ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΙ Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ
Έπειτα από την αδράνεια του τελευταίου διαστήματος όσον αφορά τους αγώνες ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη επανακινητοποίησής μας πάνω σε μια σειρά ζητημάτων.
Νέος νόμος-πλαίσιο, νόμος 4777 και ΟΠΠΙ, υποβάθμιση της σίτισης του πανεπιστημίου σε καθεστώς γενικευμένης ακρίβειας.
Η εντατικοποίηση, οι ταξικοί φραγμοί, η καταστολή και η εξατομίκευση δίνουν το σύνθημα για την προώθηση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης· για το «πανεπιστήμιο του 2030» που
ευαγγελίζονταν οι ειδήμονες του Ιδρύματος Μποδοσάκη και τελικά επικυρώθηκε στην έκτακτη σύνοδο πρυτάνεων στις 17 Μάρτη ως νέος νόμος-πλαίσιο. Ένας ανερχόμενος νόμος που θα ευθυγραμμίσει το ελληνικό πανεπιστήμιο με τα ευρωπαϊκά πρότυπα και τις ανάγκες της αγοράς, ώστε να επιτύχει την καπιταλιστική ολοκλήρωση. Συμβούλια ιδρύματος προερχόμενα από εξωγενείς «άριστους» ειδήμονες των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων για την αξιολόγηση-χρηματοδότηση των ιδρυμάτων, ελαστικά προγράμματα σπουδών και διάσπαση του ενιαίου πτυχίου με συνέπεια την απόσπαση των επαγγελματικών δικαιωμάτων, δίδακτρα.
Παράλληλα, στον δρόμο του ελέγχου, της καταστολής και της γενικότερης αποστείρωσης των πανεπιστημίων έχει ανακοινωθεί ως ημερομηνία λήξης της εκπαίδευσης των φρουρών της πανεπιστημιακής αστυνομίας (ΟΠΠΙ) η 17η Μάη. Ως συνέχεια των ελεγχόμενων εισόδων των σχολών στην αρχή της χρονιάς με πρόσχημα την πανδημία, τις πολλαπλές εισβολές μπάτσων στον χώρο του ασύλου, την εκκένωση του Στεκιού στο Βιολογικό και στο Χημικό έχουν ήδη προσχεδιαστεί οι κάρτες εισόδου, τα τουρνικέ, οι κάμερες όπως αναφέρονταν στον νόμο 4777.
Σε διεθνές επίπεδο οι συνέπειες του πολεμικού σφαγείου που επικρατεί στην Ουκρανία δεν αποτυπώνονται μόνο στην ίδια τη χώρα, με νεκρούς αμάχους και χιλιάδες ξεριζωμένους να την εγκαταλείπουν, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο – αντίστοιχα και στην Ελλάδα-. Η ήδη αντικοινωνική διαχείριση της πανδημίας εκ μέρους της κυβέρνησης σηματοδότησε την απαρχή μιας νέας οικονομικής κρίσης, η οποία έχει αναζωπυρωθεί μετά την έναρξη του πολέμου. Η λαίλαπα του πολέμου έχει προκαλέσει την περαιτέρω φτωχοποίηση της κοινωνίας, με τις τιμές σε βασικά αγαθά – ρεύμα και θέρμανση- να αυξάνονται ακόμη περισσότερο από τις φετινές ανατιμήσεις και με τις επιπτώσεις να πλήττουν ως εκ τούτου κυρίως τους καταπιεσμένους.
Στις συνθήκες της γενικευμένης ακρίβειας εντάσσεται κι η υποβάθμιση της μέριμνας και ειδικότερα της σίτισης που παρέχεται στη λέσχη του ΑΠΘ. Αυτή η υποβάθμιση αποτυπώνεται τόσο στις διαθέσεις που υπάρχουν για την εγκαθίδρυση καρτών σίτισης, όσο και στις συνθήκες εργασίας των εργαζομένων της λέσχης με συμβάσεις εργασίας σύντομου χρόνου και μειώσεις προσωπικού. Ουσιαστικά, η διοίκηση αρνούμενη να αναλάβει το κόστος δέχεται προσφορές χαμηλότερου κόστους για την εργολαβία, με αποτέλεσμα να μειώνονται οι μερίδες, ενώ ο προϋπολογισμός παραμένει σταθερός. Για εμάς η σίτιση δεν αποτελεί το αλισβερίσι καμιάς φιλανθρωπικής εταιρείας που επιδιώκει τη μεγιστοποίηση του κέρδους της, αλλά βασική κοινωνική ανάγκη, στην οποία πρέπει να έχουν πρόσβαση όλοι κι όλες.
Καμία οπισθοχώρηση, κανένας συμβιβασμός μπροστά στο σχέδιο της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης και της ιδιωτικοποίησης της παιδείας. Να υπερασπιστούμε το πανεπιστημιακό άσυλο, τις καταλήψεις και τις κοινωνικές ανάγκες ενάντια στην κρατική καταστολή και τις επιχειρηματικές βλέψεις του κεφαλαίου.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ 4777-ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠ’ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΝΟΜΟ-ΠΛΑΙΣΙΟ – ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΩΡΑΡΙΑ ΚΑΙ ΜΑΥΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ,
ΝΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΜΑΣ ΠΤΥΧΙΑ
Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ ΤΑΞΙΚΗ – ΔΩΡΕΑΝ ΣΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΙ ΟΛΟΥΣ- ΕΞΩ Η ΕΡΓΟΛΑΒΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΣΧΗ
ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΟΥΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΟ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ
Quita Movere
Ανταπόκριση από τα μέτωπα της αναδιάρθρωσης
Μια ενδιαφέρουσα νέα χρονιά ξεκίνησε..
Το πρώτο τρίμηνο του 2022 ξεκίνησε με ένα νέο κύμα καταστολής στα πανεπιστήμια. Την πρωτιά κατέχει για ακόμα μια φορά το ΑΠΘ με τη διπλή εισβολή μπάτσων στο άσυλο, η οποία συνοδεύτηκε με λοκ άουτ του πανεπιστημιακού κάμπους. Λίγες μέρες αργότερα η ένστολη συμμορία της ελας, εισβάλλει σε την ΑΣΟΕΕ και προχωράει στη σύλληψη φοιτητών. Παράλληλα ξεκίνησε η εκπαίδευση των ΟΠΠΙ (πανεπιστήμιακη αστυνομία), συνοδευόμενη από εξαγγελίες για την μόνιμη εγκατάσταση τους και για τις εκκενώσεις όλων των κατειλημμένων χώρων εντός των πανεπιστημίων. Όλα αυτά εξυπηρετούν το δόγμα της τάξης και της ασφάλειας, αμφισβητώντας έμπρακτα και υποτιμώντας χρόνια κεκτημένα των κινημάτων όπως το άσυλο. Επίσης δημιουργούν ένα αφήγημα εξασφάλισης των συμφερόντων των φοιτητριών και δημιουργίας νέων υποδομών που θα ωφελούν όλη την ακαδημαϊκή κοινότητα.
