Τη Παρασκευή 20/6, στις 19.00, στη πλ. Αγίου Παντελεήμονα, αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και καταλήψεις καλούν σε πορεία αλληλεγγύης στον παλαιστηνιακό λαό ο οποίος αντιστέκεται στη συνεχόμενη γενοκτονία στη Γάζα απο το κράτος – δολοφόνο Ισραήλ.
Αναλυτικά τα καλέσματα:
Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Άνω-Κάτω Πατησίων, Κατάληψη Νάξου 75 και Κρασσά:
ΠΟΡΕΙΑ 20 ΙΟΥΝΗ, ΣΤΙΣ 19:00
ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ
Εδώ και 19 μήνες, γινόμαστε μάρτυρες της συνεχιζόμενης σφαγής-γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ. Τον 1,5 χρόνο αυτόν -και ιδιαίτερα τον τελευταίο μήνα- ο ισραηλινός στρατός, με ανελέητους βομβαρδισμούς και χερσαίες επιχειρήσεις, έχει καταστρέψει τη λωρίδα της Γάζας στο σύνολό της, αφήνοντας πίσω του πάνω από 55.000 νεκρούς (20.000 παιδιά ανάμεσά τους). Αποκορύφωμα αυτής της σφαγής είναι η παρεμπόδιση της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα, οδηγώντας χιλιάδες παλαιστίνιους/ες σε κατάσταση λιμού.
Φυσικά, δεν πρόκειται για κάτι που ξεκίνησε τώρα, αλλά για μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια 77 ετών για τη φυσική εξόντωση ή τον μαζικό εκτοπισμό εκατομμυρίων παλαιστινίων. Μια σύντομη ιστορική αναδρομή δείχνει ότι η εγκληματική πολιτική του Ισραήλ υλοποιείται συστηματικά με δύο τρόπους:
Ο πρώτος είναι να προκαλεί με έμμεσο ή άμεσο τρόπο περιφερειακές συρράξεις, που πάντα καταλήγουν στο να αρπάζει μαζικά παλαιστινιακά εδάφη και να εκτοπίζει μεγάλους πληθυσμούς παλαιστινίων σε γειτονικές χώρες (χαρακτηριστικά παραδείγματα: οι πόλεμοι των ετών 1947-1948, 1967, 1973, 1982).
Ο δεύτερος είναι ο διαρκής εποικισμός παλαιστινιακών εδαφών, με τη δημιουργία ισραηλινών θυλάκων γύρω από τις παλαιστινιακές περιοχές. Οι περιοχές αυτές μετατρέπονται αυτόματα σε υπαίθριες φυλακές, καθώς οι άνθρωποι που ζουν εκεί δεν μπορούν να περάσουν μέσα από τις ισραηλινές περιοχές και ζουν μόνιμα κάτω από την μπότα του στρατού κατοχής του Ισραήλ.
Χαρακτηριστική είναι η ανάλυση του προοδευτικού Εβραίου συγγραφέα Ιλάν Παπέ, ο οποίος μιλά για την «αποαραβοποίηση» ως μια μακροχρόνια εκστρατεία του Ισραήλ, μέσω των προαναφερθέντων πολιτικών που ακολουθεί: να καθιστά τη ζωή των Αράβων στην Παλαιστίνη τόσο δύσκολη, ώστε να αναγκαστούν να μεταναστέψουν.
Αυτές οι πολιτικές γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης νομιμοποιούνται τόσο στο εσωτερικό του Ισραήλ όσο και στα μάτια της Δύσης, μέσω της εργαλειοποίησης του ολοκαυτώματος των εβραίων από τους ναζί. Έτσι, διαστρεβλώνεται το ίδιο το μήνυμα της ιστορικής μνήμης και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, προκειμένου να δικαιολογούνται οι δικές του πράξεις καταπίεσης και βίας σε βάρος των Παλαιστινίων.
Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, πως τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου (πλημμύρα του Αλ-Άκσα) δεν είναι μια πράξη τρομοκρατίας, όπως βαυκαλίζονται τα ισραηλινά και δυτικά μέσα, αλλά μια πράξη αντίστασης, ανθρώπινης αξιοπρέπειας και αναφαίρετο δικαίωμα των χρόνιων καταπιεσμένων.
