ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΛΕΣΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ, ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ 5/8 ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ ΣΤΙΣ 8 μμ
”Ο κόσμος καίγεται, όμως ο κόσμος είναι χωρισμένος στα δύο”
“Δε μπορούμε να αναπνεύσουμε εδώ μέσα κι έξω είναι χειρότερα. Δεν υπάρχει πουθενά σκιά. Δεν υπάρχει μια τέντα. Ένα δέντρο. Καίγεται ο τόπος και δεν έχουμε λάστιχα να ρίξουμε νερό να ανασάνουμε. Από το πρωί έρχονται καπνοί πυκνοί κι αποκαΐδια. Δεν ξέρουμε από πού. Δε νοιάζεται κανείς για μας, αν αντέχουμε, πόσο ακόμη θα αντέξουμε; σαν να ειμαστε σκουπίδια. Εδώ και καιρό, κανένας αξιωματικός υπηρεσίας υπεύθυνος για τα containers, κανένας ψυκτικός δε φανηκε να έρθει να διορθώσει τα χαλασμένα airconditions ή να τα αλλάξει… Ζητάμε από την αστυνομία πάνω από 1μιση μήνα να έρθει κάποιος. Το σημειώνουν. Μας λένε πως θα ερθει. Και ποτέ δεν έρχεται. Η κατάσταση σήμερα, τώρα, είναι απειλητική. Ζητάμε το λάστιχο να ρίξουμε νερό παντού και δεν μας το δίνουν.”
Αμυγδαλέζα, Αύγουστος 2021
Οι φωτιές που ξέσπασαν τα τελευταία 24ωρα στην βρήκαν το κρατικό μηχανισμό πάνοπλο και ενήμερο, εδώ και μέρες, για τον παρατεταμένο καύσωνα (άρα και για την αυξημένη πιθανότητα πυρκαγιών). Μόνο που όλος αυτός ο κρατικός εξοπλισμός, ήταν ανίκανος να νικήσει τις φλόγες. Από την Ελλάδα μέχρι την Τουρκία, οι κυβερνήσεις διαλέγουν ανάμεσα σε ποιές περιοχές και ποια σπίτια θα (προσπαθήσουν να) σώσουν, και ποια όχι. Όσο για τα ζώα, οικόσιτα και μη, δε γίνεται ούτε λόγος, καθώς οι ζωές τους δε συγκρίνονται καν με το κόστος των καμμένων σπιτιών και ιδιοκτησιών. Το ίδιο προφανώς ισχύει και για τη φύση, τη χλωρίδα, η οποία κάθε χρόνο καίγεται σε σημεία εξαιρετικά ενδιαφέροντα για κάθε λογής ξεφτιλισμένους επενδυτές. Έτσι, ο τελικός απολογισμός των ημερών είναι δεκάδες περιοχές να έχουν καεί ολοσχερώς, εκατοντάδες σπίτια να έχουν καταστραφεί.
