Θα μπορούσα ίσως κι εγώ, όπως άλλοι,
να σας θαμπώσω με παράξενους, εξωπραγματικούς μύθους·
προτίμησα όμως να σας εξιστορήσω τα γεγονότα με
τον απλούστερο τρόπο και ύφος· γιατί το κύριο μέλημά μου
ήταν να σας πληροφορήσω κι όχι να σας διασκεδάσω.
Τζόναθαν Σουίφτ | Τα Ταξίδια του Γκιούλιβερ
Δεν υπήρχε πια καμιά ασφάλεια; Κανείς τρόπος για
ν’ αποστηθίσεις τον χάρτη του κόσμου; Δεν υπήρχε
ούτε οδηγός ούτε καταφύγιο, παρά μόνο το θαύμα,
κι ένα άλμα απ’ την ψηλότερη κορφή του πύργου στο
κενό;
Βιρτζίνια Γουλφ | Μέχρι τον Φάρο
«Ο ελεύθερος Τύπος μπορεί να είναι είτε καλός είτε κακός.
Χωρίς ελευθερία, ο Τύπος δεν μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο από κακός».
Αλμπέρ Καμύ
Ήμουν εννιά χρονών την δεκαετία του ’70, όταν κάναμε στο σχολείο ένα διπλό εμβόλιο, δεν μπορώ να θυμηθώ από ποιά κακή αρρώστια θα μας προφύλασσε. Ήταν παρόλα αυτά κάτι επικίνδυνο, γι’ αυτό και γινόταν σε δύο δόσεις. Εγώ σαν εννιάχρονος, είχα μια φοβία με τις σύριγγες, και με το τεράστιο μυαλό της ηλικίας που βάδιζα, αποφάσισα να κάνω μόνο την μια δόση του εμβολίου, για καλή μου τύχη την δεύτερη. Πώς το κατόρθωσα αυτό στην Ελλάδα της χούντας που όλα δούλευαν ρολόι; Απλά δεν πήγα και ο δάσκαλος υπερήφανος πρώην αλεξιπτωτιστής, ξέχασε να με μετρήσει, το ρολόι ήταν ξεκούρδιστο.
Οι παρενέργειες που βίωσα, γιατί το εμβόλιο είχε παρενέργειες αλλά όχι αυτές που φαντάζεστε, ήταν πολλές και επώδυνες. Αρχικά, απέκτησα ανοσία στην αρρώστια που ακόμα δεν θυμάμαι και δεύτερον, απέκτησα έναν κακιασμένο εχθρό για τα επόμενα δυόμιση χρόνια, τον δάσκαλο της τάξης μου, έφαγα τόσο πολύ ξύλο που το θυμάμαι ακόμα και σήμερα, παρότι δεν θυμάμαι για ποιά αρρώστια ήταν το εμβόλιο. Ομολογώ εκ των υστέρων, ότι ο δάσκαλος είχε εν μέρει δίκιο για τα δεδομένα της εποχής, θα μπορούσα να είχα πεθάνει ή να αποκτούσα κάποιο χρόνιο πρόβλημα. Αλλά, απολύτως άδικο, γιατί θα μπορούσε απλά να κάνει την δουλειά του και αυτό ήταν κάτι που τον έκανε πολύ κακό δάσκαλο, αλλά και πολύ μικρό άνθρωπο, δεν φορτώνεις στο εννιάχρονο τα δικά σου λάθη.
Αυτό πέρασε από το μυαλό μου, όταν άκουσα πριν λίγες μέρες τις τηλεοράσεις να τιτιβίζουν με χαρά για τα δύο εμβόλια που σε χρόνο μηδέν και αφιλοκερδώς, όπως δηλώνουν οι ίδιες οι εταιρείες, θα παραδώσουν στην τρομοκρατημένη κοινωνία για να ξετρομοκρατηθεί και να αρχίσει να δουλεύει.
Μερικές επισημάνσεις που είναι αναγκαίες:
- Τίποτα δεν γίνεται για την ψυχή της μάνας τους όπως θα λέγαν κι οι παλιότεροι.
