Αθήνα: Κατάληψη του κτηρίου της ΑΔΕΔΥ, Θεσσαλονίκη: Κατάληψη του Εργατικού Κέντρου
Με την κατάσταση του Γιάννη Μιχαηλίδη να είναι κρίσιμη, αλληλέγγυοι/ες προχώρησαν σε καταλήψεις των δύο κτηρίων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη μέχρι τη δημοσίευση της απόφασης του συμβουλίου. Καλείται κόσμος να σταθεί αλληλέγγυος στο δίκαιο αγώνα που δίνει από τις 23/5 ο απεργός πείνας και να πλαισιώσει τις καταλήψεις και τις δράσεις που πραγματοποιούνται. Ενάντια στην εκδικητική στάση κράτους και δικαστικών αρχών, μέχρι να δικαιωθεί ο Γιάννης Μιχαηλίδης.
ΑΘΗΝΑ
Πριν από λίγη ώρα προχωρήσαμε σε κατάληψη του κτηρίου της ΑΔΕΔΥ στην οδό Ψύλλα 2 στο Σύνταγμα, σε αλληλεγγύη με τον σύντροφο Γ. Μιχαηλίδη ο οποίος βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 23/5. Η κατάληψη θα συνεχιστεί έως την δημοσίευση της απόφασης του συμβουλίου.
Καλούμε το κίνημα να σταθεί ενάντια στις κρατικές αυθαιρεσίες και την εκδικητικότητα του κράτους απέναντι στον απεργό πείνας, να ενώσει τη φωνή του και να πλαισιώσει την κατάληψη και τις δράσεις αλληλεγγύης.
Προειδοποιούμε τις δικαστικές αρχές και καθιστούμε σαφές πως η αργοπορία της απόφασης ή και η πιθανότητα απορριπτικής απόφασης από το συμβούλιο της Λαμίας ισοδυναμούν με κρατική δολοφονία του αναρχικού συντρόφου Γιάννη Μιχαηλίδη. Τονίζουμε λοιπόν εμφατικά το βάρος της ευθύνης που βαραίνει τη συγκεκριμένη απόφαση και τον χρόνο λήψης της.
Τη Δευτέρα 25 Ιουλίου, μετά απο 64 μέρες απεργίας πείνας, διεξήχθη στο εφετείο της Λαμίας το συμβούλιο για την αποφυλάκιση του. Παρότι υπήρξε δέσμευση εκ μέρους του συμβουλίου να βγει η
απόφαση έγκαιρα, αντιλαμβανόμαστε ότι τα χρονικά περιθώρια σεβασμού του απεργού πείνας έχουν παρέλθει. Έχουν παρέλεθει μάλιστα από όταν το συμβούλιο της Άμφισσας καθυστέρησε ένα μήνα να εκδόσει την απόφαση του. Κάθε επιπλέον ολιγωρία εκ μέρους του συμβουλίου της Λαμίας συνιστά επιπλέον βασανισμό και απόπειρα εξόντωσης του συντόφου μας.
Ως προς την υγεία του ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης εκτιμά ότι μέχρι την Πέμπτη δε θα μπορεί να πιει καθόλου νερό, καθώς είναι τόσο ταλαιπωρημένο το σώμα του που παθαίνει συνεχείς παλλινδρομήσεις, που καθιστούν την κατάποση νερού αδύνατη. Πλέον έχει χάσει 20.6 κιλά, δηλαδή περισσότερο από 28 % του αρχικού σωματικού του βάρους. Σε γενικές γραμμές δηλώνει πως δεν έχει καθόλου δυνάμεις, κινείται ελάχιστα και πονάει πολύ στη σπλήνα το αριστερό νεφρό και το στήθος. Επίσης, αναγκάζεται να κοιμάται καθιστός εξαιτίας των διαρκών στομαχικών διαταραχών. Το σάκχαρό του έχει πέσει στο 71 και η πίεση του είναι 8 και 6.Ζαλίζεται πάρα πολύ και δε μπορεί να συγκεντρωθεί.
