Αντιπολεμική συγκέντρωση – μικροφωνική, Πέμπτη 24/3 στις 17:30 στην Πλατεία Περιστεριών (Καλλιθέας)

Αντιπολεμική συγκέντρωση και μικροφωνική της Ανοιχτής Αντιπολεμικής Συνέλευσης την Πέμπτη 24/3/22 στις 17.30 στην πλατεία Περιστέρια.

Κεντρικά συνθήματα:

Ενάντια στους διακρατικούς ανταγωνισμούς.

Να μπλοκάρουμε τις μηχανές του πολέμου.

Ούτε με το ΝΑΤΟ ούτε με τη Ρωσία,

Διεθνιστικοί αγώνες ενάντια σε μιλιταρισμό-εθνικισμό.


Η ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΤΟ ΣΕΡΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΚΟΜΗ ΠΟΛΕΜΟ
ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΡΕΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΟΥΣ

Με διάγγελμα του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, δόθηκε το πράσινο φως για τη στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Ο Πούτιν διατείνεται πως η πράξη πολέμου της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας αποσκοπεί στην υποστήριξη της υπό ρωσικής κατοχής Κριμαίας και των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ από το φιλο-ναζιστικό καθεστώς της Ουκρανίας, που φλερτάρει κατόπιν δυτικών υποδείξεων με την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Λίγα 24ωρα πριν, η Ρωσία αναγνώρισε την ανεξαρτησία των άτυπων προτεκτοράτων της στο Ντονμπάς, οξύνοντας την ήδη υπάρχουσα ένταση με τον ευρωατλαντικό άξονα που στηρίζει το καθεστώς της Ουκρανίας.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην Ουκρανία διεξάγεται ήδη από το 2014 ένας εμφύλιος πόλεμος χαμηλής έντασης, όταν η τότε φιλορωσική κυβέρνηση του προέδρου Γιανούκοβιτς ανατράπηκε από μια «πορτοκαλί επανάσταση» που έφερε στην εξουσία ένα φιλοδυτικό καθεστώς, πρόθυμο να συνταχθεί στο πλευρό του ευρωατλαντικού άξονα. Το αμερικανοκίνητο πραξικόπημα του Euromaidan απέσπασε την Ουκρανία από τη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας. Ενδυνάμωσε, επίσης, την ουκρανική ακροδεξιά, που έλαβε θέσεις στο κοινοβούλιο και ανέπτυξε παραστρατιωτικές μονάδες που διέπραξαν θηριωδίες κατά ρωσόφωνων και μελών εργατικών συνδικάτων. Αυτό το καθεστώς αναγνωρίζουν και στηρίζουν οικονομικά και στρατιωτικά τα κράτη που ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ (την ίδια ώρα που εικόνες από σβάστικες σε δημόσια κτήρια διέρρεαν μέσω των social media), που τώρα αναζητούν διπλωματικές λύσεις για την επικράτηση των «δυτικών δημοκρατικών αξιών».

Η Ρωσία από την άλλη εξαρχής δεν ήταν διατεθειμένη να χάσει τα ιμπεριαλιστικά της πατήματα στην Ουκρανία και ιδίως στην περιοχή της Κριμαίας, ανεξαρτήτως της θέλησης του λαού της Ουκρανίας. Μπορεί η εξέγερση του Euromaidan να κατέληξε στο φιλοναζιστικό καθεστώς που κατέληξε, αλλά δεν υπάρχει κάποιος που αυταπατάται ότι η μη αποδοχή του καθεστώτος αυτού προέκυψε από το “αντιφασιστικό” αίσθημα της Ρωσίας ή την “ανάγκη της να προστατεύσει τους Ρώσους πολίτες”. Εξάλλου, το απολυταρχικό καθεστώς του Πούτιν στη Ρωσία πριμοδοτεί τους ναζί και τους φασίστες στο εσωτερικό της χώρας φυλακίζοντας και σκοτώνοντας παράλληλα τους αντιφασίστες, ενώ οι πολυάριθμες επεμβάσεις του ρώσικου ιμπεριαλισμού σε περιοχές της πρώην ΕΣΣΔ δε χρειάζονταν ανάλογες δικαιολογίες. Ένα ήθελε και ένα θέλει η Ρωσία: να επιβάλει τους δικούς της όρους στους εξελισσόμενους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Δεν θα ανεχτεί τη στρατιωτική περικύκλωση που υφίσταται από το ΝΑΤΟ, την εγκατάσταση πυρηνικών όπλων έξω από την πόρτα της, τη δυτική παρακίνηση για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, τον επιχειρούμενο ενεργειακό αποκλεισμό της από την παροχή φυσικού αερίου σε χώρες της ΕΕ και τη μείωση του ελέγχου της στην πρώην σοβιετική περιφέρεια. Στην αντιπέρα όχθη, οι ΗΠΑ και το ευρωατλαντικό στρατόπεδο, με εξέχουσα δύναμη και το Ηνωμένο Βασίλειο, πιέζουν κατά παράβαση διεθνών συμφώνων για την ανατολική εξάπλωση του ΝΑΤΟ, την άσκηση οικονομικής και ενεργειακής πίεσης στη Ρωσία προς όφελος του αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) και τον έλεγχο του εμπορικού δρόμου της Αρκτικής, που ανοίγει με το λιώσιμο των πάγων λόγω της καταστροφικής επίδρασης του καπιταλισμού στο φυσικό περιβάλλον και το οικοσύστημα. Τόσο η Ρωσία, όσο και οι ΗΠΑ, προσπαθούν να εξάγουν την εσωτερική τους κρίση στο εξωτερικό, επιχειρώντας παράλληλα να προκαλέσουν ανακατατάξεις στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική ιεραρχία.

