Ένας πόλεμος χωρίς εκεχειρία
Ο συστημικός κρατικός ρατσισμός ετοιμάζεται να ανεβάσει τον πήχη της απανθρωπιάς του μέσα στο καλοκαίρι που διανύουμε. Το νέο ν/σ που προώθησε ο Βορίδης ως υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου προτού τον διαδεχτεί η έτερη προσωποποίηση της ουσίας της κρατικής αντιμεταναστευτικής πολιτικής, το ναζί-σκουπίδι Πλεύρης, βρίσκεται προ των πυλών για τη δημόσια διαβούλευση και ψήφισή του. Η συγκυρία, και απ’ ό,τι φαίνεται και η ίδια η εποχή, φαίνεται ευνοϊκή για τα ρατσιστικά καθάρματα που διαχρονικά κυβερνούν αυτόν τον τόπο, να εξαντλήσουν την τρομοκρατική τους πολιτική στα σώματα και στις ελπίδες χιλιάδων μεταναστ(ρι)ών. Η πολεμική προετοιμασία της Ε.Ε. και του ελληνικού κράτους επιτάσσει να ελαχιστοποιηθεί η κοινωνική επαφή μεταξύ ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών, εκτός κι αν αυτή η επαφή είναι σχέσεις αφέντη και δούλου. Κύριος στόχος του νέου νομοσχεδίου είναι να ποινικοποιηθεί σε βαθμό κακουργήματος η 
μετανάστευση. Εξαίρεση θα αποτελούν μονάχα τα εργατικά χέρια, που θα χρειάζονται οι έλληνες-αφεντικά, τα οποία θα εξασφαλίζει το ελληνικό κράτος με διακρατικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Να το πούμε απλά, για τα σκλαβοπάζαρα της κάθε Μανωλάδας και μόνο για εκεί θα μπορεί να υπάρξει μετανάστης και μετανάστρια στην ελληνική γεωγραφία. Το όραμα της Ε.Ε. για μια σιδερόφρακτη περιφέρεια και μια λευκή, ευρωπαϊκή, ρατσιστική ενδοχώρα βρίσκει συνέχεια στην υλοποίησή του από το νέο ν/σ.
Οι γενικές κατευθύνσεις που έχουν δοθεί από την κυβέρνηση για τον ρόλο αυτού του νομοσχεδίου είναι:
1. Σκλήρυνση του νομικού πλαισίου που αφορά την παράνομη είσοδο και παραμονή μεταναστών, ειδικά άμα έχει προηγηθεί απόρριψη της αίτησης ασύλου.
Οποιος/α συλλαμβάνεται χωρίς χαρτιά θα τιμωρείται με φυλάκιση τουλαχιστον 2 έτη και αν χρεωθεί και οποιοδήποτε άλλο αδίκημα, τουλάχιστον έως 3 έτη και χρηματική ποινή ύψους έως και 10.000. Η διοικητική κράτηση (στα ΚΥΤ) που σήμερα έχει όριο τους 18 μήνες, επεκτείνεται στα 2 έτη και θα υπάρχει δυνατότητα επέκτασης της για λόγους “εθνικής ασφάλειας”. Δεν θα υπάρχει δυνατότητα μετατροπής της ποινής ή αναστολή εκτέλεσης της ποινής ΕΚΤΟΣ αν δηλώσει ότι είναι πρόθυμος να αποχωρήσει οικειοθελώς από την ελλάδα, που όπως καταλαβαίνει και ο πλέον αδαής, ένας άνθρωπος που αψηφά τον κίνδυνο θανάτου, σύλληψης και βασανισμού, που περνάει μέσα από δεκάδες σύνορα και στρατούς, προφανώς η “οικειοθελής” του αποχώρηση πίσω στην χώρα που έφυγε είναι πολύ πιθανό να σημαίνει την εξόντωσή του…
2. Καταργείται κάθε τρόπος νομιμοποίησης μεταναστ(ρι)ών που δεν έχουν χαρτιά. Συγκεκριμένα καταργείται η επταετία που έδινε στις μετανάστριες το δικαίωμα, μετά το πέρας αυτής, να υποβάλουν αίτηση για άδεια παραμονής και καταργείται ακόμη και η νομιμοποίηση λόγω τριετίας σε εργασία, που υπήρχε μέχρι σήμερα. Προφανώς οι κρατούντες που εδραίωσαν τον θεσμό της golden visa για πλουσίους, όλων των φυλών και των εθνών, μισούν τους “ξένους” φτωχούς σε τέτοιο βαθμό που δεν τους δίνουν καμία χαραμάδα νομιμοποίησης από πουθενά.