Οι απορριπτικές αποφάσεις και προτάσεις ως τώρα, καθώς και το ότι το συμβούλιο ορίστηκε σε ημερομηνία που ο σύντροφος βρισκόταν στις 64 μέρες απεργίας πείνας, δείχνει εξόφθαλμα πως το κράτος και η αστική δικαιοσύνη έχουν δυο μέτρα και δυο σταθμά. Εξοντώνουν, βασανίζουν και εξωθούν στον θάνατο έναν αναρχικό αγωνιστή, ενώ αποφυλακίζουν καθάρματα δολοφόνους και βιαστές όπως τον Κορκονέα, τον Φιλιππίδη, τον Χορταριά, τους Λεβέντηδες και τον Λιγνάδη. Η δικαιοσύνη είναι ταξική, και είναι δική μας ευθύνη να φέρουμε τη δικαιοσύνη στους δρόμους, ενώνοντας τις δυνάμεις μας και παλεύοντας έμπρακτα για τον τερματισμό της εξόντωσης του Γιάννη Μιχαηλίδη. Να συσπειρωθούμε και να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για την αποφυλάκιση του συντρόφου μας. Να στηρίξουμε και να πλαισιώσουμε τα καλέσματα αλληλεγγύης των ερχόμενων ημερών:
Καλούμε το κίνημα να σταθεί ενάντια στις κρατικές αυθαιρεσίες και την εκδικητικότητα του κράτους απέναντι στον απεργό πείνας, να ενώσει τη φωνή του και να πλαισιώσει τις δράσεις αλληλεγγύης.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
Ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΟΛΩΝ
Συνέλευση αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Από σήμερα Τετάρτη 27 Ιουλίου 2022, στα πλαίσια των δράσεων στήριξης του δίκαιου αγώνα του απεργού πείνας – εδώ και 65 μέρες – Γιάννη Μιχαηλίδη, έχουμε καταλάβει το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης θέλοντας να δημιουργήσουμε ένα σημείο αναφοράς και ένα κέντρο αγώνα στην πόλη.
Ο Γιάννης κάθε ώρα που περνάει, διακινδυνεύει όλο και πιο πολύ την ίδια του τη ζωή ή κάποια μόνιμη βλάβη στην υγεία του διεκδικώντας την αποφυλάκισή του, με θέληση και δυναμισμό σε έναν αγώνα που ξεπερνά κατά πολύ τον ίδιο τον Γιάννη.
Ο αγώνας του, μέσα σε μία περίοδο άγριας φτωχοποίησης της κοινωνικής πλειοψηφίας και καταστολής οποιουδήποτε αγώνα, μέσα σε μια περίοδο που βγάζει μάτι η ταξική φύση του θεσμού της δικαιοσύνης με αποφυλακίσεις βιαστών και παιδοβιαστών, ένστολων δολοφόνων και άλλων αυλικών της αστικής τάξης και της κυβέρνησης, αναδεικνύει εμφατικά τα διαφορετικά μέτρα και σταθμά που οι ίδιοι οι νόμοι του κράτους αναπαράγουν.
Οι ισχυροί αυτού του κόσμου, πλάθουν στα χέρια τους σαν πλαστελίνη τους νόμους που θα εξυπηρετήσουν και θα προασπιστούν με τον καλύτερο τρόπο την εξουσία τους.
Τους νόμους που θα πλειστηριάσουν τις πρώτες κατοικίες, τους νόμους που θα κρατήσουν τους μισθούς χαμηλούς, τους νόμους που θα δώσουν το πράσινο φως στη λεηλασία του περιβάλλοντος.
Τους νόμους που θα απαγορεύσουν διαδηλώσεις, τους νόμους που θα επιτείνουν τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, τους νόμους που θα αφήσουν ελεύθερους τους βιαστές αλλά όχι τους μικροπαραβάτες.
Τους νόμους που θα κρατήσουν μέσα στις φυλακές αγωνιστές και αγωνίστριες των κινημάτων, τους νόμους που ονομάζουν “τρομοκρατία” οποιαδήποτε πολιτική δραστηριότητα, τους νόμους που ποινικοποιούν την απεργία.
Αυτό είναι το ζύγι τους, κομμένο και ραμμένο πάνω στα δικά τους συμφέροντα.
Και ο αγώνας του Γιάννη, έχει καταφέρει να αναδείξει πως το δικό μας ζύγι, το δικό μας δίκιο, το δίκιο των αδικημένων, των φτωχών, των εργαζομένων, των ανέργων, των αγωνιζομένων, των φοιτητριών, των μαθητών, των φυλακισμένων, των μεταναστριών, των αποκλεισμένων των θηλυκοτήτων, των -από κάθε μορφή εξουσίας – καταπιεσμένων, δεν θα κερδηθεί χωρίς μάχη.
