34 ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ
ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
Την Πέμπτη 18 Νοέμβρη 2021, παρατηρήσαμε κάποιες “αλλαγές” εντός του κτηρίου του Βιολογικού και συγκεκριμένα στο χώρο του φουαγιέ, με την τοποθέτηση γυψοσανίδων που απέκλειαν το μισό χώρο, αφήνοντας ένα διάδρομο μεταξύ των δύο εισόδων του κτηρίου. Μάλιστα είχαν το θράσος να αφήσουν κάποια ευδιάκριτα σημάδια σε τοίχους, περιλαμβάνοντας τοίχο του στεκιού και προμηνύοντας την κατεδάφισή τους.
Μετά από σχετική έρευνα στο Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης και του προγράμματος Διαύγεια (διαφάνεια στο κράτος), διαπιστώσαμε ότι στις 16 Σεπτέμβρη 2021, ανατέθηκε σε εργολαβία, έργο ύψους 1.320.600,00 ευρώ, με θέμα: “ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΔΙΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΧΩΡΩΝ ΙΣΟΓΕΙΟΥ ΚΤΗΡΙΟΥ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ Σ.Θ.Ε. (Σχολή Θετικών Επιστημών, γειτονικό κτήριο)“. Το χρονοδιάγραμμα τους προβλέπει ότι το συγκεκριμένο έργο πρέπει να παραδοθεί σε διάστημα 16 μηνών από την ανάρτηση – υπογραφή της συμφωνίας κι από τα σχέδια τους φαίνεται ξεκάθαρα ότι προορίζουν για “αίθουσα αναμονής” το χώρο του στεκιού, κάτι “άκρως απαραίτητο” άλλωστε για τη λειτουργία της σχολής. Ήδη πρυτάνεις και εργολάβοι ανέλαβαν δράση για την αναδιαμόρφωση “χρηστικών” χώρων και τη διεκπεραίωση του.
Τη στιγμή που η φοιτητική κοινότητα το προηγούμενο διάστημα δέχτηκε ολομέτωπη επίθεση, με τη ψήφιση του αντιεκπαιδευτικού νομοσχεδίου και των “μέτρων φύλαξης” εντός των Πανεπιστημίων, (Ομάδα Προστασίας Πανεπιστημιακού Ιδρύματος) κι ενώ βρίσκεται ήδη αντιμέτωπη με τη χείριστη κρατική διαχείριση της πανδημίας σε υγειονομικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο αντί να αναβαθμιστούνοι χώροι της εκπαίδευσης και ειδικότερα τα Πανεπιστήμια, προτιμούν την υποβάθμιση (όπως επίσης και στον τομέα της υγείας). Το κράτος, για πολλοστή φορά το, μας δείχνει ξεκάθαρα ότι στόχος του είναι η αποστείρωση του πανεπιστημίου, η αποδυνάμωση και η καταστολή οποιασδήποτε πολιτικής φωνής και ριζοσπαστικοποίησης και φυσικά η κερδοσκοπία προς όφελος μερικών τσεπών και όχι των ίδιων των φοιτητ(ρι)ών.
Δε μας εκπλήσσει καθόλου και δε ξεχνάμε ότι όσο μας δείχνουν τα δόντια τους εμείς θα τα σπάμε. Έχουν ιστορία και παρελθόν οι σχέσεις των πρυτανικών αρχών με το κράτος και τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς. Από τις εκκενώσεις των καταλήψεων πανεπιστημιακής ιδιοκτησίας, Terra Incognita, Rosa Nera, Βανκούβερ Απάρτμαν, Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε., τις εισβολές στη Φ.Ε.Π.Α. και τις εκτεταμένες φθορές στους υπό κατάληψη πολιτικούς χώρους, τη μελλοντική πρόσληψη ειδικών σωμάτων φύλαξης, μπάτσων δηλαδή και το φύτεμα τους εντός των πανεπιστημίων, μέχρι την πρόσφατη παρωδία του μείγματος D.N.A. και τις διώξεις των 14 αγωνιστρ(ι)ών της κατειλημμένης πρυτανείας του Ε.Μ.Π. της Αθήνας.