3. Ενίσχυση του συστήματος επιστροφών, με σαφές μήνυμα ότι η παραμονή χωρίς χαρτιά δεν οδηγεί σε νομιμοποίηση, αλλά αντίθετα επισύρει ποινικές κυρώσεις. Πρόστιμα σε όσους απελάθηκαν και επέστρεψαν (από 10.000 έως 30.000). Αύξηση του χρόνου απαγόρευσης εισόδου στη χώρα για όποιον κριθεί επικίνδυνος από 5 σε 10 έτη με δυνατότητα παράτασης άλλα 5 έτη. Για τις οικειοθελείς επιστροφές μειώνεται το χρονικό διάστημα που δίνεται ως προθεσμία για αναχώρηση από 25 σε 14 ημέρες. Στο μεσοδιάστημα προβλέπονται και μέτρα επιτήρησης πχ. βραχιολάκι. Διεύρυνση της έννοιας της ασφαλούς τρίτης χώρας, έτσι ώστε ο αιτών άσυλο, του οποίου η αίτηση θα απορριφθεί (και σε β΄ βαθμό), να μπορεί να επιστραφεί και σε άλλη χώρα εκτός από τη χώρα προέλευσης. Ετσι, «ασφαλής τρίτη χώρα» μπορεί να θεωρείται και χώρα από την οποία διήλθε ο αιτών άσυλο πριν φθάσει στην Ελλάδα, αλλά και η «πρώτη χώρα ασύλου λόγω της οποίας η αίτηση διεθνούς προστασίας απορρίφθηκε ως απαράδεκτη». Αυστηροποιούνται οι ορισμοί με βάση τους οποίους ένας μετανάστης, του οποίου έχει απορριφθεί το αίτημα ασύλου, θεωρείται ύποπτος φυγής και άρα μπορεί να τεθεί υπό κράτηση. Συγκεκριμένα, κριτήρια διαφυγής θεωρούνται α) η μη ύπαρξη κατοικίας ή γνωστής διαμονής, β) η άνευ προηγούμενης ενημέρωσης των αρμόδιων αρχών εγκατάλειψη ή μεταβολή τόπου κατοικίας ή γνωστής διαμονής, και γ) η άρνηση υποβολής σε ταυτοποίηση με βιομετρικά ή άλλα μέσα.
Μαζί με τα παραπάνω μέτρα έρχονται και οι οδηγίες που ετοιμάζονται από την Κομισιόν της Ε.Ε. που ξεδιάντροπα νομιμοποιούν τα δολοφονικά push backs. Δύο χρόνια μετά την μαζικότερη δολοφονία μεταναστριών από το ελληνικό κράτος στην Πύλο, έρχεται η Κομισιόν να μας πει πως οι άνθρωποι που θα περνούν τα σύνορα της Ε.Ε. για ένα χρονικό διάστημα επτά (7) ημερών δεν θα θεωρείται πως πέρασαν τα σύνορα. Τι σημαίνει αυτό; Πως δεν θα έχουν κανένα ανθρώπινο δικαίωμα, ούτε καμία νομική, ανθρωπιστική ή άλλη βοήθεια. Μπορούν τα κράτη που διαφυλάσσουν τα σύνορα και την ασφάλεια της Ε.Ε. να τους συμπεριφέρονται σαν ανθρώπινα απόβλητα. Με άλλα λόγια, οι δολοφονίες και οι εκτοπισμοί που πραγματοποιούνται από λιμενικούς και συνοριοφύλακες, αποκτούν νόμιμη υπόσταση. Pushbacks με ευρωπαϊκή σφραγίδα νομιμότητας…
Το ελληνικό κοινοβούλιο, όλες του οι δυνάμεις, είναι συνένοχο σε αυτή την επιδείνωση της θέσης των μεταναστ(ρι)ών στην χώρα. Από το αυταπόδεικτο των ρατσιστικών θέσεων της ακροδεξιάς τύπου Νίκης και Ελληνικής Λύσης, μέχρι τη σύμπλευση με αυτή την ρητορική της Πλεύσης Ελευθερίας. Από την πρώην κυβερνώσα Αριστερά που εδραίωσε τις φυλακές τύπου Μόρια και τις αντιμεταναστευτικές συμφωνίες ΕΕ-Ελλάδας-Τουρκίας μέχρι την κομμουνιστική Αριστερά που συναινεί στα οικονομικά bonus στα σώματα ασφαλείας ενώ έχει θέσεις που θεωρούν τους μετανάστες “πρόβλημα” και “βαρίδια”. Απ΄αυτήν την συμπολιτευόμενη “αντιπολίτευση” χτίζεται και στην κοινωνική βάση η ρατσιστική αντιμετώπιση των μεταναστ(ρι)ών, ακόμη και η διάχυτη ισλαμοφοβία. Απ’ αυτήν την πολιτική στήριξη παίρνει θάρρος και η κυβέρνηση της ΝΔ να κατεβάζει αυτό το έκτρωμα για νόμο.
