Εκδήλωση – Συζήτηση “No Justice No Peace”, Παρασκευή 9/9 στις 19:00 στο Πάρκο Ροτόντα

Θέμα: Νομιμότητα και Κοινωνική Δικαιοσύνη. Το Ποινικό Δίκαιο του Εχθρού και οι Αντιστάσεις.

Συζητάμε με:
– Μάγδα Φύσσα, Σύλλογος Πολιτισμού “Παύλος Killah-P Φύσσας”
– Γιώργος Λιάκας, Γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων στην Μαλαματίνα
– Τσιτσελίκης Κωνσταντίνος, Καθηγητής στο ΠΑ.ΜΑΚ.
– Άννυ Παπαρούσου, Δικηγόρος
– Λάσκος Άρης, Γενικός Γραμματέας του Σ.Ε.Η.
– Ντουσάκης Γιάννης, Φοιτητής στο Α.Π.Θ.

Ζούμε σε μία περίοδο κατά την οποία το κράτος έχει κηρύξει πόλεμο στην κοινωνία μονομερώς. Στην ολομέτωπη επίθεση που βιώνουμε, τα βασικά όπλα κράτους-κεφαλαίου είναι ο νόμος και η καταστολή. Είναι πλέον ξεκάθαρο σε όλες μας ότι νόμος είναι απροκάλυπτα το δίκαιο της αγοράς, του κράτους, του ισχυρού.

Περισσότερο από ποτέ, η αίσθηση της κοινωνικής αδικίας είναι διάχυτη σε όλη την κοινωνία. Είδαμε την δικαστική απόφαση μη φυλάκισης του Δημήτρη Λιγνάδη, όπου άρχισε να εισέρχεται αιχμηρά στο δημόσιο διάλογο η έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης με την εξουσία να την απαξιώνει πλήρως, και να υπερασπίζεται ως μόνο εγγυητή του δικαίου τον θεσμό της τάχα αμερόληπτης αστικής δικαιοσύνης. Είδαμε την ωμές κατασταλτικές επιθέσεις και την κατάληψη του δημοσίου χώρου από τις αστυνομικές δυνάμεις τόσο στα Εξάρχεια όσο και στο Α.Π.Θ. Βλέπουμε συνεχώς την ίδια μας την ύπαρξη να τελεί σε κατάσταση εξαίρεσης, καθώς οι συγκαλύψεις, οι στοχοποιήσεις, τα κατηγορητήρια, το ξύλο από τις δυνάμεις καταστολής σε όσους/ες αντιστέκονται αποτελούν τον κύριο μοχλό επίθεσης του Κράτους και του Κεφαλαίου στην κοινωνία.

Στον αντίποδα, έχουμε παραδείγματα όπως της δίκης της Χρυσής Αυγής κι όχι μόνο, όπου η κοινωνική πίεση, επιμονή και επαγρύπνηση έφερε πιο νικηφόρες εκβάσεις σε αγώνες. Αγώνες οι οποίοι συνεχίζονται ακόμα είτε στις δικαστικές αίθουσες είτε καθημερινά στους δρόμους και στις γειτονιές.

Η Κοινωνική Δικαιοσύνη εφορμά από την πυγμή της ίδιας της κοινωνίας για ζωή, απελευθερώνοντας χώρο για να ανασάνει μπροστά στην αδικία και στην διαρκή καταπίεση. Αυτός ο χώρος για να είναι πραγματικά απελευθερωτικός, δεν αρκεί να είναι ατομικός και μεμονωμένος, αλλά οφείλει να είναι δημόσιος, κοινωνικός, ανοιχτός. Άλλωστε, όπως γράφαμε και περίπου πριν ένα χρόνο, έπειτα από την απόλυτη συγκάλυψη της κρατικής δολοφονίας του Νίκου Σαμπάνη από την ΕΛ.ΑΣ.: “Η Δηκεοσίνη γράφεται στους δρόμους”

Επιλέξαμε, λοιπόν, να διοργανώσουμε τη συγκεκριμένη εκδήλωση τις ημέρες της αστυνομοκρατούμενης Θεσσαλονίκης, λόγω των εγκαινίων της ΔΕΘ, πιάνοντας το νήμα των αγώνων, της αντίστασης και της συλλογικοποίησης αυτών στους εργασιακούς χώρους, στις γειτονιές, στις πλατείες και όπου χρειαστεί.