Το είχαμε πει και θα το ξαναπούμε, έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς και θα λογαριαστούμε. Το στέκι στο βιολογικό εδώ και 34 χρόνια λειτουργεί ως κατειλημμένος χώρος εντός του πανεπιστημίου και μέχρι και σήμερα συνεχίζει να αποτελεί σημείο συνάντησης και πολιτικής ζύμωσης με βασικό άξονα την αυτοοργάνωση με αντιεμπορευματικούς όρους, την αλληλεγγύη στα έγκλειστα συντρόφια και την καθημερινή διεκδίκηση των ζωών μας. Έχουν συστεγαστεί και συστεγάζονται ομάδες και εγχειρήματα, κάποια μακροβιότερα άλλων και πάντα διατηρώντας την πολυμορφία της έκφρασης, της δράσης και των αγώνων. Το πλαίσιο καταστολής το οποίο έχει υποστεί η κατάληψη ανά τα χρόνια, προέρχεται κυρίως από ενδοπανεπιστημιακές αρχές και κοσμητείες και ουκ ολίγες φορές έχουν στοχοποιηθεί άτομα, φοιτητές και συλλογικότητες που δραστηριοποιούνταν και δραστηριοποιούνται στο στέκι.
Για εμάς, αυτοί οι χώροι είναι χώροι ελευθερίας, που απορρίπτουν τις έννοιες της ιεραρχίας, της ιδιοκτησίας και της οικονομικής εκμετάλλευσης.
Αν νομίζουν ότι θα περιμένουμε άπραγα την εκκένωση του στεκιού, γελιούνται.
Είμαστε εδώ λοιπόν.
Όταν αγωνίζεσαι μπορεί και να χάσεις, όταν δεν αγωνίζεσαι έχεις ήδη χάσει
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις
Κατάληψη “Στέκι στο Βιολογικό”
Την Πέμπτη 18 Νοέμβρη 2021 παρατηρήσαμε “αλλαγές” στον χώρο του φουαγιέ του Βιολογικού ΑΠΘ, με την τοποθέτηση γυψοσανίδων που απέκλειαν τον μισό χώρο (τις τουαλέτες του ισογείου και μεγάλο μέρος του φουαγιέ) αφήνοντας έναν διάδρομο μεταξύ των δύο εισόδων του κτιρίου. Μάλιστα φρόντισαν να τοποθετήσουν ευδιάκριτα σημάδια (Χ) σε τοίχους (περιλαμβάνοντας και αυτόν του στεκιού), προμηνύοντας την κατεδάφισή τους. Μετά από σχετική έρευνα στο “Διαύγεια”, διαπιστώσαμε την ανάθεση έργου “ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΔΙΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΧΩΡΩΝ ΙΣΟΓΕΙΟΥ ΚΤΗΡΙΟΥ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ Σ.Θ.Ε.” σε εργολαβία στις 16/09/2021. Το χρονοδιάγραμμά τους προβλέπει ότι το έργο πρέπει να παραδοθεί σε διάστημα 16 μηνών από την ανάρτηση-υπογραφή της συμφωνίας. Απ’ ό,τι φαίνεται εργολάβοι, μπάτσοι και πρυτάνεις ανέλαβαν ήδη δράση.
Αν νομίζουν ότι θα περιμένουμε άπραγα την εκκένωση του στεκιού και την μετατροπή του σε αίθουσα αναμονής, γελιούνται… Καλούμε τον κόσμο του αγώνα στην υπεράσπιση της κατάληψης και στην διοργάνωση δράσεων αλληλεγγύης.
