Παρέμβαση με γιγαντοπανό πραγματοποίησε η “Ανοιχτή συνέλευση για τη 1η Μάη”, πρωινές ώρες του Σαββάτου, στο Σύνταγμα.
ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΦΛΕΓΕΤΑΙ, ΕΥΘΥΝΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΒΙΑ
ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΟΥΤΟΠΙΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, ως τάξη των καταπιεσμένων είμαστε η αιχμή του δόρατος για την κοινωνική και πολιτική αλλαγή. Αγωνιζόμαστε για ελεύθερες και όχι εξαρτημένες και καταπιεστικές κοινωνικές σχέσεις και σχέσεις εργασίας. Οι απαντήσεις θα δοθούν με τους δικούς μας όρους. 138 χρόνια μετά την Πρωτομαγιά του Σικάγο, ως καταπιεσμένη κοινωνική βάση βιώνουμε ακόμα μια συνολική οικονομική, κοινωνική, πολιτική, πολιτισμική και περιβαλλοντική κρίση. Η πραγματικότητα ορίζεται υπό το πρίσμα του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, την καταστροφική επέλαση των ιμπεριαλιστικών και αποικιοκρατικών δυνάμεων που αναδιαμορφώνουν ραγδαία και απρόβλεπτα τον κόσμο μας. Οι δυνάμεις της καπιταλιστικής νεωτερικότητας κλιμακώνουν την επίθεσή τους στο φυσικό περιβάλλον, τις κοινωνίες, τους λαούς και τα κινήματα, βάσει των αναγκών αναδιάρθρωσης και αναπροσαρμογής του παγκόσμιου συστήματος εκμετάλλευσης και καταπίεσης για να εξυπηρετούνται ακόμα καλύτερα τα συμφέροντα των ελίτ.
Ο κόσμος φλέγεται, τα σύνορα, οι επαρχίες και οι μητροπόλεις στρατιωτικοποιούνται, ο ταξικός πόλεμος της καθημερινής ζωή ενάντια στους καταπιεσμένους εντείνεται. Τα πιο φτωχά κομμάτια της κοινωνίας αποκλείονται από βασικές ανθρώπινες ανάγκες και πετάγονται στον δρόμο. Οι κοινωνικές δομές παιδείας και υγείας διαλύονται και ιδιωτικοποιούνται κλιμακωτά. Τα εργασιακά μας δικαιώματα σταδιακά εκμηδενίζονται, η οργάνωση, η αντίσταση, ο συνδικαλισμός σε οποιοδήποτε κοινωνικό πεδίο ποινικοποιούνται. Οι νεκροί της τάξης μας, είτε δολοφονημένοι σε εργασιακά κάτεργα ή ως αποτέλεσμα των ληστρικών πολιτικών κρατών και εταιριών -όπως είδαμε στο έγκλημα στα Τέμπη- τείνουν να γίνουν μια κανονική συνθήκη. Οποιοδήποτε ελεύθερο ή απελευθερωμένο έδαφος, γειτονιά, περιοχή, πάρκο, λόφος ή βουνό γίνεται βορρά των επιχειρηματικών συμφερόντων. Η ζωή μας υφίσταται την πλήρη επίθεση και απαξίωση, ως κομμάτι της ίδιας ακριβώς της παγκόσμιας συνθήκης. Η κρίση που βιώνουμε ως εγχώρια κοινωνία βαθαίνει όλο και παραπάνω. Το σκληρό πολιτειακό καθεστώς στην Ελλάδα, όπως και σε πολλές ακόμα χώρες ανά τον κόσμο, επιβάλλει ως κανονικότητα τον απόλυτο έλεγχο της δημόσιας ζωής, τις σκληρές και επιλεκτικές τιμωρίες, την περαιτέρω εμπλοκή σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και σχεδιασμούς.
Ο πλούτος των κοινωνικών και ταξικών αγώνων και αντιστάσεων των τελευταίων δύο αιώνων, οι εξεγέρσεις και επαναστάσεις του παρελθόντος και του παρόντος, φωτίζουν το ιστορικό, ηθικό και πολιτικό χρέος και καθήκον μας στο τώρα. Αναδεικνύουν την σημασία για οργανωμένη πολιτική μας παρουσία στους επίκαιρους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, την ανάγκη οικοδόμησης μια συλλογικής προοπτικής πρότασης, μακροχρόνια και διεθνιστικά. Κουβαλάμε εκείνα τα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά που μπορούν να συντελέσουν στην συνολική επαναστατική κοινωνική και πολιτική αλλαγή: την συλλογική ηθική και ευθύνη, την έμπρακτη αλληλεγγύη, την μαχητικότητα, την μνήμη και την συλλογική εμπειρία των κινημάτων και των κοινωνιών. Εμπνεόμαστε, αξιοποιούμε και διατηρούμε ζωντανή την παράδοση και παρακαταθήκη που μας άφησαν μέσα και από την Πρωτομαγιά οι σύντροφοι και συντρόφισσες των επαναστατικών σωματείων, των οργανώσεων, οι άνθρωποι του μόχθου, εργάτες και εργάτριες της εξέγερσης και της επανάστασης που χάραξαν την δίκη τους πορεία, έβαλαν την δική της προοπτική και πρόταση μέσα στην ζοφερή περίοδο που βίωναν.