Η Ρωσία που συγκεντρώνοντας περίπου 200.000 στρατιώτες στα σύνορα με την Ουκρανία προελαύνει διαρκώς επί ουκρανικού εδάφους και σφυροκοπά και βομβαρδίζει τις μεγαλοπούλεις και τα χωριά της ουκρανικής επικράτειας, πολιορκώντας ήδη το Κίεβο, το Χάρκοβο και τη Μαριούπολη. Οι πρώτες απώλειες του ιμπεριαλιστικού πολέμου είναι γεγονός. Γίνεται ήδη λόγος και για απώλειες αμάχων. Η ουκρανική κυβέρνηση, που ας μην ξεχνάμε ότι αποτελεί μια σύμπλευση νεοφιλελεύθερων και νεοναζί, έχει κηρύξει στρατιωτικό νόμο σε όλη τη χώρα. Στρατιωτικές και παραστρατιωτικές μονάδες εμποδίζουν αμάχους να εγκαταλείψουν το Κίεβο, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν ως «ασπίδα» για τους ρωσικούς βομβαρδισμούς. Ακόμα είμαστε στην αρχή της φρίκης του πολέμου…

Η μόνη χαμένη από τον πόλεμο πρόκειται να είναι η παγκόσμια εργατική τάξη, ειδικά οι προλετάριοι της Ουκρανίας και της Ρωσίας. Αυτούς προορίζουν για κρέας για τα κανόνια τους τα κράτη και οι καπιταλιστές. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος διεξάγεται για τον διαμοιρασμό των σφαιρών επιρροής, των ενεργειακών δρόμων και την αναδιάταξη της γεωπολιτικής ισχύος. Κανένα συμφέρον δεν έχουμε να πολεμήσουμε για τα συμφέροντα των ισχυρών, για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Επιπλέον, η έκρηξη του πολέμου αναμένεται να φέρει επιπλέον ανατιμήσεις και πληθωρισμό τόσο στην ενέργεια, όσο και σε βασικά προϊόντα, επιβαρύνοντας ακόμα περισσότερο τις τσέπες όσων ήδη αδυνατούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο πόλεμος είναι μια λύση του κεφαλαίου, για να ξεπεραστούν οι δομικές κρίσεις υπερσυσσώρευσης από τις οποίες ταλανίζεται περιοδικά ο καπιταλισμός. Η καταστροφή σταθερού (μέσα παραγωγής) και μεταβλητού κεφαλαίου (εργατική δύναμη) ανοίγει τον δρόμο για την καπιταλιστική ανασυγκρότηση και ανάπτυξη.

Το ελληνικό κράτος αποτελώντας προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο και όντας στρατηγικά στοιχισμένο στις επιλογές και τα συμφέροντα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού θα βρεθεί στη δίνη των πολεμικών εξελίξεων. Ήδη ο πρωθυπουργός ανήγγειλε την αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού στην Ουκρανία (20.000 καλάσνικοφ που είχαν κατασχεθεί το 2013 από το πλοίο Nour-M, 2 μεταγωγικά αεροσκάφη C-130 φορτωμένα με οπλισμό, φάρμακα και τρόφιμα). Το ελληνικό κράτος υπακούοντας τις ΝΑΤΟϊκές προσταγές αρχίζει ήδη την εμπλοκή του στον πόλεμο. Από την άλλη μεριά, ο Πούτιν προειδοποίησε πως οποιαδήποτε αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία δε θα μείνει αναπάντητη, ειδικά αν ο απεσταλμένος στρατιωτικός εξοπλισμός αποδειχτεί ότι έχει χρησιμοποιηθεί κατά του ρωσικού στρατού. Την ίδια στιγμή απειλεί με εισβολή τη Σουηδία και τη Φινλανδία σε περίπτωση ένταξής τους στο ΝΑΤΟ, ενώ δηλώνει ότι είναι έτοιμος ακόμα και για πόλεμο με τη χρήση πυρηνικών όπλων! Οι ευρωπαϊκές χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ διαβουλεύονται για την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών τους. Ήδη η Γερμανία ανακοίνωσε ότι θα ενισχύσει με 100 δις τον εθνικό της στρατό. Κερδισμένες θα είναι σίγουρα οι μεγάλες οπλοβιομηχανίες (ειδικά οι αμερικανικές) που θα θησαυρίσουν σε βάρος των λαών, οι οποίοι θα ματώσουν για τα έξοδα των στρατιωτικών εξοπλισμών και τις διακρατικές πολεμικές συγκρούσεις. Η κοινωνική βάση οφείλει να αποτρέψει πάση θυσία την εμπλοκή του ελληνικού κράτους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Να εμποδίσει τη χρησιμοποίηση των εγχώριων ΝΑΤΟϊκών βάσεων για πολεμικές επιχειρήσεις, την αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού και στρατιωτικών μονάδων σε μια τοπική ή διευρυμένη ένοπλη ιμπεριαλιστική σύρραξη.

Το ταξικό μας καθήκον υπαγορεύει την οργάνωση και την ενίσχυση του διεθνιστικού, αντιπολεμικού και αντι-ιμπεριαλιστικού κινήματος της εργατικής τάξης. Η λογική του επιθετικότερου ή του προοδευτικότερου ιμπεριαλισμού είναι μια λογική που οδηγεί στην ήττα της εργατικής τάξης. Δεν μπορεί να υπάρχει φιλολαϊκή ιμπεριαλιστική οδός. Δεν μπορούν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης να ταυτιστούν με αυτά των καπιταλιστών και των εκάστοτε ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Το σαμποτάζ της πολεμικής μηχανής, η οργάνωση του ταξικού και διεθνιστικού αντιπολεμικού κινήματος και η ενδυνάμωση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων στην κατεύθυνση της παγκόσμιας κοινωνικής επανάστασης για την οικοδόμηση μιας ελευθεριακής κομμουνιστικής κοινωνίας είναι τα επιτακτικά και ιστορικά καθήκοντα των όπου γης καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να συμβιβαστούμε με μεσοβέζικες και επιζήμιες διευθετήσεις.

Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και η νεολαία δεν έχουμε κανέναν λόγο να συρθούμε στον πόλεμο για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Ας έχουμε επίγνωση της κοινωνικής μας θέσης και των ταξικών μας συμφερόντων. Αυτοί να είναι οι δείκτες της στάσης και της δράσης μας και όχι τα πολεμοκάπηλα, διαταξικά και εθνικιστικά κελεύσματα που προάγουν τα αφεντικά και τα προπαγανδιστικά μέσα που ελέγχουν. Δε θα πληρώσουμε την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος με το αίμα μας. Δε θα αλληλοσκοτωθούμε με τους φτωχοδιαβόλους των άλλων χωρών. Αντιθέτως, είναι χρέος μας να μπλοκάρουμε την πολεμική μηχανή και να ανασυγκροτήσουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, έχοντας ως γνώμονα την προώθηση των ταξικών συμφερόντων και των υλικών αναγκών της κοινωνικής βάσης. Να οργανωθούμε στους κοινωνικούς και ταξικούς σχηματισμούς της εργατικής τάξης, οργανώνοντας με μαζικούς και μαχητικούς όρους την αντεπίθεση της τάξης μας. Αυτό το σύστημα γεννά τους πολέμους και ευθύνεται για τη φτώχεια, την αδικία, την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Καιρός, λοιπόν, να το αμφισβητήσουμε οργανωμένα και δυναμικά, οργανώνοντας την ανατροπή του σε διεθνή κλίμακα.

ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

ΤΑΞΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ

ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ
ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ / ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

ΠΕΜΠΤΗ 24/3 | 17.30 | ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΩΝ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης (μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας)


Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΑΝΑΓΕΝΝΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΜΑΣ

Στις 24/2/2022 ο ρωσικός στρατός εισέβαλε στην ουκρανική επικράτεια με πρόφαση την ανεξαρτητοποίση των περιοχών Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ και την προστασία των ρωσόφωνων κατοίκων από το ουκρανικό κράτος και παρακρατικές ναζιστικές συμμορίες. Μέχρι σήμερα ο ρωσικός στρατός έχει καταλάβει αρκετές πόλεις σε στρατηγικά σημεία καθώς η εισβολή εκτείνεται σχεδόν σε ολόκληρη τη χώρα. Συνεχείς βομβαρδισμοί σπέρνουν θάνατο σε χιλιάδες ανθρώπους ενώ εκατομμύρια εξαναγκάζονται σε ξεριζωμό παίρνοντας το δρόμο της προσφυγιάς. Παράλληλα εντός της Ρωσίας δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν συλληφθεί για αντιπολεμικές διαδηλώσεις, ενώ συλλαμβάνονται ακόμα και μεμονωμένα άτομα που κυκλοφορούν με λευκά πλακάτ για την υπόνοια αντιπολεμικού περιεχομένου.

Η δυτική “κοινή γνώμη” έπεσε από τα σύννεφα θεωρώντας τα τελευταία χρόνια ότι οι πόλεμοι γίνονται πάντα μακριά από αυτή και προσπάθησε να εντάξει την επίθεση της Ρωσίας στα πλαίσια “του παραλογισμού του δικτάτορα Πούτιν”. Μια οπτική που επιβάλλεται μέσω πρωτοφανούς ελέγχου του δημόσιου λόγου από την ίδια άρχουσα τάξη που τα προηγούμενα χρόνια καταπάτησε δεκάδες φορές το διεθνές δίκαιο, που επικαλείται τώρα για την “λήξη των εχθροπραξιών”. Είναι η ίδια που ενεπλάκη έμμεσα σε πολέμους, δημιούργησε πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που οδήγησαν σε αιματηρές συγκρούσεις και όπλισε τα χέρια ταγμάτων νεοναζί ανά τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της Ουκρανίας.

Ένα είναι σίγουρο, οι μεγάλοι χαμένοι της υπόθεσης είναι οι καταπιεσμένες/οι των χωρών που εμπλέκονται σε μια εμπόλεμη κατάσταση. Ήδη περισσότεροι από 3 εκατομμύρια πρόσφυγες από την Ουκρανία πέρασαν σε γειτονικές χώρες από την αρχή της ρωσικής εισβολής, με τους αριθμούς να αναμένεται να πολλαπλασιαστούν. Μέσα σε αυτά, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε την έμφυλη ως δομική διάσταση του πολέμου. Από το trafficking και την σεξουαλική εκμετάλλευση προσφύγων μέχρι βιασμούς από τους εκάστοτε κατακτητές η πατριαρχία βρίσκει την πιο αυθεντική της έκφραση στην ένοπλη διαμάχη για εξουσία.

Φτώχεια, προσφυγιά, εξαθλίωση και θάνατος είναι η επαγωγή του πολέμου. Απόρροια του είναι και η παγκόσμια επισιτιστική κρίση που θα χτυπήσει τους φτωχότερους. Για τον μήνα Φεβρουάριο μόνο το πληθωριστικό σοκ στην ελληνική οικονομία αναμένεται να ξεπέρασε το 7%. Ενώ την ενεργειακή κρίση θα επωμιστούμε εμείς οι από τα κάτω, με τις ανατιμήσεις των καυσίμων να ορίζουν τους μηνιαίους λογαριασμούς θέρμανσης πάνω από το βασικό μισθό.

Από την άλλη, το ελληνικό κράτος μέλος του ΝΑΤΟ έσπευσε να πάρει θέση υπέρ της Ουκρανίας και να στείλει πολεμικό εξοπλισμό στα χέρια της φιλο-νεοναζιστικής κυβέρνησης και των παραστρατιωτικών οργανώσεων. Μια θεαματική κίνηση αποσκοπώντας να εδραιώσει την ισχυρή του θέση ως δύναμη των Βαλκανίων και να καρπωθεί κάποιο μερίδιο της πίτας για την πολιτική και οικονομική ελίτ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που εξαντλεί κάθε χρόνο το 2% των δημοσιονομικών ταμείων σε πολεμικούς εξοπλισμούς, ούτε είναι τυχαίο που έχει μετατρέψει τον ελλαδικό χώρο από την Αλεξανδρούπολη μέχρι τη Σούδα σε μια απέραντη βάση του ΝΑΤΟ.