ΟΥΤΕ 34, ΟΥΤΕ 100
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ
ΤΟ ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Ανοιχτή συνέλευση για την υπεράσπιση της κατάληψης “Στέκι στο Βιολογικό”
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ «ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ»
Την Πέμπτη 18 Νοέμβρη 2021, παρατηρούνται κρατικές επεμβάσεις στην κατάληψη «στέκι στο βιολογικό». Συγκεκριμένα, τοποθετούνται γυψοσανίδες στο χώρο και σημαδεύονται τείχη προς κατεδάφιση. Σύμφωνα με σχετική έρευνα, το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης ανέθεσε εργολαβία για την αναδιαμόρφωση του χώρου προορίζοντας το στέκι για αίθουσα λειτουργίας της σχολής της ΣΘΕ.
Αυτή η κίνηση αποτελεί μία ακόμη επίθεση κράτους – κεφαλαίου, σε αγαστή συνεργασία με τις πρυτανικές αρχές, ενάντια στις καταλήψεις, στις αυτοδιαχειριζόμενες δομές αγώνα, στα στέκια, στους/ις αγωνιζόμενους/ες. Οι καταλήψεις αποτελούν κομμάτι του αγώνα, το έδαφος όπου προετοιμάζονται τα σχέδια της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης μέσα σε ένα συλλογικό πλαίσιο πάλης. Άλλωστε, δεν μας προκαλεί έκπληξη η συνεργασία των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους με τις πρυτανικές αρχές. Εκκενώσεις καταλήψεων και στεκιών υπό την πανεπιστημιακή ιδιοκτησία, όπως η κατάληψη Terra Incognita και η Rosa Nera, το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι της ΑΣΟΕΕ, οι εισβολές των μπάτσων στις ΦΕΠΑ και στο ΕΜΠ, το σφράγισμα του κτιρίου Γκίνη στο Κάτω Πολυτεχνείο, η σκευωρία δίωξης για υποχρεωτική λήψη DNA των 14 αγωνιστών της κατάληψης πρυτανείας του ΕΜΠ. Γενικώς, η κατάργηση του Ασύλου, οι πολλαπλές έφοδοι της αστυνομίας στο πανεπιστημιακό χώρο και ο σχεδιασμός για τη μελλοντική σύσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας (ΟΠΠΙ) αποτελούν το μέσο για την ένταση της καταστολής και της αστυνομοκρατίας εντός κι εκτός πανεπιστημίων.
Ταυτόχρονα, η κίνηση εντάσσεται και στην κατεύθυνση της εφαρμογής του νόμου Κεραμέως – Χρυσοχοϊδη 4777. Ο έλεγχος, η επιτήρηση και η πειθάρχηση περνούν μέσα από την αποστείρωση και αναδιάρθρωση του πανεπιστημίου, δηλαδή την εκκένωση στεκιών και κατειλημμένων χώρων, τα πειθαρχικά συμβούλια και τη στοχοποίηση όποιου δεν συμμορφώνεται, την καταστολή κάθε πολιτικής έκφρασης και ριζοσπαστικής δράσης εντός των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Για πολλοστή φορά εν μέσω πανδημίας, κράτος και κεφάλαιο μετακυλώντας το βάρος της ευθύνης στις πλάτες της κοινωνίας, αποδεικνύουν τη χείριστη διαχείρισή της. Οι σχολές άνοιξαν ξανά χωρίς αναβαθμισμένες, υγειονομικά και αριθμητικά, αίθουσες, χωρίς τα απαραίτητα υγειονομικά μέτρα προστασίας, χωρίς προσλήψεις επιπλέον προσωπικού. Αντ’ αυτού, αναβαθμίζονται πλήρως οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, ο εξοπλισμός της αστυνομίας και οι «δουλειές» των εργολαβιών.