Η κάθε εταιρεία χρηματοδοτείται, με σχεδόν 1 δις δολάρια, η Moderna από το Αμερικανικό δημόσιο με χρηματοδότηση σε δύο φάσεις (483+472=955 εκατομμύρια δολάρια). Ενώ η γερμανική εταιρεία BioNTech SE, που εργάζεται μαζί με την Pfizer για την παραγωγή του εμβολίου, έλαβε 445 εκατομμύρια δολάρια από το γερμανικό κράτος για την κατασκευή εγκαταστάσεων που θα επιταχύνουν την παρασκευή και διανομή του εμβολίου. Η Pfizer έβαλε το όνομα.
Οι δύο εταιρείες δουλεύουν έχοντας εξασφαλισμένη την πρώτη παραγωγή 100 εκατομμυρίων εμβολίων στην τιμή των 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Συν αυτά που ακολουθούν, πρόκειται για επτά δισεκατομμύρια δόσεις, εν ολίγοις, είναι πολλά τα λεφτά που παίζονται.
Σημαντική σημείωση που την προσέχεις με την δεύτερη ανάγνωση είναι όπως εύστοχα περιγράφει και ο Χατζηστεφάνου στο infowar στο άρθρο του, εμβόλια με την εγγύηση του δημοσίου | εφσυν, φύλο Σαββάτου 21-11-20, καμία από τις εταιρείες δεν έδωσε δεκάρα για την έρευνα γιατί χρηματοδοτήθηκαν από τις κυβερνήσεις, κοινώς από τα φράγκα των πολιτών της Αμερικής και της Γερμανίας. Τα κέρδη βέβαια θα τα καρπωθούν τα αφεντικά και τα μεγαλοστελέχη των εταιρειών υπό μορφή bonus που δίνεται ακόμα και σε καταστροφές. Α, και όλα αφορολόγητα στην οφσόρ που έχει ο καθένας από αυτούς που σέβεται τον εαυτό του.
Ο λαός απλά εκτός από χρηματοδότης θα είναι και το πειραματόζωο, βλέπεις η πανδημία χτύπησε στην ανεπτυγμένη δύση και όχι στην Αφρική.
Επαναλαμβάνω ότι το πειραματόζωο θα ήμαστε εμείς, η επονομαζόμενη πλέμπα.
- Και ερχόμαστε στο δεύτερο, τι θα δοκιμάσει το πειραματόζωο;..
Το κοινό χαρακτηριστικό των δύο εμβολίων είναι ότι αποτελούν μια νέα γενιά εμβολίων, τα γενετικά εμβόλια που χρησιμοποιούν ένα τμήμα του mRNA ή «αγγελιοφόρο RNA» του κορονοϊού που περιέχει τις γενετικές πληροφορίες για την κατασκευή των πρωτεϊνών που συγκροτούν τις ακίδες του κορονοϊού.
Ο στόχος είναι, εισάγοντας τμήμα του mRNA του κορονοϊού, ο οργανισμός να δημιουργήσει ειδικά αντισώματα που θα του προσφέρουν ανοσία σε περίπτωση επαναμόλυνσης. Παράγονται γρήγορα και θα μπορούσαν να είναι αποτελεσματικά αν υπήρχε από την μεριά της πολιτείας στιβαρός έλεγχος… χωρίς περίεργο κέρδος.
Επειδή ζούμε όμως στο καπιταλισμό και μάλιστα στον καπιταλισμό της καταστροφής, δικαιούμαι να δυσπιστώ σε σχέση με τα αποτελέσματα, το 90% αρχικά της Pfizer, μόλις η Μοderna ανακοίνωσε τα δικά της 94,5%, η Pfizer έκανε ρελάνς 95%, να τ΄ αφήσω;…
Και όλα αυτά με τον χαρακτήρα του κατεπείγοντος, ωριμάζουν πιο γρήγορα κι από τις μπύρες, να προσφέρεται μαζί με το κρατικό χρήμα και ασυλία στις εταιρείες για τυχόν επιπλοκές ή παρενέργειες βαριές, για την υγεία του πειραματόζωου, μακροπρόθεσμα. Βλέπεις δεν προλαβαίνουμε να το δοκιμάσουμε στο δοκιμαστήριο που χρησιμοποιούσαμε τόσα χρόνια, την Αφρική1. Άρα ο κλήρος πέφτει στους γενναίους ή στα χωρίς επιλογή κορόιδα, με τον ίδιο τρόπο που γινόταν και στην Αφρική.