Η Ε.Ε. και το ελληνικό κράτος δεν κάνουν αυτές τις κινήσεις σε κενό αέρος. Η γενικότερη εμπλοκή τους σε δεκάδες πολεμικές αναμετρήσεις, από την Ουκρανία ως την υποσαχάρια Αφρική, η υλική και πολιτική υποστήριξη της γενοκτονίας των Παλαιστινίων, ο γιγαντιαίος επανεξοπλισμός της ευρωπαϊκής πολεμικής μηχανής με τα 800 δις για αγορές όπλων, βρίσκουν τη συνέχειά τους στον βρώμικο και ακήρυχτο πόλεμο εναντίον των μεταταναστ(ρι)ών.
Από μεριά μας οφείλουμε να πυκνώσουμε τις δράσεις αλληλεγγύης μας στους/ις μετανάστριες και να φέρουμε στην επιφάνεια τις βάρβαρες πτυχές αυτού του νομοσχεδίου. Νομοσχέδια σαν κι αυτό ή του νέου ποινικού κώδικα που ψηφίστηκε πέρυσι έρχονται να πλήξουν άμεσα και να εξαθλιώσουν περαιτέρω τις ζωές όσων περιττεύουν στο κρατικοκαπιταλιστικό σύστημα και να κανονικοποιήσουν ως όρο ζωής τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις φυλακές και τις επαναπροωθήσεις. Οι αγώνες των μεταναστριών για ελεύθερη μετακίνηση, ζωή κι αξιοπρέπεια αποτελούν ανάχωμα στην κρατική και κοινωνική βαρβαρότητα ,στο φθήναιμα των ζωών μας συνολικά.
Έτσι βλεπουμε μετανάστ(ρι)ες να πραγματοποιούν απεργίες πείνας μέσα στα καμπ, όπως πρόσφατα συνέβη και με τον Mesut Aydin, στο καμπ Φιλιππιάδας, όπου δικαιώθηκε κι έλαβε άσυλο. Πέρυσι μετανάστριες που εργάζονταν στην περιοχή του Ασπροπύργου απήργησαν, αρνούμενοι/ες να επιβούν στο λεωφορείο που θα τους μετέφερε στα εργασιακά κάτεργα, και κατάφεραν να λάβουν τα χρωστούμενα δεδουλευμένα τους. Ένας ακόμα πετυχημένος πολυεθνικός αγώνας ήταν κι αυτός της Teleperformance, όπου εργαζόμενοι μετάναστες μέσα απο το σωματείο που δημιουργήθηκε, διεκδίκησαν πετυχημένα την εργασιακή βίζα και το μπλοκάρισμα των απολύσεών τους. Οι Ρομά κι οι μετανάστριες στη λαϊκή της Ξηροκρήνης διεκδικούν τον χώρο τους και το μεροκάματό τους κόντρα στην αστυνομική βια και τον εκτοπισμό τους. Οι Ρομά απαντάν μέσα από τις κοινότητές τους στις κρατικές αντιτσιγγανικές δολοφονίες. Οι Παλαιστίνιοι/ες αντιστέκονται στον αφανισμό τους απο την εξολοθρευτική μηχανή του Ισραήλ. Στις ΗΠΑ, και συγκεκριμένα στο Λ.Α. , πριν λίγες βδομάδες, ως απάντηση την προσπάθεια μαζικών απελάσεων μεταναστ(ρι)ών, έπειτα από εξαγγελίες του Τραμπ, ξεσπά εξέγερση με μαζικές κινητοποιήσεις και συγκρούσεις από περιθωριοποιημένα κοινωνικά και ταξικά κομμάτια κυρίως μετανάστ(ρι)ες.
Δεν μπορούμε παρά να εμπνευστούμε από αυτά τα φωτεινά παραδείγματα αγώνα, να τα αναδείξουμε και να σταθούμε στο πλευρό τους. Ενάντια στους πολέμους του κεφαλαίου, στις γενοκτονίες, στον κοινωνικό εκφασισμό κι ατομικισμό και στις αντιμεταναστευτικές πολιτικές που προωθούνται, να χτίσουμε πολυεθνικές κοινότητες αγώνα, να διαρρήξουμε τους επιβαλλόμενους κοινωνικούς διαχωρισμούς και να αντεπιτεθούμε στον κόσμο της εξουσίας.
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στις μετανάστριες και τους μετανάστες: Πέμπτη 3 Ιούλη, στις 20:00, Ερμού με Αγ. Σοφίας
StopWarOnMigrants
ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΒΡΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ LA ΚΑΙ ΤΗ ΓΑΖΑ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΕΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΓΗΣ
“Η παράδοση των καταπιεσμένων μας διδάσκει ότι η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που ζούμε τώρα δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Πρέπει να κατορθώσουμε να συλλάβουμε την ιστορία έχοντας αυτή την επίγνωση. Τότε θα διαπιστώσουμε καθαρά ότι αποστολή μας είναι να δημιουργήσουμε μια πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης και έτσι θα βελτιωθεί η θέση μας στον αγώνα κατά του φασισμού.”