Ως αναρχικοί/ές φοιτητές/ριες, που στεγαζόμαστε στο στέκι φιλοσοφικής ΑΠΘ, αντιλαμβανόμαστε τις καταλήψεις ως κέντρα αγώνα και χώρους στέγασης πολιτικών εγχειρημάτων. Ως δομές του κινήματος για την προετοιμασία των αντιστάσεων και των αγώνων ενάντια στην ενάντια στην εξουσία, αμφισβητώντας έμπρακτα τον θεσμό της ιδιοκτησίας. Η εδαφικοποίηση στις καταλήψεις δημιουργεί κοινωνικές προσβάσεις και αποζητά την σύνδεση των καταπιεσμένων και των αγώνων τους και αποτελούν αναφαίρετο κομμάτι του δημόσιου χώρου των πανεπιστημίων. Το κράτος επιχειρεί να επιβάλλει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση μέσω της ολομέτωπης επίθεσης στους αγωνιζόμενους/ες φοιτητές/τριες και τις δομές τους εντός πανεπιστημίου. Στο πλαίσιο της προληπτικής αντιεξέγερσης αναβαθμίζει το νομικό του οπλοστάσιο, προωθεί δικαστικές σκευωρίες, επιτίθεται σε διαδηλώσεις και μεθοδεύει εκκενώσεις καταλήψεων. Με όπλα μας τον αυτοοργανωμένο – αδιαμεσολάβητο αγώνα και την κοινωνική αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια δηλώνουμε ότι θα αντισταθούμε ενάντια σε ακόμη μια εκκένωση/κατεδάφιση κατάληψης.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ –
ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ/ΙΣ ΑΓΩΝΙΣΤ(ΡΙ)ΕΣ
ΚΑΤΩ Ο ΝΟΜΟΣ 4777 – ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΣΗ, ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ ΧΩΡΩΝ
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών «Quieta Movere»
Όπου υπάρχει η επίβλεψη απ’το πανοπτικόν κράτους-πρυτανείας, υπάρχει και η ανάγκη για τον ίσκιο της αυτό-οργάνωσης
Ας μιλήσουμε για αυτό-οργάνωση
Η ελευθερία που υπάρχει μέσα στην πανεπιστημιούπολη δεν είναι μία αόρατη έννοια ή κάποιο μαγικό πέπλο. Είναι αποτέλεσμα της τακτικής παρουσίας φοιτητικών και μη ομάδων, καταλήψεων, στεκιών, πολιτικών και πολιτιστικών εγχειρημάτων μέσα στο πανεπιστήμιο, εδώ και δεκαετίες. Διαχρονικά, φοιτητικά υποκείμενα και μη, βρίσκανε πρόσφορο έδαφος για να αφήσουν τη φαντασία τους να οργιάσει πολιτιστικά, πολιτικά, οργανωτικά, μακριά από την επιτήρηση, την ασφυκτική φύση του κράτους και την κανιβαλιστική καθημερινότητα στον καπιταλισμό. Η ανάγκη να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, που εκπληρώνεται μέσω της αυτό-οργάνωσης, οδήγησε στο να ξεπηδήσουν οι πολύμηνες καταλήψεις των σχολών του Φεβρουαρίου-Μαρτίου-Απριλίου, που συνοδεύτηκε από την επανοικειοποίηση του campus, καινούρια στέκια, καταλήψεις, πολιτικές, πολιτιστικές ομάδες που έδωσαν ζωή και συντροφικότητα σε αυτή τη γωνιά της πόλης.
Ας μιλήσουμε για επιτήρηση και αλλοτρίωση ελεύθερων χώρων
Η ανελευθερία του πάσο, της κάρτας σίτησης, του πιστοποιητικού εμβολιασμού/νόσησης, των φυλάκων, των μπάτσων και των μαφιών εντός και γύρω από το campus, είναι ένα μέρος του σχεδίου του κράτους για την απονέκρωση των ελεύθερων χώρων. Στην προσπάθειά του να καταπνίξει οποιαδήποτε φωνή δε μπορεί να ελέγξει και οποιαδήποτε σχέση δε το συμφέρει, το κράτος δίνει ανεξέλεγκτη δικαιοδοσία στα όργανά του (πρυτανικές αρχές, κοσμητείες), με το νόμο 4777, ώστε να επιτεθεί ολομέτωπα στους αγώνες εντός του πανεπιστημίου. Με αυτό τον τρόπο, οποιοδήποτε άτομο δε ταιριάζει στο αφήγημα της αριστείας του κράτους και του πανεπιστημίου, αποκλείεται, π.χ. μέσω της ελαχίστης βάσης εισαγωγής από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, μέσω racial profiling στη λέσχη, μέσω του ασφυκτικού πλαισίου σπουδών και οι ελεύθεροί μας χώροι καταστρέφονται ή μεταποιούνται σε χώρους κοινωνικής αναπαραγωγής.