Ως καταπιεσμένα κοινωνικά υποκείμενα, ως οργανωμένες ριζοσπαστικές και προοδευτικές δυνάμεις, είμαστε εδώ και πρέπει να πάρουμε θέσεις μάχης, συγκροτώντας τις δικές μας απαντήσεις, προτάσεις και προοπτικές για τον αγώνα και για την ζωή βάσει των δικών μας αναγκών. Η πρωτομαγιά θα συμβολίζει πάντα μια από της ύψιστες στιγμές της ταξικής πάλης της σύγχρονης ιστορίας των καταπιεσμένων. Αποτελεί ηθικό και πολιτικό χρέος μας ως κοινωνικές δυνάμεις του ριζοσπαστικού προοδευτικού χώρου να αναλάβουμε θέση ευθύνης και να συνοργανωθούμε με τρόπο ευρύ και συμπεριληπτικό για να απαντήσουμε στον δρόμο αλλά και σε κάθε πεδίο αγώνα για όλη την βία που δεχόμαστε.
Στις κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος και όχι μόνο, γίνονται εμφανείς οι αδυναμίες μας να συγκροτήσουμε προτάσεις αντίστασης και συμπόρευσης στον δρόμο, ως δυνάμεις του ευρύτερου τόξου του ριζοσπαστικού και ανταγωνιστικού κινήματος. Ελλείμματα στην οργάνωσή μας, την συμμετοχή και
μαζικοποίησης, τον δυναμισμό και την αποφασιστικότητας μας είναι αναντίστοιχα σε σχέση με την βία, την ταξική εκμετάλλευση – υποτίμηση και τις δολοφονίες που βιώνουμε από τις κυρίαρχες ελίτ ως καταπιεσμένοι και καταπιεσμένες σε όλο τον κόσμο. Οι μαζικές και δυναμικές απαντήσεις που έδωσε η κοινωνία και οι κινηματικές δυνάμεις σε ένα από τα πιο πρόσφατα και χαρακτηριστικά παράδειγμα όπως αυτό των Τεμπών, μέσα από συνεχείς κινητοποιήσεις, απεργίες και συγκρουσιακά γεγονότα μας θυμίζουν για άλλη μια φορά: καμία δολοφονία της τάξης μας αναπάντητη, η θανατοπολιτική των οικονομικών ελίτ θα τους κοστίσει ακριβά.
Μέσα από τον δρόμο, τις απεργίες και τις συγκρούσεις ανέκαθεν εκφράζαμε και θα εκφράζουμε την αντίσταση και την ανταπόδοση της βίας από την πλευρά μας, από τα κοινωνικά και λαϊκά κινήματα των καταπιεσμένων, απέναντι σε όσους μας δολοφονούν και ληστεύουν τους καρπούς των μόχθων και το βιος μας. Η οργανωμένη, περιφρουρημένη, συνεπής και μαχητική παρουσία και κινητοποίησή την Πρωτομαγιά είναι μια δήλωση δέσμευσης και αλληλεγγύης στην τάξη μας, σε όσους και όσες βρίσκονται και θα βρεθούν στο πλάι μας και από το δικό τους μετερίζι, αλλά και γενικότερα στις εκατοντάδες χιλιάδες που θα βρεθούν στον δρόμο την ίδια μέρα ανά τον κόσμο, στα εκατομμύρια που καταπιέζονται κάτω από την μπότα των εθνών – κρατών και του κεφαλαίου.
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΒΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ
Ανοιχτή Συνέλευση για την 1η Μάη
Η φετινή Πρωτομαγιά αποτελεί μία κομβική στιγμή για όλους τους διεθνείς αγώνες και καθήκον του εργατικού κόσμου είναι να στηρίξει τις απεργίες, τις κινητοποίησεις και τις πορείες.
Η απεργία και η συμμετοχή σε αυτή είναι σημαντική. Είναι η ευκαιρία μας να κάνουμε με τον πλέον εμφανή τρόπο ορατά τα προβλήματα μας και τις διεκδικήσεις μας τόσο στον δημόσιο λόγο όσο κυρίως μέσα στον χώρο εργασίας μας. Μια μαζικη απεργία υπενθυμίζει στα αφεντικά ότι είναι στο χέρι μας να παραλύσει η επιχειρηματική τους δραστηριότητα. Να σπάσουμε την υποθετική σύμπνοια με τους εργοδότες μας που ειδικά στην εστίαση τείνουν συχνά να παρουσιάζουν τους εαυτούς τους σαν πατρικές φιγούρες μίας οικογένειας που ποτέ δεν ζητήσαμε. Στο τέλος της ημέρας η όποια βελτίωση της ζωής μας περνάει από τις αυξήσεις μισθών και το ασφαλές εργασιακό περιβάλλον, το οποίο δεν είναι δεδομένο μετρώντας τα πολλαπλά εργατικά ατυχήματα. Όσοι νόμοι και να ψηφιστούν, ακόμα και οι πιο φιλεργατικοί να είναι, θα πρέπει να περάσουν από το εμπόδιο της υλοποίησης και εκεί πλέον είμαστε εμείς απέναντι στο αφεντικό. Είμαστε εμείς, τα εργαζόμενα, τα σωματεία μας απέναντι στα αφεντικά. Για αυτό η απεργία μετράει. Κάνει εμφανή τα προβλήματα και βάζει πίεση και στους εργοδότες μας ότι είναι μέρος του προβλήματος μας.
Την πρωτομαγιά απεργούμε και κατεβαίνουμε στον δρόμo για να διεκδικήσουμε:
Αυξήσεις στους μισθούς
Ένσημα βαρέα και ανθυγιεινά
Καταβολή δώρων-επιδομάτων-αδειών
Κλαδική σύμβαση σύμφωνα με τις ανάγκες μας.
Ανοιχτή συνέλευση για τη 1η Μάη.”
