Ανοιχτή συζήτηση/Open discussion/Discussion publique
* Ανοιχτό μπαρ για την υποστήριξη των προσφύγων κατοίκων του καταυλισμού της Ριτσώνας και της κατάληψης Νοταρά 26
Open bar in support of the refugee residents from Ritsona camp and from Notara 26 squat
Bar en soutien aux résident.es réfugié.es du camp de Ritsona et du squat Notara 26
(Scroll down for english and french)
Σας προσκαλούμε όλους αυτό το Σάββατο 9/07/2022 στην Πλατεία Πρωτομαγιάς για την εκδήλωση για το Κονγκό και το Καμερούν.
Προερχόμαστε από το Κονγκό και τώρα ζούμε στην Ελλάδα, θα καταθέσουμε τις εμπειρίες μας. Θα μιλήσουμε για :
– Την προέλευση της σύγκρουσης στα ανατολικά της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό. Θα μιλήσουμε για την παράνομη εκμετάλλευση των μεταλλευμάτων και για τις σφαγές των ντόπιων κατοίκων και τον εκτοπισμό των πληθυσμών
– Τα προβλήματα κακοδιαχείρισης της κυβέρνησης της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό: διαφθορά, αυθαίρετες συλλήψεις, αδικία στην κορυφή του κράτους, βασανιστήρια και καταστολή
– Βία κατά των γυναικών (βιασμοί και αναγκαστικοί γάμοι)
Είμαστε από το Καμερούν, την πρώην αποικία της Γερμανίας. Η μόνη περιφέρεια στην Αφρική που έχει δύο επίσημες γλώσσες (Γαλλικά και Αγγλικά). Είναι μια χώρα στην περιοχή της δυτικής κεντρικής Αφρικής της Αφρικής wth:
-Νιγηρία στα δυτικά
-Τσαντ στα βορειοανατολικά
-Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία στα ανατολικά
– Ισημερινή Γουινέα, Γκαμπόν και η Δημοκρατία του Κονγκό στο Νότο”.
Μια χώρα την οποία οι Βρετανοί και η Γάλλοι κατέλαβαν από τους Γερμανούς μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο που αφορούσε το Καμερούν το 1914 έως το 1916, που οδήγησε σε δύο έθνη, το Γαλλικό και το Αγγλικό Καμερούν. Το Γαλλικό Καμερούν απέκτησε την ανεξαρτησία του το 1960, ενώ το Αγγλικό Καμερούν, αφού δέχθηκε να ενταχθεί στο Γαλλικό Καμερούν, απέκτησε την ανεξαρτησία του την 1η Οκτωβρίου 1961 με πρώτο πρόεδρο τον Almadou Ahidjo από τις 5 Μαΐου 1960 έως τις 6 Νοεμβρίου 1982 και τον απερχόμενο πρόεδρο Paul Biya από τις 6 Νοεμβρίου 1982 έως σήμερα.
Υπάρχει κάθε λόγος να φύγεις από μια χώρα όπως το Κονγκό ή το Καμερούν. Για τις γυναίκες από αυτές τις χώρες, ο κύριος λόγος φυγής είναι η σεξουαλική βία. Και παρόλο που μια στις τρεις γυναίκες στο ανατολικό Κονγκό βιώνει αυτή τη βία και το Κονγκό αποκαλείται επίσης “παγκόσμια πρωτεύουσα των βιασμών” (ΟΗΕ), το θέμα αποσιωπάται. Και το σύστημα καταπίεσης δεν τελειώνει ούτε στη διαδικασία ασύλου. Και πάλι άνδρες σε θέσεις εξουσίας λαμβάνουν σοβαρές αποφάσεις για τις ζωές των γυναικών. Θέλουμε να σπάσουμε τη σιωπή και να αρχίσουμε να καλύπτουμε τα κενά της γνώσης. Γιατί χώρες όπως το Κονγκό και το Καμερούν δείχνουν επίσης με τον πιο βάναυσο τρόπο ότι η σεξουαλική βία κατά των γυναικών δεν είναι ατομικό πρόβλημα, αλλά δομικό πρόβλημα της πατριαρχίας. Υπάρχει ένα σύστημα από πίσω και σε αυτή την περίπτωση είναι ακόμη και όπλο πολέμου. Αλλά δεν πρόκειται μόνο για την εκπαίδευση. Το να μιλάμε γι’ αυτό μας απελευθερώνει, είναι ένας τρόπος αυτοδυναμίας και απομακρύνει το φόβο. Το να μένουμε σιωπηλοί είναι σαν να πεθαίνουμε αργά.
ENG
We invite you all this Saturday 9/07/2022 at Plateia Protomayas for this event on Congo and Cameroon.