Ας μιλήσουμε για την καταστολή στο σήμερα
Στις 16/11/21 υπογράφεται από την κοσμητεία της ΣΘΕ σχέδιο εκμετάλλευσης του ισογείου του κτηρίου του Βιολογικού ΑΠΘ, όπου εδώ και 34 χρόνια στεγάζεται το κατειλημμένο στέκι στο Βιολογικό. Δεν είναι η πρώτη φορά που το πανεπιστήμιο επιτίθεται σε απελευθερωμένους χώρους. Άλλωστε, πρόσφατα είδαμε την κατεδάφιση του «τριγώνου» του Πολυτεχνείου, το οποίο προορίζουν για αίθουσα υπολογιστών, ενώ αποτελούσε χώρο συνάντησης, αράγματος, συνελεύσεων και αναψυχής, ενώ πρόπερσι είδαμε και την εκκένωση του στεκιού της ΑΣΣΟΕ, το οποίο ανακαταλήφθηκε άμεσα. Παρόμοιο πλάνο με αυτό του «τριγώνου», προορίζεται για το στέκι στο βιολογικό – υπολογιστές, γραμματεία, αίθουσα αναμονής-, το οποίο η κοσμητεία προκρίνει για τα στενά όρια της ακαδημαϊκότητας. Το πανεπιστήμιο προσπαθεί να θολώσει τα νερά με πρόφαση τις ανάγκες κάθε φοιτητή, δίνοντας κάποιες παροχές με αντίτιμο την καταστροφή των αυτό-οργανωμένων χώρων. Η καθόλου τυχαία ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι μέσα στους αυτό-οργανωμένους χώρους, αναζητούμε τρόπους αγώνα, ώστε να μη παρακαλάμε για παροχές, αλλά να διεκδικούμε όλες τις παροχές για όλους και για όλες. Το στέκι στο Βιολογικό αποτελεί για χρόνια αγκάθι στο λαιμό του πανεπιστημίου, καθώς έχει στεγάσει και αποτελέσει κομμάτι αγώνων για τις καταλήψεις, για τις μετανάστριες, για τους κρατούμενους, για τα φοιτητικά κλπ. Επίσης, αποτελεί εστία αντιεμπορευματικής μουσικής κουλτούρας και κέντρο συνάντησης αγωνιζόμενων υποκειμένων. Σαν κατειλημμένοι χώροι, μας ενώνει το γεγονός ότι στο εσωτερικό μας-και δεν εννοούμε τα ντουβάρια-αναπτύσσονται σχέσεις αλληλεγγύης και συντροφικότητας, νησίδες ελευθερίας ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό. Θα συνεχίσουμε τους αγώνες μας κόντρα στον κοινωνικό οδοστρωτήρα που αφήνει πίσω του μόνο παραγωγικές σχέσεις και στον έλεγχο και στην αποστείρωση που προσπαθούν να επιβάλουν κράτος, κεφάλαιο, πρυτανεία. Από την αρχή, το πρόβλημα του κράτους ήταν η αυτοοργάνωση εντός των πανεπιστημίων και οι σχέσεις που δεν βρίσκονται υπό την επιτήρησή του. Η επίθεση του, στους χώρους και στις σχέσεις μας θα απαντηθεί με αυτοοργάνωση και αλληλεγγύη. Η αλληλεγγύη θα φέρει την φωτιά της αυτοοργάνωσης, που θα κάψει τις παραγωγικές σχέσεις του κεφαλαίου και του κράτους Λεβιάθαν.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΙΘΕΣΗ
ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΚΚΕΝΩΝΟΝΤΑΙ
ΚΑΤΩ Ο ΝΟΜΟΣ 4777
10, 100, 1000ΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
Στέκι Φυσικού