Το δικό μας δίκιο μπορούμε να το επιβάλλουμε μόνο με αγώνα, με αλληλεγγύη, με οργάνωση, με υπερβάσεις.
Να σταθούμε μαζικά στο πλευρό του απεργού πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη μέχρι την ΝΙΚΗ του αγώνα του, μία νίκη που θα αφορά και θα επηρεάσει όλους και όλες μας.
Όλοι και όλες στην σημερινή συγκέντρωση στις 18.00 και στην ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στις 20.00 στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης
Συνέλευση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Γ. Μιχαηλίδη
ΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ Γ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
Για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια, γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Η αστική «δημοκρατία» και η «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» παραβαίνουν και πάλι τους ίδιους τους τους νόμους, στη βάση πολιτικών κριτηρίων. Όπως πάντα, η στόχευση διπλή: από την μία, η τρομοκράτηση όσων ακόμα επιμένουν να αντιστέκονται κόντρα στην καπιταλιστική και κρατική κυριαρχία, κόντρα στην εκμετάλλευση και στην καταπίεση. Από την άλλη, η «χαρά» που όπως φαίνεται παίρνουν κάποια βάρβαρα ανθρωπάκια, από την ωμά εκδικητική βία που ασκούν από θέση (θεσμικής) ισχύος, προς όσες και όσους αμφισβήτησαν και αμφισβητούν την εξουσία τους.
Αυτή τη φορά, είναι η σειρά του έγκλειστου συντρόφου Γ. Μιχαηλίδη να μπει στο στόχαστρο της «δημοκρατίας» και της «δικαιοσύνης». Όπως αναφέρει ο σύντροφος στην ανακοίνωση του στις 23/5/2022: “Στις 29 Δεκεμβρίου 2021, έχοντας εκτίσει τα 3/5 της 20ετούς ποινής μου και τα 2/5 της ποινής για την απόδραση, σύνολο 8 χρόνια και 3 μήνες πραγματικός χρόνος έκτισης ποινής, η γραμματεία της φυλακής με καλεί να υπογράψω την αίτηση για υφ’ όρον απόλυση όπως προβλέπεται. Φτάνοντας στο τελευταίο επεισόδιο, αντιμετώπισα κι εγώ με τη σειρά μου την πάγια τακτική του σωφρονιστικού μηχανισμού να εκδικείται τους απείθαρχους κρατούμενους με άρνηση χορήγησης αναστολών, παρά την ουσιαστική προϋπόθεση της επιτυχούς παρακολούθησης των μαθημάτων της σχολής μου (εμποδίζοντας με από την ολοκλήρωση της) και του ότι έχω ήδη βρει εργασία. Και πάλι με νομικό παραθυράκι… Αυτή τη φορά με το επιχείρημα της δυνάμει επικινδυνότητας… προληπτικά δηλαδή”. Σε παλιότερη ανακοίνωση του τονίζει: “συμπλήρωσα τις τυπικές προϋποθέσεις αποφυλάκισης για όλες μου τις ποινές. Σήμερα 22/2/2022, ενημερώθηκα για την απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Άμφισσας σχετικά με την αίτηση αποφυλάκισης μου. Οι δικαστές Σμαράγδα Μωραΐτη (Πρόεδρος), Ιωάννης Γκάτζιας (Πλημμελειοδίκης – Εισηγητής) και Κωσταντίνος Μαντζαβίνος (Δικαστικός Πάρεδρος) έκριναν ότι δεν πληρώ τις ουσιαστικές προϋποθέσεις αποφυλάκισης. Η αλήθεια είναι ότι ανέμενα αυτή την επιπλέον αδικαιολόγητη κράτηση που χρησιμοποιείται άτυπα από τη δικαστική μαφία για να τιμωρήσουν επιλογές που κατά τη γνώμη κάποιων δικαστών δεν τιμωρούνται επαρκώς από το νόμο, όπως η επιλογή της απόδρασης (για την οποία βέβαια έχω εκτίσει την πειθαρχική ποινή όπως και την ποινή κράτησης που δεν συγχωνεύεται). Για να δικαιολογηθεί αυτή η παρατυπία επιστρατεύεται το πρόσχημα ότι ο κρατούμενος “δεν πληρεί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων”. Πρόκειται φυσικά για οργουελικής σύλληψης δυστοπία, σύμφωνα με την οποία βρίσκομαι κρατούμενος όχι γιατί εκτίω ποινή για κάποια πράξη, αλλά προληπτικά, καθώς η αστυνομία σκέψης έκρινε ότι υπάρχει κίνδυνος νέων αδικημάτων, χωρίς τον χρονικό ορίζοντα κάποιου δικαστηρίου όπου θα κριθούν γεγονότα.”