Στην όλη αυτή γενοκτονική σύγκρουση, ο ρόλος της Δύσης αλλά και της Ελλάδας είναι τεράστιος. Ένα από τα πιο ισχυρά εργαλεία του Ισραήλ για να διατηρεί την επιρροή του διεθνώς είναι οι ισχυρές οικονομικές του συμμαχίες με τη Δύση. Οι βασικοί υποστηρικτές του ελέγχουν σημαντικά κεφάλαια, ενώ τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα που συνδέονται είναι τεράστια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο οικονομικός διάδρομος Ινδίας-Μέσης Ανατολής-Ευρώπης (IMEC), ο οποίος συνδέει την Ινδία με την Ευρώπη, χρησιμοποιώντας ως κύριο λιμάνι για την είσοδο στη Μεσόγειο τη Χάιφα. Επιπλέον, η ευρωπαϊκή ένωση ακολουθεί σταθερά υποστηρικτική πολιτική προς το Ισραήλ, χρηματοδοτώντας ισραηλινούς οργανισμούς μέσω προγραμμάτων όπως το Horizon -με πάνω από 747 εκατομμύρια ευρώ να έχουν ήδη δοθεί, μεγάλο μέρος των οποίων καταλήγει στον ισραηλινό στρατό. Τέλος, υπάρχει και το ψήφισμα της Ε.Ε. σύμφωνα με το οποίο το 5% του ΑΕΠ των χωρών πάει στην πολεμική βιομηχανία. Οι σχέσεις ΗΠΑ-Ισραήλ ήταν ανέκαθεν αλληλένδετες, ανεξαρτήτως κυβέρνησης (οργανισμός AIPAC, κτλ), αλλά πλέον με την εκλογή Τραμπ, η συμμαχία αυτή δυναμώνει ακόμα περισσότερο, τόσο σε στρατιωτικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Ενδεικτικές είναι οι γελοίες δηλώσεις του ότι «η Γάζα θα γίνει εξαιρετικό οικόπεδο» και η προσπάθεια ποινικοποίησης των κινημάτων αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, στα αμερικανικά πανεπιστήμια.
Ερχόμαστε στην Ελλάδα και στην άμεση ή έμμεση στήριξη που προσφέρει στο Ισραήλ, τροφοδοτώντας την πολεμική μηχανή του. Ξεκινώντας από τον πολεμικό τομέα, η Ελλάδα παίζει ενεργό ρόλο μέσω των αμερικανικών βάσεων που υπάρχουν στη Σούδα και αλλού, οι οποίες έχουν γίνει ορμητήρια νατοϊκών πλοίων που βάλουν ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Το 2023, παραχωρήθηκε ο ελληνικός εναέριος χώρος για ασκήσεις της ισραηλινής αεροπορίας, ως προσομοίωση βομβαρδισμού του Ιράν. Ακόμα, η ελληνική κυβέρνηση αγόρασε το σύστημα παρακολούθησης “Pegasus” από τη Μοσάντ και εξετάζει το ενδεχόμενο αγοράς συστήματος ανάλογο με το “σιδηρούν θόλο” του Ισραήλ.
Στο κοινωνικοοικονομικό κομμάτι, οι δοσοληψίες είναι ακόμη περισσότερες. Πάρα πολλοί Ισραηλινοί αγοράζουν ακίνητα στην Ελλάδα, τα οποία -κατά κύριο λόγο- μετατρέπουν σε airbnb, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στο στεγαστικό πρόβλημα και αποκτώντας ταυτόχρονα golden visa. Τελευταίο και ίσως και το πιο τραγικό, είναι πως η χώρα έχει μετατραπεί σε τουριστικό παράδεισο και μέρος χαλάρωσης για ισραηλινούς τουρίστες με το μεγαλύτερο μέρος αυτών να είναι στρατιώτες του IDF. Με τη μέγιστη ωμότητα, οι σφαγείς αυτοί έρχονται στην Ελλάδα για μέρες γαλήνης και ανάπαυσης πριν ξανακινήσουν το νοσηρό τους έργο, ενώ παράλληλα το ντόπιο κεφάλαιο και οι επιχειρηματίες τρίβουν τα χέρια τους για τα έσοδα που προμηνύονται.