Τι συμβαίνει στο πανεπιστήμιο..
Οι υποσχέσεις, όμως, για έργα προς το συμφέρον των φοιτητ(ρι)ών αποτελούν απλώς Δούρειο Ίππο της πολιτικής απονέκρωσης των πανεπιστημίων, της εναρμόνισής τους με τον στείρο ακαδημαϊσμό που εξυπηρετεί το κεφάλαιο και της εφαρμογής του νόμου 4777 και όλων των προηγούμενων νόμων που υποβαθμίζουν τη δημόσια και δωρεάν παιδεία και τα κοινωνικά κεκτημένα. Δεν είναι τυχαίο, ότι ο μόνος τρόπος που οι πανεπιστημιακοί θεσμοί κερδίζουν την εμπιστοσύνη των φοιτητ(ρι)ών είναι δίνοντας ψίχουλα και στήνοντας επικοινωνιακές φιέστες εναντίον αγωνιζόμενων υποκειμένων. Αυτό αποδεικνύεται από την καθημερινή υποτίμηση της ποιότητας ζωής και σπουδών μας. Η λέσχη του ΑΠΘ και συγκεκριμένα η εργολαβία που τη διαχειρίζεται, σε συνεργασία με τα όργανα της Συγκλήτου, υποβαθμίζουν συνεχώς την ποιότητα και την ποσότητα του φαγητού της λέσχης, προσπαθούν (και πολλές φορές το κάνουν) να αποκλείσουν μερίδα του κόσμου που το έχει ανάγκη από αυτή, ενώ το πλάνο διαχείρισης αποβλέπει μονάχα στη μεγιστοποίηση των κερδών της εργολαβικής εταιρίας, στη μείωση της χρηματοδότησης από το Υπουργείο και στην μετακύλιση του κόστους σίτισης αργά και σταθερά στις πλάτες των φοιτητ(ρι)ών (βλέπε πίεση της λέσχης για έκδοση και επίδειξη κάρτας σίτισης).
Παράλληλα, τα επί 1,5 χρόνο κλειστά πανεπιστήμια, παρατηρούμε εδώ και καιρό να έχουν ανοίξει με ελεγκτές πιστοποιητικών στις εισόδους και συσκευές καθαρισμού αέρα, ως μέσο προφύλαξης από την πανδημία. Η αμφισβήτηση των μέτρων αυτών ως υγειονομικών, και η ανάδειξη του γεγονότος ότι ο έλεγχος πιστοποιητικών στις εισόδους αποτελεί σχεδόν εξ ολοκλήρου μέτρο πειθάρχησης και προστάδιο της ζήτησης επίδειξης πάσο και εγκατάστασης της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Η μνήμη μας δεν είναι κοντή και γνωρίζουμε ότι ο μόνος κίνδυνος για την κοινωνία είναι η εγκληματική αμέλεια και υποβάθμιση του δημοσίου συστήματος υγείας, που το κράτος και το πολιτικό του προσωπικό δικαιολογούν μέσω του αφηγήματος της “ατομικής ευθύνης”, ώστε να αποτινάξουν από πάνω τους το βάρος της ευθύνης της μη ενίσχυσης των νοσοκομείων, του μη ανοίγματος καινούριων, της μη πρόσληψης παραπάνω υγειονομικού προσωπικού και της τοποθέτησης σε αναστολή εργασίας μέρους του.
Το πανεπιστήμιο αποτελεί χώρο αναδιάρθρωσης της καπιταλιστικής οικονομίας και πηγή κέρδους για το κεφάλαιο. Οι νόμοι που ψηφίζονται και εφαρμόζονται για το πανεπιστήμιο εδώ και δεκαετίες και από όλες τις κυβερνήσεις, αποσκοπούν στη συνολικότερη αναδιάρθρωση της οικονομίας, η οποία έχει ως στόχο αφενός τα “σπασμένα” των διαδοχικών οικονομικών κρίσεων, αρχής γενομένης της κρίσεως του 2008, να τα “πληρώσουν” άμεσα ή έμμεσα οι καταπιεσμένοι, οι άνθρωποι που βρίσκονται στον πάτο της κοινωνικής και οικονομικής πυραμίδας, αφετέρου δε το πανεπιστήμιο να εναρμονιστεί πλήρως με τις παραγωγικές ανάγκες του καπιταλισμού. Ο ψηφισμένος νόμος για τα πανεπιστήμια, του περασμένου Φεβρουαρίου (νόμος 4777), βαθαίνει την εμπλοκή εταιριών στην έρευνα που διεξάγει το πανεπιστήμιο, υψώνει περαιτέρω ταξικούς φραγμούς στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι οποίοι αποκλείουν μέσω της ελάχιστης βάσης εισαγωγής χιλιάδες μαθητ(ρι)ές από αυτή, αλλά και μέσω του ορίου φοίτησης ν+ν/2. Το τελευταίο μέτρο, επίσης, εντατικοποιεί σε εξαντλητικό βαθμό τη ζωή και τις σπουδές των φοιτητριών, με σκοπό απλώς να περνάν από το πανεπιστήμιο σαν κυνηγημένες και να βγαίνουν στην αγορά εργασίας ως υπάκουο εργατικό δυναμικό.