Είναι ξεκάθαρο πως σε αυτή τη μάχη συγκρούονται πολύ περισσότερα και μεγαλύτερα συμφέροντα του παγκόσμιου κεφαλαίου ώστε να επιβληθούν στην περιοχή οικονομικά και στρατιωτικά. Η Ουκρανία πέραν της γεωστρατηγικής σημασίας που έχει, είναι μια χώρα πλούσια σε ενεργειακά κοιτάσματα και με σημαντική παραγωγή σιτηρών στην παγκόσμια αγορά και δεν είναι τυχαίο που μπαίνει στο στόχαστρο των κεφαλαιοκρατών. Τα παραπάνω έχουν ως αποτέλεσμα το φιλο-ναζιστικό καθεστώς της Ουκρανίας να συνομιλεί με τις χώρες του ΝΑΤΟ για την ένταξη του σε αυτό και από την άλλη το ρωσικό κράτος βλέποντας ότι χάνει το ζωτικό χώρο στα σύνορα του με την Ευρώπη να επιτίθεται στην Ουκρανία με στόχο την δημιουργία μιας φιλορωσικής κυβέρνησης. Η φράση “3ος Παγκόσμιος Πόλεμος” ακούγεται ξανά και αυτή τη φορά ίσως πιο σοβαρά από ποτέ.

Εδώ και πάνω από 150 χρόνια ο καπιταλισμός σπέρνει θάνατο και δυστυχία στον πλανήτη προσπαθώντας να διαχειριστεί τις δομικές του αντιφάσεις. Είναι υποχρεωμένος να προελαύνει γιατί κάθε του βήμα είναι μια συνεχώς αναβαλλόμενη πτώση. Η διαρκής κρίση συσσώρευσης, που δημιουργεί και καλείται να θέσει υπό έλεγχο, μόνο μεγαλώνει. Αυτή η συνθήκη είναι μήτρα της πείνας, της φτώχειας, τις λεηλασίας και των πιο απεχθών πολιτικών του κράτους σε όλη την υφήλιο. Αποκορύφωμα της καπιταλιστικής τερατογένεσης ήταν οι 2 παγκόσμιοι πόλεμοι αλλά και οι ασταμάτητοι “περιφερειακοί” πόλεμοι που γίνονται και που δεν έπαψαν ποτέ να αφορούν τον μισό και πλέον πλανήτη.

Η κρίση συσσώρευσης του καπιταλισμού περνάει υφέσεις και οξύνσεις αλλά δεν σταματάει ποτέ. Στις καλές εποχές, στον “πρώτο κόσμο” θα τη διαχειριστεί με κρατικές επενδύσεις για να τονώσει την “ενεργό ζήτηση” και να “κινηθεί η αγορά” δημιουργώντας δημόσιο χρέος. Όταν ζοριστεί, θα μετακυλήσει το δημόσιο χρέος σε ιδιωτικό μέσω νεοφιλελεύθερων πολιτικών, εξοντώνοντας τους φτωχότερους προς όφελος των πλουσίων. Και όταν δε θα μπορεί άλλο να φορτώσει την κρίση στις πλάτες των εξαθλιωμένων ή να την εξάγει στον “τρίτο κόσμο”, έρχεται η σειρά της συσπείρωσης κάτω από τη μπότα του στρατηγού ώστε το πλεονάζον εργατικό δυναμικό να γίνει κρέας για κανόνια. Αυτό τον κύκλο θα διαδεχτεί μια νέα εποχή ευκαιριών για λεηλασία μέσω της ανοικοδόμησης.

Ο κύκλος μοιάζει μοιραίος και αέναος. Και θα ήταν αν δεν υπήρχαν σε αυτό τον κόσμο και άλλα συμφέροντα πέρα από αυτά των κεφαλαιοκρατών. Τα συμφέροντα της εργατικής τάξης τα οποία γίνονται αντιληπτά μονάχα έξω από και ενάντια στον καπιταλισμό. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα από την εποχή του Γαλλοπρωσικού πολέμου (1870-71), των δύο παγκοσμίων πολέμων αλλά και της περιόδου ανάμεσα σε αυτούς. Επαναστάσεις που, άσχετα αν τελεσφόρησαν ή αν πέτυχαν εν τέλει τους απώτερους σκοπούς τους, πρέπει να αποτελέσουν έμπνευση όποτε οι εκμεταλλευόμενοι/ες κι οι καταπιεσμένοι/ες καλούνται από τις πολεμικές σάλπιγγες να πάρουν θέση. Η παρισινή κομμούνα εν μέσω πολέμου το 1871, η ρώσικη επανάσταση εν μέσω του Α’ παγκοσμίου πολέμου, η επανάσταση των Σπαρτακιστών στη Γερμανία, η κόκκινη διετία στην Ιταλία, η ισπανική επανάσταση του ’36, η κινέζικη επανάσταση από το ’27 ως το ’49, ήταν αποτέλεσμα της απόφασης προλετάριων αντί να σηκώσουν τα όπλα ο ένας εναντίον τις άλλης, να τα στρέψουν προς την άρχουσα τάξη των χωρών τους. Ακόμα καισήμερα στη Rojava ανάμεσα στις πολεμικές συγκρούσεις μια επανάσταση παλεύει να ριζώσει στο Συριακό βορά.

Οι επαναστάσεις του προηγούμενου αιώνα έγιναν κυρίως από όσους/ες αρνήθηκαν να πάρουν θέση στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο με τη μια ή την άλλη πλευρά. Όταν η σοσιαλδημοκρατία σε όλες τις χώρες συντάσσονταν με τον πόλεμο, αναρχικοί και μαρξιστές όπως η Γκόλντμαν, ο Μπέργκμαν, ο Μαλατέστα, ο Λένιν, η Λούξεμπουργκ και αμέτρητοι/ες άλλοι/ες διακήρυξαν την ταξική ενότητα απέναντι στην εθνική. Είδαν πέρα από τα ψευτοδίπολα που οι εξουσιαστές επέβαλαν ως πρόφαση για αλληλοσφαγή, την δυνατότητα για επίθεση συνολικά στο σάπιο κουφάρι του καπιταλισμού.

Σε μια πολεμική σύγκρουση αποτελεί μεγάλο πειρασμό το να ψάξεις να βρεις ποιο κράτος φταίει λίγο παραπάνω από το άλλο. Ποιος “τρελός” δικτάτορας θέλει να κατακτήσει τον πλανήτη και ποια “δίκαια” κράτη προσπαθούν να τον αναχαιτίσουν. Ποιος επιτέθηκε πρώτος και ποιοι τον προκάλεσαν. Είναι μια συζήτηση φορτισμένη από το αίμα παιδιών, τα δάκρυα μανάδων και τον πόνο προσφύγων. Ειδικά όταν ο πόλεμος σου χτυπά την πόρτα τα ερωτήματα γίνονται επιτακτικά και οι απαντήσεις είναι ζωής ή θανάτου. Μέσα σε μια στιγμή μπορείς να βρεθείς να υποστηρίζεις ένα τέρας απέναντι σε ένα άλλο. Μια παγίδα διαιώνισης σφαγών καταπιεσμένων από καταπιεσμένους.