Μπορεί ο πόλεμος Παλαιστίνης-Ισραήλ να έχει τη δική του ξεχωριστή ιστορική και κοινωνικοπολιτική σημασία, όμως δεν μπορούμε να μην το αναγνωρίσουμε ως ένα σημείο των καιρών. Η συνθήκη στην οποία ζούμε είναι αυτή της πολεμικής ρητορείας, του μίσους, της ανόδου των εθνικισμών, των ιμπεριαλιστικών βλέψεων και -αναπόφευκτα- των πολεμικών συγκρούσεων (πόλεμος Ρωσία-Ουκρανία, Παλαιστίνη, Συρία, Ινδία-Πακιστάν). Ουσιαστικά, βιώνουμε μια καπιταλιστική κανονικότητα, καθώς αυτό που έχουμε ως ιστορικό παράδειγμα είναι πως ο καπιταλισμός, μέσα από τη συνεχή του επέκταση και τη συσσώρευση κεφαλαίου στα χέρια των λίγων, γεννά απανωτές κρίσεις και τελικά πολέμους.
Βλέπουμε τα έθνη-κράτη να έχουν μια πανομοιότυπη αντιμετώπιση, δημιουργώντας διαρκώς ένα πολεμικό σκηνικό και βάζοντας τις κοινωνίες σε μαζικές πρόβες πολέμου. Κράτος και κεφάλαιο κάνουν αυτό που έκαναν πάντα για να προστατευθούν: ενισχύουν τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, στρατιωτικοποιούν την κοινωνία και τους θεσμούς και προπαντός, καλλιεργούν τον ρατσισμό, τον εθνικισμό και τη μισαλλοδοξία.
Δεν είναι τυχαίο το παράδειγμα της δολοφονίας άνω των 500 μεταναστών/ριών στην Πύλο, γεγονός που πέρασε σχεδόν απαρατήρητο. Αυτό γιατί οι μετανάστες -οι “ξένοι”- μετατρέπονται πλέον σε εθνικό εχθρό, που πρέπει να παταχθεί με κάθε τρόπο, είτε μέσω των κρατικών μηχανισμών (μπάτσοι, δικαστές, λιμενικό) είτε μέσω παρακρατικών φασιστοειδών.
Ως κατακλείδα, μπορούμε να πούμε πως, πέρα από τα πεδία των μαχών, ένα σημαντικό μέρος του πολέμου διεξάγεται σε κοινωνίες φαινομενικά ασφαλείς και μακριά από τις εστίες πολέμου. Παίρνει τη μορφή της παραγωγής και εμπορίας όπλων, της προώθησης του εθνικισμού, της προπαγάνδας, της καταστολής, της διάδοσης του μίσους, του ρατσισμού και της επιλεκτικής μεταχείρισης των θυμάτων του πολέμου (ισραηλινοί ήρωες, παλαιστινιακά «τέρατα»).
Οι μόνοι πραγματικοί νικητές κάθε πολέμου είναι τα κράτη και το κεφάλαιο, που δίνοντάς μας θάνατο, πόνο και εξαθλίωση, εισπράττουν κέρδη, δύναμη και την εκπλήρωση των ιμπεριαλιστικών τους βλέψεων.
Αν θέλουμε έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια και πόλεμο, πρέπει να σταθούμε έμπρακτα και με κάθε μέσο απέναντι σε ό,τι συγκροτεί την πολεμική μηχανή: το κράτος, το κεφάλαιο, τον πατριωτισμό και τον μιλιταρισμό.
Νίκη στα όπλα της αντίστασης του παλαιστινιακού λαού.
Αυτοδιαχειριζόμενος Κήπος Κάτω Πατησίων, Κατάληψη Πάτμου και Καραβία:
Κάλεσμα στήριξης:
Στηρίζουμε την αντιπολεμική πορεία αλληλεγγύης στον αγώνα της Παλαιστίνης που διοργανώνει το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Άνω-Κάτω Πατησίων, στον Άγιο Παντελεήμονα, την Παρασκευή 20 Ιούνη, στις 7 μμ.