Με την πυρκαγιά της 03/08 φάνηκε για ακόμα μια φορά το εγκληματικό πρόσωπο του ελληνικού κράτους. Την ώρα που η Βαρυμπόμπη και το Τατόι καίγονταν, λιγότερο από ένα χιλιόμετρο μακριά από τις φλόγες, οι έγκλειστες-οι μετανάστ(ρι)ες στο στρατόπεδο της Αμυγδαλέζας πνίγονταν μέσα στους καπνούς. Αργότερα κόπηκε και το νερό. Όσοι και όσες, το ελληνικό κράτος τιμώρησε εξαιτίας της <<παράνομης>> μεταναστευτικής τους ιδιότητας φυλακίζοντας τους στην Αμυγδαλέζα, βίωσαν στο πετσί τους τι θα πει σύγχρονο στρατόπεδο συγκέντρωσης-φυλακή. Οι συνθήκες διαβίωσης εκεί είναι άθλιες και πέρα από κάθε λογική, καθώς υπάρχει συνωστισμός σε κοντέινερ τα οποία στον καλοκαιρινό καύσωνα φθάνουν τους 50 βαθμούς. Έπειτα, ενώ υπήρξε σύσταση που μας καλούσε να κλειστούμε στα σπίτια μας με παράθυρα και πόρτες ερμητικά κλειστά, οι έγκλειστες-οι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστριών/ών παρέμειναν εκτεθειμένες-οι στον καπνό και την στάχτη.Οι κρατούμενες-οι μετανάστ(ρι)ες της Αμυγδαλέζας δεν μπορούσαν να τρέξουν να ξεφύγουν από τις φλόγες. Καμμία επιχειρήση διάσωσης δεν στήθηκε ποτέ για εκείνες-ους. Την στιγμή που οι ντόπιοι αγωνιούσαν για τα σπίτια και τις περιουσίες τους και προσπαθούσαν να τα υπερασπιστούν, οι έγκλειστες-οι μετανάστ(ρι)ες σκέφτονταν ότι ο μόνος τρόπος για να γλυτώσουν από την Αμυγδαλέζα, από αυτό το κολαστήριο ”διοικητικής κράτησης” και νομότυπων βασανιστηρίων, ήταν να να καεί το στρατόπεδο συγκέντρωσης. Εγκλωβισμένες/-οι, χωρίς δυνατότητα να κινηθούν προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, έβλεπαν τις φλόγες να πλησιάζουν και την ατμόσφαιρα γεμάτη στάχτες να τους πνίγει. Για πολλές ώρες δεν είχαν νερό, και για ακόμα περισσότερες δεν είχαν κρύο νερό και κλιματισμό στα containers.
Από νωρίς οι μετανάστριες αιτούνταν την άμεση εκκένωση του στρατοπέδου και μεταφορά τους κάπου οπού θα ήταν ασφαλείς. Όταν πλέον η φωτιά βρίσκονταν στο άλσος Τατοΐου και όλα
τα σπίτια της περιοχής είχαν εκκενωθεί με εντολή του δημάρχου, η αστυνομία του στρατοπέδου διέταξε τους έγκλειστους και τις έγκλειστες από κάποιες πτέρυγες να μαζέψουν τα πράγματα τους και να κατέβουν στην είσοδο γιατί θα τους μετέφεραν σε κάποιο άγνωστο μέρος. Μέσα στον πανικό οι μετανάστ(ρι)ες ετοιμάστηκαν και περίμεναν την μεταφορά τους. Η οποία δεν έγινε ποτέ. Η προσβολή και ο εμπαιγμός τους ολοκληρώθηκε με το να τους διατάξουν να ξαναγυρίσουν στα κοντέινερς, έπειτα από ώρες αναμονής. Παράλληλα η διοίκηση του στρατόπεδο και ο ΔΟΜ διέδιδαν fake news περί εκκένωσης ενώ τα κανάλια και όλα τα ελληνικά πρακτορεία ειδήσεων αποσιώπησαν πλήρως το γεγονός. Εν ολίγοις, σε θεσμικό επίπεδο, τα αιτήματα των μεταναστριών, όχι μόνο δεν εισακούστηκαν, αλλά αντιμετωπίστηκαν και κατασταλτικά. Αποκορύφωμα όλων ήταν όταν οι μπάτσοι του καμπ τραμπούκισαν και απέσπασαν βίαια τα κινητά από όποια και όποιον προσπαθούσε να αναμεταδώσει την κατάσταση. Προφανώς και το ελληνικό κράτος δεν θέλει να μεταδίδεται η εσωτερική εικόνα προς τα έξω. Ακόμα και σε αυτή τη στιγμή ύστατης ανάγκης και πανικού, τεχνηέντως απέκρυψε την απόπειρα δολοφονίας εκατοντάδων ανθρώπων, όπως τόσα χρόνια κάνει με τις απόπειρες πνιγμού τύπου pushback στο Αιγαίο.
Για το κράτος, οι ζωές των μεταναστ(ρι)ών δεν μετράνε το ίδιο με τις ζωές των ντόπιων. Το παραπάνω φρόντισε να το κάνει ξεκάθαρο ο υπουργός μετανάστευσης Νότης Μηταράκης όταν σε ερώτηση που τέθηκε προς την ελληνική κυβέρνηση σχετικά με τον απεγκλωβισμό των πυρόπληκτων μεταναστριών/-στων της Αμυγδαλέζας απάντησε με απόλυτο κυνισμό “ναι αλλά για τους ντόπιους δεν λέτε τίποτα”. Αυτή η αντιπαραβολή ντόπιων-μεταναστριών αποτελεί κανονικοποίηση της συνθήκης απαρτχάιντ που βιώνουν πολλ@ μεταναστ@ στην χώρα. Μια συνθήκη που λόγω της κανονικοποίησής της παραμένει αόρατη. Οι ζωές των μεταναστριών/-στών υποβιβάζονται σε χαμηλώτερου, κατά πολύ, επιπέδου από εκείνες των έχοντων ελληνικής υπηκοότητας, τόσο που ενώ στη γύρω περιοχή τα σπίτια εκκενώθηκαν, στην Αμυγδαλέζα είχανε τον κόσμο χωρίς νερό σε κοντέινερ που έβραζαν από τη ζέστη και δεν τους μετέφεραν ποτέ. Δε γνωρίζουμε αν το σχέδιο τους όντως ήταν να εξαντλήσουν κάθε περιθώριο βαρβαρότητας στις ζωές των εγκλείστων, αλλά για ακόμα μια φορά το καταφέρανε. Αυτό είναι το μισό πρόσωπο της βίας λοιπόν, το άλλο μισό όμως είναι να την ανέχεσαι…
Όπως λοιπόν δεν ήμασταν όλοι/ες ίσες/οι απέναντι στην οικονομική κρίση και απέναντι στην πανδημία, έτσι δεν είμαστε και απέναντι στην οικολογική καταστροφή. Αυτός ο κόσμος ήταν και παραμένει χωρισμένος στα δύο, από τη μία ο καπιταλισμός, το έθνος, τα σύνορα, οι πόλεμοι και προφανώς και η καταστροφή της γης για την οικονομική εκμετάλλευσή της, γιατί προφανώς και αυτό επιτάσσεται σε μια όλο και επιταχυνόμενη λούπα καπιταλιστικής ανάπτυξης, και από την άλλη η αλληλεγγύη, η ακρατική και αταξική κοινωνία και η εναρμόνησή του ανθρώπου με τη φύση σε ένα οικοσύστημα αλλ. Μόνο που αυτή η ζωή γίνεται όλο και πιο αφόρητη τα τελευταία χρόνια, για όλο και περισσότερες μετανάστριες και ντόπιους.
Εμείς από μεριάς μας προτάσσουμε κοινούς αγώνες ντόπιων-μεταναστριών και στήριξη των αιτημάτων των καταπιεσμένων. Γιατί ”κοινωνική αλληλεγγύη” είναι η σύγκρουση με τους κανίβαλους αυτού του κόσμου. Γιατί δεν συναινούμε στα εγκλήματα του ελληνικού κράτους- συνοριοφύλακα της ΕΕ.
Στεκόμαστε πλάι στ@ μετανάστ@ που ασφυκτιούν λόγω των σύγχρονων απαρτχάιντ και αγωνίζονται με αξιοπρέπεια για ζωή, υγεία, ελευθερία, ορατότητα.
Καλούμε σήμερα Πέμπτη 05/07 στις 8 μμ σε μικροφωνική στο Μοναστηράκι.
ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΓΔΑΛΕΖΑ ΑΝΑΠΝΕΟΥΝ ΣΤΑΧΤΗ
ΑΜΕΣΗ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΜΥΓΔΑΛΕΖΑΣ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ
Πρωτοβουλία ατόμων από Viktoria Solidarity και Solidarity with migrants
“The world is burning, but the world is divided in two”
“We can not breathe in here and outside it is worse. There is no shade anywhere. There is no tent. No tree. The place is burning and we do not have a water hose to relieve ourselves. No one cares about us or if we will endure, how much longer will we last? It feels like we are garbage. For a long time, no camp administrator cared to call for a technician to fix or change the faulty airconditioners… “We have been asking the police to call someone for more than a month and a half. They note it. They tell us that someone will come. And they never come. The situation today, now, is threatening. We ask for the water hose in order to throw water around and they won’t give it to us.”
– Amygdaleza, August 2021
The fires that broke out in the last 24 hours should have found the state mechanism aware and ready, for days, because of the prolonged heat (and therefore of the increased possibility of fires). Only all of this state mechanism was incapable of defeating the flames. From Greece to Turkey, governments had to choose between which houses and which areas they would (try to) save, and which they would not. The final report in Greece is that dozens of areas have been completely burned and hundreds of houses have been destroyed.
Due to the fire of Aug 3, we once more saw the criminal face of the Greek state. At a time when Varybobi and Tatoi were burning, less than a kilometer away from the flames, the migrant women in the Amygdaleza camp were drowning in the smoke. Later, even the water was cut off. Those who are being punished by the Greek state for their immigration status by imprisoning them in Amygdaleza, experienced once again what a modern concentration camp is like. The living conditions in the camp are abysmal in all respects. Crowded containers that reach 50 degrees Celsius in the summer heat. Living there is torturous and beyond all reason. Later that day, while there was a government recommendation that everyone in Athens should stay in their home with windows and doors tightly closed because of the harmful air particles, those incarcerated in the refugee camps remained exposed to the smoke and ashes. The prisoners of Amygdaleza could not run away from the flames. Families and relatives were not allowed to visit them as the road was closed and access was impossible. No rescue operation was ever set up for them. At a time when locals were anxious about their homes and trying to protect themselves, the incarcerated immigrants thought that the only way to escape Amygdaleza, from this hell of “administrative detention” and lawful torture, was for the fire to reach them. Caged, unable to move in any direction, they saw the flames approaching and the atmosphere full of ashes suffocating them. For many hours they had no water, and for even more they had neither air conditioning nor cold water in containers where the temperature reached up to 50 degrees Celsius.
Early on, migrants inside demanded the immediate evacuation of the camp and their transfer to a safe place. IOM broadcasted fake news about the evacuation while all of the Greek media and news agencies completely silenced the event. In short, at the institutional level, the demands of the camps inhabitants were not only not listened to, but were also suppressed. The highlight of this inhumane treatment was when the cops of the camp attacked and violently snatched the phones from anyone who was trying to relay the situation. Obviously, the Greek state does not want the internal image to be transmitted to the outside. Even in this moment of urgency and panic, they tried to conceal the attempted murder of hundreds of people, as they have been doing for so many years with the pushback-type drowning attempts in the Aegean.
For the state, the lives of migrants do not matter as much as the lives of locals. The above was made clear by the Minister of Μigration Notis Mitarachi who, when the Greek Government was asked on social media about the release of the fire victims of Amygdaleza, answered with absolute cynicism “Yes we have a plan, but you do not care about the locals”. This comparison of locals and immigrants is a normalization of the apartheid treatment experienced by many immigrants in this country. A condition that due to its normalization remains invisible. So, their plan was to exhaust all margins of barbarism in the lives of the inmates. But the other half of the violence is to tolerate it…
Just as we were not all equal in the face of the economic crisis and the pandemic, so we are also not equal in the face of “climate change”, that is, the ecological catastrophe for which the “magic world” of capitalism is responsible. Only this life is becoming more and more unbearable in recent years, for more and more people, both immigrants and locals.
For our part, we propose joint struggles of local and migrants and support the demands of the oppressed. Because “social solidarity” is the conflict with the cannibals of this world. Because we will not consent to the crimes of the Greek state and EU border guards.
We stand by the migrants who are suffocating due to modern apartheid and are fighting with dignity for life, health, freedom, visibility.
We call today, Thursday 05/07 at 8 pm for a microphone demonstration in Monastiraki square.
AGAINST THE LOOTING OF NATURE, EARTH, HUMANS AND ANIMALS WE PROPOSE SOLIDARITY
MIGRANTS IN AMIGDALEZA ARE SUFFOCATING
IMMEDIATE EVACUATION OF AMIGDALEZA AND ALL THE IMMIGRANTS IN DETENTION CAMPS
Common Struggles of Locals and Migrants
iniative of people from VIktoria solidarity and Solidarity with migrants
