καπιταλιστών (βλ. π.χ. μεταφορά σχιστολιθικού αερίου από τις ΗΠΑ). Αυτοί που ιδιωτικοποίησαν τα πάντα, τώρα σηκώνουν τα χέρια ψηλά στον μαυραγοριτισμό των βασικών παικτών του χρηματιστηρίου ενέργειας. Και τους επιδοτούν χοντρά για να ξεπληρώσουν την χασούρα από τον χρηματοπιστωτικό τζόγο τους (βλ. «futures»), ενώ εμάς μας μοιράζουν ψηφιακά ψίχουλα με τη μορφή voucher/επιδομάτων.

Δεν πρόκειται για μια προσωρινή ανωμαλία τους συστήματος: Η αύξηση του κόστους ζωής αποτελεί έμμεση μείωση του μισθού μας, παράγοντα βασικό, μαζί με την αύξηση του χρόνου και της έντασης της (τηλε)εργασίας μας για να ξεπεράσουν τα αφεντικά την κρίση τους διατηρώντας υψηλά τα ποσοστά των κερδών τους. Μαζί με την αύξηση των αντικειμενικών αξιών και των ενοικίων στο στόχαστρο μπαίνει η ίδια η δυνατότητα αποταμίευσης, έτσι ώστε να καταπολεμηθεί η «μεγάλη παραίτηση» των εργαζομένων απέναντι στις άθλιες συνθήκες ελαστικής εργασίας που επιβάλλονται. Οι αναστολές εργασίας των υγειονομικών και οι συνεχείς εξαναγκασμοί σε ιατρικές πράξεις όπως τα μη-δωρεάν rapid test, δείχνουν ότι έχουν έρθει για να μείνουν στη ζωή μας, εξοντώνοντας οικονομικά τον «ανεύθυνο»/απείθαρχο πληθυσμό. Όσο για τα καινούρια «πράσινα/βιώσιμα» ρούχα του καπιταλισμού, το χρώμα τους έχει το κίτρινο της ραδιενέργειας και το γκρι των ανεμογεννητριών και είναι ολοφάνερο ότι για να τα φορέσουμε θα καλεστούμε να πληρώσουμε όλο το πακέτο της «ενεργειακής μετάβασης/κλιματικής αλλαγής», όσο to 1% των δισεκατομμυριούχων του πλανήτη θα εμπορεύονται ισοζύγια άνθρακα.

Όπως αντιμετώπισαν την υγειονομική κρίση έτσι θα συνεχίσουν και με τις επόμενες, διαχειριζόμενοι, δηλαδή, τα αδιέξοδα που δημιουργεί ο καπιταλισμός μέσα από τη συνέχιση της επίθεσης στις ζωές μας. Απέναντι στα κύματα αποβλάκωσης που ξερνούν τα χρυσοπληρωμένα ΜΜΕ, αλλά και τις άναρθρες κραυγές των φασιστών, εμείς διακρίνουμε τον εχθρό μας στο πρόσωπο των κρατών, των πολυεθνικών ομίλων και εν γένει τον κόσμο του κεφαλαίου. Εμείς που παράγουμε όλο τον πλούτο αυτού του κόσμου, θα πολεμήσουμε τον πόλεμο τους, προετοιμάζοντας ένα «θερμό», διεκδικητικό και εξεγερτικό χειμώνα κόντρα στην επιβαλλόμενη απομόνωση, υλική/ψυχολογική εξαθλίωση και κατασταλτική περικύκλωση, φτιάχνοντας κοινότητες αγώνα που θα επιβάλλουν να πληρώσουν το κόστος της κρίσης τα αφεντικά. Να πληρώσουν κεντρικά πολιτικά, αλλά και όπου τα συναντάμε στις δουλειές και τις γειτονιές μας, μέσα από ένα αυτοοργανωμένο κίνημα για:

Κανένα Σπίτι Χωρίς Ρεύμα – Κατάργηση Του Χρηματιστηρίου Ενέργειας
Διαγραφή Χρεών – Να Μη Ζήσουμε Μια Ζωή Με Δόσεις Και Ελεημοσύνη
Αυξήσεις Μισθών/Συντάξεων – Άρνηση Πληρωμών – Αυτομείωση

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ
ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ ΣΑΒΒΑΤΟ 22/10/22, 12.00

Συνέλευση Αδιαμεσολάβητης Δράσης Βύρωνα, Καισαριανής, Παγκρατίου


ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ, ΣΑΒΒΑΤΟ 22.10.22, 12.00 ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ

Στηρίζουμε την συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την ακρίβεια που καλεί η συνέλευση Αδιαμεσολάβητης Δράσης Βύρωνα/Καισαριανής/Παγκρατίου/Ζωγράφου το Σάββατο 22.10.22 στις 12.00 το μεσημέρι στην κεντρική πλατεία της Καισαριανής.

