Δύο μέλη του αντιπολεμικού κινήματος στην Ελλάδα και δύο από τα απελευθερωτικά κινήματα στην Τουρκία, ήταν οι ομιλητές στην εκδήλωση της Διεθνιστικής Κίνησης Antiwar, που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 15/10 το βράδυ στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης και παρακολούθησε το infolibre. Κοινή συνισταμένη όλων ήταν η αναγκαιότητα να αναπτυχθεί ένα αντιπολεμικό κίνημα και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, ώστε να αποτραπεί ένα πόλεμος ανάμεσα στα δύο κράτη. Τονίζοντας ότι αυτό πρέπει να γίνει τώρα, γιατί αν έρθει ένας πόλεμος θα είναι αργά, όπως δείχνει και η περίπτωση της Ουκρανίας.
Επιγραμματικά τα κυριότερα σημεία των τοποθετήσεων των ομιλητών (θα ακολουθήσει η ανάρτηση των βίντεο με όλους τους ομιλητές):
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ – ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ANTIWAR
Ξεκίνησε την εισαγωγική του τοποθέτηση με αναφορά στο πλαίσιο του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού και την ανάγκη για ένα αντιπολεμικό κίνημα με αντιεθνικιστικά και αντιμιλιταριστικά χαρακτηριστικά.
Η κρίση κυριαρχίας του κεφαλαίου φάνηκε εδώ και χρόνια, από την οικονομική κρίση, τον κόβιντ και τώρα με τις πολεμικές προετοιμασίες σε παγκόσμια κλίμακα. Γι αυτό και η καταστολή του ανταγωνιστικού κινήματος.
Ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός οξύνεται και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου και διεξάγεται ένας πόλεμος μέσω της καταστολής των κοινωνικών αγώνων.
Όσο πλησιάζει ένα θερμό επεισόδιο, τόσο πιο κοντά έρχεται ο πόλεμος.
Θα πρέπει τα ανταγωνιστικά κοινωνικά κινήματα στις δύο χώρες να έρθουν κοντά και να αναπτύξουν ένα κίνημα εμποτισμένο με αντιεθνικιστικά και αντιμιλιταριστικά χαρακτηριστικά.
ΕΖΡΑ ΝΤΟΓΑΝ – ΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΡΚΙΑ
Ως πρόλογο διάβασε τον όρκο που δίνουν οι μαθητές σε όλη την κλίμακα της εκπαιδευτικής διαδικασίας στην Τουρκία, για το τι σημαίνει να είσαι Τούρκος. Κάτι το οποίο ερμηνεύεται ως εχθρός έναντι κάθε τι του διαφορετικού, όπως οι Κούρδοι για τους οποίους τα ακούσματα έλεγαν ότι είναι τρομοκράτες.
Αναφέρθηκε στα έργα και τις ημέρες του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ του προέδρου Ερντογάν, για το οποίο είπε ότι ξεκίνησε ως το λιγότερο εθνικιστικό, αλλά έχει εξελιχθεί διαφορετικά τα τελευταία χρόνια.
Έκανε λόγο για τον υποβαθμισμένο ρόλο της γυναίκας μέσα σε μία άκρως πατριαρχική και ανδροκρατούμενη κοινωνία. Το ελευθεριακό κίνημα στο Κουρδιστάν συνέβαλε στον εμπλουτισμό του φεμινιστικού κινήματος στην Τουρκία.
ΦΕΪΑΖ ΜΠΑΪΡΑΜ – ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ
Τα κράτη έθνη ξεκινάνε τους πολέμους αλλά οι λαοί πολεμάνε, είπε εισαγωγικά.
Η κινητήριος δύναμη των πολέμων είναι οι εθνικισμοί. Από μικροί μεγαλώνουμε στην Τουρκία με την εμπέδωση του εθνικισμού και την εναντίωση σε διαφορετικά έθνη ή θρησκείες. Το ιδεολογικό τρίπτυχο του έθνους κράτους στην Τουρκία είναι: Ένα έθνος, το τουρκικό. Μία θρησκεία, το ισλάμ. Μία σημαία, η μοναδική.