Όταν η παρουσία του κράτους σε κοινωνικό επίπεδο υποχωρεί και συμπυκνώνεται μόνο στο στρατιωτικό του σκέλος είναι ουσιαστικά ευάλωτο. Η αυτοοργάνωση των αναγκών με βάση την αλληλεγγύη, η αναδιοργάνωση της κοινωνικής συγκρότησης, η αυτοπροστασία με ένοπλες πολιτοφυλακές είναι προοπτικές πολύ πιο εφικτές τη στιγμή που οι κρατικές δομές καταρρέουν υπό το βάρος του πολέμου. Το χρέος των αγωνιστών είναι να μπολιάσουν τη ρημαγμένη κοινωνία με ένα νέο όραμα, μια ελπίδα για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης που μπορεί να αναδυθεί από τα χαλάσματα, να προτείνουν λύσεις, να ζυμωθούν με τους υπόλοιπους/ες επαναστατημένους/ες και με το όπλο στο χέρι να υπερασπιστούν τις κατακτήσεις τους.

Ως εργαζόμενοι/ες, φτωχοί/ες, καταπιεσμένοι/ες αυτό που μας αναλογεί στον πόλεμο που συμβαίνει στην Ουκρανία δεν είναι να μπούμε στο δίλημμα Ρωσία ή ΝΑΤΟ. Υποχρέωση μας είναι να αναδείξουμε όλες εκείνες τις λειτουργίες του καπιταλισμού που κάνουν μια διευρυμένη πολεμική σύγκρουση να μοιάζει πιο κοντά από ποτέ, όποια και αν είναι η αφορμή ή ο τόπος. Είναι να προβλέψουμε κινήσεις των κρατών και να προετοιμαστούμε για τις ευκαιρίες που τυχόν θα παρουσιαστούν. Πάνω από όλα όμως οφείλουμε να συγκροτήσουμε ένα οργανωμένο επαναστατικό κίνημα που να δίνει απαντήσεις για το πώς προτείνει την οργάνωση της κοινωνίας την επόμενη ημέρα. Είναι επιτακτικό να μορφοποιήσουμε σε σύγχρονη βάση ως πρόταση ένα μοντέλο του ελευθεριακού κομμουνισμού το οποίο θα εξυπηρετήσει τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τα συμφέροντα μας ενάντια στους δυνάστες που σπέρνουν θάνατο.

ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ

ΤΑΞΙΚΟΣ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ-ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ

Αντιπολεμική συγκέντρωση – Μικροφωνική:

Πέμπτη 24/3/22 17.30 πλατεία Περιστερίων

Αναρχική ομάδα Πυρανθός


ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΠΕΜΠΤΗ 24/3 ΣΤΙΣ 17.30, ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΩΝ

ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ – ΠΑΝΤΑ ΗΤΤΗΜΕΝΟΙ

Τα ξημερώματα της 24ης Φεβρουαρίου ξεκινούν να ηχούν οι πρώτες εκκωφαντικές σειρήνες διακρατικού πολέμου στην Ουκρανία. Τα υπεράριθμα ρωσικά στρατεύματα, μετά από εντολή του προέδρου του ρωσικού κράτους Βλάντιμιρ Πούτιν, πραγματοποιούν τριπλή εισβολή από Βορρά, Ανατολή και Νότο στο Ουκρανικό έδαφος, βομβαρδίζοντας ανειλεώς συγκοινωνιακές και τηλεπικοινωνιακές δομές, συνεχίζοντας το έργο του Ρωσικού κράτους που είχε ξεκινήσει από το 2014 με την προσάρτηση της Κριμαίας. Ενώ ο Ουκρανικός άμαχος πληθυσμός χάνει κάθε ελπίδα για το μέλλον του, αδυνατώντας ακόμα και να ονειρευτεί την επιβίωσή του στο παρόν, ο υπόλοιπος κόσμος, σε μία αμήχανη προσπάθεια να διαχειριστεί την ποδοσφαιρικού τύπου αναμετάδοση των γεγονότων από το πολεμικό μέτωπο που παρέχουν όλα τα καθεστωτικά δυτικά ειδησεογραφικά πρακτορεία, προσπαθεί να διαλέξει τον νικητή που του ταιριάζει αδυνατώντας να κοιτάξει στον καθρέφτη του για να δει τον πραγματικό ηττημένο. Καθώς εντέλει, κανένας εθνοκρατικός, επεκτατικός πόλεμος δεν προσφέρει κάτι στην κοινωνική βάση, παρά μόνο νεκρούς, κατεστραμμένο βιος, προσφυγιά και χρέη.