Τα σκέφτομαι αυτά, ενώ θεωρώ τα εμβόλια σαν κάτι καλό για τον άνθρωπο, όταν δεν είναι προϊόν κέρδους αλλά κοινωνικό αγαθό, ανοικτό σε όλους. Κάτι, από τις παραπάνω επισημάνσεις, που βλέπουμε είναι ότι, πάντα κάποιες μεγάλες εταιρείες αναλαμβάνουν να εξελίξουν εμβόλια χωρίς να βάλουν δεκάρα, -κρατική χρηματοδότηση- απολαμβάνοντας ασυλεία σε περίπτωση που προκύψουν βλαπτικές παρενέργειες.
Ο σημερινός καπιταλισμός, που αρέσκεται να παίζει εκ του ασφαλούς, with other peoples money, το αποκαλούν, ξεκίνησε την δεκαετία του ογδόντα. Μέσα από το χρηματοπιστωτικό σύστημα, όπου χρηματιστές, στελέχη επενδυτικών τραπεζών και ένας μηχανισμός διεφθαρμένων ελεγκτικών αρχών και κυβερνήσεων, άρχισαν σιγά-σιγά να δημιουργούν συνθήκες ασφυκτικής χρηματοδότησης εταιρειών, λόγω στάσιμων αποτελεσμάτων.
Στην αρχή αγόραζαν μετοχές, τόσες ώστε να έχουν δικαίωμα ψήφου στα διοικητικά συμβούλια και κατόπιν σαμποτάροντας από τα μέσα και πολλές φορές σε συνεννόηση με τους ιδιοκτήτες-μεγαλομετόχους ξεπουλούσαν τις εταιρείες με το κομμάτι, αφήνοντας τον κόσμο στον δρόμο, άνεργο στην μοίρα του, να ζει σε πόλεις κουφάρια. Ας μην εκπλήσσονται κάποιοι για τα αποτελέσματα του Τραμπ στις αποβιομηχανοποιημένες πολιτείες της Αμερικής.
Οι ιδιοκτήτες με τους καινούργιους συνεργάτες ξανάνοιγαν τα εργοστάσια τους, στο Μεξικό ή σε πρώην σοσιαλιστικούς παραδείσους ή στην Κίνα και τα λειτουργούσαν με το 10% του κόστους λειτουργίας. Τα κέρδη έφταναν στις τσέπες τους, μέσω υπεράκτιων εταιρειών νομιμοποιημένα, επιτρέποντας στους ίδιους μετά από σαράντα χρόνια να επανακάμπτουν στις πατρίδες τους με καινούργια εργοστάσια αλλά με σχεδόν μηδενικό προσωπικό, ελέω τεχνητής νοημοσύνης.
Στην συνέχεια δημιούργησαν αυτό που οι προοδευτικοί οικονομολόγοι, κακώς εννοούν καπιταλισμό καζίνο. Λένε λοιπόν, καπιταλισμό καζίνο, το παιγνίδι να μαζεύεις των άλλων τα λεφτά και να τα παίζεις χωρίς δικό σου ρίσκο.
Δηλαδή, τι εννοούν;
Να, ότι οι μεγάλοι παίκτες που στηρίζουν αυτό το μοντέλο, Τράπεζες, επενδυτικές εταιρείες και funds -άλλοι τα λένε κερδοσκοπικά, κάποιοι τα λένε και κοράκια ή αρπακτικά- παίζουν, μέσα από περίεργα παιγνίδια, με την πραγματική οικονομία σαν να βρίσκονται σε ένα καζίνο.
Τι παιγνίδια παίζουν;
Τα παράγωγα, τα ομόλογα χρέους, τα options και τα futures, και φυσικά μετοχές.
Και ισχυρίζονται, οι προοδευτικοί οικονομολόγοι, ότι όλοι αυτοί, οι μεγάλοι παίκτες της οικονομίας, παίζουν αναμεταξύ τους, σαν να βρίσκονται σε ένα καζίνο παίζοντας ρουλέτα ή Black Jack με ξένα λεφτά.
Λεφτά, που τους έδωσαν άλλοι να τα παίξουν ή τα πήραν από άλλους για να τα παίξουν.