Ο σύντροφος, προκειμένου να διεκδικήσει το αυτονόητο, να τηρηθεί δηλαδή ο νόμος και να αποφυλακιστεί, μετά από 5 επιπλέον μήνες προληπτικής κράτησης, ξεκίνησε απεργία πείνας στις
23/5/2022. Εδώ και μερικές μέρες ο σύντροφος βρίσκεται φρουρούμενος στο νοσοκομείο της Λαμίας, όπου μεταφέρθηκε εξαιτίας της επιδείνωσης της υγείας του. Το “καθεστώς εξαίρεσης” συνεχίζεται μέχρι και εκεί, καθώς του έχει απαγορευτεί κάθε δυνατότητα τηλεφωνικής επικοινωνίας, η διοίκηση του νοσοκομείου δεν έχει χορηγήσει άδεια συνοδού, τα επισκεπτήρια είναι περιορισμένα, ενώ οι οικείοι του αδυνατούν να λάβουν επαρκείς πληροφορίες για τις εξελίξεις στην κατάσταση της υγείας του. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στις 20/6 το Δικαστικό Συμβούλιο της Άμφισσας, απέρριψε την αίτηση αποφυλάκισης του συντρόφου, επιβεβαιώνοντας έτσι την πλήρη υποτέλειά του και λαμβάνοντας ενεργό ρόλο στην προσπάθεια εξόντωσης του απεργού πείνας.
Φυσικά, για τον κόσμο του αγώνα, η παραβίαση του νομικού πλαισίου από τους ίδιους τους θεσμούς της «δικαιοσύνης» και η αυτό-αναίρεση της «δημοκρατίας», δεν προκαλούν έκπληξη. Είναι πλέον δεδομένο ότι όποιος αμφισβητεί έμπρακτα τον καπιταλισμό αλλά και το μονοπώλιο της κρατικής βίας καταδικάζεται και θα συνεχίσει να καταδικάζεται εσαεί με πολλαπλά μέσα: χαλκευμένα στοιχεία, test DNA μηδενικής αξιοπιστίας, μαρτυρίες μπάτσων και στελεχών της αντιτρομοκρατικής, ποινικοποίηση προσωπικών σχέσεων ώστε να καταφέρουν να βάλουν αγωνιστές στη φυλακή, καθεστώς απομόνωσης, στέρηση εκπαιδευτικών ή τακτικών αδειών, 18μηνες προφυλακίσεις χωρίς στοιχεία, άρνηση αποφυλάκισης για ιατρικούς λόγους, ακόμα και απόπειρα στέρηση των παιδιών των κρατουμένων αφού μπουν στη φυλακή, πολλαπλές νέες διώξεις με ανύπαρκτα κατηγορητήρια σε όσους καταφέρουν να αποδείξουν τη γελοιότητα των κατηγοριών της αντιτρομοκρατικής και (τελικά) αποφυλακίζονται. Η λίστα των συντρόφων/συντροφισσών και συναγωνιστών/αγωνιστριών που βρέθηκαν αντιμέτωποι με τη μανία του κράτους είναι μεγάλη: Κουφοντίνας, Ρούπα, Μαζιώτης, Τ. Θεοφίλου, Περικλής, Ηριάννα, Σεϊσίδης, Σειρηνίδης, Σακκάς, Ασπιώτης, Τσιρώνης, Ρωμανός, κάτοικοι Χαλκιδικής, Χριστοδούλου, Σωτηροπούλου, Τσάκαλου, Στατήρη, Μ. Θεοφίλου και πολλές και πολλοί ακόμα κλήθηκαν να «αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες».