Παρασκευή 20/6, συγκέντρωση-πορεία 19:00 στη πλατεία Αγίου Παντελεήμονα
Η γενοκτονία που συντελείται στην Παλαιστίνη δεν έχει ξεκινήσει τον τελευταίο 1,5 χρόνο και δεν αποτελεί απλώς αντίποινο ή ανταπάντηση στα γεγονότα του Οκτώβρη 2023. Ο θάνατος, ο εκτοπισμός και ο λιμός που επιβάλει το κράτος του Ισραήλ πραγματοποιείται με την αμέριστη στήριξη από το σύνολο της Δύσης.
Ο πόλεμος είναι περισσότερο παρών από ποτέ, μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου, τα <<μέτωπα>> σχηματοποιούνται, σε μία ρευστή γεωπολική κατάσταση στο πλαίσιο προετοιμασίας μιας παγκόσμιας πολεμικής σύρραξης. Οικονομικοί πόλεμοι, εμπάργκο, δασμοί, επισιτιστικές και περιβαλλοντικές κρίσεις, ένοπλες πολεμικές συρράξεις, η διάχυση του φόβου ενός γενικευμένου παγκοσμίου πολέμου, η ισχυροποίηση του εθνικισμού και του πατριωτισμού εντός των κρατών, οδηγούν στην επιβολή ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, ώστε να μην συναντήσουν αντιστάσεις τα σχέδια των εξουσιαστών. Η ευθεία στήριξη και υποστήριξη του κράτους του Ισραήλ από τις ΗΠΑ αποτελεί μέρος της στρατηγικής τους στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, όπου ο ανταγωνισμός ΗΠΑ/ΝΑΤΟ-Ρωσίας-Κίνας και άλλων ισχυρών κρατών μαίνεται επί δεκαετίες. Ένας ανταγωνισμός των κυρίαρχων εξουσιαστικών μπλοκ που περνά πάνω από τα κορμιά χιλιάδων καταπιεσμένων που ζουν στην Παλαιστίνη. Ένα παιχνίδι κυριαρχίας που αυτή τη στιγμή δίνει λευκή επιταγή στο κράτος του Ισραήλ να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε όπλο έχει στην φαρέτρα του, προκειμένου η επόμενη μέρα να βρει είτε τις Παλαιστίνιες νεκρές ή εκτοπισμένους σε όποιο κομμάτι γης τους δοθεί στον πλανήτη.
Το ελληνικό κράτος δεν θα μπορούσε να μην εμπλακεί στην αιματοχυσία που πραγματοποιείται στην Παλαιστίνη. Πάγια κρατική στρατηγική είναι η αναβάθμιση του ρόλου του στην ανατολική Μεσόγειο και η ανάδειξή του ως μιας υπολογίσιμης περιφερειακής δύναμης στους κόλπους του ΝΑΤΟ. Πραγματοποιεί συνεχείς εμπορικές και στρατιωτικές συμφωνίες, (όπως η συμφωνία των Πρεσπών), στέλνει σταθερά όπλα στη Ουκρανία, αναβαθμίζει και πληθαίνει τις ΝΑΤΟικές βάσεις σε όλη την επικράτειά του, αυξάνει τις ήδη υψηλές στρατιωτικές δαπάνες και πραγματοποιεί ριζικές αναδιαρθρώσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις (πχ ανακοίνωση για αλλαγή του καθεστώτος για τους έφεδρους, πλήρης αναδιάταξη των στελεχών του στρατού και των υποδομών αυτού). Πάγια παραμένει η αμέριστη υποστήριξη στο ισραηλινό κράτος που μέσω και της συμμαχίας Κύπρος-Αίγυπτος-Ισραήλ-Ελλάδας και της χάραξης των ΑΟΖ επιχειρούν να κυριαρχήσουν γεωστρατηγικά και οικονομικά στην ΝΑ Μεσόγειο. Ο αναβαθμισμένος ρόλος της Ελλάδας στις επιχειρήσεις στην ερυθρά θάλασσα με τη συμμετοχή στην επιχείρηση “Φύλακας Ευημερίας” υπό την ηγεσία των ΗΠΑ ενάντια στους Χούθι, συμπυκνώνει τη θέση που στοχεύει να κατέχει στις πολεμικές επιχειρήσεις. Ενώ παράλληλα, συμμετέχει και στην ευρωπαϊκή επιχείρηση “ΑΣΠΙΔΕΣ” την οποία μάλιστα διευθύνει, με το στρατηγείο επιχειρήσεων να εδρεύει στην βάση της Λάρισας. Τέλος, τα ελληνικά πανεπιστήμια διασυνδέονται όλο και περισσότερο μέσω ερευνητικών προγραμμάτων με την ισραηλινή τεχνολογία ή προς υποστήριξη αυτής. Όλα τα παραπάνω συνηγορούν στη χάραξη μιας στρατηγικής που επιδιώκει το ελληνικό κράτος να ισχυροποιήσει τον ρόλο του στην παγκόσμια σκακιέρα, αλλά και την ξεκάθαρη υποστήριξη της αιματοχυσίας που διεξάγεται αυτή τη στιγμή στην Παλαιστίνη από το Ισραήλ.
Τα όπλα που χρησιμοποιούνται από το κράτος του Ισραήλ για να εξαπολύσει επιθέσεις είτε για να απωθήσει επιθέσεις εναντίων του, υποστηρίζουν και προωθούν τα συμφέροντα της πολεμικής βιομηχανίας. Η Παλαιστίνη αποτελεί χρόνια τώρα το πεδίο δοκιμών νέων συστημάτων επιτήρησης και ελέγχου, εφαρμογής όπλων χημικού πολέμου και κάθε είδους ειδεχθούς τεχνολογίας που προσπαθεί να πουλήσει η πολεμική βιομηχανία. Σε ένα τόσο μιλιταριστικό κράτος όπως το Ισραήλ με την στρατιωτική θητεία να είναι υποχρεωτική ανεξαρτήτως φύλου, οι αντιστάσεις και οι αρνήσεις στράτευσης έχουν μια βαρύνουσα σημασία. Η εναντίωση στον στρατό και στην γενοκτονία που συντελεί το Ισραηλινό κράτος δεν πήρε μεγάλες διαστάσεις στο εσωτερικό του κράτους ή τουλάχιστον τις διαστάσεις που θα άρμοζαν δεδομένης της γενοκτονίας που συντελείται. Παρόλ`αυτά τα άτομα εκείνα που επέλεξαν να εναντιωθούν στον πατριωτισμό και εθνικισμό του Ισραήλ, να αρνηθούν την ένταξη στον στρατό με συνέπεια τη φυλάκισή τους, αξίζει να μνημονευτούν. Σε ένα κράτος όπου όλη η κρατική προπαγάνδα γαλουχεί το μίσος για τα άτομα που ζουν στην Παλαιστίνη, η αντίσταση και αντίδραση σε αυτό, αποτελεί το σημείο εκείνο που κρατά στη ζωή και προωθεί τον αγώνα για την ολική απελευθέρωση. Γιατί οι από τα κάτω, τα εκμεταλλευόμενα και οι καταπιεσμένες, δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν, παρά μόνο να ενωθούν για να αποτινάξουν κάθε εξουσία και εκμετάλλευση.