Ε λοιπόν, το παιγνίδι με αυτά τα χρηματοοικονομικά προϊόντα της ελεύθερης οικονομίας, δεν είναι καπιταλισμός-καζίνο, γιατί στο καζίνο ο παίχτης και το γνωρίζει καλά αυτό ο Ντοστογιέφσκι, κερδίζει μόνο με την τύχη του δεν μπορείς να κλέψεις στην ρουλέτα, ή στο Black Jack.
Αντιθέτως είναι καπιταλισμός – πρακτορείο στοιχημάτων που στήνει το στοίχημα.
Συμφωνώντας απόλυτα με την περιγραφή του πιτσιρίκου2, θα περιγράψω ένα ανάλογο κομμάτι του καπιταλισμού που είναι απόλυτα κρατικοδίαιτος.
Όλα ξεκίνησαν την ίδια περίοδο, μόνο που ο στόχος ήταν διπλός από την μια οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, κατά πως λέμε: φως, νερό, τηλέφωνο και δημόσιες συγκοινωνίες. Από την άλλη, επίθεση στην υγεία που παύει να είναι δημόσιο αγαθό και σιγά-σιγά μετατρέπεται σε προϊόν. Από πίσω ακολουθεί και η ασφάλιση με τους πυλώνες της, που έρχονται για να ροκανίσουν τις συντάξεις όλων. Αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο, και για την ώρα προέχει να επιβιώσουμε του κορονωποιού, όπως το λέει και η φίλη μας Μπονίτα, για να φτάσουμε στην σύνταξη, που δεν θα πάρουμε.
Κάπου εκεί στο τοπίο, υπάρχει και το ΣΔΙΤ όρος βαρύγδουπος τεσσάρων λέξεων, Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα. Συνεργασία του δημόσιου με τον ιδιώτη, με την λογική του Ηλιόπουλου όταν στην ταινία οι κυρίες της αυλής, πλησίαζε τον Αλεξανδράκη κροταλίζοντας ένα σπιρτοκούτι και του πρότεινε «βάζω τα σπίρτα, βάζεις τα τσιγάρα;»
Κάτι ανάλογο αλλά από την ανάποδη, είναι και αυτό που συμβαίνει με τα εμβόλια, έρχεται το κράτος σαν άλλος Αλεξανδράκης και προτείνει στην σούπερ ντούπερ εταιρεία «βάζω εγώ το χρήμα, βρίσκεις τους ειδικούς επειδή για μένα είναι δύσκολο να προσλάβω αρχικά ειδικούς ερευνητές, δημιουργείς ένα εμβόλιο ή περισσότερες εκδοχές και μετά το πουλάς εισπράττοντας εσύ, σούπερ ντούπερ εταιρεία το χρήμα, το οποίο θα στο φορολογήσω… αλλά εσύ, με διάφορους ακριβοπληρωμένους λογιστές, δικηγόρους, χρηματιστές και άλλους παρατρεχάμενους το έχεις ήδη εξαφανίσει σε κάποια οφσόρ. Και ταυτόχρονα θα σου προσφέρω και νομική ασυλία για τυχόν βλάβες που μπορεί να προκύψουν».
Το εμβόλιο της Moderna κοστίζει ανά δόση 18 δολάρια, χρειάζεται δύο δόσεις.
Με δήλωσή του ο επικεφαλής ιατρικός σύμβουλος της φαρμακοβιομηχανίας Moderna, Ταλ , προειδοποιεί ότι οι πολίτες «δεν πρέπει να υπερβάλουν για τα αποτελέσματα των κλινικών δοκιμών. Γιατί όπως λέει, ο δρ Ζακς, «το εμβόλιο μπορεί να αποτρέψει ένα άτομο από το να αρρωστήσει από Covid-19, αλλά τα αποτελέσματα δεν δείχνουν ότι αποτρέπει τη μετάδοση του ιού». Άρα αν κάνεις το εμβόλιο και για κάποιον λόγο μεταφέρεις τον ιό τότε συνεχίζεις να μεταδίδεις τον ιό στον καθένα, χωρίς εσύ να αρρωστήσεις, κάτι που κάνει την συνολική ανοσία ανέφικτη.
Το εμβόλιο της Pfizer/BioNTech κοστίζει 12 δολάρια η δόση επίσης χρειάζεται δύο δόσεις, αλλά έχει πρόβλημα στην μεταφορά και αποθήκευση, χρειάζεται βαθιά κατάψυξη στους -70 C. Κάτι κερδίζεις κάτι χάνεις.