Κάθε περίπτωση έχει τις ιδιαιτερότητες της. Κάθε διωκόμενος εκφράζει ένα ιδιαίτερο πολιτικό περιεχόμενο. Για τους καταπιεσμένους, ανεξάρτητα με ποια πολιτικά περιεχόμενα μπορεί να ταυτίζονται, αυτό που έχει σημασία είναι ότι η κάθε μια από αυτές τις περιπτώσεις, αλλά και όλες μαζί, καταδεικνύουν τον ουσιαστικό πολιτικό πυρήνα κάτω από την επιφάνεια «αμεροληψίας» που η αστική δικαιοσύνη αξιώνει για τον εαυτό της. Ο πολιτικός αυτός πυρήνας παράγει μία γκρίζα ζώνη αυτό-αναίρεσης του «κράτους δικαίου», η οποία ανάλογα με τη συγκυρία μπορεί να διογκωθεί αισθητά. Τα τελευταία χρόνια, λοιπόν, γινόμαστε μάρτυρες μιας συστηματικής επίθεσης μέσα από την κινητοποίηση ενός ολόκληρου μηχανισμού: φωτογραφικοί νόμοι, «επανεξέταση» αποφάσεων δικαστηρίων απλά και μόνο για να στερηθούν οι κρατούμενοι τα εκ του νόμου δικαιώματα τους, καταδίκες χωρίς στοιχεία, κατασκευή «στοιχείων», αδιανόητα διογκωμένα κατηγορητήρια, αναιρέσεις αποφάσεων και «εφέσεις υπέρ του νόμου», διασπορά ψευδών ειδήσεων κ.λπ. .
Η επίθεση κράτους και κεφαλαίου είναι συνολική, συνεχής και εντεινόμενη. Πλέον είναι εμφανής σε όλους και όλες. Η εγκληματική διαχείριση της πανδημίας με την πλήρη αδιαφορία για την κοινωνική βάση, με μοναδική πυξίδα το κέρδος τους και την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ, η κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων που κερδήθηκαν με αγώνες, η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, η αδιανόητη αύξηση του κόστους ζωής, η εντεινόμενη υποτίμηση των ζωών μας με λίγα λόγια, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών. Αλλά ούτε και περιθώρια εφησυχασμού ή παραίτησης και ανακωχής από μεριάς μας. Γνωρίζοντας, βέβαια, ότι το κράτος και οι κατασταλτικοί του μηχανισμοί χτυπούν όλο και πιο σκληρά όσους και όσες τολμούν να αντιστέκονται.
Κανείς δεν πρέπει να έχει αυταπάτες για τον ρόλο και την ταυτότητα της αστικής δικαιοσύνης και των μηχανισμών της. Η δικαιοσύνη στον καπιταλισμό υπάγεται στις επιταγές και τις ανάγκες του κεφαλαίου. Θωρακίζει θεσμικά το κυρίαρχο σύστημα καταπίεσης και εκμετάλλευσης, νομιμοποιώντας και κανονικοποιώντας την ύπαρξή του στις συνειδήσεις των καταπιεσμένων, συμβάλλοντας έτσι στη διαιώνισή του. Όποιος νομίζει ότι οι δικαστικοί θεσμοί είναι αδέκαστοι και αμερόληπτοι μάλλον είναι αφελής στην καλύτερη περίπτωση. Η αστική δικαιοσύνη αποφασίζει με σαφή ταξικά κριτήρια. Ένας φτωχός, ένας προλετάριος, ένας περιθωριοποιημένος, ένας αγωνιστήςδε θα τύχει, αναλογικά, ίσης αντιμετώπισης με ένα πλούσιο, έναν επιχειρηματία, έναν πολιτικό. Αυτό το επιβεβαιώνουν και οι πρόσφατες εξωφρενικές δικαστικές αποφάσεις με βάση τις οποίες απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες τους οι γόνοι εύπορων οικογενειών που ευθύνονται για τον βιασμό της Γεωργίας Μπίκα στη Θεσσαλονίκη, αποφυλακίστηκε με το ελαφρυντικό του «πρότερου σύννομου βίου» ο Επαμεινώνδας Κορκονέας, ο αμετανόητος αστυνομικός που δολοφόνησε τον 15χρονο αναρχικό μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, ο βιαστής Πέτρος Φιλιππίδης για «λόγους υγείας» αλλά και επειδή «οι συνεργάτιδες του είναι υποψιασμένες και άρα δεν αποτελεί κίνδυνο» (!), ο δολοφόνος του Ζακ Κοστόπουλου, Αθανάσιος Χορταριάς, οι