Καμπάνια δράσεων ενάντια στην ακρίβεια:
– Καλούμε σε μικροφωνική συγκέντρωση την Πέμπτη 07/04 στις 18:00 στον ΕΚΧ Σχολείο
– Καλούμε σε πορεία στην γειτονιά του Φαλήρου την Τρίτη 12 Απριλίου στις 18:30 στο Πεδίον του Άρεως (έναντι ΕΡΤ3)
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ, ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
Μετά από 10 και πλέον χρόνια οικονομικής κρίσης και εξαθλίωσης η ελληνική κοινωνία έρχεται αντιμέτωπη με μία ακόμα επίθεση στα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας, μέσω του νέου κύματος ακρίβειας που εκτυλίσσεται από το καλοκαίρι του ’21, και το οποίο έχει πλέον αρχίσει να διογκώνεται ραγδαία, επηρεάζοντας βασικές ζωτικές ανάγκες και αγαθά. Η νέα παγκόσμια καπιταλιστική κρίση πυροδοτήθηκε, μεταξύ άλλων, από την πανδημία και προκάλεσε τεράστια αύξηση των τιμών διαφόρων προϊόντων με βασικότερο την ενέργεια (φυσικό αέριο, πετρέλαιο, ρεύμα, καύσιμα). Η αύξηση των τιμών στην ενέργεια, όπως και σε πρώτες ύλες, τα οποία ακολούθως ώθησαν σε αύξηση πολλά άλλα βασικά προϊόντα, έρχεται να χτυπήσει την κοινωνική βάση με μια σειρά τεράστιων ανατιμήσεων, που αυξάνουν δραματικά το κόστος ζωής, μειώνοντας εμμέσως το εισόδημα.
Ο κρατικός σχεδιασμός των μεγάλων αφεντικών και του νεοφιλελευθερισμού έχει να καταδείξει μέσα από τα δύο χρόνια πανδημίας, αλλά και το νέο κύμα ακρίβειας, ότι προτεραιότητα δεν είναι η επιβίωση των οικονομικά ασθενέστερων κομματιών της κοινωνίας, που έχουν αφεθεί στην εξαθλίωση, αλλά η διασφάλιση ή/και η αύξηση των κερδών των καπιταλιστών (χρηματοδοτήσεις, συμφωνίες δημοσίου και ιδιωτικού τομέα για την υγεία, την ενέργεια κτλ). Όλα αυτά συμβαίνουν ενόσω το μέσο νοικοκυριό αδυνατεί να αγοράσει τα απαραίτητα αγαθά και τρόφιμα από τα σούπερ μάρκετ προκειμένου να καλύψει τις βασικές βιοτικές του ανάγκες, αδυνατεί να βάλει πετρέλαιο ή να ανάψει την θέρμανση, όσο χρειάζεται, καταδικασμένο σε συνθήκες κρύου επικίνδυνες για την υγεία του και τέλος αδυνατεί να πληρώσει ένα υπέρογκο νοίκι ή τις δόσεις του δανείου, με κίνδυνο να χάσει το σπίτι του σε πλειστηριασμό και να μείνει στο δρόμο. Μολονότι, λοιπόν, εν έτει 2022, η ανθρωπότητα παράγει ποσότητες αγαθών ικανές να εξασφαλίσουν ποιοτική ζωή για όλους/ες, όλα τα παραπάνω προβλήματα μπορεί ακόμα και να φαντάζουν προνόμιο για κάποιον που μένει στο δρόμο και στερείται φαγητού και στέγης.
Όμως η ακρίβεια και ειδικότερα η ακρίβεια στην ενέργεια, δεν είναι ακριβώς ένα παγκόσμιο φαινόμενο που το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει γιατί το υπερβαίνει. Το ελληνικό κράτος έχει τεράστια ευθύνη για την ανεξέλεγκτη κατάσταση στο εσωτερικό του. Η (πλήρης) απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, η οποία αντί να φέρει καλύτερες τιμές στο κοστολόγιο της ενέργειας έφερε ακριβώς το αντίθετο, η στρατηγική της πράσινης ανάπτυξης που εκτόξευσε το κόστος παραγωγής, όπως και οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί (που το ελληνικό κράτος προσπαθεί να συμμετέχει ενεργά), συντελούν στις υπέρογκες τιμές της ενέργειας. Την ίδια στιγμή λοιπόν που το κράτος αγοράζει πανάκριβα όπλα για να συμμετέχει σε επεκτατικούς πολέμους και διεθνείς ανταγωνισμούς (όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία) που ανεβάζουν, και προβλέπεται να ανεβάσουν ακόμα περισσότερο, την τιμή της ενέργειας, αφήνει το δημόσιο σύστημα υγείας υποστελεχωμένο και υποχρηματοδοτούμενο απαξιώνοντας έτσι την υγεία της κοινωνικής βάσης.