Τον τελευταίο καιρό έκανε ξανά την εμφάνιση της και η AstraZeneca που σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης δημιούργησαν το δικό τους εμβόλιο της μιάμιση δόσης. Η χρηματοδότηση άγγιξε το 1,2 δισ. δολάρια από Αμερική και κάπου τόσα και από Ευρώπη με την μέθοδο της προαγοράς. Αυτό είναι άλλης σχολής, παρασκευάζεται από αδενοϊό κρυολογήματος προερχόμενο από χιμπατζήδες, μάλλον της παλιάς σχολής. Είναι φθηνότερο, μόνο 1,78+0,89=2,67 δολάρια η μιάμιση δόση. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο σε μικρότερη δόση, το βρήκανε κατά λάθος, παράγει μεγαλύτερη ανοσία, 90% από 62% αν πάρεις δύο δόσεις. Αποθηκεύεται όμως, πιο εύκολα.
Σημαντική επισήμανση είναι ότι κατά τον ΙΙΙ γύρο δοκιμών εντοπίστηκε παρενέργεια νευρολογικής φύσεως και οι δοκιμές σταμάτησαν. Ερώτημα, πως προέκυψαν τα αποτελέσματα αφού οι δοκιμές σταμάτησαν λόγω της παρενέργειας;
Η απάντηση που προέρχεται από τον Μόσιαλο ήταν ότι επρόκειτο για παρενέργεια αντιμετωπίσιμη και δεν επηρεάζει τις δοκιμές, είναι παρενέργεια της τάξης του 1 προς 30000, κοινώς περίπτωση. Αν ήταν της τάξης του 1 προς 100 τότε ναι, είναι πρόβλημα.
Δηλαδή το κατά Μόσιαλο ευαγγέλιο λέει, 1 προς 30000 για τα 10000000 των Ελλήνων, είναι μία περίπτωση που μπορεί να αφορά 333 Έλληνες, ποιοί θα είναι άραγε αυτοί οι άτυχοι και ποιόν θα κυνηγήσουν για την ζημία που θα έχουν υποστεί;…
Ο ενδοιασμός μου για την ταχύτητα παραγωγής απαντήθηκε εν μέρει και πάλι από τον Μόσιαλο, στο ότι η τεχνολογική ανάπτυξη στον συγκεκριμένο τομέα είναι αλματώδης, βρίσκουν πιο γρήγορα και απομονώνουν τα συστατικά. Το πρόβλημά του χρόνου δεν έχει να κάνει με τεχνολογίες, αλλά με παρενέργειες που εμφανίζει ο οργανισμός σε βάθος χρόνου.
Μιά μελέτη, του 20133 υπολόγισε ότι, πριν την έναρξη των κλινικών δοκιμών, ένα πειραματικό εμβόλιο έχει περίπου 6% πιθανότητα να φτάσει τελικά στην αγορά. Από τα εμβόλια που αρχίζουν τελικά να εξετάζονται σε κλινικές δοκιμές, το 33.4% τελικά κυκλοφορεί στην αγορά4.
Ακόμα κι αν το παραπάνω εμβόλιο αποδειχθεί αποτελεσματικό, θα υπάρχει ακόμα ένα εμπόδιο που πρέπει να ξεπεραστεί και αυτό είναι η μαζική παραγωγή του. Συγκεκριμένα, θα πρέπει να παρασκευαστούν δισεκατομμύρια δόσεις, κάτι που, σύμφωνα με τη Bottazzi, είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της, στο πιο θετικό σενάριο, θα χρειαστούν περίπου 12-18 μήνες μέχρι να έχουμε ένα εμβόλιο έτοιμο να κυκλοφορήσει στην αγορά.
Η μελέτη του 2013 είχε διαπιστώσει επίσης ότι, για τα εμβόλια που κυκλοφόρησαν από το 1998 μέχρι το 2009, ο μέσος χρόνος που χρειάστηκε για την ανάπτυξη ενός εμβολίου ήταν περίπου 10.7 χρόνια. Σίγουρα, ο χρόνος αυτός μπορεί να περιοριστεί σε κάποιο βαθμό. Αλλά από τα 10.7 χρόνια να πάμε στους 5 μήνες είναι κάτι που ξεφεύγει από τα όρια της λογικής, ακόμα και το εμβόλιο για τον Ebola, το οποίο αναπτύχθηκε σε χρόνο ρεκόρ χρειάστηκε συνολικά 5 χρόνια μέχρι να κυκλοφορήσει στην αγορά5.