Η θέσπιση πειθαρχικών ποινών για φοιτητές που έχουν πολιτιστική, πολιτική, συνδικαλιστική δράση που δεν υπακούει στους κανόνες των πρυτανικών αρχών, έχουν ως στόχο την πειθάρχηση και την απεμπλοκή ή την αποτροπή από την ενασχόληση με τέτοιου είδους ανάγκες και ανησυχίες που ξεφεύγουν από το “ακαδημαϊκό πρότυπο”. Η παρουσία των ένστολων καθαρμάτων της ΕΛ.ΑΣ. στο πανεπιστήμιο, είτε με τη μορφή εισβολών, όπως στην κατάληψη πρυτανείας του Μαρτίου, την εισβολή ασφαλιτών στη ΣΘΕ τον Δεκέμβρη, αλλά και την Παραμονή Πρωτοχρονιάς ώστε να εκκενώσουν το στέκι στο Βιολογικό, είτε με τη μορφή της πανεπιστημιακής αστυνομίας (την οποία έχουν καθυστερήσει τα φοιτητικά κινήματα στον ελλαδικό χώρο του προηγούμενου χρόνου), είναι αυτή που “περιφρουρεί” και διασφαλίζει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και την κάμψη των κοινωνικών αντιστάσεων που ορθώνονται απέναντί της. Η συχνή παρουσία της ΕΛ.ΑΣ. εντός και πέριξ των πανεπιστημίων, δηλώνει το πόσο “καίει” το κράτος να περάσει γρήγορα και στα κλεφτά τους αντικοινωνικούς του νόμους, οι οποίοι γνωρίζει ότι δεν έχουν παρά μία μικρή κοινωνική νομιμοποίηση μονάχα από τους υπηρέτες του συστήματος.
Έπεται συνέχεια..
Σε συνέχεια της ατζέντας του κράτους για τα πανεπιστήμια, κατατέθηκε πρόσφατα το νέο νομοσχέδιο για την παιδεία, το οποίο αποτελεί “συμπλήρωμα” του νόμου 4777, των προηγούμενων νόμων Κεραμέως, Γαβρόγλου, Διαμαντοπούλου, Γιαννάκου κλπ. Έτσι, αυτό προβλέπει τη συγχώνευση τμημάτων μεταξύ τους και το κλείσιμο άλλων, που μπορεί να έχουν λίγους εισακτέους για παράδειγμα. Με το μέτρο της ελάχιστης βάσης εισαγωγής έχουν φροντίσει ώστε πολλά τμήματα να έχουν πολύ λίγους έως και καθόλου εισακτέους, ώστε να ανοίξουν το δρόμο για την παραπάνω πτυχή του επερχόμενου νόμου. Παράλληλα, τα εργασιακά δικαιώματα θα αφαιρεθούν από το πτυχίο και οι φοιτητές θα πρέπει να τα αποκτήσουν από εξωτερικούς φορείς, γεγονός που θα διαλύσει, σε συνέχεια του προσοντολογίου του Γαβρόγλου (διάσπαση παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας από το πτυχίο), την ακεραιότητα των πτυχίων και θα αφήσει περαιτέρω στην εργασιακή επισφάλεια όσους μπορέσουν να πάρουν πτυχία (γιατί όσοι δεν πάρουν βρίσκονται σε ακόμη χειρότερη τύχη, βλέπε νόμο Χατζιδάκη για την εργασία). Και όλα αυτά για χάρη της “διεπιστημονικότητας” και της “συνδυαστικότητας” των πτυχίων, καθώς τα επαγγελματικά δικαιώματα θεωρούνται πλέον “αναχρονιστικά”. Επίσης, προβλέπει ίδρυση Συμβουλίου Ιδρύματος, το οποίο θα προτείνει τους υποψήφιους πρυτάνεις, αλλά και θα καθορίζει τη σύσταση της επιτροπής που θα τους εκλέγει. Αυτή θα αποτελείται πέρα από όργανα του πανεπιστημίου, και από managers εταιριών, με σκοπό την καλύτερη σύνδεση του πανεπιστημίου με την αγορά εργασίας. Γεγονός που όσο και αν το ντύνουν με μεταξωτές κορδέλες “ανάπτυξης”, βρωμάει περαιτέρω εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα στο πανεπιστήμιο και καθοδηγούμενη έρευνα για τις ανάγκες του κεφαλαίου, που σκοπό έχει τη μεγιστοποίηση των κερδών των εταιριών και καμία σχέση δεν έχει με την ευημερία των φοιτητών, η οποία αναλύσαμε παραπάνω με ποιους τρόπους υποσκάπτεται.
Προβλέπεται επίσης η απευθείας χρηματοδότηση θέσεων ακαδημαϊκών από τον ιδιωτικό τομέα, πράγμα που σημαίνει την περαιτέρω εναρμόνιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με τις ανάγκες του κεφαλαίου και των εταιριών. Επιπρόσθετα, σε συνέχεια του νόμου Κεραμέως περί Αξιολόγησης, ο οποίος συνδέει την χρηματοδότηση των ιδρυμάτων με την αποδοτικότητα της έρευνας που διεξάγουν, δηλαδή την εξυπηρέτηση των αναγκών του κεφαλαίου και των εταιριών, το νέο νομοσχέδιο βαθαίνει τη σύνδεση αυτή, την οποία θα αξιολογεί η ΕΘΑΑΕ. Αυτό σημαίνει ότι τμήματα τα οποία δεν είναι πλήρως εναρμονισμένα με τις ανάγκες του καπιταλισμού ή δεν παράγουν ανάλογο ποσό έρευνας, θα υποχρηματοδοτούνται περαιτέρω.
Τι απαντάμε..
Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες που δεν βλέπουν το πανεπιστήμιο απλώς ως ενα χώρο σπουδών, αλλά ως χώρο ανάπτυξης ιδεών, ως χώρο πολιτικών και πολιτιστικών ζυμώσεων, οφείλουμε να αυτοοργανωθούμε και να δούμε ποιες είναι οι πραγματικές μας ανάγκες, όπως η καλύτερη ποιότητα ζωής, η ελευθερία δράσης και η αμφισβήτηση του συστήματος που μας βουτάει στην επισφάλεια, τη μιζέρια, την καταστολή, την ανελευθερία και το αβέβαιο μέλλον. Το μόνο που υπόσχεται το σύστημα του κράτους και του καπιταλισμού είναι τον κοινωνικό κανιβαλισμό και τα σάπια ιδανικά της αριστείας και της ανθρωποφαγίας, τη φτώχεια, τη βαρβαρότητα και την ανεργία. Τις αναπόδραστες κρίσεις που περνάει ο καπιταλισμός, δε θα τις πληρώσουμε για άλλη μια φορά εμείς. Η οργάνωση στις σχολές, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σχολεία και σε όλα τα κοινωνικά πεδία πρέπει να είναι η απάντηση μας ώστε να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Μέσα από τις διαδικασίες των συλλόγων μας, τις γενικές συνελεύσεις, τις συντονιστικές επιτροπές να καταφέρουμε να μαζικοποιήσουμε τον αγώνα ενάντια στην εκπαιδευτική και καπιταλιστική αναδιάρθρωση και να εμποδίσουμε την επιβολή της παιδείας για τους λίγους κι εκλεκτούς.
ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ 4777 ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΗ
Αυτόνομο Σχήμα Φυσικού
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
- ΝΟΜΟΣ 4777
Τον Φεβρουάριο του 2021 ψηφίζεται ο νόμος 4777, ένας νόμος που συνδεόμενος με μία χρόνια προσπάθεια εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης έρχεται να ενσαρκώσει το όραμα του νεοφιλελευθερισμού για το σύγχρονο ελληνικό πανεπιστήμιο, ακολουθώντας πιστά τα δυτικά ευρωπαϊκά πρότυπα. Οι βασικότερες πτυχές του είναι η θέσπιση της ελάχιστης βάσης εισαγωγής στην
τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι διαγραφές ν+ν/2 φοιτητών και φοιτητριών, τα πειθαρχικά συμβούλια και η ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας. Η πρώτη πτυχή (ελάχιστη βάση εισαγωγής), αποκλείει με ταξικά κριτήρια χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες από την εισαγωγή τους στα πανεπιστήμια, οι οποίοι/ες ανήκουν κατά βάση στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και αδυνατούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά στα υπέρογκα έξοδα που απαιτούνται για την “επιτυχία” στις πανελλαδικές εξετάσεις. Ήδη από τον πρώτο χρόνο εφαρμογή της, πάνω από 40.000 άτομα έμειναν εκτός σχολών, ενώ σε αρκετά πανεπιστημιακά τμήματα παρατηρήθηκε μηδενική ή ολιγάριθμη κάλυψη των προσφερόμενων θέσεων. Οι διαγραφές των φοιτητ(ρι)ών αποτελούν εξίσου πλήγμα της τάξης μας, καθώς οριοθετώντας χρονικά την φοίτηση, αγνοείται το κομμάτι της φοιτητικής κοινότητας που αναγκάζεται να εργάζεται για να βιοποριστεί και κατ’ επέκταση δεν ολοκληρώνει τις σπουδές στο προβλεπόμενο όριο. Παράλληλα, το πανεπιστήμιο ως επέκταση του ιδεολογικού μηχανισμού του κράτους και του κεφαλαίου, έρχεται να επιβάλλει την λογική της πειθάρχησης και της υποταγής, προετοιμάζοντας τα φοιτητικά υποκείμενα για τη ένταξή τους στην αγορά εργασίας. Η θέσπιση των διαγραφών, ευθυγραμμίζεται με αυτή τη λογική και εντατικοποιεί ακόμα περισσότερο τις σπουδές μας. Ο κατασταλτικός χαρακτήρας του νόμου αποκρυσταλλώνεται ακόμη πιο αισθητά με την ύπαρξη των πειθαρχικών συμβουλίων, τα οποία ποινικοποιούν οποιαδήποτε πολιτική και μη δράση εντός του πανεπιστημίου, και κορυφώνεται με την ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, συνδυαστικά με τις απειλές για face control, κάρτες εισόδου και τοποθέτηση τουρνικέ για ελεγχόμενη είσοδο στα ΑΕΙ επισφραγίζοντας την συνθήκη φόβου και τρομοκρατίας.
- ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ 2030
Σε μία λογική συνέχειας της νεοφιλελεύθερης αναδιαμόρφωσης των πανεπιστημίων, συγκροτείται ένας νέος νόμος-πλαίσιο. Η πρώτη πτυχή προβλέπει τη δημιουργία συμβουλίων ιδρύματος, με σκοπό να λειτουργούν ως το ανώτατο διοικητικό-αποφασιστικό όργανο. Τα συμβούλια θα απαρτίζονται από εξωπανεπιστημιακά άτομα, επιλεγμένα από το κράτος, που όντας στην κορυφή της πανεπιστημιακής ιεραρχίας (πιο πάνω ακόμα και από την σύγκλητο), θα έχουν πάντα τον τελευταίο λόγο, έχοντας την ικανότητα να επιλέξουν πρύτανη και διδακτικό προσωπικό. Η βασική αρμοδιότητα των συμβουλίων αυτών, θα είναι η αξιολόγηση του ιδρυματικού προσωπικού με γνώμονα την προσέλκυση χρηματοοικονομικής υποστήριξης από ιδιωτικές εταιρείες. Η ταυτόχρονη μείωση των δημόσιων δαπανών για την παιδεία έρχεται να εξασφαλίσει την “αυτονόμηση” των πανεπιστημίων, δηλαδή την πλήρη ιδιωτικοποίηση τους. Προβλέπεται επίσης η εισαγωγή σε σχολή και όχι σε τμήμα. Σε αυτό το σύστημα των ευέλικτων προγραμμάτων, οι φοιτήτριες και οι φοιτητές θα “χτίζουν” το πτυχίο τους, επιλέγοντας μαθήματα και συλλέγοντας πόντους-μονάδες. Έτσι, τα πτυχία όπως και τα προγράμματα σπουδών θα πάψουν να είναι ενιαία και θα αποκοπούν από επαγγελματικά δικαιώματα, εξασφαλίζοντας την υποτιθέμενη “διεπιστημονικότητα”. Αυτό που πραγματικά εξασφαλίζουν είναι ευέλικτο, φθηνό και χωρίς δικαιώματα εργατικό δυναμικό. Ολιγοδάπανες (για το κράτος) και γρήγορες σπουδές, με γνώση που θα κρίνεται όχι βάσει της επιστημονικότητας, αλλά του marketability (εμπορευσιμότητα). Η επαναφορά των ΤΕΙ (πλέον ΤΕΕ) αποσκοπεί και αυτή στην παραγωγή εύκολα εκμεταλλεύσιμου εργατικού δυναμικού.
- ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ 2021
Το πανεπιστήμιο όμως, δεν είναι μόνο χώρος στείρας αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας και παραγωγής κέρδους. Παράλληλα, και μέσα στην όλη αντίφαση, γίνεται χώρος αυτονομίας και πολιτικής ζύμωσης, εντός του οποίου γεννιούνται αντιστάσεις, αγώνες και κινήματα. Πέρυσι, με έναυσμα την ψήφιση του αντιεκπαιδευτικού νόμου 4777, πυροδοτήθηκε ένα μαζικό φοιτητικό κίνημα που αμφισβήτησε την πανεπιστημιακή κανονικότητα και συλλογικοποίησε τις αντιδράσεις ενός μεγάλου μέρους της φοιτητικής κοινότητας και του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος. Αφετηρία και επίκεντρο του αγώνα, υπήρξε η κατάληψη της πρυτανείας του ΑΠΘ από φοιτητικούς συλλόγους, στην οποία στεγάζονταν συνελεύσεις, οργανώθηκαν πολιτικές και κοινωνικές δράσεις και κατάφερε να συσπειρώσει πλήθος κόσμου σε διαδικασίες βάσης και να τους φέρει σε επαφή με την λογική της αυτοοργάνωσης. Οι καταλήψεις εξαπλώθηκαν στο κάμπους, γεμίζοντας το με ανοιχτές αυτοδιαχειριζόμενες σχολές, εστίες αγώνα που παρήγαγαν πολιτικό λόγο τόσο ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, όσο και για άλλα κοινωνικά ζητήματα, που συνδέθηκαν με τους αγώνες εκείνης της περιόδου. Συγκεκριμένα, το κίνημα στάθηκε αλληλέγγυο στην απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα, αντέδρασε στο αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη και καταδίκασε οποιαδήποτε μορφή έμφυλης βίας εντός και εκτός του πανεπιστημίου δίνοντας έναν ασφαλή χώρο στις θηλυκότητες για να υπάρχουν και να εκφράζονται. Η πολιτικοποίηση και η ζύμωση αυτής της περιόδου οδήγησε σε μαζικές πορείες χιλιάδων ατόμων που βρισκόντουσαν συνεχώς στο δρόμο με τα παραπάνω προτάγματα. Όλα αυτά σε μία περίοδο έντονης κρατικής καταστολής με χαρακτηριστικά γεγονότα τις 2 εκκενώσεις της πρυτανείας με έμπρακτη παραβίαση του ασύλου, την βία που ασκούνταν σε διαδηλωτές σχεδόν καθημερινά, τις πολυάριθμες συλλήψεις και προσαγωγές. Το περσινό φοιτητικό κίνημα, πέρα από το να καθυστερήσει την είσοδο των μπάτσων στις σχολές, κατάφερε να εμπλέξει άτομα στις πολιτικές διαδικασίες, να δημιουργήσει συντροφικές σχέσεις και να θέσει τις βάσεις για ένα αγώνα που δίνεται ακόμα.
- ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΩΡΑ
Το φετινό φθινόπωρο, ύστερα από δύο χρόνια τηλεκπαίδευσης, άνοιξαν ξανά οι σχολές με τα μαθήματα να πραγματοποιούνται δια ζώσης και χωρίς κανένα ουσιαστικό υγειονομικό μέτρο. Αντίθετα, το μοναδικό μέτρο που πάρθηκε ήταν ο έλεγχος πιστοποιητικών εμβολιασμού/ νόσησης και αρνητικού τεστ. Μία επιλογή η οποία, όχι μόνο δεν απέβλεπε στη προστασία της υγείας, αλλά εντάσσεται σε ένα πλαίσιο ελέγχου άρρηκτα συνδεδεμένο με τον νόμο 4777 και τις στοχευμένες πρακτικές ελεγχόμενης εισόδου και ταυτοποίησης στις σχολές (face control, κάρτες εισόδου, τοποθέτηση τουρνικέ). Παράλληλα, την ίδια τακτική ελέγχου υιοθετεί και η λέσχη, στην οποία, ήδη από το άνοιγμα της για καθήμενους, απαιτείται η ένδειξη πιστοποιητικών και πάσο, όχι μόνο για την σίτιση εντός του χώρου, αλλά και για τα take away. Η ενέργεια αυτή, δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την ήδη υπάρχουσα κατάσταση, καθώς δημιουργούνται πολύ μεγαλύτερες ουρές, προκαλώντας έντονο συνωστισμό. Επιπλέον, η ποσότητα του φαγητού χαρακτηρίζεται ελλιπής, δίνεται το ελάχιστο κόστος για την ποιότητα του, ενώ ταυτόχρονα το προσωπικό είναι μειωμένο και οι συνθήκες εργασίας των εργαζομένων εξαρτώνται από τις διαθέσεις της εργολαβίας με την πλήρη συγκάλυψη του πανεπιστημίου. Σε μία περίοδο ακραίας φτωχοποίησης με την ραγδαία αύξηση των τιμών σε βασικά αγαθά, το κόστος φοίτησης αυξάνεται και αυτό και επιβαρύνει τα φοιτητικά υποκείμενα της κοινωνικής βάσης. Ταυτόχρονα, το κράτος επενδύει τεράστια κεφάλαια σε ερευνητικά προγράμματα των πανεπιστημίων για την ενίσχυση του εξοπλισμού του στρατού και της αστυνομίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το ερευνητικό πρόγραμμα στο τμήμα μηχανολόγων μηχανικών του ΑΠΘ με σκοπό την δημιουργία στρατιωτικών drones.
- ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ- ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΣΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ
Στα πλαίσια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, πτυχή της οποίας αποτελεί η αποστείρωση και απολιτικοποίηση του πανεπιστημίου, εκδόθηκε ένα έργο ανάπλασης του χώρου όπου δραστηριοποιείται το στέκι στο Βιολογικό. Το σχέδιο αυτό, κόστους που ανέρχεται στα 1,3 εκατ., προβλέπει την εκκένωση της κατάληψης με σκοπό τη δημιουργία βιβλιοθήκης. Το στέκι στο Βιολογικό, μία κατάληψη που μετρά 34 χρόνια ζωής και πολιτικής δράσης, εν τέλει εκκενώνεται στις 31/12 και για τις επόμενες μέρες το campus αποκλείεται από δυνάμεις της αστυνομίας. Στις 10/1, καταλαμβάνεται από αλληλέγγυο κόσμο ο χώρος πίσω από το Χημικό, με σκοπό τη συνέχιση των δράσεων υπεράσπισης του εκκενωμένου στεκιού. Ύστερα από δύο μέρες, ματ και ασφαλίτες εισβάλλουν στην κατάληψη πίσω από το Χημικό, πετώντας κρότου λάμψης, καταστρέφοντας τον χώρο και προβαίνοντας τελικά σε 15 συλλήψεις. Λίγες ώρες αργότερα, ΕΚΑΜίτες παραβιάζουν τη σχολή της ΑΣΟΕΕ και επιλέγουν να συλλάβουν 6 άτομα, ενώ στον ίδιο χώρο εξακολουθεί να εργάζεται παιδεραστής και τοκογλύφος καθηγητής, με τις πρυτανικές και κρατικές αρχές να συναινούν και να συγκαλύπτουν το γεγονός. Γίνεται φανερό από τις συνεχόμενες εισβολές των αστυνομικών δυνάμεων, η διάθεση του κράτους να προετοιμάσει το έδαφος για την είσοδο των μπάτσων στις σχολές, καταργώντας, πλέον, επί του πρακτέος το πανεπιστημιακό άσυλο. Στο ήδη υπάρχον τεταμένο πλαίσιο πραγματοποιήθηκε στις 15/1, η πανελλαδική πορεία υπεράσπισης του στεκιού στο Βιολογικό και των καταλήψεων η οποία στηρίχθηκε από χιλιάδες κόσμο και κατέληξε σε συγκρούσεις που καταστάλθηκαν βίαια από την αστυνομία, με αποτέλεσμα την σύλληψη 23 ατόμων.
