Από την αποεπένδυση στην απελευθέρωση. Συνέντευξη με φοιτήτρια από τις ΗΠΑ (Βόρεια Καρολίνα), για τις αντιπολεμικές/αντιμιλιταριστικές φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στη σφαγή στη Γάζα. Στην πλατφόρμα Transnational Social Strike (TSS), 27 Απρίλη 2024.
Δημοσιεύουμε μια συνέντευξη με τη Sylvie, μέλος των Φοιτητ(ρι)ών για τη Δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη και διδακτορική φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στο Chapel Hill, όπου το πρωί της Παρασκευής [26 Απρίλη] οι φοιτητές/τριες έστησαν έναν νέο καταυλισμό κατά της γενοκτονίας στη Γάζα και για να απαιτήσουν από το πανεπιστήμιό τους να αποεπενδύσει από εταιρείες που συνδέονται με την ισραηλινή κυβέρνηση. Πρόκειται για μία μόνο από τις πολλές κατασκηνώσεις διαμαρτυρίας που έχουν εξαπλωθεί σε αμέτρητα πανεπιστήμια των ΗΠΑ την τελευταία εβδομάδα.
Αυτή τη στιγμή οι διαμαρτυρίες συνεχίζονται σε όλη τη χώρα, από τη Νέα Υόρκη, όπου η κινητοποίηση αφορά όχι μόνο το Κολούμπια αλλά και το N.Y.U., το C.U.N.Y. και το New School, μέχρι το Λος Άντζελες, όπου το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας αναγκάστηκε να ακυρώσει την τελετή αποφοίτησής του. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι φοιτητές/τριες έχουν υποστεί βαριά καταστολή από την αστυνομία και τη διοίκηση των πανεπιστημίων τους. Στο Κολούμπια συνελήφθησαν περισσότεροι από 100 φοιτητές/τριες και οι περισσότερες από αυτούς αποβλήθηκαν, στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν χρησιμοποιήθηκε η πολιτειακή αστυνομία για να διαλύσει βίαια την κινητοποίηση, στο Πανεπιστήμιο Emory στην Ατλάντα η αστυνομία έβαλε κατά μαύρων φοιτητών/τριών με τέιζερ. Παρά την καταστολή, οι κινητοποιήσεις συνεχώς αυξάνονται, όπως μας είπε η Sylvie, συνδέοντας όλο και περισσότερο την καταγγελία της σφαγής στη Γάζα με τον αγώνα κατά του πολέμου και της στρατιωτικοποίησης στις ΗΠΑ και παγκοσμίως. (TSS)
TSS: Την τελευταία εβδομάδα οι διαμαρτυρίες κατά της γενοκτονίας στη Γάζα εξαπλώθηκαν και εξαπλώνονται ακόμα σε διάφορα πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Χθες, στήσατε έναν καταυλισμό εδώ στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στο Τσάπελ Χιλ. Ποιοι είναι οι στόχοι σας; Ποια είναι τα αιτήματά σας προς το πανεπιστήμιο;
Sylvie: Αυτό που κάνουμε εδώ στο UNC είναι απότοκο της συνειδητοποίησης όσων συμβαίνουν στη Γάζα, όπου 40.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί με βόμβες που οι ΗΠΑ προμήθευσαν στο Ισραήλ. Εμείς βρισκόμαστε εδώ, σε αυτό το πανεπιστήμιο, ενώ στη Γάζα δεν υπάρχουν πια πανεπιστήμια. Σχεδόν 100 καθηγητές πανεπιστημίου έχουν σκοτωθεί εκεί. Με βάση αυτά, έχουμε τα ίδια αιτήματα προς το πανεπιστήμιό μας από τον Οκτώβριο, τα οποία είναι να δημοσιοποιήσουν τις επενδύσεις τους σε ισραηλινές εταιρείες, οι οποίες επωφελούνται άμεσα από το απαρτχάιντ. Έχουμε συγκεκριμένες εταιρείες στις οποίες το UNC έχει επενδύσεις, όπως η Sabra Dipping Company, η Caterpillar, η Intel, η Hewlett-Packard και ούτω καθεξής. Και φυσικά η δημοσιοποίηση αυτή πρέπει να συνοδεύεται από την αποεπένδυση, και εννοούμε την πλήρη αποεπένδυση. Στη συνέχεια, έχουμε και άλλα αιτήματα, όπως η δημιουργία μιας ανεξάρτητης δημοκρατικής επιτροπής που θα θέτει το πανεπιστήμιο προ των ευθυνών του και θα διασφαλίζει ότι η μη αποεπένδυση θα έχει συνέπειες. Και απαιτούμε επίσης το πανεπιστήμιο να σταματήσει τις διακρίσεις εις βάρος των Παλαιστινίων και των φοιτητ(ρι)ών που συνδέονται με την Παλαιστίνη.