Έχοντας ως βασικό πρόσχημα την “αποναζιστικοποίηση της περιοχής”, το εισβάλλον ρωσικό κράτος προσπαθεί να συγκινήσει κάθε αντιφασίστα έτσι ώστε να μπορέσει να δικαιολογήσει τη δολοφονική εισβολή, τους βομβαρδισμούς σε λιμάνια, αεροδρόμια και εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Η αναγνώριση της ανεξαρτησίας των Λαϊκών Δημοκρατιών του Λουχάνσκ και του Ντόνεσκ, όντας μία καλά δοκιμασμένη τεχνική από το Ρωσικό κράτος ήδη από την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014, ήταν η πρώτη κίνηση του Ρωσικού κράτους για να θέσει σε θέσεις εισβολής τον Ρωσικό στρατό. Οι εν λόγω περιοχές αποτέλεσαν, από τις πρώτες στιγμές της εισβολής, προτεκτοράτο του Ρωσικού Κράτους και φυσικά μία πανίσχυρη στρατιωτική δίοδο για τα ρωσικά στρατεύματα, που θα μπορούσαν πλέον να ξεκινήσουν την αποτρόπαια επίθεση στην Ουκρανία και από τα Ανατολικά. Έτσι κι έγινε. Από τον βορρά, στις πόλεις Λουτσκ, Τσερνίχιβ, Σούμι και Χάρκοβο, από την ανατολή στις πόλεις Ιζιούμ και Βολνοβάκα και από τον νότο στις πόλεις Χερσώνα, Μελιτόπολη, Μπερντιάνσκ και Μαριούπολη, τα ρωσικά στρατεύματα πραγματώνουν την καλά σχεδιασμένη επιχείρηση της “πολιορκίας και λιμοκτονίας” της Ουκρανικής χώρας, αφήνοντας μονάχα τα δυτικά σύνορα ως δρόμο διαφυγής για άμαχο πληθυσμό, δημιουργώντας μία ασφυκτική προσφυγική ροή. Όσο, λοιπόν, οι ρωσικές μπότες επελαύνουν εντός του Ουκρανικού εδάφους, ο εντολέας αυτού του πολέμου, Βλάντιμιρ Πούτιν, προσπαθεί να “νομιμοποιήσει” την διαταγή του στα αυτιά του κάθε αντιναζιστή και αντιφασίστα, αναφερόμενος στην προσάρτηση του Λουχάνσκ και Ντόνεσκ ως “αντιφασιστική εξέγερση”, μιας και ρωσόφωνες μερίδες αυτονομιστών ανέπτυξαν έντονη στρατιωτική δράση, βοηθώντας την ρωσική εισβολή, ενώ ο ίδιος χρησιμοποιεί την ρώσικη εταιρεία μισθοφόρων Wagner Group, απαρτιζόμενη από νεοναζί, για να φέρει εις πέρας τις ειδεχθείς πολεμικές του επιδιώξεις. Εντούτις, το ρωσικό κράτος συνεχίζει την αυταρχική, στα όρια της φασιστικής, πολιτική του και στο εσωτερικό του, λογοκρίνοντας ό,τι προβάλλει αντίσταση ή αντίρρηση,
καταστέλλοντας και συλλαμβάνοντας χιλιάδες αγωνιστές που ορθώνουν αντιπολεμικό ανάστημα, απάγοντας δημοσιογράφους και φυλακίζοντας πολιτικούς αντιπάλους που διαφωνούν με την κυβερνητική γραμμή. Παράλληλα, με την ανοχή του ρωσικού κράτους, οι ρώσοι φασίστες στο δρόμο, έχουν πετύχει τραγικές επιδόσεις μαύρης τρομοκρατίας, με τελετουργικούς αποκεφαλισμούς μεταναστών, δολοφονίες συνδικαλιστών, κοινωνικών ακτιβιστών, αναρχικών και ακροαριστερών αντιφασιστών, ενώ σκληρά ναζιστικά μικρο-κόμματα, που «φιλοξένησαν» το 2015 στην Πετρούπολη τη διεθνή σύνοδο των ευρωπαίων Ναζί, έχουν σήμερα βρει καταφύγιο μέσα στο κόμμα του Πούτιν. Όσο, λοιπόν, τα ρωσικά στρατεύματα επιδίδονται σε ένα από τα πιο καλά οργανωμένα εγκλήματα πολέμου στην παγκόσμια ιστορία, ο πανίσχυρος Ρώσος πρόεδρος, που συγκεντρώνει όλη την εξουσία επί του ρωσικού κράτους στα βαμμένα με αίμα χέρια του, προσπαθεί, επί ματαίω, να “βαφτίσει” τον πόλεμο ως “αντιφασιστικό” και “αντιναζιστικό”, ενόσω αναδεικνύεται περίτρανα ο ίδιος ως ένας ακόμη αυταρχικός πρόεδρος.

Στον αντίποδα, το Ουκρανικό κράτος έχει αναμειχθεί ουκ ολίγες φορές σε γεωπολιτικές επιδιώξεις, τα συμφέροντα των οποίων πότε βαραίνουν την δύση και πότε την Ρωσία, πάντα με την υλική και οργανική υποστήριξη ακροδεξιών μερίδων πληθυσμού και από τις δύο πλευρές. Ήδη από το 2009, το Ουκρανικό κράτος χρησιμοποίησε τις κλειστές στρόφιγγες φυσικού αερίου προς την Ευρώπη ως μοχλό πίεσης προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, προκειμένου η τελευταία να μεσολαβήσει για να επιτευχθούν ευμενέστερες τιμές αγοράς ρώσικου φυσικού αερίου από την Ουκρανία. Πιο πρόσφατα, από το 2014 κι έπειτα, εδραιώθηκε μία έντονη αντιπαράθεση μεταξύ φιλορωσικών και φιλοευρωπαϊκών μερίδων ουκρανικού πληθυσμού, καθώς και διχοτόμηση σε όλο το Ουκρανικό ακροδεξιό φάσμα, οι οποίες χρησιμοποιούνται πότε για την καλλιέργεια των σχέσεων με Ευρώπη και πότε με τη Ρωσία. Ειδικά σε ό,τι αφορά μάλιστα το φιλοευρωπαϊκό ακροδεξιό ρεύμα, το “τάγμα Αζόφ” και ο “Δεξιός Τομέας”, με έδρα την Μαριούπολη, αποτελούν καθόλα νόμιμες οργανώσεις, με σημαντική επιρροή, που έχουν στόχο την ευθεία σύγκρουση με τους ρωσόφωνους αυτονομιστές στην ανατολική Ουκρανία. Ενώ οι συγκεκριμένες μονάδες έχουν κατηγορηθεί από την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα για βασανιστήρια, ξυλοδαρμούς αμάχων, ηλεκτροπληξίες, εικονικούς πνιγμούς καθώς και για την αποτρόπαια φρίκη της Οδυσσού το 2014, με το κάψιμο και βασανισμό 200 ανθρώπων, αποτελούν από το 2014 μέχρι και σήμερα επίσημα σώματα της Εθνικής Φρουράς της Ουκρανίας. Μολονότι, λοιπόν, το Ουκρανικό κράτος εμμένει στο αφήγημα του ότι το ποσοστό των 2% των ναζιστικών κομμάτων έχει πραγματικό πληθυσμιακό αντίκρυσμα, είναι ξεκάθαρο ότι η ναζιστική μερίδα του πληθυσμού συντηρείται και εξοπλίζεται από το Ουκρανικό κράτος με την άμεση εμπλοκή ακροδεξιών πολιτικών όπως ο Άρσεν Αβάκοφ στο υπουργείο εσωτερικών, αφενός για την υποδαύλιση των Ευρωπαϊκών του επιδιώξεων και αφετέρου για την ευθεία αντιπαράθεση με στους ρωσόφωνους αυτονομιστές, του οποίους με κυβερνητικές εντολές στοχοπ
οιεί απαγορεύοντας την χρήση της ρωσικής γλώσσας ως μία εκ των επίσημων γλωσσών.