- Τα πανεπιστήμια ιστορικά έχουν υπάρξει πεδία πολιτικών συγκρούσεων και κοινωνικών αγώνων. Έτσι τα αντιλαμβανόμαστε και εμείς. Από τη μία ως ιδρύματα που αναπαράγουν την ιδεολογία του κράτους και του κεφαλαίου και από την άλλη ως πεδία συλλογικής και καθημερινής αντίστασης. Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση στοχεύει στον σχηματισμό ανθρώπων στα μέτρα της αγοράς, συνηθισμένα στην αστυνομοκρατία και την αποξένωση. Η είσοδος της πανεπιστημιακής αστυνομίας, παρά την προσωρινή αναστολή της, έχει δρομολογηθεί ξανά, με την ορκωμοσία να πραγματοποιείται στις 17 Μαΐου στην Κομοτηνή. Εμείς ως απάντηση τόσο σε αυτό όσο και στη συνολική επίθεση που δεχόμαστε, βλέπουμε την συλλογική οργάνωση στις αίθουσες και στους δρόμους ως επιτακτική ανάγκη. Ενεργοποιούμε ξανά τους φοιτητικούς συλλόγους, μαζικοποιούμε τις συνελεύσεις μας και ριζοσπαστικοποιούμε τους αγώνες μας.
ΦΤΩΧΕΙΑ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ΕΣΤΙΕΣ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΣΧΟΛΕΣ
ΟΛΕΣ- ΟΛΟΙ- ΟΛΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ
Ελευθεριακό Σχήμα Παιδαγωγικού
Πλαίσιο Ελευθεριακού Σχήματος Φιλοσοφικής Ιστορικό-Αρχαιολογικό
1 χρόνο πίσω βρισκόμασταν στην κατάληψη Πρυτανείες, σε μαζικές διαδηλώσεις κάθε Πέμπτη, ενεργές συνελεύσεις συλλόγων σε δεκάδες σχολές και καταλήψεις τμημάτων, σ’ ένα πολύμορφο κίνημα ενάντια στις κρατικές απαγορεύσεις, τον νόμο 4777 και την καταστολή. Παρά τους βαυκαλισμούς ορισμένων δυνάμεων πως οι ανοιχτές σχολές θα φέρναν κίνημα, βλέπουμε να κυριαρχεί η εντατικοποίηση, αποπολιτικοποίηση και η ανάθεση.
Μεγάλο κομμάτι του νόμου 4777 τίθεται ήδη σε εφαρμογή:
-Η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής με αποτέλεσμα τον αποκλεισμό 40.000 χιλιάδων εισακτέων και ταυτόχρονα σχολές χωρίς εισακτέους που οδηγούνται προς συγχώνευση ή κατάργηση,
-Εκκενώσεις καταλήψεων, όπως η πρυτανεία στο ΑΠΘ την περσινή άνοιξη και στέκια όπως το Βιολογικό, ασφαλίτες σουλατσάρουν στις σχολές, μπάτσοι εισβάλλουν και κάνουν συλλήψεις, στήνουν δικαστικές σκευωρίες. Ενώ η εκπαίδευση της ΟΠΠΙ έχει ξεκινήσει και «ορκίζεται» στις 15-20 Μάη, η βασική «φουρνιά» των 400 προσληφθέντων θα τοποθετηθούν στις σχολές καλοκαίρι-αρχές νέας ακαδημαϊκής χρονιάς, σύμφωνα με τις εξαγγελίες θα εγκατασταθούν στο ΑΠΘ, το ΟΠΑ (ΑΣΟΕΕ), ΕΚΠΑ, ΕΜΠ και το Πανεπιστήμιο Πατρών.
Η μόνιμη παρουσία της ΟΠΠΙ, χτίζει το έδαφος για περαιτέρω εφαρμογή του νόμου, όριο φοίτησης, πειθαρχικές διώξεις φοιτητ(ρι)ών και διαγραφές, σ’ ένα πανεπιστήμιο ελέγχου κι αποστείρωσης με κάμερες, ελεγχόμενη είσοδο-έξοδο και τουρνικέ. Ταυτόχρονα η μόνιμη παρουσία της αστυνομίας περιφρουρεί την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και την περαιτέρω λεηλασία των κοινωνικών αναγκών για τα κέρδη των λίγων. Ήδη έχουν ξεκινήσει συζητήσεις για το νομοσχέδιο του «Πανεπιστημίου 2030» και επίσημα στη σύνοδο Πρυτάνεων μέσα από προτάσεις του Υπουργείου.
Βασικά σημεία του Πανεπιστημίου 2030:
-Η διοικητική αναδιάρθρωση των πανεπιστημίων, ίδρυση Συμβουλίων Ιδρύματος κι αξιολόγηση των σχολών από τεχνοκράτες και managers. Η αξιολόγηση είναι ιδιαίτερα γνώριμη πτυχή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, μάλιστα πρόσφατα ξεκίνησε η εφαρμογή της στα σχολεία. Επί της ουσίας αφορά την οικονομική οργάνωση βάση κριτηρίων ανταγωνιστικότητας, προσέλκυσης κεφαλαίων και μετακύληση της συντήρησης και χρηματοδότησης των ιδρυμάτων από το ιδιωτικό κεφάλαιο. Στα πλαίσια της αξιολόγησης βάση εταιρικών προτύπων, ορίζονται επί πληρωμή προπτυχιακά για ξένους φοιτητές και μεταπτυχιακά με σκοπό την εύρεση πόρων και αυτοχρηματοδότηση των σχολών. Τέλος θεσμοθετούνται βιομηχανικά μεταπτυχιακά κι έρευνες, δηλαδή πλήρης εξάρτηση από την εργασία και τα πορίσματα που έχουν ανάγκη τα αφεντικά.