Φυσικά, οι αποεπενδύσεις αφορούν πολλά χρήματα, εκατομμύρια δολάρια, δεδομένου ότι οι επενδύσεις σε ισραηλινές εταιρείες μπορεί να ανέρχονται στο 5% των κληροδοτημάτων των πανεπιστημίων, τα οποία είναι τεράστια. Ταυτόχρονα, πρόκειται για σταγόνα στον ωκεανό, οπότε υπάρχει σαφώς μια συμβολική παράμετρος στο αίτημα για αποεπένδυση. Ο στόχος είναι να καταδειχθεί ότι τα δυτικά ιδρύματα γνώσης είναι κυριολεκτικά χτισμένα πάνω στην πίστη στην ανωτερότητα της λευκής φυλής. Τα κτίρια εδώ χτίστηκαν από σκλάβους τον 18ο αιώνα: η ανωτερότητα της λευκής φυλής είναι κυριολεκτικά ενσωματωμένη σε αυτό το πανεπιστήμιο. Και αυτά τα αιτήματα μοιάζουν αδύνατο να πραγματοποιηθούν και το πανεπιστήμιο δυσκολεύει τόσο πολύ στην υλοποίησή τους ακριβώς επειδή δεν είναι πρόθυμο να αποδεχτεί ότι οι Παλαιστίνιοι/ες είναι άνθρωποι. Έτσι, υπάρχει μια υλική πλευρά στο αίτημα, αλλά απαιτεί επίσης μια αλλαγή νοοτροπίας. Το διακύβευμα είναι να μπορέσουμε να συμβάλουμε σε ένα κίνημα που όχι μόνο απαιτεί τον χειροπιαστό διαχωρισμό από αυτές τις εταιρείες, αλλά και ιδεολογικά πιέζει για την ανθρωπινότητα.
TSS: Ήδη από την περασμένη εβδομάδα είχατε προσπαθήσει να στήσετε έναν καταυλισμό. Πώς αντέδρασε το πανεπιστήμιο, υπήρξε καταστολή και τι είδους;
Sylvie: Ο καταυλισμός της περασμένης εβδομάδας δεν είχε στόχο να είναι μόνιμος. Ήταν μια προσπάθεια να δοθεί μια άμεση αυτόνομη απάντηση στα γεγονότα στο Κολούμπια, όπου, ας πούμε, φάνηκε το πραγματικό πρόσωπο των φασιστών. Ο καταυλισμός που ξεκίνησε σήμερα αντίθετα απαίτησε πολύ περισσότερο σχεδιασμό και δημιουργήθηκε με στόχο να διαρκέσει, να αντέξει στον χρόνο, να ριζώσει στο έδαφος. Το ηθικό μας είναι υψηλό. Δεν συμμετέχουν μόνο φοιτήτριες/ές αλλά και καθηγητές/τριες, είναι εδώ με τα παιδιά τους. Θέλουμε να συνεχίσουμε μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας, το σχέδιό μας συνδέεται με τη στοχοθεσία μας. Η αποεπένδυση είναι ο στόχος. Η απελευθέρωση είναι ο στόχος.