Ενώ έχουμε ήδη διανύσει πάνω από μια δεκαετία λιτότητας και κρίσης και νιώθουμε “τυχεροί/ες” που επιβιώσαμε μετά από 2 χρόνια καραντίνας, ένας νέος πόλεμος διεξάγεται πολύ κοντά μας, με την συμμετοχή του ελληνικού κράτους, και τις άμεσες και μη συνέπειες του να μας παίρνουν όλες μπάλα. Μια σειρά από εξελίξεις στο κόστος και στην ποιότητα ζωής, έρχονται να προστεθούν στο ήδη υπάρχον καθημερινό άγχος.

Η πρόσφατη ανατίμηση στις παροχές ενέργειας και η ραγδαία αύξηση τιμών στα βασικά αγαθά και υπηρεσίες καθιστούν την επίσκεψη μας στα σούπερ μάρκετ έναν εφιάλτη. Την ίδια στιγμή, η γειτονιά μας εξευγενίζεται, πλατείες περιφράσσονται (Γαρδένιας, Ελευθερίας) για την κατασκευή της νέας γραμμής του μετρό, την οποία φυσικά θα συνοδεύσει μια παράλογη αύξηση ενοικίων. Τα πρόσφατα παραδείγματα από την γειτονιά των Εξαρχείων, των οποίων οι δημόσιοι χώροι μετατράπηκαν σε εργοτάξια που περιφρουρούνται από κάθε λογής μπάτσο, μας προειδοποιούν για το τί θα ακολουθήσει και στις γειτονιές μας. Ταυτόχρονα πολλοί δημόσιοι χώροι (ο ίδιος ο Υμηττός, το Σκοπευτηρίο, το πάρκο Γουδί, ο λόφος Κοπανά, η ΠΥΡΚΑΛ κ.α.) μετατρέπονται σε τουριστικές ζώνες. Όλα τα παραπάνω μεταμορφώνουν τις περιοχές μας από τη μια σε πρόσφορο έδαφος για κέρδος κι εκμετάλλευση κι από την άλλη σε τόπους ολοένα και πιο αφιλόξενους για να ζεις.

Σ’ αυτό το κοινωνικό θρίλερ προστίθεται και η αποτυχημένη προσπάθεια εγκαθίδρυσης εντός του ασύλου της πανεπιστημιακής αστυνομίας, η οποία ωστόσο θα δίνει το παρόν πέριξ των πανεπιστημιουπόλεων, ενώ τα τελευταία χρόνια τα πανεπιστήμια αλλάζουν προς μια κατεύθυνση ραγδαίας επιχειρηματικοποίησης.
Η λίστα των δυσοίωνων ειδήσεων μπορεί να γίνει ακόμη μεγαλύτερη αν προσθέσουμε και τις επιδράσεις όλων αυτών στην ψυχολογία μας και φυσικά στις σχέσεις μας, με τα περιστατικά βίας να οξύνονται όλο και περισσότερο, τις γυναικοκτονίες και τα κυκλώματα παιδεραστίας να είναι πια μόνιμη είδηση, τις διαφημίσεις ηρεμιστικών χαπιών και την γενικότερη αποξένωση και ιδιώτευση που επικρατεί.

Το καλοκαίρι βάλαμε στην τσέπη μας μερικά επιδόματα ίσα για να βγούμε από την πόλη και να φάμε παγωτό. Εν όψει χειμώνα και των επικείμενων εκλογών το κράτος μάς πετάει μερικά ψίχουλα ίσα ίσα, για να μας κρατήσει στην ζωή, μιας κι όλα δείχνουν πως θα είναι ένας χειμώνας κρύος. Άλλωστε αν δε ζούμε πια, πως θα μπορούμε μεταξύ άλλων και να καταναλώνουμε; Άσε που με την εξαθλίωση όλο να βαθαίνει, μια πολιτική επιδομάτων ίσως και να κοστίζει λιγότερο στο κράτος από μια ενδεχόμενη εξέγερση των εξαθλιωμένων. Έτσι, έχουμε… επιδόματα, εκπτώσεις στη ΔΕΗ, χαλάρωση κριτηρίων για τον κοινωνικό τουρισμό, άνοιγμα του ΑΣΕΠ και άλλες τέτοιες προσωρινές αλλά τουλάχιστον “ολιστικές” αγαθοεργίες.