Αυτά και το ότι τα εμβόλια αποτελούν προϊόν των εταιρειών που στοχεύουν σε μιά πίτα πολλών δισεκατομμυρίων με κάνει πολύ σκεφτικό.
Τα εμβόλια είναι πολύ χρήσιμα για τον άνθρωπο και ειδικά αυτά που κατηγορούνται σαν γενετικά τροποποιημένα, μπορεί να είναι πιο ωφέλιμα γιατί επεμβαίνουν δίνοντας εντολές, κατά κάποιον τρόπο, στο DNA πως να αναπτύξει ανοσία, απέναντι ακόμα και σε αρρώστιες σαν τον καρκίνο.
Οι ατομικές γενετικές θεραπείες για το αλτσχάϊμερ, ή τις αρρώστιες του καρκίνου και της καρδιάς, είναι στην ουσία το ίδιο πράγμα.
Ο κάθε οργανισμός μεταλλάσσεται για να επιβιώσει, αν σκεφτούμε ότι ο άνθρωπός ξεκίνησε σαν αμφίβιο για να φτάσει, μέσω του πίθηκου, στην σημερινή του μορφή κάθε αλλαγή γινόταν με στόχο την καλύτερη προσαρμογή στις εξωτερικές συνθήκες, κάποτε μπορεί να ήταν η άγρια φύση, δυστυχώς στο αύριο, η προσαρμογή για την επιβίωση θα γίνει σε μια κατεστραμμένη φύση, αλλά αυτά είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας.
Mια και μιλάμε για επιστημονική φαντασία, φτάνω σ’ αυτό που αποκαλώ, το σύνδρομο του Φρανκεστάιν που είναι και η τελευταία μου επισήμανση. Η Μάργκαρετ Άτγουντ το 2004 ξεκίνησε το πρώτο βιβλίο μιας τριλογίας. Ο τίτλος του, Όρυξ και Κρέικ. Από την εισαγωγική σελίδα προέρχονται τα δύο πρώτα αποσπάσματα, του Τζόνοθαν Σουίφτ και της Βιρτζίνια Γουλφ. Σε μια αυτοσχέδια ξύλινη παράγκα στα κλαδιά ενός δέντρου, ζεί ο χιονάνθρωπος που καλύπτει την γύμνια του με λωρίδες από παλιά σεντόνια. Ο χιονάνθρωπος κάποτε λεγόταν Τζίμι, είναι ο μοναδικός που επέζησε από τον παλιό κόσμο, που φαντάζει πολύ κοντά στον δικό μας κόσμο, θα έλεγα ίσως ότι αποτελεί το επόμενο στάδιο εξέλιξης του δικού μας κόσμου. Μέσα από την μνήμες του χιονάνθρωπου μαθαίνουμε για την Γη που προσπαθεί να επιβιώσει από την κλιματική αλλαγή, πολλά μέρη έχουν εξαφανιστεί λόγω της ανόδου των υδάτων. Οι πόλεις ασφυκτιούν από την έλλειψη χώρου λόγω υπερπληθυσμού. Παρόλα αυτά οι προνομιούχοι ζουν και εργάζονται ασφαλείς σε πολυτελή συγκροτήματα που φρουρούνται από σεκιουριτάδες και μπάτσους, που την συγκεκριμένη εποχή είναι και γουρούνια αλλά και δολοφόνοι. Η χλωρίδα και η πανίδα έχουν εμπλουτιστεί από μεταλλαγμένα – γενετικά τροποποιημένα- είδη, με συνέπεια οι περισσότερες τροφές να είναι συνθετικές. Οι αληθινές τροφές είναι μόνο για τους πολύ πλούσιους. Οι βιομηχανίες φαρμάκων ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιός θα καταλάβει το μεγαλύτερο κομμάτι της αγοράς. Έτσι γενικά οι άνθρωποι «καταναλώνουν» μεταλλαγμένα, σεξ, παιδική πορνογραφία αλλά και βία σε ζωντανή σύνδεση.