μπάτσοι Α. Κόκκινου και Ν. Σουτόγλου παρότι κρίθηκαν ένοχοι για το βασανισμό του Χ. Χρονόπουλου και ο Δημήτρης Λιγνάδης, παρότι καταδικάστηκε σε 12 χρόνια κάθειρξης για δύο βιασμούς ανηλίκων, διότι κρίθηκε ότι δεν είναι επικίνδυνος, για να τελέσει νέα αδικήματα μέχρι το εφετείο. Στον αντίποδα, ενώ τα παραπάνω καθάρματα σουλατσάρουν ανενόχλητα έξω από τη φυλακή, όντας στυλοβάτες και οργανικά μέλη του καπιταλιστικού συστήματος, το κράτος αθετεί τους ίδιους του τους νόμους στην περίπτωση του Γιάννη Μιχαηλίδη, επειδή έχει απέναντί του έναν πολιτικό αντίπαλο, έναν αναρχικό, τον οποίο επιχειρεί να εκδικηθεί και να εξοντώσει. Τέτοιου είδους μεθοδεύσεις είναι αναπόσπαστο στοιχείο της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος, ειδικά ενός παρηκμασμένου, λούμπεν, οικογενειοκρατικού, διεφθαρμένου και ακροδεξιού καπιταλιστικού σχηματισμού όπως είναι ο ελλαδικός. Αυτές οι μεθοδεύσεις και οι διαπλοκές συμβαίνουν, επειδή δεν υπάρχει μαζική και οργανωμένη κοινωνική αντίδραση, ικανή να αμφισβητήσει την κυρίαρχη εξουσία και να αναμετρηθεί με ανατρεπτικούς και επαναστατικούς όρους με τις δυνάμεις που υπηρετούν την αστική τάξη. Αδιαμφισβήτητα, τέτοιες εξελίξεις επηρεάζουν καθοριστικά το επίπεδο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου και τους συσχετισμούς ισχύος που διέπουν τον κοινωνικό και ταξικό ανταγωνισμό. Επομένως, μας αφορούν όλους/όλες και δε νοείται να μην παίρνουμε θέση με ενεργό τρόπο, να μην αναλαμβάνουμε δράση στο βαθμό που μπορούμε.
Είναι ευθύνη όλων μας να σταθούμε δίπλα στους πολιτικούς κρατούμενους, απέναντι σε κάθε απόπειρα καταστρατήγησης των δικαιωμάτων τους, που στόχο έχει τόσο την εξόντωση των ίδιων, όσο και την εδραίωση ενός καθεστώτος εξαίρεσης για όλες και όλους τους αγωνιστές που μπορεί να βρεθούν στην θέση τους.
Απέναντι στα χίλια πρόσωπα της «δημοκρατίας» τους, κανένας σύντροφος και καμία συντρόφισσα δεν είναι μόνος/μόνη. Γιατί για εμάς η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους είναι αδιαπραγμάτευτη και ένα βασικό θεμέλιο κάθε απελευθερωτικής δράσης.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ, ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ
ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ “ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ” ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΤΕΤΑΡΤΗ 27/7, 18:00
ΣΤΟ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ Ε.Κ.Θ.
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης (μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας)
Η ζωή είναι μια φάρσα που πρέπει να την υπομείνουν όλοι. Όμως η διαφορά στο πόσο μπορεί να γελάει ο καθένας βρίσκεται στην σχέση του με την εξουσία.
Για παράδειγμα ένας παιδοβιαστής με κολλητούς στα υπουργεία και τα καρτέλ μπορεί να γελάει ανέμελος χωρίς να σηκώσει κάποιο κόστος. Όμως, δεν πρέπει να κρίνουμε τους ανθρώπους από τις παρέες τους. Ας μην ξεχνάμε πως ο Ιούδας είχε ανεπίληπτους φίλους. Εκεί λοιπόν έρχεται η πρόσβαση στις βίλες με τα πληθωρικά τραπέζια πληρωμένα από μίζες ως μεγαλοεγγυητής της ελευθερίας, του γέλιου και της αλήθειας. Άλλωστε, η πιο ωραία πονηριά του διαβόλου είναι να μας πείσει ότι δεν υπάρχει και του βιαστή ότι δεν υπήρχε.