Γίνεται λοιπόν σαφές, ότι και αυτή η οικονομική κρίση έρχεται για να πλήξει μόνον τα οικονομικά ευάλωτα στρώματα – χαμηλόμισθους, συνταξιούχους, φοιτήτ(ρι)ες, μετανάστ(ρι)ες – με τις ανατιμήσεις να τοποθετούνται σε κοινωνικά αγαθά πρώτης ανάγκης. Προκειμένου δε να ελαχιστοποιηθεί το σοκ της ακρίβειας και να ελεγχθεί η αντίδραση των πληττόμενων, δίνονται επιδόματα – τυράκια, όπως αυτό του επιδόματος θέρμανσης, τα οποία σαφώς θα πάψουν πολύ σύντομα να υφίστανται. Με άλλα λόγια, μπορεί φαινομενικά το κράτος να ανακοινώνει «μέτρα στήριξής» που απορροφούν, εν μέρει, τα υπέρογκα κόστη στην ενέργεια, αλλά στην πραγματικότητα βάζει το χέρι στην τσέπη μας και μας τα δίνει πίσω για να τα δώσουμε στους μεγαλοπαραγωγούς ενέργειας, τους οποίους η ίδια δημιούργησε υπό το πρόσταγμα της Ε.Ε. και το πρόταγμα της Ευρωπαϊκής πορείας του Ελληνικού κράτους. Η εξαθλίωση πλέον αποτελεί μία καθημερινότητα. Το περιστατικό της υπερήλικης που αναγκάστηκε να πάρει λίγα τρόφιμα χωρίς να πληρώσει, για να μπορέσει να φάει, να κυνηγείται αδυσώπητα από την αλυσίδα – κολοσσό – σούπερ μάρκετ ή οι άνθρωποι που χάνουν την ζωή τους από αναθυμιάσεις μέσα στον χειμώνα πάνω στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν σκιαγραφούν την βάρβαρη πραγματικότητα που ζούμε.
Επιπρόσθετα, η εν λόγω οικονομική κρίση, δεν ήταν ένας κεραυνός εν αιθρία για την κοινωνική βάση, μιας και η οικονομική και εργασιακή εξαθλίωση είχαν ήδη ξεκινήσει με κυβερνητική εντολή, από τους πρώτους μήνες της περασμένης χρονιάς. Το κύμα ακρίβειας, έρχεται να επικαθίσει σε μία ζοφερή εργασιακή πραγματικότητα που εγκαθιδρύεται με τον αντιεργατικό Ν.Χατζιδάκη, που ψηφίστηκε την περασμένη άνοιξη. Ο συγκεκριμένος νόμος εδραιώνει μία ολομέτωπη επίθεση σε σύσσωμη την εργατική και χαμηλόμισθη μερίδα της κοινωνίας, αφού, μεταξύ άλλων, νομιμοποιεί την 10ωρη εργασία, αποδεσμεύει τους εργοδότες από την υποχρέωση δήλωσης των υπερωριών των εργαζομένων, ποινικοποιεί τις απεργιακές κινητοποιήσεις και αποδυναμώνει το θεσμικό κύρος των σωματείων, τα οποία είναι οι μοναδικοί μοχλοί πίεσης των εργαζομένων προς το κράτος, για διεκδίκηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Ενώ, λοιπόν, το κύμα ακρίβειας δεν φαίνεται να κοπάζει, πλέον με την ευχή της κυβέρνησης οι μισθοί παραμένουν εξευτελιστικά χαμηλοί, τα ευέλικτα ωράρια, οι απλήρωτες υπερωρίες και οι ατομικές συμβάσεις εργασίας δίνουν και παίρνουν, οι συλλογικοί αγώνες για διεκδίκηση των πλέον αυτονόητων εργασιακών κεκτημένων αποτελούν δικαιολογία για νομικές διώξεις όσων αντιδρούν και η μόνη έγνοια της κυβέρνησης είναι να αυξήσει τους, ήδη υπέρογκους, μισθούς των υψηλόβαθμων στελεχών σε κρατικές υπηρεσίες.
Η εξαθλίωση των ζωών μας έχει λόγο και αιτία. Δεν είναι άλλος από τον καπιταλισμό, τους οικονομικούς ανταγωνισμούς που χωρίζουν τους λαούς, τις ιδιωτικοποιήσεις των κοινών αγαθών όπως η ενέργεια, που θα έπρεπε να είναι δημόσια και να ελέγχονται από την κοινωνία και όχι από ένα μάτσο κερδοσκόπους. Απέναντι λοιπόν στο νέο κύκλο επίθεσης που έχουν εξαπολύσει κράτος και αφεντικά και μας έχουν καταδικάσει να δουλεύουμε μια ζωή για να επιβιώσουμε και όχι για να ζούμε, οφείλουμε να οργανώσουμε την αντεπίθεση μας. Δίπλα ο ένας στην άλλη να χτίσουμε δίκτυα αλληλοβοήθειας και να αγωνιστούμε συλλογικά μέσα στις γειτονιές μας, στους χώρους δουλειάς, στα πανεπιστήμια για τα κοινά αγαθά, όπως η υγεία, η παιδεία, η στέγαση, η τροφή, η ενέργεια και το νερό, να βάλουμε φρένο στην ακρίβεια και στην υποβάθμιση των ζωών μας, να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν, ένα αξιοπρεπές παρόν και μέλλον για όλους και όλες.
ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ, ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΡΟΦΗ, ΣΤΕΓΗ, ΝΕΡΟ, ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΓΑΘΑ
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΠΟΥ ΟΛΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/ΟΛΟΥΣ
Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο