2ο Διεθνές Συνέδριο Σπουδών για την Αναπηρία, “Οι Ζωές των Αναπήρων Μετράνε”

Το 2ο Διεθνές Συνέδριο Σπουδών για την Αναπηρία, με θέμα «Οι Ζωές των Αναπήρων Μετράνε: εξετάζοντας κριτικά τον μισαναπηρισμό και την εξιδανικευμένη κανονικότητα» πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη από τις 19 έως τις 21 Απριλίου. Το συνέδριο διοργανώνεται από το Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης της Παιδαγωγικής Σχολής και το Εργαστήριο Παιδαγωγικών Ερευνών και Εφαρμογών στην Εκπαίδευση του ΑΠΘ, στον Πύργο της Παιδαγωγικής.
Στις εργασίες του συνεδρίου συμμετέχουν ακαδημαϊκοί και ακτιβιστές από την Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ την ανακοίνωση της Κίνησης Ανάπηρων Καλλιτεχνών με θέμα «Ανάπηροι καλλιτέχνες εν δράσει: Εξιδανικευμένη κανονικότητα και άλλες μισαναπηρικές ιστορίες στην τέχνη» παρουσιάζουν από κοινού τα μέλη της συλλογικότητάς μας Απολλωνία Τσαντά, σεναριογράφος – θεατρολόγος, Άννα Μαρία Ελευθερία Μαντζουράνη, ηθοποιός – προπτυχιακή φοιτήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ, Γιώργος Χρηστάκης, χορογράφος – PhD κοινωνικός ψυχολόγος – ιδρυτής της Dagipoli Dance Co.
 Οι ανάπηροι καλλιτέχνες είναι επαγγελματίες, ερασιτέχνες ή αξιοπερίεργα πλάσματα επί σκηνής που εξυπηρετούν την ανάγκη των ικανών σωμάτων να νιώσουν ότι γίνονται «καλύτεροι άνθρωποι»;
Εφόσον αποδεχθούμε την πληθώρα ερευνών, οι οποίες καταλήγουν στο συμπέρασμα πως η πολιτισμική αναπαράσταση των αναπήρων είναι στιγματιστική, παραπλανητική και κακοποιητική, μήπως αποτελεί προϋπόθεση για τον ανάπηρο καλλιτέχνη η δόμηση αναπηρικής ταυτότητας;
Και αν ναι, δεν απορρέει από αυτή του την ταυτότητα το χρέος να δημιουργήσει αναπηρική κουλτούρα προκειμένου να επανακαθορίσει την πολιτισμική του αναπαράσταση;
Εν τέλει, ο ανάπηρος καλλιτέχνης που αντιλαμβάνεται ότι η καταπίεση του είναι αποτέλεσμα θεσμικής, κοινωνικής και πολιτισμικής επιτέλεσης, γίνεται να εκφραστεί δίχως την πολιτικοποίηση της αναπηρίας και την κατάδειξη της εξιδανικευμένης κανονικότητας, των μισαναπηρικών λόγων και πρακτικών;
Αν όλα τα παραπάνω αποτελούν παραδοχή, ποιες είναι οι πράξεις αντίστασης για τη διεκδίκηση των αυτονόητων και πώς η θεωρία της πράξης γίνεται εργαλείο δράσης;
«Ο πραγματικός καλλιτέχνης, ανάπηρος ή μη, δεν είναι εκείνος/η που κατακρεουργείται από το «κτήνος», αλλά αυτός/ή που με κόπο καταφέρνει τελικά να το δαμάζει».
Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών
Περισσότερες πληροφορίες: https://disabilitystudies.web.auth.gr/
Μοιραστείτε το άρθρο