Με λίγα λόγια ο κόσμος πάει κατά διαόλου.
Ο Χιονάνθρωπος ξεφυλλίζοντας τις αναμνήσεις του, μας διηγείται πως κατέρρευσαν όλα και έμεινε ολομόναχος, οδηγός και αδιάφορος προστάτης των Κρεϊκανθρώπων, των παιδιών με τα πράσινα μάτια που δημιούργησε, ο κολλητός του Κρέικ. Μας συστήνει τον αλαζονικό, μεγαλομανή και χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς, σούπερ έξυπνο επιστήμονα Κρέικ και την Όρυξ που αποτελεί την δική του καψούρα. Όσο ξεδιπλώνεται η ιστορία, η συγγραφέας διηγείται χωρίς να παίρνει θέση, ο αναγνώστης καλείται στο τέλος να δώσει τις δικές του απαντήσεις πάνω στην αλόγιστη ανάπτυξη της γενετικής επιστήμης και πιο συγκεκριμένα της γενετικής μηχανικής, με γνώμονα το κέρδος ή τα τρελλά οράματα μιάς αυθεντίας.
Το Ορυξ και Κρέικ είναι ένα παραμύθι βιοτεχνολογικής καταστροφής που θα μας ξεναγήσει σ΄ έναν εφιαλτικό μεταανθρώπινο κόσμο, που αν δεν κινητοποιηθούμε ήμαστε πολύ κοντά στο να τον ζήσουμε.
YΓ1. Η Κούβα το 2011 κυκλοφόρησε το πρώτο αντικαρκινικό εμβόλιο που αφορά τον καρκίνο του πνεύμονα. Το εμβόλιο γνωστό και ως Cimavax, επειδή είναι του Κουβανέζικου λαού κοστίζει 1 δολάριο. Μια χώρα που έχει εμπάργκο τα τελευταία 55 χρόνια, κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα εξαιρετικό εκπαιδευτικό σύστημα ίσως το καλύτερο στον κόσμο, που προσέφερε άριστους γιατρούς σ΄ όλο τον κόσμο, δημιουργεί ένα εμβόλιο που με τροποποιήσεις μπορεί ίσως να καταπολεμήσει όλες τις μορφές καρκίνου. Αλλά υπάρχει ένα αλλά, είναι βρωμεροί κομμουνιστές, έτσι οι καπνιστές που δεν διαβάζουν Ριζοσπάστη δεν θα το μάθουν ποτέ, μη τους διαφημίζουμε κιόλας. Αν δεν με απατά η μνήμη μου κάθε χρόνο πεθαίνουν κοντά στα 2500 άτομα από τον συγκεκριμένο καρκίνο.
ΥΓ2. Όταν μπαίναμε στην προηγούμενη καραντίνα, στην Κίνα έκανε θραύση ο κορονοϊός, τότε όλοι εντυπωσιάστηκαν, βλέποντας τους Κινέζους να κτίζουν και να λειτουργούν πολυόροφο νοσοκομείο με χιλιάδες κλίνες, εξοπλισμένο με μηχανήματα και προσωπικό σε… 1 μήνα. Ο κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός της μετακομμουνιστικής Κίνας μάλλον είναι καλύτερος του νεοφιλλελε καπιταλισμού της δύσης. Για το δικό μας σκορποχώρι δεν το συζητάμε γιατί, στο Βέλγιο πεθαίνουν περισσότεροι… α και ο Πολάκης καπνίζει.
ΥΓ3. Στην Σουηδία, την περίοδο 2009-1010, διοργανώθηκε η μεγαλύτερη εκστρατεία εμβολιασμού προ το κινδύνου της γρίπης των χοίρων (Η1Ν1). Συμμετείχε, πάνω από το 60% του πληθυσμού λαμβάνοντας το εμβόλιο Pandemrixτης βρετανικής φαρμακευτικής εταιρείας GlaxoSmithKline, να σημειώσω ότι ήταν το υψηλότερο ποσοστό στον κόσμο απ’ όσες χώρες προνόησαν για τη θωράκιση από τη H1N1.
Αργότερα πολλοί από τους ανθρώπους που είχαν εμβολιαστεί, σε μεγαλύτερο ποσοστό παιδιά και ενήλικες κάτω των τριάντα, διαγνώστηκαν με ναρκοληψία, που εμφανίστηκε σαν παρενέργεια του εμβολίου.