Τελικά τί είναι αυτό που μας λείπει;
Θέλουμε παραπάνω λεφτά; Θα μας δώσει το κράτος τις λύσεις;

Εμείς ως αναρχική κοινότητα αγώνα θέλουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια και όχι να επιβιώνουμε με συμβιβασμούς. Μπορούμε να διεκδικούμε καλύτερους μισθούς, λιγότερη δουλειά, μείωση τιμών και μείωση ενοικίων. Μπορούμε και πρέπει με τρόπο συλλογικό κι αδιαμεσολάβητο να προβαίνουμε σε δράσεις αυτομείωσης σε προϊόντα με τα οποία καλύπτουμε τις ανάγκες μας. Να απαιτούμε δηλαδή χαμηλότερες τιμές που να ανταποκρίνονται στις δικές μας ανάγκες. Πρέπει να στηρίζουμε έμπρακτα όσους επιλέγουν να παίρνουν προϊόντα χωρίς να πληρώσουν. Αντίστοιχα μπορούμε να ορθώνουμε συλλογικά αντιστάσεις και διεκδικήσεις σε πολλά επίπεδα. Όλα αυτά είναι σημαντικά και θα κάνουν τις ζωές μας προσωρινά πιο υποφερτές, στόχος μας όμως πρέπει να είναι να γίνουν και ουσιαστικά καλύτερες.

Θα μπορούσαμε να βασιστούμε άραγε στο κεφάλαιο και το κράτος για κάτι τέτοιο; Μήπως τα αφεντικά δεν είναι αυτά που κινούνται με βασικό κριτήριο την αύξηση των κερδών τους και την επικράτηση πάνω στους ανταγωνιστές τους; Έτσι το κεφάλαιο παίρνει κάθε απόφαση όσον αφορά την παραγωγή και τη διάθεση προϊόντων και υπηρεσιών, επηρεάζοντας τις εργασιακές μας συνθήκες, τους όρους με τους οποίους θα καταναλώνουμε και θα καλύπτουμε τις βασικές μας ανάγκες κι εν τέλει μεγάλο κομμάτι της ζωής μας. Από την άλλη το κράτος (είτε με αριστερή, είτε με δεξιά διαχείριση) δεν είναι αυτό που κάνει ότι μπορεί και με κάθε μέσο που διαθέτει (νόμοι, μπάτσοι, ΜΜΕ κ.α.) για την προστασία των συμφερόντων του κεφαλαίου; Θα αυξήσει τους φόρους προς τους φτωχότερους, θα μειώσει το κόστος των διάφορων παροχών (στην υγεία, την εκπαίδευση, την ασφάλιση κ.α.) και θα συμμετάσχει είτε άμεσα είτε έμμεσα σε πολέμους με άλλα κράτη μετατρέποντας ολόκληρες επαρχίες σε πεδία αναπαραγωγής της στρατιωτικής φρίκης.

Ο δρόμος της αυτοοργάνωσης και της αντιεξουσίας

Ο μόνος δρόμος για να γίνει η ζωή μας πραγματικά καλύτερη είναι η αυτοοργάνωση της κοινωνίας και ο αντιεξουσιαστικός αγώνας που μπορούν να δώσουν λύσεις στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε. Ένας δρόμος δηλαδή που προϋποθέτει την αποδέσμευση μας από την ύπαρξη και τους θεσμούς του κράτους. Από τους εργασιακούς χώρους, τα πάρκα, τα ΜΜΜ, τον δρόμο, μέχρι το σπίτι μας, αν θέλουμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς δύναμης και να ζούμε με όρους που βασικοί γνώμονες δεν είναι η αναπαραγωγή της κυριαρχίας και τα κέρδη τους, αλλά οι ανάγκες μας, χρειαζόμαστε ο ένας την αλληλεγγύη της άλλης και την οργάνωση μεταξύ μας. Έτσι θα έχουμε την δύναμη να ασκούμε έλεγχο στις συνθήκες που επηρεάζουν την καθημερινότητα μας και να δίνουμε λύσεις στα προβλήματα που ήδη έχουμε από μόνοι μας αλλά και δημιουργούν οι αποφάσεις που παίρνονται για εμάς χωρίς εμάς.

Είναι αναγκαία η δημιουργία ομάδων αλληλοβοήθειας σε κάθε γειτονιά που οριζόντια κι αδιαμεσολάβητα θα καλύπτουν τις ανάγκες των κατοίκων, ώστε να μην εξαρτόμαστε από τις κερδοσκοπικές ορέξεις των σούπερ μάρκετ. Είναι αναγκαία η στήριξη και η δημιουργία καταλήψεων που θα μπορούν να απαντήσουν στο πρόβλημα της στέγασης. Αντίστοιχος είναι ο δρόμος και για τις ανάγκες μας και στο επίπεδο των κοινωνικών υπηρεσιών, όπως αυτών της υγείας, της ψυχικής φροντίδας, της εκπαίδευσης, της ψυχαγωγίας, του αθλητισμού κλπ.

Έτσι, θα συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο πως η εναλλακτική του να μην εξαρτάσαι από το κράτος ή το κεφάλαιο για να καλύψεις τις ανάγκες σου είναι όχι απλά βιώσιμη, αλλά και πιο συμφέρουσα από την τωρινή συνθήκη (είτε ο καπιταλισμός βρίσκεται σε κρίση, είτε όχι).

Μόνο όταν συνεργαστούμε θα μπορούμε να φανταστούμε και να εφαρμόσουμε μια καθημερινότητα και έναν κόσμο μακριά από καταπιέσεις και εκμετάλλευση που θα οδεύει προς την ελευθερία.

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ

Υπόγειος Ιλισός
Αναρχική κοινότητα αγώνα από τα ανατολικά της Αθήνας


ΠΑΤΡΑ

Σάββατο 22/10, στις 11:30, έξω από την Protergia (Ρήγα Φεραίου 115)

Επόμενη συνελευση: Πέμπτη 27/10, στις 19.00, στην κατάληψη Παραρτήματος

Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ ΤΑΞΙΚΗ

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΑΣ

Τους τελευταίους μήνες βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια συνολική αύξηση του κόστους ζωής η οποία σηματοδοτεί μια έμμεση μείωση στους μισθούς και τις συντάξεις και δημιουργεί πραγματικό ζήτημα επιβίωσης για τους ανθρώπους των κατώτερων τάξεων. Νέες ανατιμήσεις σε μια σειρά βασικών ειδών, όπως τα τρόφιμα· τεράστιες αυξήσεις στους λογαριασμούς του ρεύματος και στα καύσιμα· ιδιωτικοποίηση κάθε αγαθού και υπηρεσίας, μεταξύ των οποίων της υγείας και της παιδείας· αύξηση της ανεργίας και θεσμοθέτηση του εργασιακού μεσαίωνα· πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας· παράδοση του φυσικού κόσμου στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτές είναι μόνο μερικές από τις πτυχές που συνθέτουν την σημερινή πραγματικότητα και σηματοδοτούν την επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου σε βάρος μας.

Όσο και αν οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ προσπαθούν να παρουσιάσουν την ακρίβεια ως «φυσικό φαινόμενο», η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Το νέο κύμα ακρίβειας και όσα αναφέρονταιpost image παραπάνω δεν έρχονται σε κενό χρόνο. Εδώ και χρόνια βιώνουμε μια συνολική και βαθιά κρίση του συστήματος, η οποία έγινε εμφανής σε όλους με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης του ’08. Είναι προφανές, ότι σε περιόδους κρίσης, οι κυρίαρχοι εντείνουν την επίθεσή τους σε βάρος της κοινωνίας με σκοπό να διαφυλάξουν τα συμφέροντά τους και να επιστρέψουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στην μέγιστη δυνατή κερδοφορία. Έτσι, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, έχουμε γίνει μάρτυρες μιας διαρκούς φτωχοποίησης της κοινωνικής βάσης, η οποία αποτυπώνεται τόσο στη μείωση των μισθών, την αύξηση της ανεργίας και την ακρίβεια, όσο και στην μετατροπή κάθε κοινωνικού αγαθού σε προνόμιο των λίγων προνομιούχων.