Walter Benjamin
Το νέο αντιμεταναστευτικό νομοσχέδιο που προβλέπει την εφαρμογή μέτρων που υπερβαίνουν ακόμη και τα όρια της αστικοδημοκρατικής νομιμότητας, έρχεται να ενισχύσει τον διαρκή πόλεμο του ελληνικού κράτους ενάντια στους μετανάστες. Αρχικά καταργείται η 7ετία, που μέχρι τώρα όριζε πως εάν κάποια μετανάστρια αποδείκνυε την 7ετή παραμονή της ή τριετή παραμονή με αποδεδειγμένη νόμιμη εργασία στην Ελλάδα, αποκτούσε το δικαίωμα αίτησης άδειας παραμονής χωρίς προσφυγικό άσυλο. Πλέον, στο πλαίσιο του νέου νομοσχεδίου δεν προβλέπεται καμία νομιμοποίηση, ακόμα και αν μπορεί να αποδειχθεί πως βρίσκονται στη χώρα για δεκαετίες. Επιπλέον, αυστηροποιούνται οι ποινές για παράνομη είσοδο στη χώρα,αυξάνοντας τες από 3 μήνες σε 2 χρόνια, ή ακόμη και 3 χρόνια αν η κριθεί πιο επιβαρυμένη περίπτωση από την αστική δικαιοσύνη. Συγκεκριμένα, οι ποινές που προβλέπονται για παράνομη παραμονή στη χώρα είναι φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών, χρηματική ποινή 10.000 ευρώ, μη δυνατότητα μετατροπής ή αναστολής έκτισης ποινής, καθώς και δυνατότητα αναστολής εκτέλεσης ποινής υπό τον όρο δήλωσης του καταδικασμένου πολίτη τρίτης χώρας σε εκούσια αναχώρηση από την Ελλάδα. Η αναστολή εκκινεί με την αναχώρηση από τη χώρα. Πλέον δηλαδή, ακόμη και χωρίς επίπλαστες κατηγορίες, ακόμα και η ίδια η ύπαρξή τους ποινικοποιέιται και απειλείται με απέλαση και φυλάκιση.
Τα ασφυκτικά μέτρα όμως δεν προβλέπονται μόνο για όσες και όσους θεωρούνται “παράνομοι” από το ελληνικό κράτος, αλλά και για τους μετανάστες που έχουν πάρει προσωρινή άδεια παραμονής,με την επιτήρηση των ζωών τους να είναι πολύ πιο ασφυκτική.
Σαν αντικειμενικά κριτήρια που μπορούν να οδηγήσουν σε απέλαση είναι η μη ύπαρξη κατοικίας ή γνωστής διαμονής, η άνευ προηγούμενης ενημέρωσης των αρμόδιων αρχών εγκατάλειψη ή μεταβολή τόπου κατοικίας ή γνωστής διαμονής και η άρνηση υποβολής σε ταυτοποίηση με βιομετρικά ή άλλα μέσα. Αν κάτι απ’ όλα τα παραπάνω δεν συνάδει με τη νέα νομοθεσία, η “διοικητική κράτηση” ή ακόμα και η φυλάκιση θα είναι η ποινή. Δηλαδή πλέον, ακόμη και όσοι επιβιώσουν από το λιμενικό και του συνοριοφύλακες, ερχονται αντιμέτωποι με μία νομοθεσία που δεν μπορεί να τους νομιμοποιήσει ποτέ, με τον συνεχή φόβο απέλασης, αποτελώντας ακόμα το πιο εξαθλιωμένο -και χρήσιμο για την ελληνική οικονομία- κομμάτι της εργατικής τάξης στα εργασιακά κάτεργα. Παρά την αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου για την διαχείριση των μεταναστών, η μετανάστευση δεν παύει ποτέ να αποτελεί μια ευκαιρία για το κεφάλαιο μέσω της εργασιακής τους εκμετάλλευσης. Απλά αλλάζοντας τα νομικά πλαίσια γίνεται ταυτόχρονα πιο εύκολη η διαχείριση των ζωών τους, η επιτήρηση, η εκμετάλλευση και η δολοφονία τους, πάντα σύμφωνα με τις ανάγκες του καπιταλισμού.