Στη Γάζα, στη Δυτική όχθη είναι στραμμένα τα βλέμματα του μεγάλου κεφαλαίου (κατασκευαστικές εταιρείες, πετρελαϊκές, οικονομικές και ενεργειακές διαδρομές). Οι δηλώσεις του Τραμπ περί ριβιέρας και αναζήτησης εδαφών για μετεγκατάσταση των Παλαιστινίων, είναι ενδεικτικές για τις προθέσεις των καπιταλιστών στην περιοχή. Η βιαιότητα που συντελείται στην Παλαιστίνη έχει και πολλούς άλλους αποδέκτες. Επιδιώξη είναι να δοθεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε Ιράν, Συρία, Λίβανο, Αίγυπτο ότι αν δεν συνταχθούν στο δυτικό άρμα, αν δεν συμμορφωθούν με τους σχεδιασμούς, ο πόλεμος που ήδη αγγίζει και τα εδάφη τους, μπορεί και να γενικευτεί ακόμα περισσότερο. Η Παλαιστίνη πρέπει να ισοπεδωθεί και η ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής να λάβει το μήνυμα ότι <<αν δεν είσαι μαζί μας, είσαι εχθρός μας>>. Η οικονομική εκμετάλλευση της περιοχής επιτάσσει μια Παλαιστίνη διαγραμμένη από το χάρτη, πειθάρχηση και σιγή νεκροταφείου.
Στην Παλαιστίνη συμπυκνώνεται αυτή τη στιγμή όλη η βιαιότητα των κρατών, της εξουσίας, του καπιταλισμού. Απέναντι στον κόσμο της εξουσίας σε κάθε γωνιά του πλανήτη, να πραγματοποιηθούν σαμποτάζ ενάντια στο κράτος του Ισραήλ που διεξάγει γενοκτονία, σε κάθε σχολή, σε κάθε λιμάνι που φεύγουν πολεμοφόδια, σε κάθε κτίριο και εταιρεία της πολεμικής βιομηχανίας, να πραγματοποιηθούν αρνήσεις στράτευσης και η επίθεση να είναι συνολική. Η αλληλεγγύη στις/ους από τα κάτω στην Παλαιστίνη και σε όσα αυτή τη στιγμή δολοφονούνται στη Μέση Ανατολή είναι κομβικής σημασίας, ώστε να δυναμώσει ο αγώνας σε κάθε πεδίο. Ο μανδύας που ενδύεται το Ισραηλινό κράτος, αυτός δηλαδή ενός <<δυτικού σύγχρονου προοδευτικού φεμινιστικού κράτους>> δεν μπορεί να κρύψει τη γενοκτονία που διεξάγεται. Τα καλέσματα για πόλεμο ενάντια στην <<τρομοκρατία>> που αποστέλλει προς πάσα κατεύθυνση, δεν είναι παρά μια ρητορική αποπροσανατολισμού. Οι από τα κάτω της Παλαιστίνης δολοφονούνται στους δρόμους, στα σπίτια, εκτοπίζονται από τόπο σε τόπο γιατί ανήκουν σε μια συγκεκριμένη πολιτισμική πληθυσμιακή ομάδα και γιατί ζουν σε αυτά τα εδάφη. Η συνεχής αντίστασή τους όλες αυτές τις δεκαετίες, θα συντροφεύει κάθε άνθρωπο που αγωνίζεται για ζωή και ελευθερία. Αδιαπραγμάτευτα στο πλευρό των Παλαιστίνιων. Με όπλο την αλληλεγγύη να δυναμώσουν οι αγώνες και να απλωθούν σε όλον το πλανήτη, για ένα αντιπολεμικό αντιεξουσιαστικό κίνημα που θα έρθει σε σύγκρουση με τα αφεντικά και κάθε μορφή εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Για τον αγώνα για την κοινωνική επανάσταση, για την ολική ανατροπή του υπάρχοντος και τον ερχομό μιας αναρχικής ζωής και κοινωνίας. Μέχρι ο σημερινός κόσμος να αποτελεί μια θύμηση του γιατί αγωνιστήκαμε όλα μαζί πλάι πλάι, για αυτούς που χάσαμε σε αυτόν τον αγώνα και για όλες αυτές που δεν ξεχάσαμε αλλά πορευθήκαμε μαζί, αλλά και για αυτές.