We come from Congo and now live in Greece, will testify about our experiences. We will talk about :
– The origin of the conflict in the East of the Democratic Republic of Congo. We will speak about the illegal exploitation of ores and about the massacres of the local people and the displacement of populations
– The problems of mismanagement of the DRC government: corruption, arbitrary arrests, injustice at the top of the state, torture and repression
– Violence against women (rape and forced marriage)
We are from Cameroon, the former colony of German. The only contry in Africa that has two official languages (French and English languages). It’s a country in the west central African region of Africa wth:
-Nigeria in the west
-Chad in the northeast
-Central African Republic in East
– Equatorial guinea, Gabon and the Republic of Congo in the South.’
A country which British and France took over from German after the WW1 that involved Cameroon in 1914 to 1916 that lead to two nation countries French and English Cameroon. The French Cameroon had her independence in 1960, when the English Cameroon after accepting to join the French Cameroon had her independence on the 1 of October 1961 with the first president by then was Almadou Ahidjo on the 5 of May 1960 to the 6 of November 1982 and the exiting president Paul Biya since the 6 November 1982 till date.
There is every reason to leave a country like Congo or Cameroon. For women from these countries, the main reason to flee is sexual violence. And although every third woman in the eastern Congo experiences this violence and the Congo is also called the “world capital of rape” (UN), it is kept silent. And the system of oppression does not end in the asylum process either. Again men in positions of power make grave decisions about women’s lives. We want to break the silence and start to close the gaps of knowledge. Because countries like Congo and Cameroon also show in the most brutal way that sexual violence against women is not an individual problem, but a structural problem of patriarchy. There is a system behind it and in this case it is even a weapon of war. But it is not only about educating. Talking about it liberates us, it is a way of selfempowerment and takes away the fear. Staying silent is like dying slowly.
FR
Nous vous invitons tous et toutes ce samedi 9/07/2022 à la place du 1er Mai pour cet événement sur le Congo et le Cameroun.
Nous qui venons du Congo et vivons désormais en Grèce, nous allons témoigner de notre vécu. Nous aborderons :
– L’origine du conflit dans l’Est de la République Démocratique du Congo. Nous aborderons l’exploitation illégale des minerais et parlerons des massacres de civils et des déplacements de population
– Les problèmes de mauvaise gestion du gouvernement de la RDC : la corruption, les arrestations arbitraires, l’injustice au sommet de l’État, la torture et la répression
– Les violence faites aux femmes (viols et les mariages forcés)
Nous sommes du Cameroun, une ancienne colonie allemande. Le seul pays d’Afrique qui a deux langues officielles (français et anglais). C’est un pays de la région de l’Afrique centrale occidentale avec :
-Nigeria à l’ouest
-Tchad au nord-est
-République Centrafricaine à l’Est
– La Guinée Equatoriale, le Gabon et la République du Congo au Sud.
Un pays que la Grande-Bretagne et la France se sont partagées après la Première Guerre mondiale qui a impliqué le Cameroun de 1914 à 1916 et qui a conduit en une séparation en deux pays nationaux, le Cameroun français et le Cameroun anglais. Le Cameroun français a eu son indépendance en 1960, alors que le Cameroun anglais, après avoir accepté de rejoindre le Cameroun français, a eu son indépendance le 1er octobre 1961 avec le premier président d’alors Almadou Ahidjo du 5 mai 1960 au 6 novembre 1982 et le président sortant Paul Biya depuis le 6 novembre 1982 à ce jour.
Il y a toutes les raisons de quitter un pays comme le Congo ou le Cameroun. Pour les femmes de ces pays, la principale raison de fuir est la violence sexuelle. Et bien qu’une femme sur trois dans l’est du Congo subisse cette violence et que le Congo soit également appelé la “capitale mondiale du viol” (ONU), le silence est maintenu. Et le système d’oppression ne s’arrête pas non plus à la procédure d’asile. Encore une fois, les hommes en position de pouvoir prennent des décisions graves sur la vie des femmes. Nous voulons briser le silence et commencer à combler les lacunes en matière de connaissances. Car des pays comme le Congo et le Cameroun montrent aussi de la manière la plus brutale que la violence sexuelle contre les femmes n’est pas un problème individuel, mais un problème structurel du patriarcat. Il y a un système derrière tout cela et, dans ce cas, c’est même une arme de guerre. Mais il ne s’agit pas seulement d’éduquer. En parler nous libère, c’est un moyen de s’émanciper et d’éliminer la peur. Rester silencieux, c’est comme mourir lentement.
Συμμετέχουμε στην αυριανή συζήτηση για την κατάσταση στο Κονγκό και το Καμερούν, με συντρόφια από το camp της Ριτσώνας και το Καμερούν, και κατοίκους της κατάληψης στέγης της Νοταρά από το Κονγκό.