Τι είναι όμως η ναρκοληψία;
Η ναρκοληψία είναι μια χρόνια διαταραχή του νευρικού συσττήματος που προκαλεί υπερβολική αλλά και ανεξέλεγκτη υπνηλία. Βιώνεται, σαν μια επίθεση ύπνου στην οποία δεν μπορείς να αντισταθείς, ο Μορφέας δεν φιλά πάντα υπέροχα. Είναι μια αρρώστια που σου καταστρέφει την ζωή, μέσα από την επιτήρηση -γιατί δεν γίνεται αλλιώς- αλλά και την μοναξιά της αμνησίας, του αγουροξυπνημένου που μπορεί να θέλει… να ξανακοιμηθεί.
Η Σουηδική Φαρμακευτική Ασφάλιση έχει ήδη αναγνωρίσει και εγκρίνει 440 από 702 αξιώσεις αποζημίωσης για ναρκοληψία που συνδέονται με το εμβόλιο Pandemrix, κάτι που μεταφράστηκε σε συνολικές αποζημιώσεις ύψους 100 εκατομμύρια κορώνες, ήτοι 9,8 εκατομμύρια ευρώ. Είναι λίγο παραπάνω από το 2 προς 30000, σε σχέση με την περίπτωση που ανάφερα παραπάνω του Μόσιαλου.
Η μαμά εταιρεία GlaxoSmithKline και η βρετανική κυβέρνηση αντιμετωπίζουν αγωγές αποζημίωσης από όλη την Ευρώπη, 30 εκατομμύρια Ευρωπαίοι έκαναν το εμβόλιο, να που η περίπτωση της παρενέργειας της τάξης του 1 προς 30000 που αναφέρει ο Μόσιαλος, παράγει τελικά οικονομικές και όχι μόνο παρενέργειες, γιατί η ζωή του καθενός δεν είναι νούμερο στατιστικής.
Το εμβόλιο καταργήθηκε, με την λογική «συγνώμη έκανα λάθος» που μεταφράστηκε σε εκατομμύρια ζημιά για την εταιρεία, αλλά έκανε σοφότερο το κύκλωμα.
Τώρα πιά υπάρχει νομική ασυλία.
Όταν αφαιρούμε το ρίσκο της επένδυσης αλλά και της δίωξης-τιμωρίας, τότε μένει μόνο το χρήμα και αυτό είναι μια πετυχημένη καπιταλιστική ιστορία στην υγεία των κορόιδων, δηλαδή ημών.
ΥΓ 4 Το φάρμακο των μονοκλωνικών αντισωμάτων εμφάνισε μια κακή παρενέργεια, που στην περίπτωσή μας μπορεί να είναι χρήσιμη, ζωντάνεψε τον Τραμπ. Έτσι ουδέν κακόν αμιγές καλού, μας δείχνει τον δρόμο τουλάχιστον για ένα μεγάλο κομμάτι ασθενών. Μένει να γίνει προσιτό στον λαό, χωρίς συνταγογράφηση από τον ΕΟΠΠΥ, είναι οικονομικά απλησίαστο. Έτσι μια πρόταση που θα μπορούσαμε να σκεφτούμε σαν κοινωνία είναι, η κυκλοφορία και η συνταγογράφηση για τους πάντες, των νέων φαρμάκων των μονοκλωνικών αντισωμάτων. Το εμβόλιο θα μπορούσε να περιμένει, ώστε να έχουμε πιό συγκροτημένα αποτελέσματα, ειδικά αν πρόκειται για μια νέα τεχνολογία.
- Στον επίμονο κηπουρό ο Τζον λε Καρέ από την μεριά του περιγράφει, πως μία φαρμακευτική εταιρεία που προμηθεύει φάρμακα για τον HIV/AIDS, παράλληλα δίνει δωρεάν φάρμακα για τη φυματίωση, χρησιμοποιώντας τους παραλήπτες ως πειραματόζωα
- https://pitsirikos.net/2017/10/με-τα-χρήματα-των-άλλων/
- www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3603987/
- https://academic.oup.com/biostatistics/article/20/2/273/4817524
- pathologia.eu/koronaios/giati-xreiazetai-xrono-h-anaptyksh-enos-neou-emboliou/
Ν’Γκιζότο