-Αλλαγές στα προγράμματα σπουδών και διάσπαση του πτυχίου. Τα προγράμματα σπουδών αλλάζουν ριζικά στην κατεύθυνση δημιουργίας «ευέλικτου» εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα φοίτησης. Έτσι, λοιπόν, μιλάμε για ειδικά διαμορφωμένες ενότητες μαθημάτων, οι οποίες προσιδιάζουν σε σειρές σεμιναρίων. Το ενιαίο πτυχίο που ως τώρα εξασφάλιζε -τυπικά τουλάχιστον- ισότιμα επαγγελματικά δικαιώματα στους αποφοίτους καταργείται από την πολυδιάσπαση του σε επιμέρους τίτλους και ειδικεύσεις. Ο φοιτητής θα «χτίζει» το πτυχίο του ανάλογα με τις επιλογές μαθημάτων και θα χαράσσει τον ατομικό του δρόμο στην αγορά εργασίας.
-Ενίσχυση κι εγκαθίδρυση Κέντρων Δια Βίου Μάθησης (ΚΕ.ΔΙ.ΒΙ.Μ.) τα οποία στοχεύουν στην κατάρτιση των συμμετεχόντων σε αντικείμενα με άνοδο στην αγορά εργασίας. Τα προγράμματα αυτά ενισχύουν τους ταξικούς φραγμούς, αφού ως απαραίτητη προϋπόθεση έχουν τα δίδακτρα και αφετέρου δημιουργούν εργαζομένους πολλαπλών ταχυτήτων, αφού η περεταίρω κατάρτιση που δεν καλύπτεται από το πτυχίο καθίσταται απαραίτητη για την εύρεση εργασίας. Στην ίδια κατεύθυνση που προωθεί τη διασύνδεση της τεχνικής εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας υποτιμημένων και φθηνών εργατικών χεριών επαναφέρονται και τα Τμήματα Εφαρμοσμένων Επιστημών αντικαθιστώντας τα ΑΤΕΙ.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν κομμάτι της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης δηλαδή της μεθοδευμένης υποβάθμισης και πειθάρχησης της παιδείας σε σχολεία, τεχνική εκπαίδευση και σχολές. Μάλιστα, οι κατευθύνσεις της αναδιάρθρωσης έχουν κεντρικό χαρακτήρα βάση των προτύπων ανάπτυξης του καπιταλισμού και της επιβολής της κρατικής εξουσίας των αποκλεισμών. Στο εκπαιδευτικό σύστημα της αγοραίας γνώσης και των ταξικών φραγμών τα πτυχία δεν έχουν αξία και στο εξατομικευμένο περιβάλλον της «αριστείας» μόνη εργασιακή προοπτική είναι η «μαύρη» εργασία κι η επισφάλεια.
Η έρευνα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του σύγχρονου πανεπιστημίου, τόσο ως εργασιακή προοπτική για τους/ις φοιτητ(ρι)ες, όσο και ως πεδίο εκμετάλλευσης για τα αφεντικά και τους στρατιωτικούς και κατασταλτικούς σκοπούς του κράτους και των συμμάχων του. Η έρευνα παρότι αποτελεί εργασία βρίσκεται στην αφάνεια, “μαύρη” ανασφάλιστη, χαμηλά αμειβόμενη ή απλήρωτη. Τη συνθήκη αυτή εκμεταλλεύονται οι εταιρείες που χρησιμοποιούν τους/ις ερευνητ(ρι)ες και τους υποψήφιους διδάκτορες για να παράγουν έργο προδιαγραφών κι εξειδίκευσης, ανασφάλιστοι κι απλήρωτοι. Τέλος μέσω των αναδιαρθρώσεων προς το σύγχρονο πανεπιστήμιο φαίνεται να μετατρέπουν την έρευνα σε πεδίο χρηματοδότησης και εξυπηρέτησης των συμφερόντων.
Τα ερευνητικά που προωθεί το πανεπιστήμιο είναι εκείνα που ενισχύουν την κερδοφορία και τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Χαρακτηριστικά παραδείγματα η μελέτη, παρακολούθηση και κατασκευή Επιχειρησιακού Κέντρου Επιτήρησης Συνόρων με θερμικές κάμερες στα σύνορα του Έβρου το 2012, ενώ από το 2019 στο ΕΜΠ είναι ενεργά το πρόγραμμα ANDROMEDA, πάλι με θέμα την επιτήρηση των συνόρων χρηματοδοτούμενο από υπουργεία άμυνας και την ελληνική αστυνομία, το PREVISION εργαλείο επίλυσης δύσκολων εγκληματικών υποθέσεων κι αξιολόγησης κινδύνου όπως «κίνδυνος ριζοσπαστικοποίησης», το πρόγραμμα SIRIUS το οποίο συλλέγει κι επεξεργάζεται στοιχεία σχετικά με το εργασιακό προφίλ μεταναστών, προσφύγων και αιτούντων άσυλο μετά το 2014 ώστε να εξαχθούν συμπεράσματα για την κοινωνική τους ένταξη και τις προοπτικές τους στην αγορά εργασίας.
Αντίστοιχα παραδείγματα ερευνητικών προγραμμάτων για τις ανάγκες του κράτους υπάρχουν και σε έρευνες με λιγότερη εφαρμογή στην άμεση παραγωγή, οι οποίες μάλλον εξυπηρετούν περισσότερο την εγκληματολογία και την αντιτρομοκρατική και μπορούν να βοηθήσουν στις αντι-αναρχικές πολιτικές του υπουργείου και στη νομική θωράκιση της δικαιοσύνης απέναντι στον αναρχικό αγώνα. Πιο συγκεκριμένα αναφερόμαστε στην έρευνα των Λ. Ρόρη και Β. Γεωργιάδου, “Policy Brief for the Hellenic Observatory Research Grant. Low-intensity violence in crisis-ridden Greece: evidence from the far right and the far left”. Έχει ενδιαφέρον η σημειολογία στην πρώτη παρουσίαση της έρευνας η οποία έγινε στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών, με τον πρόεδρο του Επιμελητηρίου να απευθύνει χαιρετισμό και τον τότε Υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη να δίνει τον πολιτικό τόνο λίγες μέρες μετά το τελεσίγραφο απέναντι στις καταλήψεις το 2019. Στην έκθεση γίνεται μια προσπάθεια «να παράσχει το αναγκαίο θεωρητικό υπόστρωμα, επενδεδυμένο με το κύρος της ακαδημαϊκής αυθεντίας…ώστε να λειτουργήσει ως νομιμοποιητική αρχή των κρατικών πολιτικών διαχείρισης των σωμάτων.» , συγκεκριμένα γίνεται η προσπάθεια μέσω της εννοιολογικής υπερέκτασης της «βίας χαμηλής έντασης» να στοιχειοθετήσει το αναρχικό κίνημα ως γέφυρα για τη στρατολόγηση τρομοκρατών κι άρα τη πολιτική οχύρωση του συστήματος απέναντι σε αυτό.