TSS: Προσπαθείτε να συντονιστείτε με άλλα πανεπιστήμια των ΗΠΑ; Έχετε επικοινωνία μαζί τους;
Sylvie: Είναι πολλά αυτά που συμβαίνουν. Υπήρξε μια συγκέντρωση στο Πανεπιστήμιο Duke σήμερα το πρωί, έρχονται εδώ φοιτητές/τριες από άλλα πανεπιστήμια της Βόρειας Καρολίνας. Δεν πρόκειται για επίσημο συντονισμό με άλλα πανεπιστήμια, αλλά σίγουρα συντονιζόμαστε στα αιτήματά μας, στους στόχους μας και στο όραμά μας για τον κόσμο γενικά. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι βλέπουμε καταυλισμούς να στήνονται παντού με τρόπο αυτόνομο και να επεκτείνεται διαρκώς και συνολικά η κινητοποίηση.
TSS: Στον Νότο διεξάγονται και άλλοι αγώνες, όπως η τρέχουσα άνοδος του συνδικαλισμού και της εργατικής οργάνωσης. Σκοπεύετε να συνδεθείτε με άλλους αγώνες;
Sylvie: Ναι, ως Φοιτήτριες/ές για τη Δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη (SJP) οργανωνόμαστε μαζί με το τοπικό σωματείο των εργαζομένων μεταπτυχιακών φοιτητ(ρι)ών και με το σωματείο των εργαζομένων του πανεπιστημιακού προσωπικού. Μαζί τους θα συμμετάσχουμε στη διαδήλωση της Πρωτομαγιάς, η οποία θα είναι επίσης μια εργατική διαδήλωση για την Παλαιστίνη. Ο αγώνας μας εντάσσεται στην κατεύθυνση του Abolitionism [του ιστορικού κινήματος για την κατάργηση της δουλείας στις ΗΠΑ], είναι ένας αγώνας ενάντια στην αποικιοκρατική βία σε όποια μορφή κι αν εκδηλώνεται. Γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι κάθε πόλη στη Βόρεια Καρολίνα και σε όλη τη χώρα μεταφέρει δολάρια των φορολογουμένων στο Ισραήλ. Αυτή είναι μια πολύ ισχυρή, αόρατη διασύνδεση που μπορούμε να αναδείξουμε. Ξέρουμε επίσης ότι αστυνομικά τμήματα (όπως της Ατλάντα) έχουν εκπαιδευτικά προγράμματα στο Ισραήλ με τον ισραηλινό στρατό, όπου αλληλοεκπαιδεύονται στο πώς να επιβάλλονται σε περιθωριοποιημένους πληθυσμούς. Οπότε κάνουμε αυτή τη σύνδεση, συνειδητοποιούμε ότι ο αγώνας για την Παλαιστίνη συνδέεται με τον αγώνα μας ενάντια στην αστυνομική βία εδώ, για παράδειγμα ενάντια σε αυτό που είδαμε να συμβαίνει στο Emory, όπου αστυνομικοί που εκπαιδεύτηκαν από τις IDF έβαλαν κατά μαύρων φοιτητ(ρι)ών με τέιζερ. Είναι πολύ σημαντικό και όμορφο ότι τη δεδομένη στιγμή η πολιτική συνείδηση των ανθρώπων συνδέει αυτές τις τελείες. Όπως είπε η Άντζελα Ντέιβις, η Παλαιστίνη είναι ένα τεστ για όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες και νομίζω ότι αυτό είναι πολύ αληθινό. Είναι ένας αγώνας που είναι ταυτόχρονα πολύ τοπικός και πολύ διεθνής.
TSS: Παρά τις πολύμηνες κινητοποιήσεις, η κυβέρνηση Μπάιντεν υποστηρίζει ουσιαστικά τη σφαγή αμάχων από τον ισραηλινό στρατό στη Γάζα. Ποιες πιστεύετε ότι θα μπορούσαν να είναι οι πολιτικές συνέπειες αυτού του γεγονότος στις Ηνωμένες Πολιτείες;
Sylvie: Μιλώ προσωπικά και όχι απαραίτητα ως μέλος της SJP, αλλά χέσε τον Μπάιντεν. Πρέπει να δικαστεί στη Χάγη. Τα χέρια του είναι βαμμένα με αίμα. Έχουν παραιτηθεί μέλη της κυβέρνησής του, αλλά αυτό πρέπει να συμβεί μαζικά. Μια πρόσφατη επιτροπή υπό τη νομική επιστήμονα Noura Erakat έδειξε ότι οι συνεχείς επενδύσεις της κυβέρνησης Μπάιντεν σε ισραηλινά όπλα ή σε όπλα για το Ισραήλ είναι στην πραγματικότητα ενάντια στους δικούς μας νόμους, ότι παραβιάζουν όχι μόνο το διεθνές δίκαιο, αλλά και τους νόμους των ΗΠΑ. Υπάρχουν φωνές που λένε ότι αν ο Μπάιντεν θέλει να κερδίσει τις εκλογές, πρέπει να υποστηρίξει την κατάπαυση του πυρός, αλλά ποιες είναι οι δικές μας προτεραιότητες; Νομίζω ότι ο κόσμος έχει αρχίσει να τον εγκαταλείπει.