Οι Αρμένιοι, οι Κούρδοι, οι Ρούμ, οι ελληνορθόδοξοι, οι εκτός Ισλάμ, μένουν απέξω.
Ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός γίνεται και για εσωτερικούς πολιτικούς λόγους. Όποτε ο Ερντογάν ένοιωθε μειωμένη υποστήριξη ξεκινούσε εθνικιστικές περιπέτειες, όπως ο πόλεμος στη Ροζάβα. Σήμερα, από τη μία έχουμε μία μείωση της εξουσίας Ερντογάν και από την άλλη την επιδίωξη ενός άλλου ρόλου διεθνώς. Όλοι οι θεσμοί στην Τουρκία κινούνται στον νεοθωμανισμό, όχι μόνο ιδεολογικά αλλά και πρακτικά. Αυτό που επιδιώκεται είναι η Τουρκία να διαδραματίσει τον τρίτο πόλο ανάμεσα σε Δύση (ΗΠΑ, ΕΕ) και Ανατολή (Ρωσία, Κίνα). Η τουρκική εξουσία έχει προχωρήσει σε μεγάλο εξοπλισμό με ανάπτυξη νέων όπλων, που τα δοκίμασε στον πόλεμο Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν, όπως και σε Λιβύη, Ιράκ, Συρία. Αναζητεί ρόλο στον καινούργιο πλαίσιο ισορροπίας δυνάμεων, με επέκτασή του.
Στο ερώτημα αν μπορεί να γίνει πόλεμος, απαντάω ότι με τον Ερντογάν μπορεί…
Πρέπει να εστιάσουμε στο πώς να αποφύγουμε έναν τέτοιο πόλεμο. Μη γίνει όπως στην Ουκρανία. Αν ξεσπάσει τότε δυσκολεύουν τα πράγματα. Να δούμε τι να κάνουμε για να μη φθάσουμε σε αυτόν.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ – ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ ΔΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΑΘΗΝΑ
Να δούμε τις προϋποθέσεις για να αποτρέψουμε έναν πόλεμο, τον πόλεμο των καπιταλιστών. Ανάγκη είναι να δούμε καινούργια πράγματα.
Υπάρχει το γνωστό μαρξιστικό για την μετατροπή των διακρατικών πολέμων σε εμφύλιους κοινωνικούς.
Σήμερα βλέπουμε την αντιστροφή. Χούντες και αντιπαραθέσεις διακρατικών μπλοκ, που δέρνουν τον εκφασισμό, αλλά και αριστερές κυβερνήσεις που δεν έκαναν τίποτα.
Οι διακρατικοί πόλεμοι είναι μέρος του παγκόσμιου σκηνικού πολεμικών συγκρούσεων και στο πλαίσιο των δογμάτων ασφάλειας και άμυνας.
Ο πόλεμος είναι συνυφασμένος με την όξυνση της ταξικής πάλης.
Ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός θα μαίνεται σε συνάρτηση των κοινωνικών πολέμων στις δύο πλευρές του Αιγαίου. Το βλέπουμε και στον πόλεμο κατά των μεταναστών, πχ στον Έβρο. Τα δύο κράτη συμφωνούν σε αυτό.
Το ελληνικό κράτος κινείται στις εξής κατευθύνσεις σήμερα: ενίσχυση του στρατιωτικού βραχίονα με υπερεξοπλισμούς, η Ελλάδα να αποτελέσει διαμετακομιστικό κόμβο με προστασία των αγωγών, να γίνει μητροπολιτικό τουριστικό πάρκο, να αποτελέσει ένα κέντρο ασφάλειας, ανάμεσα σε Καύκασο – Μέση Ανατολή – Βόρεια Αφρική. Ο πραγματικά επιτιθέμενος είναι το ελληνικό κράτος, αν και όχι έτσι απλά, μέσα στο προηγούμενο περιγραφέν πλαίσιο.
Απαιτείται ανασυγκρότηση του αντιπολεμικού κινήματος.
A Common Antiwar Announcement from both Sides of the Aegean, by Permanent Assembly Against the War