Παρά το γεγονός ότι δεν λαμβάνουν κάνεναν από τους ρόλους του “επιτιθέμενου” και του “αμυνόμενου”, ΝΑΤΟ και ΕΕ έχουν ρίξει και οι δύο το λάδι που τους αναλογεί στις μηχανές αυτού του πολέμου. Ήδη από το, όχι και τόσο μάκρινο, 2014, η ΕΕ ήταν φιλικά προσκύμενη στις εθνικιστικές φιλοναζιστικές μερίδες ουκρανικού πληθυσμού, που αντιδρούσαν με την ακύρωση των διαδικασιών για ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ. Ενώ υπήρχαν φιλοναζιστικές Ουκρανικές κυβερνήσεις, ο οποίες διαδέχτηκαν η μία την άλλη, την περίοδο 2014-2021, η ΕΕ αντί να καταδείξει το βαθιά σκοταδιστικό τους πολιτικό τους προφίλ, επέλεγε συστηματικά να τις στηρίζει, μιας και οι συγκεκριμένες μερίδες της κοινωνίας βρίσκονταν σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τους ρωσόφωνους αυτονομιστές στην Νοτιοανατολική Ουκρανία, τους οποίους προφανώς η ΕΕ απεχθανόταν. Αντίστοιχα, το ΝΑΤΟ, χρησιμοποιώντας ως ενδιάμεσο στάδιο ένταξης την ΕΕ, επεδίωκε να αποκλείσει στρατιωτικά το Ρωσικό κράτος, οικοδομώντας στρατιωτικές βάσεις, που θα υπόκειντο υπό ΝΑΤΟϊκό έλεγχο, πέριξ του Ρωσικού κράτους. Ήδη από το 2014, το ΝΑΤΟ είχε συνάψει συμφωνίες στρατιωτικής ενίσχυσης με την Ουκρανία, συνολικού ύψους 5.6 δισ. δολλαρίων, ενώ μόνο το 2021, προχώρησε σε διπλή συμφωνία στήριξης που περιελάμβανε 300 εκ. δολλάρια για την “δημοκρατική και οικονομική ανάπτυξη” της Ουκρανίας και άλλα 650 εκ. δολλάρια για αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού. Τέλος, διαφαίνεται ξεκάθαρα ότι η στροφή του Ευρωπαϊκού ανεφοδιασμού ενέργειας προς την Αμερικανική αγορά θα προκαλέσει ένα πολλαπλάσιο κόστος διαβίωσης του Ευρωπαϊκού πληθυσμού, το οποίο φυσικά θα το επωμιστεί η ευρεία κοινωνική ευρωπαϊκή βάση, ενώ τα κέρδη θα τα καρπωθούν εταιρείες εξόρυξης και εμπορίας υγροποιημένου φυσικού αερίου όπως οι Αμερικανικές ExxonMobil, η Chevron και η Cheniere. Πράγματι, η σκακιέρα για την διεξαγωγή αυτού του πολέμου φαίνεται να ήταν έτοιμη από καιρό και το μόνο που έλειπε ήταν η Ρωσική εισβολή, στην οποία ΝΑΤΟ και ΕΕ θα απαντούσαν με κυρώσεις κατά του Ρωσικού κράτους και με αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού και χρημάτων στον Ουκρανικό στρατό, αυξάνοντας έτσι κατά πολύ το κόστος του πολέμου που θα κληθεί η κατακερματισμένη, φτωχή και δολοφονημένη Ουκρανική κοινωνία να αποπληρώσει μετά την λήξη του.

Η ελληνική κυβέρνηση έρχεται να συμπλεύσει πλήρως με τη ΝΑΤΟϊκή της συμμαχία και είναι κάθε άλλο παρά αμέτοχη στην εν λόγω σύρραξη, διασφαλίζοντας έτσι μία πολιτική συνέχεια στο νατοϊκό παρελθόν της. Η ελληνική αστική τάξη, συμπορευόμενη με το αμερικανικό κεφάλαιο, αναδεικνύεται ως ένας από τους μεγάλους νικητές της συγκυρίας, μιας και ήδη από το 2014 Έλληνες εφοπλιστές κατέχουν ένα μεγάλο κομμάτι της παγκόσμιας μεταφοράς του αμερικανικού φυσικού αερίου. Μία στροφή, λοιπόν, στην αγορά ενέργειας αμερικανικής προέλευσης έχει κέρδος που καρπώνεται και η ελληνική αστική τάξη, και κόστος που επωμίζεται η ελληνική κοινωνική βάση, καθώς οι υπερ-τετραπλάσιες τιμές λίτρου φυσικού αερίου είναι πλέον μηνιαίος πονοκέφαλος για κάθε νοικοκυριό της ελληνικής επικράτειας. Παράλληλα, την τελευταία 10ετία παρακολουθούμε τη δημιουργία και αναβάθμιση στρατιωτικών βάσεων σε διάφορα σημεία της επικράτειας, εντείνοντας την όποια πολεμική κατάσταση μπορεί να υπάρξει. Ενώ η ελληνική κοινωνία, προσπαθεί ακόμα να συλλέξει τα κομμάτια της από την βίαιη αναδιάρθρωση σε οικονομία και κοινωνικό status quo μετά από 3 μνημόνια και μία εξαθλιωτική πανδημία, στρατιωτικές ασκήσεις με αμερικάνικα, ισραηλινά και αιγυπτιακά οχήματα στο πλαίσιο των νατοϊκών συμμαχιών δίνουν και παίρνουν. Εν τέλει, διαφαίνεται καθαρά ότι η εξοπλιστική ενίσχυση στην Ουκρανία, και τα αστρονομικά ποσά στην εξόπλιση του Ελληνικού Στρατού, αντί να προστατεύουν την ελληνική κοινωνία διασφαλίζουν τα κέρδη της ελληνικής αστικής τάξης.