Ο παιδοβιαστής Λιγνάδης που καταδικάστηκε είναι ελεύθερος, οι βιαστές της Γεωργίας Μπίκα είναι ελεύθεροι κι ο βιασμός της μια παρερμηνεία κάποιας «τρελής» με «κάποιο συμφέρον», ο
Κορκονέας δεν αξίζει ισόβια κάθειρξη. Την ίδια στιγμή ο Πάνος Καλαιτζής είναι φυλακισμένος 6 μήνες χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο που τον ενοχοποιεί -παρά μόνο τις κοινωνικές του σχέσεις με αναρχικούς, ο Βαγγέλης Σταθόπουλος βρίσκεται έγκλειστος ποινικοποιώντας την ιατρική φροντίδα που έδειξε σε τραυματισμένο σύντροφο του κι ο Γιάννης Μιχαηλίδης έχει εκτίσει εδώ και 7 μήνες τα 3/5 της ποινής του και απαιτεί την ελευθερία του με ρίσκο στη υγεία και την ζωή του.
Ο απεργός βρίσκεται από τις 23/5 σε απεργία πείνας και θα μετράει ήδη 64 μέρες ασιτίας όταν θα εκδικαστεί η έφεση στις 25/7 στα δικαστήρια Λαμίας. Μια ενδεχόμενη αναπηρία του Μιχαηλίδη ή ακόμα κι ο ενδεχόμενος θάνατος επικυρώνει το μήνυμα τους απέναντι σε όποιον περισσεύει.
Όλα δείχνουν πως βιαστές, παιδοβιαστές, γυναικοκτόνοι, δολοφόνοι και μεγαλομαφιόζοι, χρειάζονται κάποιους μήνες φυλάκισης για να σωφρονιστούν και να επανέλθουν στο κοινωνικό σύνολο. Τρομοκράτες, αναρχικοί, ληστές τράπεζας, φτωχοί που κλέβουν κάποιο σουπερμάρκετ χρειάζονται εξόντωση, φυλάκιση και αρκετό ξύλο. Θα καταλάβουμε πόσο στοιχίζει το αδίκημα μας μόνο εάν αναρωτηθούμε: είμαι το παράδειγμα της εξουσίας ή το παράδειγμα εναντίον της;
Η κόλαση είναι εδώ και τη βιώνουν όσοι προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα ξανά και ξανά μέχρι να πνιγούν στις θάλασσες και τις σφαίρες, όσες βρίσκονται φυλακισμένες στα στρατόπεδα, όσες δεν τις πίστεψαν ποτέ, αυτοί που σκοτώνονται την ώρα τις δουλειάς και όσοι εκβιάζονται να φορέσουν τις παραλλαγές για να υπερασπιστούν τα κέρδη των πολυεθνικών.
Με όσους οπλίστηκαν απέναντι στη δικαιοσύνη και δραπέτευσαν
Με όσες γνωρίζουν, καταστρέφουν και δημιουργούν
Πάντα με τις καταπιεσμένες και τις εξεγερμένες
Η κόλαση είναι εδώ και την βιώνουν όσοι αντιστέκονται στους εξουσιαστές αυτού του κόσμου. Λευτεριά στον Μιχαηλίδη.
Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΑΥΤΟΙ
Συλλογικότητα για τον κοινωνικό αναρχισμό «Μαύρο&Κόκκινο»,
μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
XANIA
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
Ο Γιάννης Μιχαηλίδης συνεχίζοντας να αγωνίζεται ενάντια στον κρατικό και δικαστικό ρεβανσισμό. Είναι ένα από τα ελάχιστα που μπορεί να επιλέξει κάποιος φυλακισμένος, βάζοντας σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή. Είναι ο ύστατος αγώνας για να διεκδικήσει την ελευθερία του, καθώς πληροί όλες τις τυπικές προϋποθέσεις για την αποφυλάκισή του.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΛΕΓΥΗΣ
ΠΕΜΠΤΗ 28/07, 19:30, ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΟΡΑΣ
ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Πρωτοβουλία αλληλεγγύης με τον αναρχικό Γιάννη Μιχαηλίδη
Η συνέλευση του κατελειμμένου δημαρχείου Ηρακλείου κατέληξε στην απόφαση να αφήσει το κτήριο χθες το βράδυ,
προχωρώντας στο σχεδιασμό τον επόμενων δράσεων
Μία απο αυτές είναι πορεία για την Πέμπτη 28/07 στις οχτώ το βράδυ στην πλατεία Λιονταριών.
Νίκη στον αγώνα του Γιάννη Μιχαηλίδη – απεργού πείνας από 23/05!