Παρασκευή 20/6, συγκέντρωση-πορεία 19:00 στη πλατεία Αγίου Παντελεήμονα
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΓΙΑ ΓΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Αναρχική συλλογικότητα Acte
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΣΤΙΣ 20/6 – 19:00, ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΝΤΕΛΗΜΟΝΑ
Δεν μπορείς να πεις Παλαιστίνη
χωρίς να πεις ελευθερία
χωρίς να πεις αξιοπρέπεια
χωρίς να διεκδικήσεις δικαιοσύνη
Γιατί 77 χρόνια μετά την Νάκμπα (καταστροφή) και σχεδόν 20 μήνες μετά την έφοδο σύσσωμων των οργανώσεων της παλαιστινιακής αντίστασης και της κλιμακούμενης γενοκτονίας που ακολούθησε, ο αγώνας του παλαιστινιακού λάου για να μην ξεριζωθεί από τη Γη του παραμένει ζωντανός. Ένας αγώνας κόντρα στο σιωνιστικό μόρφωμα που ακούει στο όνομα «κράτος του Ισραήλ», στην εμπροσθοφυλακή του ΝΑΤΟΙκού συνασπισμού στη Μέση Ανατολή. Απέναντι στο πόνο, τον ξεριζωμό και τον αποκλεισμό σε μια λωρίδα Γης (στη Λωρίδα της Γάζας) που είναι στοιβαγμένοι 2 εκατομμύρια άνθρωποι υπό διαρκή πολιορκία αντιμέτωποι με έναν ασύμμετρο πόλεμο που έχει σκοπό τον αφανισμό και την εθνοκάθαρση τους.
Τους τελευταίους μήνες γινόμαστε μάρτυρες ακόμα μίας βάρβαρης στρατηγικής του Ισραήλ, των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Της επιβολής του λιμού στη Λωρίδα της Γάζας, μέσω της διακοπής της (έστω και ελάχιστης) παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους/τις Παλαιστινίους/ες. Το Ισραήλ καταπατώντας την συμφωνία εκεχειρίας που υπογράφηκε των Ιανουάριο και αδυνατώντας επί μακρόν να κυριαρχήσει ολοκληρωτικά απέναντι στην παλαιστινιακή αντίσταση, επιχειρεί την «τελική λύση» της εθνοκάθαρσης. Εξαναγκάζει έναν ολόκληρο πληθυσμό, ανάμεσα του οποίου εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά, να βρεθεί πέραν απ’ τα όρια της πείνας. Χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα τα ελάχιστα κέντρα διανομής βοήθειας που έχουν απομείνει στη Γάζα ως εύκολους στόχους για να σκοτώνει, να τραυματίζει και να συλλαμβάνει Παλαιστίνιες/ους. Μόνο την Τρίτη, 17/6/25 ο τραγικός απολογισμός των επιθέσεων του IDF στα κέντρα βοήθειας στη Ράφα είναι 59 νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες. Τα γεγονότα αυτά δεν είναι απλά αποτέλεσμα της δράσης των δολοφονικών-φασιστικών συμμοριών του ΙDF αλλά η εφαρμογή του τελικού σταδίου της γενοκτονίας που ανακοινώθηκε ως «Άρματα του Γεδεών» δια στόματος του σφαγέα Νετανιάχου και αρθρώθηκε με τον πιο φρικαλέο τρόπο δια μέσου του Υπουργού Άμυνας του Ισραήλ Ιταμάν Μπεν Γκβιρ, λέγοντας πως «δεν πρέπει να τους δώσουμε ανθρωπιστική βοήθεια, δεν πρέπει να τους δώσουμε καύσιμα… οι εχθροί μας αξίζουν μόνο μια σφαίρα στο κεφάλι». Όσο μελάνι καθεστωτικής προπαγάνδας και να χυθεί προς υπεράσπιση του Ισραήλ, «της μόνης δημοκρατίας της Μέσης Ανατολής», δεν μπορεί να καλύψει τον φόρο αίματος που έχει πληρώσει μια ολόκληρη κοινωνία, που αντιστέκεται στον αφανισμό της. Το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα αποικιακό φυλάκιο της Δύσης, από μια φασιστική φαντασίωση.