Τέλος δε μπορούμε να μην αναφερθούμε στο μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ), Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (ΔΠΘ) και Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (ΠΘ) με σκοπό την έρευνα, τον σχεδιασμό και στη συνέχεια την βιομηχανική παραγωγή ενός μη επανδρωμένου στρατιωτικού αεροσκάφους (UAV drone) σταθερής πτέρυγας με την επωνυμία του «Αρχύτας» με διάρκεια 2,5 χρόνια και δαπάνες περίπου 1,5 εκατομμύρια ευρώ. Η σχέση μεταξύ πανεπιστημίου, ερευνητικών προγραμμάτων και ΝΑΤΟ τονίστηκε στη σύνοδο που πραγματοποιήθηκε στις 16-17 Φεβρουαρίου του 2022, λίγο πριν την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, στην οποία ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας ότι υπάρχει η ετοιμότητα να φιλοξενηθεί το Περιφερειακό Γραφείο του DIANA (Επιταχυντής Αμυντικής Καινοτομίας) στην Ευρώπη, καθώς διαθέτει σημαντικά Κέντρα Ερευνών που συμμετέχουν σε ερευνητικά προγράμματα, χρηματοδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Άμυνας.
Η αξία της ζωής υποβαθμίζεται καθημερινά, διάλυση της δημόσιας υγείας, γυναικοκτονίες, φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού, μετανάστευση και παρανομοποίηση, ανασφαλής κι επισφαλής εργασία, ακρίβεια, και ο πόλεμος αποτελεί πραγματικότητα που όλο και πλησιάζει. Ο κόσμος γύρω μας καταρρέει κι εμείς αμήχανα αδιαφορούμε ή παρακολουθούμε παθητικά. Στο ερώτημα ποιος οδηγεί ξανά και ξανά τους λαούς στο πολεμικό σφαγείο, η αυταρχικότητα του Πούτιν ή οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ εμείς απαντάμε ξεκάθαρα ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ. Γιατί αυτό που γεννάει τους πολέμους, τους νεκρούς, τη μετανάστευση και τη φτωχοποίηση είναι το κρατικό, καπιταλιστικό, ιμπεριαλιστικό σύστημα. Δε πρόκειται να πολεμήσουμε για τα συμφέροντα τους, να γίνουμε κρέας για τα κανόνια τους, να πεθάνουμε για τις πολυεθνικές τους. Καμία εμπλοκή στον πόλεμο. Ούτε με τη Ρωσία, ούτε με το ΝΑΤΟ.
Ζούμε σε συνθήκες ακρίβειας, με ανατιμήσεις βασικών αγαθών, «φουσκωμένους» λογαριασμούς ρεύματος και θέρμανσης, την αύξηση της ανεργίας και των ελαστικών μορφών εργασίας και μόνο σκοπό της εξουσίας να μετακυλήσει την κρίση στις πλάτες της κοινωνικής βάσης. Βλέπουμε την ίδια πολιτική να εφαρμόζεται και στη λέσχη του ΑΠΘ. Από τις 26/1 έγινε το άνοιγμα της τραπεζαρίας κι η είσοδος πλέον γίνεται μόνο με την επίδειξη πάσο και πιστοποιητικού και ταυτόχρονα με τις άθλιες εργασιακές συνθήκες και το μειωμένο προσωπικό δημιουργούνται τεράστιες ουρές. Οι ουρές αποτελούν αποκλεισμό στην πράξη για όσους/ες δεν έχουν τον χρόνο να περιμένουν. Πρόσφατο είδαμε το παράδειγμα των δύο άγονων διαγωνισμών, παρ’ ότι υποχρέωση του δημοσίου ήταν η ανάληψη της σίτισης, η διοίκηση αρνούμενη να αναλάβει το κόστος, δέχεται προσφορές χαμηλότερου κόστους για την εργολαβία. Δηλαδή ενώ ο προϋπολογισμός παραμένει σταθερός, μειώνονται οι μερίδες, το κόστος πρώτων υλών κλπ. Ακόμα και η σίτιση λοιπόν αποτελεί πεδίο κερδοφορίας για τα αφεντικά τα οποία δε νοιάζονται παρά να μετακυλήσουν το κόστος της κρίσης στις πλάτες μας.
ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΜΠΑΤΣΟΙ & ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΘΑ ‘ΝΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ
Άμεση αθώωση των 140 συλληφθέντων/είσσων από τις εκκενώσεις σε Κάτω Πολυτεχνείο (Αθήνα) Πρυτανείας ΑΠΘ και ΕΜΠ και τον αγώνα ενάντια στο νόμο 4777
Άρση της δικαστικής σκευωρίας σε βάρος 8 αγωνιστ(ρι)ών της ΑΣΟΕΕ, καμία υποχρεωτική λήψη DNA από τους 14 αγωνιστές της κατάληψης πρυτανείας ΕΜΠ
Αλληλεγγύη στην κατάληψη Στέκι στο Βιολογικό και στο στέκι στο χημικό, Αθώωση των 15 συλληφθέντων/είσων
Λευτεριά στον Π. Καλαιτζή καμία ποινικοποίηση των φιλικών σχέσεων, Αλληλεγγύη στους διωκόμενους για την Οργάνωση Αναρχική Δράση
Η ακρίβεια είναι βία ταξική, η αλληλεγγύη το όπλο μας. Λέσχη ανοιχτή για όλους/ες. Έξω οι εργολαβίες.
Προχωράμε σε:
Συγκέντρωση και πορεία ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση Πέμπτη 31/3, 12:00 στα Γρασίδια Φιλοσοφικής
Αντιπολεμική Συγκέντρωση Πέμπτη 31/3, 18:00 Καμάρα
Στηρίζουμε τις απεργιακές κινητοποιήσεις στις 6 Απρίλη 10.30 Καμάρα
Εκδήλωση/Συζήτηση Τετάρτη 6 Απρίλη, 18:00 Πολυτεχνείο για τους φοιτητικούς αγώνες
Διαδήλωση ενάντια στην Εκπαιδευτική Αναδιάρθρωση, Πέμπτη 7/4, 13:00 στην Καμάρα
Ελευθεριακό Σχήμα Φιλοσοφικής