Ένας πόλεμος αποτελεί την πιο κραυγαλέα απόδειξη ότι ένα σύστημα είναι μη βιώσιμο και τελεί υπό κατάρρευση. Οποιοσδήποτε μηχανισμός εξουσίας βρίσκει γόνιμο έδαφος στην συσπείρωση της κοινωνικής βάσης μέσα από την καλλιέργια και διάνθηση της εθνικής συνείδησης, προκειμένου οι πραγματικοί λόγοι της κατάρρευσης του συστήματος να μην γίνουν αντιληπτοί, και ο αποδιοπομπαίος τράγος για την “συμφορά του πολέμου” να θεωρηθεί αποκλειστικά ο εξωτερικός εχθρός. Έτσι, ενώ τα κοινωνικά αγαθά, όπως υγεία, παιδεία και ενεργειακές εγκαταστάσεις λιμοκτονούν, ο εθνικός κορμός βρίσκεται σε πλήρη άνθιση και απολαμβάνει την κρατική του υποστήριξη τόσο σε επικοινωνιακό όσο και σε υλικό πλαίσιο. Στην περίπτωση της Ουκρανίας, παρατηρείται ένα ολοένα και αυξανόμενο εθνικιστικό-φασιστικό μέτωπο, που θρέφεται από το εθνικό ιδεώδες, το οποίο απροκάλυπτα σμιλεύει το ίδιο το Ουκρανικό κράτος. Ενώ είναι σαφές, οτί υπάρχει μία σημαντική μερίδα πληθυσμού η οποία φαίνεται να θέλει να αντισταθεί στην Ρωσική εισβολή για να υπερασπιστεί την πρότερη ειρηνική ζωή και το βιος της, αυτή η αντίσταση επιχειρείται να κεφαλαιοποιηθεί από το κράτος ως ένας εθνικοκρατικός αγώνας υπεράσπισης του Ουκρανικού έθνους. Επομένως, γίνεται εμφανής ο πραγματικός χαμένος του πολέμου, που δεν είναι άλλος από τον πληθυσμό που είδε την ζωή του να καταστρέφεται εν μία νυκτί και είτε παραμένει άμαχος είτε βρέθηκε χωρίς να έχει προλάβει να το αντιληφθεί με όπλο στα χερία για να υπερασπιστεί το σπίτι του. Πρόκειται για τον ίδιο πληθυσμό που ή θα καταλήξει τραυματίας ή νεκρός ή θα κληθεί να αποπληρώσει τα υπέρογκα δάνεια που χρειαστούν για την ανοικοδόμηση του τόπου του. Ενός τόπου που κάποιοι άλλοι διάλεξαν να καταστρέψουν ολοσχερώς, έχοντας φροντίσει πρώτα να εξασφαλίσουν πρώτα τα δικά τους κέρδη και ναι καταστέλλουν οποιαδήποτε φωνή ορθώνει ανάστημα ενάντια σε διακρατικούς ανταγωνισμούς. Υπάρχουν άνθρωποι που συνελήφθησαν και ξυλοκοπήθηκαν στη Ρωσία επειδή διαμαρτυρήθηκαν κατά του πολέμου. Υπάρχουν νεκροί στην Ουκρανία
που σκοτώθηκαν από τον ρωσικό στρατό. Τους ενώνει (και μας ενώνει μαζί τους), όχι μόνο το ΟΧΙ στον πόλεμο, αλλά και η άρνηση να «ευθυγραμμιστούν» με κυβερνήσεις που καταπιέζουν την κοινωνική τους βάση. Εμείς, λοιπόν, ως μέρος μιας κοινωνικής βάσης που παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα την θηριωδία που λαμβάνει χώρα λίγες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά μας οφείλουμε να υψώσουμε τις φωνές μας και να σταθούμε αλληλέγγυοι με όλους όσους αντιστέκονται για την λήξη του πολέμου και στο πλάι όσων θα βιώσουν, μαζί με εμάς τις καταστροφικές του συνέπειες. Στο πλάι όλων ημών που θα δούμε το κόστος ενός πολέμου να μεταμορφώνεται σε ένα δυσβάσταχτο κόστος στις ζωές μας. Στο πλάι όλων των προσφύγων, που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις ζωές τους για να δώσουν εκ νέου μία αμφίρροπη μάχη για να ξανακερδίσουν μία αξιοπρεπή ζωή, αντιμετωπίζοντας την υποκρισία, τον ρατσιμό και την εξευτελιστική εργασιακή εκμετάλλευση ενός δυτικού νεοφιλελεύθερου κόσμου, που απροκάλυπτα συντηρεί και θρέφει εξουσιαστικές, ρατσιστικές, εθνικιστικές και πατριαρχικές εξουσιαστικές δομές κομπαζόμενος μάλιστα για τα δημοκρατικά του ιδεώδη. Εμείς γνωρίζουμε ότι η ιστορία των διακρατικών ανταγωνισμών δεν έχει σωστές και λάθος πλευρές. Και δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανένα κράτος και σε κανένα κομμάτι του κεφαλαίου να επωφεληθεί από το αίμα και τις ζωές μας. Ο μόνος πόλεμος που οφείλουμε να δώσουμε στον δρόμο της αλληλεγγύης και της ελευθερίας των ανθρώπων με τους οποίους δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε, είναι ο κοινωνικοταξικός, ενάντια σε κράτη και εξουσιαστικές επιδιώξεις.

ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ/ΟΣΕΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΧΩΡΙΣΕΙ

ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΘΡΕΦΕΙ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥΣ, ΔΙΧΑΖΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΕΞΑΘΛΙΩΝΕΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο

Ανοιχτή πολιτική συνέλευση κάθε Δευτέρα στις 19:00

Βασιλέως Γεωργίου και Μπιζανίου γωνία

Μοιραστείτε το άρθρο