TSS: Τις τελευταίες ημέρες είδαμε πολιτικούς όλων των αποχρώσεων να στρέφονται εναντίον των διαδηλώσεων των φοιτητ(ρι)ών, κατηγορώντας τους για αντισημιτισμό. Πώς αντιδράτε σε αυτό;
Sylvie: Δεν θέλω να ασχοληθώ με αυτό, γιατί δεν είναι μια σοβαρή κατηγορία. Το άτομο που αυτή τη στιγμή ξεκίνησε να φωνάζει συνθήματα είναι εβραϊκής καταγωγής. Υπάρχουν πολλοί Εβραίοι φοιτητές και φοιτήτριες που συμμετέχουν και οργανώνουν αυτές τις διαμαρτυρίες. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει γενικά αντισημιτισμός, αλλά ότι ο αντισημιτισμός και ο αντιπαλαιστινιακός ρατσισμός είναι συμπτώματα της ίδιας ασθένειας που πρέπει να καταπολεμήσουμε από κοινού.
TSS: Γνωρίζουμε ότι η γενοκτονία στη Γάζα είναι μέρος ενός ευρύτερου και κλιμακούμενου σεναρίου πολέμου που περιλαμβάνει όχι μόνο τη Μέση Ανατολή αλλά και την Ουκρανία και την Ευρώπη, κάτι που μέρα με τη μέρα μοιάζει όλο και περισσότερο με Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ποιος πιστεύετε ότι μπορεί να είναι ο ρόλος των φοιτητ(ρι)ών στην εναντίωση σε αυτό το πολεμικό σενάριο;
Sylvie: Νομίζω ότι έχουμε πολλά να διδαχτούμε από τις προηγούμενες γενιές αντιπολεμικών φοιτητικών διαδηλώσεων, όπως εκείνων κατά του πολέμου στο Βιετνάμ. Ακόμα κι αν απαιτήθηκε ένα ντροπιαστικά μεγάλο χρονικό διάστημα για να συμμορφωθεί η κυβέρνηση των ΗΠΑ, η πολιτική βούληση να σταματήσει πραγματικά η επιστράτευση και να φύγει ο κόσμος από το Βιετνάμ ήταν συνέπεια των μαζικών φοιτητικών κινητοποιήσεων, όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Σκέφτομαι τη Λατινική Αμερική και τις εκεί φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στη στρατιωτικοποίηση των σχολών και της ζωής γενικότερα. Έχουμε πολλά να διδαχτούμε από αυτές. Ή από τις κινητοποιήσεις τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 κατά του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική. Έχουμε πολλά να μάθουμε και από εκεί. Νομίζω ότι οι φοιτήτριες και οι φοιτητές μπορούν να διαδραματίσουν τεράστιο ρόλο. Τα πανεπιστήμια είναι χώροι παραγωγής και μετάδοσης γνώσης. Και βρισκόμαστε εδώ επειδή έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες και έχουμε μάτια και αυτιά, για να καταλάβουμε τι συμβαίνει γύρω μας. Οπότε, ναι, οι φοιτήτριες και οι φοιτητές παίζουν τεράστιο ρόλο.
Πρωτότυπο κείμενο, στα αγγλικά: https://www.transnational-strike.info/2024/04/27/from-divestment-to-liberation-an-interview-from-the-students-protests-in-north-carolina/
NN