Παράλληλα, το νέο σύμφωνο της ΕΕ για τη μετανάστευση και το ασυλο,θεσμοθετεί ένα καθεστώς συστηματικής εξαίρεσης για τους/τις μετανάστες/ριες, όπου η φυλακή, η επιτήρηση και η επαναπροώθηση αποτελούν την νέα συνοριακή πολιτική των Ευρωπαϊκών συνόρων.Συγκεκριμένα, προβλέπεται η ενίσχυση των εξωτερικών συνόρων μέσω μίας υποχρεωτικής διαδικασίας στα σύνορα για καταγραφή, έλεγχο ταυτότητας και λήψη βιομετρικών στοιχείων που θα καταγράφονται στη βάση “Eurodac”, μία ηλεκτρονική βάση δεδομένων δακτυλικών αποτυπωμάτων, την οποία διαχειρίζεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, και αφορά μετανάστες και μετανάστριες από ηλικία 14 ετών και άνω. Επιπλέον, με ταχύτερες διαδικασίες ασύλου, οι αιτούντες/αιτούσες άσυλο θα κρατούνται για 12 εβδομάδες στα σύνορα ενώ, διευρύνοντας το πλάσμα δικαίου της “μη συντελεσμένης εισόδου”, νομιμοποιείται η κράτηση αιτούντων ασύλου, αλλά και η άμεση επαναπροώθησή τους όταν κρίνονται μη δικαιούχοι. Με άλλα λόγια, πλέον τα pushbacks θα εφαρμόζονται μαζικά και με πλήρη νομιμότητα με την σφραγίδα της ΕΕ για την φύλαξη των συνόρων. Θεσμοθετείται δηλαδή η απανθρωποποίηση των μεταναστών/ριών ως κανονικότητα και η παραβίαση της αρχής της μη επαναπροώθησης γίνεται επίσημη πολιτική, τα pushbacks αποκτούν νομική υπόσταση, τα σύνορα μετατρέπονται σε ζώνες κατάργησης ακόμη και του αστικού δικαίου. Η δολοφονία μεταναστών παύει να είναι «ατύχημα» και αναγνωρίζεται ως αποδεκτό εργαλείο διαχείρισης της κινητικότητας, το νέο εργαλείο οργανωμένης κρατικής βίας κατά των μεταναστριών.
Το ελληνικό κράτος, ως μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, αλλά και ως κράτος που διαχρονικά διεξάγει με κάθε μέσο πόλεμο εναντίον των μεταναστριών, επιτελεί ένα ρόλο δολοφόνου για τις δεκάδες χιλιάδες μετανάστριες που προσεγγίζουν τα σύνορα είτε στον Έβρο, είτε στο Αιγαίο και Λιβυκό πέλαγος,”ρυθμίζοντας” την μετανάστευση, που ενίοτε για να εφαρμόσει πιο στυγνές δολοφονικές πολιτικές ονομάζει “προσφυγικές κρίσεις”. Σε αυτή τη χώρα άλλωστε, έγινε και το πιο μαζικό κρατικό έγκλημα των τελευταίων χρόνων με την δολοφονία 600+ ανθρώπων στα ανοιχτά της Πύλου από το ελληνικό λιμενικό. Τα εγκλήματα του λιμενικού εναντίον των μεταναστριών, πέρα από το ότι αποκρύπτονται και παραποιούνται από τον μιντιακό λόγο με ψευδείς μαρτυρίες (ναυάγια, τυχαίοι θάνατοι κ.λ.π.), συμβαίνουν σε τέτοιο βαθμό που πλέον έχουν κανονικοποιηθεί, ενώ οι ζωές των μεταναστριών είναι τόσο υποτιμημένες λόγω του διάχυτου ρατσισμού, που δεν αποτελούν πλέον σημαντική είδηση.
Παράδειγμα του κοινωνικού εκφασισμού και της ρητορικής μίσους κατά των μεταναστών, είναι η πρόσφατη επίθεση ορισμένων κατοίκων του Ρεθύμνου, σε μετανάστες έξω από το στρατόπεδο Τσεσμέ, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την φιλοξενία 501 μεταναστρών, πετώντας ακόμα και φωτοβολίδες. Το συγκεκριμένο περιστατικό δεν αποτελεί μεμονωμένο γεγονός, αλλά μία από τις αμέτρητες φασιστικές επιθέσεις σε μετανάστες, στο όνομα της εθνικής καθαρότητας και ομοιογένειας. Ο κοινωνικός εκφασισμός, είναι δομικά συνυφασμένος με τον ίδιο το ρόλο του κράτους, που τον οργανώνει για την διασφάλιση των συμφερόντων του. Δεν έγκειται απλά σε ένα ανορθολογικό σύνολο ανθρώπων με ρατσιστικές συμπεριφορές , αλλά κατασκευάζεται από το σύμπλεγμα κράτους- κεφαλαίου για την ικανοποίηση των αναγκών του.
Παρόλα αυτά,οι αντιδράσεις των καταπιεσμένων θα αποτελούν πάντα εμπόδιο στις ρατσιστικές πολιτικές εξαίρεσης των εθνών- κρατών. Στο LA από τις αρχές του Ιουλίου βλέπουμε να
πραγματοποιούνται μαζικές κινητοποιήσεις και συγκρούσεις στις ΗΠΑ με αφορμή την προσπάθεια απέλασης μεταναστών δεύτερης και τρίτης γενιάς από τη χώρα. Οι κινητοποιήσεις αυτές αποτελούν απάντηση των φυλετικά/ταξικά καταπιεσμένων στρωμάτων, Μαύρων και μεταναστ(ρι)ών, που βρίσκονται στην αιχμή της αντίστασης απέναντι στις ρατσιστικές και αντιμεταναστευτικές πολιτικές των ΗΠΑ. Ο πόλεμος κατά των μεταναστών δεν είναι μια παρέκκλιση,ειδικά για τις ΗΠΑ όπου η ιστορία της Δύσης οικοδομήθηκε πάνω σε αιώνες αποικιοκρατίας, θεσμικού ρατσισμού και εκμετάλλευσης,που αργότερα αποτέλεσαν δομικό στοιχείο της καπιταλιστικής συσσώρευσης, αφού η υπερεκμετάλλευση των μεταναστών εξασφαλίζει την οικονομική ανάπτυξη, ενώ ταυτόχρονα τους κατασκευάζει ως εσωτερικό εχθρό. Σε αυτό το πλαίσιο, η εσωτερική καταστολή λειτουργεί παράλληλα με την εξωτερική στρατιωτικοποίηση, καθώς οι ΗΠΑ συμμετέχουν σε πολλαπλά πολεμικά μέτωπα.
Και όλα αυτά, σε μια περίοδο που τα κράτη βρίσκονται σε (προ)πολεμική συνθήκη και εξοπλίζονται στρατιωτικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα συνιστά το νέο στρατιωτικό εξοπλιστικό πρόγραμμα της ΕΕ με κωδικό όνομα Rearm Europe, κόστους 800δις ευρώ, με το οποίο τα ευρωπαϊκά κράτη προετοιμάζουν την μεγαλύτερη εμπλοκή τους στις πολεμικές επιχειρήσεις κηρύσσοντας μια νέα, πιο πολεμική εποχή. Αυτή τη στιγμή, το ελληνικό κράτος συμμετέχει στον πόλεμο. Άλλωστε, από τη νατοϊκή στρατιωτική βάση της Σούδας στην Κρήτη, ανεφοδιάστηκαν και τα αμερικανικά αεροπλάνα που βομβάρδισαν το Ιράν ενώ παράλληλα, στέλνει πολεμικές φρεγάτες στην Ερυθρά Θάλασσα όπου και ηγείται της επιχείρησης ASPIDES κατά των Χούθι με στρατηγείο-βάση το στρατόπεδο της Λάρισας και κάνει κοινές αεροπορικές ασκήσεις με τον ισραηλινό στρατό.
Ταυτόχρονα, εδώ και περίπου δυο χρόνια, παρακολουθούμε σε λάιβ μετάδοση την γενοκτονία που διεξάγει το Ισραήλ εις βάρος του Παλαιστινιακου λαού με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες εφαρμόζοντας, μεταξύ άλλων, αδιανόητη βία, καθημερινούς βομβαρδισμούς και πρόκληση μαζικού λιμού με το μπλοκάρισμα κάθε ανθρωπιστικής βοήθειας από τις 2/3. Ωστόσο, η νεοαποικιοκρατική, ρατσιστική και γενοκτονική πολιτική του σιωνιστικού κράτους δεν ξεκίνησε τώρα, αλλά αποτελεί δομικό του στοιχείο από τις απαρχές της δημιουργίας του. Και όπως τότε έτσι και τώρα έχει συμμαχό του όλο το δυτικό μπλοκ, ανάμεσα τους και την Ελλάδα, η οποία είναι διαχρονικός σύμμαχος του Ισραήλ στηρίζοντας το υλικά και πολιτικά με τις σχέσεις των δύο κρατών να αγγίζουν όλα τα πεδία (κοινές αεροπορικές ασκήσεις, συμφωνίες στον τομέα της ενέργειας, οικονομικές επενδύσεις κλπ). Μάλιστα, η Ελλάδα συνιστά βασικό πεδίο επένδυσης των Ισραηλινών κεφαλαίων όπως και του τουριστικού, αποτελώντας έναν από τους κυριότερους τουριστικούς προορισμούς των Ισραηλινών, ανάμεσα τους και τον δολοφόνων στρατιωτών του IDF.
Παρόλη τη φρίκη και τη βιαιότητα, οι πρακτικές που εφαρμόζει το σιωνιστικό κράτος στον παλαιστινιακό πληθυσμό δεν είναι κάτι πολύ μακριά από εμάς. Αντίθετα, οι εθνοκαθαρτικές και γενοκτονικές επιχειρήσεις επιστρατεύονται ή πρόκειται να επιστρατευτούν από τα δυτικά κράτη εναντίον των μεταναστευτικών πληθυσμών για να εκπληρώσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα. Ωστόσο, όπου υπάρχει κατάπιεση και εκμετάλλευση υπάρχει και αντίσταση. Έτσι και στην Παλαιστίνη, εδώ και δεκαετίες μέχρι και σήμερα, που βρίσκεται στα όρια της ασιτίας, ο παλαιστινιακός λαός αγωνίζεται και μάχεται.
Από τον Έβρο μέχρι το LA και τη Γάζα, χρέος μας είναι η αδιαπραγμάτευτη αλληλεγγύη με τις καταπιεσμένες αυτής της γης. Ενάντια στον καπιταλιστικό ζόφο που αναπαράγουν τα έθνη- κράτη, να προτάξουμε την διεθνιστική μας αλληλεγγύη και τις αντιστάσεις του πολυεθνικού προλεταριάτου.
ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΝΤΟΠΙΩΝ – ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ
ΝΑ ΔΙΑΡΡΗΞΟΥΜΕ ΤΟ ΑΦΗΓΗΜΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
ΤΟ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΕΙ, ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ, ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ – ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους/ις μετανάστ(ρι)ες – Πεμπτη 3/7 στις 20:00 στην Πλατεία Αγιας Σοφίας
Τα τελευταία χρόνια, η διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος στην Ελλάδα έχει εξελιχθεί σε μια από τις πιο σκοτεινές όψεις της κρατικής πολιτικής. Η μεταχείριση των προσφύγων και των μεταναστ(ρι)ών έχει μετατραπεί σε πεδίο συστηματικής καταστολής, αποκλεισμού και δολοφονικής βίας. Με την πρόσφατη αλλαγή στην ηγεσία του υπουργείου Μετανάστευσης και την αντικατάσταση του φασίστα Βορίδη από τον Πλεύρη, ώστε να μην παρερμηνευτούν στο ελάχιστο οι προθέσεις της κυβέρνησης για τη διαχείριση του ζητήματος, την προώθηση του νέου νομοσχεδίου «Κώδικας Μετανάστευσης και Ασύλου» το 2024, η πολιτική αυτή γνωρίζει νέα, ακόμη πιο σκληρή κλιμάκωση.
Αυτή η εξέλιξη δεν είναι τυχαία ούτε μεμονωμένη. Αντιπροσωπεύει το αποκορύφωμα μιας κρατικής στρατηγικής που επιδιώκει να περιορίσει τα δικαιώματα των μεταναστών, να επιταχύνει τις απελάσεις και να ενισχύσει το καθεστώς του φόβου, της επιτήρησης και της αβεβαιότητας. Ο νέος υπουργός Μετανάστευσης, Θάνος Πλεύρης, συνεχίζοντας την πολιτική της «μηδενικής ανοχής» στους μετανάστες, προωθεί ένα πλαίσιο που εντείνει την καταστολή και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Οι δηλώσεις του, που επιμένουν στην επιτάχυνση των απελάσεων και την αυστηροποίηση των διαδικασιών ασύλου, δεν αφήνουν αμφιβολίες για τις προθέσεις της κυβέρνησης.
Το νομοσχέδιο του 2024 αποτελεί το πιο αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο των τελευταίων δεκαετιών στο πεδίο του ασύλου και της μετανάστευσης. Εισάγει σκληρά κριτήρια για την αποδοχή αιτήσεων ασύλου και προβλέπει φαστ – τρακ διαδικασίες εξέτασης που συχνά παρακάμπτουν ουσιαστικό έλεγχο, οδηγώντας σε μαζικές απορρίψεις. Παράλληλα, επιτρέπει διοικητικές απελάσεις χωρίς δυνατότητα αναστολής, ακόμα και όταν οι ζωές των ατόμων βρίσκονται σε κίνδυνο. Αυτές οι πρακτικές δημιουργούν ένα ασφυκτικό καθεστώς ανασφάλειας για τους αιτούντες άσυλο, εντείνοντας το αίσθημα του αποκλεισμού και της απειλής.
Η αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους δεν είναι αποκομμένη από τις δολοφονίες μεταναστών στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα. Η υπογραφή της συμφωνίας για την “επέκταση” του φράχτη στον Έβρο κατά 35χλμ, ώστε να “αναβαθμιστεί” περαιτέρω η θωράκιση των εξωτερικών συνόρων της Ελλάδας και κατ’ επέκταση και της Ευρώπης σφραγίστηκε από τη δολοφονία εκατοντάδων προσφύγων και μεταναστών, στα ανοιχτά της Πύλου με 82 νεκρούς και 104 τραυματίες, αναδεικνύοντας με το χειρότερο τρόπο το ρόλο που επιτελεί η ρητορική περί ασφάλειας των συνόρων και οι φράχτες στα χερσαία σύνορα. Τα push-backs, οι παράνομες δηλαδή επαναπροωθήσεις μεταναστών, εξακολουθούν σε καθημερινή βάση, τα ναυάγια και οι πνιγμοί όσων επιχειρούν να διασχίσουν τα θαλάσσια σύνορα συνεχίζονται απρόσκοπτα, οι μετανάστες στοιβάζονται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και όσοι είχαν την “τύχη” να μείνουν σε κάποιο σχετικά αξιοπρεπές οίκημα μέσω κάποιου προγράμματος στέγασης, πετάχτηκαν στο δρόμο. Παρακολουθήσαμε κυβερνητικούς εκπροσώπους και σύσσωμο τον κρατικό μηχανισμό να επιχειρούν να διαψεύσουν τα δημοσιεύματα των New York Times που μιλούσαν για μυστικές φυλακές στον Έβρο όπου γίνονται συστηματικά βασανιστήρια σε πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά και τις δηλώσεις του λιμενόμπατσου, ο