Το ελληνικό κράτος αποτελεί έναν απ’ τους πιο πιστούς συμμάχους του Ισραήλ και το έχει αποδείξει επανειλημμένα. Ανταλλάσσει στρατιωτικούς εξοπλισμούς, συνάπτει διμερής συμφωνίες, κάνει κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, μοιράζεται τα ίδια γεωπολιτικά συμφέροντα. Μια ιστορία διακρατικής «φιλίας» η οποία κρατάει σε βάθος χρόνου και συντηρείτε ανεξαρτήτως κυβερνητικής διαχείρισης όπως επιβεβαίωσε πρόσφατα ο Κ. Ζαχαριάδης μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας πως «οι σχέσεις που έχουν αναπτυχθεί είναι ενός βάθους χρόνου και περιεχομένου» αναφερόμενος στις σχέσεις Ελλάδας-Ισραήλ. Άμα λοιπόν αναρωτιόμαστε ποιο είναι το έδαφος για την επένδυση κτηματομεσιτικού, τουριστικού κ.α. ισραηλινού κεφαλαίου στην Ελλάδα η απάντηση βρίσκεται στην πολιτική συνέχεια του Ελληνικού κράτους ως άνευ όρων σύμμαχο του Ισραήλ. Εκεί αναγνωρίζεται και ο σκοπός της αδιάκοπης καθεστωτικής προπαγάνδας. Δηλαδή στην υπεράσπιση του ελληνικού κράτους, των συμμαχιών του και του ντόπιου κεφαλαίου, μέσω της κάλυψης και του ξεπλύματος των κατ’ επανάληψη εγκλημάτων πολέμου που διαπράττει το Ισραήλ. Σε μια συνεχή προσπάθεια αντιστροφής της πραγματικότητας, όπου το δικαίωμα «αυτοάμυνας» ενός γενοκτονικού καθεστώτος είναι η υπεράσπιση των δολοφονικών ενεργειών του.
Η ασύλληπτη σφαγή του παλαιστινιακού λαού και ταυτόχρονα η ακλόνητη πεποίθηση του για το δίκιο του και η ανυπέρβλητη αντίστασή του παρά το τεράστιο τίμημα, έχει διαμορφώσει μια οριακή συνθήκη σε παγκόσμιο επίπεδο στην οποία δοκιμάζονται τόσο οι δυνατότητες βίαιης επιβολής των κυρίαρχων κέντρων εξουσίας του αποικιοκρατικού κόσμου, οι συμμαχίες και οι κοινωνικές συναινέσεις που μπορούν να αντλήσουν, όσο και οι δυνατότητες ευθείας αμφισβήτησής τους από τα κάτω. Η παλαιστινιακή αντίσταση ήταν πάντα εκεί, για να μας υπενθυμίζει πως η παραίτηση δεν υπήρξε ποτέ ως επιλογή για τις υποτελείς τάξεις. Πως ακόμα και όταν η εξουσία παίρνει το πιο απάνθρωπο της πρόσωπο, αυτό της αποικιοκρατικής κατοχής, ο αγώνας για να ορίσουν οι ίδιες οι κοινωνίες την μοίρα τους παραμένει ζωντανός. Μας αναδεικνύει πως η δύναμη της αντίστασης αντλεί από την ανυπέρβλητη πηγή των δικών μας συλλογικών αφηγημάτων και ριζώνει στις βαθιές σχέσεις αλληλεγγύης που εμείς καλλιεργούμε μέσα απ’ τον αγώνα μας. Για εμάς ο παλαιστινιακός λαός αποτελεί ένα παγκόσμιο σύμβολο εξέγερσης και γι΄ αυτό επιλέγουμε ως αναρχικοί/ες απ’ τη δικιά μας γεωγραφία να σταθούμε στο πλευρό του. Με τις διεθνείς κινητοποιήσεις αλληλεγγύης, τις πορείες γειτονίας, την στοχοποιήση του εμπλεκόμενου στη γενοκτονία κεφαλαίου, την αντιμετώπιση των σιωνιστικών καθαρμάτων, την υπεράσπιση της παλαιστινιακής αντίστασης. Με κάθε τρόπο να σταθούμε στο πλάι της Παλαιστίνης, με κάθε τρόπο να σταθούμε εμπόδιο στο γενοκτονικό κράτος του Ισραήλ.
Η ΓΑΖΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
Αναρχική Συλλογικότητα Απόπειρα