Η περίοδος της πανδημίας λειτούργησε ως επιταχυντής της κρίσης. Μιας κρίσης που αναμένεται να λάβει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις το αμέσως επόμενο διάστημα. Τα τελευταία δύο χρόνια, το κράτος όχι απλά διαχειρίστηκε με εγκληματικό τρόπο την πανδημία, έχοντας την ευθύνη για χιλιάδες θανάτους, αλλά βρήκε και την καλύτερη ευκαιρία προκειμένου να περάσει μια σειρά αντικοινωνικών νόμων μέσω των οποίων επιχείρησε να άρει κάθε κοινωνική κατάκτηση, επεκτείνοντας τις ιδιωτικοποιήσεις (νομοσχέδιο για το νέο Ε.Σ.Υ, νόμοι για την παιδεία κ.α) και τσακίζοντας κάθε αγώνα που εναντιώνεται σε αυτά τα σχέδια. Σήμερα, φαίνεται για ακόμη μια φορά πως, σε αντίθεση με όσα μας λένε, η υγειονομική κρίση πλήττει κατά κύριο λόγο την τάξη μας, καθώς εμείς είμαστε που χάνουμε τη ζωή μας στα υποστελεχωμένα νοσοκομεία, εμείς είμαστε που καλούμαστε να σηκώσουμε για ακόμα μια φορά στις πλάτες μας τα απότοκα της πανδημίας.

Την ίδια στιγμή, καταλαβαίνουμε όλοι πως άμεση σχέση με όλα τα παραπάνω έχει και ο πόλεμος που διεξάγεται το τελευταίο διάστημα στην Ουκρανία. Αν και το νέο κύμα ακρίβειας έχει την αφετηρία του μήνες πριν την έναρξη του πολέμου, είναι σίγουρο ότι η στρατιωτική σύγκρουση οδηγεί σε μια κατακόρυφη αύξηση των τιμών, σε μια συνολική αύξηση του κόστους ζωής. Ο πόλεμος αυτός, που είναι προϊόν των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών και της προσπάθειας τόσο της Ρωσίας όσο και της Δύσης (συμπεριλαμβανομένου του Ουκρανικού κράτους) να επιβάλλουν τα συμφέροντά τους και να ελέγξουν τα ενεργειακά περάσματα και τους πόρους της περιοχής, το μόνο που έχει να προσφέρει στους λαούς είναι περισσότερη φτώχεια και θάνατος. Η «ενεργειακή κρίση», για την οποία τόσο πολύ ακούμε το τελευταίο διάστημα, δεν είναι γενικά και αόριστα απότοκο του πολέμου. Είναι προϊόν του ίδιου του συστήματος και της στρατηγικής της «απελευθέρωσης» της ενέργειας και της «πράσινης μετάβασης» που εφαρμόζεται σε παγκόσμιο επίπεδο προκειμένου να πλουτίσουν οι πολυεθνικές της ενέργειας. Ο πόλεμος απλά γιγαντώνει το πρόβλημα και το καθιστά πιο εμφανές από ποτέ.

Έχοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, δεν έχουμε παρά να συνειδητοποιήσουμε πως είναι η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Αναγνωρίζοντας πως δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από επίδοξους σωτήρες οι οποίοι υπόσχονται πως θα λύσουν τα προβλήματα μέσα από τον δρόμο του κοινοβουλίου, οφείλουμε να προτάξουμε τους οριζόντιους αγώνες, την συλλογικοποίηση και την αλληλεγγύη. Μέσα από πρωτοβουλίες αγώνα και λαϊκές συνελεύσεις, μέσα από την οργάνωση και τον αγώνα στους χώρους δουλειάς, στις σχολές και σε κάθε κοινωνικό πεδίο, μέσα από τη δημιουργία δομών αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, μπορούμε και πρέπει να μπλοκάρουμε τα σχέδια τους και να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας. Στον ταξικό πόλεμο που διεξάγεται οφείλουμε να διαλέξουμε πλευρά και να πάρουμε θέση, ως κομμάτι των εκμεταλλευόμενων, των φτωχών, των εργαζομένων και των αποκλεισμένων.

ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΑΞΙΚΑ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ

ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Ανοικτή συνέλευση ενάντια στο αυξημένο κόστος ζωής / Πάτρα

Μοιραστείτε το άρθρο