οποίος νομίζοντας ότι βρίσκεται εκτός καμέρας παραδέχτηκε ευθέως ότι υπάρχουν δολοφονίες στα θαλάσσια σύνορα και ότι η κρατική καταστολή φτάνει μέχρι και τη θανάτωση μεταναστών. Η προσπάθεια αποκλεισμού και εκτοπισμού των μεταναστ(ρι)ών από τον κοινωνικό ιστό και το κέντρο των πόλεων έχει σχεδόν ολοκληρωθεί με την άμεση μεταφορά τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης που λειτουργούν ως ανοιχτές φυλακές με απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης. Οι άνθρωποι στοιβάζονται σε κοντέινερ ή σκηνές χωρίς επαρκή πρόσβαση σε καθαρό νερό, θέρμανση ή υγειονομικές εγκαταστάσεις, ενώ η πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη και νομική βοήθεια είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Στο Καρά Τεπέ, τη Μαλακάσα, την Κόρινθο και αλλού, οι κρατούμενοι ζουν υπό καθεστώς μόνιμης αβεβαιότητας και φυσικά η κατάσταση επιδεινώνεται από τη διακοπή των προγραμμάτων στήριξης, την απαγόρευση εξόδου, τη συνεχή παρακολούθηση και την αυξημένη παρουσία αστυνομικών δυνάμεων στις δομές αυτές. Και φυσικά τα Μ.Μ.Ε. σε απόλυτη αρμονία με τις κρατικές – κυβερνητικές επιταγές δε χάνουν την παραμικρή ευκαιρία για να διαχύσουν ρατσιστικό δηλητήριο στο κοινωνικό σώμα!
Όλα αυτά εκτυλίσσονται μέσα σε ένα ευρύτατο πλαίσιο κοινωνικής αποσύνθεσης και πολιτικής κρίσης, όπου η διαφθορά και η διαπλοκή αποτελούν οργανικό μέρος του κρατικού μηχανισμού. Σκάνδαλα όπως αυτό του ΟΠΕΚΕΠΕ και η τραγωδία στα Τέμπη αποκαλύπτουν πως το κράτος δεν είναι απλά ανίκανο, αλλά οργανικά διαπλεκόμενο σε ένα πλέγμα συμφερόντων που θυσιάζει ζωές και αξιοπρέπεια για να διατηρήσει την εξουσία και τα κέρδη του.
Το κράτος και το κεφάλαιο μας γνωστοποιούν για χιλιοστή φορά με τον χειρότερο τρόπο, πως η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία απολύτως αξία αν είσαι φτωχός εργάτης, μετανάστης ή οποιοδήποτε μέλος της κατώτερης κοινωνικής τάξης. Οι ζωές των καταπιεσμένων συνεχίζουν να θυσιάζονται. Στη μακρά λίστα των θανάτων που έχουν καταγραφεί εν μέσω πανδημίας, στις όλο και συχνότερες γυναικοκτονίες και τις δολοφονίες Ρομά από τους ένστολους φρουρούς του κράτους, στο τεράστιο κρατικό- καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών που κόστισε τη ζωή σε τουλάχιστον 57 συνανθρώπους μας, στα εκατοντάδες θανατηφόρα «εργατικά ατυχήματα», στις αμέτρητες δολοφονίες προσφύγων και μεταναστών, στα χερσαία ή θαλάσσια σύνορα, στις βραχονησίδες και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η λίστα δεν έχει τελειωμό.
Φαντάζει κάθε άλλο παρά επιτακτική η ανάγκη οργάνωσης και αντίστασης απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Για να υπερασπίσουμε τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την κοινή, οριζόντια συντονισμένη, οργανωμένη από τα κάτω δράση! Να μη συνηθίσουμε το θάνατο, την καθημερινότητα των εξώσεων, των εκκενώσεων και των πλειστηριασμών, τα ναυάγια, τις γυναικοκτονίες, τους βιασμούς. Στεκόμαστε ενάντια στον πόλεμο, στην Ευρώπη – Φρούριο και στις διακρατικές αντιμεταναστευτικές συμφωνίες, ενάντια στις δολοφονίες προσφύγων και μεταναστών, στη φασιστική πολιτική του ελληνικού κράτους, στο ρατσισμό, στον εθνικισμό και στη μισαλλοδοξία. Η κοινωνική αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων ξένων ή ντόπιων αποτελεί το όπλο μας ενάντια στους εκμεταλλευτές. Ντόπιοι και μετανάστες αντιστεκόμαστε στην ρατσιστική θανατοπολιτική κράτους και κεφαλαίου, οργανωνόμαστε και αγωνιζόμαστε μαζί απέναντι στους πολέμους, τη φτώχεια και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ, ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟΥΣ, ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΗ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό- Μαύρο & Κόκκινο μέλος της Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
